แชร์

เด็กดื้อ - 89

“ให้ฉันขับรถไหม?” พี่ลีวายเอ่ยถามโดยไม่ดูสภาพของตัวเองในตอนนี้เลย ขนาดยืนตรงยังโอนเอนไปมาจะขับรถได้ยังไง

“ยืนตรงให้ได้ก่อนเถอะค่ะ”

“ทำไมไม่ช่วยประคองหน่อย”

“ไม่ใช่ธุระของมิลินนี่ แค่ยอมมารับก็มากพอแล้วค่ะ”

“จริง ๆ เพราะเธอเป็นห่วงฉันมากกว่า”

พี่ลีวายยิ้มกริ่มตาหวานเยิ้ม เขาเดินมาใกล้ ๆ ฉันก่อนจะใช้

สองมือโอบที่เอวแล้วเอาหน้าวางลงมาบนไหล่ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา

“ฉันพยายามแล้ว แต่มันทำไม่ได้”

“ไปขึ้นรถค่ะ” ฉันดันร่างหนาออกอย่างตัดบทสนทนาทำให้

พี่ลีวายมองตาละห้อย แต่ก็ยอมเดินไปนั่งในรถง่าย ๆ

ขณะที่กำลังขับรถสายตาหวานเยิ้มของพี่ลีวายก็เอาแต่จ้องมองฉันโดยไม่สนใจสิ่งอื่น เขามองอยู่แบบนั้นจนกระทั่งถึงที่บ้าน

“ถึงแล้วค่ะ”

“พาฉันขึ้นไปนอนบนห้องได้ไหม”

“เดี๋ยวมิลินเรียกลูกน้องของพี่ลีวายมาประคอง… ” ยังพูด

ไม่จบพี่ลีวายก็รีบเอ่ยแทรก “ฉันอยากให้เธอพาไปมากกว่า”

“มิลินง่วงแล้วค่ะ”

“นอนกับฉันก็ได้ กว่าจะขับรถกลับมันอันตราย”

“ทำไมต้องให้นอนกับพี่ลีวายด้วยละคะ ในเมื่อที่นี่ก็มีห้อง

ของมิลิน”

“ฉันทำเป็นห้องเก็บของไปแล้ว”

“ว่ายังไงนะ!!”

“ไม่เชื่อก็ไปดูเองสิ”

แน่นอนว่าฉันไม่เชื่อรีบวิ่งมาดูห้องนอนของตัวเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status