เพียงชั่ววูบ 4

เมื่อไปถึงภัตตาคารโรงแรมที่จองไว้ มาดของอีกฝ่ายที่สวมเสื้อลายสก็อต สวมหมวกคาวบอย กางเกงยีน รองเท้าหนังมันปลาบทำให้เดนีสฉุกคิดถึงเรื่องก่อนหน้าที่วินตราเอ่ยเตือนเขาขึ้นมาได้

หากเอารถสปอร์ตคู่ใจมาเหมือนเป็นการข่มอีกฝ่ายมากกว่าจะมาพูดคุยเจรจาเรื่องธุรกิจ

ฝ่ายคู่ค้ากลับมานั่งรอก่อนถึง 30 นาทีด้วยซ้ำหากกรณีนี้ในความคิดของวินตราการมาถึงตรงเวลานัดเป็นเรื่องที่ดีแต่ควรจะเผื่อเหลือเผื่อขาดอย่างน้อย 15 นาทีจึงจะเป็นการดีทำธุระส่วนตัวอะไรให้เรียบร้อยจะได้นั่งเจรจาพูดคุยกันได้สะดวกคุณดนัยหรือพ่อเลี้ยงดนัยยืนขึ้นทันทีที่เห็น ‘เดนีสศศิภักดี’ ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทั้งๆที่ก่อนหน้าฝ่ายการตลาดจัดการมาตลอดพ่อเลี้ยงดนัยมีธุระที่กรุงเทพฯพอดีเลยถือโอกาสเข้ามาเจรจาล็อตต่อไปด้วยตัวเองโดยมีผู้หญิงวัยกลางคนที่ยืนนอบน้อมอยู่ด้านหลังน่าจะเป็นเลขาส่วนตัวเช่นกันทั้งสองพูดคุยกันอย่างหอมปากหอมคอ

เมื่อบริกรนำน้ำเปล่ามาเสิร์ฟเดนีสเลยเกริ่น “สั่งอาหารก่อนดีไหมครับค่อยเจรจา” พ่อเลี้ยงดนัยมีสีหน้าลังเลเพราะคนตรงหน้าเป็นคนใหญ่คนโตลูกเจ้าสัวเวลาคงเป็นเงินเป็นทองในความคิดเขาการมาเจอครั้งนี้คงกินเวลาไม่มากแต่กลับผิดคาด

ตั้งแต่เข้ามาในห้องอาหารแบบส่วนตัวคุณเลขานอกจากเอ่ยแนะนำตัวแล้วก็สงบปากสงบคำไม่พูดอะไรออกมาสักแอะเมื่อช่วงเจรจาธุรกิจมาถึง

“ผมชอบหลักการสามประโยชน์ที่ท่านเจ้าสัวได้เล็งเห็นและใช้เป็นหัวใจในการดำเนินธุรกิจอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ยังเปิดโอกาสให้คู่ค้าทางธุรกิจชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในธุรกิจผมล่ะนับถือจริงๆอีกทั้งความแข็งแกร่งของบริษัทผมเลยเห็นโอกาสในการเติบโตและเข้ามาจับธุรกิจนี้สุดท้ายก็ไม่ผิดหวังจริงๆ”

เดนีสยิ้มไม่รู้จะพูดอะไรต่อไอ้หลักการสามประโยชน์นั้นคืออะไรมีอะไรบ้างเดี๋ยวนะเหมือนจะอ่านผ่านๆเมื่อกี้อีกทั้งยังเห็นแววตาระยิบระยับของคู่ค้ารุ่นพ่อที่มองเขาเหมือนขุมทรัพย์ทางปัญญานั่นยิ่งทำให้เดนีสกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกล่าวอ้อมแอ้มออกไป

“ทางบริษัทเราก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับที่ได้พาร์ทเนอร์คู่ค้าอย่างคุณดนัย” วินตรายกยิ้มที่มุมปากก้มหน้าจดยิกๆในไอแพดพอเกริ่นชมอย่างหอมปากหอมคอก็มาถึงเรื่องจริงจังอย่างผลิตภัณฑ์ตัวใหม่บลาๆเดนีสเริ่มหูดับทั้งๆที่ฝ่ายการตลาดก็มี

“ท่อพีวีซีสำหรับบ่อบาดาลที่สั่งไปล็อตแรกลูกค้าชื่นชอบกันใหญ่มีความแข็งแรงทางกลและมีความทนทานทานสูงสำคัญเลยคือราคาถูกมากกว่าเจ้าอื่น!”

“ครับ” เดนีสได้แต่ครับ

“อีกอย่างผมสนใจลงทุนกระสอบบรรจุภัณฑ์เพราะทางอีสานเองเป็นเมืองเกษตรกรรมกระสอบยังคงเป็นที่นิยมอย่าหาว่าผมเห็นแก่ได้เลยนะผู้ประกอบการเหมือนกันผมเลยอยากจะปรึกษาสิ่งที่ต้องพิจารณาก่อนเลือกสั่งกระสอบมีอะไรบ้าง” แววตาและสีหน้าที่รอคอยคำตอบของพ่อเลี้ยงดนัยทำเอาเดนีสได้แต่อึ้งก้มกี่หัวสมองโล่งไปหมดเพราะตั้งแต่เข้ามานั่งเก้าอี้บริหารก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรพวกนี้ผลิตภัณฑ์ในเครือมีตั้งหลายประเภทใครจะไปจำหมดอีกอย่างเขาก็ไม่ได้มีหน้าที่ต้องจดจำด้วยปรายหางตามองไปยังคุณเลขาที่เอาแต่ก้มหน้าจดจ่อแต่ไอแพด

“เอ่อ…ขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้ผลิตภัณฑ์ของเราได้รับมาตรฐานอุตสาหกรรมมอก. ทุกชิ้น” คำตอบแบบกำปั้นทุบดินมากหากคิดเป็นคะแนนเต็ม 10 ได้ 0.5 ให้เพราะค่าปากกาที่เขียนลงไปวินตราคิดในใจอย่างเจ็บแสบ

“อันนั้นผมทราบดีแต่มันก็แตกต่างกันออกไปในแต่ละประเภททางอีสานก็คงจะเน้นอาหารสัตว์เกษตรกรรมแล้วจะเป็นกระสอบแบบเดียวกันได้ไงในเมื่อใช้งานคนละประเภท” แม้พ่อเลี้ยงจะไม่ได้จี้เอาคำตอบอย่างเอาเป็นเอาตายแต่สีหน้า…คุณเข้าใจคำถามผมไหม? ทำเอาเดนีสพูดไม่ออก

“…”

“ถ้าอย่างนั้นลองสอบถามคุณวินตราดีกว่าครับรายนี้เข้าใจและเชี่ยวชาญมากกว่าผม”

“คุณวินตรา…เป็นอะไรกับคุณ”

“เอ่อ…เป็นผู้ดูแลผลิตภัณฑ์นี้โดยตรงของบริษัทเลยครับนัดครั้งนี้ผมเอาผู้เชี่ยวชาญมานั่งที่นี่เพื่อตอบทุกข้อสงสัยของคุณดนัยและหวังว่าจะเราทั้งสองจะเป็นพาร์ทเนอร์คู่ค้ากันตลอดไป” วินตราเงยหน้ามองท่านประธานที่กำลังขายหน้าเอาผ้ารอดอย่างขอไปทีแถมโยนเผือกร้อนให้คนอื่นอย่างหน้าตาเฉย

ทางด้านพ่อเลี้ยงดนัยหันมามองวินตราด้วยสีหน้ารอคอยคำตอบอีกอย่างเขาเตรียมเงินอะไรมาพร้อมหมดแล้วเตรียมตัวมาเซ็นสัญญาซื้อขายเสร็จสรรพเพราะชื่อเสียงเรียงนามผลิตภัณฑ์อะไรของบริษัทก็การันตีคุณภาพมาตลอดเป็นทศวรรษแต่พอมาเจอผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงอีกทั้งพ่วงตำแหน่งลูกชายคนโตของท่านเจ้าสัวเริ่มชักไม่แน่ใจ…ลูกไม้จะหล่นไกลต้นเนี่ยนะ!

วินตราแย้มยิ้มและเอ่ยขอโทษขอโพยอีกฝ่ายอย่างเป็นมืออาชีพพร้อมทั้งร่ายรายละเอียดกางแฟ้มผลิตภัณฑ์ชี้ให้เห็นกันจะๆเป็นข้อๆอะไรยังไงได้อย่างไหลลื่นเดนีสลอบมองอีกฝ่ายด้วยความทึ่งระคนแปลกใจรับหน้าที่วันนี้แต่เหมือนทำงานมาแล้วสิบปี!

แถมยังปิดดีลด้วยการขายผลิตภัณฑ์อาหารและเครื่องดื่มไปด้วยอีกหนึ่งบิลพ่อเลี้ยงดนัยถึงกับยกนิ้วให้

“คุณวินตราเก่งมากเป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงจริงๆหากคุณพกสัญญามาด้วยผมจะเซ็นให้เสียเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับอีกอย่างธุรกิจต้องค่อยๆตัดสินใจค่อยๆพิจารณาผมก็หวังว่าบริษัทเราจะเป็นหนึ่งในคู่ค้าธุรกิจที่พ่อเลี้ยงดนัยให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก”

“โอ๊ยพ่อลงพ่อเลี้ยงอะไรกันครับเทียบกับศศิภักดีผมเป็นอะไรได้”

“หากไม่มีพ่อเลี้ยงบริษัทของเราก็คงไม่มั่นคงมาถึงทุกวันนี้ศศิภักดีอยู่ได้เพราะการสนับสนุนเชื่อใจและการให้ความไว้วางใจจากคู่ค้าธุรกิจทุกท่านมากกว่าครับ” วินตรายกมือไหว้อย่างนอบน้อมอีกครั้งพ่อเลี้ยงดนัยเองก็ยกมือรับไหว้ตอบเองเช่นกัน

“เอาเป็นว่าผมตกลงรายละเอียดสัญญาทางคุณร่างมาได้เลยหากมีอะไรค่อยหารือตกลงกันอีกที”

“ได้ครับ”

วินตรายืนค้อมตัวส่งคู่ค้าเสมือนมาเจรจากับอีกฝ่ายเสียเองเขาปรายหางตามองท่านประธานที่ก่อนหน้ายังพูดว่าเสียงแข็ง ‘ไม่คณามือฉันหรอก’ แล้วเป็นไงถามวัวตอบควายชัดๆ

วินตรากระแอมก่อนจะถาม “เหมือนว่าเมื่อครู่จะไม่คณามือท่านประธานเกินไปนะครับ” เดนีสขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“มันหน้าที่นายทั้งนั้น” แถเรียกได้ว่าแถสุดๆ

“อ้อครับ! ก็ไม่คณามือผมจริงๆ”

“…!…”

เต้งเสียงระฆังอีกยกดังขึ้นเป็นครั้งที่สองในหัวสมองของเดนีสวินตราชนะน็อคอีกครั้งแม่ง! ฝากไว้ก่อนเถอะ