เซญ่า Talkก๊อกๆๆ“ใครคะ?” ฉันถามออกไปเพราะไม่รู้ว่าใครมาเคาะประตูห้องของฉัน ตอนนี้ก็เข้าช่วงหัวค่ำแล้ว ฉันกำลังเร่งรีบในการทำงานส่งอาจารย์เพราะไหนจะต้องไปทำงานข้างนอกอีก อะไรๆ มันก็เลยต้องเร่งรีบไปหมดเพื่อให้ทันเวลา“พี่เอง” เสียงพี่โรวันฉันเดินออกไปเปิดประตูก่อนจะพบเข้ากับเจ้าของเสียง พี่โรวันลูกน้องคนสนิทของคุณไทเลอร์เจ้านายของฉันนี่แหละ เราเองก็เป็นลูกน้องเหมือนกัน อยู่ในสถานะที่คล้ายๆ กัน เราสองคนเลยคุยกันรู้เรื่องมากกว่าฉันคุยกับเขา“มีอะไรหรือเปล่าคะ?"“คุณไทเลอร์อยากได้เอกสารที่เราเป็นหนี้น่ะ"“เอกสารหนี้?” ฉันขมวดคิ้วใส่คนตรงหน้า เพราะไม่เข้าใจว่าพี่โรวันต้องการอะไร เอกสารที่ฉันเป็นหนี้น่ะเหรอ มันไม่มีเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรสักหน่อย เพราะครั้งล่าสุดนี่แม่ไปกู้ปากเปล่า ส่วนเอกสารก็อยู่ที่เจ้าหนี้ฉันไม่ได้เอามาถือเอง เพราะพวกนั้นก็ระวังตัวอยู่ใช่ย่อย“อื้ม หนี้ของเราทั้งหมดน่ะ"“มันไม่มีอะไรแล้วนะคะ หนี้ของหนูก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ฉันไม่รู้หรอกว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันมีหนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากเอาเรื่องของตัวเองไปให้ใครต้องมารับผิดชอบด้วย จะมากหรือน้อยมันก็เรื่องของฉ
เวลาต่อมาไทเลอร์เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสร็จภารกิจของตัวเอง เขาเห็นกระดาษใบเล็กๆ วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง ก็รู้ได้ทันทีว่านั่นไม่ใช่ของเขา และก่อนหน้านี้เขาเองก็รู้ว่าเซญ่าแอบเข้ามาในห้องนอนของเขาด้วยมือหนาหยิบกระดาษใบเล็กๆ ขึ้นมาดู มันเป็นบิลใบเสร็จการรับเงิน เพราะก่อนหน้านี้เขาให้เธอเอาหลักฐานที่เธอเป็นหนี้มาให้กับเขา“มีแค่นี้เองเหรอ?” เขามองดูบิลใบเสร็จแล้วก็แค่นหัวเราะออกมา เพราะยอดเงินมันไม่ได้มากอะไรเลย แต่ทำไมเธอถึงได้ทำงานหนักขนาดนั้นจำนวนเงินที่แม่ของเธอกู้ยืมจากพวกเจ้าหนี้นอกระบบ มันแค่หลักหมื่นแต่เพราะหามาจ่ายไม่ทันดอกเบี้ยมันจึงเพิ่มขึ้นในทุกๆ วัน จนเกือบจะเหยียบแสนให้ได้แล้ว“โรวัน”“ครับ” ลูกน้องคนนสนิทเดินเข้ามา เพราะยังไม่ได้กลับไปพักจนกว่าเจ้านายจะเข้านอน มันคือการกระทำของลูกน้องทั้งสองคนที่คอยดูแลเจ้านายอย่างใกล้ชิด“เอาบิลนี้ไปจ่ายหนี้ของเธอให้หมด แล้วสืบมาด้วยว่าเธอยังมีหนี้ที่ไหนอีกไหม"“เห็นว่ามีนะครับ เธอบอกกับผมว่าพวกนั้นไม่ได้ให้หลักฐานอะไร เพราะกลัวว่าเธอจะเอาหลักฐานพวกนั้นไปแจ้งตำรวจ"“ไม่มีหลักฐาน แล้วทำไมเธอถึงเชื่อแล้วยอมจ่าย"“ก็ถ้าไม่จ่ายก็ถูกทำร้า
เช้าวันต่อมาเซญ่า Talkฉันตื่นมาตอนเช้าเตรียมที่จะไปเรียนตามปกติเหมือนอย่างเคย เรื่องเมื่อคืนฉันยังไม่ลืมหรอกมันอายจนไม่กล้าจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันก็ต้องเจอหน้าเขาทุกวันอยู่แล้วนี่ทั้งที่เป็นลูกน้องของเขาแต่กลับทำเรื่องไม่เป็นเรื่องไปจนได้ ใครที่ไหนเขาจะมาทำแบบนี้กัน“เซญ่า..”“….” ฉันหยุดเดินเพราะเสียงเรียกเสียงพี่โรวันนั่นแหละ เราเริ่มสนิทกันเพราะเจอหน้าและได้คุยกันตลอด ส่วนพี่อีกคนนึงฉันไม่ค่อยได้เจอเพราะรายนั้นทำงานอยู่อีกที่มากกว่า นานๆ เขาถึงจะมาที่นี่เราจะได้เจอกันเพราะพี่เขามารอออกไปทำงานพร้อมกับเจ้านาย ส่วนฉันก็จะออกไปเรียน“จะไปเรียนแล้วเหรอ?”“ค่ะ”“เจ้านายฝากบอกว่าให้เรารอก่อนนะ”“รอ...ทำไมคะ?”“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คุณไทเลอร์สั่งเอาไว้แบบนี้น่ะ เมื่อคืนยังไม่ได้คุยกันเหรอ?”“ก็คุยกันแล้วนี่ เจ้านายพี่บอกจะจัดการเรื่องหนี้สินของฉันให้ แล้วจัดการปิดบ่อนพวกนั้นให้ด้วย” ฉันบอกตามที่คุณไทเลอร์พูดไว้เมื่อคืน เขาบอกว่าจะจัดการเรื่องของพวกนั้นให้ ปิดบ่อนของคนพวกนั้น ฉันไม่รู้ว่าเขาจะจัดการด้วยวิธีไหนแต่ฉันก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเดือดร้อนด้วยเช่นกัน“ไ
หลังจากกลับมาจากที่นั่นฉันก็เก็บตัวอยู่ในห้องอย่างเดียว มันจุกดีนะที่คนในครอบครัวของเขาเห็นเงินสำคัญกว่าเราที่เป็นลูกแท้ๆ มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ต้องเจอแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่สามารถทำใจให้ชินได้เลย แต่ครั้งนี้มันหนักมากจริงๆ เพราะฉันถูกแม่ด่าต่อหน้าคนนับสิบ มันเจ็บมากนะในฐานะของคนเป็นลูกอะมันเจ็บจนฉันไม่อยากพูดกับใครเลย ไม่อยากพูดหรือระบายอะไรทั้งนั้น เวลาเหนื่อย เศร้า ฉันมักจะอยู่เงียบๆ คนเดียว จนกว่าความรู้สึกเหมือนเดิมจะกลับมาหายดีก๊อก ก๊อก ก๊อก“ตอนนี้ยังไม่อยากคุยกับใครค่ะ ขอพักก่อนนะคะ ไม่ค่อยสบายค่ะ” ฉันพูดผ่านประตูออกไป ตอนนี้มันก็หมดเวลางานแล้วฉันไม่ต้องทำงานแล้ว อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ สักพัก“ป้าเอาข้าวมาให้ เห็นโรวันบอกว่าเรายังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่กลับมาถึง"“หนูไม่ค่อยหิวค่ะป้า ขอบคุณมากนะคะ วางไว้ตรงหน้าห้องก็ได้ค่ะเดี๋ยวหนูออกไปเอา”“รีบกินล่ะ เดี๋ยวมันเย็นแล้วจะไม่อร่อย”“…..” ฉันไม่ได้ตอบอะไรจนกระทั่งเสียงคนด้านนอกเงียบไป ฉันก็เปิดประตูออกไปเพื่อหยิบข้าวมาไว้ จะกินหรือไม่กินก็ยังไม่รู้เลยแต่ก็เอามาเก็บไว้ก่อน ป้าแกจะได้ไม่รู้สึกเสียน้ำใจวันต่อมา...“เซญ่า...จะไปเรียน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”“…..” เซญ่าค่อยๆ เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปด้านใน ในห้องที่ถูกเปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้จนเย็นเฉียบไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ชินเลยสักครั้ง มันทำให้เธอรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่ได้เข้าไปเลย“มีอะไรหรือเปล่า?” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น เมื่อเธอเดินเข้าไปเกือบถึงตัวของเขาแล้ว“ฉันจะมาขอเบิกค่าแรงล่วงหน้าค่ะ พี่โรวันบอกว่าให้มาคุยกับคุณเอง”“เบิกไปทำอะไร?”“จ่ายค่าเทอมค่ะ”“…..” ชายหนุ่มหันกลับมา เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานที่หมุนได้ พอได้เจอหน้ากันเธอก็รีบก้มหน้าหลบในทันที“พอดีว่ามหาวิทยาลัยเขาส่งใบเตือนมาแล้วค่ะ ถ้าไม่จ่ายเขาจะไม่ให้เรียนต่อ” เธอพูดจบก็วางซองจดหมายลงบนโต๊ะตรงหน้าของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะรับไปและเปิดดู“…..”“จริงๆ ฉันจะจ่ายแล้ว แต่ตอนนั้นโดนแม่ขโมยเงินค่ะ ก็เลยยังไม่ได้จ่ายเพราะเงินอีกส่วนก็ต้องเอาไปจ่ายหนี้ด้วย” เธอรีบอธิบายให้เขาฟัง เพราะเธอจำเป็นต้องเอาไปจ่ายจริงๆ ไม่ได้โกหกเพื่อจะเอาเงินไปใช้อย่างอื่น“มีอะไรอีกไหมที่ต้องจ่าย ฉันจะได้ตามจ่ายให้ทีเดียวเลย”“มะ ไม่มีแล้วค่ะ ส่วนนี้คุณไทเลอร์หักออกจากเงินเดือนได้เลยนะคะ”“…..”“ดะ ได้หรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงตะกุกตะ
เวลาต่อมาค่าเทอมของเซญ่าถูกไทเลอร์รับผิดชอบเป็นที่เรียบร้อย เธอได้เรียนต่อโดยที่ไม่ต้องจ่ายค่าเทอมอีกเลยจนกว่าจะเรียนจบ เพราะมีไทเลอร์มาจัดการให้แล้ว ถึงจะเกรงใจเขาแต่ก็ห้ามเขาไม่ได้เพราะเขาใช้คำว่าเจ้านายเป็นข้ออ้างในการทำเรื่องพวกนี้ และให้เธออยู่ทำงานกับเขาจนกว่าจะชดใช้เงินที่เขาจ่ายให้ไปจนหมด ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกันก๊อก ก๊อก ก๊อก“กาแฟค่ะคุณเจ้านาย” เซญ่าพูดเหมือนประชด เพราะไทเลอร์ชอบสั่งให้คนลงไปบอกให้เธอชงกาแฟขึ้นไปให้ ทั้งที่คนอื่นก็ทำได้แต่เขามักจะเจาะจงเป็นเธอตลอด“คราวนี้ปรุงรสอีกไหม?”“ไม่ต้องมาแซวเลย จะกินก็กินสิคะ”“อืม...นั่งลงก่อนสิ”“ไม่ค่ะ”“มีงานให้ช่วย”“อะไรคะ?”“เห็นโรวันบอกว่าเธอเก่งเรื่องบัญชี ช่วยจัดการเรื่องบัญชีของบริษัทให้หน่อย"“จะบ้าเหรอคะ คุณก็ให้พนักงานของคุณจัดการให้สิ จะมาให้คนนอกอย่างฉันทำให้ได้ยังไง”“จะกลัวอะไร เจ้าของนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน"“ไม่เอาอะ ฉันไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอกคุณ อย่าไปเชื่อพี่โรวันสิ"“มานั่งลง” ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มเชิงบังคับให้เธอไปนั่งใกล้ๆ กับเขา“อือๆ ก็ได้”เซญ่ายอมไปเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ กับเขา ที่จริงเธอก็ไ
“อึกอือ อย่าสิคะ ฉันทำงานให้คุณอยู่นะ เดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก” เธอร้องครางพร้อมกับขัดขืนเขา เพราะกำลังนั่งทำงานให้เขาอยู่แต่กลับถูกเขาซุกไซ้เล้าโลมไม่หยุด นี่ถ้าเป็นปลาก็โดนถูจนเกล็ดหลุดไปแล้ว“เธอใช้สบู่กลิ่นอะไร ทำไมหอมติดตัวจัง”“สบู่ธรรมดาที่ร้านสะดวกซื้อไง” เธอตอบพร้อมกับเหล่ตามองคนข้างๆ เขาชอบถามแบบนี้และถามตลอดเวลาที่ได้สูดดมตามร่างกายของเธอ ถามไปเพื่ออะไร ถามไปทำไม ถามอยู่ได้ ถามจนเธอร้สึกรำคาญ“หอมจัง...ขอสักรอบได้ไหม?"“…..” เธอมองไปที่เขาอีกครั้ง ก่อนที่มือจะตีแขนของเขาลงไปแรงๆ เหมือนกับว่าจะเรียกสติของเขา “ฉันต้องทำงาน นี่คุณให้ฉันมาช่วยทำงานนะ"“ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะ ทำกันก่อนก็ได้หรอก"“ไม่ได้” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะต้องทำงานของเขาให้เสร็จก่อนและต้องไปทำงานของเธอต่ออีก ที่เธอยอมสละเวลาที่มีน้อยนิดมาช่วยก็เพราะเขาขอให้มาช่วยต่างหาก“เธอห้ามฉันไม่ได้หรอก” ว่าแล้วฝ่ามือหนาก็ประคองใบหน้าสวยให้หันไปหา ก่อนที่เขาจะโน้มหน้าจูบลงไปบนริมฝีปากสีชมพูอ่อนนั้นอย่างหื่นกระหาย ลิ้นร้อนลากเลียไปตามขอบจนเธอเผยอปากขึ้นและถูกลิ้นร้อนป้อนเข้าไปในปากตวัดเลียในโพรงปากหวานอย่างเมามัน“อืม...คุณไ
เวลาต่อมาณ งานเลี้ยงนักธุรกิจดังไทเลอร์ถูกเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย เพราะเขาเป็นนักธุรกิจชื่อดังที่ใครๆ ก็รู้จักและอยากจะร่วมงานด้วย เพราะแบบนี้เขาจึงเป็นที่รู้จักของคนวงกว้าง และการมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้เขาก็ไม่ลืมที่จะพาบอดี้การ์ดข้างกายสองคนติดตามมาด้วยการเข้าสังคมหน้ากากเขารู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง เพราะเขาเองก็ต้องมีการทำแบบนั้นเหมือนกันเพื่อให้เข้าไปอยู่ในสังคมพวกนี้ได้ แต่ส่วนใหญ่เขาจะไม่เข้าหาใครก่อน เพราะธุรกิจของเขามันไม่จำเป็นต้องไปเกาะขาใครเพื่อให้ไปได้ก้าวหน้า ทุกอย่างเขาสร้างขึ้นมาเองกับมือ แต่ถึงอย่างนั้นการแสดงเป็นคนดีภายใต้ความน่ากลัวของเขามันก็ต้องมีเช่นกัน“สวัสดีครับคุณไทเลอร์”“ครับ สวัสดีครับคุณเอกชัย” นักธุรกิจวัยกลางคนเดินเข้ามาทักทาย พร้อมกับสาวสวยที่คล้องแขนมาด้วย เธอส่งยิ้มหวานให้เขาพร้อมกับตาที่เป็นมัน แน่นอนว่าเขาดูดีในสายตาคนหมู่มากด้วยความที่ยังหนุ่มแน่นด้วยจึงทำให้มีคนชอบมากมายทั้งหญิงสาวและหญิงวัยกลางคนแต่ผู้หญิงคนนี้เขาเองก็รู้จักเป็นอย่างดี เนื่องจากเธอเคยเป็นคู่ขาของเขามาก่อน แต่ก็แค่เล่นๆ สนุกกันเท่านั้น เขาไม่เน้นจริงจังกับใคร เพราะส่วนใหญ
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาใกล้คลอดของเซญ่าเต็มทีแล้ว เธอได้ลูกชายทั้งสองคนเลย หรือเรียกง่ายๆว่าแฝดชาย ก็เพิ่งจะมารู้แน่ชัดตอนช่วงใกล้จะคลอด เพราะการอัลตร้าซาวด์มันผลไม่ค่อยตรงคุณหมอบอกว่าเซญ่ามีแนวโน้มว่าจะคลอดก่อนกำหนด แต่ก็อยู่ในช่วงเวลาที่สามารถคลอดทารกออกมาได้แล้ว เพราะเธอท้องใหญ่กว่าคนท้องปกติ เนื่องจากในครรภ์เป็นทารกแฝดส่วนไทเลอร์หลังจากที่หายดีจากอาการแพ้ท้องแทนภรรยา เขาก็หันมาดูแลเธอเป็นอย่างดี ทำอะไรต่อมิอะไรแทนเธอทุกอย่างเท่าที่ทำได้"โอ๊ะ!? อื้อ!" ขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ เซญ่าก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะจู่ๆ ในท้องของเธอมันก็มีอาการปวดตุ๊บๆ และมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆ ปวดเหมือนท้องของเธอมันบีบเข้าหากันและแรงขยับแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ไทเลอร์รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของคนข้างกาย"เป็นอะไรปวดท้องเหรอ?""อื้อ..." เธอผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ แทนคำตอบ เพราะมันปวดจนเธอไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไทเลอร์รีบอุ้มภรรยาลงมาเพราะด้านล่างมีคนของเขาคอยสแตนบายรออยู่แล้ว หลังจากนั้นก็รีบพาเธอไปโรงพยาบาลในทันที ก่อนที่เซญ่าจะถูกนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัด เพราะท้องแฝดไม่สามารถคลอดเองได้"ขอพยาบาลเตร
สองเดือนถัดมา“คะ คุณไท!”“อ้วก!! โอกก! โรวัน มะ ม่วงเปรี้ยวได้หรือยังวะ” ไทเลอร์โวยวายเสียงดัง เขาแพ้ท้องหนักมาสองเดือนที่ผ่านมานี้ เป็นอย่างที่คุณหมอพูดเอาไว้ไม่มีผิดเลย ว่าไทเลอร์จะต้องแพ้ท้องเพราะอาการวิตกกังวลที่มีมากไปตอนที่รู้ว่าภรรยากำลังตั้งครรภ์“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณไท ตะโกนเสียงดังเดี๋ยวก็เป็นลมเอาหรอกค่ะ” เพราะมีเขาแพ้ท้องแทนเธอจึงไม่เป็นอะไรเลยแม้กระทั่งอาการอยากจะอาเจียน เธอเป็นปกติมาก กินก็ปกติ อาการก็ปกติ และกลับกลายเป็นว่าเธอนั้นต้องคอยดูแลเขาไม่ให้โวยวายใส่อารมณ์กับลูกน้อง“มาแล้วครับๆ ใจเย็นๆ หน่อยสิครับ ผมกำลังปอกอยู่”“ขอบคุณค่ะพี่โรวัน”“ผมสั่งให้คนของเราไปติดต่อเจ้าของสวนมะม่วงเอาไว้แล้วนะครับ หาซื้อตามตลาดมันไม่ค่อยจะมีสดๆ แต่ถ้าซื้อจากสวนเลยมันจะดีกว่า”“…..” ไทเลอร์เอาแต่นั่งกินผลไม้เปรี้ยวที่โรวันเอามาให้ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าลูกน้องกำลังพูดอะไรกับตัวเองอยู่ เซญ่าจึงเป็นคนรับรู้ทุกอย่างเองและตอบกลับเองเพราะอาการแพ้ท้องที่หนักหน่วงทำให้ไทเลอร์เอาแต่กินผลไม้เปรี้ยวอย่างเดียว แต่อาหารหลักๆ ก็แทบจะไม่แตะต้องเลย จนลูกน้องต้องไปติดต่อกับเจ้าของสวนผลไม้เพื่อซื้อในจำน
เช้าวันต่อมาคืนวันเกิดของเซญ่าได้จัดขึ้นในที่สุด เพราะไทเลอร์ต้องการจะประกาศให้กัับทุกคนรู้ว่าเขากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว และวันนี้ก็พาเซญ่ามาหาหมอที่โรงพยาบาล เขาตื่นเต้นมากจนแทบจะนั่งไม่ติดเลย ระหว่างที่กำลังนั่งรอคุณหมอไทเลอร์ก็จับมือของเซญ่าแน่น มือของเขาเย็นเฉียบเพราะตื่นเต้นมากกว่าเธอที่อุ้มท้องแทนซะอีก“มือเย็นเชียวนะคุณ”“ฉันตื่นเต้นน่ะ”“ใจเย็นๆ สิคะคุณ มือเย็นแบบนี้ระวังจะช็อคเอานะ”“ไม่หรอก มือเย็นเพราะตื่นเต้นเฉยๆ”“…..” เซญ่าไม่ได้ตอบอะไร เธอจับมือของเขาแล้วบีบไว้แน่นๆ เหมือนให้กำลังใจ เพราะไทเลอร์เหมือนจะคิดมากและเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย นี่เป็นลูกคนแรกของเขาด้วย จึงทำให้เขากังวลได้มากขนาดนี้ทั้งกังวลทั้งตื่นเต้นไปหมดเลย เพราะเขาให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้มาก“เชิญคุณเซญ่าเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ” พยาบาลเดินมาตาม ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกับไทเลอร์“สวัสดีค่ะคุณหมอ”“ครับ สวัสดีครับ”“สวัสดีครับคุณหมอ”“เชิญนั่งกันก่อนนะครับ หมอขอตรวจร่างกายก่อน ขอเจาะเลือดของคุณทั้งสองเพื่อตรวจโรคด้วยนะครับ”“ครับได้ครับ” ไทเลอร์ตอบ“แล้วฉันต้องทำอะไรอีกคะคุณหมอ?”“ระหว่างรอผลเลือ
หลายเดือนต่อมา“มาเร็วๆ สิ”“โอ๊ย! อะไรของคุณเนี่ย จู่ๆ ก็ลากฉันออกมา มีอะไรก็ไม่ยอมพูด” เซญ่าถูกพาออกมาจากห้องแต่เช้าตรู่ ด้วยความงงบวกกับอาการของคนที่เพิ่งจะตื่นนอนมันเลยทำให้เธอหงุดหงิดอยู่นิดหน่อยช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรร่างกายของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อารมณ์ก็หงุดหงิดง่ายมากกับเรื่องเล็กๆ บางทีก็ไม่พอใจใหญ่โต จากที่เคยชอบอะไรก็เปลี่ยนมาเป็นไม่ชอบได้ง่ายๆ เลย“ฉันอยากนอน ไม่ได้อยากมาดูอะไรเลย”“แป๊บเดียวเอง เซอร์ไพรส์ไง”“…..” เธอยอมเดินตามไป เพราะไม่อย่างนั้นก็จะถูกเขาตื๊อจนน่ารำคาญไปหมด เธอไม่ได้อยากเป็นคนที่ทำตัวน่าเบื่อแบบนี้เลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ มันเป็นของมันไปเองทั้งหมดเลย ไอ้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้ก็เช่นกันมันเป็นไปเองหมดเลยเธอไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้เพราะกลัวเขาจะรำคาญ ถึงเขาจะไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยก็ตาม แต่เธอก็ห้ามไม่ได้จริงๆ“ถึงหรือยังคุณ”“ใกล้แล้วๆ”ไม่นานก็เดินมาถึง ด้านหน้าของเซญ่าคือกล่องใบใหญ่คล้ายกล่องของขวัญ มีโบว์สีแดงผูกไว้อยู่ น่าจะเป็นของขวัญอะไรสักอย่างที่ชิ้นต้องใหญ่มากๆ เพราะขนาดกล่องยังใหญ่ได้ขนาดนี้“ข้างในมันคืออะไรเหรอคุณ?”“ลองกระตุกสายนั่นดูสิ”“
ขณะที่กำลังนั่งรถมาเซญ่าก็รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะไม่สบายไปด้วยอีกคน รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แปลกๆ ไปหมด พอมาถึงโรงพยาบาลก็ได้นอนโรงพยาบาลพร้อมกันทั้งสองคนเลย ได้อยู่ห้องเดียวกันเพราะไทเลอร์ไม่ยอมแยกห้องให้ตายยังไงเขาก็จะไม่แยกห้องนอนกับเซญ่าเด็ดขาด และหมอก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเอง"ความจริงถ้าหากอีกฝ่ายไม่สบายอยู่ไม่ควรจะมีเพศสัมพันธ์เลยนะครับเพราะมันจะติดได้ง่ายเลย""....." ไทเลอร์นั่งหน้าบูดบึ้ง เพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนพ่อบ่นยังไงไม่รู้"หมอคงห้ามไม่ได้ถ้าคุณจะอยู่ที่นี่ แต่ยังไงก็ไม่ควรใกล้ชิดกันเกินไปนะครับ ส่วนเรื่องเพศสัมพันธ์ก็ควรจะงดห่างไปก่อน รอให้หายดีกันทั้งสองคนแล้วค่อยว่ากันอีกทีนะครับ""ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ""ยินดีครับ"ในขณะที่หมอยืนพูดอยู่ไทเลอร์ไม่พูดอะไรเลยเขาเอาแต่นั่งหน้าบูดอย่างเดียว แต่เซญ่านี่สิเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ถึงจะปฏิเสธไปรอยบนตัวของทั้งสองมันก็ชัดเจนแล้วว่าทั้งสองทำอะไรมาด้วยกัน"ฉันจะบอกให้โรวันเปลี่ยนหมอ หมอคนนี้พูดมาก!""จะบ้าเหรอคุณ ที่หมอเขาพูดก็ถูกนะ เราไม่ควรทำแบบนั้นกัน""แต่ฉันไม่ชอบหมอพูดมาก""หมอเขาไม่ได้พูดมากเข้าแค่แนะนำในฐานะที
เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรทั้งสองจึงมีเซ็กซ์กันเพราะอารมณ์ที่กำลังเร่าร้อนจนหักห้ามใจกันไม่ได้ สุดท้ายก็จบลงด้วยการมีเซ็กซ์ที่แสนจะเร่าร้อนไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้กำลังเป็นยังไงกันอยู่“อึกอืม...” เซญ่าโยกขยับตัวเองขึ้นลงอย่างรัวๆ มือสองข้างวางลงบนหัวไหล่ของไทเลอร์หาที่ยึดเกาะไว้ เขาเองก็จับเอวของเธอไว้แน่นเช่นกัน“อะอ่า...เซญ่า” เขาร้องครางพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาโยกขยับตัวอยู่ ท่าทางของเธอในตอนนี้มันทำให้เขาแทบคลั่ง เพิ่งจะเคยเห็นเซญ่าอารมณ์รุนแรงแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย และเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลยนอกจากประคองเอวเล็กๆ ของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอหงายหลังลงไปก็เท่านั้น“ดะ ดีจัง อืม..”“แฮ่ก...เซญ่าเธอเป็นอะไร”“ฉันชอบอืม...”“อึก...แอ่นหน้าอกขึ้นหน่อยสิ”“อ๊ะอ๊ะอ๊า...คุณไทฉันอึก...” เธอแอ่นอกขึ้นอีกมากขึ้น พร้อมกับมือที่จับผมตรงท้ายทอยของเขาขยุ้มขณะที่กำลังถูกเขาละเลงลิ้นเลียที่หน้าอกอวบอย่างระรัว มันเสียวจนเธอต้องหยุดขย่มแต่เปลี่ยนขยับเอวเนิบนาบแทนและแอ่นหน้าอกเชิ่ดขึ้นสูงไปอีก“อืม...แม่งจะบ้าให้ได้เลยว่ะ!” ไทเลอร์สบถออกมา ก่อนที่เขาจะขบกัดหัวนมของเธอเล่นเพราะความมันเขี้ยว ยิ่งเธอทำ
“ตัวคุณร้อนนะ กินยาหน่อย” เซญ่าหยิบเอายาที่เตรียมไว้ตรงหัวเตียงใส่ปากให้กับไทเลอร์ อาการของเขาหนักจนเธอต้องโทรให้ลูกน้องของเขามารับจริงๆ เพราะเธอเองก็ขับรถไม่เป็น ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ“อืม...ฉันกลืนน้ำไม่ลง ป้อนหน่อย”“ฝืนหน่อยนะคุณ จะได้หายเร็วๆ”“…..”เซญ่ายกน้ำเทใส่ปากอมไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงไปป้อนน้ำใส่ปากของเขา ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้เขาก็จะไม่ยอมกลืนยาลงไปแน่ๆ“อืม...ตัวคุณยังร้อนอยู่เลย”“…..”“เช็ดตัวหน่อยไหม?”เซญ่ารีบจัดแจงหากะละมังมาพร้อมกับผ้าสำหรับเช็ดตัว จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของไทเลอร์ออกเหลือเพียงชั้นในของเขาตัวเดียว เธอเช็ดตัวให้เขาอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะเจ็บ เขาว่ากันว่าคนไม่สบายมักจะมีอาการเจ็บเนื้อขั้นตัวแค่แตะนิดหน่อยก็เจ็บแล้ว เธอจึงไม่อยากทำให้เขาต้องเจ็บ“เป็นยังไงบ้างคุณ”“อือ...เมีย เมียจ๋า...” ไทเลอร์ลุกขึ้นนั่งเอาหน้าซบลงไปบนหัวไหล่ของเซญ่าขณะที่เธอกำลังเช็ดตัวให้กับเขาอยู่ พยายามออดอ้อนเธอเหมือนกับลูกลิงที่แปะอยู่บนตัวของแม่ลิงไม่ปล่อยไอความร้อนจาากตัวของเขามันทำให้เธอสัมผัสได้เลย ไหนจะผ้าที่เอาชุบน้ำเช็ดบนตัวของเขาอีก มันแห้งเร็วมากเพราะดูดซ
เซญ่า Talkเมื่อวานฉันจามอยู่ปาวๆ ก็คิดว่าเช้ามาตัวเองต้องรู้สึกไม่สบายตัวแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย อีกคนโน่นสิที่ต้องนอนจับไข้เพราะตากฝนมาเมื่อวาน สมน้ำหน้าอยากพาฉันตากฝนกลับมาดีนะตัวเองก็เลยป่วยเลย และฉันก็ต้องมานั่งคอยเช็ดตัวเอายาให้กินเนี่ย รถก็ขับไม่เป็นจะพาเขาออกไปจากที่นี่ก็ไม่ได้ นี่ถ้าไม่หายคงได้โทรหาพี่โรวันให้ขับรถมารับนะเนี่ย"คุณตื่นมากินยาก่อน""อือ...""ไม่ต้องมาทำท่าทางเหมือนเด็กเลย ฉันไม่สงสารหรอกนะ คุณอยากดื้อเอง""ใจร้าย..""กินยาก่อนค่ะ ถ้าไข้ยังขึ้นอยู่ฉันจะเช็ดตัวให้""จะหลอกแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?""เป็นไข้ขนาดนี้แล้วยังจะมีเวลามาคิดเรื่องแบบนี้อีกนะคุณ!""....." เขาตะแคงตัวมาจับแขนของฉันแล้วเอาหน้าถู เหมือนกับแมวเลยแฮะ เวลาฉันไปเล่นกับแมวพวกแมวมันก็ชอบเอาหน้ามาถูตามแขนของฉันแบบนี้แหละแต่จะพูดไปก็ไม่ได้หรอกเดี๋ยวก็งอนเอาอีกหึงได้แม้กระทั่งแมวคนอะไรก็ไม่รู้"คราวหน้าก็อย่าซ่าอีก""ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะป่วยนี่""คุณถอดเสื้อคลุมให้ฉันแล้วตัวคุณก็เลยโดนฝนเปียกเต็มๆ ไม่ป่วยให้มันรู้ไปสิ""จะไปไหน?" เขารีบจับแขนของฉันเอาไว้ ทันทีที่ฉันหันหลังให้เขาและจะลุกขึ้น ช่วงนี้ออกห
วันถัดมาเซญ่าชวนไทเลอร์ออกมาเดินเล่นเพราะตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เคยเดินเล่นแถวๆ นี้เลย ไทเลอร์บอกว่าแถวนี้ไม่มีสัตว์ป่าดุร้ายมาหากิน จะมีก็พวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยบ้างประปรายเพราะไม่ใช่ป่าดงดิบอะไร เพราะงั้นไม่ต้องกลัวเลยยกเว้นพวกสัตว์มีพิษตามพื้นเท่านั้นที่ต้องคอยระวัง"ฉันว่าเราน่าจะจำลองเหตุการณ์พระเอกนางเอกหลงป่าด้วยกันนะ แล้วก็เจอฝนตกวิ่งหนีกันจนได้เจอกระท่อมหลังน้อยๆ แล้วพระเอกนางเอกก็มีอะไรกันในนั้น""โว๊ะ! เรื่องแบบนั้นคงมีแต่ในหนังแล้วคุณ ไม่ยักจะรู้ว่าคุณพูดอะไรน้ำเน่าแบบนี้เป็นด้วย""มันไม่ได้น้ำเน่าสักหน่อย""นี่มันชีวิตจริงนะคุณ ไม่ใช่ในละครหรือในนิยายสักหน่อยที่ฝนจะตกแล้ว..."ซ่า~ขณะที่เซญ่ากำลังพูดจู่ๆ ฝนก็ตกลงมาโดยไม่มีท่าทีเตือนก่อนหน้าเลย เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าก็เห็นเมฆก้อนใหญ่ๆ ที่เป็นก้อนสีดำและก็เป็นต้นเหตุของฝนที่กำลังตกลงมาเป็นเมฆที่ไม่ได้ก้อนใหญ่และเป็นฝนที่ตกไม่ทั่วป่า ตกเฉพาะที่ที่เธอกำลังยืนอยู่เท่านั้น"อะไรเนี่ย มีฝนตกแบบนี้ด้วยเหรอ?""คราวนี้จะเชื่อได้แล้วหรือยังล่ะ?""ใครจะไปเชื่อก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นแหละ มายืนหลบใต้ต้นไม้ก่อนคุณ ต