ปึง!!
เสียงตบโต๊ะด้วยฝ่ามืออย่างแรง ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาสะดุ้งกลัวจนหน้าซีดไปหมด จะหนีก็หนีไม่ได้เพราะมีบอดี้การ์ดตัวสูงใหญ่เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูด้านหลังของเธออีก ถ้าขัดขืนหรือคิดทำอะไรไม่ดี มีหวังโดนจับหักคอแน่ๆ เลย
“เธอกล้าดีมากนะ ที่มาหลอกคนอย่างฉัน!”
“ขะ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ คุณก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนนี่ ข้าวของเงินทองก็ยังอยู่ครบ ฉันไม่ได้ขโมยและไม่คิดจะขโมย”
“แต่เธอวางยาฉัน!”
“…..”
“หลอกให้ฉันจ่ายเงินก่อนมีเซ็กซ์กัน เอาน้ำที่มียานอนหลับให้ฉันกิน พอฉันหลับก็เอาเงินแล้วหนีไป นี่น่ะเหรอไม่เสียหาย?”
“เอ่อคือ...ดะ เดี๋ยวคืนเงินให้ก็ได้ แต่ทยอยคืนนะ ฉันเอาเงินไปใช้หมดแล้ว”
“ไม่ ฉันจะแจ้งความ ข้อหาหลอกลวงต้มตุ๋น และฉันคงไม่ใช่รายแรกของเธอใช่ไหม?”
“ค-ค่ะ”
“คอยดูเถอะฉันจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด เธอติดคุกหัวโตแน่! ”
“คะ คุณ ฮึกอย่าแจ้งความเลยนะ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าแจ้งความเลย”
“…..”
“ขอร้องนะคุณ ให้ฉันทำอะไรฉันยอมหมดเลย แต่ขออย่างเดียวอย่าแจ้งความเลยนะ ฉันไม่อยากติดคุกฉันอยากเรียนอยากใช้ชีวิตต่อ”
“ยอมทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ?”
“ค่ะๆ”
“ก็ดี ฉันจะให้คนไปรับเก็บเสื้อผ้ามาอยู่กับฉัน ภายในวันนี้!”
“แต่ว่า..."
“รึอยากติดคุก ฮึ?”
“มะ ไม่ค่ะ ฉันจะไปอยู่กับคุณ"
************************
“อีญ่าแต่งตัวเสร็จยังวะ!” เสียงตะโกนจากหน้าห้องน้ำสาธารณะ ทำให้หญิงสาวที่กำลังทำธุระอยู่ด้านในรีบแต่งตัวให้เสร็จแล้วเดินออกมาในทันที
“เรียกอยู่ได้ กูก็รีบสุดๆ แล้วเนี่ย” หญิงสาวพูดพร้อมกับจัดแจงดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย
“งั้นก็ไปได้แล้ว”
“โอเคๆ แล้วลูกค้านัดมาตรงไหน เสื้อสีอะไร บอกรายละเอียดมา”
“ลูกค้าบอกว่าเสื้อเชิ้ตสีขาว ตัวสูงๆ”
“….”
“เท่าที่ดูจากรายละเอียดแล้ว น่าจะรวยว่ะ”
“รวยแต่หื่น บ้ากาม ไอ้พวกนี้มันต้องเจอคนอย่างฉัน จะได้หันกลับไปรักครอบครัว รักเมียรักลูกตัวเอง”
“เบาๆ นะมึง”
“เออน่า”
เซญ่าเดินออกไปที่จุดนัดพบโดยที่มีเพื่อนๆ คอยจัดการเคลียร์ความสะดวกให้ จนกระทั่งสายตาของเธอไปสะดุดกับผู้ชายคนนึง เขาหล่อมาก และตัวสูง ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว แบบเดียวกับที่เพื่อนของเธอบอกมาเป๊ะเลย แสดงว่าเป็นผู้ชายคนนี้สินะ
แป๊ะ!
เธอดีดนิ้วก่อนจะรีบเดินตรงดิ่งไปยังผู้ชายคนนั้น เพื่อไม่ให้เสียเวลานานและปล่อยให้ลูกค้าต้องรอ
“สวัสดีค่ะ”
“….” ผู้ชายคนนั้นหันกลับมามองเธอแต่ไม่ได้พูดอะไร ทำให้เธอหน้าเสียเพราะไม่เคยมีลูกค้าคนไหนทำแบบนี้กับเธอมาก่อนเลย อย่างน้อยก็ทักทายกันกลบก็ยังดี นี่ถ้าไม่ติดว่าเงินดีนะ เธอคงยกเลิกนัดและหนีกลับบ้านไปแล้ว
“นี่คุณ ไปกัน”
“ไปไหน?”
“ไปโรงแรม”
“ห๊ะ?”
“คนจะเอากันให้เอาข้างถนนหรือไงเล่า ตามมาเร็ว”
มือเรียวเล็กคว้าข้อมือของชายหนุ่มและรั้งเขาให้เดินตามไป ไม่นานก็ม่ถึงโรงแรมที่เพื่อนๆ ได้จัดเตรียมสถานที่เอาไว้ให้ ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเข้าโรงแรมไป
“เธออายุเท่าไหร่เนี่ย มาทำงานแบบนี้แล้วน่ะ"
“ไม่ต้องใส่ใจหรอกน่า อายุมันก็แค่ตัวเลขแหละ”
“…..”
“ไปอาบน้ำก่อนสิคุณ”
“อืม...”
หญิงสาวยืนมองขณะที่อีกฝ่ายกำลังเปลื้องอาภรณ์ของตนเอง ด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะหุ่นดีแค่ไหน จะพุงยุ้ยเหมือนที่เคยเจอไหม
“อึก..” พอเสื้อเชิ้ตถูกถอดออกไปก็เผยให้เห็นรอยสักและกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันสวยงาม ตรงนี้เป็นก้อนสวยขนาดนี้ส่วนอื่นจะใหญ่โตขนาดไหนกันนะ จะสมสาวนกับตัวของเขาไหม
แต่ยังไงก็ช่างเถอะ เธอไม่ได้คิดจะมีอะไรกับเขาอยู่แล้วไง มองไปก็เท่านั้นเธอไม่ได้เกิดอารมณ์หรือมีความรู้สึกอย่างว่าเลยสักนิด
“ความจริงเอากันเลยก็ได้นะ ไม่ต้องอาบน้ำหรอก ฉันสะอาดอยู่แล้ว”
“มะ ไม่ได้ คุณไปอาบน้ำเลย ฉันไม่ชอบเอากับคนไม่ยอมอาบน้ำก่อน”
“….”
“อย่างน้อยคุณก็จะได้สบายตัวไง"
“เธอดูแปลกๆ นะ ทำไมถึงเอาแต่ไล่ให้ฉันไปอาบน้ำ ฉันดูสกปรกในสายตาของเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?"
“เปล่าค่ะ ก็แค่อยากมีอะไรกับแบบอารมณ์ดีๆ คุณอาบเสร็จฉันก็จะไปอาบต่อไงคะ”
“…..” เขาไม่ได้ตอบอะไร สีหน้าของเขาดูนิ่งเฉยจนเธอเดาไม่ออกเลยว่านี่เขากำลังคิดหรือรู้สึกยังไงอยู่กันแน่ เพราะคนก่อนๆ ที่เธอพามาก็มักจะมาอาการร้อนรนเพราะอยากมีอะไรกับเธอจนตัวสั่น จนยอมทำตามเธอไปซะทุกอย่างเลย
แต่คนคนนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น ดูเขาระวังตัวเป็รพิเศษ พยายามจับผิดเธอว่าทำไมถึงเร่งให้เขาเข้าห้องน้ำไป
“เดี๋ยวฉันจะเตรียมน้ำเย็นๆ ไว้ให้นะคะ”
“อืม” เขาตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนหญิงสาวก็รีบเร่งจัดการเตรียมน้ำที่ผสมยานอนหลับใส่แก้วไว้ให้กับเขา
ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกมา บนเรือนร่างของเขาเปียกแฉะไปด้วยน้ำ ด้านล่างห่อพันด้วยผ้าขนหนูผืนสีขาว กล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันเป็นมัดๆ ทำให้หญิงสาวถึงกับหน้าร้อนฉ่า เพราะไม่เคยเจอใครที่หุ่นดี ดูดีไปหมดแบบนี้มาก่อนเลย
“มองขนาดนี้เอาเลยไหมล่ะ?”
“แฮ่ม! ฉันต้องไปอาบน้ำก่อน ระหว่างนี้ก็นั่งรอดื่มน้ำเย็นๆ ให้ชื่นใจไปก่อนนะคะ"
“น้ำ?"
“หรือว่าคุณไม่ชอบน้ำเปล่า เอาน้ำส้มไหม หรือกาแฟดี"
“จะเอากันทั้งที ทำไมเธอถึงได้ดูเรื่องมากขนาดนี้ แค่นอนลงให้ฉันกระแทกก็จบแล้วไหม จะกินของพวกนั้นไปเพื่ออะไร"
“ไม่รู้สิคะ ฉันก็ทำแบบนี้กับลูกค้าทุกคนอยู่แล้ว ก็ไม่คิดว่าคุณจะเรื่องมากเหมือนกัน"
“ตกลงใครเป็นลูกค้า?"
“ขะ ขอโทษค่ะ"
“…."
“ฉันจะไปอาบน้ำนะคะ รอสักครู่ค่ะ"
“อืม”
ชายหนุ่มนั่งรอที่เตียงระหว่างที่หญิงสาวกำลังไปอาบน้ำ ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ เธอก็ยังไม่ยอมออกมาจนเขาเริ่มหงุดหงิด และหยิบน้ำตรงหัวเตียงออกมาดื่มจนหมดแก้ว เพื่อให้คลายอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง
ไม่นานเธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แน่นอนว่าอีกฝ่ายก็สลบไปแล้วเช่นกัน เพราะเขาดันดื่มน้ำที่มียานอนหลับอยู่ไปจนหมดแก้ว
“นึกว่าจะโดนซะแล้วเรา ขอโทษนะพี่สุดหล่อ เงินนี่ถือว่าเป็นค่าโรงแรมละกันนะ ไปล่ะบ๊าบบาย”
เซญ่าเดินออกไปก่อนที่เพื่อนของเธอจะให้คนเข้ามาจัดการต่อ จัดแจงให้เขานอนบนเตียง จัดการทุกอย่างให้เหมือนกับภายในห้องเพิ่งจะมีการระเริงเซ็กซ์กันถุงยาง ผ้าขนหนู ระเกะระกะเกลื่อนไปหมด จากนั้นทุกคนก็พากันเดินออกมา ของมีค่าของเขาไม่มีใครหยิบมา เพราะถือคติว่าเอาแค่เงินที่เขาจะให้ก็พอ
“อะเงินของพวกมึง”
“ขอบใจ ว่าแต่ทำไมนานจังวะ?"
“ลูกค้าของแกเนี่ยดิ เรื่องมากเป็นบ้า เดี๋ยวนั่นเดี๋ยวนี่ เกือบไม่รอดแล้วเชียว"
“จริงดิ"
“เออ แต่หุ่นดีเป็นบ้าเลยว่ะ"
“แหงล่ะ หล่อขนาดนั้น ทำไมไม่ลองล่ะ?”
“อีบ้า ซิงของฉันเก็บไว้ให้คนที่เลือกแล้วเท่านั้นย่ะ”
“จ้าแม่สาวบริสุทธิ์”
“กลับบ้านก่อนล่ะ ไว้เจอกัน”
“อื้ม กลับดีๆ ล่ะมึง”
ทั้งสามแยกย้ายกันกลับ เซญ่ากลับไปที่บ้านของเธอ นี่เป็นช่วงดึกแล้วที่บ้านน่าจะไม่มีใครอยู่หรอก แม่ของเธอก็คงจะเข้าบ่อน ส่วนพ่อก็คงจะไปเมาหลับอยู่ตามข้างถนน ส่วนน้องชายก็คงจะไปแว๊นรถกับพวกเพื่อนๆ เหมือนเคยแหละ
กึก!
“อีญ่าทำไมมึงแต่งตัวงี้วะ ยั่วกูเหรอ?”
ขณะที่เซญ่ากำลังไขกุญแจบ้านอยู่ ก็มีคนเดินเซมาชนเธอจากด้านหลัง จนเธอตกใจแต่ก็ไม่แปลกใจว่าเสียงนี้เป็นใคร แถมกลิ่นเหล้าหึ่งเต็มตัวอีก สภาพนี้เมาจนนอนหลับที่ไหนมาก่อนแล้วแน่ๆ
“อะไรเนี่ยพ่อ กลับมาตอนไหน กลิ่นเหล้าหึ่งเลย”
“แม่มึงไม่อยู่ น้องมึงไม่อยู่ แต่งตัวแบบนี้ตั้งใจจะยั่วกูใช่ไหม"
“พูดบ้าบออะไรของพ่อ อ๊ะ!!”
“เดี๋ยวกูสนองให้”
ปัก!!
เข่าแหลมๆ แทงเข้าที่หว่างขาของพ่อเลี้ยงอย่างแรง เมื่อพ่อเลี้ยงของเธอพยายามที่จะเข้าหาและลวนลามเธอ แต่เธอไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ
“ไปสนองที่อื่น อย่าคิดจะมาวุ่นวายกับฉัน อย่าให้มันมากไป ฉันไม่ใช่คนอ่อนแออย่างที่คิด"
“โอ๊ย อีญ่า อีเด็กเวร!”
“นายครับนาย ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ครับ?”“อืม” ชายหนุ่มค่อยๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา เพราะเสียงเรียกของลูกน้องที่อยู่ข้างๆ“ผมตามหานายทั้งคืนเลยนะครับ โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้เลย จนมีคนบอกว่านายเข้ามาที่โรงแรมแล้วยังไม่ออกมาเลย ผมถึงได้ตามมาเจอ"“….” เขาไม่ได้ตอบอะไร เพราะกำลังงัวเงียอยู่เขาจำได้ว่าเมื่อคืนมีอะไรกับผู้หญิงคนนึงนี่นา แต่ทำไมเขาถึงเป็นสภาพนี้ได้ล่ะ ไม่มีความโล่งเหมือนคนที่เพิ่งได้ปลดปล่อยออกไปเลย หนำซ้ำยังรู้สึกปวดหัวหนักคล้ายถูกวางยาอีกต่างหาก“ไปโรงพยาบาลนะครับ นายต้องตรวจร่างกาย"“อืม..”เขาถูกลูกน้องนำส่งโรงพยาบาล ตรวจร่างกายตรวจเลือดต่างๆ จนได้รู้ว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ผ่านการมีเพศสัมพันธ์กับใครเลย และที่สำคัญในเลือดของเขามียานอนหลับเป็นสารตกค้างอยู่ด้วย นั่นจึงทำให้เขารู้ว่าตัวเองโดนหลอก และคงจะเป็นน้ำในแก้วนั่นที่เธอคนนั้นพยายามหว่านล้อมให้เขากินให้ได้“มึงไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นมา กูไม่รู้ว่าเป็นใครแต่กูจำหน้าได้ จับตัวมาได้แล้วพามาหากูทันที"“ครับนาย”เขาโกรธและโมโหมากที่ถูกผู้หญิงหลอกแบบนี้ ไม่เคยมีใครกล้าล้วงคองูเห่าอย่างเขาเลย ยกเว้นเธอคนนั้นที่กล้าทำได้ขนาดนี้ตัดมาที่หญิงส
เซญ่า Talkและแล้วเขาก็ติดต่อมาให้ฉันไปทำงานกับเขา เพื่อชดใช้ที่ฉันไปหลอกเอาเงินเขามาหลายบาท ให้ฉันไปทำงานเป็นแม่บ้านของเขาตอนนี้ฉันกำลังรอลูกน้องของเขามารับ ฉันเองก็อยากออกจากบ้านใจจะขาดนะ แต่อยากไปที่อื่นมากกว่า เพราะไม่ว่าฉันจะไปอยู่ที่ไหนแม่ของฉันหรือไม่ก็พ่อจะไปโวยวายที่หน้ามหาลัยตลอด จนฉันต้องกลับไป นี่ถ้าพวกเขารู้ว่าฉันไปอยู่ที่อื่นมีหวังได้ตามไปโวยวายอีกแน่ๆ เผลอๆ ไปสร้างหนี้เพิ่มอีกสาเหตุที่ฉันต้องทำงานบ้าๆ บอๆ นี่ก็เพราะแม่แอบขโมยบัตรไปกู้ยืมเงิน ฉันเลยต้องตามชดใช้เพราะเคยถูกดักทำร้ายมาแล้ว คนพวกนั้นเป็นคนมีอิทธิพล แจ้งความไปก็เท่านั้น หลังๆ มาแม่ไปกู้เงินปากเปล่าโดยที่ให้ฉันชดใช้ทุกอย่าง เพราะพวกเขารู้ว่าฉันจะต้องหาเงินมาใช้จนได้ มันหนักขึ้นและฉันก็ไม่มีทางจะหนีได้เลย ถ้าไม่หามาคืนฉันก็ต้องเจ็บตัว ซึ่งคนในครอบครัวก็ไม่ได้มารับรู้ด้วยเลยทั้งๆ ที่พวกเขาเป็นคนก่อขึ้นมาเอง ถ้าเป็นไปได้นะฉันจะหนีไปให้ไกลเลย จะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ฉันยอมเป็นลูกอกตัญญู หวังว่าการที่ฉันออกไปอยู่ข้างนอกแบบนี้มันจะดีกับฉันบรืน~รถตู้คันสีดำขับมาจอดที่หน้าซอยเพราะฉันบอกว่าจะรอตรงนี้ ฉันไม่อยา
วันต่อมาฉันตื่นตามเวลาช่วยแม่บ้านหยิบจับทำงานต่างๆ จนกระทั่งได้เวลาที่ตัวเองจะต้องออกไปเรียน เพราะต้องใช้เวลาในการเดินทางเนื่องจากฉันไม่มีรถ เลยต้องออกไปเช้าหน่อย ส่วนเขาฉันก็ไม่รู้หรอกว่าจะออกไปทำงานตอนไหน แต่เราไม่เจอกันบ่อยๆ จะดีกว่า ฉันไม่กล้าสู้หน้าเขา ก็เล่นทำเรื่องงามหน้าเอาไว้ขนาดนั้นใครมันจะกล้ามองหน้าเขาล่ะปี๊บๆ !!“หือ..??” ฉันหันกลับไปมองด้านหลังขณะที่กำลังเดิน ก่อนที่รถเก๋งคันหรูจะจอดเทียบฟุตบาทและคนที่นั่งอยู่ข้างคนขับจะลองกระจกลงมา“ขึ้นรถมาสิครับ”“เอ่อ...มะ ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันเดินสะดวกกว่าเผื่อเวลามาแล้ว ไปถึงก็ได้เข้าเรียนพอดี ถ้าไปถึงเร็วก็ไม่รู้จะทำอะไร” ฉันตอบ ที่บอกมันก็ส่วนนึงแหละ แต่จริงๆ ฉันก็ไม่อยากอยู่ใกล้กับเขาด้วยแหละ คนอะไรแค่ทำหน้านิ่งๆ ก็ดูน่ากลัวแล้ว“ขึ้นมาเถอะครับ ถนนเส้นนี้มันเปลี่ยว”“เอ่อ...จริงๆ มันก็ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ”“แถวนี้ไม่ใช่บ้านคุณนะครับ คุณจะรู้ได้ยังไงว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้น”“…..” จะว่าไปมันก็ดูน่ากลัวจริงๆ แหละ แต่เดินไปอีกหน่อยก็จะเจอกับหน้าซอยแล้ว ถึงเวลานั้นก็คงจะมีรถวิ่งผ่านไปมาเยอะพอสมควร มันก็คงจะไม่เปลี่ยวแล้วล่ะ“ขึ้นรถมา!” กระ
วันหยุดเสาร์อาทิตย์วันนี้เซญ่าหยุดไม่ได้ไปเรียน ช่วงเช้าของเธอก็ยังไปช่วยแม่บ้านคนอื่นๆ ทำงานเหมือนเคย พอตกกลางวันก็มานั่งทำงานของเธอเพราะต้องส่งอาจารย์ในวันเปิดเรียนถัดไป เพราะเธอทำแต่งานหลายอย่างแม้มันจะเป็นการหลอกลวงคนอื่นแต่มันก็เหนื่อยใช่ย่อยเลย เพราะต้องหลบหลีกไม่ให้ใครจับได้ เธอเลยเรียนตามเพื่อนๆ คนอื่นไม่ทันเพราะต้องทำงานหนักแบบนี้ก๊อกๆๆ“ใครคะ?"“ฉันเอง"“…..” หญิงสาวรีบเดินไปเปิดประตู ก่อนจะพบว่าคนที่เข้ามาเคาะประตูเป็นลูกน้องของเจ้านายเธอ “พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ?"“คุณไทเลอร์ในเราชงกาแฟขึ้นไปให้น่ะ”“ให้ฉัน?” เธอถามกลับ เพราะปกติเธอไม่ได้มีหน้าที่นี้นี่นา ถ้าเจ้านายจะกินกาแฟจะมีแม่บ้านหรือคนของเขาลงมาเอาให้เอง เธอเลยตกใจที่ว่าเขาให้เธอเป็นคนชงกาแฟขึ้นไปให้“ใช่ ให้เราชงกาแฟขึ้นไปให้"“แต่ฉันไม่เคยทำเลยนะพี่ ฉันจะชงได้ยังไง ใส่อะไรบ้างฉันยังไม่รู้เลย” เธอไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะต้องใส่อะไรบ้าง เธอไม่เคยกินมาก่อนเลย เคยแต่ทำอาหารในครัว ส่วนของพวกนี้เธอไม่เคยทำเลย“ก็ทำเหมือนเราทำกับข้าวแหละ ใส่กาแฟสามช้อน คุณไทเลอร์ชอบเข้มๆ"“พี่ไปทำให้ฉันก่อนไม่ได้เหรอ ตอนนี้ฉันยังยุ่งๆ อยู่เลยอ
วันหนึ่งขณะที่เซญ่ากำลังอาบน้ำเตรียมตัวที่จะไปเรียน ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ยินเพราะกำลังเปิดเพลงร้องร่ำเต้นอยู่ในห้องน้ำอย่างสนุกสนาน เสียงเคาะดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ และขณะเดียวกันหญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เพราะเธอไม่ได้คิดว่าจะมีคนเข้ามาในห้อง จึงใส่เพียงผ้าขนหนูห่อพันร่างกายของเธอเอาไว้แค่นั้น เรือนร่างที่ขาวสะอาดไม่เคยมีใครมาเห็น แต่เขากลับได้เห็น“คะ คุณไทเลอร์”“อึก...” เขามองจนตาค้าง เพราะเรือนร่างของเธอมันสวยสะดุดตาจริงๆ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่รูปร่างสวยธรรมชาติแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาผู้หญิงของเขาส่วนใหญ่ก็ผ่านการศัลยกรรมมาแล้วทั้งนั้น หน้าอก โครงหน้า แทบจะทุกส่วนของร่างกายที่ทำขึ้นมาใหม่เพื่อให้ได้ใบหน้าที่สวยงาม“อะ ไอ้คนบ้า ว๊าก!!” เธอแหกปากร้องอย่างไม่เหลือคราบของผู้หญิง ไม่เรียบร้อยเหมือนกับหน้าตา ก่อนที่ผ้าขนหนูมันจะหลุดร่วงลงพื้นไป ทำให้เรือนร่างที่ไร้อาภรณ์ปกปิดปรากฎต่อหน้าเขา และนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มตกใจจนตาค้างมากกว่าเดิมอีกแทนที่เขาะรีบออกไป เขารีบปิดประตูเพราะกลัวว่าคนข้างนอกจะมาเห็นเธออยู่ในสภาพโ
เซญ่า Talkก๊อกๆๆ“ใครคะ?” ฉันถามออกไปเพราะไม่รู้ว่าใครมาเคาะประตูห้องของฉัน ตอนนี้ก็เข้าช่วงหัวค่ำแล้ว ฉันกำลังเร่งรีบในการทำงานส่งอาจารย์เพราะไหนจะต้องไปทำงานข้างนอกอีก อะไรๆ มันก็เลยต้องเร่งรีบไปหมดเพื่อให้ทันเวลา“พี่เอง” เสียงพี่โรวันฉันเดินออกไปเปิดประตูก่อนจะพบเข้ากับเจ้าของเสียง พี่โรวันลูกน้องคนสนิทของคุณไทเลอร์เจ้านายของฉันนี่แหละ เราเองก็เป็นลูกน้องเหมือนกัน อยู่ในสถานะที่คล้ายๆ กัน เราสองคนเลยคุยกันรู้เรื่องมากกว่าฉันคุยกับเขา“มีอะไรหรือเปล่าคะ?"“คุณไทเลอร์อยากได้เอกสารที่เราเป็นหนี้น่ะ"“เอกสารหนี้?” ฉันขมวดคิ้วใส่คนตรงหน้า เพราะไม่เข้าใจว่าพี่โรวันต้องการอะไร เอกสารที่ฉันเป็นหนี้น่ะเหรอ มันไม่มีเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรสักหน่อย เพราะครั้งล่าสุดนี่แม่ไปกู้ปากเปล่า ส่วนเอกสารก็อยู่ที่เจ้าหนี้ฉันไม่ได้เอามาถือเอง เพราะพวกนั้นก็ระวังตัวอยู่ใช่ย่อย“อื้ม หนี้ของเราทั้งหมดน่ะ"“มันไม่มีอะไรแล้วนะคะ หนี้ของหนูก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ฉันไม่รู้หรอกว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันมีหนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากเอาเรื่องของตัวเองไปให้ใครต้องมารับผิดชอบด้วย จะมากหรือน้อยมันก็เรื่องของฉ
เวลาต่อมาไทเลอร์เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสร็จภารกิจของตัวเอง เขาเห็นกระดาษใบเล็กๆ วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง ก็รู้ได้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ของเขา และก่อนหน้านี้เขาเองก็รู้ว่าเซญ่าแอบเข้ามาในห้องนอนของเขาด้วยมือหนาหยิบกระดาษใบเล็กๆ ขึ้นมาดู มันเป็นบิลใบเสร็จการรับเงิน เพราะก่อนหน้านี้เขาให้เธอเอาหลักฐานที่เธอเป็นหนี้มาให้กับเขา“มีแค่นี้เองเหรอ?” เขามองดูบิลใบเสร็จแล้วก็แค่นหัวเราะออกมา เพราะยอดเงินมันไม่ได้มากอะไรเลย แต่ทำไมเธอถึงได้ทำงานหนักขนาดนั้นจำนวนเงินที่แม่ของเธอกู้ยืมจากพวกเจ้าหนี้นอกระบบ มันแค่หลักหมื่นแต่เพราะหามาจ่ายไม่ทันดอกเบี้ยมันจึงเพิ่มขึ้นในทุกๆ วัน จนเกือบจะเหยียบแสนให้ได้แล้ว“โรวัน”“ครับ” ลูกน้องคนนสนิทเดินเข้ามา เพราะยังไม่ได้กลับไปพักจนกว่าเจ้านายจะเข้านอน มันคือการกระทำของลูกน้องทั้งสองคนที่คอยดูแลเจ้านายอย่างใกล้ชิด“เอาบิลนี้ไปจ่ายหนี้ของเธอให้หมด แล้วสืบมาด้วยว่าเธอยังมีหนี้ที่ไหนอีกไหม"“เห็นว่ามีนะครับ เธอบอกกับผมว่าพวกนั้นไม่ได้ให้หลักฐานอะไร เพราะกลัวว่าเธอจะเอาหลักฐานพวกนั้นไปแจ้งตำรวจ"“ไม่มีหลักฐาน แล้วทำไมเธอถึงเชื่อแล้วยอมจ่าย"“ก็ถ้าไม่จ่ายก็ถูกทำร้า
เช้าวันต่อมาเซญ่า Talkฉันตื่นมาตอนเช้าเตรียมที่จะไปเรียนตามปกติเหมือนอย่างเคย เรื่องเมื่อคืนฉันยังไม่ลืมหรอกมันอายจนไม่กล้าจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันก็ต้องเจอหน้าเขาทุกวันอยู่แล้วนี่ทั้งที่เป็นลูกน้องของเขาแต่กลับทำเรื่องไม่เป็นเรื่องไปจนได้ ใครที่ไหนเขาจะมาทำแบบนี้กัน“เซญ่า..”“….” ฉันหยุดเดินเพราะเสียงเรียกเสียงพี่โรวันนั่นแหละ เราเริ่มสนิทกันเพราะเจอหน้าและได้คุยกันตลอด ส่วนพี่อีกคนนึงฉันไม่ค่อยได้เจอเพราะรายนั้นทำงานอยู่อีกที่มากกว่า นานๆ เขาถึงจะมาที่นี่เราจะได้เจอกันเพราะพี่เขามารอออกไปทำงานพร้อมกับเจ้านาย ส่วนฉันก็จะออกไปเรียน“จะไปเรียนแล้วเหรอ?”“ค่ะ”“เจ้านายฝากบอกว่าให้เรารอก่อนนะ”“รอ...ทำไมคะ?”“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คุณไทเลอร์สั่งเอาไว้แบบนี้น่ะ เมื่อคืนยังไม่ได้คุยกันเหรอ?”“ก็คุยกันแล้วนี่ เจ้านายพี่บอกจะจัดการเรื่องหนี้สินของฉันให้ แล้วจัดการปิดบ่อนพวกนั้นให้ด้วย” ฉันบอกตามที่คุณไทเลอร์พูดไว้เมื่อคืน เขาบอกว่าจะจัดการเรื่องของพวกนั้นให้ ปิดบ่อนของคนพวกนั้น ฉันไม่รู้ว่าเขาจะจัดการด้วยวิธีไหนแต่ฉันก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเดือดร้อนด้วยเช่นกัน“ไ
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาใกล้คลอดของเซญ่าเต็มทีแล้ว เธอได้ลูกชายทั้งสองคนเลย หรือเรียกง่ายๆว่าแฝดชาย ก็เพิ่งจะมารู้แน่ชัดตอนช่วงใกล้จะคลอด เพราะการอัลตร้าซาวด์มันผลไม่ค่อยตรงคุณหมอบอกว่าเซญ่ามีแนวโน้มว่าจะคลอดก่อนกำหนด แต่ก็อยู่ในช่วงเวลาที่สามารถคลอดทารกออกมาได้แล้ว เพราะเธอท้องใหญ่กว่าคนท้องปกติ เนื่องจากในครรภ์เป็นทารกแฝดส่วนไทเลอร์หลังจากที่หายดีจากอาการแพ้ท้องแทนภรรยา เขาก็หันมาดูแลเธอเป็นอย่างดี ทำอะไรต่อมิอะไรแทนเธอทุกอย่างเท่าที่ทำได้"โอ๊ะ!? อื้อ!" ขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ เซญ่าก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะจู่ๆ ในท้องของเธอมันก็มีอาการปวดตุ๊บๆ และมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆ ปวดเหมือนท้องของเธอมันบีบเข้าหากันและแรงขยับแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ไทเลอร์รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของคนข้างกาย"เป็นอะไรปวดท้องเหรอ?""อื้อ..." เธอผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ แทนคำตอบ เพราะมันปวดจนเธอไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไทเลอร์รีบอุ้มภรรยาลงมาเพราะด้านล่างมีคนของเขาคอยสแตนบายรออยู่แล้ว หลังจากนั้นก็รีบพาเธอไปโรงพยาบาลในทันที ก่อนที่เซญ่าจะถูกนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัด เพราะท้องแฝดไม่สามารถคลอดเองได้"ขอพยาบาลเตร
สองเดือนถัดมา“คะ คุณไท!”“อ้วก!! โอกก! โรวัน มะ ม่วงเปรี้ยวได้หรือยังวะ” ไทเลอร์โวยวายเสียงดัง เขาแพ้ท้องหนักมาสองเดือนที่ผ่านมานี้ เป็นอย่างที่คุณหมอพูดเอาไว้ไม่มีผิดเลย ว่าไทเลอร์จะต้องแพ้ท้องเพราะอาการวิตกกังวลที่มีมากไปตอนที่รู้ว่าภรรยากำลังตั้งครรภ์“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณไท ตะโกนเสียงดังเดี๋ยวก็เป็นลมเอาหรอกค่ะ” เพราะมีเขาแพ้ท้องแทนเธอจึงไม่เป็นอะไรเลยแม้กระทั่งอาการอยากจะอาเจียน เธอเป็นปกติมาก กินก็ปกติ อาการก็ปกติ และกลับกลายเป็นว่าเธอนั้นต้องคอยดูแลเขาไม่ให้โวยวายใส่อารมณ์กับลูกน้อง“มาแล้วครับๆ ใจเย็นๆ หน่อยสิครับ ผมกำลังปอกอยู่”“ขอบคุณค่ะพี่โรวัน”“ผมสั่งให้คนของเราไปติดต่อเจ้าของสวนมะม่วงเอาไว้แล้วนะครับ หาซื้อตามตลาดมันไม่ค่อยจะมีสดๆ แต่ถ้าซื้อจากสวนเลยมันจะดีกว่า”“…..” ไทเลอร์เอาแต่นั่งกินผลไม้เปรี้ยวที่โรวันเอามาให้ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าลูกน้องกำลังพูดอะไรกับตัวเองอยู่ เซญ่าจึงเป็นคนรับรู้ทุกอย่างเองและตอบกลับเองเพราะอาการแพ้ท้องที่หนักหน่วงทำให้ไทเลอร์เอาแต่กินผลไม้เปรี้ยวอย่างเดียว แต่อาหารหลักๆ ก็แทบจะไม่แตะต้องเลย จนลูกน้องต้องไปติดต่อกับเจ้าของสวนผลไม้เพื่อซื้อในจำน
เช้าวันต่อมาคืนวันเกิดของเซญ่าได้จัดขึ้นในที่สุด เพราะไทเลอร์ต้องการจะประกาศให้กัับทุกคนรู้ว่าเขากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว และวันนี้ก็พาเซญ่ามาหาหมอที่โรงพยาบาล เขาตื่นเต้นมากจนแทบจะนั่งไม่ติดเลย ระหว่างที่กำลังนั่งรอคุณหมอไทเลอร์ก็จับมือของเซญ่าแน่น มือของเขาเย็นเฉียบเพราะตื่นเต้นมากกว่าเธอที่อุ้มท้องแทนซะอีก“มือเย็นเชียวนะคุณ”“ฉันตื่นเต้นน่ะ”“ใจเย็นๆ สิคะคุณ มือเย็นแบบนี้ระวังจะช็อคเอานะ”“ไม่หรอก มือเย็นเพราะตื่นเต้นเฉยๆ”“…..” เซญ่าไม่ได้ตอบอะไร เธอจับมือของเขาแล้วบีบไว้แน่นๆ เหมือนให้กำลังใจ เพราะไทเลอร์เหมือนจะคิดมากและเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย นี่เป็นลูกคนแรกของเขาด้วย จึงทำให้เขากังวลได้มากขนาดนี้ทั้งกังวลทั้งตื่นเต้นไปหมดเลย เพราะเขาให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้มาก“เชิญคุณเซญ่าเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ” พยาบาลเดินมาตาม ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกับไทเลอร์“สวัสดีค่ะคุณหมอ”“ครับ สวัสดีครับ”“สวัสดีครับคุณหมอ”“เชิญนั่งกันก่อนนะครับ หมอขอตรวจร่างกายก่อน ขอเจาะเลือดของคุณทั้งสองเพื่อตรวจโรคด้วยนะครับ”“ครับได้ครับ” ไทเลอร์ตอบ“แล้วฉันต้องทำอะไรอีกคะคุณหมอ?”“ระหว่างรอผลเลือ
หลายเดือนต่อมา“มาเร็วๆ สิ”“โอ๊ย! อะไรของคุณเนี่ย จู่ๆ ก็ลากฉันออกมา มีอะไรก็ไม่ยอมพูด” เซญ่าถูกพาออกมาจากห้องแต่เช้าตรู่ ด้วยความงงบวกกับอาการของคนที่เพิ่งจะตื่นนอนมันเลยทำให้เธอหงุดหงิดอยู่นิดหน่อยช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรร่างกายของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อารมณ์ก็หงุดหงิดง่ายมากกับเรื่องเล็กๆ บางทีก็ไม่พอใจใหญ่โต จากที่เคยชอบอะไรก็เปลี่ยนมาเป็นไม่ชอบได้ง่ายๆ เลย“ฉันอยากนอน ไม่ได้อยากมาดูอะไรเลย”“แป๊บเดียวเอง เซอร์ไพรส์ไง”“…..” เธอยอมเดินตามไป เพราะไม่อย่างนั้นก็จะถูกเขาตื๊อจนน่ารำคาญไปหมด เธอไม่ได้อยากเป็นคนที่ทำตัวน่าเบื่อแบบนี้เลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ มันเป็นของมันไปเองทั้งหมดเลย ไอ้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้ก็เช่นกันมันเป็นไปเองหมดเลยเธอไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้เพราะกลัวเขาจะรำคาญ ถึงเขาจะไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยก็ตาม แต่เธอก็ห้ามไม่ได้จริงๆ“ถึงหรือยังคุณ”“ใกล้แล้วๆ”ไม่นานก็เดินมาถึง ด้านหน้าของเซญ่าคือกล่องใบใหญ่คล้ายกล่องของขวัญ มีโบว์สีแดงผูกไว้อยู่ น่าจะเป็นของขวัญอะไรสักอย่างที่ชิ้นต้องใหญ่มากๆ เพราะขนาดกล่องยังใหญ่ได้ขนาดนี้“ข้างในมันคืออะไรเหรอคุณ?”“ลองกระตุกสายนั่นดูสิ”“
ขณะที่กำลังนั่งรถมาเซญ่าก็รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะไม่สบายไปด้วยอีกคน รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แปลกๆ ไปหมด พอมาถึงโรงพยาบาลก็ได้นอนโรงพยาบาลพร้อมกันทั้งสองคนเลย ได้อยู่ห้องเดียวกันเพราะไทเลอร์ไม่ยอมแยกห้องให้ตายยังไงเขาก็จะไม่แยกห้องนอนกับเซญ่าเด็ดขาด และหมอก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเอง"ความจริงถ้าหากอีกฝ่ายไม่สบายอยู่ไม่ควรจะมีเพศสัมพันธ์เลยนะครับเพราะมันจะติดได้ง่ายเลย""....." ไทเลอร์นั่งหน้าบูดบึ้ง เพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนพ่อบ่นยังไงไม่รู้"หมอคงห้ามไม่ได้ถ้าคุณจะอยู่ที่นี่ แต่ยังไงก็ไม่ควรใกล้ชิดกันเกินไปนะครับ ส่วนเรื่องเพศสัมพันธ์ก็ควรจะงดห่างไปก่อน รอให้หายดีกันทั้งสองคนแล้วค่อยว่ากันอีกทีนะครับ""ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ""ยินดีครับ"ในขณะที่หมอยืนพูดอยู่ไทเลอร์ไม่พูดอะไรเลยเขาเอาแต่นั่งหน้าบูดอย่างเดียว แต่เซญ่านี่สิเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ถึงจะปฏิเสธไปรอยบนตัวของทั้งสองมันก็ชัดเจนแล้วว่าทั้งสองทำอะไรมาด้วยกัน"ฉันจะบอกให้โรวันเปลี่ยนหมอ หมอคนนี้พูดมาก!""จะบ้าเหรอคุณ ที่หมอเขาพูดก็ถูกนะ เราไม่ควรทำแบบนั้นกัน""แต่ฉันไม่ชอบหมอพูดมาก""หมอเขาไม่ได้พูดมากเข้าแค่แนะนำในฐานะที
เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรทั้งสองจึงมีเซ็กซ์กันเพราะอารมณ์ที่กำลังเร่าร้อนจนหักห้ามใจกันไม่ได้ สุดท้ายก็จบลงด้วยการมีเซ็กซ์ที่แสนจะเร่าร้อนไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้กำลังเป็นยังไงกันอยู่“อึกอืม...” เซญ่าโยกขยับตัวเองขึ้นลงอย่างรัวๆ มือสองข้างวางลงบนหัวไหล่ของไทเลอร์หาที่ยึดเกาะไว้ เขาเองก็จับเอวของเธอไว้แน่นเช่นกัน“อะอ่า...เซญ่า” เขาร้องครางพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาโยกขยับตัวอยู่ ท่าทางของเธอในตอนนี้มันทำให้เขาแทบคลั่ง เพิ่งจะเคยเห็นเซญ่าอารมณ์รุนแรงแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย และเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลยนอกจากประคองเอวเล็กๆ ของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอหงายหลังลงไปก็เท่านั้น“ดะ ดีจัง อืม..”“แฮ่ก...เซญ่าเธอเป็นอะไร”“ฉันชอบอืม...”“อึก...แอ่นหน้าอกขึ้นหน่อยสิ”“อ๊ะอ๊ะอ๊า...คุณไทฉันอึก...” เธอแอ่นอกขึ้นอีกมากขึ้น พร้อมกับมือที่จับผมตรงท้ายทอยของเขาขยุ้มขณะที่กำลังถูกเขาละเลงลิ้นเลียที่หน้าอกอวบอย่างระรัว มันเสียวจนเธอต้องหยุดขย่มแต่เปลี่ยนขยับเอวเนิบนาบแทนและแอ่นหน้าอกเชิ่ดขึ้นสูงไปอีก“อืม...แม่งจะบ้าให้ได้เลยว่ะ!” ไทเลอร์สบถออกมา ก่อนที่เขาจะขบกัดหัวนมของเธอเล่นเพราะความมันเขี้ยว ยิ่งเธอทำ
“ตัวคุณร้อนนะ กินยาหน่อย” เซญ่าหยิบเอายาที่เตรียมไว้ตรงหัวเตียงใส่ปากให้กับไทเลอร์ อาการของเขาหนักจนเธอต้องโทรให้ลูกน้องของเขามารับจริงๆ เพราะเธอเองก็ขับรถไม่เป็น ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ“อืม...ฉันกลืนน้ำไม่ลง ป้อนหน่อย”“ฝืนหน่อยนะคุณ จะได้หายเร็วๆ”“…..”เซญ่ายกน้ำเทใส่ปากอมไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงไปป้อนน้ำใส่ปากของเขา ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้เขาก็จะไม่ยอมกลืนยาลงไปแน่ๆ“อืม...ตัวคุณยังร้อนอยู่เลย”“…..”“เช็ดตัวหน่อยไหม?”เซญ่ารีบจัดแจงหากะละมังมาพร้อมกับผ้าสำหรับเช็ดตัว จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของไทเลอร์ออกเหลือเพียงชั้นในของเขาตัวเดียว เธอเช็ดตัวให้เขาอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะเจ็บ เขาว่ากันว่าคนไม่สบายมักจะมีอาการเจ็บเนื้อขั้นตัวแค่แตะนิดหน่อยก็เจ็บแล้ว เธอจึงไม่อยากทำให้เขาต้องเจ็บ“เป็นยังไงบ้างคุณ”“อือ...เมีย เมียจ๋า...” ไทเลอร์ลุกขึ้นนั่งเอาหน้าซบลงไปบนหัวไหล่ของเซญ่าขณะที่เธอกำลังเช็ดตัวให้กับเขาอยู่ พยายามออดอ้อนเธอเหมือนกับลูกลิงที่แปะอยู่บนตัวของแม่ลิงไม่ปล่อยไอความร้อนจาากตัวของเขามันทำให้เธอสัมผัสได้เลย ไหนจะผ้าที่เอาชุบน้ำเช็ดบนตัวของเขาอีก มันแห้งเร็วมากเพราะดูดซ
เซญ่า Talkเมื่อวานฉันจามอยู่ปาวๆ ก็คิดว่าเช้ามาตัวเองต้องรู้สึกไม่สบายตัวแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย อีกคนโน่นสิที่ต้องนอนจับไข้เพราะตากฝนมาเมื่อวาน สมน้ำหน้าอยากพาฉันตากฝนกลับมาดีนะตัวเองก็เลยป่วยเลย และฉันก็ต้องมานั่งคอยเช็ดตัวเอายาให้กินเนี่ย รถก็ขับไม่เป็นจะพาเขาออกไปจากที่นี่ก็ไม่ได้ นี่ถ้าไม่หายคงได้โทรหาพี่โรวันให้ขับรถมารับนะเนี่ย"คุณตื่นมากินยาก่อน""อือ...""ไม่ต้องมาทำท่าทางเหมือนเด็กเลย ฉันไม่สงสารหรอกนะ คุณอยากดื้อเอง""ใจร้าย..""กินยาก่อนค่ะ ถ้าไข้ยังขึ้นอยู่ฉันจะเช็ดตัวให้""จะหลอกแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?""เป็นไข้ขนาดนี้แล้วยังจะมีเวลามาคิดเรื่องแบบนี้อีกนะคุณ!""....." เขาตะแคงตัวมาจับแขนของฉันแล้วเอาหน้าถู เหมือนกับแมวเลยแฮะ เวลาฉันไปเล่นกับแมวพวกแมวมันก็ชอบเอาหน้ามาถูตามแขนของฉันแบบนี้แหละแต่จะพูดไปก็ไม่ได้หรอกเดี๋ยวก็งอนเอาอีกหึงได้แม้กระทั่งแมวคนอะไรก็ไม่รู้"คราวหน้าก็อย่าซ่าอีก""ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะป่วยนี่""คุณถอดเสื้อคลุมให้ฉันแล้วตัวคุณก็เลยโดนฝนเปียกเต็มๆ ไม่ป่วยให้มันรู้ไปสิ""จะไปไหน?" เขารีบจับแขนของฉันเอาไว้ ทันทีที่ฉันหันหลังให้เขาและจะลุกขึ้น ช่วงนี้ออกห
วันถัดมาเซญ่าชวนไทเลอร์ออกมาเดินเล่นเพราะตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เคยเดินเล่นแถวๆ นี้เลย ไทเลอร์บอกว่าแถวนี้ไม่มีสัตว์ป่าดุร้ายมาหากิน จะมีก็พวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยบ้างประปรายเพราะไม่ใช่ป่าดงดิบอะไร เพราะงั้นไม่ต้องกลัวเลยยกเว้นพวกสัตว์มีพิษตามพื้นเท่านั้นที่ต้องคอยระวัง"ฉันว่าเราน่าจะจำลองเหตุการณ์พระเอกนางเอกหลงป่าด้วยกันนะ แล้วก็เจอฝนตกวิ่งหนีกันจนได้เจอกระท่อมหลังน้อยๆ แล้วพระเอกนางเอกก็มีอะไรกันในนั้น""โว๊ะ! เรื่องแบบนั้นคงมีแต่ในหนังแล้วคุณ ไม่ยักจะรู้ว่าคุณพูดอะไรน้ำเน่าแบบนี้เป็นด้วย""มันไม่ได้น้ำเน่าสักหน่อย""นี่มันชีวิตจริงนะคุณ ไม่ใช่ในละครหรือในนิยายสักหน่อยที่ฝนจะตกแล้ว..."ซ่า~ขณะที่เซญ่ากำลังพูดจู่ๆ ฝนก็ตกลงมาโดยไม่มีท่าทีเตือนก่อนหน้าเลย เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าก็เห็นเมฆก้อนใหญ่ๆ ที่เป็นก้อนสีดำและก็เป็นต้นเหตุของฝนที่กำลังตกลงมาเป็นเมฆที่ไม่ได้ก้อนใหญ่และเป็นฝนที่ตกไม่ทั่วป่า ตกเฉพาะที่ที่เธอกำลังยืนอยู่เท่านั้น"อะไรเนี่ย มีฝนตกแบบนี้ด้วยเหรอ?""คราวนี้จะเชื่อได้แล้วหรือยังล่ะ?""ใครจะไปเชื่อก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นแหละ มายืนหลบใต้ต้นไม้ก่อนคุณ ต