MasukShare
บทที่ 68
Bab terkait
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 69
เห็นได้ชัดว่า เธอรู้จักคนผู้นี้ แตะต้องไม่ได้โต้วจวิ้นรู้สึกแสบร้อนที่หน้า ในใจเวลานี้พร่ำร้องด้วยความทุกข์ใจเดิมทีอยากจะโอ้อวดต่อหน้าของหลินหยี่โม่ คิดไม่ถึงว่าจะยั่วโมโหฉีเทียนหย่งเสียแล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เขาเห็นหลินหยางลงมาจากภูเขาในเวลานี้เช่นกัน เรียกได้ว่าน่าขายหน้าเหลือเกิน!โต้วจวิ้นแทบอยากจะเอาหน้ามุดดินหนี“แกหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาโต้วเทา แกบอกเขาว่า ฉันให้แกโทร ดูว่าเขาพูดยังไง”ฉีเทียนหย่งสีหน้าอันธพาล กล่าวอย่างอวดดีโต้วจวิ้นกล้าโทรเสียที่ไหน ต่อให้พ่อของเขารู้ ก็ไม่กล้าพูดจาเหลวไหลแน่ อาจจะยังพูดอีกว่า ประธานฉินสั่งสอนได้ดี!ฉีเทียนหย่งเห็นโต้วจวิ้นชักช้า จึงตบหน้าเขาอีกฉาด ถูกตบจนทิ้งรอยนิ้วมือสีแดงเอาไว้ทั้งสองข้างของใบหน้า“ฉันให้แกโทร แกหูหนวกหรือไง?”โต้วจวิ้นเลือดไหลมาจากมุมปาก เพลิงโทสะในใจลุกโหม แต่กลับไม่กล้าแสดงอาการโมโห ทำได้แค่เพียงก้มหน้า ไม่กล้าหืออือหลินหยี่โม่อยู่ด้านหลังเขา ใบหน้างามอดไม่ได้ที่จะกระตุกสองครั้ง ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหลินเต๋อไห่เห็นโต้วจวิ้นถูกตบหน้า ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียง ก็รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าแตะต้องไม่ได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 70
“หลินหยาง?”หลินหยี่โม่คิดไม่ถึงว่า ในเวลาแบบนี้หลินหยางจะก้าวออกมาอย่างกล้าหาญ“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แกเป็นใครอีกวะ? รนหาที่ตายใช่ไหม?”ฉีเทียนหย่งสบถด่า“แกชอบตบหน้าคนอื่นใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้แกได้ลองลิ้มรสชาติของการถูกตบหน้าดู”หลินหยางพูดจบ ก็ตบหน้าของฉีเทียนหย่งฉาดใหญ่การตบหน้าฉาดนี้ของหลินหยาง ตบจนฉีเทียนหย่งลอยกระเด็นออกไปทันที ล้มลงบนพื้น รู้สึกมึนงง มีเสียงดังวิ้ง ๆขึ้นในแก้วหู เลือกออกจมูก“โอ้โห!”คนที่อยู่บริเวณรอบ ๆ เห็นดังนั้น ก็ตกตะลึงไปทันที! “เจ้าเด็กนี่เป็นใคร? คิดไม่ถึงว่าจะกล้าตบฉีเทียนหย่ง?”“เป็นวีรบุรุษไร้สมองที่อยากช่วยสาวงามอีกคนแล้วเหรอ”หลินหยี่โม่กับโต้วจวิ้นอ้าปากค้างตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะกล้าลงมือตบฉีเทียนหย่งแต่ว่าโต้วจวิ้นกลับแอบสะใจ คิดในใจ ‘หลินหยาง แกอยากจะแสร้งทำตัวเป็นฮีโร่ต่อหน้าหลินหยี่โม่ใช่ไหม? แกตายแน่!’“หลินหยาง...นาย...นายตบเขาทำไม?”ถึงแม้ว่าหลินหยี่โม่จะหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่ยอมคุกเข่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่หวาดกลัวฉีเทียนหย่ง“อยากตบก็เลยตบน่ะ”หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าสบาย ๆ“นายรู้ไหมว่าเขาเป็
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 71
“ฉัน...”หลินหยี่โม่แสดงสีหน้าลำบากใจ แล้วก็จิตใจสับสนหากไปโดยไม่สนใจ ก็ขัดต่อหลักการเป็นคนดีของเธอ แต่คำพูดของโต้วจวิ้นกับคุณปู่ ก็ทำให้เธอรู้ถึงความรุนแรงของเรื่อง“เชื่อปู่ของเธอ รีบไปเถอะ ฉันไม่มีทางเกิดเรื่องอะไรหรอก”หลินหยางเป็นฝ่ายกล่าวหลินหยี่โม่กัดริมฝีปากแน่น จ้องมองหลินหยางด้วยสายตารู้สึกผิดและเสียใจ“หลินหยาง ขอโทษนะ”หลินหยางเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ ไม่ได้พูดอะไรหลินหยี่โม่กับโต้วจวิ้นประคองหลินเต๋อไห่แล้วก็ลงเขาไป หลินหยางกล่าว “คุณปู่ของเธอข้อเท้าเพลงแล้ว ลงเขาลำบากเล็กน้อย ฉันช่วยรักเขาก่อนแล้วค่อยไปเถอะ”“ไม่จำเป็น ฉันเดินได้”หลินเต๋อไห่ไม่อยากจะอยู่ที่ภูเขาจื่อเสียต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว กลัวว่าจะถูกฉีเทียนหย่งพาคนมาดักเอาไว้“คุณปู่หลิน ผมแบกคุณปู่ลงเขาเองครับ”โต้วจวิ้นแบกหลินเต๋อไห่ขึ้นมา หลินหยี่โม่ก็คอยประคองอยู่ข้าง ๆ หลินหยางเดินทอดอารมณ์ลงเขาเช่นกันโต้วจวิ้นท่าทางเป็นลูกคนรวย ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แบกหลินเต๋อไห่เดินไปได้ไม่ไกลนัก ขาทั้งสองข้างก็สั่นระริก ราวกับร่อนแกลบ“พวกคุณเดินลงเขาแบบนี้ ยังเดินเร็วไม่สู้ผม ไม่แน่ว่าอาจจะถูกฉีเทียนหย่งพาคนมา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 72
หลินหยางเดินลงเขาอย่างไม่รีบไม่ร้อน ในเวลานี้ก็ได้รับสายของฉีอีซิน“คุณหลิน ผมหาหญ้าน้ำลายมังกรได้สองต้น จะส่งมาจากตัวมณฑลในคืนนี้เลย”“ถ้าอย่างนั้นก็ลำบากคุณมาส่งให้ผมด้วยตัวเองหน่อยแล้วกันครับ ผมอยู่ที่หมู่บ้านตี้เหาอาคารสิบแปด”ประจวบเหมาะฉีเทียนหย่งเป็นหลานชายแท้ ๆ ของฉีอีซิน ให้ตาเฒ่านี่มาสะสางธุระที่บ้านด้วยตัวเอง“คุณหลินเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่ลำบาก ผมจะไปเดี๋ยวนี้”ในใจของฉีอีซินรู้สึกภาคภูมิใจ เขาแทบรอไม่ไหวที่จะทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ จัดการธุระให้หลินหยางมากกว่านี้หลินหยี่โม่พาหลินเต๋อไห่ลงเขา มาที่ด้านนอกบ้านของโต้วจวิ้น“คุณปู่หลิน คุณปู่มาได้ยังไงครับ? เมื่อครู่นี้ผมปวดท้องมากเกินไปจริง ๆ ทนไม่ไหว แต่ไม่ได้จงใจทิ้งพวกคุณเอาไว้นะครับ”โต้วจวิ้นกล่าว“คุณปู่เข้ามาก่อนครับ ผมจะทำแผลให้คุณปู่”“ดี”หลินเต๋อไห่รู้ว่าโต้วจวิ้นรักตัวกลัวตาย ตนเองจึงหนีไป แต่เขาไม่ได้ตำหนิ ใครใช้ให้ตระกูลโต้วมีเงินล่ะ“ไม่ต้องหรอก คุณปู่คะ หนูจะส่งคุณปู่ไปโรงพยาบาล”หลินหยี่โม่เปิดประตูรถ ให้หลินเต๋อไห่เข้าไปนั่งด้านใน“หยี่โม่ เธออย่าเข้าใจผิด”โต้วจวิ้นเดินเข้ามาหา จับมือของหลินหยี่โม่เ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 73
เว่ยต้ากังกล่าว“คือว่า...ฉัน...”หลินหยี่โม่สีหน้าลำบากใจ เว่ยต้ากังอยากให้เธอไปเป็นเลขาส่วนตัว แต่ความเป็นจริง ก็ไม่ต่างอะไรกับชู้รัก“เสี่ยวหลิน สถานการณ์ของครอบครัวเธอ เธอคงจะรู้ดี ตอนนี้พ่อของเธอติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงหลายสิบล้าน ไม่มีปัญญาคืน กำหนดการคืนเงินใกล้จะถึงแล้ว คนที่ปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงพวกนั้น มีวิธีการยังไง คงไม่ต้องให้ฉันพูดหรอกใช่ไหม?”เว่ยต้ากังกดดันหลินหยี่โม่อย่างต่อเนื่อง“ถ้าหากวันนี้เธอรับปากฉัน ฉันไม่เพียงจะจัดการเรื่องในวันนี้ให้เรียบร้อย เรื่องที่พ่อเธอติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยงสูง ฉันก็จะจัดการให้เรียบร้อยด้วยเช่นกัน ให้เขาคืนแค่เงินต้นเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องโดนดอกทบต้นอีกต่อไป อีกอย่าง ฉันยังสามารถให้เขากลับมาตั้งตัวได้อีกครั้ง“สรุปแล้ว สำหรับเธอ มีข้อดีมากมาย”หลินหยี่โม่กัดฟันกรอด หลับตา น้ำตาทั้งสองข้างไหลออกมา“ค่ะ! ขอเพียงแค่คุณพูดคำไหนคำนั้น ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ”หลินหยี่โม่ เคยมีจิตวิญญาณอันสูงส่ง สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติ เตรียมที่ตัวที่จะแสดงความสามารถครั้งใหญ่ ทำบริษัทของตระกูลให้ใหญ่โตและแข็งแกร่งแต่ความเป็นจริงโจม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 74
“ไม่รีบ ไม่แน่ว่าอีกเดี๋ยวเขาก็จะมาที่นี่เอง คุณนั่งลงก่อน ดื่มน้ำ รอสักประเดี๋ยว”หลินหยางทำมือ เป็นการส่งสัญญาณให้ฉีอีซินนั่งลงฉีอีซินเป็นคนฉลาด ทันทีที่ได้ยิน ก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง ทำให้รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาทันที รู้สึกนั่งไม่ติดในมือของหลินหยางถือหนังสือเล่มหนึ่ง ค่อย ๆ เดินมาที่ตรงหน้าของฉีอีซิน กล่าวถาม “หนังสือแพทย์เล่มนี้ คุณรู้จักไหม”ทันทีที่ฉีอีซินเงยหน้าเห็นปกหนังสือ ด้านบนเขียนด้วยตัวหนังสือโบราณ ‘คัมภีร์หลิงจิ้ว’“คัมภีร์หลิงจิ้ว?!”ฉีอีซินลุกขึ้นทันที ใบหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น ราวกับได้เห็นของล้ำค่าหายากคัมภีร์หลิงจิ้วเป็นส่วนหนึ่งของคัมภีร์ลับแห่งจักรพรรดิเหลือง ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่งฉีอีซินเองก็เคยได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน สำหรับคนที่เรียนแพทย์แล้ว นี่คือของล้ำค่าที่ประเมินราคาไม่ได้หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อย นั่งลงไขว่ห้างแล้วกล่าว “เดิมทีผมอยากจะให้คุณยืมคัมภีร์หลิงจิ้วเล่มนี้ ให้คุณลอกไว้หนึ่งฉบับ แต่มีคนไม่พอใจ”ทันทีที่ฉีอีซินได้ยิน ก็ตื่นเต้นจนเกือบจะกระโดดขึ้นมาถ้าได้รับคัมภีร์หลิงจิ้ว ไม่เพียงทำให้ฝีมือทางการรักษาโรคของเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 75
“เจ้าปล่อยให้มือสังหารเข้ามาหรือ?” ฟ้ามืดแล้ว สายลมยามค่ำคืนพัดมากระทบใบหน้าพาให้สดชื่นมาก แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้ เหลียนเฉียวกลับรู้สึกหนาวสะท้าน นางไม่ได้เห็นหน้าเสิ่นอวี้ ก็รู้สึกได้ว่านางเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อก่อนนางมักจะเป็นเหมือนคนโง่ที่วิ่งมาหาหลิ่วอี๋เหนียงและซ่งหว่านฉิงที่เรือนเสาหวา จากนั้นก็จะมาพูดจ้อกแจ้กจอแจบอกทุกอย่างกับหลิ่วอี๋เหนียงและซ่งหว่านฉิง ซ้ำยังดีต่อนางมากกว่าซงลู่ที่เป็นสาวใช้พวกนั้น พูดจาสุภาพอ่อนโยน แต่พูดอยู่นานก็ไม่สามารถพูดให้ตรงประเด็นได้ ซึ่งนี่ทำให้นางรำคาญมาก ครั้งนี้นางไม่น่ารำคาญแล้ว นางพูดอย่างกระชับและรัดกุม ง่ายต่อการเข้าใจ เพียงแต่ นิสัยของนางเปลี่ยนไปแล้ว น้ำเสียงพูดคำสั้นๆไม่กี่คำ เมื่อได้ฟังกลับทำให้คนมีความรู้สึกกดดันอย่างน่าหดหู่ มีความสง่างามน่าเกรงขามแบบที่นายท่านมี ถึงขนาดที่ว่าน่ากลัวกว่านายท่านด้วย จู่ๆ หัวใจของเหลียนเฉียวก็ทรุดลง นางค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองนาง ริมฝีปากขยับครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ในยามค่ำคืน สาวน้อยที่เพิ่งปักปิ่นยืนอยู่ตรงหน้านาง เห็นได้ชัดว่ายังมีไขมันหน้าเด็กบนใบหน้า แต่กลับซ่อนไว้ด้วยควา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 76
หลังพวกฉีอีซินจากไป หลินหยางก็เตรียมตัวออกจากบ้านไปกินข้าวเช้าเช่นกันในเวลานี้ หลินหยี่โม่ขับรถมาแล้ว“หลินหยาง นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”“ไม่เป็นไรหรอก เธอมาทำอะไรหรือ?” หลินหยางถาม“ฉันเป็นห่วงนาย หลังส่งคุณปู่ไปที่โรงพยาบาลเสร็จก็รีบมาดูเลย ฉีเทียนหย่งคงไม่ได้มาหาเรื่องนายใช่ไหม? ”หลินหยี่โม่ถาม"มาแล้วล่ะ"หลินหยี่โม่ตกใจจนสะดุ้ง ถามว่า “มาแล้วหรือ? ถ้าอย่างนั้นนายเป็นอะไรหรือเปล่า?”“ฉันก็ยังสบายดีอยู่ไม่ใช่หรือไง เขาไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก เธอไม่ต้องกังวล” หลินหยางยิ้มบางๆหลินหยี่โม่ถอนใจอย่างโล่งอกทีหนึ่ง แอบคิดว่าน่าจะเป็นเว่ยต้ากังที่ไปจัดการเรื่องนี้จนเรียบร้อยเห็นหลินหยางโอ้อวดว่าฉีเทียนหย่งไม่กล้าทำอะไรเขา หลินหยี่โม่ก็ไม่ได้เปิดโปง ยิ่งไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เธอขอให้เว่ยต้ากังช่วยออกหน้า“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันไปแล้วนะ” หลังจากนั้น หลินหยี่โม่กับหลินหยางก็แลกเปลี่ยนเบอร์ติดต่อกันก่อนที่หลินหยี่โม่จะจากไป หลินหยางพูดว่า “หัวหน้าห้อง วันหลังถ้าเจอปัญหาอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ เธอก็โทรหาฉันได้ ฉันช่วยเธอได้นะ” หลินหยี่โม่ฝืนยิ้มจาง ๆ ออกมา ไม่ได้เอาคำพ
Bab terbaru
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
