ดารากรที่สามีอย่างก้องกิจฟ้องหย่าก็เอาแต่โทษคนอื่นทำตัวสำมะเลเทเมามากกว่าเดิมอีกฝ่ายปาร์ตี้แทบจะทุกวันการงานไม่เป็นอันทำและหลงผิดเรื่อยๆจากการชักนำของเพื่อนฝูงจากที่เคยสุขภาพกายดีตอนนี้กลับทรุดโทรมไม่น้อยไม่ว่าจะเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และฤทธิ์ของยาเสพติดหน้าตาของผู้ชายที่กกกอดกับเขาอยู่ตอนนี้เรียกได้ว่าแทบจะถอดแบบก้องกิจออกมาทุกกระเบียดนิ้วก็ว่าได้ยกเว้นแต่สายตาสองคู่นี้ที่ยามกกกอดเขาแฝงไว้ด้วยความเคลือบแคลงบางอย่างร่างกายสั่นสะเทือนไปตามแรงเคลื่อนไหวของส่วนล่างที่ตอกเช้าตอกเย็นอยู่อย่างนี้ปากก็พร่ำเรียกชื่ออีกฝ่ายไม่หยุด ‘ก้องพี่ก้อง’ เมามายเคลิบเคลิ้มจมจ่อมกับห้วงความปรารถนาของตัวเองโดยที่ไม่รู้วันรู้คืนก่อนจะเจอกับก้องคนนี้เขาก็คลอเคลียกับผู้ชายอีก 4-5 คนก่อนหน้าอยู่แล้วเพราะหัวใจที่แตกสลายจึงทำให้คุณชายดารากรปล่อยตัวปล่อยใจปล่อยให้ความต้องการของร่างกายนำทางก่อนจะมีฝ่ามือคู่หนึ่งดึงเขาขึ้นมาจากกลุ่มคนเหล่านั้นมอมเมาด้วยรสจูบไวน์ชั้นดีและยากล่อมประสาทชั้นยอดลุ่มหลงเมามายตกอยู่ในห้วงกามอารมณ์โดยไม่คำนึงว่าตัวเองจะท้องไส้เลยสักนิดคอนโดลับที่ดารากรซื้อเอาไว้เสพสุขภายในห้องมีทั้งเครื
ดารากรเองก็ได้นอนคุกสองคืนเป็นฝันร้ายของเด็กหนุ่มเลยก็ว่าได้เมื่อก่อนมีเรื่องอะไรพ่อก็จะใช้เงินจัดการปัญหาให้เขาตลอดตามล้างตามเช็ดให้แต่ทว่าคราวนี้กลับผิดคาดดารากรไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันผิดมหันต์ไม่มีใครเคยบอกคอยสอนว่าไม่ดีคนรอบข้างมีแต่เออออและเห็นดีเห็นงามน้ำตานองหน้าใบหน้าขาวใสหมดจดตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาไม่ใช่น้ำตาของความสำนึกผิดดีชั่วแต่อย่างไรแต่เป็นน้ำตาของความอัปยศอดสูที่ต้องนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่มีแม้แต่ที่นอนหมอนมุ้งให้นี่ต่างหาก เอกภพต้องใช้วงเงินประกันและหลักประกันอย่างที่ดินมูลค่าสูงลิ่วเพื่อแสดงให้เห็นว่าจะไม่หลบหนีออกนอกประเทศระหว่างนี้ แต่ใครจะสนกันล่ะ! เขาติดต่อกับเพื่อนฝูงอีกฟากของประเทศเพื่อนบ้านให้แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันดารากรจะปลอดภัยและหลบไปอยู่ต่างประเทศระยะหนึ่งดึงเชิงคดีจนกว่าจะหมดอายุความนั่นคือความคิดของคนเป็นพ่ออย่างเอกภพ แต่งานนี้อีกฝั่งเตรียมตัวมาดีดีเกินกว่าที่เจ้าพ่ออย่างเอกภพคิดไม่ถึงโดยไม่รู้ตัวเลยว่าทนายความที่ว่าจ้างมีชนักติดหลังที่รอวันชำระแค้นอยู่เหมือนกันลงล็อกพอดีเหมือนจับวางเจ้าภาพกฐินยิ้มกริ่ม…หน
ว่ากันว่าพ่อแม่เป็นครูคนแรกของลูกที่ลูกจะยึดถือและปฏิบัติตามไม่น่าเชื่อว่าดารากรเองจะเดินตามรอยเท้าตามเขาไปยังโลกสีเทาใบนั้นโลกที่คนเป็นพ่ออย่างเขาไม่เคยคิดจะให้ลูกชายเฉียดกรายเข้าไปใกล้“ดารากร” เอกภพเอ่ยชื่อจริงลูกชายก่อนจะหันหน้าหนีขบคิดเรื่องราวหาทางรอดต่างๆให้กับลูกชายแต่เมื่อมาถึงบ้านโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังไม่ขาดสายขนต้องปลีกตัวออกไปพูดคุยในห้องทำงานดารากรกลับมาอยู่บ้านใหญ่ด้วยความรู้สึกไม่ชินเขาออกไปอยู่บ้านอีกหลังหลังจากแต่งงานกับก้องกิจแต่ชีวิตคู่ที่คาดหวังว่าจะหวานหอมและเป็นสุขกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดหวังไว้ ภายในห้องนอนของเขายังเหมือนเดิมแต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่ดารากรคนเดิมที่ไม่ประสีประสาหรืออ่อนต่อโลกอีกต่อไปหากก้องกิจไม่เจอวินตราอีกฝ่ายคงไม่คิดที่จะฟ้องหย่ากับเขาใช่หรือไม่อาการทุรนทุรายลงแดงจากการขาดยาทำให้ดารากรต้องดึงทึ้งเส้นผมตัวเองอย่างแรงมือสั่นใจสั่นหงุดหงิดอยากยามากกว่าเดิมแม้จะพากลับมาที่บ้านใหญ่แต่ก็เหมือนถูกคุมขังดารากรไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหนไม่ให้ใช้เครื่องมือสื่อสารทุกชนิดรวมไปถึงเรื่องยาเขาตบประตูอย่างแรงตะโกนคอแทบแตก“พ่อพ่อขอยาให้กรพ่อ! ได้ยินไหมใครอยู่ข้
วันเสาร์สนามกอล์ฟที่ท่านประธานเคยถูกผู้ใหญ่ให้นัดมาดูตัว ตอนนี้เป้าหมายของเขาเปลี่ยนไป วินตราเองก็จัดแจงให้ท่านประธานทุกอย่างเหมือนเดิม อีกฝ่ายเดินตัวปลิวขึ้นไปนั่งบนรถกอล์ฟที่เด็กขับมารับ เพราะวันนี้ท่านประธานอยากจะเล่นแบบออกรอบกอล์ฟ (Golf Round) เป็นการตีกอล์ฟโดยเริ่มจากหลุมแรกและเล่นต่อเนื่องไปจนถึงรอบสุดท้าย 18 หลุม ซึ่งเป็นจำนวนหลุมมาตรฐานสำหรับการแข่งขัน และเล่นกอล์ฟในรูปแบบปกติ วินตราเองก็ไม่ค่อยเข้าใจประธานพวกนี้เหมือนกันว่าทำไมชอบมาพูดคุยธุรกิจสำคัญกันในที่แบบนี้ อีกอย่างก็ไม่ได้มีแต่พวกกลุ่มประธานไหนจะมีคนนอกอย่างแคดดี้ (ผู้ช่วยนักกอล์ฟ) ที่ต้องยืนดูแลตลอดการเล่น วินตราสีหน้ายังคงเฉยชาเช่นเดิมอีกอย่างสนามในวันนี้ก็แออัดยิ่งเล่น 18 หลุมระยะเวลาในการเล่นอาจจะมากกว่า 4-5 ชั่วโมงขึ้นไปด้วยซ้ำ เดนีสสวมชุดเสื้อยืดมีปกสีฟ้ากางเกงขายาวสีกรมสำหรับสวมใส่ตีกอล์ฟโดยเฉพาะวินตราเองก็เช่นกันเพียงแต่สีเสื้อที่โดดเด่นสะดุดตาจนมองเห็นได้จากที่ไกลๆกับกางเกงขาสั้นสีขาวของแบรนด์ Bad Birdie ที่ท่านประธานยัดเยียดซื้อให้เพื่อกาลนี้โดยเฉพาะ แม้จะสวมหมวกแก๊ปป้องกันแสงแดดแต่ออร่าของ (New Male) ของว
ระหว่างอยู่ในรถเดนีสทำทีพูดคุยจ้อเรื่องปาร์ตี้ทั้งที่ความจริงแตกต่างจากกระทำลิบลับเขากกกอดวินตราโดยที่อีกฝ่ายนั่งตักของเขาขาพาดเอียงไปกับเบาะจุมพิตที่หน้าผากที่ชื้นเหงื่อนั้นเบาๆใช้ผ้าใช้หน้าซับเหงื่อให้อย่างทะนุถนอมการมาเจอครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญรถตู้คันนี้ถูกดักฟังมาตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ก่อนแล้วหอกข้างแคร่ตัวนี้ยังต้องเก็บไว้ใช้ประโยชน์บอดีการ์ดที่ขับรถประกบหน้าประกบหลังดูแลเหมือนเดิมเดนีสเองก็เว้นระยะให้คุณเลขาอย่างเช่นเคยยกเว้นที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองที่คอนโดส่วนตัวของเขาที่นี่คนนอกไม่สามารถปะปนเข้ามาได้เลยอีกอย่างเดนีสและเดนีนมือห้องที่ถือไว้ในมืออยู่คนละสามห้องไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาพักที่ห้องไหนกันแน่และสองฝาแฝดก็สลับกันถือห้องตั้งแต่แรก วินตราที่ปิดปากเงียบไม่ยอมพูดยอมจากลับมาถึงห้องก็เข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วถอดเสื้อผ้าดึงทึ้งอย่างสะเปะสะปะก่อนจะเปิดที่เย็นเยียบจากฝักบัวให้ไหลผ่านตั้งแต่หัวจรดเท้ายืนเท้ากับกำแพงอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานให้น้ำเย็นเยียบพวกนี้ชะล้างมลทินรวมไปถึงภาพจำเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเขาในห้องทำงานที่เรียกได้ว่าเป็นห้องเชือดกำแพงกลที่เหมือนจะเป็นชั้นวางหนังส
เสียงสะอื้นดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำร่างกายที่สั่นสะท้านเหมือนลูกนกของวินตราทำเอาเดนีสต้องอุ้มเจ้าตัวขึ้นจากน้ำเช็ดตัวให้เรียบร้อยแล้วนอนกอดปลอบอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ถ่ายทอดความอบอุ่นให้แก่กันอยู่อย่างนั้นจนกว่าวินตราจะรู้สึกสงบและปลอดภัยโดยไม่ลืมแกะยาที่อยู่ข้างหัวเตียงเข้าปากอีกฝ่ายด้วยความระมัดระวังตบหลังอย่างแผ่วเบาจนเสียงสะอื้นน้อยๆนั้นหายไปเหลือเพียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ให้ตาย! ไอ้แก่นั้นไม่ควรได้แก่ตายเพราะความชราแต่ควรตายตกเพราะส้นตีนของเขามากกว่าเดนีสขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้นก่อนจะผล็อยหลับไปตามคนในอ้อมกอดด้วยหัวคิ้วที่ขมวดเป็นปมทางด้านดารากรเมื่อแม่บ้านเปิดประตูเอาข้าวมาให้ก็พบเจอกับร่างกายที่เย็นชืดของคุณชายนอนจอมกองเลือดอยู่ที่ปลายเตียงเธอตกใจร้องเสียงหลงบอดีการ์ดต่างกรูกันเข้ามารวมไปถึงเอกภพที่เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นสภาพลูกชาย“ยืนทำบื้ออะไรเรียกรถพยาบาลสิวะ” สองมือสั่นเทาค่อยๆตระกองกอดร่างกายที่เริ่มเย็นชืดเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไปเอกภพไม่รู้ว่าเลือดออกมาจากตรงไหนมันเจิ่งนองเป็นวงกว้างเริ่มเหนียวหนืดไม่รู้ว่าดารากรเป็นอะไรสายตาสำรวจไปทั่วร่างกาย
“หากผมทำเรื่องฉาวโฉ่แบบนั้นจริงๆผมคงไม่ลอยหน้าลอยตาอยู่ที่นี่” ท่านประธานหนุ่มชี้นิ้วลงโต๊ะพร้อมกวาดสายตามองด้วยสายตาของผู้ชนะทำเอาบรรดาบอร์ดบริหารเย็นสันหลังกันเป็นแถบๆพร้อมกดเสียงต่ำลอดไรฟัน“กลับกัน…ถ้าคนที่เล่นผมมือไม่ขาวสะอาดพอก็อย่าหวังว่าจะอยู่อย่างสงบสุข” นั่นคือการประกาศศักดาว่าเขาคือใครเป็นบุตรชายของใครและตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กอมมือให้พวกบอร์ดบริหารรุมพ่นน้ำลายใส่หน้าอีกต่อไปเขามีความคิดความอ่านเป็นของตัวเองบริษัทที่ก่อตั้งขึ้นมาใหม่เป็นหนึ่งสมองสองมือของเขาและทีมงานที่แยกออกมาจาก SS GROUP โดยสิ้นเชิงทั้งยังดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาให้กับเดนิมเส้นทางสายนี้ทำให้เดนีสเติบโตและเจนจัดในแวดวงธุรกิจไม่น้อย คิดจะบี้ฉันให้ตายเหรออย่าฝันหวานไปหน่อยเลย!หากเป็นท่านประธานคนก่อนคงไม่กล้าต่อปากต่อคำกับผู้อาวุโสในที่นี้แต่ตอนนี้เดนีสเห็นคนเหล่านั้นเป็นเพียงไอ้แก่กะโหลกกะลาที่หวังจะรุมกินโต๊ะเขาวินตราที่ยืนอยู่ตรงหลังท่านประธานริมฝีปากยกยิ้มน้อยๆที่เห็นอีกฝ่ายเติบโตและเริ่มโผบินหาอาหารด้วยพละกำลังของตัวเองแถมเขี้ยวเล็บยังแหลมคมขึ้นโดยเฉพาะจะงอยปากที่จิกกัดคนฟังให้เจ็บแสบไปถึงกระดูก ว่ากันว่าคลุ
กำหนดการเดินทางในตอนบ่ายวันหนึ่งส่งไปถึงบอดีการ์ดให้ทำการเตรียมตัว ครั้งนี้เป็นการเดินทางโดยใช้รถไฟฟ้ายี่ห้อหนึ่งซึ่งพวกบอดีการ์ดที่ทำหน้าที่จอดรออยู่ทางออกเว้นระยะห่างหน้าหลังได้จอดรออยู่ก่อนแล้ว และท่านประธานจะเป็นฝ่ายขับรถไปเอง รถยนต์ขับเคลื่อนไปยังทางด่วนลงใต้สายหนึ่งซึ่งเป็นการเดินทางไม่เป็นทางการเนื่องจากไปพบฝาแฝดคนน้องเดนีนที่อยู่ทางชลบุรีและระยองเป็นหลักตอนนี้จุดหมายปลายทางคือชลบุรีแต่ทว่าสองคนที่อยู่ในรถต่างก็ไม่รู้ถึงความผิดปกติแต่อย่างใดบิ๊กไบค์คันหนึ่งวิ่งเร็วเหมือนจรวดพุ่งมายังตำแหน่งตรงกลางโดยบอดีการ์ดทางข้างหลังไม่ได้ฉุกคิดถึงเหตุการณ์นี้มาก่อนเพราะก่อนหน้ามีกลุ่มบิ๊กไบค์กลุ่มใหญ่ขับแข่งกันไปตลอดทางแม้บอดีการ์ดคันหน้าจะฉุกคิดได้ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว เหมือนว่าบิ๊กไบค์ทั้งสองตั้งใจตัดหน้ารถยนต์ที่วิ่งบนทางด่วนด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเสียหลักพุ่งไปชนแบริเออร์คอนกรีตจนรถพลิกคว่ำหลายตลบยังไม่ทันที่บอดี้การ์ดจะลงจากรถไปดูไฟก็ลุกพรึบและเผาไหม้นานกว่า 4 ชั่วโมงกู้ภัยและดับเพลิงทำงานอย่างหนักฉีดน้ำเป็นแสนๆลิตรเพื่อจะดับไฟที่โหมลุกไหม้กระหน่ำเอาไว้ได้หนึ่งในบอดีการ์ดที
“พ่อครับแม่ครับอยู่ไหนครับ” ก่อนจะได้ยินเสียงแทรกเข้ามา“อย่าให้พ่ออยู่กับแม่ไม่งั้นแม่จะไม่สบาย”“หา” เดนีสหน้าตื่นก่อนจะแง้มประตูแอบฟังต่อ สามพี่น้องพยักหน้าให้กัน“จริงแม่จะเสียงแหบและบ่นปวดเอวแล้วก็มีรอยยุงกัดเยอะด้วย” สามพี่น้องปรึกษาหารือกันเหมือนกำลังคุยเรื่องโลกแตกวินตราหัวเราะน้อยๆในลำคอก่อนจะมองพ่อหมาที่เงี่ยหูฟังลูกๆคุยกันสมน้ำหน้า! “พ่อชอบเล่นกับแม่แรงๆสงสารแม่พวกเราต้องปกป้องแม่ให้พ้นจากเงื้อมมือพ่อ” สามพี่น้องชูกำปั้นใส่กันสักพักแม่บ้านและพี่เลี้ยงก็มาตามเพราะปู่ย่ามารับไปเล่นบ้านใหญ่สามคนดีใจใหญ่เพราะว่าจะได้เจอลูกพี่ลูกน้องอีกหลายคนก่อนจะเฮโลลงบันไดไปข้างล่างเดนีสหัวคิ้วกระตุกโพล่งด่าในใจ ‘ไอ้ลูกเวร’ ส่วนวินตราหัวเราะท้องแข็งอยู่ข้างหลังเขาเมื่อเดนีสปิดประตูห้องสนิทพร้อมกับสีหน้าไม่สู้ดี “มิน่าพักหลังถึงทำตัวเป็นปรปักษ์กับฉันขนาดนั้นที่ไหนได้!” เดนีสโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแต่ภรรยาสุดที่รักกลับขำจนตัวงอสองตาแดงเรื่อเพราะว่าหัวเราะมากจนเกินไป“ขำมากหรือไง”“ฮ่าๆฮ่า” วินตรายังขำไม่หยุดก่อนจะอุ้มภรรยาทุ่มลงบนเตียงกว้างด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“อย่าหวังว่าคราวนี้จะรอด” “มะ
ส่วนวินตรากับเดนีสเองก็ถอนหายใจเช่นกันยังดีที่เดนอนอยู่อนุบาลสามส่วนแฝดพี่อีกคนอยู่คนละห้องไม่งั้นเรื่องราวคงวุ่นวายมากกว่านี้เป็นแน่พี่ชายทั้งสองหวงน้องสาวยังกะอะไรดีไม่น้อยไปกว่าพ่อหมาเลยนั่นคือเรื่องแรกแล้วก็มีเรื่องราวมากมายตามมาเป็นพรวนวีรกรรมสุดแสบที่ทำเอาวินตราหัวหมุนเป็นประจำโดยเฉพาะลูกชายคนโตที่ถอดแบบเขาออกมามากที่สุดวันนี้นัดกันว่าจะทานมื้อค่ำด้วยกันแต่เดนีสแวะไปเอาเค้กร้านโปรดที่เจ้าสามแสบชอบเลยช้ากว่ากำหนดการที่บอกเอาไว้ว่าจะตั้งโต๊ะอาหารหนึ่งทุ่มตรงแต่ตอนนี้ทุ่มครึ่งพ่อหมายังไม่เห็นแม้แต่เงาเดนอนวัยห้าขวบกอดอกรออยู่บนเก้าอี้ก่อนจะใช้นาฬิกาดิจิตอลของตัวเองต่อสายหาปลายทางวินตราเองก็นั่งรออย่างใจเย็นเช่นกัน“พ่อฮะจะกลับกี่โมงครับ” “อีกสิบนาทีถึงน่าไอ้ลูกชาย” “ระยะทางจากบริษัทถึงบ้านสามสิบห้าไฟแดงแต่ละแยกสองถึงสามนาทีถ้าขับด้วยความเร็วคงที่น่าจะกลับมาก่อนเวลาหนึ่งทุ่มตรงด้วยซ้ำ”“เฮ้! ไอ้ลูกหมาพ่อมีธุระนิดหน่อยตอนนี้จะถึงบ้านแล้วครับ” แม้น้ำเสียงตอนต้นจะติดโวยวายนิดหน่อยตามนิสัยของเจ้าตัวแต่พอเจอวินตราดุไปก่อนหน้าเลยอ่อนลงแต่ไอ้ลูกชายตัวดีเหมือนกำลังซักฟอกเขาเดนีสขุ่นเคือง
พอคลอดสองแฝดปุ๊ปคุณแม่ลูกสามอย่างวินตราก็ปิดอู่ทันทีอีกทั้งเดนีสเองก็ยินยอมพร้อมใจทำหมันเพื่อเป็นการให้คำมั่นสัญญาไปในตัวว่าเขาจะไม่ออกนอกลู่นอกทางจะรักแม่หมาเพียงคนเดียวไม่มีลูกนอกสมรสที่ไหนอีก!เดนอนวัยสองขวบเป็นพี่คนโตของสองแฝดชาย-หญิงซึ่งผู้ชายเป็น (New Male) เหมือนวินตราชื่อเดโนส่วนน้องเล็กเป็นเพศหญิงชื่อเดเลเนเป็นรุ่นหลานสามเดอ้อ…ห้าเดถ้านับลูกสาวของเดนิมที่ชื่อเดล่าและลูกชายชื่อเดโลเข้าไปด้วยเมื่อเด็กห้าคนมารวมตัวกันเมื่อไหร่ผู้ใหญ่ก็มักจะปวดหัวทุกทีคุณปู่คุณย่าก็พลอยหมั่นดูแลสุขภาพเพราะลูกชายคนสุดท้องอย่างเดนีนก็แว่วๆว่ากำลังจะมีหลานตัวน้อยให้ศศิภักดีเองเช่นกัน วินตราทำหน้าที่ของผู้บริหารและแม่ที่ดีได้อย่างไม่มีบกพร่องและสร้างสิ่งแวดล้อมในที่ทำงานสำหรับแม่ลูกอ่อนด้วยกลายเป็นว่าบริษัทในเครือศศิภักดีต่างเป็นบริษัทที่คนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ต้องก็อยากจะตบเท้าเข้าทำงานและฝากชีวิตไว้ที่นี่กันทั้งนั้นเพราะผู้บริหารคำนึงถึงพนักงานเป็นหลักจึงทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่ดีต่อทุกเพศสภาพและทุกสถานะ ตอนนี้พวกเขาย้ายออกมาอยู่บ้านใหม่ที่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่คุณปู่คุณย่าไปหาได้สะดวกและฝากหลานได้สะดวกเช่น
“อื้อ” ความจริงเดนีสอยากจะถ่ายภาพนี้ของวินตราเอาไว้ แต่เขาก็กลัวว่าจะหลุดออกไป จึงทำได้เพียงบันทึกภาพสุดแสนอีโรติกนี้เข้าสู่สมองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อวินตรากระตุกเขาก็อมยิ้มดึงหางแมวออกดังเปาะ ก่อนกิจกรรมจะเริ่มวินตราได้ปูเตียงด้วยผ้าที่สั่งซื้อพิเศษ กันน้ำ พวกเขาเลยสามารถทำกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างว่าได้สนุกสุดเหวี่ยง เมื่อช่องทางหลังขยายได้ที่แล้ว เดนีสก็ส่งลิ้นร้อนเข้าไปแหย่รูนั้นที่หุบอ้า ๆ อย่างเชื้อเชิญ แลบเลียช่องทางเหมือนเลียไอศกรีมรสโปรด ตวัดลิ้นเร็วช้าสลับกันตามแต่ใจจะนำพา วินตรากระเถิบตัวหนี ไม่ไหว! เขาเสียวแทบขาดใจ แถมเสียงครวญครางก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับอารมณ์วาบหวามที่กำลังพุ่งขึ้นสูงทุกวินาที แถมพ่อหมายังยกซดน้ำหวานจากช่องทางเหมือนตายอดตายอยาก วินตราเขยิบหนีครางเสียงกระเส่า“มะไม่ไหวอะ” ร่างกายเกร็งกระตุกส่วนหน้าหลั่งออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าขาและผ้าปูที่นอนแถมพ่อหมายังไม่หยุดระรัวลิ้นอีกวินตราหันไปกระชากผมที่เอาแต่ซุกก้นของเขาอย่างหื่นกระหายให้เงยหน้าขึ้นมา“เข้ามาได้แล้ว” เดนีสยันเข่าข้างนึงกับเตียงจับบั้นเอวนั้นที่แอ่นเชื้อเชิญเขาอย่างน่ารักค่อยๆสอดใส
ทางด้านเดนีสหลังจากทานมื้อเย็นกับพวกห้าสิงห์เขาก็แวะไปเอาของเล่นที่สั่งไว้เพื่อมาเล่นกับภรรยาโดยเฉพาะแต่รถดันติดเสียนี่…มาช้าเป็นชั่วโมงทั้งๆที่นัดกันดิบดีพอมาถึงห้องก็ต้องแปลกใจที่ข้างในมืดสนิทเดนีสเปิดไฟก่อนจะหอบกล่องอย่างทุลักทุเลเข้าไปในห้องนอนของตัวเองพร้อมกับเตรียมจะจ๊ะเอ๋แม่หมากลับกลายเป็นว่าแม่หมาหลับไปแล้วซะงั้น…เพราะแบบนี้เลยเปลี่ยนแพลนกะทันหันย่องเบาเหมือนแมวหนีไปอาบน้ำยังไงก็ต้องได้กินของหวานแหละน่าเดนีสผิวปากอาบน้ำขัดตัวอย่างสบายใจเฉิบพอเขาออกจากห้องนำ้มาเท่านั้นแหละ…เรนเดียร์ตัวน้อยที่แกล้งหลับกำลังหันมามองเขาด้วยสายตาทรงเสน่ห์อย่างล้นเหลือเรียวปากยังชุ่มฉ่ำไปด้วยลิปกลอสนั่งขาแบะเป็นตัวเอ็มหันหลังให้เขานั้น…เดี๋ยวก่อนนะก็ว่าละทำไมภาพนี้มันคุ้นๆโปสเตอร์นั้นรูปเมียรักเขานี่เองให้ตายจะบอกไอ้พวกนั้นไม่ได้เด็ดขาดจะได้ลืมๆไป “วินตรา!” เดนีสตะโกนเสียงเข้ม“อย่าบอกว่านายแบบคือนาย”“ใช่” เดนีสอ้าปากค้างก่อนจะสาวเท้าไปหาคุณภรรยากระโดดทับด้วยความหึงหวง “อะไอ้บ้าเจ็บ” “เจ็บสิจะได้จำ” เดนีสขบย้ำๆที่หัวไหล่มนอย่างมันเขี้ยวตอนนี้แม่หมาสวมเพียงเกาะอกแดงตัวจิ๋วที่กระชากนิดเดียวก็คงจะ
“ทำได้ทำได้แน่นอนฉันจะไม่สปอยลูกอีก” มือขวายกสามนิ้วแต่มือซ้ายกลับไขว้กากบาทอยู่ด้านหลังพอเห็นเมียรักไม่พูดอะไรก็ปรี่เข้าไปคลอเคลียขอความเห็นใจทันที“ฉันรู้ฉันผิดเอาเป็นว่าวันหลังจะไม่แอบให้ขนมอีกถ้าลูกหิวต้องหิ้วท้องรอเพราะไม่ทำตามกติกากลุ่มโอเคไหม?” วินตรากอดอกเหลือบตามองอย่างคาดโทษก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ “เด็กคนหนึ่งกว่าจะโตต้องเลี้ยงทั้งหมู่บ้านต้องเคารพกติกากลุ่มลูกเรามักน่ารักสำหรับเราเสมอแต่ใช่ว่าจะน่ารักสำหรับคนอื่นที่สำคัญหากไม่สอนให้เขาเคารพกฎหมู่กฎระเบียบเล็กๆน้อยๆพวกนี้จะสอนเขาเมื่อไหร่?”“ฉันรู้ๆฉันผิดไปแล้ว” พ่อหมาแทบจะกราบกรานเขย่าแขนเมียตัวเองขอความเมตตา “วันหลังฉันจะให้ตายตัดสินจะถามนายก่อนโอเคไหม” วินตราถอนหายใจก่อนจะสงบสติอารมณ์“วันหลังห้ามทำอีก” “ฉันจะจำไว้และจะไม่ทำอีก” ก่อนจะเข้าไปจุมพิตกระหม่อมภรรยาโอบกอดหลวมๆแม้ปากจะบอกว่าเข้าใจแต่สุดท้ายพ่อหมาก็คือพ่อหมาต่างก็ขบคิดหาวิธีที่ไม่ให้แม่หมาจับได้กลยุทธ์แพรวพราวมากขึ้นกลายเป็นถือหางลูกชายสุดๆในอีกยี่สิบกว่าปีให้หลังมีเพียงใบหน้าและแววตาที่เหมือนผู้เป็นแม่แต่นิสัยใจคอเหมือนรวมเอายีนด้อยและเด่นของพ่อแม่เข้าด้วยกั
ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาจวบจนแต่งงานมีพยานรักงานวันเกิดของเดนีสอีกฝ่ายไม่เคยเรียกร้องอะไรจากวินตราเลยมีแต่วันเกิดของเขาที่พ่อหมาตั้งใจรังสรรค์ออกมาอย่างใจป้ำโดยให้เหตุผลว่า“ฉันมีวันเกิดที่ดีมาเสมอทุกปีต่อแต่นี้ขอให้นายมีความสุขมีวันเกิดที่ดีในทุกๆปี” แม้ว่าภายในงานจะเรียบง่ายแต่ตราตรึงในใจของวินตราทุกครั้งกลับจากทำบุญสถานสงเคราะห์ต่างๆก็ไปวัดทำบุญถวายเพลอุทิศกรวดน้ำให้กับพ่อแม่ผู้ล่วงลับแต่ในปีนี้วันเกิดสามีของเขาวินตราก็อยากจะเซอร์ไพรส์และให้ของขวัญที่ดีที่สุดเพื่อตอบแทนความรักดีๆที่สามีมอบให้เสมอมา วินตราเคลียร์ตารางตัวเองอีกทั้งเจ้าลูกหมาตัวน้อยก็อายุสิบเดือนกำลังตั้งไข่ฝึกเดินเกาะไปทั่วคอกกั้นเด็กที่สั่งทำพิเศษดูท่าจะได้ความแสบซนจากพ่อหมามาไม่น้อยแถมยังฉีกยิ้มหวานสองซี่ให้อีกต่างหาก “มาม่า”“ครับ” วินตราอุ้มลูกชายที่ร้องเรียกตอนนี้เดนอนกำลังฝึกออกเสียงสองพยางค์และรู้ความหมายของศัพท์มากขึ้นแล้ววินตราจะไม่ใช้ภาษาเด็กคุยแต่จะพูดคุยเหมือนกับว่าเดนอนเป็นผู้ใหญ่อีกคนหนึ่งเพียงแต่ว่าพูดช้าๆชัดๆเพื่อให้เด็กน้อยเข้าใจภาษาที่สื่อและสอดคล้องกับภาษากายที่กำลังแสดงอีกทั้งเจ้าหมาน้อยยังเลี้ยงง่
“อื้อ อะ” เสียง ตับ ๆ ของแก้มก้นที่ถูกหน้าขาโบยตี เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายที่สองปากกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนจะพากันไปแตะฝั่งฝัน สองร่างเกร็งกระตุกก่อนจะพากันทะยานไปถึงฝั่งพร้อมกัน วินตราหอบหายใจเหนื่อย สองขาสั่นเทา เดนีสเองก็เช่นกัน ก่อนจะวางขาลงแต่ช่วงล่างที่สอดประสานกลับคาเอาไว้เพื่อรอให้เมล็ดพันธ์ุหลั่งออกมาทุกหยาดหยด เขาฟุบหน้าลงบนซอกคอขาวที่ทั้งหอมและน่าขย้ำให้เลือดกระฉูด ได้แต่เพียงดอมดมสูดกลิ่นอายของภรรยาเข้าไป แม้ในใจอยากจะฝากร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้แค่ไหนก็ตาม เพราะวินตราหน้าบาง เดนีสเลยเลือกที่จะแต่งแต้มร่างกายที่ขาวเหมือนน้ำนมแพะตามร่มผ้า โดยเฉพาะป้านนมที่มีรอยฟันของเขาประทับเอาไว้เป็นวงกว้าง ต่อให้พรุ่งนี้จะโดนเมียรักเฉ่งจนหูดับก็คุ้มค่า“เอาออกไปได้แล้ว” วินตราว่าพลางดันตัวหมายักษ์ที่นอนทับเขาแทบหายใจไม่ออก“อุ่นขนาดนี้ขอต่อเวลาอีกหน่อย”“หมดเวลาแล้ว”“ใจร้ายกินฉันแล้วถีบหัวส่งเลยนะ” ฝ่าเท้ากำลังจะทำท่าถีบเอวสอบที่เริ่มขยับเบาๆ “เดี๋ยวถุงก็แตกหรอก”“ถ้าแตกฉันจะตั้งทนายฟ้องเลยเอ้า” “ไอ้บ้า” วินตราเอ็ดเบาๆ “นี่ฉันถามไอ้หมอหัสดินมาแล้วหลังคลอดช่วงที่ให้นมยังไม่มีประจำเดือนไม
วินตราไม่รู้ว่าความรักของเราจะมีวันหมดอายุหรือเปล่า แต่ผู้ชายคนนี้ขยันเติมหยอดความหวาน ความรักให้เขาไม่รู้จักเบื่อ การมีเพื่อนคู่คิด มีคนนอนเป็นเพื่อนมันดีกว่าอยู่คนเดียวจริง ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นแสงสว่างนำทางเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แม้ว่าบางครั้งจะบ้า ๆ บอ ๆ ก็เถอะ แต่สำหรับวินตราตั้งแต่เขาได้มาเจอกับผู้ชายคนนี้ชีวิตก็มีสีสันขึ้นมาทันตา และความสุขที่คิดว่าไม่มีอยู่จริงก็อยู่ตรงหน้าในทุก ๆ วัน พร้อมกับลูกน้อยที่เขารักที่สุด และสัญญากับตัวเองว่าจะเป็นแม่ที่ดี ไม่ทำให้ลูกน้อยต้องมีแผลใจเหมือนอย่างตน สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุขไปด้วยกันตราบนานเท่านานพ่อหมาทำตัวดีขนาดนี้จะไม่ให้รางวัลได้ยังไง!รถยนต์มาจอดบนเขาลานจอดรถโล่งกว้างแต่กลับไม่มีรถคันอื่นสักคันเบื้องล่างเป็นภาพวิวของชานเมืองแสงสว่างเหลืองอร่ามของบ้านเรือนรถราแสงเหลืองส้มไหลติดกันเป็นเส้นเดียววินตราจอดรถเดนีสเองก็ถามด้วยความสงสัยปกติแม่หมาเลิกงานแทบจะเหยียบมิดไมล์เพื่อรีบกลับไปหาเจ้าก้อนแต่ไหงวันนี้มาแปลก“มีอะไรหรือเปล่า” เดนีสเลียบเคียงถามวินตราปลดเนกไทตัวเองช้าๆเดนีสลอบกลืนน้ำลาย“ชวนมาดูดาว” เดนีสหูตั้งแต่ยังคงรักษาท่าทีร