กำหนดการเดินทางในตอนบ่ายวันหนึ่งส่งไปถึงบอดีการ์ดให้ทำการเตรียมตัว ครั้งนี้เป็นการเดินทางโดยใช้รถไฟฟ้ายี่ห้อหนึ่งซึ่งพวกบอดีการ์ดที่ทำหน้าที่จอดรออยู่ทางออกเว้นระยะห่างหน้าหลังได้จอดรออยู่ก่อนแล้ว และท่านประธานจะเป็นฝ่ายขับรถไปเอง รถยนต์ขับเคลื่อนไปยังทางด่วนลงใต้สายหนึ่งซึ่งเป็นการเดินทางไม่เป็นทางการเนื่องจากไปพบฝาแฝดคนน้องเดนีนที่อยู่ทางชลบุรีและระยองเป็นหลักตอนนี้จุดหมายปลายทางคือชลบุรีแต่ทว่าสองคนที่อยู่ในรถต่างก็ไม่รู้ถึงความผิดปกติแต่อย่างใดบิ๊กไบค์คันหนึ่งวิ่งเร็วเหมือนจรวดพุ่งมายังตำแหน่งตรงกลางโดยบอดีการ์ดทางข้างหลังไม่ได้ฉุกคิดถึงเหตุการณ์นี้มาก่อนเพราะก่อนหน้ามีกลุ่มบิ๊กไบค์กลุ่มใหญ่ขับแข่งกันไปตลอดทางแม้บอดีการ์ดคันหน้าจะฉุกคิดได้ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว เหมือนว่าบิ๊กไบค์ทั้งสองตั้งใจตัดหน้ารถยนต์ที่วิ่งบนทางด่วนด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเสียหลักพุ่งไปชนแบริเออร์คอนกรีตจนรถพลิกคว่ำหลายตลบยังไม่ทันที่บอดี้การ์ดจะลงจากรถไปดูไฟก็ลุกพรึบและเผาไหม้นานกว่า 4 ชั่วโมงกู้ภัยและดับเพลิงทำงานอย่างหนักฉีดน้ำเป็นแสนๆลิตรเพื่อจะดับไฟที่โหมลุกไหม้กระหน่ำเอาไว้ได้หนึ่งในบอดีการ์ดที
ตำรวจเองก็เรียกตัวเอกภพ ทั้งดารากรมาให้ปากคำ ดารากรเองก็พักรักษาตัวที่โรงพยาบาล จึงได้รับการยกเว้นโดยเจ้าหน้าที่จะเดินทางไปสอบปากคำเอง ผู้ใหญ่ที่คอยถือหางเอกภพต่างร้อนๆหนาวๆไปตามกันงานนี้เพราะข่าวของดารากรที่กดลงไปกับเป็นกระแสขึ้นมาอีกครั้งไม่ว่าจะสำนวนคดีต่างก็ถูกเปลี่ยนเจ้าหน้าที่ใหม่ทั้งหมดบ้างก็ถูกเก็บอย่างเช่นอดีตบอดีการ์ดที่ถูกพบเป็นศพลอยติดตามพงหญ้าที่ลุ่มแม่น้ำโขงในสภาพที่ถูกมัดและถ่วงด้วยแท่งปูนการตายของเดนีสศศิภักดีเป็นการเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาวเลยก็ว่าได้แล้วคนที่เกี่ยวข้องก็กำลังหาตัวไอ้โง่นั่นที่ทำพวกเขาเดือดร้อนไปด้วยแถมยังสะเทือนไปทุกหย่อมหญ้าสะเทือนวงการสีกากีรวมไปถึงวงการข่าวอย่างแท้จริงรวมไปถึงวีรกรรมอันฉาวโฉ่ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการศึกษาธิการมีภาพที่อีกฝ่ายข่มขู่เลขาส่วนตัวที่ถูกแอบถ่ายได้ในห้องน้ำภาพที่อีกฝ่ายบีบบังคับทำอนาจารกับวินตราในห้องแดงรวมไปถึงเด็กทุนคนอื่นๆหนึ่งในนั้นก็คือจินตะเด็กทุนที่เคยเป็นข่าวว่ากระโดดตึกตายเครือข่ายใยแมงมุมต่างก็พยายามดิ้นทุกวิถีทางหาทางเอาตัวรอดคดีค้ามนุษย์นี้ก็อยู่ในมือของ DSI (Department of Special Investigation) เป็นที่เ
เมื่อประกาศออกไปแล้ว เหยื่อที่หวาดกลัวและครอบครัวของเหยื่อที่ทุกข์ระทมกับผู้มีอำนาจพวกนั้นเหมือนได้พบกับแสงสว่าง พวกเขาต่างก็ดาหน้ามาขอพบท่านเจ้าสัว รวมไปถึงมีอีเมล จดหมายปิดผนึกหลายฉบับส่งมา มีทั้งคนที่เปิดหน้าและไม่เปิดเผยหน้าตาของตัวเอง ต่างก็เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีมาก รวมไปถึงรูปถ่ายรอยแผลเป็นที่เกิดจากการทรมาน และทำร้ายร่างกาย ตำรวจ อัยการที่เคยทำสำนวนคดีที่เกี่ยวข้องพวกนี้ถูกเด้งกันยกแผง ถ้วนหน้า รวมไปถึงบางคนถึงกับให้นักข่าวติดต่อเข้ามาสัมภาษณ์ด้วยบอดีการ์ดคนนั้นเองก็รู้ชะตากรรมตัวเองเหมือนกันหลังจากถูกว่าจ้างปลายทางก็คงเป็นตัวเองที่ถูกเก็บเหมือนกันคนตายพูดไม่ได้…เขาเลยอัดคลิปวิดีโอของตัวเองนั่งพูดคุยในโรงแรมม่านรูดห้องหนึ่งหลังจากหลบหนีการจับกุมของตำรวจรวมไปถึงการฆ่าตัดตอนอีกทีตอนแรกที่เขาตัดสินใจรับงานนี้เพราะว่าค่าจ้างก้อนโตติดคุกสัก 20 ปีออกมาใช้เงินที่ซ่อนไว้อีกอย่างในคุกก็มีพวกพ้องที่คุ้นเคยแต่กลับคิดตื้นเขินเกินไปขี้คุกเดนตายอย่างเขาเป็นสินค้าที่อีกฝ่ายใช้แล้วทิ้งแล้วยังไงล่ะ? อย่างน้อยก่อนตายก็ขอเอาคืนให้สาสมแล้วเขาจะไปรอหยุมหัวพวกมันในนรกเขาอัดคลิปเล่าถึงรายละเอียดขอ
เรื่องราวมากมายถาโถมเข้าเหมือนคลื่นสึนามิสาดซัด SS GROUP ทางด้านบรรจุภัณฑ์เองก็เช่นกันตำแหน่งเก้าอี้ท่านประธานว่างเปล่ามาหลายสัปดาห์เลขาหน้าห้องอย่างปรียานุชเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนสูดเอาฝุ่นพิษเข้าปอดทุกครั้งที่นั่งทำงานอยู่หน้าห้องท่านประธานที่เงียบเชียบเธอไม่ได้กลัวผีแต่หากเปลี่ยนเจ้านายไม่แน่ว่าตัวเธอเองก็อาจจะต้องเปลี่ยนงานด้วยก็ได้เพราะเธอเติบโตมากับที่นี่เสมือนเป็นบ้านหลังที่สองอีกอย่าง…เพิ่งจะคุ้นเคยกับท่านประธานรวมไปถึงเพื่อนร่วมงานอย่างวินตราไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องเดินหน้าต่อไป ท่านประธานจากไปด้วยไม่ดีศศิภักดีจึงจัดการอย่างเงียบเชียบไม่ระบุสถานที่รวมถึงไม่มีข่าวคราวอะไรทั้งนั้นยกเว้นก็เพียงแต่วันนี้ที่แฝดน้องของท่านประธานอย่างคุณเดนีนศศิภักดีจะเข้ามาบริหารจัดการที่นี่เป็นการชั่วคราวทันทีที่ท่านประธานคนใหม่เดินออกจากลิฟต์ปรียานุชที่ยืนรออยู่แล้วพร้อมช่อดอกไม้เอ่ยต้อนรับกึ่งทางการ“สวัสดีค่ะยินดีต้อนรับ” ปรียานุชยื่นช่อดอกไม้ให้“ขอบคุณครับ” เมื่อเงยหน้ามาสบตาวินาทีนั้นสมองของปรียานุชก็เหมือนจะถูกช๊อตจากบุคคลตรงหน้าแม้ว่าจะเป็นฝาแฝดเพราะเธอเคยทำขายหน้ามาแล้วหนึ่งรอบ
และนี่เป็นเพียงคลื่นระลอกแรกภายในของ SS GROUP ภายใต้การบริหารของเดนีนศศิภักดีเท่านั้นคลื่นลูกที่สองกำลังจะถาโถมตามมาเพื่อปิดฉากและกวาดเอาขยะที่ซุกใต้พรมทั้งหมดออกมาให้คนทั้งประเทศได้รู้จักโฉมหน้าของผู้ร้ายตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้ทั้งหมดด้านหลังคฤหาสน์บ้านใหญ่ของศศิภักดีมีบ้านเล็กๆบนต้นไม้อยู่หนึ่งหลังเป็นหลังที่สามพี่น้องชอบไปนอนเล่นที่นั่นกันตอนเด็กๆแม้จะเติบโตขึ้นบ้านหลังนี้ก็ได้รับการดูแลและปรับปรุงมาตลอดเป็นอย่างดีเป็นห้องเดี่ยวหนึ่งห้องน้ำหนึ่งห้องนอนมีเครื่องปรับอากาศเครื่องให้ไฟฟ้าครบครันแถมยังมีรางเลื่อนส่งอาหารทุกสามมื้ออีกต่างหาก แผ่นหลังนั้นตัดกับวิวสีฟ้าครามของท้องฟ้าได้เป็นอย่างดีไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้มองเห็นวิวท้องฟ้าสวยๆกลางกรุงแบบนี้ เมื่อก่อนการเหม่อมองท้องฟ้าของวินตราเหมือนกับเป็นการอ้อนวอนขอความยุติธรรมกับสวรรค์อย่างกลายๆถามคำถามเหล่านั้นซ้ำๆว่าทำไมเคราะห์กรรมเหล่านั้นถึงเกิดกับเขาและคนรอบข้างเมฆครึ้มในใจบดบังความสวยของท้องฟ้าเบื้องหน้าไปจนหมดสิ้นแหงนมองฟากฟ้าเพื่อทอดถอนหายใจความเบื่อหน่ายความสิ้นหวังเกาะกินใจจนไม่เหลือแรงให้หยัดยืนสู้ต่อแต่ก็เป็
“อื้อ” เดนีสกกกอดวินตราไว้ใต้ร่างกดอีกฝ่ายไว้กับฟูกที่ปูตรงพื้นยัดเยียดป้อนจูบให้แถมยังฝากรอยจูบไว้ทั่วตัวแม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้นแต่ลมหายใจร้อนที่ปัดเป่ารดลงมาทำเอาวินตราตัวแดงเถือกไปทั้งตัวนอนหายใจหอบอย่างไร้แรงขัดขืนเดนีสเบือนหน้าหนีทันทีที่เห็นหางตาแดงๆแพขนตาที่ชุ่มน้ำใบหน้านี้มันช่าง…เย้ายวนเกินห้ามใจไม่แปลกที่ไอ้แก่พวกนั้นกระสันอยากจะได้ครอบครองวินตราคนสวยของเขาส่วนล่างแข็งขืนขึ้นมาทันทีทันใดให้ตายวินตราแม่งเหมือนดอกไม้ที่มีกลีบดอกสวยสดและบานสะพรั่งกำลังผลิบานเชื้อเชิญหมู่มวลแมลงอย่างเขาให้หลงติดกับได้อย่างง่ายดาย วินตราริมฝีปากยกยิ้มก็ท่านประธานตอนนี้คอแดงหูแดงไปหมดเหมือนเด็กวัยรุ่นที่ได้สัมผัสกับความรักเป็นครั้งแรกสีหน้าท่าทางนั้นช่างน่าหยิกให้หนังติดหลุดมือออกมา“ลุกออกไปได้แล้ว” เดนีสทำตามอย่างว่าง่ายถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนแตะของร้อนหนีไปนั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องเหมือนเด็กที่ทำความผิดแล้วกลัวผู้ใหญ่จับได้ วินตรานั่งขัดสมาธิมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เดนีสเองก็อ่านไม่ออกรู้เพียงแต่ว่ามีความเอ็นดูและอ่อนลงไม่ได้มีความแข็งกระด้างเหมือนในตอนแรกๆที่เจอกัน“ฉันโกรธจริง” เดนีสไม่พ
งานเลี้ยงที่จัดขึ้นโดย ‘กรมการค้าภายใน’ งานนี้เป็นงานใหญ่ของปีที่บรรดาผู้บริหารไม่ว่าน้อยใหญ่จะต้องตบเท้าเข้ามาร่วมงานกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่งกันเลยทีเดียวศศิภักดีเองก็เช่นกันผู้คนในงานต่างที่มาบ้างมีจุดมุ่งหมายเดียวกันบ้างแตกต่างกันออกไปแต่ศศิภักดีมาเพื่อปิดฉากนี้ให้สมบูรณ์…หลายคนเดินเข้ามาทักทายท่านเจ้าสัวที่มีสีหน้าและท่าทางที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัดและชายหนุ่มที่ยืนด้านข้างนั้นคงจะเป็นแฝดน้องเดนีนอย่างไม่ต้องสงสัยเพิ่งจะเสียลูกชายสุดที่รักไปไม่แปลกที่ท่านเจ้าสัวจะดูแก่ลงเพียงพริบตาสองพ่อลูกยืนทักทายเพื่อนพ้องในวงการธุรกิจแถมยังมีห้าสิงห์ที่ต่างก็ตบเท้าเข้ามาร่วมงานพวกเขาไม่ได้เดินเข้ามาทักทายกันเพียงแต่พยักหน้าน้อยๆให้กันเท่านั้นกิตติกรเองก็ยืนนิ่งสงบสายตากวาดมองไปรอบๆงานด้วยสีหน้าราบเรียบตามแบบฉบับของเจ้าตัวก้องกิจเองก็เช่นกันข่าวใหญ่ครึกโครมก่อนหน้าก็เหมือนจะทำอะไรพวกเขาไม่ได้เพราะเกียรติคณากับสตุลยาแม้ว่าจะเคยดองกันก็จริงแต่ก็ฟ้องหย่าก่อนและก้องกิจถูกบีบบังคับให้แต่งงานรวมไปถึงทั้งสองครอบครัวเดิมเส้นทางธุรกิจคนละสายกันอยู่แล้วแม้จะมีการสอบปากคำและที่มาของเงินเกียรติคณาเองก็ให้ความ
ก้องการุณย์ลั่นไกโดยที่ไม่ต้องคิดเมื่อเจนจัดหันปลายกระบอกปืนมายังผู้บริสุทธิ์ที่ด้านล่างแม้จะเล็งที่ข้อมือข้างที่ถือปืนแต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจนจัดจะถนัดยิงปืนทั้งสองข้างอีกฝ่ายตะเกียกตะกายพลิกร่างกายอย่างรวดเร็วจ่อปากกระบอกปืนที่ขมับของตัวเองคนอย่างเจนจัดไม่มีทางจนตรอกหากจะตายก็ต้องตายด้วยน้ำมือตัวเองเท่านั้น…ปัง! แต่ทว่าสวรรค์คงมีตาไม่อยากให้คนชั่วได้ตายง่ายๆแม้ว่าจะเล็งที่ขมับของตัวเองแต่ก็พลาดเฉียดไปเท่านั้นงานนี้เจนจัดได้นอนทรมานติดเตียงยาวนานพอที่จะลิ้มรสความทุกข์และบาปกรรมที่ได้ทำลงไปอย่างเต็มที่แม้อยากจะตายก็ตายไม่ได้อยู่ฟังเสียงผู้คนก่นด่าสาปแช่งและประณามจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง ศิราณีเองก็ร่ำไห้ปานจะขาดใจเธอไม่ได้ร้องไห้ให้กับไอ้สามีเฮงซวยนั้นแต่ร้องไห้ให้กับความขี้ขลาดของตัวเองหากเธอกล้ายืนหยัดและเชื่อในคำพูดของลูกชายตั้งแต่เนิ่นๆเรื่องราวคงไม่บานปลายจนมาถึงขั้นนี้ไอ้เจนจัดทำลูกคนอื่นไม่พอยังทำลูกตัวเองด้วยสารเลว! แม้จะไม่ใช่การล่วงละเมิดทางเพศแต่การลูบคลำก็ทำให้ลูกชายและลูกสาวมีแผลใจและรังเกียจพ่อตัวเองหมามันยังไม่คิดอกุศลกับลูกตัวเองศิราณีปิดหน้าร่ำไห้กับพื้นอย่าง
“พ่อครับแม่ครับอยู่ไหนครับ” ก่อนจะได้ยินเสียงแทรกเข้ามา“อย่าให้พ่ออยู่กับแม่ไม่งั้นแม่จะไม่สบาย”“หา” เดนีสหน้าตื่นก่อนจะแง้มประตูแอบฟังต่อ สามพี่น้องพยักหน้าให้กัน“จริงแม่จะเสียงแหบและบ่นปวดเอวแล้วก็มีรอยยุงกัดเยอะด้วย” สามพี่น้องปรึกษาหารือกันเหมือนกำลังคุยเรื่องโลกแตกวินตราหัวเราะน้อยๆในลำคอก่อนจะมองพ่อหมาที่เงี่ยหูฟังลูกๆคุยกันสมน้ำหน้า! “พ่อชอบเล่นกับแม่แรงๆสงสารแม่พวกเราต้องปกป้องแม่ให้พ้นจากเงื้อมมือพ่อ” สามพี่น้องชูกำปั้นใส่กันสักพักแม่บ้านและพี่เลี้ยงก็มาตามเพราะปู่ย่ามารับไปเล่นบ้านใหญ่สามคนดีใจใหญ่เพราะว่าจะได้เจอลูกพี่ลูกน้องอีกหลายคนก่อนจะเฮโลลงบันไดไปข้างล่างเดนีสหัวคิ้วกระตุกโพล่งด่าในใจ ‘ไอ้ลูกเวร’ ส่วนวินตราหัวเราะท้องแข็งอยู่ข้างหลังเขาเมื่อเดนีสปิดประตูห้องสนิทพร้อมกับสีหน้าไม่สู้ดี “มิน่าพักหลังถึงทำตัวเป็นปรปักษ์กับฉันขนาดนั้นที่ไหนได้!” เดนีสโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแต่ภรรยาสุดที่รักกลับขำจนตัวงอสองตาแดงเรื่อเพราะว่าหัวเราะมากจนเกินไป“ขำมากหรือไง”“ฮ่าๆฮ่า” วินตรายังขำไม่หยุดก่อนจะอุ้มภรรยาทุ่มลงบนเตียงกว้างด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“อย่าหวังว่าคราวนี้จะรอด” “มะ
ส่วนวินตรากับเดนีสเองก็ถอนหายใจเช่นกันยังดีที่เดนอนอยู่อนุบาลสามส่วนแฝดพี่อีกคนอยู่คนละห้องไม่งั้นเรื่องราวคงวุ่นวายมากกว่านี้เป็นแน่พี่ชายทั้งสองหวงน้องสาวยังกะอะไรดีไม่น้อยไปกว่าพ่อหมาเลยนั่นคือเรื่องแรกแล้วก็มีเรื่องราวมากมายตามมาเป็นพรวนวีรกรรมสุดแสบที่ทำเอาวินตราหัวหมุนเป็นประจำโดยเฉพาะลูกชายคนโตที่ถอดแบบเขาออกมามากที่สุดวันนี้นัดกันว่าจะทานมื้อค่ำด้วยกันแต่เดนีสแวะไปเอาเค้กร้านโปรดที่เจ้าสามแสบชอบเลยช้ากว่ากำหนดการที่บอกเอาไว้ว่าจะตั้งโต๊ะอาหารหนึ่งทุ่มตรงแต่ตอนนี้ทุ่มครึ่งพ่อหมายังไม่เห็นแม้แต่เงาเดนอนวัยห้าขวบกอดอกรออยู่บนเก้าอี้ก่อนจะใช้นาฬิกาดิจิตอลของตัวเองต่อสายหาปลายทางวินตราเองก็นั่งรออย่างใจเย็นเช่นกัน“พ่อฮะจะกลับกี่โมงครับ” “อีกสิบนาทีถึงน่าไอ้ลูกชาย” “ระยะทางจากบริษัทถึงบ้านสามสิบห้าไฟแดงแต่ละแยกสองถึงสามนาทีถ้าขับด้วยความเร็วคงที่น่าจะกลับมาก่อนเวลาหนึ่งทุ่มตรงด้วยซ้ำ”“เฮ้! ไอ้ลูกหมาพ่อมีธุระนิดหน่อยตอนนี้จะถึงบ้านแล้วครับ” แม้น้ำเสียงตอนต้นจะติดโวยวายนิดหน่อยตามนิสัยของเจ้าตัวแต่พอเจอวินตราดุไปก่อนหน้าเลยอ่อนลงแต่ไอ้ลูกชายตัวดีเหมือนกำลังซักฟอกเขาเดนีสขุ่นเคือง
พอคลอดสองแฝดปุ๊ปคุณแม่ลูกสามอย่างวินตราก็ปิดอู่ทันทีอีกทั้งเดนีสเองก็ยินยอมพร้อมใจทำหมันเพื่อเป็นการให้คำมั่นสัญญาไปในตัวว่าเขาจะไม่ออกนอกลู่นอกทางจะรักแม่หมาเพียงคนเดียวไม่มีลูกนอกสมรสที่ไหนอีก!เดนอนวัยสองขวบเป็นพี่คนโตของสองแฝดชาย-หญิงซึ่งผู้ชายเป็น (New Male) เหมือนวินตราชื่อเดโนส่วนน้องเล็กเป็นเพศหญิงชื่อเดเลเนเป็นรุ่นหลานสามเดอ้อ…ห้าเดถ้านับลูกสาวของเดนิมที่ชื่อเดล่าและลูกชายชื่อเดโลเข้าไปด้วยเมื่อเด็กห้าคนมารวมตัวกันเมื่อไหร่ผู้ใหญ่ก็มักจะปวดหัวทุกทีคุณปู่คุณย่าก็พลอยหมั่นดูแลสุขภาพเพราะลูกชายคนสุดท้องอย่างเดนีนก็แว่วๆว่ากำลังจะมีหลานตัวน้อยให้ศศิภักดีเองเช่นกัน วินตราทำหน้าที่ของผู้บริหารและแม่ที่ดีได้อย่างไม่มีบกพร่องและสร้างสิ่งแวดล้อมในที่ทำงานสำหรับแม่ลูกอ่อนด้วยกลายเป็นว่าบริษัทในเครือศศิภักดีต่างเป็นบริษัทที่คนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ต้องก็อยากจะตบเท้าเข้าทำงานและฝากชีวิตไว้ที่นี่กันทั้งนั้นเพราะผู้บริหารคำนึงถึงพนักงานเป็นหลักจึงทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่ดีต่อทุกเพศสภาพและทุกสถานะ ตอนนี้พวกเขาย้ายออกมาอยู่บ้านใหม่ที่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่คุณปู่คุณย่าไปหาได้สะดวกและฝากหลานได้สะดวกเช่น
“อื้อ” ความจริงเดนีสอยากจะถ่ายภาพนี้ของวินตราเอาไว้ แต่เขาก็กลัวว่าจะหลุดออกไป จึงทำได้เพียงบันทึกภาพสุดแสนอีโรติกนี้เข้าสู่สมองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อวินตรากระตุกเขาก็อมยิ้มดึงหางแมวออกดังเปาะ ก่อนกิจกรรมจะเริ่มวินตราได้ปูเตียงด้วยผ้าที่สั่งซื้อพิเศษ กันน้ำ พวกเขาเลยสามารถทำกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างว่าได้สนุกสุดเหวี่ยง เมื่อช่องทางหลังขยายได้ที่แล้ว เดนีสก็ส่งลิ้นร้อนเข้าไปแหย่รูนั้นที่หุบอ้า ๆ อย่างเชื้อเชิญ แลบเลียช่องทางเหมือนเลียไอศกรีมรสโปรด ตวัดลิ้นเร็วช้าสลับกันตามแต่ใจจะนำพา วินตรากระเถิบตัวหนี ไม่ไหว! เขาเสียวแทบขาดใจ แถมเสียงครวญครางก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับอารมณ์วาบหวามที่กำลังพุ่งขึ้นสูงทุกวินาที แถมพ่อหมายังยกซดน้ำหวานจากช่องทางเหมือนตายอดตายอยาก วินตราเขยิบหนีครางเสียงกระเส่า“มะไม่ไหวอะ” ร่างกายเกร็งกระตุกส่วนหน้าหลั่งออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าขาและผ้าปูที่นอนแถมพ่อหมายังไม่หยุดระรัวลิ้นอีกวินตราหันไปกระชากผมที่เอาแต่ซุกก้นของเขาอย่างหื่นกระหายให้เงยหน้าขึ้นมา“เข้ามาได้แล้ว” เดนีสยันเข่าข้างนึงกับเตียงจับบั้นเอวนั้นที่แอ่นเชื้อเชิญเขาอย่างน่ารักค่อยๆสอดใส
ทางด้านเดนีสหลังจากทานมื้อเย็นกับพวกห้าสิงห์เขาก็แวะไปเอาของเล่นที่สั่งไว้เพื่อมาเล่นกับภรรยาโดยเฉพาะแต่รถดันติดเสียนี่…มาช้าเป็นชั่วโมงทั้งๆที่นัดกันดิบดีพอมาถึงห้องก็ต้องแปลกใจที่ข้างในมืดสนิทเดนีสเปิดไฟก่อนจะหอบกล่องอย่างทุลักทุเลเข้าไปในห้องนอนของตัวเองพร้อมกับเตรียมจะจ๊ะเอ๋แม่หมากลับกลายเป็นว่าแม่หมาหลับไปแล้วซะงั้น…เพราะแบบนี้เลยเปลี่ยนแพลนกะทันหันย่องเบาเหมือนแมวหนีไปอาบน้ำยังไงก็ต้องได้กินของหวานแหละน่าเดนีสผิวปากอาบน้ำขัดตัวอย่างสบายใจเฉิบพอเขาออกจากห้องนำ้มาเท่านั้นแหละ…เรนเดียร์ตัวน้อยที่แกล้งหลับกำลังหันมามองเขาด้วยสายตาทรงเสน่ห์อย่างล้นเหลือเรียวปากยังชุ่มฉ่ำไปด้วยลิปกลอสนั่งขาแบะเป็นตัวเอ็มหันหลังให้เขานั้น…เดี๋ยวก่อนนะก็ว่าละทำไมภาพนี้มันคุ้นๆโปสเตอร์นั้นรูปเมียรักเขานี่เองให้ตายจะบอกไอ้พวกนั้นไม่ได้เด็ดขาดจะได้ลืมๆไป “วินตรา!” เดนีสตะโกนเสียงเข้ม“อย่าบอกว่านายแบบคือนาย”“ใช่” เดนีสอ้าปากค้างก่อนจะสาวเท้าไปหาคุณภรรยากระโดดทับด้วยความหึงหวง “อะไอ้บ้าเจ็บ” “เจ็บสิจะได้จำ” เดนีสขบย้ำๆที่หัวไหล่มนอย่างมันเขี้ยวตอนนี้แม่หมาสวมเพียงเกาะอกแดงตัวจิ๋วที่กระชากนิดเดียวก็คงจะ
“ทำได้ทำได้แน่นอนฉันจะไม่สปอยลูกอีก” มือขวายกสามนิ้วแต่มือซ้ายกลับไขว้กากบาทอยู่ด้านหลังพอเห็นเมียรักไม่พูดอะไรก็ปรี่เข้าไปคลอเคลียขอความเห็นใจทันที“ฉันรู้ฉันผิดเอาเป็นว่าวันหลังจะไม่แอบให้ขนมอีกถ้าลูกหิวต้องหิ้วท้องรอเพราะไม่ทำตามกติกากลุ่มโอเคไหม?” วินตรากอดอกเหลือบตามองอย่างคาดโทษก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ “เด็กคนหนึ่งกว่าจะโตต้องเลี้ยงทั้งหมู่บ้านต้องเคารพกติกากลุ่มลูกเรามักน่ารักสำหรับเราเสมอแต่ใช่ว่าจะน่ารักสำหรับคนอื่นที่สำคัญหากไม่สอนให้เขาเคารพกฎหมู่กฎระเบียบเล็กๆน้อยๆพวกนี้จะสอนเขาเมื่อไหร่?”“ฉันรู้ๆฉันผิดไปแล้ว” พ่อหมาแทบจะกราบกรานเขย่าแขนเมียตัวเองขอความเมตตา “วันหลังฉันจะให้ตายตัดสินจะถามนายก่อนโอเคไหม” วินตราถอนหายใจก่อนจะสงบสติอารมณ์“วันหลังห้ามทำอีก” “ฉันจะจำไว้และจะไม่ทำอีก” ก่อนจะเข้าไปจุมพิตกระหม่อมภรรยาโอบกอดหลวมๆแม้ปากจะบอกว่าเข้าใจแต่สุดท้ายพ่อหมาก็คือพ่อหมาต่างก็ขบคิดหาวิธีที่ไม่ให้แม่หมาจับได้กลยุทธ์แพรวพราวมากขึ้นกลายเป็นถือหางลูกชายสุดๆในอีกยี่สิบกว่าปีให้หลังมีเพียงใบหน้าและแววตาที่เหมือนผู้เป็นแม่แต่นิสัยใจคอเหมือนรวมเอายีนด้อยและเด่นของพ่อแม่เข้าด้วยกั
ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาจวบจนแต่งงานมีพยานรักงานวันเกิดของเดนีสอีกฝ่ายไม่เคยเรียกร้องอะไรจากวินตราเลยมีแต่วันเกิดของเขาที่พ่อหมาตั้งใจรังสรรค์ออกมาอย่างใจป้ำโดยให้เหตุผลว่า“ฉันมีวันเกิดที่ดีมาเสมอทุกปีต่อแต่นี้ขอให้นายมีความสุขมีวันเกิดที่ดีในทุกๆปี” แม้ว่าภายในงานจะเรียบง่ายแต่ตราตรึงในใจของวินตราทุกครั้งกลับจากทำบุญสถานสงเคราะห์ต่างๆก็ไปวัดทำบุญถวายเพลอุทิศกรวดน้ำให้กับพ่อแม่ผู้ล่วงลับแต่ในปีนี้วันเกิดสามีของเขาวินตราก็อยากจะเซอร์ไพรส์และให้ของขวัญที่ดีที่สุดเพื่อตอบแทนความรักดีๆที่สามีมอบให้เสมอมา วินตราเคลียร์ตารางตัวเองอีกทั้งเจ้าลูกหมาตัวน้อยก็อายุสิบเดือนกำลังตั้งไข่ฝึกเดินเกาะไปทั่วคอกกั้นเด็กที่สั่งทำพิเศษดูท่าจะได้ความแสบซนจากพ่อหมามาไม่น้อยแถมยังฉีกยิ้มหวานสองซี่ให้อีกต่างหาก “มาม่า”“ครับ” วินตราอุ้มลูกชายที่ร้องเรียกตอนนี้เดนอนกำลังฝึกออกเสียงสองพยางค์และรู้ความหมายของศัพท์มากขึ้นแล้ววินตราจะไม่ใช้ภาษาเด็กคุยแต่จะพูดคุยเหมือนกับว่าเดนอนเป็นผู้ใหญ่อีกคนหนึ่งเพียงแต่ว่าพูดช้าๆชัดๆเพื่อให้เด็กน้อยเข้าใจภาษาที่สื่อและสอดคล้องกับภาษากายที่กำลังแสดงอีกทั้งเจ้าหมาน้อยยังเลี้ยงง่
“อื้อ อะ” เสียง ตับ ๆ ของแก้มก้นที่ถูกหน้าขาโบยตี เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายที่สองปากกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนจะพากันไปแตะฝั่งฝัน สองร่างเกร็งกระตุกก่อนจะพากันทะยานไปถึงฝั่งพร้อมกัน วินตราหอบหายใจเหนื่อย สองขาสั่นเทา เดนีสเองก็เช่นกัน ก่อนจะวางขาลงแต่ช่วงล่างที่สอดประสานกลับคาเอาไว้เพื่อรอให้เมล็ดพันธ์ุหลั่งออกมาทุกหยาดหยด เขาฟุบหน้าลงบนซอกคอขาวที่ทั้งหอมและน่าขย้ำให้เลือดกระฉูด ได้แต่เพียงดอมดมสูดกลิ่นอายของภรรยาเข้าไป แม้ในใจอยากจะฝากร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้แค่ไหนก็ตาม เพราะวินตราหน้าบาง เดนีสเลยเลือกที่จะแต่งแต้มร่างกายที่ขาวเหมือนน้ำนมแพะตามร่มผ้า โดยเฉพาะป้านนมที่มีรอยฟันของเขาประทับเอาไว้เป็นวงกว้าง ต่อให้พรุ่งนี้จะโดนเมียรักเฉ่งจนหูดับก็คุ้มค่า“เอาออกไปได้แล้ว” วินตราว่าพลางดันตัวหมายักษ์ที่นอนทับเขาแทบหายใจไม่ออก“อุ่นขนาดนี้ขอต่อเวลาอีกหน่อย”“หมดเวลาแล้ว”“ใจร้ายกินฉันแล้วถีบหัวส่งเลยนะ” ฝ่าเท้ากำลังจะทำท่าถีบเอวสอบที่เริ่มขยับเบาๆ “เดี๋ยวถุงก็แตกหรอก”“ถ้าแตกฉันจะตั้งทนายฟ้องเลยเอ้า” “ไอ้บ้า” วินตราเอ็ดเบาๆ “นี่ฉันถามไอ้หมอหัสดินมาแล้วหลังคลอดช่วงที่ให้นมยังไม่มีประจำเดือนไม
วินตราไม่รู้ว่าความรักของเราจะมีวันหมดอายุหรือเปล่า แต่ผู้ชายคนนี้ขยันเติมหยอดความหวาน ความรักให้เขาไม่รู้จักเบื่อ การมีเพื่อนคู่คิด มีคนนอนเป็นเพื่อนมันดีกว่าอยู่คนเดียวจริง ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นแสงสว่างนำทางเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แม้ว่าบางครั้งจะบ้า ๆ บอ ๆ ก็เถอะ แต่สำหรับวินตราตั้งแต่เขาได้มาเจอกับผู้ชายคนนี้ชีวิตก็มีสีสันขึ้นมาทันตา และความสุขที่คิดว่าไม่มีอยู่จริงก็อยู่ตรงหน้าในทุก ๆ วัน พร้อมกับลูกน้อยที่เขารักที่สุด และสัญญากับตัวเองว่าจะเป็นแม่ที่ดี ไม่ทำให้ลูกน้อยต้องมีแผลใจเหมือนอย่างตน สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุขไปด้วยกันตราบนานเท่านานพ่อหมาทำตัวดีขนาดนี้จะไม่ให้รางวัลได้ยังไง!รถยนต์มาจอดบนเขาลานจอดรถโล่งกว้างแต่กลับไม่มีรถคันอื่นสักคันเบื้องล่างเป็นภาพวิวของชานเมืองแสงสว่างเหลืองอร่ามของบ้านเรือนรถราแสงเหลืองส้มไหลติดกันเป็นเส้นเดียววินตราจอดรถเดนีสเองก็ถามด้วยความสงสัยปกติแม่หมาเลิกงานแทบจะเหยียบมิดไมล์เพื่อรีบกลับไปหาเจ้าก้อนแต่ไหงวันนี้มาแปลก“มีอะไรหรือเปล่า” เดนีสเลียบเคียงถามวินตราปลดเนกไทตัวเองช้าๆเดนีสลอบกลืนน้ำลาย“ชวนมาดูดาว” เดนีสหูตั้งแต่ยังคงรักษาท่าทีร