ตอนที่14

อี้ซินที่บอกให้อี้ฟงเข้านอนก่อน ส่วนนางนั้นจะเย็บผ้าห่มอีกสักพัก ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งเค่อก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆ ของร่างเล็กที่นอนขดกายในผ้าห่มผืนบาง แม้ยังไม่เข้าฤดูหนาวแต่อากาศตอนนี้ก็ถือว่าหนาวเย็นมากเลยทีเดียวเพราะลมหนาวเริ่มจะมาแล้ว ขนาดว่าบ้านหลังนี้กันลมได้เป็นอย่างดียังรู้สึกว่าไม่เพียงพอ สายตาพลันกวาดมองไปรอบๆ ห้องสี่เหลี่ยมที่แทบจะไม่มีเครื่องใช้อะไรเลย ส่วนที่หลับที่นอนนั้นคงไม่แปลกที่อี้ฟงจะหนาวเพราะมีแค่ผ้าบางปูรองนอนเท่านั้น ส่วนหมอนหนุนคือแขนเล็กนั่นเอง เห็นภาพตรงหน้าแล้วนางเกิดแรงฮึดสู้ วันข้างหน้านางและน้องจะต้องสบาย สองมือเล็กจึงลงมือเย็บเศษผ้าอย่างแข็งขันเมื่อได้ผ้าที่ใหญ่พอแล้วจึงพับมาทบชายผ้าเข้าด้วยกันก่อนจะเย็บปิดขอบผ้าสองด้าน แล้วนำขนเป็ดที่ได้มายัดใส่ลงไปทางด้านที่ยังไม่เย็บกระจายให้เสมอกันและหนาพอสมควรก่อนจะเย็บปิดปาก แล้วนำเข็มเล่มยาวที่ยืมพี่สาวคนสวยมาปักฝีเข็มไปบนผ้าให้เป็นตารางทั้งผืนเพื่อจะให้ขนเป็ดด้านในไม่มากองรวมอยู่ที่เดียวกัน กว่าจะเสร็จก็ล่วงเข้าสู่วันใหม่พอดี แต่ก็ถือว่าคุ้มเพราะผ้าห่มผืนนี้อุ่นมาก เศษผ้าที่ได้มาก็เป็นผ้าเนื้อดี ยังเหลือเศษผ้าและขนเป็ดอ