เพียงชั่ววูบ 64

“หากผมทำเรื่องฉาวโฉ่แบบนั้นจริงๆผมคงไม่ลอยหน้าลอยตาอยู่ที่นี่” ​ท่านประธานหนุ่มชี้นิ้วลงโต๊ะพร้อมกวาดสายตามองด้วยสายตาของผู้ชนะทำเอาบรรดาบอร์ดบริหารเย็นสันหลังกันเป็นแถบๆพร้อมกดเสียงต่ำลอดไรฟัน

“กลับกัน…ถ้าคนที่เล่นผมมือไม่ขาวสะอาดพอก็อย่าหวังว่าจะอยู่อย่างสงบสุข” นั่นคือการประกาศศักดาว่าเขาคือใครเป็นบุตรชายของใครและตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กอมมือให้พวกบอร์ดบริหารรุมพ่นน้ำลายใส่หน้าอีกต่อไปเขามีความคิดความอ่านเป็นของตัวเองบริษัทที่ก่อตั้งขึ้นมาใหม่เป็นหนึ่งสมองสองมือของเขาและทีมงานที่แยกออกมาจาก SS GROUP โดยสิ้นเชิงทั้งยังดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาให้กับเดนิมเส้นทางสายนี้ทำให้เดนีสเติบโตและเจนจัดในแวดวงธุรกิจไม่น้อย

คิดจะบี้ฉันให้ตายเหรออย่าฝันหวานไปหน่อยเลย!

หากเป็นท่านประธานคนก่อนคงไม่กล้าต่อปากต่อคำกับผู้อาวุโสในที่นี้แต่ตอนนี้เดนีสเห็นคนเหล่านั้นเป็นเพียงไอ้แก่กะโหลกกะลาที่หวังจะรุมกินโต๊ะเขาวินตราที่ยืนอยู่ตรงหลังท่านประธานริมฝีปากยกยิ้มน้อยๆที่เห็นอีกฝ่ายเติบโตและเริ่มโผบินหาอาหารด้วยพละกำลังของตัวเองแถมเขี้ยวเล็บยังแหลมคมขึ้นโดยเฉพาะจะงอยปากที่จิกกัดคนฟังให้เจ็บแสบไปถึงกระดูก

ว่ากันว่าคลุกคลีกับคนแบบไหนก็จะได้อิทธิพลมาจากแวดวงนั้นไม่มากก็น้อยเดนีสกลายเป็นหนามแหลมที่ผ่านการฝนจากวินตราที่พอจะสามารถทิ่มแทงคนอื่นได้บ้างแล้ว

พอทิ่มแทงท่านประธานไม่ได้ก็หันมาแทงคุณเลขา

“ภาพลักษณ์ของเลขาก็สำคัญได้ยินข่าวมาว่า…” คฑาทำสีหน้ารังเกียจ “ผมไม่อยากจะพูดอะนะ”

“เชิญพูดได้เลยครับ” ท่านประธานผายมือให้พูดต่อจนจบอย่างใจกว้างวินตราก็หลุบตามองพื้นไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมาเช่นกัน

“เคยเป็นเด็กของท่าน XX มาก่อน”

“อ้อ” ท่านประธานรับคำพลางพยักหน้า

“ผมได้ยินมาว่าท่าน XX ชอบจัดปาร์ตี้พิเรนทร์ๆเอ…ไม่ทราบว่าคุณคฑาทราบได้ยังไงครับหากเจอท่านที่งานจัดเลี้ยงกลางปีที่จะถึงนี้ผมจะได้ให้ท่านเจ้าสัวเลียบเคียงถาม” ก่อนจะหลุบตาเงยหน้าขึ้นมาสาดรังสีอำมหิตใส่ทุกคนถ้วนหน้า

“หากทราบว่ากรรมการบอร์ดบริหารมีส่วนร่วมในปาร์ตี้หรือติดต่อสัมพันธ์ลับก็คงจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้จริงไหมครับชื่อเสียงเงินทองที่มีไม่รู้ว่าจะรักษาไว้ได้อย่างปากว่าหรือเปล่า”

โครงการคนละหมัดต่างก็ชกกันในอากาศแต่เหมือนว่าท่านประธานจะชนะน็อก!

“บันทึกการประชุมเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วให้บอร์ดลงนามทุกคนหากมีใครมีส่วนรู้เห็นในเรื่องอย่างว่าขัดต่อหลักธรรมาภิบาลขององค์กรอย่างแรงนอกจากจะไล่ออกแล้วทางบริษัทจะประกาศลงหน้าหนังสือพิมพ์อย่างน้อยสามเดือนว่า ‘พ้นสภาพ’ จะได้ไม่มีใครเอาชื่อเสียงของบริษัทไปหากินอีกอีกอย่างเดี๋ยวจะหาว่าประธานอย่างผมลำเอียงหากวินตราถูกบังคับจากผู้มีอำนาจให้กระทำการในทางที่มิชอบทางเราจะออกหน้าท้าชนเรียกร้องความยุติธรรมให้พนักงานในองค์กรอย่างถึงที่สุดเพราะมันกระทบกับภาพลักษณ์ขององค์กรจริงไหมครับ…ทุกท่าน”

ทั้งห้องเงียบกริบได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่บนศีรษะ

ผู้อาวุโสได้ยินถ้อยคำประกาศิตของรุ่นหลานต่างก็นั่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรโง่ๆของมาอีกพูดออกไปรังแต่ขว้างงูไม่พ้นคอการประกาศลงหน้าหนังสือพิมพ์นั้นไม่ต่างจากการประจานให้คนทั้งตระกูลได้อับอายหัวสมองต่างก็วิ่งวุ่นหาทางวิ่งเต้นและหาทางรอดให้กับตัวเอง

เดนีสเข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงวางใจให้เขาบริหารดูแลจัดการแทนที่จะให้พวกบอร์ดพวกนี้จัดการบริหารแทนแม่ง! สูบเลือดเป็นปลิงมาตั้งนานนี่เองอีกอย่างเพราะเห็นว่ายังพอมีประโยชน์อยู่ท่านเจ้าสัวเลยได้แต่เตือนกลายๆและไม่ได้ตำหนิอย่างเป็นจริงเป็นจังจนพวกเขาหลงละเลิงลำพองใจยิ่งส่งลูกชายที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาบริหารด้วยแล้วพวกเขาเลยไม่มีอะไรให้กังวลใจอีก

แต่เห็นท่านเจ้าสัวใจเย็นเป็นน้ำนั้นความจริงเป็นน้ำนิ่งไหลลึกหากไม่ชัวร์และมั่นใจว่าจะถอนรากถอนโคนได้หมดจรดจะไม่ลงมือจัดการเด็ดขาด

คติของท่านเจ้าสัวคือ…จะตีงูต้องตีให้ตายและต้องตายยกรังอีกด้วย!

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงานของตัวเองเดนีสทำท่าตีลมชกอกของตัวเองแตกต่างจากบุคลิกที่ปั้นแต่งเมื่อก่อนหน้าที่อยู่ในห้องประชุม

“ให้ตายพวกเฒ่าเจ้าเล่ห์พวกนั้นทำฉันประสาทเสียแต่เช้า” ปากก็บ่นมือข้างหนึ่งก็คลายเนกไทให้หลวมๆทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรงวินตรายกแก้วน้ำเย็นมายื่นให้ตรงหน้าท่านประธานรับแก้วอย่างว่าง่ายแต่ฝ่ามือกลับไปกอบกุมมือที่ถือแก้วน้ำนั้นไม่ยอมปล่อยส่งสายตาปริบๆให้คุณเลขาตรงหน้าสีหน้าท่าทางที่ห่อเหี่ยวเมื่อครู่เมื่อหมาโกลเด้นที่เจ้าของยื่นกระดูกมาให้

“ฉันทำได้ดีหรือเปล่า” น้ำเสียงอ่อนลงพลางรอคอยคำชมจากเจ้านายอย่างใจจดใจจ่อ

“พอได้”

“พอได้เนี่ยนะ?” เดนีสรับน้ำไปดื่มอึกใหญ่แก้กระหายก่อนจะวางบนโต๊ะตรงหน้าดังกึกปากเบะคว่ำเหมือนเด็กวินตราส่ายหน้ากับภาพที่เห็นเท้าที่กำลังจะหมุนไปนอกห้องข้อมือกลับถูกยื้อเอาไว้เสียก่อน

“ไหนของขวัญฉันล่ะ” วินตราปรายตามองพลางถอนหายใจ

“อะไรครับ” เดนีสนิ้วชี้จิ้มแก้มของตัวเองทำแก้มป่องพองลมวินตรามุมปากยกยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่หากใครมาเห็นตอนนี้คงไม่เชื่อว่าท่านประธานในห้องประชุมที่วางมาดใหญ่โตกลับทำตัวปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้

วินตราจิ้มแก้มที่พองลมนั้นอย่างแรงจนเสียงลมออกจากปากท่านประธานดัง “ปุ๊” ก่อนจะเขกหัวด้วยน้ำหนักที่ไม่หนักไม่เบาเกินไป

เดนีสสองมือลูบหัวตัวเองป้อยๆ “วินตรา!” เดนีสเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหลงคุณเลขาแม่ง…นอกจากไม่จุ๊บให้รางวัลแล้วยังเขกหัวท่านประธานอย่างเขาอีกให้ตายเถอะทุกวันนี้ทำตัวยังกะแม่

เดนีสบ่นอุบอิบแต่ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงขนาดนี้ยังทำตัวเหมือนเด็กไม่กี่ขวบเรียกร้องความสนใจเป็นที่หนึ่งจะไม่ให้วินตราวีนเหมือนแม่ได้อย่างไร

แถมเป็นเด็กโค่งเอาแต่ใจอีกต่างหาก!

“นี่แหละครับ…ของขวัญของผม” ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องทำงานไปทิ้งให้ท่านประธานหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ในห้องคนเดียว