บทที่ 1

ฉันตื่นแต่เช้ามาเตรียมข้าวกล่องแสนอร่อยและมีประโยชน์เพื่อนำไปให้ฉินเฉิน

แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูห้องทำงานของเขา ฉันก็ได้ยินคำพูดบางอย่างที่ทำให้ต้องหยุดชะงัก

"การผ่าตัดของซินซินสำเร็จไปได้ด้วยดีไหม?"

ผู้ช่วยตอบเขาด้วยท่าทางนอบน้อม "ครับท่านประธาน สำเร็จมากครับ เด็กที่ภรรยาของท่านคลอดออกมาคราวนี้ สามารถเข้ากับไขกระดูกของคุณซินซินได้พอดีครับ"

ฉินเฉินหัวเราะด้วยความพอใจ

"โชคดีที่ในที่สุดเด็กคนนี้ก็เข้ากับไขกระดูกของซินซินได้ซักที"

"ไม่งั้นคงต้องถูกฉันทุบตายไปอีกคน"

ฉันยืนตัวแข็งอยู่กับที่ เลือดในร่างกายราวกับหยุดสูบฉีด

ฉันแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่ากำลังได้ยินอะไรอยู่

นั่นก็หมายความว่าลูกสี่คนที่จากไปก่อนหน้านี้ เป็นฝีมือของเขาเองอย่างงั้นเหรอ?

ที่เขาเร่งรีบอยากให้เรามีลูกด้วยกัน ก็เพียงเพื่อจะหาไขกระดูกที่เข้ากับลูกของเจียงจือเนี่ยนได้อย่างนั้นเองหรือ?

น้ำตาฉันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉันต้องเอามือปิดปากไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมา

ในตอนนั้นเอง/ในขณะนั้นเอง ฉันได้ยินเสียงผู้ช่วยของฉินเฉินกำลังจะเดินออกมานอกห้อง ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำ

ร่างทั้งร่างของฉันสั่นสะท้านทันใดนั้น ฉันก็นึกถึงฮ่าวฮ่าว ลูกชายของฉันที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่ถึงเดือน

เช้าวันนี้ฉินเฉินบอกกับฉันว่าจะพาเขาไปฉีดวัคซีน และให้ฉันพักผ่อนอยู่ที่บ้าน

แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้พาไปฉีดวัคซีนแต่อย่างใด แต่กลับพาไปโรงพยาบาลเพื่อบริจาคไขกระดูกต่างหาก

ฉันรีบออกไปและตั้งใจจะไปที่โรงพยาบาล

แต่กลับเห็นว่าผู้ช่วยกำลังอุ้มฮ่าวฮ่าวเข้าไปในห้องทำงาน

ฉันเช็ดน้ำตาและพยายามสงบสติอารมณ์ จากนั้นจึงผลักประตูเปิดเข้าไปฉินเฉินกำลังอุ้มและล้อเล่นกับฮ่าวฮ่าวอยู่ ฉันรีบพุ่งตัวเข้าไปคว้าตัวเขามา

โชคดีที่ห้าวห้าวยังไม่มีอะไรผิดปกติ และยังเป็นเด็กที่น่ารักเหมือนตอนที่เพิ่งคลอดใหม่ๆ

"ที่รัก คุณมาทำอะไรที่นี่?"

ฉินเฉินเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเข้ามาสวมกอดฉัน

"คุณยังอยู่ไฟไม่ครบเดือนเลยนะ"

นี่ก็คือฉินเฉิน สามีที่ฉันแต่งงานด้วยมาหกปี

ตลอดหกปีที่ผ่านมา เขาดูแลฉันอย่างดี ซื้อทุกอย่างที่ฉันต้องการ และใส่ใจฉันอยู่เสมอ

ตอนที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ เขาก็เอ่ยปากว่าอยากมีลูกกับฉัน

ตลอดหกปีมานี้ ฉันคลอดลูกให้เขาทั้งหมดห้าคน แต่สี่คนได้ตายจากฉันไป

ทุกครั้งเขาจะคอยปลอบใจฉัน และบอกว่าเรายังมีลูกกันได้อีก

ฉันจึงตั้งครรภ์ครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อคลอดลูกให้เขา

ลูกๆ จากไปถึงสี่คน สุขภาพร่างกายของฉันก็ไม่ค่อยดีนัก หมอบอกว่าหากตั้งครรภ์อีกอาจจะเป็นอันตรายได้

แต่ฉันก็ยังอยากตั้งครรภ์อีก

เพราะฉันอยากมีลูกกับเขาจริงๆ

แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้ว่า การที่เขาอยากมีลูกกับฉัน ก็เพื่อลูกสาวของเจียงจือเนี่ยนเท่านั้น

"ก็ฉันคิดถึงคุณนี่คะ"

ฉันมองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ปกติแล้วฉันเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เป็นอย่างดี

แม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็ยังสามารถซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้ได้อย่างดีเหมือนเดิม

ฉินเฉินไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เขาจูบที่หน้าผากฉันเบาๆ

"เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้านนะ ผมจะไม่ยอมให้สุดที่รักของผมต้องเหนื่อยเด็ดขาด"

เขาจับมือฉันไว้ และยังคงล้อเล่นกับฮ่าวฮ่าวตลอดทาง ฉันต้องบีบต้นขาของตัวเองไว้แน่นเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์

นึกถึงลูกสี่คนที่จากไป พวกเขาคือลูกๆที่ฉันอุ้มท้องมาสิบเดือนด้วยความลำบาก

พวกเขาควรจะได้เติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุขและแข็งแรง

แต่ฉินเฉินกลับมาพรากชีวิตของพวกเขาไป

ฉันต้องแก้แค้น!