LOGINShare
บทที่ 21
Last Updated:
2025-02-14 22:00:44
Related chapters
เมียขัดดอก บทที่ 22
ชายหนุ่มรีบตรงเข้ามาที่ลิฟต์แล้วกดขึ้นชั้นบน ในใจภาวนาให้เป็นเธอ ..นี่เขาใจเต้นแรงกับผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะขณะที่กำลังรอลิฟต์อยู่ ในใจของเขากระวนกระวายมากพอประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบน ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเองแกร็ก..แอดดดด..."กลับมาแล้วเหรอคะ""คุณมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง?""คุณอย่าลืมสิคะ ว่าฉันเป็นคู่หมั้น คนที่มีสิทธิ์จะอยู่ในห้องของคุณก็มีแต่ฉัน""ถ้างั้นก็เชิญคุณอยู่ไปคนเดียว" ชายหนุ่มกำลังจะก้าวออกมาจากห้อง แต่รุ่งฤดีรีบเดินมาขวางหน้าไว้"คุณไม่กลัวหรือคะว่าฉันจะแจ้งเรื่องนี้ไปทางผู้ใหญ่""ผมรู้ว่าคุณไม่ทำแน่" เพราะผู้หญิงคนนี้เห็นแก่ผลประโยชน์ ถ้ายังไม่ได้สิ่งที่ต้องการคงไม่มีทางตัดทางตัวเองแน่"แต่ถ้าคุณทำให้ฉัน ไม่พอใจมากๆ เข้า ฉันอาจจะทำก็ได้นะคะ""หึ" เซอร์เวย์ไม่ยอมอยู่ให้เธอขู่อีก ในเมื่อในห้องนี้ไม่มีไอยวริญเขาก็ไม่แม้แต่อยากจะเหยียบเข้ามา"คุณหมอกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!" มีคนถือหางรุ่งฤดีก็เลยกล้าที่จะทำตามใจตัวเอง เพราะยังไงพ่อของเขาก็เข้าข้างเธออยู่แล้วอีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกัน.."อายก็เลยทำให้ทุกคนเดือดร้อนไปหมด""เรื่องนี้หนูไม่ใช่ต้
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 23
ทำไมตาหมอถึงกล้าทำขนาดนี้ นางก็เป็นหมอคนหนึ่งเหมือนกัน ถ้าคนนั้นไม่ใช่ญาติสนิท แบบสายเลือดเดียวกัน นางคงไม่กล้าผ่าตัดเอาชีวิตของตัวเองทั้งชีวิตมาเสี่ยง"อายไม่รู้จะขอโทษคุณแม่ยังไง ถ้าไม่เพราะอาย คุณหมอก็คงไม่ถูกขู่บังคับ" เรื่องนี้เธอก็ต้องบอกให้แม่เขารับรู้ไว้ เพราะมันเป็นความผิดของเธอเอง"ถูกขู่บังคับ..จากผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" แค่ฟังมาก็พอจะเดาออกแล้ว"ใช่ค่ะผู้หญิงคนนั้นรู้เรื่องนี้แล้ว""ห๊า?" แพทย์หญิงอมรรัตน์ไม่รู้ว่าจะตกใจอันไหนก่อนดี อย่างหลังมันยิ่งทำให้ตกใจมากกว่า เพราะเรื่องแบบนี้จะให้ใครล่วงรู้ด้วยไม่ได้เลย ทำไมลูกชายของนางถึงได้สะเพร่าขนาดนี้แล้วนี่ไอ้พ่อหัวดื้อจะรู้เรื่องนี้ด้วยไหม ..นางหมายถึงว่าสามีรู้เรื่องที่ผู้หญิงคนที่อยากจะได้มาเป็นลูกสะใภ้นักหนากำลังทำอยู่ไหม"ที่อายอยู่แบบนั้น เพราะได้ตกลงเซ็นสัญญากับคุณหมอไว้แล้วค่ะ" เธออยากจะพูดให้แม่เขาเข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขารักเขาหลงอะไรเธอเลย"เซ็นสัญญา มีสัญญาด้วย?" ยังมีเรื่องอะไรที่ต้องตกใจอีกไหมเนี่ย"ใช่ค่ะ จนกว่าอายจะใช้หนี้คุณหมอหมด อายถึงจะเป็นอิสระ""หือ?""ช่วงนี้อายก็คงทำได้แค่อยู่ขัดดอกไปวันๆ""??""อายหมายถึงว่าทำง
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 24
"อื้อ คุณหมอคะ" เธอเพิ่งจะถอดผ้าอนามัยไป เมื่อตอนเย็นนี้เอง เพราะดูเหมือนมันจะหยุดแล้ว แต่ก็ไม่มั่นใจอยู่ดี เรื่องแบบนี้ผู้หญิงรู้กันดี"ทำไม.. คุณไม่พร้อมที่จะเป็นของผมเหรอ" ใบหน้าคมที่ซุกอยู่ซอกคอยกขึ้นมาถามเล็กน้อย"เปล่าสักหน่อย.." ใครจะกล้าตอบล่ะ ..แต่เธอก็ตอบไปแล้ว ถึงแม้จะพูดเพียงแค่เบาๆ อยู่ใกล้กันแค่นี้เขาคงได้ยินพอได้ยินคำตอบใบหน้าหล่อคมก็ซุกลงไปที่เดิม มือหนาที่ตอนแรกวางแนบอยู่ด้านนอกเพื่อเช็ค แต่ตอนนี้เขาสอดมันเข้าไปด้านในของกางเกงชั้นในตัวบางที่เธอสวมใส่แล้ว"อือ" รู้สึกใจหวิวยังไงไม่รู้ ก็คนมันไม่เคยถูกแตะเนื้อต้องตัวขนาดนี้ ริมฝีปากหนาของเซอร์เวย์ขยับขึ้นมาแนบจูบ..ส่วนมือของเขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนจังหวะที่นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในร่างกายอีกฝ่าย ความรู้สึกเดิมๆ มันก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมา นั่นคือการตรวจภายในของผู้หญิงหลายๆ คน ซึ่งทุกอย่างในร่างกายของมนุษย์เขาเคยสัมผัสมาหมดแล้วขณะที่เซอร์เวย์กำลังจะชักมือออก ไอยวริญรีบเกาะมือของเขาไว้แน่น ..เธอสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขาเริ่มสั่นเล็กน้อยเหมือนกลัวอะไรบางอย่างมือเรียวอีกข้างจึงได้ยื่นขึ้นไปกดท้ายทอยของเขาลงมาแนบกับริมฝีปากของเธอ ห
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 25
"ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น มานอนสิ" ชายหนุ่มที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วถามเมื่อเห็นว่าเธอยืนมองซ้ายมองขวา ไม่กล้าเดินมาที่เตียง"คุณหมอนอนก่อนเลยค่ะ""เป็นอะไร""คือฉัน..เออ..คือ""แล้ววันนี้จะรู้เรื่องกันไหม""มันกลับมาอีกแล้วค่ะ""กลับมา?" พูดแค่นี้เขาก็พอจะเข้าใจ เพราะเขาเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้เอง "แล้วยังไงต่อ?""ก็ผ้าอนามัยหมดแล้วน่ะสิคะ""เอาไงดี คงนอนไม่ได้แน่เลย" ถึงเขาจะเป็นผู้ชายก็รู้แหละ ถ้ามีอะไรไหลออกมาแบบนี้คงนอนไม่หลับแน่ "เดี๋ยวผมมา""คุณหมอจะไปไหน""ไปร้านสะดวกซื้อ""ร้านสะดวกซื้อ?" ดวงตากลมกระพริบปริบๆ มองตามหลังนายแพทย์หนุ่มออกไป ..อย่าบอกนะว่าเขาจะไปซื้อผ้าอนามัยให้เรา? คิดเป็นอื่นไปไม่ได้เลย แต่คนแบบเขาเนี่ยนะ คงไม่ใช่มั้ง"หมอจะไปไหนเหรอลูก" ผู้เป็นแม่ได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าบ้าน ก็เลยออกมาถามดู"ไปซื้อของที่หน้าหมู่บ้านครับ""ซื้ออะไรดึกๆ ดื่นๆ อยากได้อะไรเผื่อแม่มี""ซื้อ..คือ..สิ่งที่ผมจะซื้อ คุณแม่คงไม่ได้ใช้หรอกครับ เดี๋ยวผมมานะครับ" เพราะแม่ของเขาหมดไปได้ 2-3 ปีแล้ว"ถ้างั้นแม่ฝากซื้อของหน่อย""ได้เลยครับ" พอคุยกับแม่เสร็จเซอร์เวย์ก็ออกจากบ้านไปแพทย์หญิงอมรรั
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 26
"จะไปไหน" มือหนาคว้าหญิงสาวที่ลุกขึ้นให้หยุดก่อน"จะกลับเข้าห้องค่ะ" ทำไมเขาต้องคิดนานขนาดนั้นด้วยล่ะ เป็นใครก็น้อยใจนะชายหนุ่มปล่อยมือเธอแล้วก็นั่งลงพร้อมกับจับปากกาขึ้นมาไอยวริญหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นเขากำลังวางปลายปากกาลงไป"การจดทะเบียนสมรส ฝ่ายหญิงจะใช้นามสกุลกับฝ่ายชายก็ได้หรือไม่ใช้ก็ได้ ถ้าคุณพร้อมที่จะใช้นามสกุลกับสามีก็เซ็นลงตรงนี้เลยครับ" สมัยนี้เสมอภาคกันแล้ว ไม่ใช่ว่าผู้หญิงจะเลือกได้แค่การใช้นามสกุล ถ้าเธอคนนั้นยังอยากจะใช้นางสาวอยู่ก็ยังคงใช้ได้แต่เธอพร้อมที่จะใช้นามสกุลเขาอย่างเต็มใจไอยวริญก็เลยไม่รอช้าที่จะเซ็นชื่อตัวเองตามลงไปแพทย์หญิงอมรรัตน์เซ็นเป็นพยานให้ พร้อมกับเจ้าหน้าที่..ทะเบียนสมรสนี้ก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์ถูกต้องตามกฎมาย"ลูกจะกลับโรงพยาบาลเลยเหรอ""ผมติดคนไข้อยู่ครับ" ขณะที่ตอบแม่..สายตาของเขาก็มองไปที่เธอ อยากจะพูดอยากจะคุยด้วยแต่งานก็สำคัญไม่ต่างกันเพราะนั่นก็คือชีวิตของคนหญิงสาวรีบเดินตามหลังออกไป เธอไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย และเข้าใจงานที่เขาทำ"อุ้ยคุณหมอ" ไอยวริญหันมองไปด้านหลัง เพราะเพิ่งจะเดินพ้นประตูออกมาเอง เขาก็หอมแก้มเธอแล้ว"ตอนเย็นผมอาจจะกลับค่
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 27
ถ้าในห้องสว่างหน่อยคงจะเห็นรอยยิ้มของคนตัวเล็ก เธอเป็นบ้าอะไรเรียกร้องความสนใจจนเขาจับได้เนี่ยนะ เพราะมันกระสับกระส่ายเมื่อเขาไม่สนใจที่เซอร์เวย์ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าประจำเดือนเธอยังคงตกค้างอยู่ ก็เลยไม่อยากจะถูกตัวกลัวเธอจะหงุดหงิดด้วย เรื่องนี้คนเป็นแพทย์รู้ดี ว่าช่วงที่ผู้หญิงมีรอบเดือนจะอารมณ์ไม่ปกติ"หายนานหรือยัง""พอใส่ผ้าอนามัยเมื่อคืนนี้มันก็หยุดไหลเลยค่ะ" หญิงสาวตอบไปแบบอายๆ แต่ก็ต้องตอบแหละ กลัวว่าเขาจะไม่กล้าทำอะไร แต่นี่เธอเป็นบ้าหรือไงถึงอยากจะให้เขาทำอะไรกับตัวเอง"จริงเหรอ" กำลังคิดอยู่เลยว่าอยากจะรักษาตัวเองอีกสักครั้งลองดู เขาอาจจะไม่คิดเหมือนผู้ชายคนอื่นทั่วไป เพราะสุขภาพจิตของเขาไม่ปกติมือหนาขยับขึ้นมาวางแนบกับหน้าอกอวบ แล้วลูบคลำเบาๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเองสายตาทั้งสองมองสบกันผ่านความมืด แล้วคนที่อยู่ด้านบนก็ค่อยๆ โน้มลงมาช้าๆ"??" อยู่ดีๆ เขาก็หยุดทุกอย่างไว้ จนหญิงสาวที่หลับตาลงเพราะคิดว่าเขาจะจูบ ค่อยๆ ลืมตาขึ้น "ทำไมคะ""เปล่าหรอก คุณเพิ่งหายผมกลัวว่ามันจะไปกระตุ้นอีก" แต่จริงๆ ไม่ใช่เลย เพราะภาพคนป่วยในห้องผ่าตัดมันชัดขึ้นมาอีกครั้งไอยวริญแอบตำหนิตัวเอง
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 28
"ไปหาที่เงียบๆ คุยกันก่อน""ทำไมต้องไปหาที่เงียบๆ คุยกันด้วยล่ะคะ คุยมันตรงนี้จะไม่ดีกว่าเหรอคนเยอะดีออก พี่ๆนักข่าวก็อยากจะรู้เรื่องด้วย" เอาสิถึงยังไงเธอก็ไม่มีทางที่จะสมหวังแล้ว แถมถ้าข่าวนี้ออกไป เธอคงเสียหายมาก ก็เลยคิดจะดึงข่าวของเซอร์เวย์ให้มากลบเกลื่อนข่าวงานแต่งล่ม"เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าจะคุยตรงนี้" สายตาของพลตรีนายแพทย์วันเวย์ไม่ได้มองรุ่งฤดีเหมือนเดิมอีกต่อไป ถึงแม้จะเอ็นดูเด็กคนนี้ แต่ถึงอย่างไรเซอร์เวย์ก็เป็นลูก แถมเป็นทายาทคนเดียวที่จะสืบทอดโรงพยาบาลนี้ด้วย ท่านคงไม่ปล่อยให้ชื่อเสียงของลูกชายเสียหายแน่จากที่มั่นใจในตัวเองมาก ตอนนี้เริ่มประหม่า เพราะถ้าท่านจะเล่นงานมีหวังครอบครัวของเธอดับแน่ พลตรีนายแพทย์วันเวย์หันไปสั่งลูกน้องให้ยกเลิกงานนี้ และให้ทุกคนกลับบ้านไป ถ้าสำนักข่าวไหนเอาข่าวนี้ไปทำเสียๆ หายๆ ท่านจะสั่งฟ้องให้หมด "อาย?" ขณะที่ทุกคนกำลังจะไปหาที่คุยกัน ไอยวริญก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้า ..เคยได้ยินไหมว่ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พอเธอเห็นข่าวสามีที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น จะให้เธอนอนรออยู่ที่บ้านได้ยังไง หญิงสาวก็เลยมาโรงแรมที่ใช้จัดงานเพื่อให้เห็นกับตาตัวเอ
Last Updated : 2025-02-14เมียขัดดอก บทที่ 29
"ลูกชายของท่านนายพล เป็นพวกเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งคือไม่มีอารมณ์กับผู้หญิง ไม่แน่ว่าลูกชายของท่าน อาจจะเป็นประเภทรักร่วมเพศก็ได้" ตอนที่รุ่งฤดีรู้เรื่องนี้ก็ช็อคไปเหมือนกัน จนต้องได้ถามตัวเองว่าถ้าร่วมหอลงโลงกับผู้ชายคนนี้จะรับได้ไหม คำตอบที่ได้ก็คือรับได้อยู่แล้ว เพราะฐานะทางบ้านของเขานอกจากจะมั่งมีแล้วยังมีอำนาจแต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น ในเมื่อเธอไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้เซอร์เวย์ไม่ได้สนใจคนที่พูดเลย เขาหันมองไปดูหน้าเธอ ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เพราะหลายครั้งต่อหลายครั้งที่เขาปฏิเสธเรื่องร่วมเพศ"คุณไปเอาที่ไหนมาพูดคะ" จากที่ทุกคนกำลังตกใจและให้ความสนใจกับรุ่งฤดีอยู่นั้น พอได้ยินไอยวริญพูดขึ้นทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็หันมองมาที่เธอ "สามีฉันจะเป็นพวกเสื่อมสมรรถภาพทางเพศได้ยังไง ก็ในเมื่อฉันแทบไม่ได้นอนทั้งคืน" ถ้าอยู่ในสถานะการณ์อื่นเธออาจจะไม่กล้าพูด แต่นี่มันคือการยืนยันว่านายแพทย์เซอร์เวย์หรือผู้เป็นสามีของเธอ ไม่ได้เป็นอย่างที่ผู้หญิงอีกคนว่ามาเลย"แกจะไม่พูดอะไรเลยเหรอ" พลตรีนายแพทย์วันเวย์หันไปถามลูกชาย เพราะเรื่องนี้มันน่าตกใจอยู่มาก ถ้าไม่มี
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
เมียขัดดอก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
เมียขัดดอก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
เมียขัดดอก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
เมียขัดดอก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
เมียขัดดอก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
เมียขัดดอก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
เมียขัดดอก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
เมียขัดดอก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
เมียขัดดอก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
