ตอนที่13.

ตอนที่13.

รามกัดกรามกรอดด้วยความโกรธสุดขีดเมื่อได้ฟังสิ่งที่โทนี่รายงานเข้ามา จากที่ร้อนระอุอยู่แล้วหัวใจหนุ่มหล่อผู้เพียบพร้อมที่ไม่เคยเจอหญิงใดปฏิเสธก็ยิ่งร้อนเดือดดาลขึ้นไปอีก

“ตอนนี้เธออยู่ไหน”

“กินมื้อค่ำอยู่กับเสี่ยหมิงที่โรงแรม.. ครับ” โทนี่บอกชื่อโรงแรมมายิ่งพาใจของรามรุ่มร้อน เมื่อที่นั่นมีห้องเปิดพร้อมสำหรับผู้ที่ต้องการความเป็นส่วนตัว และแอบเปิดบ่อนเป็นแหล่งส่องสุมของพวกหนีภรรยาครอบครัวมามั่วสุม และร้านอาหารของโรงแรมก็มีหญิงสาวและชายหนุ่มคอยบริการผู้หิวกระหายในรสสวาททั้งชายหญิง

“เฝ้าดูเธอไว้ฉันจะจัดการผู้หญิงอวดดีกับฉันด้วยตัวเอง”

รามบอกเสียงห้วนแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินไปยังลานจอดรถหรูของตนแล้วขับรถยนต์คันโปรดของตนออกไปทันที ทอมซึ่งอยู่คอยอารักขาดูแลช่วยงานเจ้านายหนุ่มจึงรีบขับรถของตนตามไปห่างๆ

ทางด้านเหมือนฝันที่กำลังรับประทานอาหารเย็นกับเสี่ยหมิงอยู่นั้นไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามองจากใครบางคน และเธอก็ไม่ได้มีเวลาคิดสนใจอะไรรอบข้าง เมื่อตอนนี้เธอเกร็งและอึดอัดจนอยากให้ช่วงเวลาที่อยู่กับเสี่ยหมิงสิ้นสุดลงเสียที แม้เสี่ยหมิงจะดูเป็นสุภาพบุรุษแต่คำพูดของวิกานดายังคงก้องอยู่ในหัว หากเธอต้องนอนกับเขาจริงๆ เธอจะตายไหม.. เหมือนฝันถามตัวเองอย่างกังวลดูเหม่อๆ ในสายตาของผู้ร่วมโต๊ะ

“มีอะไรรึเปล่าครับหนูฝัน” เสี่ยหมิงถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนฟังดูดีมีเมตตาสนิทสนมเสียเหลือเกิน

“ปละ เปล่าค่ะ หนูฝันแค่เหนื่อยๆ และเครียดๆ น่ะค่ะช่วงนี้มีหลายเรื่องให้คิด”

“คิดเรื่องของเรารึเปล่าจ๊ะ”

“เอ่อ คือ ก็นิดหน่อยค่ะ คือหนูฝัน..”

“หนูฝันไม่ต้องคิดมากนะจ๊ะ ผมเป็นคนอ่อนโยนและถนอมของ ผมจะอ่อนโยนและทะนุถนอมหนูฝันเหมือนไข่ในหินเลยล่ะ คืนพรุ่งนี้ของเราจะต้องเป็นคืนที่พิเศษ..”

เสี่ยหมิงยื่นมือมาจับมือนุ่มของเธอไว้แววตาวาววามจนเหมือนฝันขนลุกแต่เมื่อคิดว่าตนเลือกแล้วก็จะต้องยอมรับผลของมัน

“ค่ะ..”

“แต่ถ้าหนูฝันอยากจะเป็นผู้หญิงของผม หนูฝันจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ รวมทั้งบ้านของหนูฝันด้วยลองคิดดูนะครับ นี่ก็ดึกแล้วผมว่าหนูฝันไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้เช้าผมจะมารับ เราจะไปหัวหินกัน..”

เสี่ยหมิง ยิ้มบางๆ แล้วเรียกพนักงานมาเก็บเงินก่อนจะพาเธอมาส่งที่ห้องพักอย่างปลอดภัยด้วยคิดว่าอย่างไรเสียลูกไก่ตัวเล็กๆ เช่นเหมือนฝันไม่มีทางหลุดมือแน่นอน ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม เสี่ยหมิงคิดอย่างรื่นรมย์ ในขณะที่เหมือนฝันแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก...

เหมือนฝันมองตามท้ายรถคันหรูของเสี่ยหมิงด้วยความรู้สึกหดหู่อย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไรได้แต่ถอนใจหนักๆ อยู่คนเดียว หญิงสาวเดินขึ้นไปยังห้องพักของตนซึ่งอยู่ชั้นสามด้วยใจที่ล่องลอยก่อนจะหยิบกุญแจมาไขประตูห้องเข้าไป และทันทีที่ไฟในห้องสว่างวาบขึ้นเหมือนฝันก็กรีดร้องออกมาอย่างตกใจแต่เสียงร้องของเธอไม่ได้เล็ดลอดออกมาจากปากเมื่อมือใหญ่ของรามปิดมันไว้อย่างแน่นหนารวมทั้งวงแขนแข็งแรงของเขารัดเธอไว้แน่น

“ตกใจมากรึไงที่เห็นฉัน..”

รามกระซิบถามข้างใบหูบางและแอบสูดกลิ่นกายสาวเข้าปอดไปด้วยอย่างพอใจ แต่คนในอ้อมแขนก็ยังดิ้นไม่หยุดจนเขาต้องหมุนร่างเล็กให้แผ่นหลังชิดผนังแล้วรวบข้อมือทั้งสองของเธอไว้เหนือศีรษะใช้ร่างกายใหญ่โตของตนกักเธอไว้อย่างแน่นหนาอีกมือก็ยังปิดปากเธอไว้ รามจ้องตากลมโตที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นอย่างเหนือกว่าชายหนุ่มยิ้มบางๆ

“เธออยากขายตัวมากเหรอ ขายให้ฉันดีกว่าสาวน้อย อย่างน้อยๆ ฉันก็ยังโสดและไม่ได้เป็นคนนิยมความรุนแรงหรือต้องใช้อุปกรณ์เสริม แต่ถ้าอยากได้ก็จะจัดให้..” เขาบอกยิ้มๆ ซึ่งคำตอบที่ได้คือดวงตากลมโตนั้นมองเขาอย่างฉุนเฉียว

“เอาล่ะฉันจะเปิดโอกาสให้เธอตอบตกลง แต่ถ้าหากคำตอบที่ได้ไม่เป็นที่พอใจฉันก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะ ขอเตือนไว้ก่อนว่าอย่าคิดลองดี” รามค่อยๆ เอามือออกจากริมฝีปากระเรื่อ

“ไอ้.. คน.. อื้อออ..” และทันทีที่เขาปล่อยให้ปากบางเป็นอิสระเหมือนฝันก็ตั้งท่าจะด่าว่าเขาอย่างเผ็ดร้อนรามจึงต้องปิดปากเธออีกครั้ง ด้วยปากของเขาเอง..

เรียวลิ้นร้อนฉวยโอกาสที่เธออ้าปากร้องสอดไล้เข้าไปคลอเคล้าดูดรัดลิ้นเล็กอย่างรวดเร็วและใช้ประสบการณ์ที่มากกว่าหลอกล่อให้เธอตอบสนองอย่างง่ายดาย จากจูบแรกที่ห่างเหินไปหลายวันและมันทำให้รามเฝ้าถวิลหาเรียวปากหวานฉ่ำของเธอมาตลอด วันนี้เขาก็ได้จูบเธออีกครั้งและคราวนี้เขาจะไม่ยอมให้มันจบง่ายๆ รามจูบเอาจูบเอาอย่างหิวกระหายราวกับว่าเขาไม่เคยได้จูบหญิงสาวคนไหนมาก่อนจนร่างเล็กอ่อนระทวยมือบางที่ถูกปล่อยเป็นอิสระเลื่อนมาโอบบ่ากว้างของเขาไว้เพื่อพยุงกายของตนไว้ไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้นซึ่งเท่ากับเปิดโอกาสให้มือร้อนผ่าวของเขาได้ลูบไล้สัมผัสเนื้อแท้ภายใต้เสื้อยืดตัวสวยสีขาวสกรีนลายน่ารักที่เธอสวมคู่กับกระโปรงยาวผ้านุ่มพลิ้วลายดอกไม้สีหวานซึ่งมันทำให้เหมือนฝันดูเหมือนเด็กสาวแรกผลิจนคนเห็นมองร่างเล็กอย่างเพลิดเพลินตากับความงามโดยธรรมชาติของเธอ และยิ่งได้สัมผัสชิมความหวานจากปากสาวด้วยแล้วรามถึงกับมึนเมาได้อย่างง่ายดาย...

มือร้อนสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อที่หลุดออกจากขอบประโปรงซึ่งเป็นเอวแบบยางยืดลูบไล้เนื้อแท้อย่างพอใจกับผิวเนื้อนุ่มนิ่มราวแพรเนื้อดีและรามก็รับรู้ถึงอาการสั่นน้อยๆ ของคนในอ้อมแขนได้เป็นอย่างดีแต่ความเนียนนุ่มของนวลเนื้อสาวก็ทำให้เขาไม่สามารถละเลยมันได้เลย รามละเรียวปากจากริมฝีปากบวมเจ่อมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเรื่อยมายังแอ่งชีพจรที่เต้นตุบๆ ของเธอก่อนจะยกแขนเรียวขึ้นแล้วถอดเสื้อตัวสวยออกอย่างง่ายดายโดยเจ้าตัวให้ความร่วมมืออย่างมึนๆ งงๆ ซ่านไหวไปกับรสจุมพิตเร่าร้อนที่ทำให้โลกมืดมนของเธอหมุนคว้างๆ ขาวโพลน