“อะ...อย่าทำแบบนี้พี่มาร์ค อ่า...อื้อ เอามือออกไปนะคะ” เธอบิดขาทั้งสองข้างตัวเองพาดไขว้ปิดความเป็นสาวที่มือหนาของเขาวนเวียนอยู่ แต่เขาก็ใช้มือทั้งสองข้างดึงขาเล็กแยกกว้างออกจากกันโดยมีเขาแทรกตัวอยู่กลางหว่างขาของหล่อน
“พี่กำลังจะทำให้ความต้องการของไวน์เป็นจริงยังไงล่ะ ต้องการไม่ใช่เหรอ ต้องการให้พี่ทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอไวน์” น้ำเสียงทุ้มห้าวดังขึ้นพร้อมกับมือใหญ่ลูบไล้ไปมากับความเป็นสาวอวบอูมสวยงาม มันสวยมาก โหนกนูนน่ากระแทกเร่า และมีสนามหญ้าเป็นหย่อมเล็กน้อยที่เนินสวาท
“อ่ะ...ยะ...อย่านะพี่มาร์ค อย่าทำแบบนี้กับไวน์ ไวน์ไม่ต้องการแบบนี้”
“แล้วรักพี่ทำไมล่ะ รักทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่ไม่ได้รักเรา ไม่ชอบเรา รักทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พี่จะสนองให้จะได้เลิกยุ่งกับพี่สักที” น้ำเสียงห้าวทุ้มเปล่งพร่าดังออกมาพร้อมกับปลดกระดุมกางเกงตัวเองพร้อมรูดซิปกางเกงสแล็คตัวเองลงเล็กน้อยแล้วล้วงไปในกางเกงนำความแข็งร้อนของตนออกมาข้างนอก
“มะ...ไม่นะ ไวน์ไม่ต้องการแบบนี้พี่มาร์ค” เธอดิ้นถอยหนีเมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาได้นำความใหญ่โตออกมา เธออ้าปากค้างตกตะลึงไปกับความใหญ่โตของเพศชาย ไม่อยากเชื่อว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้ เธอพยายามดิ้นถอยหนีจนหัวไปชนหัวเตียงแล้วขาทั้งสองก็ถูกมือใหญ่จับดึงลากกลับไปหาเขาอีกครั้ง
“พี่จะสนองให้ไม่ดีใจเหรอไวน์” เขาพูดพร้อมกับเสียดสีท่อนเอ็นดุ้นร้อนอวบใหญ่ตัวเองที่ตื่นเต็มตัวและตามท่อนเนื้อก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยขดตัวตามลำกายแข็งใหญ่ของตน เสียดสีถูไถไปตามกลีบสวาทฉ่ำแฉะ แล้วเคลื่อนตัวไปคร่อมทับปิดปากน้อยของเธออีกครั้ง ด้วยความหวานที่ได้ลิ้มรสทำให้อยากจูบอีกครั้ง
“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางกระเส่าดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองอีกครั้ง และครั้งนี้เธอก็ดิ้นหนีไม่ได้เมื่อเขากดข้อมือเธอไว้ทั้งสองข้างพร้อมกับหน้าท้องแบนราบเปลือยมีความอุ่นร้อนของเขาบดเบียดถูไถตามร่างเขาที่เคลื่อนไหวเหนือร่างเธอ
“อ่า...หวานเหลือเกินไวน์ ไม่อยากเชื่อว่าจะปากหวานขนาดนี้ อืม...” เขาผละออกมาละเลียปลายลิ้นไปกับริมฝีปากสวยระเรื่อของหล่อนพร้อมกับโน้มลงไปซบซุกไซ้ซอกคอระหง กัดดึงติ่งหูเล็กแล้วเคลื่อนไถมายังแอ่งชีพจรที่เคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเปลือยใต้ร่าง
“อ่า...พะ...พอได้แล้วพี่มาร์ค อย่าทำแบบนี้กับไวน์ อ่ะ...อื้อ” ปากห้ามแต่ร่างกายกลับเผลอแอ่นเด้งเร่ายกขึ้นเบียดไปกับร่างใหญ่เหนือร่าง สองเต้าอวบหยุ่นเบียดไปกับหน้าอกแกร่งพร้อมกับที่เขาเคลื่อนเอวสอบนำเอ็นเนื้อร้อนมาบดเบียดหยอกเย้ากับความเป็นสาวฉ่ำแฉะของหล่อนไปมา
“อ่า...แน่ใจว่าให้พี่หยุด อ่ะ...อื้อ”
“กรี๊ด! เจ็บ!” เธอดิ้นบิดเอวเล็กส่ายหนีความใหญ่โตที่กระแทกเข้ามาในร่างตัวเองทันที เธอเจ็บร้าวกลางลำตัวเมื่อเขาสอดแทรกเข้ามาฝากกายในร่างคับแน่นที่ไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน น้ำตาไหลอาบล้นออกทางหางตาด้วยความทรมาน
“โอว์...ไม่อยากเชื่อว่าจะบริสุทธิ์”
แม้จะมั่นใจว่าน้องน้อยบริสุทธิ์ตั้งแต่เขาเริ่มรุกเร้าหล่อนแล้ว เพราะหล่อนจูบตอบไม่เป็นและไร้เดียงสา และเมื่อได้สอดกายจ้วงลึกเข้าหาครั้งเดียวสุดโคนเอ็นเนื้อก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นเมื่อได้ผ่านพรหมจรรย์ของหล่อนมา หัวใจของมโนภฤศเต้นเร่าผิดจังหวะอย่างบอกไม่ถูกพร้อมกับรั้งร่างเล็กใต้ร่างขึ้นมากอดแนบแน่นและจูบหางตาที่เปรอะเปื้อนน้ำตาปลอบประโลม
“ชูว์...ผ่อนคลายเด็กน้อยของพี่ อ่า...ผ่อนคลายนะ มันจะไม่เจ็บถ้าไวน์ไม่ดื้อรั้นไม่ขัดขืน พี่จะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป อ่า...เชื่อพี่ ไวน์เองก็ต้องการพี่ตอนนี้ อ่า...ไม่ไหวแล้ว ไวน์กำลังทรมานพี่ตอดรัดพี่แรงมาก ผ่อนคลายนะ ทำตามคล้อยตามพี่ พี่จะเริ่มแล้ว อืม...” ร่างใหญ่ไหวโยกเคลื่อนไหวบดเร่าเข้าออกในความคับแน่นของน้องน้อย
“อือ...อา” วรนิษฐ์ปล่อยเสียงครางกระเส่าดังออกมาเมื่อทำตัวคล้อยตามเขาไม่เกร็ง ผ่อนคลายอย่างคนตัวโตบอก เรียวแขนเล็กก็ยกขึ้นโอบกอดร่างใหญ่ที่คร่อมทับตนเองไปด้วย และเผลอตัวแอ่นเด้งเร่าไปกับจังหวะเร่าร้อนของบุรุษ
“อ่า...ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม พี่รับรู้ได้ว่าไวน์ อ่า...แน่นเป็นบ้าเด็กน้อย อูว์...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ่ะ...อื้อ” เธอไม่ตอบเขาแต่ครางกระเส่าซ่านไปกับจังหวะเคลื่อนไหวเสียดสีเร่าร้อนของเอวสอบที่สอดแทรกกระแทกดุดันจนเธอได้ยินเสียงเนื้อของเขาและเธอกระทบกระทั่งกัน ใบหน้าสวยเปื้อนแดงระเรื่อขึ้นพร้อมกับเหงื่อไคลอาบซึมตามแก้มนวลเนียน น้ำตาแห้งเหือดหยุดไหลเมื่อตอนนี้ความเจ็บปวดทรมานก่อนหน้านี้ได้มีความรู้สึกร้อนวาบหวามเข้ามาแทนที่
“อ่า...เห็นไหมว่าไวน์น่ะต้องการพี่ ชอบพี่ก็ต้องเจอแบบนี้แหละเด็กน้อย จำไว้อย่ามายุ่งมาอ่อยพี่อีก ไม่งั้นจะโดนทำแบบนี้ อ่า...แน่นเป็นบ้า” เขาบอกหล่อนแล้วก็เคลื่อนไหวต่อเนื่องเพื่อนำพาตัวเองและหญิงสาวไปให้ถึงความสุข เอวสอบเด้งเร่าบิดควงส่ายโยกกดแนบคลึงหนักหน่วง
วรนิษฐ์แทบล้มทั้งยืนเมื่อดูที่ทดสอบตรวจการตั้งครรภ์สามอันที่ซื้อมาตรวจและสามยี่ห้อ เธอมองแล้วมองอีกแทบล้มทั้งยืน มันเกิดขึ้นกับเธอได้ยังไง แค่คืนเดียวมันไม่น่าจะติดลูกได้เร็วขนาดนี้ เธอนั่งทรุดเข่ากับพื้นปิดหน้าร้องไห้แล้วมองที่ทดสอบการตั้งครรภ์อีกครั้ง อึก! ฮือๆๆๆ “พี่มาร์ค อึก! จะรู้ไหมว่าไวน์ท้อง ฮือๆๆ”เธอร้องไห้พึมพำกับตัวเอง ตั้งแต่วันนั้นเช้ามาเขาก็เดินทางกลับประเทศไทยและไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย และเรื่องของเธอกับเขาในคืนนั้น เขาก็ไม่พูดถึง เขาทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติไม่ได้สำคัญอะไร แต่สำหรับผู้หญิงอย่างเธอ ผู้หญิงที่แอบรักพี่ชายลูกชายของเพื่อนรักพ่อมาตลอดตั้งแต่วัยเด็ก มันคือความสุขที่ได้มอบสิ่งมีค่าของลูกผู้หญิงให้เขา “ไวน์จะไปหาพี่ จะไปบอกเรื่องลูกของเรา อึก! ฮือ”เธอยกมือเรียวปาดน้ำตาพร้อมลูบท้องเล็กตัวเองไปมา อีกไม่นานท้องคงโตและทุกคนก็จะรู้ว่าเธอกำลังท้อง เธอลุกขึ้นยืนอย่างเข้มแข็งเพื่อไปเก็บกระเป๋าและติดต่อไปหามโนภฤศเพื่อบอกเขาว่าเธอจะเดินทางไปหาเขาที่เมืองไทย แต่พยายามติดต่อเท่าไหร่ก็ไม่มีการตอบรับ เขาไม่รับสายเธอที่โทรข้ามประเทศไปหาเขาเหมือนตลอ
เช้าวันใหม่มาทักทาย อากาศแจ่มใสแต่เช้า แดดแรงแต่เช้า เมื่อเดินมายังชานของเรือนไทยที่เป็นเหมือนที่ชมบรรยากาศของไร่พันแสงเดือนแล้วก็ต้องยิ้มกับภาพตรงหน้าเมื่อตอนนี้เหล่าคนงานกำลังทำงานกันในไร่ มีเสียงร้องดังตะโกนข้ามหากันดูคึกคักทำให้มุมปากเหี่ยวย่นของคนวัย 72 ปี ยกยิ้มตามภาพที่เห็น “คุณแม่ตื่นเช้าจังเลยนะครับวันนี้” เสียงแหบแห้งตามวัยของมนัสวินเอ่ยทักทายคุณแม่ที่รักของตนในตอนเช้า “อือ...ก็บรรยากาศที่บ้านเราดีนี่ ว่าแต่เราเถอะพ่อวิน ไปไหนมาแต่เช้าฮึ” นางสะอางถามลูกชายคนเดียวของนางที่เป็นหม้ายเมียตายจากไปตั้งแต่คลอดหลานตัวดีอย่างมโนภฤศให้นางได้เลี้ยงดู “ไปรับหนูไวน์ ลูกของทรงพลมาน่ะครับแม่ หนูไวน์ไหว้คุณย่าสิลูก นี่แม่ของลุงเอง” เขาบอกพร้อมกับแนะนำคนที่ยืนด้านหลังตนเองให้กับแม่ที่รักได้รู้จัก “สวัสดีค่ะคุณย่า” เธอยกมือไหว้ท่าน แม้จะไปอยู่สวีเดนตั้งแต่เด็กแต่เธอไม่เคยลืมประเพณีไทยบ้านเกิดตัวเอง “อือ...หนูไวน์ลูกพ่อทรงพลกับแม่ลินดานั่นเรอะพ่อวิน โตขนาดนี้แล้วเหรอลูก สวยน่ารักมาก” นางยิ้มอ่อนโยนเอ็นดูเด็กสาวเมื่อนึกถึงครั้งที่เคยเห็นเธอตอนเด็ก “คนนั
ด้านเจ้าของห้องเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องก็รีบลุกเดินมาเปิดประตูห้องทันทีด้วยคิดว่าเป็นป้าพรที่เพิ่งนำขนมตาลมาให้กลับมาอีก แต่พอเปิดประตูออกกว้างก็เห็นคนที่ตนเองคิดถึงและตั้งใจมาหายืนอยู่หน้าห้อง สาวเจ้าก็โถมกายเข้าโอบกอดเขาแน่นทันที ส่วนคนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวก็ดิ้นขัดขืนดันเธอออกห่าง “ปล่อยพี่ก่อนไวน์ ปล่อยพี่ก่อน เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันไม่ดี” เขาดิ้นและดันเธอออกห่างและเธอก็ยอมปล่อย “ก็ไวน์คิดถึงพี่มาร์ค ทำไมคะ ทำไมไม่รับสายไวน์เลยตั้งแต่กลับมา ไวน์เป็นมะ...อื้อ...” “ไปคุยกันในห้อง”เขายกมือขึ้นปิดปากเธอเมื่อเธอจะพูดสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินออกมาพร้อมดันเธอเข้าไปในห้องและปิดล็อกประตูเรียบร้อย ก่อนจะปล่อยมือเธอ “ทำไมคะ ก็ไวน์เป็นเมียพี่มาร์ค ยังไงทุกคนก็ต้องรู้” เธอบอกเขาทันทีเมื่อปากเป็นอิสระ “แต่พี่ไม่ได้รักไวน์ และพี่ก็มีแฟนแล้ว เธอเลิกยุ่งกับพี่สักทีได้ไหม” “ไม่มีทาง ไวน์ไม่มีทางเลิกยุ่งกับพี่มาร์ค พี่เป็นของไวน์แล้ว และไวน์ก็เป็นเมียพี่แล้ว พี่ต้องรับผิดชอบ” เธอตอบอย่างคนดื้อดึง หึ! มโนภฤศแค่นยิ้มแล้วเดินไปทิ้งตัวนั่
“แม่พรไปดูหนูไวน์สิ ส่วนพวกหล่อนตักข้าวให้ฉันได้แล้ว” นางสั่งให้คนสนิทของตนให้ตามหญิงสาวไป พร้อมสั่งให้เด็กรับใช้คนอื่นตักข้าวแทน พรก็รีบทำตามคำสั่งนายท่านของตนทันที “แปลก กับข้าวบนโต๊ะแม่สะอางทำอร่อยทุกอย่าง หอมๆ ทั้งนั้น หนูไวน์บอกว่าเหม็นได้ยังไง” มนัสวินเอ่ยพลางก้มลงไปสูดดมกลิ่นอาหารตรงหน้าตนก็หอมๆ ทั้งนั้น “นั่นสิ แม่ทำเองกับมือเลยนะ ก็ทำเหมือนทุกวัน กลิ่นหอมออกปานนี้ เอ๊ะ! แต่อาการแบบนี้ เหม็นอาหารมันเหมือนคนท้องเลยนะพ่อวิน หรือว่าหนูไวน์ท้อง” เมื่อนึกถึงอาการที่เด็กสาวเป็นแล้วมันชัดเจนเลย อาการแบบนี้แพ้ท้องแน่นอน นางรู้ดี เพราะสมัยตั้งครรภ์มนัสวินก็เหม็นอาหารแบบนี้ ทานอะไรไม่ได้ตั้งสามเดือน “ไม่ใช่หรอกมั้งแม่สะอาง ผมว่าไม่ได้ท้องหรอก หนูไวน์คงเพลียน่ะครับ เดินทางมาตั้งไกลนะครับ อย่าลืมสิ” “ถ้าเพลียไม่เหม็นอาหารหรอกพ่อวิน แม่ว่าหนูไวน์ต้องท้องแน่นอน รีบกินข้าวกันเถอะ กินเสร็จแม่จะให้เด็กชงยาหอมให้หนูไวน์แล้วซักถามหนูไวน์ว่าเป็นอะไรกันแน่ และแม่จะถามด้วยว่าท้องจริงไหม แม่ไม่อยากอยู่กับความสงสัยหรอกนะพ่อวิน” “ครับผม งั้นคุณแม่ทานปลาราดพริกนะครับ”
พลั่ก! ทันทีที่เดินพ้นหัวบันไดเรือนขึ้นมาก็โดนหมัดหนักๆ ของคนเป็นพ่อกระแทกใส่หน้าทันที จนเขาเกือบหงายหลังตกบันได แต่โชคดีที่จับราวบันไดไว้ได้ทัน โอ๊ย! “พ่อมาต่อยผมทำไมเนี่ย ผมพลัดตกบันไดขึ้นมาจะทำยังไง” “ดี ให้มันตายไปไอ้ลูกชั่ว! ไอ้ลูกเวร! กูเคยสั่งเคยสอนให้มึงทำตัวไร้ความรับผิดชอบเหรอไอ้มาร์ค” น้ำเสียงแหบแห้งเปล่งลอดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด “ดะ...เดี๋ยวก่อนนะครับ พ่อโกรธอะไรผม ผมทำอะไรอีกครับ” เขายกมือขึ้นห้ามกำปั้นของคนเป็นพ่อที่ตั้งท่าจะต่อยซ้ำอีกครั้ง “มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูต่อยมึงทำไมไอ้มาร์ค มึงคิดให้ดีซิว่าพ่อต่อยมึงทำไมไอ้ลูกหมา! พลั่ก!” แล้วมนัสวินก็กระแทกหมัดไปอีกครั้ง โอ๊ย! “พ่อโกรธอะไรผมเนี่ย แล้วเนี่ยต่อยผมทำไม ผมจะบอกคุณย่า” เขายกคุณย่าขึ้นมาขู่พ่อของตน “เออ! ไปฟ้องเลย ครั้งนี้คุณย่าให้กูจัดการมึงได้ตามใจ พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกับหนูไวน์ซะ แล้วงานแต่งงานของมึงกับหนูไวน์ กูกับคุณย่าจะจัดให้มึงและหนูไวน์เร็วที่สุด ก่อนที่หลานกูจะเกิด” คำสั่งเฉียบขาดของพ่อทำให้เขาเดือดดาลไม่แพ้กัน “ยัยนั่นบอกเหรอครับว
ปัง! ปัง! ปัง! เสียงทุบประตูหน้าห้องดังขึ้นรัวๆ จนเธอต้องรีบลุกมาเปิดประตูห้อง “สมใจแล้วใช่ไหม ที่ทำให้ฉันจดทะเบียนสมรสกับเธอได้ไวน์” น้ำเสียงห้วนแข็งกระด้างกระแทกใส่หน้าทันทีเมื่อประตูเปิดกว้างออก “หน้าพี่มาร์คไปโดนอะไรมาคะ” เธอไม่ตอบแต่ยื่นมือหมายจะจับแก้มที่แตกช้ำของเขา “เสือก! อย่ามายุ่ง” เขาปัดมือเธอออกแล้วก็พูดต่ออีก... “จำไว้...ให้ตายพี่ก็ไม่รักเธอไวน์ ถึงจะให้พ่อกับคุณย่าบังคับพี่ได้ พี่ก็ไม่เหลียวแลเธอ จำไว้ว่าพี่เกลียดเธอ พี่รักแค่แพรคนเดียว” พูดจบเขาก็เดินไปหน้าห้องตัวเองบิดลูกบิดประตูกระชากแรงๆ เปิดออกทันที ปัง! เสียงกระแทกประตูห้องข้างๆ ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย เธอปิดประตูห้องนอนของตัวเองแล้วเดินไปทิ้ง
มโนภฤศเม้มปากแน่นตลอดการขับรถมายังอำเภอเพื่อจดทะเบียนสมรสตามคำสั่งของพ่อและคุณย่า เขาไม่แม้แต่จะปริปากพูดกับคนที่นั่งมาด้วย และเธอเองก็เงียบไม่พูดไม่จาเช่นกัน จนตอนนี้มานั่งอยู่หน้าเจ้าหน้าที่ที่จะทำการจดทะเบียนสมรสให้เขาและเธอ “สวัสดีครับคุณมาร์ค” เจ้าหน้าที่หนุ่มเอ่ยทักทายเพราะรู้จักชายหนุ่มดี “อือ...หวัดดี” เขาตอบห้วนแล้วมองไปยังคนที่นั่งหน้านิ่งข้างๆ ตนก็ยิ่งหงุดหงิดอารมณ์ “มาทำอะไรวันนี้” “จดทะเบียนสมรส” เขาตอบสั้นๆ ห้วนๆ และคำตอบก็เล่นเอาคนฟังตกใจ เพราะคนที่มาด้วยไม่ใช่แพรไหม แฟนสาวที่คบไปไหนมาไหนด้วยกัน “ครับ” เจ้าหน้าที่หนุ่มตอบรับรู้สั้นๆ พร้อมเตรียมเอกสารทุกอย่างมาให้ทั้งสองได้เซ็นและไม่ลืมบอกชายหนุ่มให้ยิ้ม “ยิ้มหน่อยสิคุณมาร์ค ทำหน้าเหมือนโดนบังคับงั้นแหละ”&
มโนภฤศต้องแบ่งพื้นที่ห้องและเตียงนอนที่ตนเคยนอนกับแฟนสาวให้กับวรนิษฐ์ ตอนนี้หล่อนย้ายมาอยู่ห้องเขาแล้ว และคนที่สั่งก็คือคุณย่านั่นเอง ตอนนี้เธอตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์ ไม่อยากเชื่อว่าหลังจากคืนนั้นไม่นาน แค่เดือนเดียวหล่อนจะตั้งท้องทันที เขาพลาด...พลาดที่ไม่ได้ป้องกันและปล่อยตัวไปกับรสสวาทคืนนั้น “สมใจแล้วสินะ ที่ได้เป็นเมียฉัน แต่ฝันไปเถอะ เธอจะเป็นได้แค่เมียกอดทะเบียนสมรสเท่านั้นแหละ เพราะฉันจะไม่แตะต้องเธอไวน์” เขาบอกเธอเมื่อเธออาบน้ำออกมาจากห้องน้ำ แม้จะเห็นว่าหล่อนไม่ได้สวมชุดชั้นใน เพราะชุดนอนตัวบางนั้นเวลาโดนแสงไฟก็มองทะลุเข้าไปข้างในเห็นเรือนร่างสวยงามที่เคยสัมผัสทาบทับ “ค่ะ สมใจแล้วตอนนี้ และไวน์จะทำให้พี่มาร์ครักไวน์ให้ได้ พี่มาร์คจะต้องไม่รักใครนอกจากไวน์” เธอตอบสวนกลับ หึ! “ไม่มีวันนั้นหรอก เพราะคนเดียวที่ฉันรักคือแพร” เขาตอบกลับอย่างมั่นใจ
“อ่า...ไวน์ครับ ไวน์ของพี่ ครอบครองพี่ได้โปรด อืม...” เขายกเด้งเอวสอบกระแทกเสียดสีกายแข็งร้อนไปกับอุ้งมือน้อยที่รุดเร่าคลึงขยำจังหวะอยู่ในตอนนี้ “อ่า...ชอบไหมคะ ทรมานไหมคะ วันนี้ไวน์จะใช้ปากบนและปากล่างของไวน์ครอบครองพี่ ไวน์จะตอดรัดพี่ให้แตกในตัวไวน์ อ่ะ...อืม” แล้วปากน้อยที่พูดจบก็โน้มลงไปดูดเร่าคลอเคลียปลายลิ้นตวัดไล้เลียไปตามส่วนปลายร้อนรุ่มอวบใหญ่ในมือตน และมืออีกข้างก็นวดคลึงเร่าพวงสวรรค์ของมโนภฤศไปด้วยเช่นกันกับมือที่รูดไถท่อนลำกายของมัน “อ่า...ไม่ไหวแล้วไวน์ อ่า...เสียว ผัวเสียว อือ...” “ไวน์ก็เสียวค่ะ และอยากทำให้พี่มาร์คแตกในปากด้วยตอนนี้ อืม...” ไม่ใช่แค่เขาต้องการปรารถนาเธอ เธอเองก็ต้องการปรารถนาเขา แต่ก็อยากดัดนิสัยสามีที่เซ็กซ์จัดเกินงาม เธอเคืองมาก เขามีเซ็กซ์จนวันที่เธอเจ็บท้องคลอดด้วย เขามันหื่น หื่นแบบเธอไม่ได้พักสักคืน แต่นี่ก็สามเดือนแล้ว น่าจะพอแล้วสำหรับการดัดนิสัยเขา เพราะเธอเองก็ต้องการสามีมากเหมือนกันตลอดสามเดือน ก็คนนอนด้วยกัน
“พี่มาร์ค ฟังก่อนได้ไหมคะว่าไวน์จะพูดอะไร” เธอดันหน้าของเขาที่ตอนนี้ขึ้นมาคร่อมเธอบนเตียงทั้งๆ ที่เนื้อตัวเขามอมแมมสกปรกเต็มไปด้วยดิน “ไวน์จะบอกว่าเดือนหน้าเวลจะมาเที่ยวที่ไร่เราค่ะ และ...” ยังพูดไม่สุดประโยคความดี คนขี้หึงก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน “มันจะมาทำไม ไวน์ก็คลอดลูกแล้ว เรารักกันดีขนาดนี้ มันยังจะมาอีกเหรอ มันยังคิดว่ามันมีหวังอีกเหรอไวน์” “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะพี่มาร์ค เป็นพ่อคนแล้วนะคะพี่น่ะ ไม่ใช่เด็กแล้ว” “ก็คนมันหวงเมียนี่ อีกอย่างเมียสวยด้วย และนี่มดลูกเข้าอู่แล้วใช่ไหม พี่รู้นะ พี่ถามคุณย่ามาแล้ว ปกติมันแค่ห้าหกสัปดาห์และพี่ก็ถามหมอมาแล้วด้วย ไวน์ยอมรับมาเลยนะว่าตอนนี้พี่เข้าไปได้แล้วใช่ไหมฮึ น้องมาร์ชลูกเราสามเดือนแล้วด้วย ไม่ต้องบ่ายเบี่ยงเลยนะ พี่หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย จะลงแดงอยู่แล้วเนี่ย” “ไวน์ดีใจนะที่พี่มาร์คหวงไวน์ แต่ช่วยฟังให้จบก่อนได้ไหมคะ เวลจะพาแ
เผียะ! มือเล็กตีมือสามีทันทีเมื่อมโนภฤศกลับมาถึงก็จะอุ้มลูกน้อยที่นอนในเปล “ล้างมือยังคะถึงจะมาอุ้มลูก” นี่ผ่านมาจนคลอดเจ้าตัวเล็กได้สามเดือนแล้ว และงานแต่งงานที่ว่าจะจัดก็ยังคงไม่ได้จัด เพราะหลังจากเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองก็พูดคุยกันเรื่องฤกษ์แต่งงานบอกคุณย่าและพ่อกับแม่ว่าขอจัดตอนลูกโต เพราะอยากมีเขาในวันสำคัญด้วย และก็คือรอให้เด็กชายมหัทธน พันแสงเดือน หรือน้องมาร์ช โตเสียก่อน “ยังครับ” เขาตอบคนตัวเล็ก แม้จะลูกหนึ่ง แต่ทรวดทรงองค์เอวของวรนิษฐ์ยังคงสวยยั่วยวน “ไปล้างมือเลยค่ะ ตัวเองไปทำไร่ทำสวนมาทั้งวันจะมาอุ้มลูกไม่ได้นะคะ บอกกี่ครั้งแล้วไม่รู้จักจำ หรือว่าแก่แล้วเลยความจำไม่ดีคะ” “นี่ไง ชอบว่าพี่แก่ ถ้าพี่แก่ พี่จะเอาเราทุกคืนได้เหรอไวน์ อย่าพูดอีกนะว่าพี่แก่ พี่ไม่ได้แก่ พี่ยังฟิตปึ๋งปั๋ง ไม่เชื่อก็จัดเลยไหม” เขาไม
“ลองทำกับคนอื่นดูสิคะ ไวน์ตัดขาดแน่” “ไม่ทำกับใครแล้ว เพราะเก็บไว้ทำกับแม่ของลูกคนเดียว รักนะ” “รักเหมือนกันค่ะ อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงหวานก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาบดทาบทับลงมาพร้อมสอดเร่าลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานฉ่ำของวรนิษฐ์ สองมือเล็กโอบกอดคนเหนือร่างรัดรั้งลงมาบดเบียดร่างเปลือยตัวเอง เรียวขาเล็กก็ยกเร่ากอดเกี่ยวเอวหนาแอ่นเด้งเร่ายกบิดเอวกระแทกเบียดสีไปกับท่อนเนื้อบุรุษที่แนบถูไถอยู่บริเวณหน้าท้องตัวเอง “อ่า...หวานเหลือเกิน จูบกี่ครั้งก็ยังหวาน อืม...” เขาผละออกมาละเลียปลายลิ้นกับริมฝีปากสีระเรื่อพร้อมกับบดจูบอีกครั้งและอีกครั้ง “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองที่คลอเคลียกัน สองแขนของมโนภฤศโอบรัดร่างเปลือยของคนตัวเล็กใต้ร่างขึ้นหาตัวเองพร้อมกดแนบเอวสอบแทรกกายใหญ่โตอวบร้อนของตัวเองสอดเร่าเสียดสีเข้าไปในความคับแคบของสาวเจ้า&n
แม้จะเป็นความจริง แต่มันความจริงที่เกิดฝัน ไม่เคยคิดว่าการแอบรักคนใจร้ายจะสมหวัง ไม่เคยคิดว่าเขาจะรักตัวเองตอบ ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่มีเขานอนตระกองกอดแบบนี้ มือเล็กลูบไล้แผงอกเปลือยของสามีไปมา หลังจากที่เขาพร่ำบอกรักตลอดการหลอมรวมประสานร่างกัน “บอกรักไวน์อีกได้ไหมคะ ไวน์อยากได้ยินอีก” เธอแหงนหน้าจากหน้าอกของเขามองจ้องดวงตาสีทมิฬที่จ้องมองตัวเองอยู่เหมือนกันตอนนี้ วรนิษฐ์ไม่ยอมให้เขาปิดไฟ เพราะอยากนอนมองเขาแบบนี้ อยากมั่นใจว่าไม่ใช่ความฝัน อยากมั่นใจว่าคือความจริง “ไม่เบื่อเหรอ?”น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยถามแม่คนดื้อรั้นนิสัยไม่ดีของตนเอง และก็ยกยิ้มกลั้วขำในลำคอเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ทำไมเขาต้องมาตกหลุมรักเด็กคนนี้ด้วย เมื่อก่อนไม่ว่าจะคบใครตอนที่ไปเรียนต่อปริญญาโทที่สวีเดน วรนิษฐ์ก็ตามไปสร้างความวุ่นวายอาละวาดตลอดจนผู้หญิงทุกคนที่คบด้วยขอเลิก เพราะทนน้องสาวตัวแสบของเขาไม่ได้ “ไม่เบื่อค่ะ เพราะเป็น
เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบ แต่เดินหนีไปยังห้องน้ำแทน “ไวน์ทำไมไม่ตอบพี่ เดินหนีแบบนี้พี่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าไวน์ไม่เกลียดพี่และยังรักพี่นะ” “แล้วพูดไม่พูดมันมีประโยชน์อะไรคะ ในเมื่อพี่มาร์คไม่ได้รักไวน์ และสิ่งที่พี่มาร์คทำตอนนี้ก็แค่ทำเพื่อลูกในท้องไวน์เท่านั้น” เธอตอบกลับทันทีเมื่อเขาพูดสุดความ แม้จะบอกตัวเองไม่ให้อ่อนแอ แต่น้ำตามันก็เกเรไหลออกมาให้อับอายอีกแล้ว เธอแหงนเงยหน้ามองบนพร้อมยกมือปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นดวงตาออกทิ้ง อึก! ฮือๆๆ “ไม่เอา ไม่ร้องไห้ทูนหัว ฟังพี่นะ ฟังอีกรอบ” เขาเดินไปรั้งเธอเข้ามากอดพร้อมลูบหลังเล็กที่สั่นตามแรงสะอื้นปลอบประโลมไปด้วย “ชูว์...ฟังนะเด็กโง่ของพี่ ที่พี่บอกว่าไม่ได้เกลียดก็คือพี่รักไวน์ และที่บอกไม่ได้รำคาญนั่นหมายความว่าพี่ชอบให้ไวน์มาวุ่นวายในชีวิตพี่” คนที่เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าหลงรักน้องน้อยที่ทำตัววุ่นวายในชีว
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่หย่า ส่วนมึงไอ้หัวทอง ไปไหนก็ไปไป๊! ถ้าไม่ไปกูถีบแน่” เขาพูดพร้อมกับยกเท้ากระทืบพื้นแรงๆ ขู่อีกฝ่ายตึ้บ! เสียงกระทืบเท้าของคนที่สูงน้อยกว่าตนเองทำให้เวลยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น“เจอกันพรุ่งนี้นะไวน์”“ขอโทษด้วยนะเวล” เธอขอโทษเวลที่เดินขึ้นบันไดบ้านไปแล้วหันมาแหงนเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่โอบกอดตัวเองแน่นพร้อมกับสั่งเขา“ปล่อยได้แล้วค่ะ อย่ามาทำแบบนี้กับไวน์” เธอพูดพร้อมแกะมือใหญ่ออกจากเอวอวบของตัวเอง“ชอบมันเหรอถึงให้มันจูบหลังมือ” เขาไม่ยอมปล่อย แต่กลับถามกลับ“ค่ะ เวลน่ารักดี”“ไม่รักพี่แล้ว?”“ค่ะ พี่มาร์คจะมาถามอะไรคะ ดึกแล้วไวน์ง่วง แล้วปล่อยได้แล้วค่ะ อย่ามาทำเหมือนหึงไวน์หน่อยเลยค่ะ แล้วนี่มาได้ยังไงคะ เมียพี่ไม่ว่าเหรอ?”“ก็คุยกับเมียอยู่นี่ไงล่ะ แล้วคิดว่าว่าพี่ไหมล่ะ” เขาตอบกลับพร้อมกับปล่อยเธอเป็นอิสระ และทันทีที่น้องน้อยได้อิสระก็เดินขึ้นบันไดบ้านไปทันที เขาเองก็สาวเท้ายาวๆ ตามหลังเธอไปติดๆ“ไวน์...เรามีเรื่องต้องคุยกัน”“พรุ่งนี้ค่อยคุยเรื่องหย่าข
“พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ติดใจเรื่องที่ผ่านมาหรอกนะ เพราะมันก็เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้มันก็แล้วแต่มาร์คกับหนูไวน์ว่าจะตกลงกันยังไง รอคุยกันเอาเองเถอะ พ่อกับแม่และทุกคนก็เป็นแค่คนนอก ครอบครัวของมาร์ค มาร์คก็จัดการเองเถอะ สำหรับพ่อกับแม่ก็เห็นมาร์คมาตั้งแต่เด็กรักเหมือนลูกแท้ๆ และดีใจด้วยซ้ำที่จะได้เรามาเป็นลูกเขย มาดูแลแก้วตาดวงใจของเราทั้งสอง” ทรงพลเอ่ยพร้อมกับตบไหล่หนาของลูกเขยที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าตน “ขอบคุณครับ เรื่องน้องไวน์ ผมจะจัดการเอง เด็กดื้อคนนั้นต้องผมเท่านั้นถึงจะเอาอยู่” เขาแหงนเงยหน้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้พ่อตาและแม่ยาย “คงจะยากไอ้ลูกหมา ตอนนี้มึงมีคู่แข่งแล้วและหล่อด้วย บินตรงมาจากสวีเดน แถมตอนนี้ก็ไปดูหนังด้วยกัน จะกลับก็คงดึก” มนัสวินเอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้ลูกชาย “ว่าไงนะครับ? แล้วทำไมพ่อวินกับคุณย่าไม่กันท่าให้ผมครับ” “จะไปรู้กับมึงเรอะ! เรื่องของใครของมัน” ท่านตอบยียวนกลับ&nbs
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กว่าที่มโนภฤศจากไปวันนั้น เขาก็ไม่ติดต่อกลับมาอีก ไม่แม้แต่จะมาหา เขาหายไปเลย แม้แต่กับคุณพ่อและคุณย่า เขาก็ไม่ติดต่อหาพวกท่าน แต่เธอบอกตัวเองแล้ว เธอจะไม่อ่อนแอ ไม่เสียน้ำตา ไม่รอเขาอีกแล้ว เธอปล่อยให้แต่ละวันตัวเองอยู่กับความทุกข์ไม่ได้ เรื่องระหว่างเธอกับมโนภฤศ พ่อกับแม่ของเธอก็ทราบเรื่องแล้ว และท่านทั้งสองก็เคารพการตัดสินใจของเธอหากต้องการจะหย่า และด้วยแม่เธอนั้นรู้ดีว่าในใจของลูกสาวมีมโนภฤศมาตลอด แต่เมื่อมโนภฤศไม่เลือกลูกนางและลูกนางก็ยอมรับความจริงข้อนี้ “เมื่อจะหย่าก็หย่า แล้วหมายศาลที่ส่งไปครั้งก่อนเป็นยังไงมั่งพ่อวิน” สะอางถามลูกชายของตนเอง “เดี๋ยวผมให้ทนายผมส่งไปอีกครับแม่สะอาง ถ้ามันไม่ยอมหย่าง่ายๆ คงต้องฟ้องร้องกันจริงๆ” มนัสวินผู้เข้าข้างลูกสะใภ้เอ่ย “อือ...อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลยวิน ยังไงมาร์คมันก็ลูกเอ็ง และมันก็หลานฉัน ฉันก็เห็นมาร์คมาตั้งแต่เด็ก เมื่อไม่รักกันอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ควรจะมาคุยกันดีๆ” ทรงพลเอ่