“เธอต่างหากที่เข้าใจผิด มายดรีม..” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงพร่าเล็กน้อยแววตาพราวระยับพร้อมกับนิ้วแกร่งไล้แก้มใสเบาๆ เหมือนหยอกเย้า
“ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้นะ”
เหมือนฝันบอกเสียงสั่นแล้วเอนกายหนีใบหน้าที่ก้มต่ำลงมาจนสุดกำลังรามหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วรวบเอวบางเข้ามาหาร่างแกร่งรัดร่างเล็กไว้ด้วยกำลังที่เหนือกว่า เหมือนฝันดิ้นขลุกขลักในวงแขนแข็งแรงมือน้อยพยายามดันอกกว้างไว้หน้านวลใสซีดสลับแดงด้วยความหวาดหวั่น
“มาเป็นผู้หญิงของฉันแล้วบ้านหลังนี้จะยังเป็นของเธอ”
“ไม่มีทาง.. ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ ออกไป..”
หญิงสาวเริ่มทุบอกกว้างของเขาอย่างฉุนเฉียวแต่รามก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับแรงเท่ามดของเธอ มือใหญ่รวบข้อมือเล็กไว้อย่างง่ายดายแล้วกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นเมื่อแรงเสียดสีจากการดิ้นของเธอมันทำให้เขารู้สึกร้อนๆ ในกาย
“อยากฟังข้อเสนอที่ดีกว่านี้มั้ยมายดรีม”
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและฉันไม่ได้ชื่อมายดรีม คนบ้า ออกไปนะ”
“เธอเป็นมายดรีมของฉัน ฉันจะเรียกแบบนี้มีอะไรมั้ย”
“มี ฉันเกลียดขี้หน้าคุณ คนเลว กินข้าวบ้านเขาแล้วยังจะมาข่มขู่เจ้าของบ้านอีก นิสัยไม่ดี” หญิงสาวต่อว่าเขาหน้าดำหน้าแดง รามรู้สึกติดใจในคำพูดนั้นไม่น้อย
“เธอจะว่าฉันเนรคุณเหรอ”
“ใช่.. รู้ตัวด้วยเหรอ ถ้ารู้ตัวแล้วก็ออกไปจากบ้านฉันซะ..”
“บังเอิญว่าฉันไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่แล้วอีกอย่างเจ้าของบ้านก็แก้มห้อม หอม..” ไม่พูดเปล่าแต่รามหอมแก้มแดงๆ ด้วยความฉุนเฉียวของเธอหนักๆ เหมือนฝันแทบกรี๊ดพูดไม่ออกเลยทีเดียว
“เอาล่ะเลิกเล่นได้แล้ว มาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า..”
รามยิ้มบางๆ แล้วอุ้มร่างเล็กออกมาจากห้องครัวแล้วพาเธอไปยังห้องรับแขกของบ้านอย่างสบายๆ ราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของบ้าน เหมือนฝันได้แต่ดิ้นอย่างบ้าคลั่งด้วยความหวาดหวั่น…
“ปล่อยนะคนบ้า ปล่อยฉันนะ..” เหมือนฝันหน้าซีดด้วยความหวาดหวั่นยิ่งเขารัดร่างเธอแน่นเข้าก็ยิ่งกลัว
“อย่าดิ้นนะไม่งั้นฉันจะโยนทิ้งเสียเดี๋ยวนี้” เขาขู่แล้วทำท่าจะปล่อยเธอจริงๆ เหมือนฝันใจหล่นวูบรีบเกี่ยวแขนคล้องคอเขาไว้ทันที
“ว้าย..”
“หึหึ เอาล่ะมานั่งคุยกันดีๆ ดีกว่า”
ไอ้ที่ว่านั่งคุยกันดีๆ นั้นก็คือเธอต้องนั่งบนตักกว้างโดยมีวงแขนแข็งแรงโอบรัดไว้อย่างแน่นหนาจนเธอไม่มีทางจะหลุดพ้นจากวงแขนของเขาไปได้
“ไม่คุย ปล่อย..”
“โอเค ปล่อยก็ได้ ฉันอยากดื่มน้ำผลไม้เย็นๆ มีมั้ย”
“นี่คุณ ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของคุณนะ”
เหมือนฝันหน้างอขุ่นเคืองอย่างที่สุดเขาบังอาจนักเข้ามาในบ้านของเธอมาโดยที่เธอไม่ได้อยากต้อนรับไม่พอ มาขอข้าวขอน้ำกินแล้วยังจะมาข่มขู่เธออย่างน่าไม่อายอีกด้วย...
“ก็เธอต้องรู้เอาไว้ว่าฉันชอบไม่ชอบอะไร เอาล่ะ ไปหาน้ำผลไม้มาให้ฉันแล้วเราจะมาคุยกัน หรือหากไม่อยากคุยกันก็ทำอย่างอื่นก็ได้นะ”
เขาบอกหน้าตาเฉยแววตาพราวพรายแต่มีแววเอาจริงจนเหมือนฝันไม่กล้าจะขัดใจรีบไปหาสิ่งที่เขาต้องการมาทันที
“อ้อ.. ถ้าคิดจะแกล้งกันแบบผัดกะเพราเมื่อครู่ล่ะก็ เธอโดนลงโทษแน่ๆ”
เสียงร้องตามหลังมาทำให้เหมือนฝันแอบย่นจมูกกับตัวเองอย่างหมั่นไส้คนรู้ทัน
“คนบ้า เล่นสงครามประสาทกันชัดๆ”
เหมือนฝันบ่นไปก็รินน้ำส้มคั้นที่เธอเองก็มักมีติดตู้ไว้เป็นประจำใส่แก้วไปให้เขา
“ได้แล้วค่ะ ให้ป้อนด้วยมั้ยคะ” หญิงสาวยื่นแก้วน้ำส้มให้เขาปากเจ้ากรรมก็ดันไปถามเขาแบบนั้นเสียนี่
“แน่นอน เธอต้องป้อนฉันด้วย”
“อ๊ายยยย คนบ้า ฉันแค่ประชด”
หญิงสาวหน้างอแล้วถอยออกมามองเขาดื่มน้ำส้มอย่างสบายอารมณ์อย่างหมั่นไส้เหลือกำลัง ตอนนี้เธอหวาดหวั่นไปเสียหมดจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว
“คุณจะเอายังไง ว่ามาเลยดีกว่าค่ะ”
“มานั่งตรงนี้สิ” เขาตบที่นั่งข้างๆ ตัวเองเหมือนฝันรีบส่ายหน้าหวือ รามเงยหน้ามองเธอด้วยแววตาที่ทำให้เหมือนฝันหนาวๆ ร้อนๆ
“รีบพูดธุระของคุณมาสิคะ แล้วก็รีบกลับไปได้แล้วฉันมีเรื่องต้องทำเยอะแยะไม่ได้นั่งกินนอนกินแล้วมาเที่ยวข่มขู่คนอื่นเขาเหมือนคุณ”
“หึหึ แหม ถือว่าเป็นคำชมนะเนี่ย”
“ว่ามาเลยค่ะว่าคุณจะเอายังไง”
“ก็อย่างที่บอกไงว่าให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน แล้วบ้านหลังนี้จะยังเป็นของเธอแล้วพ่อของเธอก็จะปลอดภัย”
“เห็นแก่ตัวที่สุด.. ที่ครอบครัวของฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณ ยังจะมีหน้ามาเสนออะไรทุเรศๆ แบบนี้อีกเหรอ” เหมือนฝันตวาดลั่นมองเขาอย่างขุ่นเคือง รามไหวไหล่เบ้ปากน้อยๆ อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด
“แล้วเธอรู้มั้ยว่าฉันต้องสูญเสียรายได้ไปกี่ร้อยล้านกับการกระทำของพ่อเธอ..”
น้ำเสียงของเขาเยียบเย็นจนเหมือนฝันรู้สึกขนลุกแต่เธอจะไม่มีวันอ่อนข้อให้เขาในเมื่อสิ่งที่เขาทำกับพ่อของเธอมันก็หนักหนาเช่นกัน
“แต่คุณก็ทำร้ายพ่อของฉันปางตาย มันยังไม่พออีกเหรอ”
“ฉันไม่ได้ทำถึงขนาดนั้น คนอย่างฉันไม่มีทางรังแกคนไม่มีทางสู้หรอกมายดรีม”
“ก็สิ่งที่คุณทำอยู่นี่ล่ะที่เขาเรียกว่ารังแกคนไม่มีทางสู้” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าเขาอย่างฉุนเฉียว
“ก็จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันรังแกคนไม่มีทางสู้ เธอน่าจะภูมิใจนะ เอาล่ะฉันจะใช้หนี้ให้พ่อของเธอด้วยก็แล้วกันถือว่าให้ค่าตัวเธอล่วงหน้าไปในตัว”
“เก็บเงินสกปรกของคุณไว้เถอะฉันไม่ต้องการ ถ้าจะให้ดีคุณควรกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ออกไป..”
เหมือนฝันเสียงดังชี้ไปที่ประตูอย่างไม่เกรงกลัวเขาเพราะตอนนี้เธอโกรธจนควันออกหูกับคำพูดที่แสนจะเห็นแก่ตัวและดูถูกเธอที่สุด
“ฉันให้เวลาเธอคิดห้าวัน.. ก่อนที่บ้านหลังนี้มันจะเป็นของฉันและหากมันเป็นของฉัน ฉันจะทำลายมันให้ไม่เหลือซากเลยคอยดูสิ ฉันกลับก่อนนะแล้วอีกห้าวันฉันจะมาเอาคำตอบแต่ฉันว่าเธอควรเก็บของไว้รอฉันมารับดีกว่า..”
รามลุกขึ้นแล้วก้มหน้าลงมาใกล้จนเหมือนฝันผงะหนี หญิงสาวมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อแต่รามกลับยิ้มใส่เธอเหมือนจะยั่วให้สติแตกแล้วเขาก็ทำให้เธอสติแตกจริงๆ เมื่อเขาจูบแก้มนวลหนักๆ และจูบเรียวปากระเรื่อของเธอเร็วๆ ก่อนจะเดินจากไปอย่างสบายอารมณ์ปล่อยให้คนที่ถูกขโมยจูบยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่กับที่มองตามเขาด้วยความขุ่นใจอย่างที่สุด
“อี๊ คนบ้า สารเลว ร้ายกาจที่สุด..”
เหมือนฝันทำได้แค่ว่าเขาลับหลังเท่านั้น มือเรียวยกขึ้นกุมแก้มนวลที่ร้อนผ่าวและคงจะแดงเห่อเหมือนโดนไฟลวกไปทั้งใบหน้าแล้วก็เป็นได้
“ฉันไม่มีวันยอมสยบให้คุณง่ายๆ หรอก..”
หญิงสาวกัดฟันอย่างเจ็บใจมองคนที่เดินจากไปอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ...
ตอนที่9.หลังจากวันนั้นรามหายไปจากชีวิตของเหมือนฝันโดยไม่มาให้เห็นหน้าหรือโทรศัพท์มากวนใจซึ่งทำให้เหมือนฝันที่กำลังหางานทำและกำลังหาทางออกให้ตัวเองได้มีเวลาคิดหาทางที่จะหาเงินมาใช้หนี้ เสี่ยเจียง จำนวนสิบล้านภายในเดือนนี้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะมืดแปดด้าน ตอนนี้เธอมีเงินในบัญชีทั้งหมดประมาณเจ็ดล้านบาททั้งจากการขายสิ่งมีค่าที่ตนมีทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับและที่ดินเล็กๆ น้อยๆ ที่แม่ของเธอโอนไว้ให้ในชื่อของเธอตั้งแต่สมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ และเงินเดือนจากการทำงานอย่างหนักมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา หลังจากที่พ่อของเธอถูกทำร้ายจนท่านยังไม่สามารถเดินได้เป็นปกติจะต้องใช้ไม้เท้าค้ำยันและกลายเป็นคนที่ต้องเข้าสถานบำบัดการติดสุรา แต่เงินอีกสามล้านเธอจะไปหามาจากไหนกันแม้ตอนนี้ท่านจะอาการดีขึ้นแต่สังขารร่างกายที่บาดเจ็บสาหัสมาก่อนก็ยังเป็นอุปสรรค์ในการดำเนินชีวิต ตอนแรกเธอจะพาท่านกลับมาพักฟื้นที่บ้านแต่บิดาของเธอขออยู่ที่สถานบำบัดต่อเพราะที่นั่นท่านมีเพื่อนและมีสังคมเล็กๆ จากคนที่เข้ามารับการรักษาซึ่งท่านก็ให้เหตุผลว่าออกมาก็จะมาเพิ่มภาระให้เธอซึ่งเหมือนฝันก็เข้าใจดีว่าท่านคงไม่อยากให้เธอเป็นห่ว
ตอนที่10.“ขอบคุณมากนะคะคุณอาอร แล้วหนูฝันจะมาเยี่ยมนะคะ หนูฝันกลับแล้วนะคะ”หญิงสาวไหว้ผู้เป็นอาอย่างอ่อนช้อยแล้วเดินขึ้นรถทัวร์เที่ยวเย็นกลับกรุงเทพฯ เหมือนฝันถอนหายใจน้ำตาพานจะไหลแต่พยายามเก็บซ่อนมันไว้อย่างสุดกำลังมองผู้เป็นอาซึ่งขับรถกระบะพาเธอมาส่งที่สถานีขนส่งที่โบกมือยิ้มให้อยู่ไหวๆ แล้วโบกมือตอบท่านด้วยความซาบซึ้งใจเธอก็ไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตรเสียทีเดียวหรอก แต่เธอจะไม่นำปัญหามาให้พวกเขา หญิงสาวบอกตัวเอง…สามวันต่อมาเหมือนฝันย้ายออกจากบ้านหลังงามไปเช่าห้องในอพาร์ตเม้นต์แห่งหนึ่งซึ่งแม้จะเป็นห้องเล็กๆ มีห้องน้ำในตัวเป็นแค่ห้องเปล่าๆ ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยค่าเช่าก็ตกอยู่เกือบสามพันนับว่าแพงอยู่ในความรู้สึกของเหมือนฝัน เธอพยายามหางานทำแต่ไม่มีที่ไหนเรียกตัวเธอเลยสักที่ซึ่งเธอก็ไม่ละความพยายามปลอบใจตัวเองว่าเพิ่งจะสมัครงานไปเพียงแค่สามวันเท่านั้น ทางบริษัทก็ยังไม่ได้อ่านเอกสารสมัครงานของใครครบทุกคนหรอก ซึ่งพอจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่เมื่อมองกำหนดสัญญาที่จะต้องใช้หนี้เสี่ยเจียงและคำพูดแกมข่มขู่ของรามเหมือนฝันก็เริ่มเครียดจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว..“หวังว่าเขาคงจะแค่ขู่เรา เท่
ตอนที่11. “สวัสดีสาวน้อย ได้ข่าวว่าเอาเงินมาใช้หนี้แทนนายเมืองพลเหรอ..”ชายร่างวัยกลางคนหน้าตาหลุกหลิกรูปร่างท้วมพูดขึ้น ริมฝีปากห้อยๆ ยิ้มกริ่มอย่างที่เหมือนฝันคิดในใจว่ามันเป็นรอยยิ้มของเฒ่าหื่นกามนั่นคงเป็นเสี่ยเจียง แต่ใกล้ๆ กันมีชายหนุ่มอีกคนน่าจะอายุประมาณสี่สิบรูปร่างสมาร์ตหน้าตาคมเข้มแต่แววตาก็ไม่น่าไว้ใจเช่นกัน“ฉันเอาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อค่ะ” เหมือนฝันพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุด“อ้อ ลูกสาวนายเมืองพล ทำไมเราไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขามีลูกสาวน่ารักขนาดนี้..”“นั่นสินะ ฉันก็นึกว่าลูกสาวของนายเมืองพลยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ อยู่ อ้อ.. ลืมแนะนำตัว ฉันเสี่ยเจียง นั่นอาหมิง น้องชายฉันเอง” เสี่ยเจียงยิ้มๆ แล้วลุกเดินมาหาเหมือนฝันที่ยืนนิ่งอยู่กลางห้องเย็นเฉียบใบหน้าใสขาวซีด“เฮียเสียมารยาทจัง เชิญหนูน้อยของเรานั่งก่อนสิ” เสี่ยหมิง พูดขึ้นแล้วยิ้มให้เธอบางๆ ท่าทางของเสี่ยหมิงดูภูมิฐานและเก็บอาการต่างๆ ได้ดีกว่าคนเป็นพี่แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เหมือนฝันรู้สึกดีเท่าไหร่ หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่หน้าโต๊ะทำงานของเสี่ยเจียงทันทีเพื่อระงับอาการขาสั่นของตนด้วย“ชื่ออะไรจ๊ะหนู”“เหมือนฝันค่ะ..”
ตอนที่12.“จะอวดดีเกินไปแล้วเหมือนฝัน.. พวกนายติดตามดูเธอไว้ อยากรู้นักไอ้เสี่ยแก่ๆ นั่นมันมีอะไรดีเจ้าหล่อนจึงวิ่งไปหามัน..”ทางด้านรามซึ่งติดตามดูเหมือนฝันอยู่ไม่ห่างก็หัวเสียอย่างหนักเมื่อหญิงสาวไม่มีทีท่าสนใจเขาแม้แต่น้อย เจ้าหล่อนยังคงหางานทำขายทรัพย์สินทุกอย่างที่มีเพื่อหาเงินไปใช้หนี้เสี่ยเจียงซ้ำยังไปหาเสี่ยเจียงถึงที่แล้วยังออกไปกินข้าวกับเสี่ย หมิงอย่างสนิทสนมอีกด้วย“ครับ แล้วจะให้ผมจับตัวเธอมาเลยมั้ยครับ” โทนี่แสร้งถามไปอย่างนั้นด้วยอยากยั่วเจ้านายเล่นๆ ตามประสาคนขี้เล่น“นี่นายเห็นฉันเป็นคนบ้านป่าเมืองเถื่อนเหรอวะ ไอ้โทนี่ วอนโดนเตะซะแล้ว”“ก็ผมเห็นเจ้านายสนใจเธอกว่าใครก็เลยคิดว่าจะให้เอาตัวเธอมาเลยไงครับจะได้ไม่เสียเวลา” โทนี่ทำท่าขึงขังทั้งที่ในใจอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ กับท่าทางแทบเต้นของเจ้านายหนุ่มที่แสดงออกมาเพียงแค่หญิงสาวที่ตนหมายตาไปกินข้าวกับชายคนอื่น ทั้งที่ก่อนหน้านี้รามไม่เคยสนใจหญิงสาวคนไหนออกนอกหน้าขนาดนี้ นั่นแสดงว่าแม่สาวเสิร์ฟหน้าใสคนนั้นต้องมีอะไรดีและอาจจะเป็นอนาคตนายหญิงของตนด้วยก็ได้“รู้มาก ไปทำตามที่บอกแล้วรายงานฉันทุกระยะ” รามสั่งงานด้วยความฉุนเฉีย
ตอนที่13.รามกัดกรามกรอดด้วยความโกรธสุดขีดเมื่อได้ฟังสิ่งที่โทนี่รายงานเข้ามา จากที่ร้อนระอุอยู่แล้วหัวใจหนุ่มหล่อผู้เพียบพร้อมที่ไม่เคยเจอหญิงใดปฏิเสธก็ยิ่งร้อนเดือดดาลขึ้นไปอีก“ตอนนี้เธออยู่ไหน”“กินมื้อค่ำอยู่กับเสี่ยหมิงที่โรงแรม.. ครับ” โทนี่บอกชื่อโรงแรมมายิ่งพาใจของรามรุ่มร้อน เมื่อที่นั่นมีห้องเปิดพร้อมสำหรับผู้ที่ต้องการความเป็นส่วนตัว และแอบเปิดบ่อนเป็นแหล่งส่องสุมของพวกหนีภรรยาครอบครัวมามั่วสุม และร้านอาหารของโรงแรมก็มีหญิงสาวและชายหนุ่มคอยบริการผู้หิวกระหายในรสสวาททั้งชายหญิง“เฝ้าดูเธอไว้ฉันจะจัดการผู้หญิงอวดดีกับฉันด้วยตัวเอง”รามบอกเสียงห้วนแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินไปยังลานจอดรถหรูของตนแล้วขับรถยนต์คันโปรดของตนออกไปทันที ทอมซึ่งอยู่คอยอารักขาดูแลช่วยงานเจ้านายหนุ่มจึงรีบขับรถของตนตามไปห่างๆทางด้านเหมือนฝันที่กำลังรับประทานอาหารเย็นกับเสี่ยหมิงอยู่นั้นไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามองจากใครบางคน และเธอก็ไม่ได้มีเวลาคิดสนใจอะไรรอบข้าง เมื่อตอนนี้เธอเกร็งและอึดอัดจนอยากให้ช่วงเวลาที่อยู่กับเสี่ยหมิงสิ้นสุดลงเสียที แม้เสี่ยหมิงจะดูเป็นสุภาพบุรุษแต่คำพูดของวิกานดายังคงก้องอยู
ตอนที่14.“โอ.. เธอซ่อนรูปจริงๆ มายดรีมของฉัน..” รามครางกระเส่าในลำคอเมื่อเสื้อตัวสวยหลุดพ้นร่างสาว ทรวงอกตูมเต่งอวบอิ่มจนล้นขอบบราตัวงามก็ปรากฏต่อสายตาไม่รอช้าเขารีบปลดตะขอแล้วเหวี่ยงสิ่งที่ขวางกั้นความงามต่อสายตาของเขาออกทันที แล้วยิ่งเห็นเนื้อแท้ขาวลอออวบอิ่มที่ประดับด้วยยอดทับทิมสีหวานแล้วรามก็ถึงกับลำคอแห้งผากขึ้นมาทันทีในขณะที่เจ้าของดอกบัวงามเริ่มได้สติยกมือขึ้นปิดบังทรวงสาวของตนจากสายตาเขาและหมุนกายหันหลังให้เขาทันที ซึ่งแผ่นหลังนวลก็ไม่ได้ทำให้รามผิดหวังเช่นกัน ชายหนุ่มประทับริมฝีปากร้อนๆ ลงบนบ่ามนและเลียไล้ไปตามกระดูกสันหลังของเธอช้าๆ ส่วนมือทั้งสองข้างก็เอื้อมไปข้างหน้าแล้ววางทับมือเล็กที่แทบจะปิดทรวงอกอวบใหญ่ของตนไม่มิด เหมือนฝันเข่าอ่อนครางออกมาอย่างลืมตัวด้วยความซ่านกระสัน และมือเล็กถูกกอบกุมไว้ด้วยมือใหญ่ที่ฟอนเฟ้นอกอวบของเธออย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรามรั้งใบหน้าสาวให้หันมาแล้วบดจุมพิตร้อนแรงลงไปบนกลีบปากนุ่มอีกครั้งอย่างเร่าร้อนและครั้งนี้เหมือนฝันก็จูบตอบเขาอย่างลืมตัวสร้างความพอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก มือใหญ่จับร่างบางหันกลับมาแล้วผละจากปากระเรื่อเพียงเสี้ยวนาทีเพื่อ
ตอนที่15.“เราถูกลักพาตัว..” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองก่อนจะลุกลงจากเตียงกว้างสีขาวสะอาดแล้วตรงไปที่หน้าต่างที่มีม่านสีหวานปลิวไสว เมื่อเธอโผล่หน้าออกไปนอกหน้าต่างลมทะเลก็ปะทะใบหน้าทันที..“ที่นี่ที่ไหน..” หญิงสาวแหวกม่านออกแล้วมองไปรอบๆ บริเวณ เมื่อเห็นว่าประตูเชื่อมต่อกับระเบียงนอกห้องเหมือนฝันก็ไม่รอช้ารีบเดินออกไปที่ระเบียงกว้างที่มีกระถางดอกไม้วางเรียงรายและก็กำลังออกดอกชูช่อบานสะพรั่ง ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่ามันมีดอกอะไรบ้าง แต่สีสันและกลิ่นหอมของมันก็พอทำให้เธอพอจะหยุดชื่นชมมัน ก่อนจะละสายตามองไปที่ท้องทะเลกว้างเวิ้งว้างแล้วหันกลับมามองสถานที่ที่เธอกำลังยืนอยู่บ้านสีขาวหลังใหญ่งดงามรูปทรงคล้ายตึกโบราณสมัยโรมันแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะมันผสมผสานความเป็นเรือนไทยไปด้วยอย่างลงตัวดูงดงามแปลกตาซึ่งปลูกสร้างอยู่บนเนินเขาหินปูนซึ่งมีฉากเบื้องหลังเป็นต้นไม้เขียวขจีสลับกับหินสีเทาสูงๆ ต่ำๆ เหนือหลังคาบ้านขึ้นไป รอบๆ บริเวณบ้านก็ปลูกประดับด้วยดอกไม้หลากสีสันและมีสวนหย่อมงดงาม มีบันไดหินทอดลงไปสู่ชายหาดสีขาวสะอาดตาน่าเดินเล่น แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะทำแบบนั้น“ชอบที่นี่ไหม..” เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งด
ตอนที่16.เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วเหมือนฝันก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวใหม่ซึ่งข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างสำหรับเธอมีครับครันเพียบพร้อมทั้งเสื้อผ้าชั้นนอกชั้นใน ทั้งเครื่องสำอางและครีมบำรุงผิว“เครื่องสำอาง ลิปสติก หึ จะให้เราแต่งหน้าทาปากให้ปลาโลมาดูรึไงคนบ้าเอ๊ย..” หญิงสาวหยิบลิปสติกสีสวยยี่ห้อดังออกมาดูแล้วย่นจมูกใส่มันอย่างหมั่นไส้ราวกับว่ามันคือคนที่เธอนึกค่อนขอดอยู่ในใจ..“แล้วนี่ชุดว่ายน้ำ ไม่ใส่เสียยังจะดีกว่ามั้ย ดูสิ จะปิดอะไรมิด” เหมือนฝันใช้นิ้วคีบผ้าสองชิ้นเล็กๆ ออกมาจากกล่องซึ่งมีตรายี่ห้อของชุดว่ายน้ำแบรนด์ดังออกมามองตาโตแล้วก็หน้าแดงเมื่อนึกถึงสภาพที่ตนใสสวมใส่มัน“ก็ดีนะไม่ต้องใส่ก็ได้ที่ฉันเตรียมมาก็เผื่อไว้กลัวเธอเขินที่ต้องแก้ผ้าเดินบนชายหาด”“อุ้ย คุณราม..”เหมือนฝันตกใจจนทำบิกินี่สองชิ้นนั้นหลุดมือหันขวับมามองเขาตาโต รามยืนยิ้มกริ่มอยู่หน้าประตูห้องร่างสูงสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเผยอกแกร่งตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้อสีทองงดงามน่าลูบไล้.. ตายล่ะ หนูฝันเธอทำไมคิดเรื่องน่าอายแบบนี้ หญิงสาวตำหนิตัวเองในใจ“อะ เอ่อ คุณ คือฉัน..”“เป็นไง เสื้อผ้าใส่ได้ไหม ฉันเลือกมาแบบที่เธอชอ
ตอนที่67. อวสานบทส่งท้าย รามปรายตามองบอดีการ์ดคนสนิททั้งสองอย่างไม่พอใจนิดๆ ยิ่งเห็นแววตายิ้มๆ ของโทนี่แล้วก็นึกอยากจะหาอะไรปาหัวให้แตกไปเลย โทษฐานที่ร่วมมือกันวางแผนลักพาตัวลูกเมียของเขา แม้จะรู้ว่าทั้งสองคนทำไปด้วยความรักและหวังดีแต่มันก็ทำให้เขาเสียฟอร์มอย่างที่สุด มีหรือคนอย่างรามเสียท่าเพียงแค่มุกตื้นๆ แค่นี้ ซ้ำยังมีคนร่วมขบวนการเป็นโหล“ไม่ต้องมาทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน พวกนายยังอยู่ในช่วงทัณฑ์บนอยู่ยังไม่ครบสามเดือนดีเลยโผล่หน้ามาทำไมกัน ดังนั้นไปให้ห่างๆ อวัยวะเบื้องล่างของฉันเลย”“คร้าบๆ ไปแล้วครับ แหม ก็แค่หวังดีอยากให้เจ้านายสมรักสมรสกับเมียเสียทีจะได้มีความสุขเหมือนผมกับที่รักเท่านั้นเอง”โทนี่ซึ่งกล้าต่อปากต่อคำกับเจ้านายและโดยส่วนตัวเป็นคนนิสัยขี้เล่นต่างจากทอมผู้พี่ที่ติดจะเงียบขรึมเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปหอมแก้มดาราภรรยาของตนซึ่งยังคงทำหน้าที่เลขาของรามอยู่ ผลก็คือโดนหยิกไปหนึ่งทีจนร้องโอดโอย“ทะลึ่งคุณเนี่ย นี่ต่อหน้าเจ้านายดาวนะคะ” ดาราแหวสามีหน้าแดงก่ำ“ทีหลังตบให้คว่ำเลยนะดารา ถ้าคว่ำแล้วฉันจะช่วยซ้ำอีกแรง”รามได้ทีเสริมส่งลูกน้องสาวทันที โทนี่ทำหน้าละห้อยน่าขัน ท
ตอนที่66.“โอ้ว แน่นเหลือเกินมายดรีม เมียจ๋า รัดผัวแน่นสุดๆ อา..”รามครางลึกในลำคอเมื่อเขาจับเรียวขาของเธอเกี่ยวพันเอวสอบของตนไว้แล้วสอดแทรกกายใหญ่โตคึกคะนองเข้าไปในกลีบกายสาวฉ่ำเยิ้มในครั้งเดียว“อ๊า อื้อ พี่รามคะ ไป ที่ ตะเตียง เถอะค่ะ... อา...” หญิงสาวครางกระเส่าบอกเขาเมื่อกลัวว่าเสียงของพวกตนจะดังออกไปข้างนอกจนเธอรู้สึกขัดเขินขึ้นมาเมื่อก้มมองกายแกร่งที่ประสานกับร่างสาวอ่อนไหวอย่างโจ่งแจ้ง เหมือนฝันหลบตาคมด้วยความขัดเขินแม้จะผ่านศึกรักมากี่ครั้งเธอก็ยังรู้สึกขัดเขินกับการแสดงความรักแบบนี้อยู่ดี..“ไม่ทันแล้วทูนหัว พี่รามไม่ไหวแล้วอยากรักเมียตรงนี้ เตียงไว้ทีหลังต่อจากนี้นะจ๊ะ” รามพูดเสียงหอบกระเส่าแล้วโยกกายเข้าหาร่างบอบบางอย่างร้อนแรง แผ่นหลังเล็กของเหมือฝันแทบจะจมหายเข้าไปในประตู ความเสียวซ่านโจมตีทั้งหนุ่มสาวจนแทบมอดไหม้ระลอกแล้วระลอกเล่า แต่รามไม่ได้ให้มันจบลงง่ายๆ เขาช้อนใต้สะโพกตึงแน่นแล้วพาเธอเดินไปที่เตียงขณะที่เรียวขาเสลาของเหมือนฝันโอบรัดเองสอบอย่างแน่นหนา“โอ้วว สุดๆ ชอบมั้ยเมียจ๋า..” รามโยกโย้กายแกร่งเข้าหาร่างบอบบางอย่างร้อนแรงจังหวะการก้าวเดินยิ่งทำให้ความเสียวซ่านมีม
ตอนที่65.เหมือนฝันยิ้มกว้างเมื่อเห็นท่าทางแสนงอนของสามีแล้วก็แอบนึกสงสารทอมกับโทนี่ที่ถูกหักเงินเดือนถึงสามเดือนข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับเดโชและนกยูง เรื่องลักพาตัวเธอกับน้องปีใหม่ไปเมื่อสามวันก่อน ตอนนี้รามยังคงงอนไม่หายแม้ว่าเธอจะพยายามงอนง้อเขาด้วยวิธีต่างๆ แต่วันนี้เธอมีไม้เด็ดมาง้อเขาแล้วล่ะ“ยังไม่หายงอนอีกเหรอคะคนดีของหนูฝัน” เหมือนฝันถามเบาๆ แต่คนตัวโตก็ยังคงหันหลังให้เธอซ้ำยังทำทีเป็นอ่านหนังสือพิมพ์อย่างเอาเป็นเอาตาย“คนอะไรน้า แสนงอนจริงๆ ทุกคนทำไปก็เพราะรักและหวังดีนะคะ”“รู้แล้ว แต่ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว..” รามตอบกลับมาเสียงห้วน เหมือนฝันหัวเราะคิก เพราะท่าทางของเขาเหมือนเด็กชายรามมากกว่าคุณพ่อรามสุดหล่อเสียอีก“จะนอนรึยังคะ หนูฝันง่วงแล้ว..” เหมือนฝันเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วร้องถามเสียงแผ่วพร่าจงใจยั่วเขาด้วยน้ำเสียงเสียก่อน คอยดูเถอะแสนงอนนักจะยั่วให้คลั่ง.. หญิงสาวคิดอย่างอิ่มเอมใจแม้เขาจะงอนแต่เธอรู้ว่ารามรักเธอมากแค่ไหน มากพอที่เธอจะอดทนง้อเขาโดยไม่โกรธที่เขาทำมึนตึงใส่เธอสามวันแล้ว ตลอดสามวันที่ผ่านมารามจะเล่นกับลูกและพุดคุยกับเธอบ้างแต่ก็ทำทีมึนตึงเย็นชาไม่มองหน้า
ตอนที่64.รามวอนขอคนอื่นเป็นครั้งแรกในชีวิต เกิดมาเขาไม่เคยต้องเว้าวอนร้องขอใครเช่นนี้มาก่อนเลยก็ว่าได้ ตลอดชีวิตเขาคือความสมบูรณ์แบบไม่เคยสักครั้งที่จะต้องร้องขออ้อนวอนถึงเพียงนี้ แต่ที่เขายอมสละยอมลดศักดิ์ศรีของตนก็เพราะเขารักเธอ..“อย่าค่ะคุณราม หนีไปไม่ต้องห่วงหนูฝันกับลูกนะคะ อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเพราะพวกเลยค่ะ หนูฝันก็แค่คนไร้ค่า คุณยังมีโอกาสเจอผู้หญิงดีๆ สวยๆ รวยๆ ที่เหมาะสมกับคุณ แล้วก็มีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่ ลืมพวกเราเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย”“ไม่ฉันไม่ยอมให้เธอกับลูกเป็นอะไรไปหรอกนะเหมือนฝัน มายดรีมฉันยอมเสียเธอกับลูกไปไม่ได้..” รามเสียงสั่นแววตาคมไหวระริก“ทำไมล่ะคะ ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้รักฉันและไม่ต้องการฉันอยู่แล้ว ปล่อยให้ฉันตายไปเถอะค่ะ คุณจะได้เป็นอิสระและเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน หนีไปนะคะ พวกเขาจะฆ่าคุณแน่ๆ คุณต้องหนีไป”“ไม่ฉันไม่หนี ฉันจะอยู่ที่นี่กับเธอ.. ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยเธอกับลูกไปเถอะ หากพวกแกอยากฆ่าอยากแก้แค้นฉันฆ่าฉันคนเดียว”“ไม่โว้ย ฉันจะฆ่ามันทั้งหมดพ่อแม่ลูกนี่ล่ะสะใจดีแต่ฉันจะฆ่านังคนสวยนี่ก่อน” ชายคนนั้นตะโกนสวนออกมาแล้วทำท่าเหนี่ยวไก “อย่า ได้โปรดฉันขอร
ตอนที่63.นั่นคือข้อความที่อยู่ในกระดาษแผ่นนั้น.. รามกัดกรามกรอดขยำกระดาษแผ่นนั้นด้วยความเจ็บใจจนเล็บที่ตัดสั้นจิกลึกลงบนฝ่ามือ“ระยำเอ๊ย..”รามสบถด้วยความเดือดดาลชายหนุ่มกระแทกตัวนั่งลงบนเบาะคนขับแล้วซบหน้าลงกับพวงมาลัยรถอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้ชายหนุ่มผู้ชาญฉลาดและเก่งไปเสียทุกเรื่องต้องมากลายเป็นไอ้งั่งรอรับข่าวของลูกเมียที่รักจากใครก็ไม่รู้อยู่อย่างนี้มันช่างไร้น้ำยาเสียจริงๆก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นรามจึงเงยหน้าจากพวงมาลัยขึ้นมามองก็พบว่าเป็นทอมนั่นเองที่เข้ามาเคาะกระจก รามไม่เคยรู้สึกดีใจต่อการปรากฏตัวของบอดีการ์ดคู่ใจเท่ากับตอนนี้เลย และไม่ตำหนิเลยที่ทอมแอบตามเขามาห่างๆ เพราะนั่นหมายความว่าทอมต้องเห็นว่าใครที่บังอาจลักพาตัวลูกเมียเขาไป“ทอม ดีใจที่เจอนาย..”“โทนี่กำลังตามพวกมันไปครับ ผมรู้ว่ามันไปทางไหนด้วยการติดตามจีพีเอสจากเครื่องติดตามของโทนี่”“ขอบคุณที่นายมา ทอม ฉันรักพวกนายจริงๆ ไปกันเลย” รามพูดออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ทอมทำเพียงพยักหน้าช้าๆ แล้วขึ้นไปนั่งเคียงคู่เจ้านายหนุ่มของตนทอมแอบมองรามเงียบๆ ด้วยความรู้สึกที่บอกกับตัวเอง ขอให้เจ้านายจำคำพูดของตนไว้ให้ดีว่า
ตอนที่62.“น้องปีใหม่นี่ถอดแบบพ่อมาเลย สงสัยแม่จะรักพ่อมาก”“อาอรล่ะก็ มองยังไงคะว่าน้องปีใหม่เหมือนพ่อ เหมือนหนูฝันต่างหาก” หญิงสาวแย้งทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาอรนั้นพูดไม่ผิดเลย“เอ๊า ก็มันจริงนี่น่ะ ตานี้สีฟ้าสดใสเชียว มีแบบนี้อีกหลายๆ คนนะจ๊ะ เดี๋ยวอาจะไปช่วยเลี้ยง รออุ้มหลานตัวเองก็นานเหลือเกิน ดูสิ ตาอ้นน่ะสามสิบเข้าไปละยังไม่หาเมียเสียที”อาอรบ่นไปเรื่อยเปื่อยถึง พี่อ้น หรืออนิรุธ ผู้เป็นลูกชายที่ยังครองตัวเป็นโสด ส่วน น้องอ๋อม ลูกสาวของอาอรนั้นก็กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายซึ่งนานๆ ครั้งที่เธอจะได้เจอสองพี่น้องนี้ แต่ก็ได้เจอได้คุยกันบ้างแต่ด้วยภาระหน้าที่การดำเนินชีวิตที่อยู่คนละที่ก็ค่อนข้างห่างเหินกัน“คนเดียวก็ไม่รู้จะไปกันรอดไหมเลยค่ะ เราอยู่ด้วยกันก็เพราะลูก” เหมือนฝันเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหงาหงอยอาอรจึงหันมามองเธอจริงจัง“หนูฝันคิดอย่างนั้นเหรอ แต่เท่าที่อาเห็น คุณรามเขาดูรักหนูฝันมากนะ ดูจากแววตาและการกระทำของเขาไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเขาอยู่กับหลานอาเพราะลูก หนูฝันจ๋า อย่าให้ความระแวงในใจมาทำลายความสุขของหนูจ๊ะ หากไม่เข้าใจอะไรกันก็ควรคุยกันนะ น้องปีใหม่ควรมีชีวิตที่ดี
ตอนที่61.เหมือนฝันค้อนคนหน้ามึนที่ส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้เมื่อเธอกำลังแต่งตัวให้น้องปีใหม่ หลังจากที่เขาและเธอออกมาจากห้องในสายวันใหม่จนเธอรู้สึกอายคนในบ้าน แต่ดูรามจะไม่ยี่หระยังคงทำหน้าหื่นๆ ใส่เธออยู่เสมอ“คนอะไร หื่นชะมัด เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันนักหนานะ คนบ้า” เหมือนฝันทำปากขมุบขมิบต่อว่าเขาด้วยความหมั่นไส้ “แอ๊ๆ บรื๋อออ” เสียงอ้อแอ้ของลูกสาวตัวน้อยทำให้เหมือนฝันละสายตาจากคุณพ่อจอมพลังมาสนใจสาวน้อยในชุดฟูฟ่องสีฟ้าเหมือนกับดวงตาสีฟ้าใสแจ๋วของแม่หนูน้อย“เสร็จแล้วค่ะเจ้าหญิงของแม่ เราจะไปเยี่ยมหลวงตากันนะคะ”เหมือนฝันบอกลูกน้อย วันนี้รามสัญญาว่าจะพาเธอไปเยี่ยมบิดาที่วัด ซึ่งทำให้เธอตื่นเต้นดีใจจนเผลอตอบสนองบทรักเขาไปอีกครั้งอย่างเร่าร้อนในห้องน้ำ เวลาเดินทางที่ถูกวางไว้ในตอนแรกจึงต้องเลื่อนไปหนึ่งชั่วโมงและรามก็โยนความผิดมาให้เธอเพราะรามบอกว่าเขาไม่เคยผิดเวลานัดหมายกับใครมาก่อนแต่เพราะเธอตอบสนองเขาน่ารักเกินไปจึงทำให้เขาหลงจนเสียเวลา“หลงทางเสียเวลา หลงเมียจ๋า ช้าไปหนึ่งชั่วโมง..”และเขาก็ยังพูดล้อเธอด้วยแววตามีความหมายให้ได้อายอีกด้วย เหมือนฝันหน้าแดงอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เ
ตอนที่60.“อ๊า อะ พี่รามขา หนูฝัน โอว.. อื้มมมม...” เหมือนฝันครางเสียงดังอย่างลืมตัวเมื่อความเสียวสะท้านเกาะกุมไปทุกอณูเนื้อ หญิงสาวแอ่นสะโพกขึ้นเสียดสีกับเขาอย่างร้อนแรง รามจับเอวคอดไว้มั่นค่อยๆ หมุนวนสะโพกแกร่งเป็นวงกลมให้เนื้อหนุ่มสาวได้เสียดสีกันมากที่สุดด้วยลีลาเร้าใจทั้งสอดเสยแก่นกายหนักๆ บางคราก็ถอนตัวออกมาจนเกือบสุดทางแล้วก็สวนกายกลับเข้าไปจนสุดแก่นกายชายเมื่อความเร่าร้อนระอุมากขึ้นรามก็ค่อยๆ โหมสะโพกให้แรงขึ้นและเร็วขึ้นด้วยจังหวะหนักหน่วงทว่าก็นุ่มนวลอ่อนหวานอยู่ในที เหมือนฝันได้แต่กระเส่าห่อปากสูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความเสียวกระสัน“ไม่ไหวแล้วมายดรีมจ๋าเธอรัดแน่นเหลือเกิน โอ้ววว ดีเหลือเกินที่รัก” รามกัดฟันพูดเสียงแหบพร่าทั้งโหมสะโพกเข้าใส่ร่างสาวรัวเร็ว ในขณะที่เหมือนฝันก็แอ่นกายเสียดส่ายโรมรันกับเขาอย่างเร่าร้อน ทั้งสองต่างสาดซัดความปรารถนาอันร้อนแรงเข้าหากันด้วยความโหยหารุ่มร้อน“อ๊ะๆๆ อ๊ายย / โอ้ววว... อา..” รามควบทะยานโหมสะโพกแกร่งเร็วรี่ก่อนที่ทั้งสองจะครางออกมาพร้อมๆ กันเมื่อพากันไปสู่แดนหฤหรรษ์ได้สำเร็จ เสียงครางของหนุ่มสาวกึกก้องคละเคล้ากับกลิ่นเพศรสอันสุขสมที่คละคล
ตอนที่59.“หึงฉันเหรอ”“ไม่ได้หึง ใครจะไปหึงคุณหึงทำไม แล้วไปห่างๆ เลยค่ะ เหม็นขี้หน้าจะแย่” หญิงสาวย่นจมูกใส่เขาทั้งยังทุบอกกว้างเปลือยเปล่าเบาๆ เพราะเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะทุบแรงกว่านั้น แค่ได้กลิ่นกายที่คุ้นจมูกใจเธอก็หวามไหวอ่อนระทวยแล้ว “เจอทุกวันแต่ไม่ได้ทำแบบนี้นี่ครับคนสวย...” แล้วรามก็สาธิตว่าเขากับเธอไม่ได้ทำแบบไหนกัน เหมือนฝันไม่ทันได้ต่อต้านหรือคัดค้านเรียวปากหยักร้อนผ่าวก็ทาบลงบนกลีบปากที่เผยจะท้วงเขาทันทีเรียวลิ้นสอดไซ้ฉกฉวยโอกาสงามไว้อย่างไม่ปล่อยให้ผ่านเลยลิ้นร้ายสอดไซ้เสาะหาความหวานจากโพรงปากสาวอย่างสนิทชิดเชื้อดูดซับความหวานล้ำที่เขาพยายามหักห้ามใจมาปีกว่าด้วยความโหยหา กว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาเหมือนในนานแสนนานที่เขาไม่ได้สัมผัสแตะต้องเธอมากไปกว่าการกอดหรือหอมแก้มแดงๆ ของเธอเพราะกลัวใจตัวเองว่าหากเขาทำมากกว่านั้นจะตบะแตกเอาได้ตอนที่เธอท้องรามพยายามบอกตัวเองว่าเหมือนฝันกำลังท้องแก่ และเมื่อคลอดเธอก็ต้องให้ให้นมลูก เธอต้องการการพักผ่อนดูแลตัวเองเพื่อลูกน้อย เขาจึงพยายามหักห้ามความต้องการของตัวเอง และการที่เขาเรียกใช้บริการหญิงสาวพวกนั้นให้มาหาที่บ้านก็เพื่อทำให้เธอแสดงอาการห