LOGINShare
บทที่ 158 ตอนจบ
Last Updated:
2025-02-28 08:21:36
Related chapters
เมียขัดดอก บทที่ 1
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะ คุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม""คุณอย่าทำแบบนี้เลย" นายแพทย์เซอร์เวย์รีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้า ให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้""คุณหมอคะคนไข้.." ทันใดนั้นพยาบาลก็รีบวิ่งมาแจ้งอาการของผู้ป่วย"แม่ฉันใช่ไหมคะ ท่านเป็นอะไรคะ" หญิงสาวจำได้ว่าพยาบาลคนนี้ เป็นคนที่ดูแลอยู่ห้องที่แม่เธอรักษาตัวอยู่นายแพทย์เซอร์เวย์รีบก้าวเดินตามไป"พาคนไข้กลับห้องไอซียูด่วน" พอเห็นอาการคนไข้ไม่สู้ดี แพทย์ผู้รักษาก็เลยต้องได้นำกลับห้องไอซียู เพิ่งจะพาออกจากห้องนั้นมายังไม่ครบ 24 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ"แม่คะ แม่ต้องรอหนูนะ หนูกำลังพยา
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 2
จริงๆ แล้วคนเป็นพ่อก็ไม่ได้คิดว่าลูกชายจะชอบเพศเดียวกันเหมือนที่ภรรยาคิดหรอก เพราะวงศ์ตระกูลของท่านไม่มีแบบนั้นสักคน แต่กันไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร ..คิดได้แบบนั้นพลตรีนายแพทย์วันเวย์ก็เลย ยกสายโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทเวลาทานข้าวเย็น.."ไหนบอกเวย์จะพาตาปลื้มมาค้างที่บ้านไงครับ" ลงมาที่โต๊ะอาหารเขาก็ไม่เห็นน้องชายและหลาน"คืนนี้สงสัยจะไปค้างที่บ้านคุณตา" นายแพทย์วันเวย์หมายถึงบ้านของทัตเทพ ทั้งสองรู้จักกันเป็นอย่างดีก็เลยไม่ต้องทำความรู้จักอะไรกันอีก พอรู้ว่าได้เป็นดองต่างฝ่ายต่างก็ยินดีก่อนที่จะไปจัดการลูกชายคนเล็ก ผู้เป็นพ่อต้องจัดการลูกชายคนโตให้ได้ก่อน โชคดีที่ลูกชายคนกลางหาสะใภ้ได้ถูกใจ"พรุ่งนี้ตอนเย็นทำตัวให้ว่างด้วย""ทำไมเหรอครับพ่อ" ชายหนุ่มที่หยิบช้อนขึ้นมากำลังจะตักข้าวใส่ปากถึงกับหยุด"พ่อนัดให้เราดูตัว" ท่านเป็นถึงแพทย์ทหาร ไม่คิดจะพูดอ้อมค้อมอยู่แล้ว"พ่อลืมเรื่องนั้นไปได้เลย" แต่ลูกชายก็ไม่ใช่ย่อย ถ้าไม่งั้นเขาคงไม่โสดมาจนถึงตอนนี้"เรย์!""คุณคะ""ถ้ามันไม่เอาเมียตอนนี้แล้วมันจะไปเอาตอนไหน อายุก็ตั้งเท่าไรแล้ว""ผมมีงานด่วนที่โรงพยาบาล ขอตัวนะครับ" จากที่คิดว่าจะ
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 3
"เธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้ผลหรือไง" เซอร์เวย์ไม่ได้ผลักใส เขาทำแค่มองต่ำลงไปดูคนที่ยังกอดร่างของเขาไว้แน่น แต่สายตาคมคู่นั้นไม่ได้มองเธอเหมือนเดิมแล้ว เพราะตอนนี้มันแฝงความดูถูกไว้"คุณหมอเป็นลูกคนหนึ่ง ก็ต้องรู้ดีว่าความรู้สึกของลูกที่ใกล้จะเสียแม่ไปมันเป็นยังไง ถ้าคุณหมอเจอเหตุการณ์แบบฉัน ฉันคิดว่าคุณหมอต้องพยายาม""ใช่ผมต้องพยายามแน่ แต่ไม่ใช่เอาตัวเข้าแลกแบบนี้""ฉันทำได้มากกว่านี้ค่ะ คุณหมอต้องการวิญญาณของฉันไหมล่ะ ฉันยินดีมอบมันให้คุณ"เซอร์เวย์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาเก็บเธอไว้ใช้งานจะไม่ดีกว่าเหรอ เพราะคิดว่าคนแบบพ่อต้องไม่หยุดอยู่แค่นั้นแน่ ถ้ามีผู้หญิงที่สามารถจะคุยได้ทุกเรื่อง หรือเรียกใช้ได้ตลอดเวลา มันคงจะดีกว่า"คุณออกไปก่อน""ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไป""วันนี้ผมเหนื่อย เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้""พรุ่งนี้เหรอคะ""เอาเบอร์โทรคุณมาแล้วกัน" เขาต้องคิดก่อนว่าจะทำยังไงกับข้อตกลงนี้ดี เพราะจะให้ใครรู้เรื่องของตัวเขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เธอช่วยเรื่องนี้เขาต้องบอกเธอให้รู้ทุกเรื่องหญิงสาวไม่รอช้ารีบเดินไปหาปากกาและกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานในห้องนั้น แล้วก็เขียนเบอร์โทรลงไป"คุณหมออย่าลื
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 4
"คุณรู้ได้ยังไงคะว่าลูกอยู่ที่ห้องทำงาน" แพทย์หญิงถามผู้เป็นสามีทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง เพราะดูเหมือนสามีจะมั่นใจเหลือเกิน"ชีวิตมันก็มีอยู่แค่นี้แหละ ถ้าไม่ค้างที่ห้องทำงานก็ค้างอยู่หอพัก""คุณก็ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากับลูกหน่อยนะคะ อย่าลืมสิว่ามีแต่ตาเรย์เท่านั้นที่เราจะฝากโรงพยาบาลไว้ได้""ก็เพราะมีแต่มันที่จะฝากไว้ ถ้าได้คู่ชีวิตที่ช่วยกันดูแลโรงพยาบาลของเรา มันก็ยิ่งจะเป็นผลดีไม่ใช่เหรอคุณ ขอร้องอย่างหนึ่งเถอะ เวลาผมพูดกับลูกคุณไม่ต้องพูดแทรกได้ไหม ลูกก็เลยจะไม่เชื่อถือผม""ก็คุณใช้อารมณ์พูดกับลูกเกินไปนี่คะ""ดู..ยังพูดไม่ทันขาดคำ""แล้วคุณจะลากฉันมาด้วยทำไมล่ะ"ยังพูดกันไม่ถึงไหนประตูลิฟต์ก็เปิดออก ..ทั้งสองท่านที่ยืนอยู่ก่อนต้องได้ขยับเข้าไปด้านในนิดหนึ่ง เพราะมีคนเข้ามาในลิฟต์เพิ่มหญิงสาวที่เข้ามาในลิฟต์มองดูตัวเลขที่โชว์ขึ้นก็เห็นว่าคนที่เข้ามาก่อนก็จะขึ้นไปที่ชั้นเดียวกัน เธอก็เลยไม่ต้องได้กดและเพียงไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นผู้บริหารของโรงพยาบาลเธอคนที่เข้ามาใหม่ก้าวออกไปก่อน แต่ดูท่าทางของเธอจะไม่มั่นใจเลย ซึ่งแตกต่างจากสองท่าน พอออกจากลิฟต์ได้ทั้งสองท่านก็เดินตรงไปท
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 5
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร" คิ้วหนาของพลตรีนายแพทย์วันเวย์ถึงกับขมวดเข้าแทบจะชิดกัน "ผมว่าจะรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมค่อยแนะนำเธอให้พ่อกับแม่รู้จัก แต่ในเมื่อคุณพ่อไม่หยุดผมก็ขอแนะนำเธอวันนี้เลยแล้วกัน""เรย์ ลูกหมายความว่ายังไง" แม่พอจะเดาความหมายของลูกออกแล้ว แต่อยากจะถามเพื่อความแน่ใจ และในขณะที่ถามสายตาของนางมองไปที่ผู้เป็นสามี เพราะกลัวว่าพ่อจะโมโหให้ลูกก่อน"ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ ผมจะไม่แต่งงานกับใคร""???" เครื่องหมายคำถามผุดขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน และหนึ่งในนั้นรวมผู้หญิงที่เขากำลังพูดถึงอยู่ด้วย"พ่อไม่เชื่อ" ท่านผ่านโลกมาก็มาก ทำไมจะไม่สังเกตผู้หญิงคนนี้ตอนที่เข้ามาในลิฟต์ เพราะเธอไม่ได้กดชั้นไหนเลย นั่นแสดงว่าเธอต้องขึ้นมาที่ชั้นเดียวกับท่าน และท่านก็เริ่มสแกนว่าเธอคนนี้มีธุระอะไรที่ต้องขึ้นมาถึงชั้นผู้บริหาร ซึ่งท่าทางของเธอไม่ได้บ่งบอกเลยว่าสนิทสนมหรือคุ้นเคยกับชั้นนี้"ผมก็ไม่ได้ขอให้พ่อเชื่อนี่" "เอาเป็นว่านัดคืนนี้ของเรายังคงเป็นเวลาเดิม""พ่อ?" ชายหนุ่มรีบเดินตามพ่อกับแม่ออกไป ไม่คิดว่าท่านจะพูดทิ้งท้ายแล้วก็เดินออกไปแบบนี้"เดี๋ยวแม่จะคุยกับพ่อเอง" ขณะที่พูดกับลูกชายสายตานางยัง
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 6
"แม่คะ แม่สู้ไปกับอายอีกสักยกนะคะ ตอนนี้อายทำสำเร็จแล้ว" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของแม่ที่นอนหายใจได้เพราะเครื่องช่วย ถ้าภายใน 3 วันแม่ของเธอไม่ได้รับการผ่าตัด ท่านอาจจะไม่ฟื้นกลับมาอีกเลย01 : 00 น. ห้องผ่าตัดใหญ่เริ่มมีความเคลื่อนไหว ทุกอย่างนายแพทย์เซอร์เวย์ต้องได้จัดการแบบเงียบๆ แม้แต่หน้าห้องผ่าตัดก็ไม่มีสัญญาณบอกว่าตอนนี้กำลังใช้ห้องนั้นอยู่ รวมถึงญาติไม่ให้เข้ามายืนรอใกล้เธอก็เลยต้องได้มารอที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขา เพราะแม่ของเธอถูกทำเรื่องย้ายออกจากโรงพยาบาลนี้ไปแล้ว ซึ่งนั่นหมายถึงหลังผ่าตัดเขาต้องได้หาที่อยู่ใหม่ให้แม่เธอพักฟื้นเช้าวันต่อมา.."คุณเข้ามาอยู่ในห้องคุณหมอได้ยังไง""เออ.." เธอผิดเองที่แอบเปิดประตูแง้มออกมาดู จนเลขานุการมองเห็นสิ่งผิดปกติ แล้วรีบมาเช็คห้องของท่านประธานโรงพยาบาลดู "คุณหมอให้ฉันมารออยู่ที่นี่ค่ะ""คุณหมอเนี่ยนะ?" ยิ่งไม่น่าเชื่อถือไปกันใหญ่ หมอเซอร์เวย์ไม่เคยให้ใครเข้ามายุ่งย่ามในห้องทำงาน"คุณหมอยังไม่ขึ้นมาหรือคะ" หญิงสาวก็เลยแกล้งใช้โอกาสนี้ถามหาเขา"คุณเป็นญาติคนไข้ไม่ใช่เหรอคะ" แจนยังคงสอบถามต่อ เพราะเคยเห็นเธอมาป้วนเปี้ยนแถวนี้"เออ..ใช่ค่ะ"
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 7
ห้องบ้าอะไรไม่มีโซฟาให้นั่งเลย.. หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ เธอลากเก้าอี้ที่มีอยู่ตัวเดียวมานั่งมุมหน้าต่างห้องนายแพทย์เซอร์เวย์นอกจากชั้นวางหนังสือ เตียงที่ใช้นอนพักผ่อนและโต๊ะทำงานแล้ว นอกนั้นก็ไม่มีอะไรนอกจากเก้าอี้อีกตัวที่เธอลากไปนั่ง เพราะห้องของเขาไม่เคยรับแขก ถ้าจะรับแขกก็ใช้อีกห้องหนึ่ง"??" นี่อะไรกัน ..เขานั่งทำอะไรอยู่ที่โต๊ะทำงานครู่หนึ่ง แล้วก็เดินไปนอนลงที่เตียงโดยไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลยเมื่อคืนนี้เขาไม่ได้นอนเลยเพราะอยู่ในห้องผ่าตัดทั้งคืน คิดว่าจะเคลียร์งานที่ค้างไว้แต่ทนความง่วงไม่ไหวตกลงเขาจะเอายังไงกับเรากันแน่ จะถามก็ไม่กล้า เมื่อคืนนี้ตอนเขาบอกให้ขึ้นมารออยู่บนห้องเธอก็ขึ้นมา ข้าวก็ยังไม่ได้กินแถมน้ำก็ยังไม่ได้อาบสองชั่วโมงผ่านไป..พอเห็นว่าเขาขยับตัวเธอก็มีรอยยิ้มขึ้นมา อยากจะขอลงไปข้างล่าง แต่เขาก็ทำแค่ขยับแล้วก็นอนหันหลังให้อ๊อยยหิว เป็นห่วงแม่ก็ห่วง และตอนนี้ต้องได้มาห่วงท้องตัวเองอีกอีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป.."คุณหมอคะ" ตายเป็นตายสิ ถ้าอยู่แบบนี้เธอก็จะตายเหมือนกัน"มีอะไร"ตื่นแล้วเหรอ? หญิงสาวค่อยๆ เดินเข้าไปชะโงกหน้ามอง เพราะได้ยินเสียงเขาตอบรับแต่ไม่เห
Last Updated : 2025-02-11เมียขัดดอก บทที่ 8
"ฉันบอกไว้อย่างหนึ่ง""คะ?" หญิงสาวตกใจในขณะที่กำลังเช็คร่างกายอยู่เสียงเขาก็พูดขึ้นมา"เวลาฉันพักผ่อนห้ามกวน" เพราะเวลาของเขามีค่ามาก กว่าจะหาเวลามานอนเอาแรงได้ พอตื่นต้องได้เข้าห้องผ่าตัดเคสต่อไปใครอยากจะกวนเขา เราไม่ได้กวนสักหน่อย ..หญิงสาวค่อยๆ เอนกายลงนอน แต่พอนึกได้เขาตื่นก็ดีจะได้คุยด้วย ก็เลยลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง"คุณจะไม่ให้ฉันออกจากห้องนี้ไม่ได้นะ""ทำไม ในข้อตกลงก็เขียนไว้ชัดแล้วนี่""ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าคุณจะขังฉันขนาดนี้""ใครขังคุณ""แบบนี้แหละที่เขาเรียกขัง""บอกว่าเวลานอนอย่ากวน"อะไรของเขา จะไม่ให้ออกไปพบโลกภายนอกเลยหรือไง ..คนตัวเล็กก็เลยค่อยๆ เอนตัวลงนอนที่เดิมผ่านไปสักครู่เสียงหายใจของเขาก็สม่ำเสมอ ..คนอะไรจะหลับง่ายขนาดนี้"อุ๊ย" ขณะที่เธอมองจ้องอยู่ดวงตาของอีกฝ่ายก็ลืมขึ้น "ฉันไม่ได้กวนคุณนะ"เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ลุกจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปพออาบน้ำเสร็จชายหนุ่มก็เดินมาที่ตู้เสื้อผ้า เลือกชุดใส่"คุณจะไปไหน"นายแพทย์เซอร์เวย์ไม่ได้ตอบอีกนั่นแหละ เพียงแค่เขามองมาเธอก็รีบหุบปากแล้วพอเขาออกจากห้องไปเพียงไม่นาน แม่บ้านก็เอาอาหารมาให้และวันนี้แม่บ้านมองสำรวจร
Last Updated : 2025-02-11
Latest chapter
เมียขัดดอก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
เมียขัดดอก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
เมียขัดดอก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
เมียขัดดอก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
เมียขัดดอก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
เมียขัดดอก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
เมียขัดดอก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
เมียขัดดอก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
เมียขัดดอก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
