บทที่ 3

พอตกกลางคืน ฉันคิดว่าฉินเฉินคงจะอยู่เล่นกับเจียงจือเนี่ยนและซินซินจนดึกดื่น

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับเข้ามาหาฉันในห้อง

เขากอดฉัน และพยายามจะจูบฉัน

"ที่รัก คุณหมดช่วงพักฟื้นแล้ว ผมขอได้ไหม…"

"ไม่ได้ หมอบอกว่าต้องพักอย่างน้อยสามเดือน"

ฉันผลักเขาออกไป

"ตอนนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์ พอคิดถึงลูกทั้งสี่คนแล้ว ฉันก็ยิ่งรู้สึกแย่"

ฉันชี้ไปที่รูปถ่ายที่อยู่หลังเขา

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย พร้อมใบหน้าซีดเผือกและลงจากเตียง

"จะพูดถึงพวกเขาตอนนี้ทำไม!"

"พวกเขาตายไปหมดแล้ว อย่าพูดถึงอีก"

จากนั้นเขาก็ปิดประตูออกไปอย่างแรง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโกรธฉัน

ฉันรู้ ว่าเขากลัว

มันเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ เขาฆ่าลูกของตัวเองทั้งสี่คน แล้วเขาจะไม่กลัวได้อย่างไรล่ะ?

ฉันนอนอยู่บนเตียงพร้อมวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ

ฉินเฉินไม่กลับเข้ามาหาฉันอีก เขาบอกว่าคืนนี้จะนอนที่ห้องนอนสำรอง

ไม่นานนัก ฉันก็ได้ยินเสียงเขาเปิดประตู

ฉันแอบเปิดประตูไปดู พบว่าเขาเข้าไปในห้องของเจียงจือเนี่ยน

เจียงจือเนี่ยนเธอไม่ทำให้ฉันผิดหวังเลย

อยากได้ฉินเฉินเร็วขนาดนี้เลยสินะ

ฉันออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ แล้วเดินไปที่หน้าห้องของเจียงจือเนี่ยน

และได้ยินเสียงอีโรติกที่ดังออกมาจากข้างในห้อง

"อาเฉิน ฉันดีใจที่จะได้เจอคุณทุกวันสักที ฉันคิดถึงคุณมากเลย"

"เนี่ยนเนี่ยน ผมก็คิดถึงคุณ รีบถอดเสื้อผ้าเร็ว ๆ เถอะ"

เสียงของฉินเฉินเร่งเร้าอย่างมาก

ฉันยื่นโทรศัพท์เข้าไปตรงรอยแยกของประตู แล้วถ่ายสิ่งที่พวกเขาทำทั้งหมด

เช้าวันรุ่งขึ้น เจียงจือเนี่ยนส่งรูปภาพของเธอกับฉินเฉินที่กำลังใกล้ชิดกันมาให้ฉัน

จากนั้นเธอก็พูดกับฉันอย่างอวดดีว่า "เห็นไหมล่ะ ฉินเฉินเขามีแค่ฉันในหัวใจ"

"ยินดีด้วยนะ อีกไม่นานเธอก็จะได้ฉินเฉินแล้ว"

ที่จริง ฉันรู้ว่าฉินเฉินเขาไม่มีทางหย่ากับฉันได้ง่ายๆหรอก

ในเมื่อบ้านฉันยังคงสนับสนุนโปรเจคที่เขาทำอยู่

เขาไม่กล้าหย่ากับฉันแน่นอน

ในตอนนั้นเองฉินเฉินก็เดินเข้ามา

เจียงจือเนี่ยนเงียบลงทันที

ฉันคว้ามือฉินเฉินเอาไว้

"ที่รัก พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ไปเล่นเกมห้องปริศนากับฉันได้ไหม?"

เขาคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบว่า "ได้สิ"

ฉันหัวเราะเยาะเย้ยในใจ

เขากำลังตกหลุมพรางที่ฉันวางไว้ทีละก้าวแล้ว

เจียงจือเนี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ แสดงออกถึงความโกรธในสายตาของเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าจะพูดอะไร

ไม่นานก็ถึงวันรุ่งขึ้น ฉินเฉินขับรถพาฉันไปเล่นเกมห้องปริศนาโดยเฉพาะ

จริงๆก่อนหน้านี้เขาก็มักจะพาฉันไปเล่นบ่อย ๆ

แต่เขาเป็นคนที่ขี้กลัว และทุกๆครั้งจะต้องเล่นร่วมกับคนอื่นเป็นกลุ่ม

แต่คราวนี้ ธีมคือ "พาลูกของเรากลับมา"

เป็นเรื่องราวของคู่สามีภรรยาที่ตามหาลูกที่เสียชีวิตไป

ดังนั้นเล่นแค่สองคนก็เพียงพอแล้ว

พอมาถึงและได้ยินธีมนี้ ใบหน้าของฉินเฉินก็ซีดลงทันที

"ชิงเกอ เรามาเปลี่ยนเป็นธีมอื่นกันดีไหม?"

ฉันอ้อนเขาทันที "ไม่เอา ฉันอยากเล่นอันนี้ ฉันจะปกป้องคุณเอง"

เขาจำยอมและต้องเข้าไปกับฉัน

พอเข้าไป ก็ได้ยินเสียงเด็กทารกร้อง

ฉินเฉินกลัวจนทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นทันที

ฉันดึงเขาขึ้นมา

"ที่รัก นี่เพิ่งด่านแรกเองนะ NPC ยังไม่ออกมาเลย กลัวขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ผม… ผมไม่เป็นไร"

เขารีบลุกขึ้น

ด่านต่อไป มีอะไรที่สนุกกว่านี้รอเขาอยู่

เพราะฉันได้ตกลงกับทีมงานไว้แล้วว่าจะเพิ่มความเข้มข้นขึ้น

ดังนั้น ด่านที่สองจะเริ่มเป็นภารกิจเดี่ยว

ฉันให้ฉินเฉินไป แล้วไม่นานก็ได้ยินเสียงเขาร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เด็กเล็กๆจำนวนมากเรียกเขาว่า "พ่อ" แล้วบอกให้คืนชีวิตให้พวกเขา

เขากลัวจนพูดว่า "อย่าเข้ามา ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเธอ"

จากนั้นเขาก็สลบไป

ฉันพาเขาไปโรงพยาบาล เขาตื่นขึ้นมาพร้อมบอกฉันว่าไม่อยากเล่นมันอีกแล้ว

ฉันบอกว่าได้

ไม่เป็นไร เขาไม่ต้องเล่นมันแล้วก็ได้

งั้นฉันจะปลอมตัวเป็นผีมาหลอกเขาที่บ้านแทน

ให้เขาฝันร้ายทุกคืน ให้เขานึกถึงลูกที่ตายไปทุกคืน

ตกกลางคืน ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็อุ้มตุ๊กตาเด็กทารกเพื่อปลอมไปที่ห้องของเขา

ฉันตัดไฟเอาไว้แล้ว และวันนี้เจียงจือเนี่ยนก็ออกไปทำธุระข้างนอกพอดี

พอฉินเฉินกลับมาเห็นฉันก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ

"ฉันคือยมทูตแห่งนรก แกฆ่าลูกยังไง จงบอกความจริงมา ไม่งั้นฉันจะส่งแกไปนรกเอง!"

เขาจับหัวของเขาเองด้วยความสั่นกลัว

"ฉัน… ฉันทุบพวกเขาให้ตาย"

"แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกพูดความจริง?"

"ฉันมีหลักฐาน… หลักฐานอยู่ในคอมพิวเตอร์ของฉัน"

พอพูดจบ เขาก็สลบไป

ช่างทนความกลัวไม่ไหวเสียจริง ๆ

จากนั้น ฉันก็ออกจากห้องและตรงไปที่ห้องทำงานของเขา แต่คอมพิวเตอร์ของเขาตั้งรหัสผ่านเอาไว้

ได้ยินว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้มีข้อมูลงานสำคัญมากมาย นอกจากฉินเยว่พี่สาวของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้รหัสผ่าน

รุ่งขึ้น ฉินเฉินออกไปทำงานตั้งแต่เช้า และฉันก็ไปหาฉินเยว่ที่บ้าน

เธอกำลังจัดงานปาร์ตี้ที่บ้านอยู่ เธอเหลือบมองฉันครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่สนใจฉันอีก

ปกติความสัมพันธ์ของเธอกับฉินเฉินไม่ค่อยดีมากนัก เพราะงั้นเธอก็เลยไม่ชอบฉันด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่ของพวกเขา ให้พวกเขาบริหารบริษัทด้วยกัน เธอคงไม่รู้รหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของเขาหรอก

ฉันกระซิบกับเธอว่า "อยากได้ตำแหน่งทายาทคนต่อไปไหม?"

เธอหยุดเต้นทันที และสั่งให้พ่อบ้านเชิญทุกคนออกไปก่อน

"เธอหมายความว่ายังไง?"

ฉินเยว่นั่งลงบนโซฟาและมองมาที่ฉัน

ตระกูลฉินมีแค่เธอกับฉินเฉินเท่านั้น

คุณปู่ของพวกเขาก็ดีกับพวกเขาทั้งคู่มาก

แต่ว่าทายาทคนต่อไปก็ต้องเลือกเพียงคนเดียวเท่านั้น

ตอนนี้ฉินเฉินมีความสามารถเหนือกว่าเธอ และเธอเทียบมันไม่ติด

"วันที่ 1 เดือนหน้าเป็นวันที่คุณปู่จะประกาศทายาทคนต่อไปแล้ว ฉันจะช่วยให้เธอได้ตำแหน่งนี้เอง เธอแค่บอกรหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของฉินเฉินกับฉันก็พอ"

"แล้วฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง เธอต้องการอะไร?"

เธอมองฉันด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

"ก็เพราะลูกทั้งสี่คนของฉันถูกฉินเฉินฆ่าตาย ฉันต้องการแก้แค้นเขาในวันนั้น"

เมื่อฉันพูดจบ ตาของเธอก็เบิกกว้าง

ฉันเล่าทุกอย่างให้เธอฟังจนเธอเชื่อในที่สุด

แล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ฉินเฉินนี่มันชั่วจริง ๆ"

ใช่ ฉันก็คิดว่าเขาชั่ว

เขาฆ่าลูกของฉันทั้งสี่คน ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาอยู่ดีมีสุขหรอก

หลังจากที่ตกลงกับฉินเยว่ได้ ฉันก็ออกจากบ้านของเธอมา

กลับมาถึงบ้านสิ่งแรกที่ฉันทำคือไปที่ห้องทำงาน แล้วเปิดคอมพิวเตอร์และเสียบแฟลชไดรฟ์เข้าไป

ข้างในมีหลักฐานจริง ๆ ว่าฉินเฉินฆ่าลูกของฉัน

เขาถ่ายวิดีโอเอาไว้ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาถ่ายเก็บไว้ทำไม

แต่ตอนนี้ฉันได้หลักฐานมาแล้ว

ในตอนที่ฉันรอวิดีโอดาวน์โหลดอยู่ ฉันรู้สึกกลัวอยู่ตลอดว่าจะมีใครเข้ามา

ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา...