MasukShare
3 ไม่เคยเปิดเผยฐานะที่้แท่้จริง
Terakhir Diperbarui:
2025-04-06 15:43:57“ไม่สบายหรือคะ”
น้ำเสียงอ่อนหวานเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยนั้น ทำให้เขาปรือเปลือกตาขึ้นมอง แล้วก็เห็นดวงหน้ากลมอิ่มเปล่งปลั่งแบบคนที่มีความสุขสมบูรณ์กับชีวิตเต็มเปี่ยม มืออูมหนาไปด้วยเนื้อแตะอังที่หน้าผากของเขา
“ตัวไม่ร้อนนี่คะ ทำไมท่าทางเหมือนหมดอาลัย...”
คุณนพมาศนั่งลง ทำให้เขาพลอยขยับตัวขึ้นมานั่งให้ดูดีขึ้น ยกมือลูบหน้าตัวเองไล่เรื่อยลงมาจากหน้าผากจนกระทั่งถึงปลายคาง ก่อนจะลดมือลง
“รู้สึกเพลียๆ”
“เรื่องงานอีกซิคะ”
“วันนี้ผมเจอยายวี...”
“อ้อ...”
เธอพึมพำเบาๆ รับรู้เงียบๆ
คุณนพมาศไม่เคยแสดงท่าทีปราศจากความเป็นมิตรกับลูกเลี้ยง แต่ในเวลาเดียวกัน เธอก็ไม่อาจจะทำตัวเป็นเสมือนแม่ของอุรวีได้สนิทใจ เพราะตั้งแต่เยาว์วัยแล้วที่อุรวีมีท่าทางเฉยชาแบบคนแปลกหน้ามาตลอด
“ไปที่บริษัทนั่นเอง...”
คุณอาร์มมีกิจการค้าอยู่หลายแห่ง เขาสร้างตัวเป็นปึกแผ่นได้ในช่วงชีวิตเดียว และกิจการหนึ่งที่คุณนพมาศพยายามลืมๆ ว่าไม่มีก็คือบริษัทออกแบบนั่น เพราะอุรวีทำงานที่นั่น เธอสดับตรับฟังความสามารถของอุรวีทีไรก็ยอกแปลบอยู่ในอก เพราะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับอันธิกา แต่อุรวีได้เรื่องได้ราวมากกว่า
อันธิกาไม่ได้เป็นโล้เป็นพายอ้นใด นอกเสียจากสนุกไปกับชีวิตตามประสา จับทำงานใดก็ไม่เคยคงทนถาวรเป็นชิ้นเป็นอัน...แต่เพราะเป็นลูก เธอก็พูดไม่ออกเหมือนกัน
“ไม่เจอแกนานแล้วเหมือนกันนะคะ แล้วนี่งานวันเกิดคุณ แกจะมาไหม ปีก่อนแกก็ไม่ยอมมา”
“ผมก็ไม่แน่ใจ”
เขาไม่กล้าคาดเดาความคิดของอุรวี ท่าทางหล่อนเหมือนอ่านง่าย แต่เอาเข้าจริงๆ เขาไม่เคยตามความคิดของหล่อนได้ทันเลย อย่างการที่หล่อนเดินเข้ามาหาเขาเมื่อคราวที่เรียนจบเพื่อของานทำ หล่อนก็ทำให้เขาแทบช็อกเพราะคาดไม่ถึง แล้วนั่นทำให้เขาตะลีตะลานเปิดกิจการขึ้นมาใหม่ เพื่อรองรับให้กับอุรวีโดยตรง ซึ่งการกระทำแบบนั้นเขาก็ยังไม่รู้สักนิดจนกระทั่งบัดนี้ว่า นำความไม่พอใจมาให้กับคุณนพมาศมากมายเพียงไร
แต่อุรวีก็ไม่ได้ผลีผลามไปกับตำแหน่งที่เขามอบให้ หล่อนยอมรับแค่ตำแหน่งพนักงานเล็กๆ ทำงานของหล่อนไปตามประสา กระทั่งจะมานับญาติกับเขา หล่อนยังไม่ยอมทำ มีคนไม่กี่คนในบริษัทที่รู้ว่าหล่อนเป็นลูกสาว เพราะอุรวีใช้นามสกุลของแม่ และไม่เคยเปิดเผยฐานะแท้จริงของตัวเองเลย
“อยากให้มานะคะ ไม่เจอแกนานแล้วเหมือนกัน แต่อยู่ๆ จะให้แกมาเหยียบบ้านนี้โดยไม่มีกาลเทศะ แกก็ไม่ยอมมาแน่ๆ”
ซุ่มเสียงของคุณนพมาศเหมือนอ่อนใจแกมไปด้วยความเอื้อเอ็นดูผู้ถูกกล่าวถึงอยู่นิดๆ และคุณอาร์มก็ไม่ทันคิดลึกซึ้ง
เขาจับข้อมือของเธอเขย่าเบาๆ
“จะมีแม่เลี้ยงสักกี่คนที่ห่วงใยลูกเลี้ยงได้เท่านี้”
“คงจะมีเยอะค่ะ แต่คุณไม่เคยได้รู้จัก ดิฉันเองก็ไม่กล้าอวดอ้างว่าเป็นแม่เลี้ยงแสนดี กลัวยายวีแกจะมาพูดเอาได้...แกเองก็พูดอยู่เรื่อยๆ ว่าแกมีแม่คนเดียว คนอื่นไม่ใช่แม่แก ไม่แม้แต่จะเป็นแค่แม่เลี้ยง”
เมื่อตอนอุรวีอายุสิบสอง แล้วคุณอาร์มพาหล่อนมาให้คุณนพมาศได้เห็นหน้าหนแรก คำที่อุรวีเรียกขานเธอ คุณนพมาศไม่เคยลืม
อุรวีเรียกเธอว่า ‘เมียใหม่ของพ่อ’
คำนั้นทำให้เธอยอกแปลบไม่วาย
อุรวีปักใจแน่นหนาว่าเพราะเธอ ชีวิตคู่ของแม่กับพ่อหล่อนถึงอับปางลง
แล้วนั่นทำให้คุณนพมาศเอ็นดูอุรวีไม่ลง ทั้งที่ได้พยายามทำใจแต่แรกแล้วว่า มีหล่อนอีกคนหนึ่งนอกเหนือจากอันธิกา...
อุรวีผู้เกิดวันเดียวกัน ปีเดียวกันกับอันธิกา...แต่ต่างชั่วโมง
อุรวีเกิดก่อนอันธิกาเพียงสองชั่วโมงเท่านั้นเอง
“เจอยายวีแล้วกลับมาทำท่าหมดอาลัย ก็คงจะไม่แคล้วมีปากเสียงกันมาอีก”
“ยายวีมันไม่ทะเลาะกับผมอีกแล้วละ แต่มันก็พูดเหน็บแนมจนผมได้สะอึกนั่นแหละ”
“ใจเย็นๆ เถอะค่ะ แกยังร้อน วัยที่น้อยของแกด้วย...ที่อาจจะทำให้แกไม่เข้าใจ พอแกอายุมากกว่านี้สักนิด เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แกอาจจะมองเรื่องนี้ได้เข้าใจ แล้วก็มองย้อนหลังกลับไปได้ถูกต้อง”
กลิ่นน้ำหอมโชยฉุยเข้ามาก่อน แล้วร่างโปร่งบางของอันธิกาก็เข้ามาในห้อง
“พ่อกลับแต่วันเชียว”
หล่อนเข้ามาใกล้ พอถึงตัวเขาก็ย่อลงแตะจมูกกับแก้มด้วยท่าทางสนิทสนม ท่าทางที่เขาปรารถนาจะได้รับจากลูกสาวอีกคน แต่มันยากเย็นจนเขาไม่กล้าตั้งความหวังเอาไว้เลย
อันธิกาพยายามระวังไม่ให้ปากของหล่อนถูกแก้มบิดา เพราะกลัวสีของลิปสติกจะแปดเปื้อน แล้วปากของหล่อนจะลอก
“ลูกจะไปไหน แต่งตัวเสียสวย”
อันธิกากรีดนิ้วจับปลายผ้าที่อัดพลีทออก พูดยิ้มๆ
“ผ้าของบริษัทนะคะ...ฝีมือของวี...”
“อือม์...สวย”
คุณนพมาศตวัดสายตามองผ่านหน้าสามีแวบหนึ่ง แต่ในแวบเดียวนั้นก็มองเห็นความชื่นชมเต็มในดวงตาทั้งสองของเขาจนต้องรีบพูดขึ้นมา
“ผ้าสวยแล้วเลือกแบบได้สวยด้วย ก็ยิ่งสวยไปกันใหญ่”
“สงสัยเย็นนี้คงจะไม่ต้องกินอะไรอีกเลย...เพราะอิ่มกับคำชม อ้นคงกลับมืดหน่อยนะคะ นัดทานข้าวกับอัมพุเขาไว้”
“มืดนี่ดึกไหม”
“อาจจะดึกนะคะ อยู่กับว่าอ้นจะเกลี้ยกล่อมพาอัมพุไปดิ้นต่อที่เธคอีกได้ไหม...รายนั้นน่ะแคะยากค่ะ อยู่ตรงไหนก็ติดแน่นอยู่ตรงนั้น ยังหนุ่มแน่นแท้ๆ แต่ทำตัวเหมือนตาแก่”
น้ำเสียงที่อันธิกาพูดถึงเขา มีความชื่นชมจนออกนอกหน้า แต่คุณอาร์มก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากมายนัก เขาคุ้นกับนิสัยหวือหวาของอันธิกาจนเคยชินแล้วนั่นเอง อันธิกามีรักครั้งแรกเมื่ออายุสิบห้า แล้วหลังจากนั้นหล่อนก็มีคู่รักมากหน้าหลายตาจนนับไม่ถ้วน เวลาจี๋จ๋ากับใคร อันธิกามักจะทำให้ใจหายใจคว่ำ แล้วพอหล่อนเบื่อ...หนุ่มที่เคยควงกับหล่อนหายไปทางใด คุณอาร์มก็สุดจะค้นหา
กับอัมพุ เขาก็รู้ว่าคงไม่ใช่เรื่องยาว...แต่เป็นเรื่องรักขนาดสั้น...
“อ้นไปก่อนนะคะ จะต้องไปรับอัมพุ เขายังไม่คุ้นถนนหนทางในกรุงเทพฯ สักเท่าไร ก็อย่างนี้แหละคนที่ไปเป็นประชาชนบ้านเมืองอื่นซะนาน”
“อย่าทำให้เป็นข่าวอีกนะ”
อันธิกาแกล้งทำตาโต หล่อนสะสวยมาก ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด และคุณอาร์มก็ต้องยอมรับว่าอันธิกาสวยกว่าอุรวี...ลูกสาวอีกคนของเขาเป็นเพียงผู้หญิงน่ารักเท่านั้นเมื่อเทียบกับอันธิกา
“ทำไมล่ะคะ” หล่อนแกล้งตีหน้าฉงน “อ้นว่าเป็นข่าวซิดี แสดงว่าอ้นยังอยู่ในความสนใจ”
“แม่ขี้เกียจจะรับรู้อ้นมีแฟนใหม่ แล้วนายอัมพุนี่นะ...ชื่อเสียงเก่าๆ ของเขามันไม่ค่อยจะงาม”
เธอพยายามเลี่ยงไปใช้ถ้อยคำที่ฟังสุภาพ รื่นหูที่สุดแล้ว
“อย่าให้เขาเอาความแปดเปื้อนบางด้านของตัวเขามาถูกตัวอ้นเลยนะจ๊ะ...”
“แม่แคร์เรื่องไหนของเขาล่ะคะ เรื่องที่เขาเคยถ่ายแบบเปลือย หรือเคยรับเขียนรูปเหมือนพวกสาวแก่แม่ม่ายที่มีเงิน แล้วมีเรื่องลือออกมาว่าเขามีอะไรๆ กับคนจ้างเขา”
“รู้ทั้งหมดแล้วยังจะมีหน้ามาถาม”
“อ้นไม่สนใจค่ะ สนแต่ว่าเขาดีกับอ้นไหม พอแล้ว...”
เมื่ออันธิกาเดินตัวปลิวออกไปเร็วๆ เงียบเชียบเหมือนเมื่อตอนเข้ามาแล้ว คุณนพมาศถึงครางออกมา
“มันยังไงกันแน่คะ...”
“ก็เรื่องรักเรื่องใหม่ของลูกสาวคุณน่ะซิ...”
“จะนานขนาดไหนกัน”
“ก็คงจะเป็นประเภทเรื่องสั้นขนาดยาว” คุณอาร์มตอบหัวเราะๆ “ยาวกว่าเรื่องสั้นหน่อย แต่ไม่เท่าเรื่องยาว...นายอัมพุนั่นน่ะผมว่าเขาก็หน่วยก้านใช้ได้”
แต่คุณนพมาศสั่นหน้าเกือบจะทันที
Bab terkait
เพลิงรักเพลิงแค้น 4 แม่ลูกซ้ำรอยกันคิอชอบผัวเขา
“ผู้ชายมีอดีตไม่สะอาดนัก ไม่ไหวล่ะค่ะ ขี้เกียจเอามาให้คนเขาพูดถึงลับหลัง เรื่องของนายคนนี้ดิฉันได้ยินมาหนาหูนัก สารพัดเลยที่ฟังแทบไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง...”“แต่ยายอ้นไม่ใช่คนโง่”“ค่ะ แกไม่โง่ แต่แกไม่ค่อยระมัดระวังตัวเอง คบหากับผู้ชายคนไหน แกก็วางความสนิทสนมลงไปหมด คนไม่เข้าใจก็นึกว่าแกเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ด เล่นง่าย ทำให้ชื่อเสียงของแกพลอยเหม็นเน่า ราคาตกหมด”“ถ้าตัวแกไม่เสื่อมเสียซะอย่างก็ช่างเถอะ ผมไม่ถือสาเรื่องที่แกเป็นสาวเปรี้ยว...ดีกว่ามีลูกสาวหงิมๆ นะ ผมไม่ชอบคนหงิมๆ ซึมๆ ชอบอย่างที่คล่องแคล่วปรู๊ดปร๊าดมากกว่า”“แต่นายอัมพุก็มีเมียแล้วไม่ใช่หรือคะ”“ถ้าเมียมี แล้วทำไมเมียไม่มาด้วย”“คุณก็...พูดเป็นเล่นไปได้ ดิฉันก็หนักใจนะคะ ไม่อยากให้ยายอ้นไปยุ่งเกี่ยวกับผัวใคร...” เธอสะดุดไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงปร่าๆ“กลัวจะมีคนพูดกันได้ว่าแม่ลูกซ้ำรอยกัน คือชอบผัวเขา...”คุณอาร์มดึงร่างของภรรยาเข้ามาใกล้ สวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆ ในวงแขน“ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรนี่นา คุณเป็นเมียเดียวของผม...มีทะเบียนสมรสถูกต้อง แล้วเรื่องอ้น...ผมไม่เชื่อว่าแกจะทำอะไรร้ายๆ แบบนั้น ถ้าอัมพุมีเมียเป็นต
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06เพลิงรักเพลิงแค้น 5 อิ่มกับคำหวาน
“พูดมีเลศนัย”“ผมได้กลับเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ตำแหน่งที่โรงแรม...”อานิกออกชื่อโรงแรมใหญ่ริมแม่น้ำแห่งหนึ่งให้อุรวีทำตาโต แล้วหล่อนก็มีกิริยายินดีจนเห็นได้ชัด“ดีซิ ที่นั่นมีห้องอาหารที่อาหารอร่อยเยอะ”“เป็นงั้นไป ผมนึกว่าเพราะผมได้เข้ากรุงเทพฯ เสียอีก ที่ทำให้วีดีใจ”เขาตัดพ้อ แล้วหลังจากนั้นระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ ก็เป็นการคุยกันเรื่องสารทุกข์สุกดิบต่างๆ แต่ก่อนจะได้อิ่มกับอาหาร อุรวีได้อิ่มกับคำหวานจากปากของอานิก จนหัวใจของหล่อนพลอยเบิกบานไปหมด“ไปดิ้นต่อหน่อยดีไหม...จะได้ขยับแข้งขยับขา...ไม่อ้วนดีด้วย”“ขอโทรฯ กลับบ้านก่อนนะ...เดี๋ยวคุณยายกับคุณป้าจะเป็นห่วง”อานิกขอตัวไปเข้าห้องน้ำเมื่ออุรวีแยกไปโทรศัพท์ หล่อนแจ้งข่าวให้คุณยายได้รู้ก่อนว่าจะไปไหน แล้วจะกลับบ้านเวลาประมาณเท่าใด เผื่อว่าท่านจะได้ไม่ห่วง พอวางโทรศัพท์ลงหันกลับมา...ก็เกือบจะชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางเหมือนจะใช้โทรศัพท์ด้วยเหมือนกัน“ขอโทษครับ”ได้ยินน้ำเสียงของเขา แต่ยังมองไม่เห็นหน้า อุรวีได้แต่อุทานอยู่ในใจว่า ผู้ชายคนนี้สูงจัง จนต้องแหงนหน้าขึ้นมอง แล้วพอเห็นดวงหน้านั้น หล่อนก็ไม่ได้แสดงความประหลาดใจ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06เพลิงรักเพลิงแค้น 1 อุรวี
โทรศัพท์กรีดเสียงระรัวขึ้น ในท่ามกลางความเงียบ เสียงนั่นก็ทำให้ถึงกับสะดุ้งได้เหมือนกัน อุรวีเอื้อมมือแหวกๆ กองกระดาษและกองผ้าที่สุมอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าออกไป คว้ากระบอกโทรศัพท์ขึ้นมาวางแนบไว้กับซอกคอ กรอกเสียงลงไป มือก็ร่างแบบเสื้อต่ออย่างขะมักเขม้น“ค่ะ...วีพูดค่ะ”เสียงปลายสายอู้อี้จนเกือบจะไม่ได้ยิน “ไม่ได้ยินเลยค่ะ” หล่อนบอกไป “ค่ะ ได้ยินแล้ว...อ้าว...นิก หรอกรึ...ถึงว่าซิเสียงคุ้นๆ”หล่อนหัวเราะออกมา วางดินสอลง เอนหลังพิงกับพนัก...“ลงมากรุงเทพฯ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าไงนะ กินข้าวเย็นนี้เหรอ ได้ซิ ได้...แต่ต้องเย็นๆ มากหน่อยนะ...งานยุ่ง นี่ก็งานเต็มโต๊ะเลย จะมารับไหม...จะให้ไปเองเหรอ ที่ไหน...จ้ะ...จ้ะ...”หล่อนรับรู้ในที่นัดหมายแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อไปเรื่อยๆ นี่เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเท่านั้นเอง“วี...”ประตูห้องเปิดเข้ามา แล้วเจ้าของเสียงก็เดินเข้ามาอย่างกระฉับกระเฉง เป็นหญิงสาวใหญ่ อายุสี่สิบเศษๆ แต่ยังทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ“เห็นช่างภาพคนใหม่ของเราหรือยัง เขาเพิ่งมารับงานถ่ายแบบคราวนี้เอง โอ้โฮ...พี่งี้เห็นแล้วน้ำลายจะหกซะให้ได้ หล่อเฟี้ยวเลย พวกสาวๆ กำลังกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่...”อุร
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06เพลิงรักเพลิงแค้น 2 ไม่มียาขนานใดจะทำให้มันทุเลาลงไปได้เลย
“ไหนว่างานยุ่ง”“อยู่ๆ หัวก็มึนตื้อเฉยๆ สงสัยจะเพราะอีตาอัมพุนั่นแหละ...ตะกี้วีก็เจอที่หน้าห้อง ท่าทางแกขวางโลกดีนะ...อย่างนี้แหละมันน่าจะทำให้หัวปั่นซะเลย”“จะทำอะไร”“อ้าว...” หล่อนร้องเสียงแหลม ตาพราวระยับ “คนไม่ชอบหน้ากัน เขาทำยังไงต่อกันล่ะคะ”“ทุกทีเห็นวีเป็นคนมีมิตรจิตกับคนมาใหม่”“กับคนนี้เห็นจะต้องยกเว้นกระมังคะ วีเพิ่งเชื่อเดี๋ยวนี้เองแหละว่าทำไมที่บางคนเขาถึงพูดว่า ถ้าหากไม่ชอบหน้าก็ไม่ต้องไปหาเหตุผล ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ พอเห็นหน้าแล้วก็ไม่ชอบเลย”“เขาหล่อนะ” สุนิสาแกล้งท้วงอุรวีทำหน้าเบ้“หล่อก็หล่อซิ”“ทุกทีเห็นว่าเป็นหนุ่มหล่อ เธอก็เนื้อเต้นแล้ว”“เก็บหมอนี่ไว้เถอะค่ะ วีไม่อยากจะยุ่งด้วย...แต่จะให้อยู่เฉยๆ ก็คงจะไม่ยอมเหมือนกัน ขอให้ได้ทำให้หัวปั่นก่อนเถอะ...”“อย่าลืมนะว่าเขาเป็นคนมีฝีมือ...อย่าทำให้เขาอยู่ไม่ได้ ดูเหมือนว่าจะต้องจ่ายแพงมาก ถึงได้ตัวเขามา”อุรวีเบะปากออกนิดๆ“เงินน่ะ คุณสา...ถ้าใจถึงซะอย่าง ทุ่มเข้าไป หน้าไหนมันก็สยบทั้งนั้น จะเอาดีเลิศกว่าหมอนี่ก็คงจะมี แล้วกะแค่ช่างถ่ายรูป...มือแน่มาจากไหนกันเชียว มีอีกถมเถไป”“ไปถามลูกสาวท่านประธานใหญ่แล้วกัน”“ต๊าย...
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06
Bab terbaru
เพลิงรักเพลิงแค้น 5 อิ่มกับคำหวาน
“พูดมีเลศนัย”“ผมได้กลับเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ตำแหน่งที่โรงแรม...”อานิกออกชื่อโรงแรมใหญ่ริมแม่น้ำแห่งหนึ่งให้อุรวีทำตาโต แล้วหล่อนก็มีกิริยายินดีจนเห็นได้ชัด“ดีซิ ที่นั่นมีห้องอาหารที่อาหารอร่อยเยอะ”“เป็นงั้นไป ผมนึกว่าเพราะผมได้เข้ากรุงเทพฯ เสียอีก ที่ทำให้วีดีใจ”เขาตัดพ้อ แล้วหลังจากนั้นระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ ก็เป็นการคุยกันเรื่องสารทุกข์สุกดิบต่างๆ แต่ก่อนจะได้อิ่มกับอาหาร อุรวีได้อิ่มกับคำหวานจากปากของอานิก จนหัวใจของหล่อนพลอยเบิกบานไปหมด“ไปดิ้นต่อหน่อยดีไหม...จะได้ขยับแข้งขยับขา...ไม่อ้วนดีด้วย”“ขอโทรฯ กลับบ้านก่อนนะ...เดี๋ยวคุณยายกับคุณป้าจะเป็นห่วง”อานิกขอตัวไปเข้าห้องน้ำเมื่ออุรวีแยกไปโทรศัพท์ หล่อนแจ้งข่าวให้คุณยายได้รู้ก่อนว่าจะไปไหน แล้วจะกลับบ้านเวลาประมาณเท่าใด เผื่อว่าท่านจะได้ไม่ห่วง พอวางโทรศัพท์ลงหันกลับมา...ก็เกือบจะชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางเหมือนจะใช้โทรศัพท์ด้วยเหมือนกัน“ขอโทษครับ”ได้ยินน้ำเสียงของเขา แต่ยังมองไม่เห็นหน้า อุรวีได้แต่อุทานอยู่ในใจว่า ผู้ชายคนนี้สูงจัง จนต้องแหงนหน้าขึ้นมอง แล้วพอเห็นดวงหน้านั้น หล่อนก็ไม่ได้แสดงความประหลาดใจ
เพลิงรักเพลิงแค้น 4 แม่ลูกซ้ำรอยกันคิอชอบผัวเขา
“ผู้ชายมีอดีตไม่สะอาดนัก ไม่ไหวล่ะค่ะ ขี้เกียจเอามาให้คนเขาพูดถึงลับหลัง เรื่องของนายคนนี้ดิฉันได้ยินมาหนาหูนัก สารพัดเลยที่ฟังแทบไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง...”“แต่ยายอ้นไม่ใช่คนโง่”“ค่ะ แกไม่โง่ แต่แกไม่ค่อยระมัดระวังตัวเอง คบหากับผู้ชายคนไหน แกก็วางความสนิทสนมลงไปหมด คนไม่เข้าใจก็นึกว่าแกเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ด เล่นง่าย ทำให้ชื่อเสียงของแกพลอยเหม็นเน่า ราคาตกหมด”“ถ้าตัวแกไม่เสื่อมเสียซะอย่างก็ช่างเถอะ ผมไม่ถือสาเรื่องที่แกเป็นสาวเปรี้ยว...ดีกว่ามีลูกสาวหงิมๆ นะ ผมไม่ชอบคนหงิมๆ ซึมๆ ชอบอย่างที่คล่องแคล่วปรู๊ดปร๊าดมากกว่า”“แต่นายอัมพุก็มีเมียแล้วไม่ใช่หรือคะ”“ถ้าเมียมี แล้วทำไมเมียไม่มาด้วย”“คุณก็...พูดเป็นเล่นไปได้ ดิฉันก็หนักใจนะคะ ไม่อยากให้ยายอ้นไปยุ่งเกี่ยวกับผัวใคร...” เธอสะดุดไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงปร่าๆ“กลัวจะมีคนพูดกันได้ว่าแม่ลูกซ้ำรอยกัน คือชอบผัวเขา...”คุณอาร์มดึงร่างของภรรยาเข้ามาใกล้ สวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆ ในวงแขน“ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรนี่นา คุณเป็นเมียเดียวของผม...มีทะเบียนสมรสถูกต้อง แล้วเรื่องอ้น...ผมไม่เชื่อว่าแกจะทำอะไรร้ายๆ แบบนั้น ถ้าอัมพุมีเมียเป็นต
เพลิงรักเพลิงแค้น 3 ไม่เคยเปิดเผยฐานะที่้แท่้จริง
“ไม่สบายหรือคะ”น้ำเสียงอ่อนหวานเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยนั้น ทำให้เขาปรือเปลือกตาขึ้นมอง แล้วก็เห็นดวงหน้ากลมอิ่มเปล่งปลั่งแบบคนที่มีความสุขสมบูรณ์กับชีวิตเต็มเปี่ยม มืออูมหนาไปด้วยเนื้อแตะอังที่หน้าผากของเขา“ตัวไม่ร้อนนี่คะ ทำไมท่าทางเหมือนหมดอาลัย...”คุณนพมาศนั่งลง ทำให้เขาพลอยขยับตัวขึ้นมานั่งให้ดูดีขึ้น ยกมือลูบหน้าตัวเองไล่เรื่อยลงมาจากหน้าผากจนกระทั่งถึงปลายคาง ก่อนจะลดมือลง“รู้สึกเพลียๆ”“เรื่องงานอีกซิคะ”“วันนี้ผมเจอยายวี...”“อ้อ...”เธอพึมพำเบาๆ รับรู้เงียบๆคุณนพมาศไม่เคยแสดงท่าทีปราศจากความเป็นมิตรกับลูกเลี้ยง แต่ในเวลาเดียวกัน เธอก็ไม่อาจจะทำตัวเป็นเสมือนแม่ของอุรวีได้สนิทใจ เพราะตั้งแต่เยาว์วัยแล้วที่อุรวีมีท่าทางเฉยชาแบบคนแปลกหน้ามาตลอด“ไปที่บริษัทนั่นเอง...”คุณอาร์มมีกิจการค้าอยู่หลายแห่ง เขาสร้างตัวเป็นปึกแผ่นได้ในช่วงชีวิตเดียว และกิจการหนึ่งที่คุณนพมาศพยายามลืมๆ ว่าไม่มีก็คือบริษัทออกแบบนั่น เพราะอุรวีทำงานที่นั่น เธอสดับตรับฟังความสามารถของอุรวีทีไรก็ยอกแปลบอยู่ในอก เพราะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับอันธิกา แต่อุรวีได้เรื่องได้ราวมากกว่าอันธิกาไม่ได้เป็นโล้เป
เพลิงรักเพลิงแค้น 2 ไม่มียาขนานใดจะทำให้มันทุเลาลงไปได้เลย
“ไหนว่างานยุ่ง”“อยู่ๆ หัวก็มึนตื้อเฉยๆ สงสัยจะเพราะอีตาอัมพุนั่นแหละ...ตะกี้วีก็เจอที่หน้าห้อง ท่าทางแกขวางโลกดีนะ...อย่างนี้แหละมันน่าจะทำให้หัวปั่นซะเลย”“จะทำอะไร”“อ้าว...” หล่อนร้องเสียงแหลม ตาพราวระยับ “คนไม่ชอบหน้ากัน เขาทำยังไงต่อกันล่ะคะ”“ทุกทีเห็นวีเป็นคนมีมิตรจิตกับคนมาใหม่”“กับคนนี้เห็นจะต้องยกเว้นกระมังคะ วีเพิ่งเชื่อเดี๋ยวนี้เองแหละว่าทำไมที่บางคนเขาถึงพูดว่า ถ้าหากไม่ชอบหน้าก็ไม่ต้องไปหาเหตุผล ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ พอเห็นหน้าแล้วก็ไม่ชอบเลย”“เขาหล่อนะ” สุนิสาแกล้งท้วงอุรวีทำหน้าเบ้“หล่อก็หล่อซิ”“ทุกทีเห็นว่าเป็นหนุ่มหล่อ เธอก็เนื้อเต้นแล้ว”“เก็บหมอนี่ไว้เถอะค่ะ วีไม่อยากจะยุ่งด้วย...แต่จะให้อยู่เฉยๆ ก็คงจะไม่ยอมเหมือนกัน ขอให้ได้ทำให้หัวปั่นก่อนเถอะ...”“อย่าลืมนะว่าเขาเป็นคนมีฝีมือ...อย่าทำให้เขาอยู่ไม่ได้ ดูเหมือนว่าจะต้องจ่ายแพงมาก ถึงได้ตัวเขามา”อุรวีเบะปากออกนิดๆ“เงินน่ะ คุณสา...ถ้าใจถึงซะอย่าง ทุ่มเข้าไป หน้าไหนมันก็สยบทั้งนั้น จะเอาดีเลิศกว่าหมอนี่ก็คงจะมี แล้วกะแค่ช่างถ่ายรูป...มือแน่มาจากไหนกันเชียว มีอีกถมเถไป”“ไปถามลูกสาวท่านประธานใหญ่แล้วกัน”“ต๊าย...
เพลิงรักเพลิงแค้น 1 อุรวี
โทรศัพท์กรีดเสียงระรัวขึ้น ในท่ามกลางความเงียบ เสียงนั่นก็ทำให้ถึงกับสะดุ้งได้เหมือนกัน อุรวีเอื้อมมือแหวกๆ กองกระดาษและกองผ้าที่สุมอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าออกไป คว้ากระบอกโทรศัพท์ขึ้นมาวางแนบไว้กับซอกคอ กรอกเสียงลงไป มือก็ร่างแบบเสื้อต่ออย่างขะมักเขม้น“ค่ะ...วีพูดค่ะ”เสียงปลายสายอู้อี้จนเกือบจะไม่ได้ยิน “ไม่ได้ยินเลยค่ะ” หล่อนบอกไป “ค่ะ ได้ยินแล้ว...อ้าว...นิก หรอกรึ...ถึงว่าซิเสียงคุ้นๆ”หล่อนหัวเราะออกมา วางดินสอลง เอนหลังพิงกับพนัก...“ลงมากรุงเทพฯ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าไงนะ กินข้าวเย็นนี้เหรอ ได้ซิ ได้...แต่ต้องเย็นๆ มากหน่อยนะ...งานยุ่ง นี่ก็งานเต็มโต๊ะเลย จะมารับไหม...จะให้ไปเองเหรอ ที่ไหน...จ้ะ...จ้ะ...”หล่อนรับรู้ในที่นัดหมายแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อไปเรื่อยๆ นี่เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงเท่านั้นเอง“วี...”ประตูห้องเปิดเข้ามา แล้วเจ้าของเสียงก็เดินเข้ามาอย่างกระฉับกระเฉง เป็นหญิงสาวใหญ่ อายุสี่สิบเศษๆ แต่ยังทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ“เห็นช่างภาพคนใหม่ของเราหรือยัง เขาเพิ่งมารับงานถ่ายแบบคราวนี้เอง โอ้โฮ...พี่งี้เห็นแล้วน้ำลายจะหกซะให้ได้ หล่อเฟี้ยวเลย พวกสาวๆ กำลังกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่...”อุร
