ตอนที่ 7 งานแต่ง

วันนี้เป็นงานแต่งงานของฉันซึ่งเป็นวันที่ฉันควรจะดีใจครั้งหนึ่งในชีวิตได้สวมชุดเจ้าสาวซึ่งเป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน

พิธีตอนเช้าจัดแบบเรียบง่ายเป็นวัฒนธรรมของไทยชั้นที่อยู่ในชุดไทยสีชมพูโรสโกลด์ กับเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดโจงกระเบนสีแบบเดียวกัน เราทั้งคู่ได้ทำพิธีสวมแหวนกันในช่วงเช้าเป็นที่เรียบร้อย และตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวสำหรับพิธีกินเลี้ยงในช่วงค่ำนี้

" ไงแกตื่นเต้นไหมยัยเคส เจ้าบ่าวแกนี่หล่อมากหน้ากินสุดๆ "

" จริงแกต้องทำบุญกี่ชาติค่ะเนี้ย ถึงจะได้ผู้หล่อขนาดนี้งานดีเวอร์ "

" อิจฉาแกจัง เนอะๆ "

เสียงเพื่อนของฉันทั้ง 3 คนเอ่ยบอกในขณะที่พวกเรากำลังแต่งตัวกันอยู่

" อิจฉาฉันทำไม ฉันไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเขาสักหน่อยเห็นหน้าตาดีแบบนี้แต่นิสัยแย่มาก เขาไม่ได้อยากจะแต่งงานกับฉันสักหน่อย ดูจากสภาพแล้วก็คงไม่รักใครจริงๆ ผู้ชายเจ้าชู้ เสเพลไปวันๆ "

พูดจบก็มีพี่เจ้าหน้าที่เดินมาตามฉัน ทางครอบครัวได้จ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและควบคุมทุกอย่างในงาน เพื่อความสะดวกสบายของแขกที่มาร่วมงานและตัวฉันเอง ฉันจึงแยกย้ายกับเพื่อน เพื่อที่จะได้ออกไปรับแขก

" คุณเคสคะได้เวลาแล้วค่ะ"

" คะ... เดี๋ยวเคสตามไปค่ะ ฉันไปก่อนนะแก เจอกันหน้างาน "

แขกในงานเริ่มทยอยกันเข้ามา ฉันและเจ้าบ่าว

ยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน ฉันที่อยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีแดงและเจ้าบ่าวที่เป็นชุดสูทสีดำเนื่องจากคุณพ่อกับคุณลุงมีเชื้อสายจีน จึงอยากให้งานออกมาเป็นโทนแดง ตัด ขาว แต่ก็ยังคงรูปแบบของฝรั่งเศส ไม่ได้แต่งแบบคนจีนทั่วไป บริเวณรอบๆงานจะตกแต่งด้วยดอกไม้สีแดง ผสมสีขาว นานาชนิด

สีหน้าของเจ้าบ่าวฉันบ่งบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับฉันเป็นอย่างมากแต่ก็นั่นแหละเพราะเขาก็ถูกบังคับมาไม่ต่างจากฉัน

ไม่นานก็มีเพื่อนๆของเขาเดินเข้ามาทักทายฉันและเขา

" ไงมึง คุณเจ้าบ่าวสุดหล่อ สวัสดีครับผมชื่อคิมส่วนนี่ชื่อวอร์ม เราสองคนเป็นเพื่อนไอ้เจ้าบ่าวยินดีที่ได้รู้จักครับ"

" สวัสดีค่ะฉันชื่อเคส ภัทรินทร์ค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

เพื่อนของเจ้าบ่าวฉันแนะนำตัว พวกเราทำความรู้จักกัน เพื่อนของเขาหน้าตาดีพอๆกับเจ้าบ่าวของฉัน แต่นิสัยดีกว่าเจ้าบ่าวของฉันมาก ฉันคิดว่านะ

เราทั้ง 4 ยืนพูดคุยกันอยู่สักครู่นึง ฉันจึงขอแยกออกไปหาเพื่อนของฉันเพราะเพื่อนๆของเขาเอาแต่จ้องมองฉัน มันจึงทำให้ฉันรู้สึกเกร็งๆยังไงก็ไม่รู้

" ขออนุญาตไปหาเพื่อนฉันสักครู่นะคะ"

" ออ ได้คับ เชิญเลยคับ "

" ก็ไปสิใครห้ามเธอ ฉันไม่ได้ล่ามโซ่เธอไว้นิ "

# เซอร์เวย์

พอผมพูดจบยัยนั่นก็สาวเท้าออกไปทันทีผมพูดผิดตรงไหนก็ผมไม่ได้ล่ามโซ่เอาไว้นิ ผมยังไม่ได้แนะนำตัวให้เธอกับเพื่อนๆของผม พวกมันก็แนะนำกันเองซะแล้ว หึ อ่อยเหยื่อ กระทั่งเพื่อนผมก็ไม่เว้นผู้หญิงคนนี้ร้ายจริงๆ

"  ไอ้เxี้ยเวย์มึงพูดกับเจ้าสาวมึงดีๆหน่อยดิวะผู้หญิงเขาไม่ชอบผู้ชายหยาบคายนะเว้ย "

" กูก็ไม่ได้ต้องการให้ยัยนั่นมาชอบกูสักหน่อย"

"  แล้วมึงไม่ชอบเขาหรอ เจ้าสาวมึงสวยมากเลยนะ โคตรสวยเลย ตัวขาวๆ เล็กๆ น่ารักๆ สเปคมึงเลยนะเว้ย ดูในรูปว่าสวยแล้วตัวจริงโคตรสวยเลยจากประสบการณ์กูนะกูฟันธงหน้าแบบนี้แม่ให้มาชัดๆ "

ใช่ครับผมชอบผู้หญิงตัวขาวๆ เล็กๆ น่ารักๆยอมรับว่าเธอตรงสเปคผมทุกอย่างแต่ก็นั่นแหละมันไม่ได้เกิดจากความรักสักหน่อย เราทั้งคู่แต่งงานกันเพราะถูกบังคับ

"  แล้วไงวะก็งั้นๆไม่เห็นจะสวยตรงไหน "

"  มึงตาต่ำมาก มึงถอดชุดออกเดี๋ยวกูเป็นเจ้าบ่าวเอง สวยขนาดนี้มึงไม่เอากูเอานะเว้ย "

"  ใจเย็นไอ้คิมของเพื่อนครับ"

"  มึงก็ดูดิแม่ง สวยขนาดนี้มันยังเมินสวยกว่าพวกผู้หญิงที่มันควงด้วยซ้ำ กูจะรอดูนะไอ้ปากที่บอกว่าไม่ชอบ ไม่ชอบ อยู่ด้วยกันนอนด้วยกันทุกวันมันต้องมีรัก มีชอบ กันบ้างแหละวะ "

"  หึหึ ไม่มีทาง คนอย่างกูเนี่ยนะจะรัก จะชอบยัยนั่นไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด คิดซะว่ามีผู้หญิงนอนร่วมเตียงให้เอาฟรีๆสัก 2-3 เดือนเสร็จแล้วพอกูได้ตำแหน่งกูก็จะหย่า กูก็ไม่ได้เสียหายอยู่แล้ว "

ใช่คับนอนด้วยกันมีอะไรกันก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องรักกัน เพราะผมเองก็เป็นพวกใช้ผู้หญิงเหมือนผ้าเช็ดหน้า เพราะยังไงผมก็จะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมได้ขึ้นบริหารงานแทนพ่อของผม คิดซะว่าช่วงนี้มีผู้หญิงนอนให้เอาฟรีๆไปสัก สอง สาม เดือน ก็แล้วกัน

" มึงแม่งโคตรเลว กูขอเปลี่ยนชื่อมึงจากไอ้เวย์เป็นไอ้เวร "

" เออจริงไอ้เวร "

พวกมัน 2 คนรุมด่าผมแต่แล้วไงล่ะผมไม่แคร์ผมก็ไม่ได้บอกนิว่าผมเป็นคนดี

" กูก็ไม่ได้บอกนิว่ากูเป็นคนดี "

"  กูขี้เกียจจะพูดกับมึงละ จะรอดูวันนั้น "

เสียงพวกเขาทั้ง 3 คนคุยกันแต่หารู้ไม่ว่าเจ้าสาวของเขาได้เข้ามาได้ยินทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ มันทำให้เธอรู้สึกชาไปทั้งตัว ไม่คิดว่าเจ้าบ่าวของเธอจะเลวได้ขนาดนี้ เธอปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ยอมเสียท่าให้กับเจ้าบ่าวของเธอแน่นอน