เด็กดื้อ - 93 ไอ้ชั่ว

ตอนนี้ดวงตาทั้งสองข้างคงช้ำจนบวมเปล่ง เพราะฉันร้องไห้

นานหลายชั่วโมง เห็นทีว่าถ้าพี่ลีวายยังไม่ฟื้นน้ำตาก็คงไม่ยอมหยุดไหล

ไม่เคยจินตนาการถึงเหตุการณ์แบบนี้จึงใจแข็งอยู่ได้ แต่พอ

เจอเข้าจริง ๆ ฉันกลับห่วงเขาจนไม่เป็นอันทำอะไร

“กลับไปอาบน้ำไหมเดี๋ยวพี่เฝ้ามันให้ก่อน”

พี่คาแลนที่เงียบมองฉันร้องไห้อยู่นานเอ่ยขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นฉัน

ก็รีบส่ายหน้า “มิลินอยากรอจนกว่าพี่ลีวายจะฟื้น”

“มิลิน พี่ไม่อยากให้เธอแย่ไปอีกคนนะ” พี่คัลเลนแทรกขึ้น

และมองฉันแบบดุ ๆ

“มิลินไหวค่ะ”

“กลับไปอาบน้ำเก็บเสื้อผ้า แล้วค่อยมาเฝ้ามันพี่ให้คนขับรถ

รออยู่ข้างล่างแล้ว”

“แต่มิลิน…”

“ถือว่าพี่สองคนขอได้ไหม”

พอได้ยินพี่คาแลนพูดแบบจริงจังฉันก็จำเป็นต้องทำ เพราะรู้ว่าเขาเป็นห่วงจริง ๆ ถ้าดื้อด้านอยู่อาจจะโดนทั้งคู่ดุไปมากกว่านี้ ถึงแม้จะไม่อยากกลับไปเลยก็ตาม

“ถ้าเขาฟื้นตอนที่มิลินกลับไป… รีบโทรมาบอกเลยนะคะ”

“ไม่โกรธมันแล้วเหรอ”

“โกรธค่ะ โกรธมากด้วย” ฉันมองหน้าคนที่หลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไร หัวใจมันรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก

“ถ้าโกรธแล้วจะมาเฝ้ามันทำไม”

“มิลินโกรธที่พี่ลีวายเคยทำไม่ดีเอาไว้มากมาย แต่ที่ผ่านมาเขา

ดีขึ้น ดีขึ้นมา