ตอนที่ 6 ลองชุด

วันนี้ฉันมาลองชุดกับผู้ชายคนนั้นคนที่เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของฉัน เขาขับรถมารับฉันที่หน้าบ้านเราสองคนขึ้นรถไปด้วยกันและภายในรถต่างฝ่ายต่าง ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย ฉันก็ได้แต่นั่งเงียบ จนถึงร้านตัดชุดวิวาห์ บอกตรงๆว่าฉันก็อึดอัดเหมือนกันเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากแต่งหรอกทำหน้าไม่รับแขก คิดว่าหล่อตายแหละ ขี้เก๊ก สุดๆ

" สวัสดีค่ะเชิญด้านในก่อนค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้ามีแบบในใจหรือยังคะ"

เสียงพี่พนักงานเอ่ยเชิญเราทั้งสองเข้าไปในร้านและถามว่าฉันมีแบบในใจหรือยังบอกเลยว่าไม่มีในหัวเลยค่ะเพราะชีวิตนี้ฉันไม่ได้คิดว่าจะแต่งงานด้วยซ้ำ

" รีบๆเลือกจะได้กลับ เสียเวลา ฉันไม่ได้มีเวลาให้เธอตลอดทั้งวันหรอกนะรู้ไว้ซะด้วย "

เสียงว่าที่เจ้าบ่าวของฉันเอ่ยกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน ดูเหมือนเขาจะไม่สบอารมณ์ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขาก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรก แล้วถามว่าฉันอยากแต่งงานกับเขาไหม ทำเหมือนตัวเองเสียเวลาเป็นอยู่คนเดียว ถ้าเสียเวลาเขาขนาดนั้นจะพาฉันมาทำไม จริงๆฉันมาคนเดียวก็ได้

" ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องพาฉันมา ฉันมาเองก็ได้ ฉันไม่ได้ง้อให้คุณพามาสักหน่อย"

" นี่เธออย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันให้มากรีบๆเลือกจะได้รีบกลับ "

" รีบมากก็กลับไปเลยค่ะไม่ต้องรอฉัน ฉันอยู่คนเดียวได้ "

" แล้วเธอคิดว่าฉันอยากจะมาหรือไง ถ้าไม่ติดว่าแม่ฉันบังคับให้พาเธอมา ฉันก็ไม่พามาให้เสียเวลาหรอก รีบๆฉันมีเวลาให้เธอไม่มาก และอย่าต่อปากต่อคำกับฉันเพราะฉันไม่ชอบ "

พูดจบเซอร์เวย์ก็เดินไปนั่งที่โซฟาหรูทันทีโดยมีท่าทีหัวเสียจนเจ้าของร้านสังเกตได้ หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจเธอก็เดินมาดูแบบชุดแต่งงานที่เธอต้องการปล่อยให้เขานั่งหัวเสียแบบนั้นต่อไปช่วยไม่ได้เธอไม่ได้ต้องการให้เขามาตั่งแต่แรก

" ขอฉันเดินดูก่อนนะค่ะ "

" ตามสบายเลยค่ะลูกค้า แล้วคุณผู้ชายล่ะคะจะดูด้วยไหมคะ "

" ไม่เป็นไรครับ ให้เธอดูได้เลยผมก็เอาแบบที่เข้ากับชุดของเธอนั่นแหละ ผมไม่เรื่องมาก"

เสียงว่าที่เจ้าบ่าวของฉันเอ่ยในขณะที่ฉันกำลังจะเดินดูชุดภายในร้าน แต่ในท้ายประโยคดูเหมือนเขาจะพูดเหน็บแนมฉัน ฉันเลยตัดสินใจเลือกเดินดูแล้วเดินดูอีก วนดูอย่างนั้นเป็นสิบๆรอบโทษฐานที่กล้าปากดีใส่ฉันอยากรีบนักใช่ไหมรีบก็รีบไปสิแต่ฉันไม่รีบรอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ

เวลาผ่านไป 4 ชม.

หลังจากที่ได้ลองชุด และตัดสินใจเลือกอยู่ 2-3 ชุด คือจะเป็นชุดไทยในช่วงงานตอนเช้า และจะเป็นชุดบ่าวสาวในงานกินเลี้ยงฉลอง ของตอนเย็น ซึ่งชุดกินเลี้ยงในตอนเย็นเจ้าสาวจะเป็นสีแดงเจ้าบ่าวจะใส่สูทสีดำ เนื่องจากพ่อกับคุณลุงของฉันมีเชื้อสายจีนท่านทั้งสองเลยอยากให้ในงานมีสีแดง แต่ยังคงรูปแบบของฝรั่งเศส ตอนนี้เราสองคนก็ออกมาจากร้าน และดูเหมือนว่าเขารีบมากๆ ทำหน้าตาหงุดหงิดใส่ฉันแต่แล้วไงล่ะใครสน

" นี่เธอฉันบอกให้เธอเลือกเร็วๆ นี่ปาไป 4 ชั่วโมงจะบ้าไปแล้วหรอฉันบอกว่าฉันมีธุระต้องทำเลือกบ้า เลือกบอ อะไรของเธออยากแต่งงานกับฉันมากเลยหรือไงกะอีแค่ชุดแต่งงานเลือกไปครึ่งค่อนวัน"

" ก็ฉันบอกคุณแล้วไงคะว่าถ้าคุณรีบมากก็ไปได้เลยไม่ต้องรอ ฉันเลือกของฉันเองได้ฉันไม่ได้ง้อให้คุณมาอยู่กับฉันสักหน่อย "

" อย่ากวนประสาทฉันให้มันมาก ลึกๆแล้วเธอก็อยากแต่งงานกับฉันจนตัวสั่น"

" ขอโทษนะคะคุณไปเอาความมั่นใจมาจากไหนอย่าหลงตัวเอง จริงอยู่ที่คุณหน้าตาดีแต่นิสัยแย่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะ ฉันว่าเราแยกย้ายกันตรงนี้ดีกว่าค่ะ ต่างคนต่างไป "

" นี่เธอปากดีไปเถอะ ก็ดี จะได้ไม่ต้องขับไปส่งให้เสียเวลา ใจจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะไปรับไปส่งเธออยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยทำอะไรด้วยตัวเอง ฉันไม่ได้มีเวลามากแบบเธอ "

" อ้อ และที่สำคัญเธอควรจะมีปากปฏิเสธแม่ฉันบ้าง อย่าคิดว่าแม่ฉันให้ท้ายแล้วฉันจะยอมเธอทุกอย่าง "

พูดจบว่าที่เจ้าบ่าวของฉันก็ขึ้นรถและขับออกไปทันที แล้วใครอยากให้คุณมารับมาส่งฉันกันละ ฉันเบะปากแล้วมองบน ผู้ชายคนนี้มีดีแค่หน้าตาดีจริงๆ แต่นิสัยแย่มาก นี่ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้จริงๆหรอเนี่ย ฉันยืนคิดอะไรเพลินๆและนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอกเพื่อนๆฉันเลยว่างานจะจัดเมื่อไหร่ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทักบอกเพื่อนๆดีกว่า

LINE

แก๊ง 4 สาวสุดสวย

เคส : นี่พวกแกงานแต่งของฉันจัดขึ้นสิ้นเดือนหน้าพวกแกรีบหาชุดเลยนะจ๊ะช่วงเช้าเป็นงานชุดไทยส่วนช่วงกินเลี้ยงเป็นตรีมสีแดง 

เมนี่ : ว้าย...แกเลิศมาก สีแดงแรงฤทธิ์ไปเลยจ้า

จูน : สีแดงเลยหรอแกแอบแรงอยู่นร้าาาา แต่ก็ดีสีแดงเหมาะกับแกมาก คงจะขับผิวแกหน้าดูเลยฉันอยากจะเห็นชุดแกแล้วสิ

แก้ว : โอเคแกเดี๋ยวพวกฉันจะตัดชุดรอเลย

เคส : ใช่สีแดงเพราะพ่อกับคุณลุงมีเชื้อสายจีนแต่ก็ยังคงรูปแบบสไตล์ฝรั่ง นั่นแหละ เอาไว้วันงานพวกแกก็จะเห็นเองนั่นแหละ เออแกฉันกลับบ้าน ก่อนนะไว้เจอกัน

พอจบจากการสนทนาของเพื่อนๆหญิงสาวจึงเรียกรถแท็กซี่กลับไปที่บริษัททันทีเพราะเธอมีงานต้องทำอีกมากมาย แค่ช่วงเช้าเธอก็เสียเวลากับผู้ชายนิสัยไม่ดีไปตั้งหลายชั่วโมง

ใจจริงแล้วชุดแต่งงานที่เธอเลือกไม่ได้นานขนาดนั้นแต่เพราะความหมั่นไส้อยากจะแกล้งผู้ชายคนนั้นจึงทำให้เธอต้องเลือกชุดแต่งงานนานหลายชั่วโมง คิดแล้วเธอก็สะใจที่ทำให้ว่าที่เจ้าบ่าวโกรธจนหน้าดำหน้าแดงได้

นี่เธอต้องอยู่ต่อปากต่อคำไปกับผู้ชายคนนั้นอีกนานแค่ไหนกันคิดแล้วก็ปวดหัวจริงๆ ชีวิตที่แสนสงบสุข สดใส กำลังจะหายไป คงเหลือไว้แต่เพียง เรื่องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันเพราะผู้ชายที่กำลังจะเป็นว่าที่สามีของเธอในอนาคต