บทที่ 17 อร่อย

นาธานเงยหน้าแดงร้อนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขึ้น จ้องมองสำรวจเรือนร่างตรงหน้าอีกครั้งอย่างหลงใหล ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ บอกเลยว่าเวลานี้อะไรก็หยุดเขาไม่ได้อีกแล้ว

“…”

ม่านฟ้านอนหอบหายใจเข้าออกไปหยุด เมื่อเธอรู้สึกเหนื่อยล้ากับการกระทำของนาธานเมื่อครู่ ใบหน้าสวยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อน ๆ ขึ้นมา ความรู้สึกเขินอายแล่นเข้ามาในหัวอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากบางค่อย ๆ กัดเม้มเข้าหากันจนเป็นรอยช้ำ ม่านฟ้ารู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้น ราวกับว่ามีคนเอาของร้อน ๆ มาวางไว้บนหน้า ส่วนร่างกายก็ร้อนจนสั่นสะท้านไปหมดไม่แพ้กัน

“งั้นพวกเรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะครับ คุณเลขา”

นาธานโน้มตัวลงมาพูดกระซิบข้างหูของม่านฟ้าอย่างหยอกเย้า จากนั้นก็ค่อย ๆ ขบกัดลงไปที่ซอกคอขาวของเธอไปเบา ๆ หนึ่งที แล้วเลื่อนลงมาดูดกัดเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างต่อ ร่างเล็กที่นอนอยู่ก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงสั่นพร่าของคนบนร่าง มือเล็กทั้งสองข้างจิกอยู่ที่หมอนเอาไว้แน่น เพราะรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อรับรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

ประธานหนุ่มก็กระตุกยิ้มร้ายขึ้น เมื่อรับรู้ถึงร่างเล็กที่สั่นเทาอยู่ใต้ร่าง หึหึ นี่น่ะเหรอ