MasukShare
บทที่ 7 อย่าให้ได้ร้าย
Terakhir Diperbarui:
2025-02-24 19:42:42บทที่ 7 อย่าให้ได้ร้าย
เฟิงมี่เดินลงมาเห็นซูเจี้ยนรีบเดินเข้าใบหน้าเป็นกังวลเมื่อเห็นเธอเดินลงมาพร้อมกับยกกล่องลังลงมาด้วย เหงื่อบนใบหน้าเริ่มแตกพลั่ก
“รีบร้อนเดินเข้ามาคงไม่ใช่ว่าเพราะกล่องนี่หรอกใช่มั้ยคะ”
“นี่ ๆ อย่าบอกนะว่าแกเปิดอ่านด้านในจดหมดแล้วนะ”
โคร้ม!! ตุบ!!
เฟิงมี่โยนกล่องจดหมายลงต่อหน้าซูเจี้ยนอย่างไม่เกรงใจเพราะที่ผ่านมาเธอกับลูกถูกกระทำมามากพอแล้ว ต่อจากนี้เธอจะไม่ยอมเสียเปรียบแม่สามีเฮงซวยแบบนี้อีกต่อไป
“ใช่ฉันอ่านหมดแล้ว ไหนล่ะเงินเดือนที่สามีของฉันส่งมาให้ จะให้ดี ๆ หรือจะให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปแจ้งทางการ ดีเหมือนกันฉันจะได้ทั้งเงินสามีที่ส่งมาให้ไหนจะได้ค่าแรงที่ทำงานในบ้านหลังนี้เหมือนขี้ข้า " เฟิงมี่ยืนค้ำเอวยกมือข้างขวายื่นออกมาด้านหน้าก่อนจะแบมันออกเพื่อรอเงินจากซูเจี้ยน
“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ แกกล้าทวงและข่มขู่คุณแม่อย่างนี้ได้ยังไงกัน คุณแม่อย่าไปยอมนะคะที่ผ่านมานังเฟิงมี่กับลูกก็กินอยู่ที่นี่ตลอดเวลา ข้าวกับกับข้าวใช่ว่าจะได้มาฟรี ๆ เสียหน่อย”
“หุบปากเสีย ๆ ของพี่สะใภ้ใหญ่ไปซ่ะฉันไม่อยากได้ยิน ที่จริงสมควรเป็นฉันที่ได้เงินมากกว่าคนอื่นที่ไม่ทำงานทำการอะไรเลย จะให้มั้ยคะ” ซูเจี้ยนจ้องเขม็งและครุ่นคิดหากเธอไม่ยอมเอาเงินให้และขับไล่นังนี่ออกจากบ้านหลังนี้ก่อนที่ลูกชายจะกลับและใส่ร้ายว่าเธอหนีตามชู้ไปจะเป็นอย่างไรนะ แต่ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรเสียงเข้มขรึมได้ดังขึ้นพร้อมเดินลงมาจากชั้นบน
“เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้เอะอะเสียงดังแต่เช้า แล้วหย่งอี้อยู่ไหนไม่รีบตื่นเช้าแต่ไปโรงเรียนหรือไงกัน ขี้เกียจได้ใครมา” ไคฉีลูกชายคนโตของบ้านเดินลงมาจากชั้นบนวันนี้เขาไม่ได้ไปงานแต่เช้าจึงได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเมื่อครู่ทั้งหมด เฟิงมี่เห็นพี่ชายรีบตีหน้าเศร้าบีบน้ำตาเล่าความไม่ยุติธรรมต่อไคฉี เดิมทีไม่ใช่เขาไม่รู้การกระทำของภรรยาและคุณแม่ แต่เขาคิดว่าเป็นเรื่องของผู้หญิงไม่นานคงจัดการได้ไม่คิดว่าเรื่องจะยืดเยื่อมานานหลายปี
"พี่ไคฉี พี่เป็นถึงนายอำเภอโปรดให้ความยุติธรรมแก่ฉันกับฮว๋าเย่ด้วยเถอะค่ะ ตั้งแต่ที่ฉันคลอดฮว๋าเย่เงินที่สามีส่งมาฉันไม่เคยได้รับเลยสักหยวน มิหนำซ้ำงานในบ้านทุกอย่างเป็นฉันที่ทำทุกหน้าที่ แบบนี้ไม่เรียกว่าถูกเอาเปรียบหรือคะ? เสื้อผ้าของฉันตัวดี ๆ แทบไม่มีใส่ฮว๋าเย่ก็เติบโตขึ้นทุกวัน ที่เมื่อก่อนฉันยอมและเงียบคิดว่าแม่สามีกับพี่สะใภ้จะไม่ใจร้ายกับฉันและลูกอย่างนี้แต่ไม่คิดเลยว่าความดีของฉันไม่สามารถทำให้สองคนนี้เปลี่ยนได้ เรื่องนี้พี่ไคฉีคงไม่รู้หรือว่ารู้แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจกันคะ หากเป็นแบบนี้เรื่องนี้ฉันจะไปร้องเรียนค่ะ" เฟิงมี่พูดพลางสำรวจสีหน้าทุกคน ซูเจี้ยนถึงกับหลบสายตาลูกชายของตัวเอง เขาเป็นคนที่มีหน้ามีตาหากเรื่องนี้ดังออกไปข้างนอก เขาคงไม่มีหน้าออกไปพบเจอผู้คน ไคฉีมองแม่และภรรยาของตัวเองก่อนจะถอดหายใจออกมาเฮือกใหญ่และพูดเหมือนขอไปที
"อย่าให้เรื่องนี้ต้องแพร่งพรายออกไปข้างนอก คุณแม่เองก็อย่าทำเกินกว่าเหตุเลยครับ อะไรที่สมควรเป็นของสะใภ้เล็กก็คืนให้เธอเถอะ อย่าให้ผมต้องจัดการเอง มีแต่เรื่องน่าปวดหัวแต่เช้าเลยถ้าเกิดชาวบ้านรู้ว่าครอบครัวของนายอำเภอไม่ให้ความยุติธรรมคงอับอายและเสียชื่อเสียงอย่าให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ทำให้ผมเสียหน้าล่ะ " ไคฉีพูดจบเดินออกตรงนั้นทันทีโดยมีซูหรงเดินตามไปเอาอกเอาใจ
เฟิงมี่แสยะยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อขอเงินจากซูเจี้ยน
"ได้ยินเแล้วใช่มั้ยคะคุณแม่ เมื่อครู่นี้พี่ไคฉีบอกว่ายังไงนะ..!! หรือว่าคุณแม่ยังดึงดันคำเดิมอย่างนั้นก็เตรียมตัวยอมรับความอับอายที่จะเกิดขึ้นได้เลย เพราะฉันไม่ได้พูดเล่นนะคะฉันเอาจริง" ซูเจี้ยนจ้องมองใบหน้าของเฟิงมี่ด้วยความโมโหแต่ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ รีบล้วงเอาเงินจากกระเป๋าเสื้อตนเองให้เฟิงมี่
"ครั้งนี้ฉันฝากเอาไว้ก่อนเรื่องที่แกขังฉัน ฉันยังไม่ได้สะสางเลยและอีกเรื่องคือเรื่องที่แกกล้าต่อต้านฉัน จำเอาไว้ต่อจากนี้รอรับมือจากฉันได้เลย" เฟิงมี่ยิ้มกลับพร้อมหยิบเงินที่อยู่ในมือของซูเจี้ยนมานับแต่ทว่ายอดเงินนี่น้อยเกินไป
"อยากเอาคืนเมื่อไหร่บอกนะคะ แต่ว่าตอนนี้เงินที่คุณแม่ให้มามันไม่น้อยเกินไปหรือ? ฉันไม่ได้รับเงินจากสามีมากี่ปีแล้วนะ ถ้านับรวม ๆ กันคงหลายหมื่นหยวน "
"มันชักจะเกินไปแล้วนะ ที่ฉันให้แกก็มากพอแล้วตั้ง 3000 หยวนจะเอาอะไรอีก " ซูเจี้ยนตะคอกเสียงดังใช้นิ้วชี้หน้าเฟิงมี่อย่างอดไม่ไหว เฟิงมี่จับมือของซูเจี้ยนเอาไว้แน่น
"ไม่เกินไปหรอกค่ะ เพราะสิ่งที่ฉันต้องได้และสมควรได้ต้องมากกว่านี้ โอ๊ะ! นี่สิถึงจะสมควร" เธอจับมือของซูเจี้ยนเอาไว้อีกมือล้วงเข้าไปที่กระเป๋าเสื้อจับเงินออกมาก้อนโตก่อนจะหัวเราะออกมาและปล่อยมือจากมือของซูเจี้ยน
"อ๊ายยย! นังงูพิษเจ้าเล่ห์แกนี่มันเลวจริง ๆ " เสียงหวีดร้องของซูเจี้ยนดังขึ้นเมื่อรู้ตัวว่าตอนนี้เงินของเธออยู่กับเฟิงมี่
"ชู่!! จุ๊ ๆ อย่าดังสิคะ ตอนนี้พี่ไคฉียังไม่ออกจากบ้านนะ เมื่อครู่คุณแม่ต่อว่าฉันเป็นงูพิษหรือคะ ที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะเลียนแบบนี้นิสัยของคุณแม่มาทั้งหมดอย่างนั้นเท่ากับว่าคุณแม่เป็นเจ้าแม่ร้อยพิษนี่เอง " ซูเจี้ยนใบหน้าแดงทั้งหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโหปากกำลังจะต่อว่าเฟิงมี่อีกแต่ถูกเธอใช้มือมาแตะที่ปากเอาไว้ก่อน "อย่าค่ะ อย่าร้องนะคะมันหนวกหู! วันนี้ฉันอารมรณ์ดีจริง ๆ พาฮว๋าเย่ออกไปเที่ยวเล่นดีกว่า จริงสิเดี๋ยวฉันจะซื้อไก่ตุ๋นมาฝากนะคะหวังว่าคุณแม่จะไม่อกแตกตายก่อนที่ฉันจะกลับมานะคะ" พูดจบเฟิงมี่หันหลังเดินจากไปโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้ซูเจี้ยนโมโหเธอมากแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะทำอะไรต่อจากนี้จะไม่เกรงกลัวและเกรงใจอีกต่อไป ในเมื่อเธอทำดีแทบตายสุดท้ายความดีไม่ได้ช่วยอะไรเลย แม่สามีต้องเจอแบบเธอถึงจะสมน้ำสมเนื้อ
Bab terkait
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 8 เปลี่ยนแปลง
บทที่ 8 เปลี่ยนแปลงฝั่งด้านซูหรงเธอเดินจากหลังสามีมาที่โต๊ะกินข้าวตอนนี้ไม่มีอะไรให้เขากินสักอย่างเพราะปกติจะเป็นเฟิงมี่ที่เป็นคนทำทุกอย่าง แต่เธอกลับบอกว่าเป็นฝีมือของตัวเอง"จะจ้องฉันไปถึงเมื่อไหร่ไปยกข้าวมาสิ อย่าลืมห่อใส่ปิ่นโตไปด้วย ""เอ่อ..คือว่า..""จะอ้ำอึ้งทำไมปกติเธอเป็นคนที่ฉะฉานตลอดหรือว่าเรื่องที่ฉันยินมาจากน้องสะใภ้เป็นความจริงว่างานในบ้านเป็นฝีมือของเฟิงมี่ทั้งหมด อย่าบอกนะว่าที่ผ่านเธอโกหกฉันนะซูหรง ""เอ่อ..พี่ไคฉีฟังฉันก่อนนะ พอดีว่าวันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมอาหารให้พี่ไม่ทัน วันนี้พี่ออกไปกินข้าวที่ร้านอาหารได้มั้ยคะ" ใบหน้าของซูหรงเหงื่อแตกพลั่กหลบสายตาไคฉีกลัวว่าเขาจะจับได้ ไคฉีถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้"คงจะเป็นอย่างที่น้องสะใภ้พูดสินะฉันผิดหวังกับเธอจริง ๆ อีกเรื่องช่วยจัดการให้หย่งอี้รู้จักตื่นแต่เช้าและทำหน้าที่ของตัวเองด้วยไม่ใช่ทำตัวเหมือนแม่ที่ไร้ประโยชน์ไปวัน ๆ”ซูหรงกำมือแน่นด้วยความโมโหแต่ไม่สามารถแสดงอาการให้สามีเห็นได้ทำได้เพียงยืนขึ้นและก้มหัวรับคำสั่งของเขา มองแผ่นหลังของเขาที่เดินจากไป“หึ! ตอนนี้ฉันจะทนให
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 9 เป่าหู
บทที่ 9 เป่าหูฝั่งด้านซูหรงเธอเดินกลับปาหาแม่สามีเห็นเธอแสดงสีหน้าไม่พอใจคงมีเรื่องเดียวคงเป็นเรื่องของเฟิงมี่ เธอรีบเข้าไปเป่าหูและใส่ให้แม่สามีเกลียดเฟิงมี่มากกว่าเดิม“คุณแม่คะวันนี้นังเฟิงมี่มันทำเกินไปนะคะ เพราะมันคนเดียวเลยทำให้พี่ไคฉีต่อว่าฉัน ฉันไม่เจ็บปวดหรอกค่ะแต่พี่ไคฉีต่อว่าหย่งอี้หลานชายของคุณแม่ด้วย ดูสิคะเด็กตัวเล็ก ๆ ยังถูกมันทำให้พี่ไคฉีด่าได้” ซูหรงแสรงทำเป็นเสียใจซูเจี้ยนได้ยินเธอยิ่งไม่พอใจ ที่เฟิงมี่ทำให้หลายชายสุดที่รักถูกคนเป็นพ่อต่อว่า“อะไรกัน!! นังเฟิงมี่นี่มันร้ายจริง ๆ ไม่ได้การแล้วฉันจะต้องอะไรสักอย่าง กล้าดียังไงถึงทำให้ไคฉีมาต่อว่าหย่งอี้ของฉัน ตอนนี้หย่งอี้คงหิวแล้วสินะ เธอช่วยไปเรียกลงมาด้านล่างที ฉันจะเข้าครัวทำอาหารให้หย่งอี้เอง เด็กกำลังโตต้องกินเยอะ ๆ นอนให้เพียงพอ ส่วนเรื่องนังเฟิงมี่กลับมาเมื่อไหร่ฉันจะกำราบเอง”“ได้ค่ะคุณแม่ จริงสิวันนี้ฉันจะออกไปเลือกซื้อของที่พี่ไคฉีชอบที่ตลาดนะคะ เมื่อเช้าพี่ไคฉีดูอารมณ์ไม่ดีเลย”“ดี ๆ เลือกซื้อของที่ดีต่อสุขภาพอย่าลืมซื้อขนมมาฝากหย่งอี้ด้วยล่ะ วันนี้สายแล้วคงไปเรียนไม่ทัน เอาไว้ค่อยไปพรุ่งนี้ก็แล้วกัน เรื่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 10 อย่าคิดว่าจะยอมโดนทำฝ่ายเดียว
บทที่ 10 อย่าคิดว่าจะยอมโดนทำฝ่ายเดียวหลังจากที่พาฮว๋าเย่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันเฟิงมี่ได้ให้ลูกสาวตัวน้อยนอนพักกลางวันส่วนตัวเธอเองก็จัดการเก็บเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่วันนี้ ระหว่างนั้นก็คิดหาหนทางรับมือจากซูหรงและชู้ของเธอ'จะทำยังไงดีนะ ฉันถึงจะรู้ว่าซูหรงมีแผนการอะไร? ทำยังไงฉันถึงจะปลอดภัยจากทั้งสองคนนี้ได้ แล้วเมื่อไหร่ที่หลวนหลงจะกลับมาฉันกับฮว๋าเย่จะได้ปลอดภัยเสียที แต่ทว่าเขากลับมาแล้วเชื่อฟังแม่ของเขาฉันเองจะพาฮว๋าเย่ออกจากบ้านหลังนี้ทันที ' เมื่อเธอจัดการเก็บเสื้อผ้าเสร็จจึงเดินไปทางหน้าต่างเห็นว่าตอนนี้ดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงมากแล้ว เธอเลยเดินลงมาด้านล่างเพื่อทำอาหารให้ฮว๋าเย่กินตอนนั้นนั่นเองซูเจี้ยนกำลังนั่งจิบชาอยู่เห็นสะใภ้เล็กเดินลงมาจากชั้นบนเธอกวาดสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าเห็นว่าเฟิงมี่สะใภ้เล็กเปลี่ยนแปลงการแต่งตัวจนแทบไม่เหมือนเดิม เธอไม่พอใจรีบวางแก้วชาลงพร้อมจิปากตำหนิออกมา"ฮึ ฮึ ว่าแต่สะใภ้ของฉันแกเองก็ไม่เห็นจะต่างเลย มีเงินเข้าหน่อยก็เอาไปแต่งตัวซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ ที่แต่งตัวรัดรูปแบบนี้ตั้งใจจะไปให้ชู้ของแกดูสินะ เมื่อไหร่ลูกชายของฉันจะเลิกโง่เสียทีนะ ตาสว่างไ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 11 อยากย้ายออก
บทที่ 11 อยากย้ายออกหลวนหลงก้มต่ำมองลงมาด้านล่างเห็นเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาคล้ายตนเองรีบผละแขนออกจากอ้อมกอดของเฟิงมี่นั่งคุกเข่าลงดึงตัวของเด็กหญิงเข้ามาใกล้ตัวเองพร้อมยิ้มกริ่มอย่างภาคภูมิใจ“หนูชื่อฮว๋าเย่ใช่มั้ย? ไม่คิดเลยว่าใบหน้าของหนูจะเหมือนฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่เทวดาหรอกนะแต่เป็นพ่อของหนูต่างหาก ฮว๋าเย่ของพ่อเติบโตมางดงามขนาดนี้คุณแม่ต้องเลี้ยงดูมาอย่างดีสินะ เฟิงมี่เธอคงเหนื่อยมามากแล้วหลังจากนี้ฉันจะดูแลเธอกับลูกเอง”“ที่คุณพูดหมายความว่าอย่างไรกันคะ”“ก็หมายความว่าต่อจากนี้ฉันจะย้ายมาประจำการอยู่ที่มณฑลนี้อย่างไรล่ะ การกลับมาครั้งนี้ฉันไม่ได้มาตัวเปล่าแต่กลับมาพร้อมตำแหน่งท่านนายพลใหญ่นับว่าเป็นเรื่องที่ดีฉันจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับเธอและลูกสาวตัวน้อย ฮว๋าเย่พ่อขอกอดลูกให้หายคิดถึงหน่อยได้มั้ย” ฮว๋าเย่จ้องมองใบหน้าของผู้เป็นแม่เพื่อความแน่ใจ เมื่อเฟิงมี่เห็นใบหน้าไม่แน่ใจของลูกสาว เธอจึงพยักหน้าเพื่อให้คำตอบ ฮว๋าเย่เดินเข้าไปหาเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อก่อนจะโผล่กอดแน่น“หนูดีใจนะคะที่ได้เจอคุณพ่อสักที" เสียงเล็กสั่นเครือหลวนหลงโอบกอดเธอใช้มือลูบหลังอย่างอ่อนโยนคิดไม่ผิดที่เขาเรียกที่จะก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 12 ดูบ้าน
บทที่ 12 ดูบ้านอาหารเช้าได้เริ่มขึ้นกับความอึกครึมอึดอัด อาหารวันนี้เป็นหน้าที่ของเฟิงมี่เธอคิดวูาหากให้ซูหรงทำคงไม่ได้กินง่าย ๆ จึงเป็นคนอาสาทำอาหารให้หลวนหลงในมื้อแรกที่กลับมา“กลับมาครั้งนี้อีกกี่วันลูกถึงจะกลับไปที่กรมทหารกันล่ะ” ซูเจี้ยนพูดขึ้นเมื่อทุกคนเงียบจนน่าอึดอัด“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะกลับมาประจำการอยู่ที่มณฑลนี้ไม่ย้ายไปที่ไหนอีก และการกลับมาครั้งนี้ผมได้รับตำแหน่งเป็นนายพลอีกสองวันจะมีเงินเลี้ยงฉลอง”“ดีจริง ๆ แกกลับมาอยู่ที่นี่ก็ดีเช่นกัน จะได้ไม่ต้องอยู่ไกลกันอีก” ไคฉีพูดขึ้นส่งยิ้มกว้างด้วยความดีใจ“พี่ไคฉีถึงฉันจะกลับมาประจำการอยู่ที่นี่แต่ว่าฉันกับภรรยาได้ตกลงกันแล้วว่าจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น บ้านหลังนี้เป็นสมบัติของคุณพ่อคุณแม่พี่เอาไปเถอะ ฉันจะซื้อบ้านและที่ดินเป็นของตัวเองเราสองพี่น้องจะได้ไม่ต้องมาผิดใจกันเรื่องสมบัติ”“ไม่ได้นะ! ก่อนที่พ่อของลูกจะตายได้พูดเอาไว้ว่าให้แบ่งให้ทั้งสองคนเท่า ๆ กัน” ซูเจี้ยนพูดโพล่งออกมาเสียงดัง“ตอนนี้ผมมีหน้าที่การงานและเงินเดือนที่มากกว่าพี่ชาย แค่บ้านหลังนี้ผมยกให้พี่ได้คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”“เช่นนั้นเอาแบบนี้ ถ้านายต้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 13 วางแผน
บทที่ 13 วางแผนฝั่งด้านซูหรงเธอเดินพาลูกชายมาที่ห้องด้วยความโมโห“ทำไมไม่มีอะไรได้ดั่งใจฉันเลยนะ! หลวนหลงทำไมต้องโผล่มาตอนนี้ด้วยตั้งนานทำไมไม่มา อย่างนี้เท่ากับว่าสมบัติของตระกูลมู่อาจจะตกเป็นของหลวนหลงและตกไปถึงฮว๋าเย่ไม่ได้ฉันไม่ยอมหรอกกว่าฉันจะมาถึงขนาดนี้ได้ฉันต้องอดทนขนาดไหน ต่อให้นังเฟิงมี่ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกยังไงฉันก็จะหากำจัดแกให้ได้ต้องจัดการถอนรากถอนโคนจะได้ไม่มีใครมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างของหย่งอี้ลูกชายของฉันได้ หย่งอี้ต่อจากนี้ลูกต้องเอาอกเอาใจคุณย่าให้มาก ๆ รู้มั้ย ถ้าลูกทำดีกับคุณย่าไม่ว่าท่านต้องการอะไรลูกจะต้องยอมเสมอ เชื่อแม่อีกไม่นานทุกอย่างในบ้านหลังนี้จะเป็นของลูกคนเดียว” ซูหรงพูดพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะหันมาบอกลูกชายของเธอที่กำลังจะเตรียมตัวไปโรงเรียน“ได้ครับผมจะทำให้คุณย่ารักผมคนเดียวผมไม่ยอมแบ่งความรักของคุณย่าไปให้นังฮว๋าเย่นั่นแน่นอนเพราะผมไม่ชอบหน้ามัน คุณแม่ดูสิครับมันทำให้คุณอาหลวนหลงตำหนิผม นังฮว๋าเย่เข้าเรียนที่โรงเรียนเมื่อไหร่ผมจะจัดการให้รู้สึกเอง” เด็กชายดวงตาแข็งกร้าวความอำมหิตโหดร้ายไม่ต่างจากคนเป็นแม่แม้แต่น้อย“ฮ่า ฮ่า ดี ๆ ต้องอย่างนี้สิลูกชายสุด
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 14 ยากล่อมประสาท
บทที่ 14 ยากล่อมประสาทตลาดครึกคักผู้คนสัญจรไปมาอย่างมากมาย ซูหรงออกจากบ้านเพื่อมาหาฉู่อี้คนรักของเธอที่ตอนนี้กำลังรีดไถเงินจากเด็กหนุ่มอยู่ในซอยเดิมที่ประจำของเขา“นี่เมื่อไหร่พี่จะเลิกรีดไถเงินจากคนอื่นเสียที ฉันเห็นทีไรขัดหูขัดตาเสียจริง”“อะไรกันซูหรงของพี่ เธอก็รู้นี่น่าว่าพี่นะไม่ชอบทำงานเงินที่เธอให้ไว้ไม่พอค่าบุหรี่เลยด้วยซ้ำ ว่าแต่วันนี้มาหาพี่ที่นี่คงเป็นเพราะคิดถึงใช่มั้ย? ใจเราสองคนช่างตรงกันจริง ๆ พี่เองก็คิดเธอมากเหมือนกัน” ฉู่อี้โยนตูดบุหรี่ที่เหลือทิ้งพร้อมเดิมเข้ามาใกล้ซูหรงใช้มือลูบไล้ไปที่แขนของเธออย่างคลั่งไคล้“นี่ไม่ใช่เวลาที่เราจะมีอารมณ์นะ พี่รู้มั้ยว่าตอนนี้หลวนหลงกลับมาแล้ว แถมนังแก่นั่นทำท่าว่าจะยกสมบัติทั้งหมดให้ลูกชายคนเล็กอย่างไรอย่างนั้น เฮอะ! ฉันละเกลียดจริง ๆ เมื่อไหร่จะตายก็ไม่รู้”“คิดว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็เรื่องนั้นนั่นเอง เราไปพูดคุยกันที่ห้องของพี่ดีกว่าจะได้เงียบ ๆ พี่จะคิดหาหนทางให้ที่รักของพี่เอง แต่ว่าพี่ขอใช้เวลาอยู่กับสุดที่รักของพี่อย่างเต็มที่ก่อนแล้วกัน” ฉู่อี้ส่งสายตาแพรวพราวเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ซูหรงเห็นอย่างนั้นก็มิอาจจะอดทนได้เพ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 15 แสดง
บทที่ 15 แสดงรถประจำตำแหน่งของหลวนหลงได้ขับเคลื่อนออกมาจากบ้านไม่ไกลนักก็ถูกบังคับให้หยุดอยู่ข้างทาง ทหารคนที่หลวนหลงสั่งการให้ไปสืบเรื่องของเฟิงมี่และครอบครัวของเขาได้ยืนหลบข้างทางเมื่ออีกคนเห็นจึงได้หยุดรถเพื่อรับขึ้นรถด้วยกัน“ท่านนายพลครับเรื่องที่ท่านให้ผมไปทำตอนนี้ผมมีข้อมูลที่จะแจ้งครับ” ทหารเปิดประตูเข้ามานั่งด้านหน้าพร้อมรายงานผู้เป็นนาย“ได้เรื่องมาอย่างไรบ้าง”“เรื่องของภรรยาท่านนายพลไม่มีใครในบริเวณใกล้เคียงที่ไม่รู้ว่าถูกกระทำเช่นไร ตั้งแต่ที่คุณเฟิงมี่แต่งงานและเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลมู่หรือบ้านของท่านนายพลเธอแทบไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย ผมได้ยินมาจากเจ้าของร้านค้าที่อยู่ใกล้ ๆ เล่าให้ฟังมีเพียงสะใภ้ใหญ่เท่านั้นที่ออกมาซื้อของกับคุณนาย คุณนายมักจะเอ็นดูคุณชายเล็กหย่งอี้ไม่ว่าต้องการอะไรล้วนหามาให้เสมอครับ ส่วนเอ่อ..คุณหนูฮว๋าเย่ลูกสาวของท่านนายพลชาวบ้านไม่ค่อยเห็นเธอสักเท่าไหร่ ถ้าเห็นก็น้อยครั้งที่จะออกมาแต่ทว่าออกมาแต่ละครั้งการแต่งตัวไม่เหมือนลูกหลานสกุลมู่เลยครับ” ทหารไม่กล้าแม้จะเงยหน้าจ้องมองนายของตนเองเพราะเรื่องที่เขาได้ยินมาคือเรื่องของครอบครัวของหลวนหลง‘เป็นอย่างท
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04
Bab terbaru
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 25 ครอบครับอบอุ่น
บทที่ 25 ครอบครับอบอุ่นหลายวันต่อมาผลเลือดของหย่งอี้ออกมาแล้วและพบว่าผลเลือดของเขาไม่เข้ากันกับไคฉีแม้แต่น้อย ไคฉีเสียใจมากหลายวันมานี้เขาเอาแต่ดื่มเหล้าจากคนที่ติดงานต้องลางานหลายวัน จนหลวนหลงต้องเข้าไปให้สติ ส่วนซูเจี้ยนหลังจากที่เธอฟื้นเธอตรอมใจเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นเรื่องของซูหรงและการกระทำชั่วร้ายที่เธอได้ทำลงไปกับเฟิงมี่เพราะเชื่อคำพูดของซูหรงจนหมดใจ ยิ่งเธอมารู้ว่าหย่งอี้ไม่ใช่สายเลือดของเธอ ตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบแตกสลายเธอทำดีเอาอกเอาใจรักมากที่สุดแต่ทว่าเด็กคนนั้นไม่สายเลือดของเธอเลยแม้แต่น้อยกลับกันเธอทำเลวระยำต่ำช้ากับหลานแท้ ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่ที่เธอเกิดแม้แต่ของเล่นชิ้นเดียวเธอยังไม่เคยซื้อให้ เธอจำได้ฮว๋าเย่ให้กระดาษเธอแผ่นหนึ่งก่อนย้ายออกจากบ้านเธอรีบสั่งให้สาวใช้ไปเอาให้เธอไม่ได้เอามันทิ้งแต่เก็บเอาไว้ในตู้ เมื่อเธอเปิดดูน้ำตาไหลพรากอย่างพูดไม่ออก ในใจของเธอเจ็บช้ำไปหมดเพราะกระดาษแผ่นนั้นคือรูปวาดครอบครัวของฮว๋าเย่ ที่มีทุกคนอยู่ในนั้นรวมถึงเธอด้วย“อึก อึก เป็นฉันเองที่โง่งม ฉันมันเลวร้ายที่สุดฉันทำร้ายจิตใจเด็กคนนี้มาตั้งแต่เกิดแม้แต่ความรักยังไม่เคยมอบให้ แถมยังเค
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 24 ความจริงถูกเปิดแผย
บทที่ 24 ความจริงถูกเปิดแผยซูหรงสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาเห็นสีหน้าของซูเจี้ยนที่จ้องมองเธออย่างโกรธเกรี้ยว เธอเลยเอ่ยถามด้วยความสงสัย“คุณแม่ทำไมคุณแม่ถึงมองฉันแบบนั้นละคะ เอ๊ะ! แล้วฉันมานอนตรงนี้ได้ยังไงกัน” ไม่ทันได้พูดจบดวงตาของซูหรงเบิกโพลงเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอไร้เสื้อผ้านุ่งห่มยิ่งไปกว่านั้นคือฉู่อี้ที่นอนเปลือยเปล่ากอดร่างกายเธอแน่นอีกด้วย“ฉันต่างหากที่ต้องถามแก แกทำไมถึงทำแบบนี้กันห่ะ”“คุณแม่ฟังฉันก่อนนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นต้องเป็นฝีมือของนังเฟิงมี่ที่วางยาฉัน นี่แกนังเฟิงมี่ฉันอุตส่าห์ทำดีกับแกคิดว่าชีวิตแกน่าสงสารทำไมแกถึงทำอย่างนี้ หรือเพราะแกอยากได้สมบัติทุกอย่างของตระกูลมู่ เลยหาทางกำจัดฉันออกไป คุณแม่อย่าไปเชื่อมันนะคะ ผู้ชายคนนี้ฉันไม่รู้จักด้วยซ้ำเพราะนังเฟิงมี่วางแผนถ้าฉันจะมีชู้จริง ๆ ฉันไม่โง่มาทำที่นี่ให้ถูกจับได้หรอกค่ะ”“ฮึ ฮึ ใช่แล้วล่ะ ถ้าพี่ซูงหรงมีชู้คงไม่ทำที่นี่แต่ที่ทุกคนเห็นคือแผนการของแกนังซูหรง แกตั้งใจวางแผนให้ฉันกินน้ำที่แกใส่ยานอนหลับไว้ คิดดูว่าถ้าหากฉันโง่และหลงกลกินน้ำที่แกผสมยานอนหลับไว้คนที่นอนอยู่ตรงนั้นจะเป็นใครหากไม่ใช่ฉัน เรื่องนี้ฉันม
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 23 ใครกันแน่ที่โง่
บทที่ 23 ใครกันแน่ที่โง่ไม่นานนักซูหรงได้เดินออกมาจากห้องน้ำนั่งลงตรงหน้าของเฟิงมี่“กับข้าวเย็นหมดแล้ว ฉันต้องขอโทษพี่ซูหรงด้วยนะคะ เป็นเพราะฉันแท้ ๆ เลย”“ไม่เป็นอะไรหรอกน่าเรื่องเล็กน้อยเรามากินข้าวกันเถอะ”“ได้ค่ะ ” เฟิงมี่หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารใส่จานตัวเองกินอย่างเอร็ดอร่อย เธอรู้สึกตลอดเวลาว่าถูกสายตาของซูหรงจ้องมองว่าเมื่อไหร่เธอจะกินน้ำ เธอจึงวางตะเกียบลงหยิบแก้วน้ำมาดื่มจนหมดแก้ว“อึก อึก วันนี้เป็นเพราะมีพี่ซูหรงมานั่งกินด้วยกันหรือเปล่าทำให้ฉันกินข้าวได้มากกว่าทุกวัน “ซูหรงยิ้มกริ่มเมื่อเห็นอีกฝ่ายดื่มน้ำจนหมดแก้วไม่นานยานอนหลับคงออกฤทธิ์นี่คือแผนที่เธอวางเอาไว้กับฉู่อี้วันนี้เธอรู้มาว่าหลวนหลงเข้ากรมช่วงเช้าเพราะวันนี้เธอได้ทำการโทรเลขไปหาหลวนหลงว่าแม่ของเขาป่วยหนักให้เขามาหาที่บ้านตระกูลมู่ และแผนการนี้เธอได้บอกแม่สามีหลังอาหารมื้อเที่ยงให้เธอพาหลวนหลงกลับมาที่นี่ของเขาให้ได้จะได้มาเห็นว่านังเฟิงมี่นั้นตอนเริงรักกับชู้ในตอนที่เขาออกไปทำงาน เพียงเท่านี้แผนการของเธอก็สำเร็จ ส่วนเรื่องโฉนดที่ดินนั้นเอาไว้หลังจัดการนังเฟิงมี่เสียก่อน“เธอกินข้าวได้เยอะฉันเองก็ดีใจ ตอนนี้
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 22 แกล้งโง่
บทที่ 22 แกล้งโง่หลังจากที่ซูหรงกลับเฟิงมี่ได้ออกไปที่ตลาดเมื่อเห็นว่าตอนนี้ยังมีเวลาอีกมากกว่าที่ฮว๋าเย่จะกลับจากโรงเรียน เธอไปที่ร้านของเล่นที่เคยเห็นซูหรงกับฉู่อี้อยู่ด้วยกัน ไม่คิดเลยว่าการมาที่ตลาดของเธอในครั้งนี้จะได้เห็นกับตาว่าซูหรงอยู่กับชายชู้ของเธออีกครั้ง เฟิงมี่ค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ แอบฟังทั้งสองพูดคุยกันและเป็นความโชคดีที่ฉู่อี้เป็นคนพูดจาเสียงดังไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน เพราะถิ่นนี้เป็นถิ่นของเขา“ดีมาก เธอค่อยไปหานังเฟิงมี่บ่อย ๆ จะได้รู้ว่าวันไหนที่สามีเธอไม่อยู่ เราจะได้หาทางเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทำตามแผนที่วางเอาไว้”“นั่นสิ ฉันละสะอิดสะเอียนอยากจะให้แผนสำเร็จเร็ว ๆ ไม่อยากจะพูดดีกับนางนั่นเลยด้วยซ้ำ คนอะไรน่าโง่จริง ๆ ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ส่วนนังแก่ที่บ้านก็เริ่มเมายาที่พี่ให้ไปแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการยาเพิ่มเอามาให้ฉันหน่อยสิ”“ได้เดี๋ยวฉันจะให้เพิ่ม ใส่ให้กินทุกวันจะได้ลงแดงตอนนั้นเธอจะให้มันทำอะไรนังแก่นั่นก็ทำให้ทุกอย่าง ”“ฮึ ฮึ ฉันละอยากให้วันนั้นมาถึงเร็ว ๆ เสียจริง”“อีกไม่นานแล้วยอดรักของพี่” เฟิงมี่แอบฟังทั้งสองได้ยินแผนการความชั่วช้าของทั้งคู่รีบ
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 21 ตีสนิท
บทที่ 21 ตีสนิทท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี เฟิงมี่ขยับกายไปมาบนเตียงลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือกวาดมองไปรอบห้องพบว่ามีเพียงเธอที่อยู่ในห้องนี้ ลุกขึ้นจ้องมองร่างกายที่เต็มไปด้วยร่องรอยของความรักที่หลวนหลงมอบให้ เธอค่อย ๆ ลุกจากเตียงไปอาบน้ำล้างตัวคิดว่าตอนนี้หลวนหลงคงอยู่กับฮว๋าเย่ข้างนอกหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินออกมาภายในบ้านเงียบราวกับว่าไม่มีใครอยู่จึงเดินออกไปที่หน้าประตูเห็นทหารยืนอยู่ตรงนั้นจึงรีบเข้าไปถามทันที“เอ่อ ...ไม่ทราบว่าคุณเห็นสามีกับลูกสาวของฉันมั้ยคะ”“นายผู้หญิงตื่นแล้วหรือครับ ท่านนายพลฝากแจ้งนายหญิงเมื่อตื่นว่าท่านนายพลพาคุณหนูออกไปหาอะไรกินข้างนอก ไม่นานจะกลับเข้ามาครับและฝากบอกให้คุณหญิงแต่งหน้าแต่งตัวรอท่านด้วยชุดที่ท่านเตรียมไว้ให้อยู่ในห้องคุณหนูครับ” เฟิงมี่พยักหน้ารับรู้พร้อมเดินไปที่ห้องของฮว๋าเย่เห็นชุดที่เขาเตรียมไว้ให้สวมใส่ไปงานเลี้ยงในคืนนี้ ช่างเป็นชุดที่สง่าจริง ๆเฟิงมี่ถือชุดเดินออกมาพบว่าตอนนี้สองพ่อลูกได้กลับเข้ามาแล้ว เสียงพูดคุยหัวเราะอย่างชอบใจของฮว๋าเย่ทำให้เฟิงมี่มีความสุขเหลือเกิน จนเธอคิดขึ้นได้ว่าเธอเคยผ่านเรื่องเลวร้ายอะไรมา‘ฉันออกมาอย
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 20 ของขวัญ
บทที่ 20 ของขวัญฝั่งด้านหลวนหลงหลังจากที่พาเฟิงมี่กับลูกสาวเดินทางมาถึงบ้านที่ทำการซื้อไว้จัดแจงที่พักและห้องนอนให้ฮว๋าเย่โดยมีลูกน้องของเขามาช่วยเหลือไม่นานบ้านหลังใหม่ที่ย้ายมาอยู่ก็เสร็จสมบูรณ์ห้องของฮว๋าเย่เต็มไปด้วยตุ๊กตามากมาย"ว๊าวว^ ^ นี่ห้องของหนูเหรอคะ ""ใช่แล้วลูกชอบมั้ย""ชอบมากเลยค่ะ นั่นอะไรคะ" ฮว๋าเย่มองไปเห็นของใช้มากมายที่วางอยู่ตรงหน้าชี้นิ้วถามพ่อด้วยความสงสัย"ก็อุปกรณ์การเรียนไง พ่อได้ยินมาจากแม่ของลูกว่าตอนนี้ได้สมัครเรียนไว้ให้เสื้อผ้ากระเป๋าก็มีแล้ว พ่อเลยเลือกซื้อของที่ลูกยังไม่มีเอาไว้ให้""คุณไปเตรียมของพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" เฟิงมี่ยืนอยู่นั้นก็สงสัยไม่ต่างจากลูกสาวเขาอยู่กับเธอตลอดเอาเวลาตรงไหนไปซื้ือของมากมายพวกนี้กันนะ"ฉันเป็นนายพลแค่สั่งลูกน้องไม่กี่คนของพวกนี้ก็ถูกจัดการตามคำสั่งแล้วล่ะ ฮว๋าเย่ลูกสำรวจห้องของตัวเองอย่างเต็มที่เลยนะ ดูสิว่ามีอะไรที่ลูกอยากได้บ้างพ่อมีเรื่องจะคุยกับแม่ของลูกหน่อย""ได้ค่ะ" หลวนหลงจับมือของเฟิงมี่ให้ตามเขาไปที่ห้องนอนของทั้งสอง เฟิงมี่เดินตามไปด้วยความงุนงง"เรามีเรื่องอะไรจะคุยกันอีกหรือคะ""มีสิ ฉันมีของขวัญขึ้นบ
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 19 ทุกอย่างต้องเป็นของหย่งอี้
บทที่ 19 ทุกอย่างต้องเป็นของหย่งอี้ซูเจี้ยนกำมือแน่นสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อระงับอารมณ์จ้องมองรถยนต์เคลื่อนออกไปข้างนอกจนพ้นสายตา ซูหรงเดินลงมากับหย่งอี้ได้ยินเสียงรถยนต์ออกไปรีบเดินมาหาซูเจี้ยนด้วยความอยากรู้“คุณแม่คะเมื่อครู่นี่เสียงรถยนต์ของหลวนหลงออกไปทำงานหรือคะ”“ใช่รถยนต์ของหลวนหลงแต่ไม่ใช่ไปทำงาน ลูกชายของฉันเป็นถึงนายพลยิ่งใหญ่ทำไมโง่ดักดานดูไม่ออกว่าผู้หญิงคนนั้นมันเป็นคนชั่วร้ายแถมยังสวมเขาให้ลูกชายฉันอีกด้วย” ซูเจี้ยนพูดออกมาอย่างหัวเสียมือที่ถือกระดาษของฮว๋าเย่มอบให้เมื่อครู่เผลอใส่กระเป๋าเสื้ออย่างไม่รู้ตัว“อย่าบอกนะคะว่าตอนนี้นังเฟิงมี่ย้ายออกไปแล้ว แล้วแผนที่คุณแม่ป่วยไม่สามารถเรียกร้องให้หลวนหลงอยู่ที่นี่ต่อได้หรือคะ นังเฟิงมี่มันมีดีอะไรที่ทำให้หลวนหลงหลงเธอได้ขนาดนี้กัน”“นังนั่นมันร้าย มันจับได้นะสิว่าฉันแกล้งป่วยเธอรู้มั้ยเมื่อวานมันเอาข้าวต้มใส่เกลือเค็มปี๋ไปให้ฉันกิน ฉันล่ะอยากตบเธอสักฉากแต่ก็กลัวว่าหลวนหลงจะมาเห็นเข้าและคิดว่าฉันรังแกนังเฟิงมี่แค่นี้ลูกชายของฉันก็เชื่อมันจนหมด ถ้าเกิดรู้ว่าฉันเป็นคนลงไม้ลงมือรังแกนังเฟิงมี่คงไม่อยากจะเจอหน้าฉันอีกต่อไปแน่ ๆ เฮ
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 18 อบอุ่น
บทที่ 18 อบอุ่น“ลูกไม่ตื่นหรอกนะ รู้มั้ยว่าทุกคืนวันฉันคิดถึงเธอขนาดไหน ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าที่งดงามน้ำเสียงที่นุ่นนวลสายตาที่จ้องมองฉันด้วยความรัก ฉันคิดถึงเธอจนแทบบ้า เฟิงมี่ฉันรักเธอ” หลวนหลงพูดจบไม่เปิดโอกาสให้เฟิงมี่ได้พูดต่อก้มลงจูบอย่างนุ่มนวลที่ริมฝีปากอวบอิ่มน่าดึงดูดของเฟิงมี่ ค่อย ๆ กวาดชิมลิ้มรสความหอมหวานที่เขาคนึงหามาตลอดเวลา5 ปีที่ผ่านมา ร่างเล็กสั่นสะท้านลมหายใจเริ่มติดขัด ลิ้นสากของเขาควานไปทั่วดูดดื่มน้ำหวานรุนแรงมากกว่าเดิม มือข้างขวาค่อย ๆ ขยับเลื่อนเข้ามาในเสื้อบางของเธออย่างคุ้นชิน เลื่อนมาจับที่หน้าอกอวบอิ่มจนร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยอย่างสั่นทะท้านเมื่อเขาสัมผัสที่ยอดปทุมถันใช้นิ้วคลึงเล่นหลอกล้อโดยไม่สนอีกฝ่ายที่ดิ้นทุรนทุรายด้วยความเสียวซ่าน ทำได้เพียงส่งเสียงประท้วงผ่านลำคอ“อื้อ อือ” สองมือของเธอดันอกของเขาเอาไว้ตอนนี้เรี่ยวแรงของเธอแทบไม่มีร่างกายอ่อนระทวยไปหมด หลวนหลงแม้ไม่อยากจะหยุดแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายหายใจไม่ทันจึงค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออก“แค่จูบก็ทำให้เธออ่อนระทวยไปหมดแล้วหรือ ? อย่าพึ่งหมดแรงสิคืนนี้ทั้งคืนฉันจะไม่ให้เธอนอนเลยชดเชยเวลาที่เราไม่ได้เจอกันหลายปี
เฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80 บทที่ 17 ปากหวาน
บทที่ 17 ปากหวาน“แกคิดว่าทำอย่างนี้แล้วฉันจะกลัวแกหรือไงกัน ไม่มีทางคอยดูเถอะฉันจะเอาคืนให้สาสมนังเฟิงมี่ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนฉันไม่มีทางนับญาติกับคนอย่างแกแน่นอน” ซูเจี้ยนพูดสถบตามหลังเฟิงมี่อย่างโกรธแค้นเฟิงมี่เดินออกมาจากห้องของซูเจี้ยนพลางเดินไปหาสามีกับลูกของเธอเห็นว่าตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินออกมาจากห้องพอดี“คุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง”“คุณแม่ของคุณน่าจะหายดีแล้วล่ะ ฮว๋าเย่หิวมั้ยลูกเราลงไปกินข้าวกันเถอะ” เฟิงมี่ไม่อยากจะพูดว่าอาการป่วยของแม่สามีคือเรื่องโกหกจึงรีบเปลี่ยนเรื่องจับมือฮว๋าเย่เดินมาชั้นล่างโดยมีหลวนหลงเดินตามลงมา ตอนนั้นไคฉีกลับมาจากที่ทำงานพอดี เฟิงมี่จึงชวนกินข้าวด้วยกัน“พี่ไคฉีมาพอดีเลยเรากำลังไปกินข้าวกัน กินด้วยกันนะคะ”“เอาสิ วันนี้ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน ที่ทำงานมีเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นวันเลยเดี๋ยวฉันขึ้นห้องเก็บของแล้วจะตามไปที่ห้องกินข้าวแล้วกัน” ไคฉีบอกกับเฟิงมี่ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด“ได้ค่ะเดี๋ยวฉันจะเตรียมข้าวไว้รอ”“พี่ไคฉีปกติกลับบ้านเวลานี้ตลอดเลยรึ” หลวนหลงเอ่ยถามเฟิงมี่อย่างสงสัยเมื่อทั้งสามเดินมาถึงห้องอาหาร“เมื่อก่อนฉันไม่ค่อยรู้เพร
