LOGINShare
บทที่ 61
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 62
“ที่คุณพูดไม่ผิด ฉันจงใจกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านจริง เพื่อให้เว่ยต้าจงพ่อบ้านเปิดเผยที่อยู่ของฉัน ฉันยินยอมถูกคนของเฉินจื่อหลิงจับตัวไป แล้วก็อยากจะพิสูจน์การคาดเดาของฉัน ว่าฉันไม่ได้ปรักปรำเขา”“ถึงอย่างไรเว่ยต้าจงก็ติดตามพ่อของฉันมาหลายสิบปี เป็นคนเก่าแก่ของตระกูลพวกเรา ต่อให้วันนี้คุณไม่อยู่ ฉันก็อยากที่จะไปลองเสี่ยงดูอยู่ดี”“ฉันเขียนข้อความไว้ฉบับหนึ่งล่วงหน้าแล้ว ถ้าหากหนีไม่ได้ ฉันจะส่งข้อความหาพี่ชายของฉัน เขาจะคิดหาหนทางมาช่วยฉัน”มู่หรงยิ่นพูดไป ก็ควักโทรศัพท์มือถืออกมาโชว์ให้หลินหยางดูด้านบนสุดของข้อความมีจดหมายที่เขียนเสร็จแล้วฉบับหนึ่งอยู่จริง แต่เป็นข้อความขอความช่วยเหลือที่ยังไม่ได้กดส่งออกไป“ฉันใช้โอกาสหลอกใช้การกินเหล้ากับคุณจริง ๆ แต่ฉันไม่ได้คิด ที่จะหลอกใช้คุณเพื่อจัดการกับเฉินจื่อหลิง แล้วก็คิดไม่ถึงด้วยว่าเฉินจื่อหลิงยังซุกอาจารย์ระดับเก้าเอาไว้โจมตีอีก”เมื่อฟังมู่หรงยิ่นอธิบายจบ ในใจของหลินหยางก็รู้สึกดีขึ้นมาก“แต่ว่ายังไงก็ต้องขอบคุณคุณจริง ๆ ถ้าหากคืนนี้ไม่มีคุณ ฉันอาจจะตกอยู่ในอันตรายมากจริง ๆ แม้ว่าพี่ฉันจะพาคนมา ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถช่วยฉันจากอา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 63
“ไม่เป็นไรครับ น้าหลิ่ว ผมเข้าใจเป็นอย่างดี”หลินหยางเองก็คร้านจะอธิบาย“น้าอวี๋ของเธอตอนนี้โมโหมาก เรื่องที่ฉันอยากจะเธอเข้ามาทำงานในบริษัท เธอคัดอย่างสุดแรงเกิด ตอนนี้ไม่มีทาง น้าเตรียมเงินให้เธอก้อนหนึ่ง เธอรีบหนีไปคืนนี้เลย ออกจากเมืองลั่วหลีกเลี่ยง ไม่อย่างนั้นน้าอวี๋ก็จะส่งคนไปจับตัวเธอ แล้วส่งตัวไปรับโทษที่ตระกูลเหลียง”หลินหยางรู้ว่าหลิ่วเฉิงจื้อกลัวภรรยามาตลอด ในเวลานี้ ยังสามารถโทรบอกให้เขาหลบหนีได้ ก็นับว่าปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจแล้ว“เขา ผมเป็นคนทำร้ายเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ เหลียงควนจะแก้แค้น ให้เขามาหาผม น้าไม่ต้องเป็นห่วงผม”หลินหยางกล่าว“เด็กแบบเธอ ทำไมถึงไม่ฟังคำเตือน! น้ารู้ว่าเธอเรียนศิลปะการต่อสู้มาบ้าง แต่เธอจะเอาชนะตระกูลเหลียงได้งั้นเหรอ? เชื่อน้า รีบออกจากเมืองลั่ว”“ครับ น้าหลิ่ว ผมทราบแล้ว”หลินหยางเองก็ไม่ได้ดื้อรั้นกับหลิ่วเฉิงจื้อต่อแค่ตระกูลเหลียงเล็ก ๆ เขาจะใส่ใจไปทำไมในโรงพยาบาล อวี๋ผิงเดินออกมาจากในห้องผู้ป่วย กล่าวถาม “คุณถามให้แน่ชัดหรือยัง? ไอ้เดรัจฉานนั่นอยู่ที่ไหน? ก่อนที่เสี่ยวเหลียงจะฟื้นขึ้นมา จะต้องจับตัวไอ้เดรัจฉานนั่นมาให้ได้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 64
ต้วนเทียนเต๋อกระโจนตัวเข้าใส่ฉินโม่หนงฉินโม่หนงหลบหนีอย่างหวาดกลัว ตกใจจนหน้าซีดต้วนเทียนเต๋อเองก็ไม่รีบร้อน เล่นเกมแมวไล่จับหนูกับฉินโม่หนง ส่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ“ประธานฉิน คุณหนีไม่พ้นหรอก ยอมผมแต่โดยดีเถอะ”ต้วนเทียนเต๋อกระโจนตัวเข้าไปอีกครั้ง ฉินโม่หนงถูกบังคับให้หลบเข้าไปในมุมของสวนดอกไม้ หมดหนทางหนีแล้ว“ไม่มีที่ให้หนีแล้วใช่ไหมล่ะ? เดิมทีผมอยากจะฆ่าไอ้หมอนั่น แล้วค่อยมาสนุกกับคุณ แต่ไอ้หมอนั่นก็ขี้ขลาดตาขาว ไม่กล้ามา ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ พวกเรามามีความสุขด้วยกันดีกว่าต้วนเทียนเต๋อถูมือของเขาด้วยสีหน้าหื่นกาม น้ำลายไหลย้อยฉินโม่หนงเห็นดังนั้น รู้สึกถึงความสะอิดสะเอียนอยากอาเจียนเธอในเวลานี้เสียใจมาก มีความสัมพันธ์กับหลินหยาง อย่างน้อยก็ไม่มีทางรู้สึกขยะแขยง อีกทั้งยังมีความสุขมากอีกด้วยแต่คนตรงหน้า ฉินโม่หนงยอมตายก็ไม่ยอมถูกเขาแตะต้องแม้แต่ครั้งเดียว“หวังฮุ่ยหรงสมควรตาย แกหาคนแบบไหนมาให้ฉัน!”ฉินโม่หนงได้หมดหนทางถอยแล้ว เธอตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องเอาหัวกระแทกให้ตายตรงนี้ ก็ไม่ยอมรับความอัปยศอดสูเมื่อเห็นต้วนเทียนเต๋อค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ฉินโม่หนงก็ใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 65
“ไม่อยากให้ผมไปเหรอ?” หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“เปล่า! รีบไสหัวไป!”ฉินโม่หนงกล่าวอย่างเย่อหยิ่งอันที่จริงในใจเธออยากให้หลินหยางอยู่ต่ออยู่หน่อย ๆ มีหลินหยางอยู่ข้างกาย เธอถึงจะรู้สึกอุ่นใจ ไม่ฝันร้ายโดยเฉพาะคืนวันนี้ที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกด้วย ต้วนเทียนเต๋อตายอยู่ในสวน ถึงแม้ว่าฉินโม่หนงจะเป็นผู้หญิงแกร่ง แต่ในใจยังคงหวาดกลัวแต่เธอไม่อยากจะเผยไต๋ต่อหน้าหลินหยาง ไม่อยากลดศักดิ์ศรีลง“ถ้าหากคุณขอร้องให้ผมอยู่ต่อ ผมก็อยู่ต่อได้” หลินหยางกล่าว“เธอฝันไปเถอะ! รีบไสหัวไป แค่ฉันเห็นเธอก็รู้สึกรำคาญแล้ว”ฉินโม่หนงกล่าวอย่างปากแข็ง“ได้ งั้นผมไปแล้วนะ?”หลินหยางเดินไปที่ประตูห้อง ฉินโม่หนงขยับริมฝีปาก แต่ยังไม่ทันส่งเสียงรั้งให้อยู่ต่อ“ใช่แล้ว ต้วนเทียนเต๋อตายอยู่ที่สวนดอกไม้ของคุณ เขาตายอย่างไม่เต็มใจมาก ๆ เลยนะ ระวังตอนดึก ๆ จะกลายเป็นผีมาทวงชีวิตคุณ”หลินหยางกล่าวหลังจากเปิดประตู“หลินหยาง!!”เดิมทีฉินโม่หนงก็หวาดกลัวอยู่แล้ว พอหลินหยางพูดแบบนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที ภายในหัวสมองมีภาพน่าหวาดกลัวต่าง ๆ นานาปรากฏขึ้น“เธอกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ ห้ามไป!”สุดท้ายฉิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 66
คนผู้นี้สวมเสื้อผ้าสีแดง ท่อนบนเป็นเสื้อกล้ามออกกำลังกายเอวลอย ท่อนล่างเป็นกางเกงออกกำลังกายรัดรูป เน้นเรียวขายาวคู่งามเธอย้อมผมสีเบอร์กันดี มัดผมหางม้าดูสะอาดเรียบร้อย เครื่องหน้างดงาม ใบหน้าแสดงถึงความกล้าหาญและสง่างามผมสีแบบนี้ คนทั่วไปถ้าดูไม่เข้า ก็จะดูเหมือนเป็นคนรสนิยมต่ำแต่บนตัวของผู้หญิงคนนี้ กลับไม่มีความไม่เข้ากันใด ๆ ในทางกลับกันยังขับให้เด่นอีกด้วยเธอนั่งอยู่ตรงนั้น ราวกับกองเพลิงกองหนึ่ง เต็มไปด้วยพลังและความกล้าหาญหลินหยางไม่ได้สังเกตเห็นคนคนนี้ มุ่งมั่นตั้งใจดูดซับปราณสีม่วง ฝึกฝนเนตรคู่เวลาลางอันเป็นมงคลมาทางทิศตะวันออกมาไม่นาน หลังจากที่พระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณโผล่ขึ้นมา ปราณสีม่วงก็จะมลายหายไป“เป็นผู้มีเนตรคู่จริงด้วย คิดไม่ถึงเลยว่า สถานที่อย่างเมืองลั่ว จะกำเนิดผู้มีเนตรคู่ที่หาได้ยากมาก ๆ คนหนึ่ง”ผู้หญิงเสื้อสีแดงจ้องมองหลินหยาง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความชื่นชมถ้าหากหลินหยางรู้ว่าผู้หญิงคนนี้พบความลับเรื่องที่เขาเป็นผู้มีเนตรคู่ จะต้องตกใจจนหน้าถอดสีแน่ ๆ ปรมาจารย์เย่าเซิ่งเคยกล่าวว่า ผู้มีเนตรคู่หายากในรอบพันปี เป็นพรสวรรค์ คนทั่วไปมองไม่ออกเลยแม้แต่น
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 67
“บังเอิญจริง ๆ เพื่อนเก่าทั้งสอง”หลินหยางยิ้มพร้อมทักทายโต้วจวิ้นทำสีหน้าเหยียดหยาม กลับไม่ได้สนใจหลินหยาง“ขอเบอร์ไว้หน่อยสิ ตอนมีงานเลี้ยงรุ่นครั้งหน้า นายก็มาด้วยสิ”หลินหยี่โม่กล่าว“คนแบบนี้ จะขอเบอร์ไว้ทำไม มันไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่นของพวกเราหรอก เธอคิดว่าเขายังเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลหลินอยู่งั้นเหรอ?”โต้วจวิ้นกล่าวดูหมิ่นอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย“โต้วจวิ้น นายพูดอะไร? ยังไงทุกคนก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน” หลินหยี่โม่กล่าวด้วยสีหน้าอึดอัด“ฉันเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา แกคงไม่ถือสาหรอกใช่ไหม?”โต้วจวิ้นเลิกคิ้วกล่าวเยาะหยัน“ฉันถือสา”อีกฝ่ายเหยียดหยามอย่างไม่ให้เกียรติกันขนาดนี้แล้ว หลินหยางจึงคร้านที่จะไว้หน้าเขาโต้วจวิ้นตกตะลึงไป จากนั้นกล่าวอย่างดูถูก “แกถือสากับผีอะไร! ตอนนี้ แกเก่งมาจากไหน? หลินหยี่โม่เห็นว่าแกน่าสงสาร เลยทักทายแก แกประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า? คนอื่นไม่รู้ความจริง แต่ฉันรู้อย่างชัดเจน”“พอแล้ว โต้วจวิ้น พูดให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะ”หลินหยี่โม่เพียงแสดงความเกรงใจตามมารยาท ถึงอย่างไรก็เคยเป็นหัวหน้าชั้นเรียน การวางตัวค่อนข้างมีไห
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 68
หลินหยี่โม่กับโต้วจวิ้นรีบวิ่งเข้ามา ประคองหลินเต๋อไห่ขึ้นจากพื้นหลินเต๋อไห่ไม่เพียงหัวแตก เท้าข้างขวาก็แพลงด้วย บวมมาก เอาแต่ร้องเจ็บ ๆ!โต้วจวิ้นที่ตามจีบหลินหยี่โม่มาตลอด บิดาและคุณปู่ของเธอสนับสนุนมาก แต่หลินหยี่โม่ไม่ได้ตอบตกลงวันนี้ โต้วจวิ้นจงใจพาหลินหยี่โม่กับหลินเต๋อไห่ชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ภูเขาจื่อเสียเมื่อถึงจุดชมวิวหมายเลขสอง หลินเต๋อไห่พูดว่าเดินไม่ไหวแล้ว จึงไม่ได้ปีนเขาต่อหลังจากชมพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว หลินเต๋อไห่ให้หลินหยี่โม่กับโต้วจวิ้นปีนเขากันต่อ เดินเล่น ก็เพราะอยากให้โอกาสคนหนุ่มสาวอยู่ด้วยกันลำพังสักประเดี๋ยว“ทำไมคุณถึงทำร้ายคุณปู่ของฉัน?”หลินหยี่โม่กล่าวด้วยความโมโห“ไอ้แก่นี่รนหาที่ตายเอง ฉันทำร้ายมันแล้วจะทำไม?” ฉีเทียนหย่งกล่าวอย่างอวดดี“แกนี่มันอวดดีเป็นบ้าเลยนะ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”โต้วจวิ้นรู้ว่านี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้โอ้อวด จึงก้าวออกมาทันที“ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”ฉีเทียนหย่งกล่าวทั้งสองคนคิดว่าตัวเองเจ๋ง จึงมีปากเสียงกัน ต่างก็มั่นใจในสถานะของตนเองมาก ต้องดูว่าใครอวดดีกว่ากันแล้ว“คุณปู่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 69
เห็นได้ชัดว่า เธอรู้จักคนผู้นี้ แตะต้องไม่ได้โต้วจวิ้นรู้สึกแสบร้อนที่หน้า ในใจเวลานี้พร่ำร้องด้วยความทุกข์ใจเดิมทีอยากจะโอ้อวดต่อหน้าของหลินหยี่โม่ คิดไม่ถึงว่าจะยั่วโมโหฉีเทียนหย่งเสียแล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เขาเห็นหลินหยางลงมาจากภูเขาในเวลานี้เช่นกัน เรียกได้ว่าน่าขายหน้าเหลือเกิน!โต้วจวิ้นแทบอยากจะเอาหน้ามุดดินหนี“แกหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาโต้วเทา แกบอกเขาว่า ฉันให้แกโทร ดูว่าเขาพูดยังไง”ฉีเทียนหย่งสีหน้าอันธพาล กล่าวอย่างอวดดีโต้วจวิ้นกล้าโทรเสียที่ไหน ต่อให้พ่อของเขารู้ ก็ไม่กล้าพูดจาเหลวไหลแน่ อาจจะยังพูดอีกว่า ประธานฉินสั่งสอนได้ดี!ฉีเทียนหย่งเห็นโต้วจวิ้นชักช้า จึงตบหน้าเขาอีกฉาด ถูกตบจนทิ้งรอยนิ้วมือสีแดงเอาไว้ทั้งสองข้างของใบหน้า“ฉันให้แกโทร แกหูหนวกหรือไง?”โต้วจวิ้นเลือดไหลมาจากมุมปาก เพลิงโทสะในใจลุกโหม แต่กลับไม่กล้าแสดงอาการโมโห ทำได้แค่เพียงก้มหน้า ไม่กล้าหืออือหลินหยี่โม่อยู่ด้านหลังเขา ใบหน้างามอดไม่ได้ที่จะกระตุกสองครั้ง ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหลินเต๋อไห่เห็นโต้วจวิ้นถูกตบหน้า ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียง ก็รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าแตะต้องไม่ได
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
