เพียงชั่ววูบ 62

ระหว่างอยู่ในรถเดนีสทำทีพูดคุยจ้อเรื่องปาร์ตี้ทั้งที่ความจริงแตกต่างจากกระทำลิบลับเขากกกอดวินตราโดยที่อีกฝ่ายนั่งตักของเขาขาพาดเอียงไปกับเบาะจุมพิตที่หน้าผากที่ชื้นเหงื่อนั้นเบาๆใช้ผ้าใช้หน้าซับเหงื่อให้อย่างทะนุถนอม

การมาเจอครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญรถตู้คันนี้ถูกดักฟังมาตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ก่อนแล้วหอกข้างแคร่ตัวนี้ยังต้องเก็บไว้ใช้ประโยชน์บอดีการ์ดที่ขับรถประกบหน้าประกบหลังดูแลเหมือนเดิมเดนีสเองก็เว้นระยะให้คุณเลขาอย่างเช่นเคยยกเว้นที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองที่คอนโดส่วนตัวของเขาที่นี่คนนอกไม่สามารถปะปนเข้ามาได้เลยอีกอย่างเดนีสและเดนีนมือห้องที่ถือไว้ในมืออยู่คนละสามห้องไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาพักที่ห้องไหนกันแน่และสองฝาแฝดก็สลับกันถือห้องตั้งแต่แรก

วินตราที่ปิดปากเงียบไม่ยอมพูดยอมจากลับมาถึงห้องก็เข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วถอดเสื้อผ้าดึงทึ้งอย่างสะเปะสะปะก่อนจะเปิดที่เย็นเยียบจากฝักบัวให้ไหลผ่านตั้งแต่หัวจรดเท้ายืนเท้ากับกำแพงอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานให้น้ำเย็นเยียบพวกนี้ชะล้างมลทินรวมไปถึงภาพจำเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเขาในห้องทำงานที่เรียกได้ว่าเป็นห้องเชือดกำแพงกลที่เหมือนจะเป็นชั้นวางหนังสือไม่มีอะไรที่แท้แล้วเป็นห้องแดงเอาไว้สำหรับระบายความเครียดและระบายโทสะที่ลูกน้องใต้บังคับบัญชาทำงานผิดพลาดเด็กทุนทุกคนต่างก็เคยผ่านห้องแดงอันน่าสะพรึงนี้ไม่เว้นแม้กระทั่งตัววินตราเอง

ภายใต้กระทรวงการศึกษาที่ยิ่งใหญ่กลับซ่อนสิ่งโสมมเอาไว้อย่างแยบยลและแบ่งปันกันเชยชมเหมือนสิ่งของไร้ค่าแต่นั่นคือมนุษย์คนหนึ่งที่อาจเป็นรุ่นราวคราวเดียวกับลูกหลานของตัวเอง ‘การรับน้อง’ ‘การเช็กของ’ ล้วนผ่านมือผู้ชายคนนี้เป็นคนแรกเพราะมีอำนาจในมือมากที่สุด

ต้นเป็นอย่างไรหางก็เป็นอย่างนั้น

เดรัจฉานไม่ต่างกัน! จุดจบของเด็กทุนที่แข็งข้อที่ไม่มีต้นทุนไม่มีอำนาจในมือนั่นก็คือ ‘ความตาย’ แต่บางครั้งพวกเขาก็แค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปก็เท่านั้นอยากจะใช้ความรู้ความสามารถที่มีเลี้ยงดูตัวเองครอบครัวหวังเพียงได้ลืมตาอ้าปากในประเทศที่ไร้สวัสดิการก็เท่านั้นหลายคนต้องยอมปรับตัวไปตามสถานการณ์ยอมเป็นเมียเก็บเมียน้อยเพื่อให้มีชีวิตรอดในสระใหญ่แห่งนี้เครือข่ายและพรรคพวกที่นี่ไม่ใช่มือสมัครเล่นอย่างพวกเขาที่จะต่อกรได้

เด็กทุนที่ตายไม่ได้มีเพียงจินตะ…

บ้างก็ออกข่าวว่าเครียดจากการเรียนการสอนถูกผู้คนก่นด่าว่ามีความรู้ท่วมหัวแต่เอาตัวไม่รอดเพราะเป็นทุนจากกระทรวงศึกษาฯใช้ภาษีของคนในประเทศหากคนเหล่านั้นได้ประสบพบเจอนรกบนดินด้วยตัวเองความตายอาจเป็นวิถีของการหลุดพ้นก็เป็นได้

หลายคนที่นั่งดำรงตำแหน่งหน้าที่การงานดีแต่เบื้องหลังพวกเขาต้องแลกมากับความอยุติธรรมที่ผู้มีอำนาจยัดเยียดให้

แม้อยากจะให้ความยุติธรรมกับคนอื่นแต่เหมือนว่าพวกเขาเองก็ไม่เคยได้รับความยุติธรรมนั้นเช่นกันกลับกลายเป็นเพิกเฉยและหลับหูหลับตาข้างหนึ่ง

พวกเขาต่างก็เคยเป็นเหยื่อใครจะกล้าเปิดเผยความลับความอัปยศอดสูของตัวเองให้โลกได้รับรู้ได้แต่กดพวกมันลงไปในก้นบึ้งของจิตใจให้มากที่สุดแม้รู้ว่ารุ่นน้องทุนทุกคนที่เข้ามาจะต้องพบเจอกับอะไรแต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากหรือยื่นมือเข้าไปช่วยมีเพียงพี่น้องร่วมสาบานอย่างจินตะกับวินตราจินตะกระโจนเข้าไปในวังวนนี้อย่างไม่ลังเลตั้งแต่ที่ได้ยินผู้ใหญ่หมายตาวินตราตั้งแต่อีกฝ่ายอายุเพียง 19 ปีเท่านั้น

วินตราเหมาะกับรอยยิ้มที่สดใสมากกว่าจะก้มหน้าหลุบตามองพื้นและวินตราเด็กน้อยที่บอบช้ำจากสภาพครอบครัวมามากมายไม่ควรพบเจอกับเรื่องราวเลวร้ายซ้ำซ้อนอีกวินตราเป็นคนเก่งหัวดีและควรได้ใช้ความสามารถได้อย่างเต็มที่ในเส้นทางที่ถูกต้องขาวสะอาด

เส้นทางสายนี้เขาจะลุยโคลนเพื่อปกป้องอีกฝ่ายเอาไว้เอง

วินตรากัดริมฝีปากแน่นลูบแขนและคอตัวเองอย่างแรงจนแดงเถือกไปหมดเดนีสยืนซ้อนอยู่ด้านหลังเอื้อมมือมาปิดน้ำสวมกอดอีกฝ่ายหลวมๆ

“แดงหมดแล้ว” วินตราไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้นเดนีสเลยจัดการสระผมอาบน้ำให้วินตราก่อนจะช้อนร่างกายที่ฝืนหยัดยืนเฮือกสุดท้ายลงไปนั่งแช่น้ำอุ่นในอ่างที่เตรียมไว้เขาเอนตัววินตราให้ซบลงกับหน้าอกอุ่นของตัวเองค่อยๆบีบนวดมือที่เย็นเฉียบนั้นไม่ปริปากพูดอะไรออกมาเช่นกันให้ความเงียบเยียวยาความรู้สึกแย่ที่กัดกินใจวาดแขนสวมกอดวินตราประหนึ่งสิ่งของล้ำค่าและหวงแหนเหมือนกับว่าหากเขาลงแรงกับร่างกายนี้หนักมือไปหน่อยร่างนี้ก็จะแตกสลายหายไปต่อหน้าต่อตา

เดนีสไม่เคยหวาดกลัวว่าจะเสียอะไรไปแบบนี้มาก่อนและระหว่างเขากับจินตะไม่ต้องรอให้เจ้าตัวเอ่ยปากเลือก

จินตะคือพี่น้องคือบ้านหลังเดียวที่วินตราเคยมีบัดนี้บ้านหลังนั้นได้พังครืนในชั่วพริบตาพร้อมกับพายุลูกเห็บที่หอบเอาทั้งน้ำและฝนห่าใหญ่ถล่มบ้านหลังน้อยหลังนั้นจนราบคาบเป็นหน้ากอง

ไม่มีบ้านให้กลับไปอีกแล้ว…นั่นคือความคิดของวินตรา

เดนีสเลยกลัวว่าหากเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้จบลงกลัวว่าวินตราจะเลือกเดินในเส้นทางที่เขาไม่มีวันตามหาอีกฝ่ายได้เจอต่างก็เป็นเส้นทางขนานที่ไม่อาจบรรจบกันได้อีกเดนีสขอบตาร้อนผ่าวก้มหน้าเอาคางเกยกับท่อนแขนตัวเองที่โอบกอดวินตราเอาไว้วินตราเองก็ซึมซับไออุ่นจากอ้อมกอดนี้เช่นกันหางตาร้อนชื้นขอบตาร้อนผ่าวไม่อาจขังน้ำตาแห่งความโศกเศร้าของเรื่องราวมากมายที่คอยกัดกินใจ

จากร่ำไห้เงียบๆเป็นสะอื้นฮักเสียงร้องไห้ของวินตรามันช่างทรมานคนฟังเหลือเกินผู้ชายอกสามศอกอย่างเดนีสเองก็อดที่จะร่ำไห้กับโชคชะตาของคนในอ้อมกอดไม่ได้เช่นกันยิ่งได้ยินและเห็นกับตาของตัวเองเขาแทบไม่เชื่อเหมือนกันว่าจะเป็นคนคนนี้

เป็นไอ้คนชั่วสารเลวชั่วช้าสามานย์คนหนึ่งที่ทำร้ายเด็กหนุ่มบริสุทธิ์หลายคนเพราะปมในวัยเด็กของตัวเอง