เข้าสู่ระบบแชร์
20.ขอรับผิดชอบ
บทที่เกี่ยวข้อง
เด็กดีของพี่หมอ 21.ขอแค่คืนเดียว
บ่ายวันอาทิตย์ไทธัชมาทำความสะอาดห้องให้กับอคิราห์อย่างเคย แต่วันนี้นอกจากชายหนุ่มเจ้าของห้องจะไม่ลงไปออกกำลังกายแล้ว วันนี้เขายังเอาแต่นั่งจ้องไทธัช จนเด็กหนุ่มอดถามอย่างสงสัยไม่ได้“พี่หมอซันมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ ผมเห็นจ้องมานานแล้ว”“ไม่มีอะไรแค่อยากมองก็เท่านั้น”“จะบอกว่าไว้ผมทรงนี้แล้วผมหล่อใช่ไหมล่ะ”“งั้นมั้ง” คุณหมอหนุ่มตอบพร้อมหัวเราะมันก็จริงอย่างที่เจ้าตัวพูดเพราะตอนนี้ผมทรงนักเรียนของไทธัชนั้นยาวขึ้นมากแล้ว แต่เจ้าตัวไม่คิดจะตัดเพราะอีกไม่ถึงสองเดือนก็จะเรียนจบแล้วจากเด็กนักเรียนหัวเกรียนกลายเป็นหนุ่มน้อยที่มีใบหน้าหล่อเหลาจนเขาเผลอนั่งมองอยู่นานพอเห็นว่าอีกคนทำงานของตัวเองเสร็จแล้ว เขาก็เรียกให้มานั่งใกล้ ๆ“ไท ถึงแม้จะมีที่เรียนแล้ว แต่ก็ต้องตั้งใจเรียน ไม่ใช่คิดว่าตัวเองสอบได้แล้วเลยไม่สนใจที่จะเรียน ถ้าเกิดพลาดติด 0 ติด ร ขึ้นมามันคงไม่ดีเท่าไหร่”“ผมไม่ทิ้งการเรียนหรอกครับ อยากให้เกรดออกมาสวย ๆ ว่าแต่ทำไม่วันนี้พี่ดูเครียดจังเป็นอะไรหรือเปล่า”“อาทิตย์หน้าพี่ก็จะต้องไปเรียนแล้ว”“ไปเรียนอะไร ไปเรียนที่ไหนครับ” เขาถามด้วยความตกใจ“พี่จะไปเรียนเฉพาะทางที่อเมริกา
เด็กดีของพี่หมอ 22.กอด
หลังจากไทธัชออกจากห้องไปแล้วอคิราห์ก็นอนไม่หลับ เขาจึงตรวจดูรายการของที่ไทธัชซื้อมาอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างได้ครบตามที่สั่งก็เริ่มจัดบางส่วนลงกระเป๋าระหว่างรอเวลาที่จะไปทำงานขณะกำลังจะออกจากประตูก็ต้องยิ้มเมื่อเห็นว่าไทธัชลืมเสื้อแขนยาวตัวเก่งที่ไทธัชใส่อยู่เป็นประจำไว้บนโซฟาตัวเล็กที่อยู่ปลายเตียงอคิราห์ยัดมันลงไปยังกระเป๋าเดินทางด้านล่างสุด ในเมื่อพาเจ้าของไปด้วยไม่ได้ เขาจะเก็บไว้เป็นตัวแทนยามที่คิดถึงคนที่นอนกอดเมื่อคืนก่อนเดินทางอคิราห์ก็ยุ่งทั้งเตรียมเอกสารและเคลียร์งานที่คั่งค้าง เขาแวะไปทานข้าวที่บ้านของไทธัชเพื่อบอกลามารดาเละยายของเด็กหนุ่ม จากนั้นก็ไปบอกมารดาของตัวเองที่บ้าน นับว่าโชคดีที่พ่อเลี้ยงของเขาไม่อยู่ ชายหนุ่มจึงได้คุยกับมารดานานกว่าทุกครั้งเขาไม่ได้ไปบอกบิดาด้วยตัวเอง เพียงแต่โทรไปแจ้งให้ท่านทราบเท่านั้น เพราะรู้ดีว่าอีกคนงานยุ่งมากแค่ไหนระหว่างกลับจากที่ธุระในเช้าก่อนวันเดินทางหนึ่งวัน ไทธัชก็โทรมาหาอคิราห์ด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก“พี่ซัน เห็นเสื้อคลุมของผมไหม น่าจะลืมไว้ที่นั่น” ไทธัชโทรถาม หลังจากที่หาเสื้อตัวโปรดอยู่นาน“สีน้ำเงินใช่ไหม”“ใช่ ๆ มันอยู่
เด็กดีของพี่หมอ 23.ที่ระบาย nc25++
เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่อคิราห์มาเรียนที่อเมริกา ชายหนุ่มยังคงโทรศัพท์ไปหาไทธัชอยู่เกือบทุกวันไม่ว่าจะเรียนหนักมากแค่ไหน การได้คุยกับคนที่อยู่อีกฟากโลกหนึ่งทำให้เขามีกำลังใจและหายเหนื่อย“พี่ดูท่าทางเหนื่อยมากเลยนะครับ” เมื่อวิดีโอคอลไปแล้วเห็นว่าอคิราห์ดูใบหน้าโทรมลงไปมาก อีกทั้งขอบตาก็คล้ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน“อือ เหนื่อย”“ไหวไหมครับ”“ไหวสิ ว่าแต่นายเถอะเป็นไงบ้างทุกอย่างโอเคไหม”“เหมือนเดิมครับ เดือนหน้าก็จะปิดเทอมแล้ว เมื่อวานผมแวะไปที่ร้านพี่ทีท เขาชวนผมไปทำงานช่วงปิดเทอม พี่ว่าผมไปดีไหม”“ถ้าบอกไม่ให้ไปนายก็จะดื้อไปอยู่นี่นั่นแหละ”“ผมไม่อยากอยู่ว่าง ๆ ช่วยงานแม่กับยายมันก็ไม่นาน มีเวลาเหลืออีกเยอะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำเถอะ”“พี่ซันครับ ดูแลตัวเองด้วย ผมเป็นห่วง”“อือ ขอบใจเดี๋ยวคุยกับนายเสร็จก็จะไปนอนแล้ว”การมาเรียนที่นี่ไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงแม้เขาจะพอมีประสบการณ์ในห้องผ่าตัดมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เขาเหนื่อยน้อยลง ทุกวันหลังเลิกเรียนชายหนุ่มก็แทบจะหมดแรงพอเข้าเดือนที่สามทุกอย่างก็เริ่มลงตัว แต่เขากับไทธัชกลับได้คุยกันน้อยลงเพราะชายหนุ่มเริ่มเข้าไปเรียนที่มหาวิทยาลัย
เด็กดีของพี่หมอ 24.เจ็บแต่โล่ง
วันหยุดยาวไทธัชโทรไปหามารดา เพื่อบอกว่าสัปดาห์นี้เขาจะติวหนังสือกับรุ่นพี่จึงไม่กลับบ้านอย่างที่ได้บอกไว้ มารดาของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะลูกชายเป็นเด็กดีมาตลอดชายหนุ่มนัดกันมาติวที่หอของรุ่นพี่ แต่พอมาถึงกลับพบว่าตอนนี้มีแค่เขากับวีริญารุ่นพี่ที่เขาเริ่มคบหาได้เกือบหนึ่งเดือน เพียงแค่สองคนเท่านั้น“สงสัยคนอื่นกลับบ้านกันหมดแล้วแน่เลย”“นั่นสิ ผมก็ลืมคิดว่าเป็นวันหยุดยาว”“ไม่เป็นไรริญาติวให้ไทคนเดียวก็ได้ส่วนคนที่เหลือก็ค่อยเอาไว้วันหลัง”“งั้นริญาก็ต้องเหนื่อยสองรอบนะครับ ผมว่ารอพร้อมกันดีกว่า วันนี้ผมกลับก่อนก็ได้”“เดี๋ยวสิไท อยู่เป็นเพื่อนริญาก่อน หยุดยาวที่หอเงียบมาก ริญาไม่อยากอยู่คนเดียว”“เราออกไปดูหนังกันดีไหม”“ไท” วีริญาขยับเข้าใกล้จนไทธัชได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ“เราไม่ต้องนั่งชิดขนาดนี้ก็ได้”“ไทรังเกียจริญาเหรอ หรือเพราะริญากับพี่เข้มเคยเป็นแฟนกันมาก่อน” หญิงสาวหมายถึงเขมทัตรุ่นพี่ปีสามที่เธอเพิ่งเลิกกับเข้าได้ไม่ถึงสองเดือน“เปล่า ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย”“แต่ไทไม่เคยจับมือ ไม่เคยจูบริญาเลยสักครั้ง” หญิงสาวทำท่าทางน้อยใจเหมือนกำลังจะร้องไห้ ไทธัชจึงต้องรีบปลอบ“ผมไม่ได้รัง
เด็กดีของพี่หมอ 25.เขาทำให้กูมีความสุข
ตั้งแต่คืนวันนั้นอคิราห์ก็ไม่ได้เจอกับไมค์อีกเลย ชายหนุ่มกลับมาทุ่มเทกับการเรียนและการฝึกทักษะอย่างหนัก เขาอยากเรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากที่สุด พอวันหยุดก็ไปช่วยงานอาจารย์คลินิกในช่วงวันหยุดคริสต์มาสและปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้เขาคิดว่าจะกลับประเทศไทยเพื่อจัดการอะไรให้เรียบร้อย เพราะหลังจากนี้เขาคิดว่าคงจะใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาอีกหลายปีเรื่องนี้เขายังไม่ได้บอกใครแม้กระทั่งไทธัช เพราะหลังจากวันที่ชายหนุ่มส่งรูปมาให้ดูอคิราห์ก็ยังไม่ได้คุยกับเจ้าตัวอีกเลย แต่ก็ยังคงมีข้อความส่งถึงกันอยู่เหมือนเดิมอคิราห์ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับชายหนุ่ม แม้อยากจะได้ยินเสียงอยากเห็นหน้าอีกฝ่ายมากแค่ไหนก็ตาม เขากลัวว่าตัวเองจะทนฟังเรื่องราวของไทธัชกับแฟนรุ่นพี่ไม่ได้ เพราะรู้ว่าอีกคนคงต้องเล่าทุกเรื่องให้ฟังอย่างที่มักทำเป็นประจำแน่นอนเขาเห็นสายที่ไม่ได้รับจากไทธัชอยู่หลายสาย แต่ก็ไม่ได้โทรกลับ อคิราห์ส่งไลน์กลับไปบอกแค่ว่าถ้าว่างแล้วจะโทรหาแต่ผ่านมาหลายวันแล้วเขาก็ยังไม่โทรกลับ อคิราห์อยากขอเวลาทำใจอีกนิดก่อนที่จะคุยกับไทธัชอีกครั้งวันนี้พอมีเวลาว่างอคิราห์เลยถือโอกาสมานั่งดื่มที่บาร์แห่งเดิม
เด็กดีของพี่หมอ 26.ชมรมรับ
พอเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จไทธัชก็มายืนรอปัณวุฒิที่หน้าตึกคณะวิศวะตามที่รูมเมทนัดไว้ ระหว่างรอก็มองนักศึกษาคนอื่นไปเรื่อย คณะที่มีแต่ผู้ชายหน้าตาดี ๆ ทั้งนั้น ถึงว่าละรูมเมทบอกเขาว่าลองมาที่นี่แล้วจะรู้ใจตนเองขึ้นอีกนิด“ไท โทษทีนะอาจารย์ปล่อยช้าไปหน่อย”“อือ ไปกันเลยไหม”“ใจร้อนจังนะมึง”“ก็กูอย่างรู้ว่าชมรมนั่นมีอะไร”“เบาๆ หน่อยสิ มันเป็นความลับ”“เอา กูขอโทษก็มันตื่นเต้นนี่หว่า”ปัณวุฒิพาเขานั่งแท็กซี่มายังคอนโดแห่งหนึ่งซึ่งดูหรูหราพอ ๆ กับคอนโดของอคิราร์เลยทีเดียว“จำไว้นะมึง ทุกคนที่เจอที่นี่ เป็นความลับ ไม่ว่ามึงจะรู้จักมาก่อนหรือเปล่ามึงก็ต้องทำตัวนิ่งเข้าไว้ แล้วพอเจอกันข้างนอกมึงก็ต้องทำเป็นไม่รู้จัก หรือถ้าเป็นคนที่มึงรู้จักดีอยู่แล้วก็ห้ามพูดหรือถามเรื่องนี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น”“กูชักกลัวแล้วสิ มึงไม่ได้พากูมาขายใช่ไหม”“อย่างมึงขายไม่ได้ราคาหรอก อย่ากลัวไปเลย”“ทำไมวะ กูก็ออกจะหล่อนะ”“หล่อ แต่ไร้ประสบการณ์ใครเขาจะเอามึงวะ”เหตุผลที่ไทธัชตามรูมเมทมาวันนี้ก็เพราะอยากรู้ใจตนเองว่าเป็นแบบที่ปัณวุฒิพูดหรือไม่มาถึงหน้าห้องชายหนุ่มคนซึ่งเดินนำมาตลอดก็เคาะประตู เสียงปลดล็อกจากทาง
เด็กดีของพี่หมอ 27.อยากเห็นหน้าคนที่ชอบ
อคิราห์เงียบหลังจากได้ฟังคนปลายสายพูด เขาไม่รู้ว่าพระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับชีวิตของเขาหรือเปล่า อยู่ดี ๆ คนที่เขาชอบก็มาบอกว่าตนเองเป็นเกย์“ล้อเล่นใช่ไหม” เขาถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“พี่คิดว่าเรื่องนี้มันล้อเล่นกันได้เหรอครับ” อีกคนถามกลับ“ถ้าอย่างนั้นพี่ถามหน่อยทำไมไทถึงคิดว่าตัวเองเป็นเกย์แล้วรู้ได้ยังไง รู้ตั้งแต่ตอนไหน” พอโอกาสก็ยิงคำถามเป็นชุด“ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น ผมเองก็เพิ่งรู้”“คิดไปเองหรือเปล่า หรือมีใครบอก”แล้วไทธัชก็บอกว่าที่เขารู้ก็เพราะรูมเมทที่เป็นเกย์บอก และเขาเองก็คิดว่าเป็นแบบนั้น“อย่าบอกนะว่าไท กับรูมเมท...” อคิราห์ไม่กล้าถามต่อเพราะตอนนี้รู้สึกเจ็บจนไม่อาจจะพูดหรือถามอะไรต่อไปได้ถ้าหากเขาไม่มาเรียนที่นี่ ถ้าหากเขาอยู่กับไทธัชอย่างเมื่อก่อน เขาก็คงไม่เสียอีกคนไปแบบนี้ และถ้าย้อนเวลาได้เขาจะไม่มาเรียนที่นี่อย่างแน่นอน“พี่ซันโกรธเหรอครับ”“เปล่า”“แต่พี่เงียบไป ผมใจไม่ดีเลย ผมกับรูมเมทไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่เขาพูดให้ผมเข้าใจตัวเอง ให้ผมลองทบทวนความรู้สึกตัวเองก็เท่านั้น”พอได้ยินคำตอบอคิราห์ก็รู้สึกโล่งใจแต่ก็ยังกังวล“ไม่ใช่ว่าผิดหวังจากผู้หญิงเลยหันมาชอบผ
เด็กดีของพี่หมอ 1.ไม่ได้อยากยุ่ง แค่อยากเตือน
เสียงร้องเพลงชาติดังไปทั่วทั้งบริเวณของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง แม้ว่าเด็กที่มาเรียนในวันนี้จะมีจำนวนเพียงครึ่งเดียวก็ตาม เนื่องจากเป็นวันสอบปลายภาคเรียนวันแรกชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง กำลังเดินขึ้นไปบนอาคารเรียนแห่งนี้ด้วยความคุ้นเคย แม้เวลาจะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ความทรงจำก็ยังไม่จางหาย ภาพที่ตัวเองเคยวิ่งบนระเบียงอาคารจนถูกอาจารย์ดุอยู่เกือบทุกวันยังฉายชัด ขายาวก้าวไปตามระเบียงทางเดินชั้นสองซึ่งมีห้องเรียนเรียงอยู่นับสิบห้อง ก่อนจะหยุดที่หน้าล็อกเกอร์เก็บของที่อยู่ด้านในสุดของตัวอาคารมือเรียวยาวหยิบกุญแจหมายเลข 10 ขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตสีขาวราคาแพง จากนั้นไขกุญแจตามหมายเลขที่ตรงกับลูกกุญแจในมือของตัวเองด้านในล็อกเกอร์มีอุปกรณ์การเรียน หนังสือเรียน ของใช้ส่วนตัวอีกเล็กน้อย แต่ที่สะดุดตาก็คงจะเป็นรองเท้าผ้าใบราคาแพงที่เขาจำได้ว่าเพิ่งจะซื้อให้กับเจ้าของล็อกเกอร์นี้ได้ไม่ถึงเดือนชายหนุ่มเก็บทุกอย่างลงไปในลังกระดาษที่เตรียมมาด้วยหัวใจที่ปวดร้าว ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องเป็นคนมาเก็บของออกจากล็อกเกอร์ของน้องชาย ในวันที่เจ้าตัวนั้นลาโลกไปแล้วพอตรวจสอบว่าไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่แล้วเขาก็ปิดล
บทล่าสุด
