ตอนที่ 5 เจ้าของห้องตรงข้าม

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

เพิร์ธกลับจากที่ทำงานและกำลังเดินตรงไปที่ห้องพักบนชั้นเก้าของคอนโดสุดหรู พอเปิดเข้าไปในห้องก็ถอดเสื้อสูตตัวนอกออก ดึงชายเสื้อเชิ้ตสีขาวออกจากเอวกางเกง พลางเดินเข้าไปในครัวเพื่อจะได้สะดวกในการทำอาหาร แล้วจัดการนำวัตถุดิบในตู้เย็นออกมาเพื่อทำมื้อเย็น

กริ้ง กริง…

เขาละสายตาจากเนื้อที่กำลังหมักอยู่ในชามสีใส เย็นนี้ตั้งใจจะทำสเต๊กเนื้อเป็นมื้อเย็น แต่ก็ต้องถูกขัดจังหวะจากใครก็ไม่รู้ที่มากดกริ่งหน้าห้อง และพอเขาเดินไปเปิดประตูก็ไม่พบใคร เห็นเพียงแค่ถุงที่ห้อยอยู่ตรงคันโยกของประตูก็พลันรู้สึกแปลกใจจึงหยิบขึ้นมาเปิดดู ก็พบว่าเป็นเค้กชิ้นเล็กรสช็อกโกแลตวางอยู่ในกล่อง พร้อมกับนมรสสตรอว์เบอรีที่อยู่ในขวดใสมีฉลากน่ารักติดอยู่

เขาหันมองซ้ายทีขวาทีเผื่อว่าจะมีใครลืมเอาไว้ผิดห้องแต่ก็ไม่พบใคร จึงถือถุงนั้นเข้าไปในห้องแล้วนำไปแช่ในตู้เย็นเพราะไม่กล้ากิน ปกติเขาไม่เคยสั่งของขึ้นมาส่งถึงหน้าห้อง หรือได้รับของจากใครแบบนี้เลย

หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จเขาก็นั่งทำงานต่อจนดึก ก็เข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเพื่อให้พร้อมกับการทำงานในเช้าอีกวัน

ในขณะที่หญิงสาวที่ย้ายมาอยู่คอนโดใหม่วันแรกก็รู้สึกแปลกที่จนนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาหลายตลบก็ไม่อาจข่มตาลงได้ จึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดพิมพ์แชทไปหาเพื่อนรักที่ตอนนี้น่าจะกำลังนอนกกอยู่กับสามี

**********

Newyear : พรีมจ๋า ยัยเพื่อนรัก ฉันนอนไม่หลับ

Noo’ Preme : ตื่นเต้นล่ะสิ ได้อยู่ใกล้กันแล้ว

Newyear : ตื่นเต้นมาก แกว่าฉันไปหาถึงห้องเลยดีไหม

Noo’ Preme : เดี๋ยวพี่พิรัชย์ก็ตกใจหมด คิดว่าแกจะไปปล้ำเขา 5555

Newyear : แกก็เวอร์ไป แต่ก็เป็นความคิดที่ดีนะ (อีโมจิปิดปากหัวเราะ)

Noo’ Preme : นี่แกคิดวิธีจีบพี่พิรัชย์ได้แล้วเหรอ

Newyear : ได้แล้ว คนอย่างนิวเยียร์เดินหน้ารุกอย่างเดียวไม่มีถอย แกคอยเอาใจช่วยฉันก็พอ งานนี้ฉันออกโรงเอง

Noo’ Preme : มั่นใจมากเวอร์

Newyear : ฉันไม่กวนเวลาจ้ำจี้มะเขือเปราะของแกกับพี่ธีร์แล้ว

Noo’ Preme : อิจฉาฉันล่ะสิ รีบ ๆ จีบเข้าล่ะ จะได้จ้ำจี้เหมือนฉันบ้าง

Newyear : แรงมากจ้า แค่นี้นะ ขี้เกียจคุยกับคนมีผัว

Noo’ Preme : บายจ้า ขอไปนอนกอดผัวก่อน อิอิ

**********

เพื่อนรักของเธอมันน่าหมั่นไส้นัก แต่พอได้คุยกันก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

“นอนคอนโดใหม่คืนแรกขอให้ฝันหวาน หลับฝันดี ฝันถึงหน้าคนที่กำลังตามจีบด้วยเถอะ” นิวเยียร์ประสานมือไว้ตรงหน้าอกแล้วหลับตาอธิษฐาน และขอให้พรนั้นเป็นจริง

เช้าวันรุ่งขึ้นเธอรีบตื่นนอนแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปหาซื้อมื้อเช้าที่ร้านอาหารที่ใกล้ที่สุด เพื่อที่จะได้กลับมาทันเวลาก่อนคนที่อยู่ห้องตรงข้ามจะออกไปทำงาน

พอกลับมาถึงคอนโดก็รีบนำอาหารมาจัดใส่กล่อง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะลงมือทำด้วยตัวเอง แต่ติดที่เธอเป็นคนที่ไม่ชอบการทำอาหารเลยนี่สิ กลัวจะทำออกมาแล้วแม้แต่สุนัขก็ยังไม่รับประทาน

“เอาไว้หนูจะฝึกทำอาหารอร่อย ๆ ให้กินนะคะ” เธอยกกล่องอาหารขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะนำใส่ถุงแล้วรีบเอาไปห้อยไว้ที่หน้าประตู

กริ้ง กริง…

เพิร์ธที่เพิ่งกินมื้อเช้าเสร็จเมื่อครู่และกำลังเตรียมตัวไปทำงานพอดี ก็ได้ยินเสียงกริ่งที่หน้าประตูดังขึ้น และพอเปิดออกไปก็ไม่พบใคร นอกจากถุงผ้าที่มีกล่องอาหารอยู่ในนั้น และยังมีกระดาษโน้ตสีสันสดใสแผ่นหนึ่ง

มีข้อความระบุว่า

‘ไม่รู้ว่ากินข้าวเช้ารึยัง ถ้ากินแล้วเอาไว้เป็นมื้อเที่ยงนะคะ’

อ่านไปก็เกิดความสงสัยว่าเป็นใครกันแน่ ไม่รู้ว่าจะใช่คนเดียวกันกับเมื่อวานหรือเปล่า แต่เขาก็ไม่มีเวลามากพอที่จะสืบหาตัวเจ้าของอาหาร จึงได้ถือถุงนั้นติดมือไปทำงานด้วย

และเมื่อไปถึงบริษัท ถุงที่ถือมาด้วยก็กลายเป็นที่น่าสนใจ เพราะเขาไม่เคยห่อข้าวจากบ้านมาแม้แต่ครั้งเดียว ส่วนมากจะกินที่ร้าน

“ถุงอะไรน่ะ” ธีร์ เจ้านายของเขาเอ่ยถามขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องทำงาน สายตาก็จับจ้องไปที่ถุงผ้าสีขาวที่ไม่เคยเห็นหนุ่มเลขาเคยพกมาก่อน

“ข้าวกล่องครับ”

“แปลก สาวที่ไหนทำให้เหรอ” ธีร์กระตุกยิ้มเอ่ยถาม

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ เห็นห้อยไว้ที่หน้าประตูเลยถือมาด้วย”

“คนอุตส่าห์มีน้ำใจ ไหน ๆ ก็รับมาแล้วนายก็อย่าลืมกินด้วยล่ะ” ธีร์เอ่ยราวกับรู้ว่าเจ้าของข้าวกล่องนี้คือใคร

“คุณธีร์พูดเหมือนจะรู้อะไรเลยนะครับ”

“รู้อะไรล่ะ ฉันไม่ได้อยู่คอนโดเดียวกับนายสักหน่อย” เอ่ยจบธีร์ก็เดินเข้าไปในห้องทำงานทันที ปล่อยให้หนุ่มเลขามองตามหลังด้วยความสงสัย

จะเป็นของใครก็ช่าง อย่างไรเขาก็รับมาแล้ว เที่ยงนี้ก็คงต้องกินข้าวในกล่องนี้ให้หมด ตอนเย็นจะได้นำกลับไปล้าง เผื่อว่าเจ้าของจะกลับมาเอาคืน จะได้ถือโอกาสขอบคุณด้วยเลย

ในขณะที่เจ้าของอาหารที่กำลังถูกนึกถึง ช่วงบ่ายของวันนี้เธอตั้งใจออกไปซูเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อวัตถุดิบมาตุนเอาไว้สำหรับฝึกทำอาหาร เธอคิดว่ามันจะยากสักแค่ไหนกัน ถ้าอยากจะทำจริง ๆ และฝึกทำตามสูตรที่มีทั่วอินเตอร์เน็ตก็คงจะไม่ยากเกินความพยายาม

“อื้ม เมนูนี้แหละ”

หลังจากกลับมาถึงคอนโดก็เปิดหาเมนูที่คิดว่าทำง่ายที่สุดและเธอก็เลือกเป็นเมนูไข่ตุ๋น จึงเริ่มลงมือจัดเตรียมวัตถุดิบตามสูตรที่อ่านเจอ

“ไข่ไก่สองฟอง น้ำเปล่า ซีอิ๊วขาว น้ำตาลทราย กุ้ง ปูอัด แครอท ต้นหอม ครบ”

วัตถุดิบครบก็ถึงเวลาลงมือทำ และมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะกว่าจะแกะเปลือกกุ้ง นำไปล้างทำความสะอาด และกว่าจะจัดการกับวัตถุดิบอื่น ๆ เสร็จก็กินเวลาไปตั้งครึ่งชั่วโมง และกว่าไข่ตุ๋นจะสุกได้ที่อีก

“โอ๊ย ร้อน ๆ”

ด้วยความที่ลืมซื้อถุงมือกันความร้อน และเธอก็เร่งรีบที่จะเปิดดูเพื่อลุ้นว่าหน้าตาและรสชาติมันจะเป็นอย่างไร เลยเผลอยื่นมือไปหยิบถ้วยที่ร้อนระอุจากการถูกนึ่งเป็นเวลานานและโดนลวกจนเกิดรอยแดง

เธอรีบดึงมือขึ้นมาเป่าเพื่อคลายความเจ็บอยู่นาน แล้วเดินไปหยิบกระดาษทิชชูมาหลายแผ่น ก่อนจะใช้มันกันความร้อนแล้วหยิบเอาถ้วยออกมา

“ใช้ได้เหมือนกันนะเรา”

หลังจากตักเข้าปากหญิงสาวก็ยกยิ้มพึงพอใจกับหน้าตาและรสชาติของไข่ตุ๋นเนื้อนุ่มที่ลงมือทำด้วยตัวเอง ไม่คิดว่าเธอจะทำอาหารได้อร่อยเหมือนกัน

หลังจากที่เพิร์ธเลิกงาน เขาก็รีบกลับคอนโดหวังว่าจะได้เจอบุคคลปริศนาที่เอาของกินมาห้อยไว้หน้าห้อง แต่ก็ผิดคาด เพราะวันนี้เสียงกริ่งที่หน้าห้องดันเงียบกริบ หรือว่าเขาจะเข้าใจผิด ไม่ได้มีใครตั้งใจเอาของกินมาห้อยไว้ตั้งแต่แรก เขาจึงตัดสินใจลุกออกจากห้องเพื่อไปหาอะไรกินข้างนอก

แต่แล้วก็ต้องรู้สึกแปลกใจ เมื่อเปิดประตูออกไปเขาก็ได้พบกับเจ้าของห้องตรงข้ามที่เปิดประตูออกมาพอดี

“น้องนิวเยียร์”

เธอจะหันหลังกลับก็คงไม่ทัน จำใจต้องคลี่ยิ้มอย่างเคอะเขิน กะจะยังไม่บอกว่าย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกัน แต่นี่ก็เพิ่งจะเข้าสู่วันที่สองก็โดนจับได้เสียละ

“พี่พิรัชย์จะไปไหนเหรอคะ”

“กำลังจะออกไปหาอะไรกินครับ แล้วน้องนิวเยียร์ล่ะครับ มาทำอะไรที่นี่” เขาเอ่ยพลางเลื่อนสายตามองไปที่ถุงที่อยู่ในมือของเธอ

“หนูย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วค่ะ บังเอิญจังเลยนะคะได้ห้องอยู่ตรงข้ามพี่พอดี อ้อ นี่ค่ะ หนูลองทำครั้งแรก ถ้าไม่อร่อยอย่าว่ากันแรงนะคะ”

นิวเยียร์รีบยัดถุงในมือให้กับหนุ่มเลขา แล้วหันหลังเดินเข้าห้องปิดประตูทันที กะจะเอาไปห้อยไว้ที่หน้าห้องแล้วกดกริ่งเรียกเหมือนเดิม แต่ก็ดันเปิดออกมาเจอกันพอดี

ตอนที่ตัดสินใจย้ายมาอยู่คอนโดนี้ คราแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะได้ห้องตรงข้ามกัน คิดแค่ว่าอยู่คอนโดเดียวกันจะได้มีโอกาสเจอหน้ากันบ่อย ๆ

แต่เจ้าของห้องนี้กำลังย้ายไปอยู่ต่างประเทศและกำลังมองหาคนมาเช่า ประจวบเหมาะกับที่เธอต้องการห้องว่างอยู่พอดี เลยได้ห้องนี้มา

ส่วนเพิร์ธที่กะจะถามว่าของกินเมื่อวานกับเช้าวันนี้เป็นของเธอใช่หรือไม่ก็ไม่ทันได้เอ่ยออกไป และของกินในมือก็ยังอุ่นอยู่ คงจะเพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ จากที่จะออกไปหาอะไรกินข้างนอก เลยต้องกลับเข้าห้องพร้อมกับอาหารที่หญิงสาวลองทำมาให้ชิม