เด็กดื้อ - 88 ยอมง่ายๆ

สองมือของฉันถูกรวบตึงขึ้นมาเหนือศีรษะ ก่อนที่พี่ลีวายจะ

บดขยี้จูบหนักหน่วงกว่าเดิม แทบไม่เว้นจังหวะให้หายใจเลย

“อื้อ~” เสียงที่เปล่งออกมาในลำคอก็ไม่สามารถทำให้เขาหยุดบ้าได้

ปัก!! ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะหลุดพ้น ฉันจึงใช้เท้ากระทืบลงไป

แรง ๆ บนเท้าของคนตัวสูง เมื่อเขายอมปล่อยก็ตั้งท่าจะหนี แต่ว่ากลับถูกอุ้มขึ้นพาดบ่า

“กรี๊ด!!! พี่ลีวายปล่อยนะ”

“บอกให้ปล่อยไง ไอ้คนบ้า!!!” ฉันตะโกนเสียงดัง ๆ เพื่อให้

ห้องข้าง ๆ ได้ยิน ไม่รู้จะได้ผลหรือเปล่าแต่ก็ยังดีกว่าไม่พยายามทำอะไรเลย

“อยู่ใกล้กันแค่นี้จะเสียงดังใส่ทำไม พูดเบา ๆ ฉันก็ได้ยิน”

“ได้ยินแล้วทำไมไม่วางมิลินลง”

“ได้ยินก็เรื่องนึง ส่วนจะทำตามไหมก็อีกเรื่อง”

“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างนั้นจะดิ้นจนตกให้ดู”

“เอาสิ ทำแบบนั้นก็มีแค่เธอที่เจ็บตัว”

พี่ลีวายเป็นอะไรไป จู่ ๆ เขาก็กวนประสาท ทั้งที่ก่อนหน้ายังทำเหมือนสำนึกผิดอยู่เลยแท้ ๆ

อ๊อด~ เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ฉันใจชื้นเพราะการทำเสียงดังคิดว่ามันได้ผล

“ใคร?”

“จะไปรู้ไหมคะ ปล่อยสิมิลินจะไปเปิดประตู”

“เดี๋ยวฉันไปเปิดให้” พูดจบพี่ลีวายก็เดินตรงมาที่ประตูทั้งที่แบกฉันเอาไว้บนบ่าไม่ยอมวางลง “ดะ… เ