ตอนที่1. หญิงสาวร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบหน้าตื่นไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งด้วยความวิตกกังวล เมื่อทางโรงพยาบาลแจ้งว่าบิดาของเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเร่งด่วนซึ่ง เหมือนฝัน ยังไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าพ่อของเธอเป็นอะไรกันแน่ได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้ท่านเป็นอะไรมากเลย“พ่อเป็นไงบ้างคะพี่โช” หญิงสาวถาม เดโช ชายหนุ่มหน้าคมเข้มร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่หน้าห้องไอซียูหน้าตาตื่น“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ท่าทางอาการสาหัสเอาการอยู่” เดโชตบบ่าเล็กเบาๆ มองใบหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตาของหญิงสาวข้างบ้านที่ตนแอบมีใจให้อย่างเห็นใจ“พ่อเป็นอะไรคะ ประสบอุบัติเหตุหรืออะไรเมื่อเช้าพ่อยังไปทำงานปกติอยู่เลย”“โดนทำร้ายร่างกาย”“อะไรนะคะ..” หญิงสาวตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ ร้อยวันพันปีพ่อไม่เคยมีเรื่องกับใครและแม้ช่วงหลังๆ พ่อของเธอจะทำตัวสำมะเลเทเมาแต่ไม่เคยเที่ยวหาเรื่องใคร“คุณลุง เมืองพล โดนทำร้ายร่างกาย บาดเจ็บสาหัส พี่ได้ข้อมูลมาแค่นั้น”“แล้วจับคนร้ายได้ไหมคะ”“เอ่อ พี่ก็ไม่รู้..” ท่าทางเดโชอึดอัดมีพิรุธ“พี่โชรู้อะไรมากกว่านี้ใช่ไหมคะ”“คือ.. พี่ก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะฝัน เราต้องรอให้พ่อของฝันฟื้นขึ้นมาบอกความ
ตอนที่2.“คุณราม รามไหนคะพี่วิว” หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นทั้งสงสัยและรู้สึกสะกิดสังหรณ์ใจแปลกๆ“อุ้ย ผู้จัดการร้านเรียกแล้ว พี่ไปแล้วนะแล้วไม่ต้องไปรอให้ใครไปทำหน้าที่แทนนะเพราะตอนนี้มีแค่ฝันคนเดียวที่ว่างพี่ไปล่ะ”วิกานดาบอกเร็วๆ แล้วเดินไปหาผู้จัดการร้านที่ยืนหน้าหงิกรออยู่ เหมือนฝันถอนใจแล้วเดินไปยืนหน้าห้องแขกคนสำคัญอย่างรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย...“คุณครับเชิญเข้าไปข้างในได้แล้วครับ” ชายหน้าตาคมดุดันเปิดประตูออกมาเรียก เหมือนฝันยิ้มบางๆ ให้เขาแล้วสูดลมหายใจลึกๆ เดินเข้าไปในห้อง วินาทีแรกที่เหมือนฝันก้าวเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง ก็รู้สึกเหมือนว่าตัวชาวาบไร้ความรู้สึกและรอบกายเธอหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อสบกับดวงตาสีฟ้าเข้มของคนที่ยืนอยู่กลางห้องซึ่งกำลังมองมาที่ตนพอดี..ชายหนุ่มตรงหน้าเธอมองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นคนต่างชาติแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าเป็นชาติไหนแต่คงจะเป็นโซนยุโรปไม่ก็ลาตินอเมริกา รูปร่างเขาสูงใหญ่ซึ่งเหมือนฝันเดาว่าเขาคงจะสูงประมาณหกฟุตสามหรือสี่นิ้วไม่ต่ำกว่านี้แน่ๆ ใบหน้าเรียวโหนกแก้มสูงและมีรอยหยักที่คางแกร่งหรือที่เรียกว่าคางบุ๋มเล็กน้อย ดวงตายาวใหญ่สีฟ้าเข้มภายใต้คิ้วหนา จมูกโด
ตอนที่3.“คะ คุณ ปล่อยฉันก่อนค่ะ..” หญิงสาวบอกเขาเสียงเบาหวิว พยายามดันอกกว้างของเขาไว้แล้วเอนกายออกห่างจากเขาให้มากที่สุด“ถ้าฉันปล่อยเธอก็คงจะล้มแน่ สาวน้อย.. บอกสิ เธอจงใจยั่วฉันใช่ไหม...”“อะ อะไรนะคะ ปละ เปล่านะคะ ฉันไม่ได้คิดทำแบบนั้นสักนิด ปล่อยค่ะ..”เมื่อได้ยินคำพูดแสนโอหังจากปากเขาก็ปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์หวามไหวทันที เหมือนฝันพยายามพาตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรงแต่ด้วยรูปร่างที่ใหญ่โตกว่าเธอมากแรงของผู้หญิงตัวเล็กๆ จึงเป็นเพียงแรงมดเท่านั้นซ้ำเขายังตวัดแขนแน่นเข้าไปอีกจนร่างของเธอแทบจะแหลกเหลวอยู่กับอกกว้างของเขา“ไม่ได้ยั่วจริงเหรอ งั้นต้องพิสูจน์..”พูดจบรามก็ไม่ปล่อยให้เธอได้คิด เพราะเรียวปากหยักสวยของเขาทาบลงบนกลีบปากนุ่มทันที และอาศัยจังหวะที่เธอยังตื่นตระหนกกับการจู่โจมของเขา รามก็สอดลิ้นร้อนเข้าไปดูดดื่มเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กดูดดึงดื่มชิมความหวานในโพรงปากสาวอย่างเริงร่า...ในขณะที่เจ้าของปากหวานๆ นั้นได้แต่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปหวิวไหวราวจะเป็นลมทั้งยังรู้สึกเหมือนกับว่าโลกถล่มทลายขาวโพลนไปด้วยหิมะแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาว โหวงวูบมวนหมุนไปทั้งช่องท้อ
ตอนที่4.“มีอะไรวะ..”“ฉันต้องได้ผู้หญิงคนนั้น” รามย้ำชัดเจน“เฮ้ย.. ร้านฉันไม่ได้มีบริการแบบนั้นนะเว้ยไอ้ราม นายอย่าทำแบบนั้นกับพนักงานฉันนะ ร้านฉันทำมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายไม่เคยทำอะไรแบบนั้นไม่ได้มีการขายอะไรแอบแฝงนอกจากอาหาร นายก็รู้นี่หว่าอย่าหาเรื่องปวดหัวมาให้ฉันน่าราม..”คราวนี้ธีร์เริ่มหน้ายุ่งจริงจังและเริ่มไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้วและพอดีกับที่เหมือนฝันเข้ามาพร้อมเครื่องดื่มของธีร์และไวน์ขวดใหม่ “เครื่องดื่มของคุณธีร์ได้แล้วค่ะ หากไม่มีอะไรแล้วฝันขอออกไปรับออเดอร์ลูกค้าคนอื่นนะคะ”“เดี๋ยวสิ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย..”รามลุกขึ้นเรียกเธอไว้ เหมือนฝันหยุดนิ่งมองเขาหน้าตาตื่นๆ ธีร์เริ่มเห็นเค้าลางความยุ่งยากทำท่าจะเดินเข้ามาห้ามไม่ให้รามพูดอะไรที่เป็นการดูถูกพนักงานของตน “รามฉันว่า..”“นายไม่ต้องพูดหรอกธีร์ฉันเข้าใจ แต่นี่เป็นการเสนองานใหม่ให้เธอ..” รามตบบ่าเพื่อนเบาๆ แล้วมองหญิงสาวที่มองเขานิ่งอย่างหมายมาด“ลาออกจากที่นี่ซะแล้วมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธออยากได้อะไรฉันจะให้ทุกอย่าง..” รามพูดช้าๆ ด้วยภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำซึ่งทั้งเหมือนฝัน ธีร์และทอมต่างนิ่งงันไปกับคำพูดของเขา
หลังจากที่ลาออกจากงานโดยไม่ได้ตั้งตัวล่วงหน้าเหมือนฝันก็รีบกลับบ้านทันทีไม่ได้พูดคุยหรือบอกลาใคร แต่วิกานดาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทที่สุดในร้านก็อดสงสัยไม่ได้ เมื่อเลิกงานแล้วจึงแวะมาหาเหมือนฝันที่บ้านด้วยความเป็นห่วง และอยากรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมคนที่ตั้งใจทำงานอย่างเหมือนฝันถึงได้ลาออกกะทันหันแบบนั้น“ขอโทษนะคะพี่วิวที่ฝันออกมาเฉยๆ ทิ้งให้พี่ทำงานเหนื่อยคนเดียวทั้งที่วันนี้เป็นเวรของเราที่ต้องอยู่คู่กัน” เหมือนฝันถอนใจสีหน้าเศร้าสร้อย“ไม่เป็นไร แต่พี่ไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้นพี่เห็นคุณธีร์เข้าไปในห้องนั้นด้วย ฝันโดนลูกค้ารายงานเหรอ” วิกานดาหน้ายุ่งเมื่อเห็นว่าเจ้าของร้านหนุ่มที่ตนแอบรักเข้าไปในห้องวีไอพีแล้วหลังจากนั้นเหมือนฝันก็ออกมาแล้วก็ออกจากร้านไปเลย“เปล่าค่ะ..”“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ บอกพี่ได้ไหม พี่เป็นห่วงนะและอยากรู้สาเหตุด้วย” วิกานดาพูดตรงๆ ในแบบของเธอ ที่ค่อนข้างจะเป็นประเภทขวานผ่าซากเสียด้วยซ้ำแต่เวลาทำงานวิกานดาจะมีกริยาอ่อนหวานพูดจาไพเราะกับลูกค้าทุกคนอย่างเป็นธรรมชาติ“ไม่ได้มีปัญหากับคุณธีร์หรอกค่ะ แต่แขกวีไอพีที่พี่วิวพูดถึงต่างหากที่ทำให้ฝันต้องลาออก”“คุณรามน่ะเหรอ
ตอนที่6.“มีอะไรคะ ป้าสร้อย นกแก้ว เก็บของกันเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”“ค่ะคุณหนู..” ป้าสร้อยซึ่งเป็นแม่บ้านเก่าแก่ที่อยู่กับครอบครัวเธอมาตั้งแต่เธอจำความได้บอกเสียงเศร้า“คุณหนูขา นกแก้วขออยู่กับคุณหนูไม่ได้เหรอคะ นกแก้วเองก็ไม่มีที่ไป”“ไม่ได้หรอกนกแก้ว หนูฝันไม่มีเงินจ้างนกแก้วกับป้าสร้อยแล้ว อีกอย่างบ้านหลังนี้ก็จะไม่ได้เป็นของหนูฝันอีกต่อไป เราไม่มีที่จะอยู่ป้าสร้อยกับนกแก้วควรจะไปหาที่อยู่ใหม่เหมือนคนอื่นๆ หนูฝันเสียใจที่มันต้องเป็นแบบนั้น”หญิงสาวบอกเสียงเศร้าป้าสร้อยเดินมาโอบกอดร่างเล็กของคุณหนูฝันที่นางเห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยอย่างแสนรักและใจหายที่จะต้องจากกันไปจริงๆ“ป้าไม่อยู่คุณหนูรักษาตัวเองดีๆ นะคะ”“ขอบคุณค่ะป้าสร้อย แล้วป้าสร้อยจะไปอยู่ที่ไหนคะเผื่อหนูฝันจะไปเยี่ยม”“ป้ากับนกแก้วว่าจะกลับเชียงรายค่ะ กลับไปตายที่บ้านเกิด บนดอย” ป้าสร้อยยิ้มบางๆ ลูบศีรษะเธอเบาๆ“ถ้ามีโอกาสหนูฝันจะไปเยี่ยมนะคะ บนดอยคงจะสวยและมีที่ให้หนูฝันได้ซุกหัวนอนบ้าง”“โธ่ คุณหนูขา.. อย่าพูดแบบนั้นสิคะ อีกหน่อยก็คงจะดีขึ้นค่ะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง” เหมือนฝันยิ้มบางๆ อย่างเศร้าสร้อย“ไปนกแก้วกลับห้อง
ตอนที่7.“สวัสดีค่ะ หนูฝันค่ะ”“สวัสดีเหมือนฝัน..” เสียงทุ้มเหมือนว่าเธอเคยได้ยินที่ไหนสักแห่งยิ่งทำให้เธองุนงง“เปิดประตูให้ฉันเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงวางอำนาจของคนปลายสายก็ทำให้เหมือนฝันตาโตอย่างคาดไม่ถึงรีบหันกลับไปมองที่รั้วบ้านของตนทันที.. “ราม คาเมรอน..” หญิงสาวอุทานเบาๆ หน้าซีดเผือดไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่ เธอจะไม่มีวันเปิดประตูให้เขาและเหมือนว่าอีกฝ่ายล่วงรู้ความคิดของเธอ“หากไม่เปิดประตู เธอเจอปัญหาใหญ่แน่ๆ เหมือนฝัน..” เสียงนั้นข่มขู่และวางอำนาจยิ่งนักซึ่งเหมือนฝันไม่กล้าเสี่ยงจะลองดีกับเขา เขาคงไม่ทำอะไรเธอหรอก ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นเธอจะโทรแจ้ง 191 ทันที หญิงสาวคิดขณะเดินไปเปิดประตู เหมือนฝันเปิดประตูรั้วมือไม้สั่นแล้วเมื่อเขาขับรถเข้ามาจอดในบ้านร่างสูงใหญ่ก็เดินมาหยุดตรงหน้าด้วยท่าทางหยิ่งยโสมองเธอด้วยแววตาของผู้ชนะและราวกับว่าเป็นเจ้าชีวิตเธอกระนั้น“ฉันหิวข้าว” แล้วเขาจะมาบอกเธอทำไม.. เหมือนฝันเงยหน้ามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างไม่เข้าใจ“อะ เอ่อ แล้วมาบอกฉันทำไมไม่ทราบ” เมื่อหาเสียงตัวเองเจอก็ถามออกไปตามที่คิด“ก็เพราะฉันเป็นแขกน่ะสิ มาเร็วเข้าฉันหิวและมีเรื่องจะตกลงก
ตอนที่8.“เธอต่างหากที่เข้าใจผิด มายดรีม..” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงพร่าเล็กน้อยแววตาพราวระยับพร้อมกับนิ้วแกร่งไล้แก้มใสเบาๆ เหมือนหยอกเย้า“ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้นะ”เหมือนฝันบอกเสียงสั่นแล้วเอนกายหนีใบหน้าที่ก้มต่ำลงมาจนสุดกำลังรามหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วรวบเอวบางเข้ามาหาร่างแกร่งรัดร่างเล็กไว้ด้วยกำลังที่เหนือกว่า เหมือนฝันดิ้นขลุกขลักในวงแขนแข็งแรงมือน้อยพยายามดันอกกว้างไว้หน้านวลใสซีดสลับแดงด้วยความหวาดหวั่น“มาเป็นผู้หญิงของฉันแล้วบ้านหลังนี้จะยังเป็นของเธอ”“ไม่มีทาง.. ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ ออกไป..”หญิงสาวเริ่มทุบอกกว้างของเขาอย่างฉุนเฉียวแต่รามก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับแรงเท่ามดของเธอ มือใหญ่รวบข้อมือเล็กไว้อย่างง่ายดายแล้วกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นเมื่อแรงเสียดสีจากการดิ้นของเธอมันทำให้เขารู้สึกร้อนๆ ในกาย“อยากฟังข้อเสนอที่ดีกว่านี้มั้ยมายดรีม”“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและฉันไม่ได้ชื่อมายดรีม คนบ้า ออกไปนะ”“เธอเป็นมายดรีมของฉัน ฉันจะเรียกแบบนี้มีอะไรมั้ย”“มี ฉันเกลียดขี้หน้าคุณ คนเลว กินข้าวบ้านเขาแล้วยังจะมาข่มขู่เจ้าของบ้านอีก นิสัยไม่ดี” หญิงสาวต่อว่าเขาหน้าดำหน้าแดง รา
ตอนที่67. อวสานบทส่งท้าย รามปรายตามองบอดีการ์ดคนสนิททั้งสองอย่างไม่พอใจนิดๆ ยิ่งเห็นแววตายิ้มๆ ของโทนี่แล้วก็นึกอยากจะหาอะไรปาหัวให้แตกไปเลย โทษฐานที่ร่วมมือกันวางแผนลักพาตัวลูกเมียของเขา แม้จะรู้ว่าทั้งสองคนทำไปด้วยความรักและหวังดีแต่มันก็ทำให้เขาเสียฟอร์มอย่างที่สุด มีหรือคนอย่างรามเสียท่าเพียงแค่มุกตื้นๆ แค่นี้ ซ้ำยังมีคนร่วมขบวนการเป็นโหล“ไม่ต้องมาทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน พวกนายยังอยู่ในช่วงทัณฑ์บนอยู่ยังไม่ครบสามเดือนดีเลยโผล่หน้ามาทำไมกัน ดังนั้นไปให้ห่างๆ อวัยวะเบื้องล่างของฉันเลย”“คร้าบๆ ไปแล้วครับ แหม ก็แค่หวังดีอยากให้เจ้านายสมรักสมรสกับเมียเสียทีจะได้มีความสุขเหมือนผมกับที่รักเท่านั้นเอง”โทนี่ซึ่งกล้าต่อปากต่อคำกับเจ้านายและโดยส่วนตัวเป็นคนนิสัยขี้เล่นต่างจากทอมผู้พี่ที่ติดจะเงียบขรึมเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปหอมแก้มดาราภรรยาของตนซึ่งยังคงทำหน้าที่เลขาของรามอยู่ ผลก็คือโดนหยิกไปหนึ่งทีจนร้องโอดโอย“ทะลึ่งคุณเนี่ย นี่ต่อหน้าเจ้านายดาวนะคะ” ดาราแหวสามีหน้าแดงก่ำ“ทีหลังตบให้คว่ำเลยนะดารา ถ้าคว่ำแล้วฉันจะช่วยซ้ำอีกแรง”รามได้ทีเสริมส่งลูกน้องสาวทันที โทนี่ทำหน้าละห้อยน่าขัน ท
ตอนที่66.“โอ้ว แน่นเหลือเกินมายดรีม เมียจ๋า รัดผัวแน่นสุดๆ อา..”รามครางลึกในลำคอเมื่อเขาจับเรียวขาของเธอเกี่ยวพันเอวสอบของตนไว้แล้วสอดแทรกกายใหญ่โตคึกคะนองเข้าไปในกลีบกายสาวฉ่ำเยิ้มในครั้งเดียว“อ๊า อื้อ พี่รามคะ ไป ที่ ตะเตียง เถอะค่ะ... อา...” หญิงสาวครางกระเส่าบอกเขาเมื่อกลัวว่าเสียงของพวกตนจะดังออกไปข้างนอกจนเธอรู้สึกขัดเขินขึ้นมาเมื่อก้มมองกายแกร่งที่ประสานกับร่างสาวอ่อนไหวอย่างโจ่งแจ้ง เหมือนฝันหลบตาคมด้วยความขัดเขินแม้จะผ่านศึกรักมากี่ครั้งเธอก็ยังรู้สึกขัดเขินกับการแสดงความรักแบบนี้อยู่ดี..“ไม่ทันแล้วทูนหัว พี่รามไม่ไหวแล้วอยากรักเมียตรงนี้ เตียงไว้ทีหลังต่อจากนี้นะจ๊ะ” รามพูดเสียงหอบกระเส่าแล้วโยกกายเข้าหาร่างบอบบางอย่างร้อนแรง แผ่นหลังเล็กของเหมือฝันแทบจะจมหายเข้าไปในประตู ความเสียวซ่านโจมตีทั้งหนุ่มสาวจนแทบมอดไหม้ระลอกแล้วระลอกเล่า แต่รามไม่ได้ให้มันจบลงง่ายๆ เขาช้อนใต้สะโพกตึงแน่นแล้วพาเธอเดินไปที่เตียงขณะที่เรียวขาเสลาของเหมือนฝันโอบรัดเองสอบอย่างแน่นหนา“โอ้วว สุดๆ ชอบมั้ยเมียจ๋า..” รามโยกโย้กายแกร่งเข้าหาร่างบอบบางอย่างร้อนแรงจังหวะการก้าวเดินยิ่งทำให้ความเสียวซ่านมีม
ตอนที่65.เหมือนฝันยิ้มกว้างเมื่อเห็นท่าทางแสนงอนของสามีแล้วก็แอบนึกสงสารทอมกับโทนี่ที่ถูกหักเงินเดือนถึงสามเดือนข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับเดโชและนกยูง เรื่องลักพาตัวเธอกับน้องปีใหม่ไปเมื่อสามวันก่อน ตอนนี้รามยังคงงอนไม่หายแม้ว่าเธอจะพยายามงอนง้อเขาด้วยวิธีต่างๆ แต่วันนี้เธอมีไม้เด็ดมาง้อเขาแล้วล่ะ“ยังไม่หายงอนอีกเหรอคะคนดีของหนูฝัน” เหมือนฝันถามเบาๆ แต่คนตัวโตก็ยังคงหันหลังให้เธอซ้ำยังทำทีเป็นอ่านหนังสือพิมพ์อย่างเอาเป็นเอาตาย“คนอะไรน้า แสนงอนจริงๆ ทุกคนทำไปก็เพราะรักและหวังดีนะคะ”“รู้แล้ว แต่ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว..” รามตอบกลับมาเสียงห้วน เหมือนฝันหัวเราะคิก เพราะท่าทางของเขาเหมือนเด็กชายรามมากกว่าคุณพ่อรามสุดหล่อเสียอีก“จะนอนรึยังคะ หนูฝันง่วงแล้ว..” เหมือนฝันเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วร้องถามเสียงแผ่วพร่าจงใจยั่วเขาด้วยน้ำเสียงเสียก่อน คอยดูเถอะแสนงอนนักจะยั่วให้คลั่ง.. หญิงสาวคิดอย่างอิ่มเอมใจแม้เขาจะงอนแต่เธอรู้ว่ารามรักเธอมากแค่ไหน มากพอที่เธอจะอดทนง้อเขาโดยไม่โกรธที่เขาทำมึนตึงใส่เธอสามวันแล้ว ตลอดสามวันที่ผ่านมารามจะเล่นกับลูกและพุดคุยกับเธอบ้างแต่ก็ทำทีมึนตึงเย็นชาไม่มองหน้า
ตอนที่64.รามวอนขอคนอื่นเป็นครั้งแรกในชีวิต เกิดมาเขาไม่เคยต้องเว้าวอนร้องขอใครเช่นนี้มาก่อนเลยก็ว่าได้ ตลอดชีวิตเขาคือความสมบูรณ์แบบไม่เคยสักครั้งที่จะต้องร้องขออ้อนวอนถึงเพียงนี้ แต่ที่เขายอมสละยอมลดศักดิ์ศรีของตนก็เพราะเขารักเธอ..“อย่าค่ะคุณราม หนีไปไม่ต้องห่วงหนูฝันกับลูกนะคะ อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเพราะพวกเลยค่ะ หนูฝันก็แค่คนไร้ค่า คุณยังมีโอกาสเจอผู้หญิงดีๆ สวยๆ รวยๆ ที่เหมาะสมกับคุณ แล้วก็มีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่ ลืมพวกเราเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย”“ไม่ฉันไม่ยอมให้เธอกับลูกเป็นอะไรไปหรอกนะเหมือนฝัน มายดรีมฉันยอมเสียเธอกับลูกไปไม่ได้..” รามเสียงสั่นแววตาคมไหวระริก“ทำไมล่ะคะ ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้รักฉันและไม่ต้องการฉันอยู่แล้ว ปล่อยให้ฉันตายไปเถอะค่ะ คุณจะได้เป็นอิสระและเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน หนีไปนะคะ พวกเขาจะฆ่าคุณแน่ๆ คุณต้องหนีไป”“ไม่ฉันไม่หนี ฉันจะอยู่ที่นี่กับเธอ.. ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยเธอกับลูกไปเถอะ หากพวกแกอยากฆ่าอยากแก้แค้นฉันฆ่าฉันคนเดียว”“ไม่โว้ย ฉันจะฆ่ามันทั้งหมดพ่อแม่ลูกนี่ล่ะสะใจดีแต่ฉันจะฆ่านังคนสวยนี่ก่อน” ชายคนนั้นตะโกนสวนออกมาแล้วทำท่าเหนี่ยวไก “อย่า ได้โปรดฉันขอร
ตอนที่63.นั่นคือข้อความที่อยู่ในกระดาษแผ่นนั้น.. รามกัดกรามกรอดขยำกระดาษแผ่นนั้นด้วยความเจ็บใจจนเล็บที่ตัดสั้นจิกลึกลงบนฝ่ามือ“ระยำเอ๊ย..”รามสบถด้วยความเดือดดาลชายหนุ่มกระแทกตัวนั่งลงบนเบาะคนขับแล้วซบหน้าลงกับพวงมาลัยรถอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้ชายหนุ่มผู้ชาญฉลาดและเก่งไปเสียทุกเรื่องต้องมากลายเป็นไอ้งั่งรอรับข่าวของลูกเมียที่รักจากใครก็ไม่รู้อยู่อย่างนี้มันช่างไร้น้ำยาเสียจริงๆก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นรามจึงเงยหน้าจากพวงมาลัยขึ้นมามองก็พบว่าเป็นทอมนั่นเองที่เข้ามาเคาะกระจก รามไม่เคยรู้สึกดีใจต่อการปรากฏตัวของบอดีการ์ดคู่ใจเท่ากับตอนนี้เลย และไม่ตำหนิเลยที่ทอมแอบตามเขามาห่างๆ เพราะนั่นหมายความว่าทอมต้องเห็นว่าใครที่บังอาจลักพาตัวลูกเมียเขาไป“ทอม ดีใจที่เจอนาย..”“โทนี่กำลังตามพวกมันไปครับ ผมรู้ว่ามันไปทางไหนด้วยการติดตามจีพีเอสจากเครื่องติดตามของโทนี่”“ขอบคุณที่นายมา ทอม ฉันรักพวกนายจริงๆ ไปกันเลย” รามพูดออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ทอมทำเพียงพยักหน้าช้าๆ แล้วขึ้นไปนั่งเคียงคู่เจ้านายหนุ่มของตนทอมแอบมองรามเงียบๆ ด้วยความรู้สึกที่บอกกับตัวเอง ขอให้เจ้านายจำคำพูดของตนไว้ให้ดีว่า
ตอนที่62.“น้องปีใหม่นี่ถอดแบบพ่อมาเลย สงสัยแม่จะรักพ่อมาก”“อาอรล่ะก็ มองยังไงคะว่าน้องปีใหม่เหมือนพ่อ เหมือนหนูฝันต่างหาก” หญิงสาวแย้งทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาอรนั้นพูดไม่ผิดเลย“เอ๊า ก็มันจริงนี่น่ะ ตานี้สีฟ้าสดใสเชียว มีแบบนี้อีกหลายๆ คนนะจ๊ะ เดี๋ยวอาจะไปช่วยเลี้ยง รออุ้มหลานตัวเองก็นานเหลือเกิน ดูสิ ตาอ้นน่ะสามสิบเข้าไปละยังไม่หาเมียเสียที”อาอรบ่นไปเรื่อยเปื่อยถึง พี่อ้น หรืออนิรุธ ผู้เป็นลูกชายที่ยังครองตัวเป็นโสด ส่วน น้องอ๋อม ลูกสาวของอาอรนั้นก็กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายซึ่งนานๆ ครั้งที่เธอจะได้เจอสองพี่น้องนี้ แต่ก็ได้เจอได้คุยกันบ้างแต่ด้วยภาระหน้าที่การดำเนินชีวิตที่อยู่คนละที่ก็ค่อนข้างห่างเหินกัน“คนเดียวก็ไม่รู้จะไปกันรอดไหมเลยค่ะ เราอยู่ด้วยกันก็เพราะลูก” เหมือนฝันเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหงาหงอยอาอรจึงหันมามองเธอจริงจัง“หนูฝันคิดอย่างนั้นเหรอ แต่เท่าที่อาเห็น คุณรามเขาดูรักหนูฝันมากนะ ดูจากแววตาและการกระทำของเขาไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเขาอยู่กับหลานอาเพราะลูก หนูฝันจ๋า อย่าให้ความระแวงในใจมาทำลายความสุขของหนูจ๊ะ หากไม่เข้าใจอะไรกันก็ควรคุยกันนะ น้องปีใหม่ควรมีชีวิตที่ดี
ตอนที่61.เหมือนฝันค้อนคนหน้ามึนที่ส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้เมื่อเธอกำลังแต่งตัวให้น้องปีใหม่ หลังจากที่เขาและเธอออกมาจากห้องในสายวันใหม่จนเธอรู้สึกอายคนในบ้าน แต่ดูรามจะไม่ยี่หระยังคงทำหน้าหื่นๆ ใส่เธออยู่เสมอ“คนอะไร หื่นชะมัด เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันนักหนานะ คนบ้า” เหมือนฝันทำปากขมุบขมิบต่อว่าเขาด้วยความหมั่นไส้ “แอ๊ๆ บรื๋อออ” เสียงอ้อแอ้ของลูกสาวตัวน้อยทำให้เหมือนฝันละสายตาจากคุณพ่อจอมพลังมาสนใจสาวน้อยในชุดฟูฟ่องสีฟ้าเหมือนกับดวงตาสีฟ้าใสแจ๋วของแม่หนูน้อย“เสร็จแล้วค่ะเจ้าหญิงของแม่ เราจะไปเยี่ยมหลวงตากันนะคะ”เหมือนฝันบอกลูกน้อย วันนี้รามสัญญาว่าจะพาเธอไปเยี่ยมบิดาที่วัด ซึ่งทำให้เธอตื่นเต้นดีใจจนเผลอตอบสนองบทรักเขาไปอีกครั้งอย่างเร่าร้อนในห้องน้ำ เวลาเดินทางที่ถูกวางไว้ในตอนแรกจึงต้องเลื่อนไปหนึ่งชั่วโมงและรามก็โยนความผิดมาให้เธอเพราะรามบอกว่าเขาไม่เคยผิดเวลานัดหมายกับใครมาก่อนแต่เพราะเธอตอบสนองเขาน่ารักเกินไปจึงทำให้เขาหลงจนเสียเวลา“หลงทางเสียเวลา หลงเมียจ๋า ช้าไปหนึ่งชั่วโมง..”และเขาก็ยังพูดล้อเธอด้วยแววตามีความหมายให้ได้อายอีกด้วย เหมือนฝันหน้าแดงอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เ
ตอนที่60.“อ๊า อะ พี่รามขา หนูฝัน โอว.. อื้มมมม...” เหมือนฝันครางเสียงดังอย่างลืมตัวเมื่อความเสียวสะท้านเกาะกุมไปทุกอณูเนื้อ หญิงสาวแอ่นสะโพกขึ้นเสียดสีกับเขาอย่างร้อนแรง รามจับเอวคอดไว้มั่นค่อยๆ หมุนวนสะโพกแกร่งเป็นวงกลมให้เนื้อหนุ่มสาวได้เสียดสีกันมากที่สุดด้วยลีลาเร้าใจทั้งสอดเสยแก่นกายหนักๆ บางคราก็ถอนตัวออกมาจนเกือบสุดทางแล้วก็สวนกายกลับเข้าไปจนสุดแก่นกายชายเมื่อความเร่าร้อนระอุมากขึ้นรามก็ค่อยๆ โหมสะโพกให้แรงขึ้นและเร็วขึ้นด้วยจังหวะหนักหน่วงทว่าก็นุ่มนวลอ่อนหวานอยู่ในที เหมือนฝันได้แต่กระเส่าห่อปากสูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความเสียวกระสัน“ไม่ไหวแล้วมายดรีมจ๋าเธอรัดแน่นเหลือเกิน โอ้ววว ดีเหลือเกินที่รัก” รามกัดฟันพูดเสียงแหบพร่าทั้งโหมสะโพกเข้าใส่ร่างสาวรัวเร็ว ในขณะที่เหมือนฝันก็แอ่นกายเสียดส่ายโรมรันกับเขาอย่างเร่าร้อน ทั้งสองต่างสาดซัดความปรารถนาอันร้อนแรงเข้าหากันด้วยความโหยหารุ่มร้อน“อ๊ะๆๆ อ๊ายย / โอ้ววว... อา..” รามควบทะยานโหมสะโพกแกร่งเร็วรี่ก่อนที่ทั้งสองจะครางออกมาพร้อมๆ กันเมื่อพากันไปสู่แดนหฤหรรษ์ได้สำเร็จ เสียงครางของหนุ่มสาวกึกก้องคละเคล้ากับกลิ่นเพศรสอันสุขสมที่คละคล
ตอนที่59.“หึงฉันเหรอ”“ไม่ได้หึง ใครจะไปหึงคุณหึงทำไม แล้วไปห่างๆ เลยค่ะ เหม็นขี้หน้าจะแย่” หญิงสาวย่นจมูกใส่เขาทั้งยังทุบอกกว้างเปลือยเปล่าเบาๆ เพราะเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะทุบแรงกว่านั้น แค่ได้กลิ่นกายที่คุ้นจมูกใจเธอก็หวามไหวอ่อนระทวยแล้ว “เจอทุกวันแต่ไม่ได้ทำแบบนี้นี่ครับคนสวย...” แล้วรามก็สาธิตว่าเขากับเธอไม่ได้ทำแบบไหนกัน เหมือนฝันไม่ทันได้ต่อต้านหรือคัดค้านเรียวปากหยักร้อนผ่าวก็ทาบลงบนกลีบปากที่เผยจะท้วงเขาทันทีเรียวลิ้นสอดไซ้ฉกฉวยโอกาสงามไว้อย่างไม่ปล่อยให้ผ่านเลยลิ้นร้ายสอดไซ้เสาะหาความหวานจากโพรงปากสาวอย่างสนิทชิดเชื้อดูดซับความหวานล้ำที่เขาพยายามหักห้ามใจมาปีกว่าด้วยความโหยหา กว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาเหมือนในนานแสนนานที่เขาไม่ได้สัมผัสแตะต้องเธอมากไปกว่าการกอดหรือหอมแก้มแดงๆ ของเธอเพราะกลัวใจตัวเองว่าหากเขาทำมากกว่านั้นจะตบะแตกเอาได้ตอนที่เธอท้องรามพยายามบอกตัวเองว่าเหมือนฝันกำลังท้องแก่ และเมื่อคลอดเธอก็ต้องให้ให้นมลูก เธอต้องการการพักผ่อนดูแลตัวเองเพื่อลูกน้อย เขาจึงพยายามหักห้ามความต้องการของตัวเอง และการที่เขาเรียกใช้บริการหญิงสาวพวกนั้นให้มาหาที่บ้านก็เพื่อทำให้เธอแสดงอาการห