บทที่ 15

ทีแรกเซอร์เวย์คิดว่าจะขึ้นมาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง แต่มีโทรศัพท์ตามลงไปรับเคสด่วนก่อนเขาก็เลยทิ้งให้เธอขึ้นไปที่ห้องคนเดียว

เราทำแบบนี้มันถูกแล้วเหรอ ขอร้องให้เขาช่วยชีวิตแม่ ยังมาทำให้เขาหนักใจเพราะคิดจะผูกมัดเขาอีก ถือว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณ ถ้าไม่มีเขาแม่เธอคงไม่อยู่จนถึงวันนี้

หญิงสาวรอจนถึงค่ำเพื่อจะคุยเรื่องนี้กับเขา แต่ตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้วเขายังไม่กลับขึ้นมาเลย

เช้าวันต่อมา..

ไอยวริญรออยู่ทั้งคืนจนหลับไปตื่นมาอีกทีก็สว่างแล้ว ..เมื่อคืนนี้คุณหมอไม่ได้กลับขึ้นมาบนห้องเหรอ หรือว่าเขาจะโกรธเรา

ระหว่างวันเขาคงไม่ขึ้นมาแน่ เธอต้องรอให้ถึงตอนเย็นอีกแล้วเหรอ

ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีคนมาเคาะประตูห้อง

"คุณหมอแน่เลย" หญิงสาวรีบเดินมาเปิดพร้อมรอยยิ้ม "สวัสดีค่ะคุณแม่"

"คุณแม่.." แจนที่ยืนอยู่ด้านหลังของแพทย์หญิงอมรรัตน์ได้ยินคำที่เธอคนนั้นเรียกรู้สึกขัดหูมาก

"แม่มารับเราไปดูเครื่องประดับ"

"ค่ะ" ไอยวริญก็เลยขอตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยหน่อย

"อยู่แต่บนห้องคงอึดอัดแย่เลยนะ"

"ก็ไม่เท่าไรค่ะ"

"ตาหมอคงห่วงเรามากสิ"

"คะ?" อยากจะขำเขาจะมาห่วงเราทำไม

ทั้งสองลงลิฟต์มาจนถึงชั้นล่าง ก็เห็นรถพยาบาลวิ่งเข้ามาจอด และมีคนที่ประสบอุบัติเหตุติดรถมาด้วย

"คนไข้เป็นอะไรมา" เซอร์เวย์เห็นด้านหลังของแม่แว๊บๆ กำลังเดินตาม แต่พอออกมาต้องได้รีบไปรับเคสอุบัติเหตุ

"คุณหมอ" ได้ยินเสียงของเขาเธอก็เลยหันกลับไปมอง รอมาทั้งคืนว่าจะคุยด้วย แต่ดูเขาจะไม่สนใจเธอเลย ชายหนุ่มรีบเดินเลี่ยงเข้าไปรับคนไข้

"เป็นหมอก็แบบนี้แหละ เราไปกันเถอะ"

"ค่ะ" สายตาเธอยังคงมองดูเขา ที่พยายามปั๊มหัวใจคนไข้ ซึ่งถูกนำลงมาจากรถพยาบาลแล้ว

[ร้านเพชร]

"แต่มันแพงเกินไปนะคะ"

"ไม่แพงหรอกจ้า หนูเลือกสิอยากจะได้แบบไหน" ที่นางทำแบบนี้เพราะอยากให้ลูกชายเห็นว่านางยอมรับผู้หญิงที่ลูกเลือก

พอเลือกได้แล้วทั้งสองก็ออกมาจากร้านเพชร

"หนูอยากจะได้อะไรอีกไหม"

"ไม่แล้วค่ะ"

"ตาหมอไม่ค่อยมีเวลาพาออกมาซื้อของพวกนี้ล่ะสิ"

ทำไมแม่เขาถึงน่ารักจัง บางทีแอบคิดเข้าข้างตัวเอง ถ้าเป็นคนรักของเขาจริงๆ ก็ดีน่ะสิ

เย็นวันเดียวกัน..

"อะไร?" ชายหนุ่มมองดูสิ่งที่เธอส่งมาให้

"เครื่องประดับที่แม่คุณซื้อให้ค่ะ"

"รู้แล้วว่าเครื่องประดับ แล้วเอามาให้ทำไม"

"ฉันคืนให้คุณ"

"คุณแม่ซื้อให้ คุณก็เก็บไว้เถอะ"

"ฉันไม่กล้ารับมันไว้หรอกค่ะ"

ชายหนุ่มมองหน้าเธอเล็กน้อย แบบเธอเนี่ยนะจะไม่กล้ารับ คงกลัวเขาว่าให้ล่ะสิ

"ฉันอยากจะคุยกับคุณหมอเรื่องนั้น"

"เรื่องอะไร"

"ถ้าวันไหนที่คุณหมอต้องการยกเลิกทุกอย่าง"

"แล้วไง"

"ฉันจะยอมยกเลิกให้คุณหมอค่ะ"

"หึ.."

"ฉันพูดจริงนะคะ" หญิงสาวรีบเดินตามหลังไป เพราะดูเหมือนเขาจะไม่เชื่อ จนชายหนุ่มหยุดแล้วหันกลับมา "อุ๊ย" แต่เธอไม่ได้หยุดด้วยนี่สิ

คนตัวสูงมองต่ำลงไปดูใบหน้าของหญิงสาวที่มองขึ้นมา

ไอยวริญเห็นว่าเขามองริมฝีปากเธอก็เลยค่อยๆ หลับตาลง เพราะคิดว่าเขาอยากจะจูบเหมือนวันนั้น

"ทำอะไร"

"เออ?" หญิงสาวรีบเปิดตากว้างขึ้น ถ้าเขาจูบเธอจะไม่อายเลย "ก็ฉันคิดว่าคุณหมอจะขอจูบเหมือนวันนั้นนี่คะ"

"คนอะไรไม่มีความอายเลยหรือไง ใครตั้งชื่อให้คุณเนี่ย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป

"อะไรของเขา" เราไม่น่าดึงดูดเพศตรงข้ามขนาดนั้นเลยเหรอ

ชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่พอสมควร ก็ออกมาจากห้องน้ำ

"คุณหมอคะ ดูข้างหลังให้หน่อยสิ" หญิงสาวที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตของเขา ขยับคอเสื้อลงเล็กน้อยเพื่อให้เห็นแผ่นหลัง

"ก็เอื้อมมือลงมาเกาเองสิ"

"มือฉันไม่ถึงนี่คะ คุณหมอช่วยดูให้หน่อย"

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ "ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่"

"คันจริงๆ นะคะ คุณหมอเกาให้หน่อยสิ"

"เรื่องมากจริง" ชายหนุ่มเอื้อมมือล้วงลงไปตรงคอเสื้อ "ตรงนี้ไหม"

"ลงไปอีกค่ะ'

"ตรงนี้ไหม"

"ใกล้แล้วค่ะ"

พอได้ยินว่าใกล้เขาก็เริ่มขยับนิ้ว

"อ๊อย.. ขอแรงนิดหนึ่งค่ะ"

"??" ได้ยินเสียงเธอคราง ไอ้เจ้านั้นเกิดมีปฏิกิริยาขึ้นมา จนเขาต้องมองต่ำลงไปดูมันที่ซ่อนอยู่ในผ้าขนหนู

"ยังไม่หายคันเลยค่ะคุณหมอ" หญิงสาวเห็นว่าเขาชักมือออกมา

"คุณเห็นมุมเสานั่นไหม ใช้ให้มันเกาแทนแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบเดินไปหาเสื้อผ้ามาสวมใส่

หญิงสาวมีรอยยิ้มขึ้นมา เธอชักจะสนุกแล้วที่ได้ยั่วเขา

ดึกๆ คืนเดียวกัน..

"คุณหมอยังไม่ง่วงเหรอคะ" หญิงสาวเผลอหลับไปครั้งหนึ่งแล้ว ตื่นขึ้นมายังเห็นเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"จะนอนก็นอนไปก่อน" ชายหนุ่มตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลย

เช้าวันต่อมา..

"ทำไมถึงไปนอนอยู่ตรงนั้น" ตื่นขึ้นมาก็เห็นว่า เขานอนหนุนแขนตัวเองที่โต๊ะทำงาน

ไอยวริญถือผ้าห่มเดินไปคลุมร่างให้กับเขาเบาๆ

"ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณหมอตื่น"

ชายหนุ่มมองใบหน้าอีกฝ่ายแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย เขาชักจะเบื่อในคำขอโทษของเธอแล้ว

"ผ้าเช็ดตัวค่ะ" ไอยวริญรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตู้เสื้อผ้ามาส่งให้เมื่อเห็นเขากำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ

ชายหนุ่มรับผ้าเช็ดตัวโดยที่ไม่ได้พูดอะไร อาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ออกมา

"ฉันเตรียมชุดไว้ให้คุณหมอแล้วนะคะ"

ชุดพวกนี้ถึงไม่เตรียมเขาก็หาเองได้ เพราะมีแม่บ้านรีดให้เป็นอย่างดีแล้ว

"เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ" หญิงสาวเอื้อมมือไปติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ ชายหนุ่มก็เลยปล่อยมือตัวเองออกเพื่อให้เธอเป็นคนจัดการ ขณะที่เธอกำลังติดกระดุมอยู่นั้นสายตาคมจ้องมองริมฝีปากบาง และมองต่ำลงไปดูซอกคอ..

"??" ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นเมื่ออีกฝ่ายโน้มลงมาจูบ มือเธอยังคงไม่ปล่อยจากกระดุมที่กำลังติด "อือ" พอริมฝีปากหนาถอนจูบออก เขาก็แนบมันลงที่ซอกคอพร้อมกับดูดเล็กน้อย

ขาเรียวเริ่มจะไม่มีแรงรับน้ำหนักของตัวเอง จนอีกฝ่ายต้องได้ช้อนร่างของเธอไว้ในขณะที่ดูด

"อื้อ" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมืออีกข้างของเขาขยับต่ำลงมาวางแนบไว้กับที่สงวน..