เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 430
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 431
“ลองเดาดูว่าหลินหยางยังจะทำได้นานแค่ไหน!”อีกด้านหนึ่งของเกาะกลางทะเลสาบ ฉินเจิ้งคุนมองดูหลินหยางที่หลบไปมาราวกำลังชมละครสนุกแม้หลินหยางจะทนได้เกินสิบกระบวนท่าแล้ว แต่เขาตกเป็นรองอย่างสิ้นเชิง ขอเพียงโดนกรงเล็บของเจียงไห่เซิงเข้าครั้งหนึ่ง ก็สามารถตัดสินแพ้ชนะได้ทันที“กระบวนท่าพวกนั้นของเขาค่อนข้างไม่ธรรมดา ดูแล้วคงจะได้รับการถ่ายทอดจากอาจารย์ที่มีชื่อเสียง แต่เสียดายที่ระดับพลังยุทธ์ต่ำเกินไป”หลินหู่กล่าวอย่างราบเรียบว่า“มากสุดก็อีกสิบนาที”ฉินอี๋หลิงกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย ด้วยรอยยิ้มว่า “ประเมินเขาสูงเกินไปไหม ระดับของคนทั้งสองแตกต่างกันเกินไป ฉันว่าอย่างมากก็แค่ห้าหกนาทีเท่านั้น”หลินหู่ยิ้ม “ท่านสิบสาม ผมเตรียมจะลงมือแล้วครับ”ฉินเจิ้งคุนพยักหน้าเบาๆ มองไปยังหลูอ้าวตงแล้วกล่าวเรียบๆว่า “ไม่ต้องยั้งมือ หลินหยางคนนี้ ผมต้องการตัวอย่างแน่นอนแล้ว!”ส่วนอีกด้านหนึ่งหลูอ้าวตงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “หลินหยางใกล้จะแพ้แล้ว ระวังฉินเจิ้งคุนด้วย”เฉาเค่อหมิงก็กำลังดูการต่อสู้อยู่เช่นกัน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “เขาทนได้นานอยู่เหมือนกันนะ”“แมวหยอกหนูหรอก จะร้อนใจไปทำไม ก็ให้เขา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 432
เฉาเค่อหมิงกล่าวอย่างดูถูกว่า ในช่วงเวลาเป็นตายยังใช้วิชายุทธ์ที่อีกฝ่ายชำนาญที่สุดมายืดเวลาอีก นี่ถือเป็นการกระทำที่บ้าระห่ำอย่างมากแต่ก็เป็นเพราะความระห่ำเช่นนี้ ที่ทำให้เขามาสู่หนทางแห่งความตายในวันนี้เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า จนใกล้จะตายแล้ว หลินหยางยังไม่แก้นิสัยอีกวันนี้เขาไม่ตายแล้วใครจะตาย?ในคฤหาสน์ของตระกูลมู่หรง“คุณหลินถึงกับคิดจะใช้กรงเล็บอินทรีมารับมือ นี่มันเวลาอะไรกันแล้ว ยังประมาทแบบนี้อีก!” มู่หรงหว่านเอ๋อร์มองภาพการถ่ายทอดสด พลางกล่าวอย่างร้อนใจยิ่งมู่หรงยิ่นก็มีสีหน้าซีดขาวเช่นกัน แทบอยากไปตะโกนถึงที่ให้หลินหยางมีสติหน่อยช่วงเวลาแห่งความเป็นตายเช่นนี้ ไม่ใช่เวลามาตบหน้าคนนะ!หลินหยางไม่ใช้วิชาที่ตัวเองถนัดมารักษาชีวิตก็แล้วไปเถอะ ทำไมยังใช้วิชากรงเล็บอินทรีที่เจียงไห่เซิงถนัดที่สุดอีก!ส่วนจ้าวเจิ้งฮ่าวที่อยู่ในห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกยินดีอย่างที่สุด “ไอ้แมลงน่ารังเกียจนี่ถึงกับกล้าใช้กรงเล็บอินทรีต่อหน้าเจียงไห่เซิง?” “ช่างเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองขายหน้าจริงๆ!” “แม่มันเถอะ หลินหยาง ฉันรู้สึกยกโทษให้แกบ้างแล้ว ที่มาเล่นเรื่องตลกให้ฉันดูก่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 433
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะปะทะเข้ากับหลินหยางนั่นเอง เขาก็ต้องตกตะลึงว่า ท่ามกลางเงากรงเล็บเต็มฟ้า หลินหยางกำลังมองมาที่ตนอย่างหยิ่งผยองและดูแคลนจากนั้น เขาไม่ได้ออกกระบวนท่าอะไรนัก เพียงแต่ยื่นมือออกมาทำเป็นกรงเล็บเท่านั้นตัวเขาที่เผชิญหน้ากับวิชาอันเกรียงไกรของเขา กลับออกเพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้นแค่กระบวนท่าเดียวก็คิดจะทำให้ฉันสยบ?กรงเล็บนี้ เป็นทักษะตลอดสามสิบปีของฉัน นายต้านได้หรือ?เจียงไห่เซิงคำรามอย่างบ้าคลั่ง เงากรงเล็บที่อยู่เต็มฟากฟ้าปะทะเข้ากับกรงเล็บนั้นของหลินหยางอย่างรุนแรง!ได้ยินเสียงโครมดังขึ้นครั้งหนึ่ง ฝุ่นดินคลุ้งไปทั่วสถานที่ประลองรอยยิ้มแสยะบนใบหน้าเจียงไห่เซิงพลันแข็งค้าง เมื่อเขาก้มศีรษะลงอย่างมึนงง ก็เห็นมือขาวผ่องข้างหนึ่งกำลังกุมลำคอของตนเองอยู่เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ ก็เห็นหลินหยางกำลังมองตนพร้อมยิ้มบางๆ ว่า “เมื่อครู่คุณบอกว่า ใครอวดเก่งต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญนะ?” สนามประลองเงียบสงัดอย่างไร้ใดเปรียบทุกคนต่างชมดูด้วยความตกตะลึงอย่างที่สุด ร่างกายกำยำของเจียงไห่เซิง ถูกหลินหยางบีบคอยกขึ้นสูง จนเท้าทั้งคู่ลอยจากพื้น เจียงไห่เซิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 434
“คำนวณพลาด? ดังนั้น คุณเลยทำให้ผมขายหน้าจนหมดสิ้นต่อหน้าทุกคนในเมืองลั่ว?” เห็นได้ชัดว่าคำตอบนี้ไม่อาจทำให้หลูอ้าวตงพอใจ ในที่สุดเพลิงโทสะของเขาก็ระเบิดออกมา คำรามออกมาด้วยโทสะพร้อมเส้นเลือดสีเขียวที่ปูดโปนขึ้นมาบนหน้าผากสีหน้าของจ้าวเจี้ยนชิงซีดเผือดขึ้นมา แม้เขาจะเป็นนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ แต่ก็ไม่อาจทนรับแรงกดดันมหาศาลจากหลูอ้าวตงได้ยังดีที่หลังจากเหยาจงมองไปที่หลินหยางอย่างลึกซึ้งรอบหนึ่ง ก็ค่อยๆ เอ่ยปากว่า “เจ้าเด็กนี่เจ้าเล่ห์มาก ที่แท้เขาไม่ได้เชี่ยวชาญแค่ท่าร่าง แต่ยังฝึกฝนกรงเล็บอินทรีเป็นพิเศษด้วย นี่ก็คือที่มาของความมั่นใจของเขา...” “เขาซ่อนไว้มิดชิดเกินไป นายพลจ้าวคาดไม่ถึงก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ” เมื่อจ้าวเจี้ยนชิงได้ยินดังนั้น ก็เหลือบมองไปที่เหยาจงอย่างขอบคุณเขาจึงมองตามไปที่หลินหยางด้วย ในใจรู้สึกเคียดแค้นจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขึ้นมา เป็นเพราะเจ้าเด็กนี่ปิดบังไว้เสียสนิทจนเกินไป ทำให้ตนเองถูกหลูอ้าวตงพาลโมโหไปด้วย!หลินหยาง ทำไมแกถึงไม่ยอมเชื่อฟัง ไปตายอย่างว่าง่ายเสียนะ?!ความโมโหในดวงตาของเขาเดือดพล่าน แทบอยากจะลงไปสังหารหลินหยางด้วยตัวเอง!ในเวลานี้เว่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 435
ซ่งหว่านอวี๋กับเจียงรั่วหานรีบเข้าไปปลอบ เวลานี้ย่อมไม่กล้ามอบมือถือให้เขาไปรบกวนจ้าวเจี้ยนชิงในคฤหาสน์ตระกูลมู่หรง“พี่ พี่เห็นไหมคะ? หลินหยางชนะแล้ว! เขาทำได้จริงๆ ด้วย!”มู่หรงหว่านเอ๋อร์มีความสุขจนแทบจะกระโดดขึ้นมา!สถานการณ์ที่เดิมคิดว่าต้องตายอย่างแน่นอน หลินหยางกลับใช้กำลังพลิกกลับมาได้ ตอนนี้เธอแทบอยากไปที่ลานประลองแล้วจูบหลินหยางแรงๆ สักครั้งมู่หรงยิ่นก็ถอนใจยาวอย่างโล่งอกอยู่ในใจเช่นกัน สีหน้าของเธอผ่อนคลายลง การแสดงออกของหลินหยางเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมากสถานการณ์ที่พลิกผันในครั้งนี้ทำให้อารมณ์ของเธอขึ้นลงอย่างรุนแรง ตอนนี้แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เร็วขึ้น ราวกับความรู้สึกของคนที่พึ่งรอดจากภัยพิบัติมาแต่ความรู้สึกนี้ไม่ได้ดำเนินต่อไปนานนัก เพราะเธอเห็นภาพที่หลูอ้าวตงที่มีสีหน้ามืดทะมึน จึงกล่าวด้วยความรู้สึกหนักใจอยู่บ้างว่า “อย่าพึ่งดีใจเร็วเกินไป หลูอ้าวตงไม่มีทางยอมเลิกราง่ายๆ แน่” “หมายความว่าไงคะ? นี่เป็นการประลองที่มีข้อตกลงอยู่ก่อนแล้ว! หลูอ้าวตงจะทำลายกฎลงมืออีกครั้งไม่ได้นี่คะ!”มู่หรงหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเร่งร้อนมู่หรงยิ่นมองน้องสาวที่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 436
“คุณไอดอลชนะแล้ว ฉันรู้อยู่แล้วว่า ถ้าคุณไอดอลกล้ามา ก็แปลว่าต้องมีความมั่นใจที่จะชนะแน่!”หานเซวี่ยอิ๋งร้องไห้ด้วยความดีใจ กระทั่งกอดกับแฟนคลับที่อยู่ด้านข้างด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไปด้วยกันแต่หลังจากนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอุ่นๆ นุ่มๆ ที่เต็มอิ่มขึ้นมา เมื่อตั้งใจมอง ก็พบว่าคนที่ตนเองกำลังกอดอยู่ถึงกับเป็นเฉียวจิ่นเอ๋อร์เธอจึงรีบปล่อยมือออกอย่างรังเกียจทันทีคุณไอดอลชนะเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การดีใจ แต่เธอไม่มีทางยอมเป็นมิตรกับคู่แข่งแน่!“ช่างใจแคบเหลือเกิน ฉันสิใจกว้าง ตอนที่ฉันคลอดลิงน้อยให้คุณหลิน ก็ไม่รังเกียจที่จะมีเธอเพิ่มขึ้นมาอีกคนหรอกนะ!”เฉียวจิ่นเอ๋อร์กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย“เธอยังมีขอบเขตเรื่องศีลธรรมอยู่ไม่หา!”หานเซวี่ยอิ๋งกล่าวด้วยความโมโห“ช่างเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องพวกนี้ คุณหลินชนะแล้ว ฉันต้องไปรับคุณหลินไปเปิดห้องน่ะ!”ใบหน้าของเฉียวจิ่นเอ๋อร์เต็มไปด้วยความคาดหวัง เตรียมพร้อมที่จะพลีกายทว่านาทีถัดมา เธอก็เห็นภาพที่เว่ยจ้งก้าวออกมาด้านหน้าก้าวหนึ่ง“หลินหยาง ปล่อยเจียงไห่เซิงไป ฉันจะสู้กับนายเอง!”“เขายังคิดจะท้าประลองอีกเหรอ? คุณหลิน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 437
เขาเผด็จการและหยิ่งผยองอย่างมาก ไม่เห็นเหยาจงอยู่ในสายตาแม้แต่น้อยเลยเรื่องนี้ทำให้ ทั้งหลูอ้าวตงและจ้าวเจี้ยงชิงโมโหขึ้นมา ก่อนหน้านี้หลินหยางก็หยิ่งผยองเช่นนี้ ทว่าพวกตนคิดว่าเขาต้องตายอย่างแน่นอนแต่หลินหยางกลับพลิกสถานการณ์อย่างแข็งกร้าวเสียแล้วตอนนี้เห็นว่าเขายังหยิ่งผยองต่อไปอีก ยิ่งทำให้พวกเขาโมโหมากขึ้น!ส่วนหลินหยางกลับไม่คิดว่าตนหยิ่งผยองอะไร แต่เป็นเพราะเขาดูแคลนเว่ยจ้งจริงๆตนเองเป็นถึงผู้สืบทอดของเทพโอสถ วันๆ เอาแต่สู้กับคนระดับเบิกฟ้าก็น่าขายหน้าพอแล้ว ต่อให้ล้มเจียงไห่เซิงไปได้คนหนึ่ง หลินหยางก็ยังรู้สึกว่านี่ถือเป็นประวัติอันมัวหมองของตนนี่เท่ากับมนุษย์ยักษ์กำลังรังแกเด็กเล่นการฆ่าพวกเขาเป็นการทำให้มือตนสกปรก!ถ้าไม่ใช่เพราะตกลงกันไว้ก่อนแล้ว วันนี้ตนไม่มีทางมาเด็ดขาดส่วนเว่ยจ้งนั้นเขาก็คู่ควรจะตายด้วยน้ำมือของเทพโอสถในอนาคตด้วยหรือ?ปรมาจารย์ผู้นี้จำเป็นต้องให้เกียรติเขาขนาดนั้นด้วยหรือไง?พูดจบ เขาก็หันหลังจะจากไปอย่างไม่อาลัยแม้แต่น้อยคราวนี้ แม้แต่ฉินเจิ้งคุนก็รู้สึกร้อนใจขึ้นมาแล้ว รีบมองไปยังหลูอ้าวตงทันทีตามกฎ หลินหยางสามารถจากไปได้ ทว่าเขาไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 438
“ติดกับง่ายขนาดนี้?” จ้าวเจี้ยนชิงพลันดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา ราวนายพรานที่เห็นเหยื่อที่กำลังจะหลุดจากกับดัก ตกลงไปในอีกกับดักหนึ่งอีกครั้ง!และกับดักนี้ จะต้อนหลินหยางไปสู่ทางตัน!แม้ความสามารถของเว่ยจ้งสู้เขาที่เป็นนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นถึงปรมาจารย์ลำดับหนึ่งแห่งเมืองลั่ว คนที่เพิ่งเข้าวงการมาใหม่แบบหลินหยางต้องเผชิญกับเว่ยจ้ง ก็เป็นได้แค่หิ่งห้อยที่คิดจะแข่งกับดวงอาทิตย์เท่านั้นหลูอ้าวตงยิ้มบางๆ มองไปยังหลินหยางแล้วกล่าวเยาะหยันว่า “เจ้าเด็กนี่ยอมรับการประลองง่ายขนาดนี้ กลับทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยภูมิใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว” “แต่ว่าเว่ยจ้งทำได้ไม่เลว บันทึกเป็นความชอบให้เขาเรื่องหนึ่ง” เดิมหากหลินหยางจะจากไปจริงๆ เขาก็ได้แต่ไม่สนใจกฎ ให้คนใช้กำลังสังหารเขา เพียงแต่ภายหลังตนก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างเพื่อปิดปากคนบางส่วน นอกจากนี้ หลูอ้าวตงยังคงกริ่งเกรงต่อปรมาจารย์ระดับเสวียนที่อยู่เบื้องหลังหลินหยางอยู่บ้างตอนนี้สามารถจัดการประลองได้อย่างราบรื่น ถือเป็นเรื่องที่นอกเหนือความคาดหมาย“จดไว้ให้เขาแล้วล่ะครับ ดูถ้าคราวนี้เว่ยจ้งจะได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้ว ผ
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
