“คำนวณพลาด? ดังนั้น คุณเลยทำให้ผมขายหน้าจนหมดสิ้นต่อหน้าทุกคนในเมืองลั่ว?” เห็นได้ชัดว่าคำตอบนี้ไม่อาจทำให้หลูอ้าวตงพอใจ ในที่สุดเพลิงโทสะของเขาก็ระเบิดออกมา คำรามออกมาด้วยโทสะพร้อมเส้นเลือดสีเขียวที่ปูดโปนขึ้นมาบนหน้าผากสีหน้าของจ้าวเจี้ยนชิงซีดเผือดขึ้นมา แม้เขาจะเป็นนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ แต่ก็ไม่อาจทนรับแรงกดดันมหาศาลจากหลูอ้าวตงได้ยังดีที่หลังจากเหยาจงมองไปที่หลินหยางอย่างลึกซึ้งรอบหนึ่ง ก็ค่อยๆ เอ่ยปากว่า “เจ้าเด็กนี่เจ้าเล่ห์มาก ที่แท้เขาไม่ได้เชี่ยวชาญแค่ท่าร่าง แต่ยังฝึกฝนกรงเล็บอินทรีเป็นพิเศษด้วย นี่ก็คือที่มาของความมั่นใจของเขา...” “เขาซ่อนไว้มิดชิดเกินไป นายพลจ้าวคาดไม่ถึงก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ” เมื่อจ้าวเจี้ยนชิงได้ยินดังนั้น ก็เหลือบมองไปที่เหยาจงอย่างขอบคุณเขาจึงมองตามไปที่หลินหยางด้วย ในใจรู้สึกเคียดแค้นจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขึ้นมา เป็นเพราะเจ้าเด็กนี่ปิดบังไว้เสียสนิทจนเกินไป ทำให้ตนเองถูกหลูอ้าวตงพาลโมโหไปด้วย!หลินหยาง ทำไมแกถึงไม่ยอมเชื่อฟัง ไปตายอย่างว่าง่ายเสียนะ?!ความโมโหในดวงตาของเขาเดือดพล่าน แทบอยากจะลงไปสังหารหลินหยางด้วยตัวเอง!ในเวลานี้เว่
ซ่งหว่านอวี๋กับเจียงรั่วหานรีบเข้าไปปลอบ เวลานี้ย่อมไม่กล้ามอบมือถือให้เขาไปรบกวนจ้าวเจี้ยนชิงในคฤหาสน์ตระกูลมู่หรง“พี่ พี่เห็นไหมคะ? หลินหยางชนะแล้ว! เขาทำได้จริงๆ ด้วย!”มู่หรงหว่านเอ๋อร์มีความสุขจนแทบจะกระโดดขึ้นมา!สถานการณ์ที่เดิมคิดว่าต้องตายอย่างแน่นอน หลินหยางกลับใช้กำลังพลิกกลับมาได้ ตอนนี้เธอแทบอยากไปที่ลานประลองแล้วจูบหลินหยางแรงๆ สักครั้งมู่หรงยิ่นก็ถอนใจยาวอย่างโล่งอกอยู่ในใจเช่นกัน สีหน้าของเธอผ่อนคลายลง การแสดงออกของหลินหยางเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมากสถานการณ์ที่พลิกผันในครั้งนี้ทำให้อารมณ์ของเธอขึ้นลงอย่างรุนแรง ตอนนี้แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เร็วขึ้น ราวกับความรู้สึกของคนที่พึ่งรอดจากภัยพิบัติมาแต่ความรู้สึกนี้ไม่ได้ดำเนินต่อไปนานนัก เพราะเธอเห็นภาพที่หลูอ้าวตงที่มีสีหน้ามืดทะมึน จึงกล่าวด้วยความรู้สึกหนักใจอยู่บ้างว่า “อย่าพึ่งดีใจเร็วเกินไป หลูอ้าวตงไม่มีทางยอมเลิกราง่ายๆ แน่” “หมายความว่าไงคะ? นี่เป็นการประลองที่มีข้อตกลงอยู่ก่อนแล้ว! หลูอ้าวตงจะทำลายกฎลงมืออีกครั้งไม่ได้นี่คะ!”มู่หรงหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเร่งร้อนมู่หรงยิ่นมองน้องสาวที่
“คุณไอดอลชนะแล้ว ฉันรู้อยู่แล้วว่า ถ้าคุณไอดอลกล้ามา ก็แปลว่าต้องมีความมั่นใจที่จะชนะแน่!”หานเซวี่ยอิ๋งร้องไห้ด้วยความดีใจ กระทั่งกอดกับแฟนคลับที่อยู่ด้านข้างด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไปด้วยกันแต่หลังจากนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอุ่นๆ นุ่มๆ ที่เต็มอิ่มขึ้นมา เมื่อตั้งใจมอง ก็พบว่าคนที่ตนเองกำลังกอดอยู่ถึงกับเป็นเฉียวจิ่นเอ๋อร์เธอจึงรีบปล่อยมือออกอย่างรังเกียจทันทีคุณไอดอลชนะเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การดีใจ แต่เธอไม่มีทางยอมเป็นมิตรกับคู่แข่งแน่!“ช่างใจแคบเหลือเกิน ฉันสิใจกว้าง ตอนที่ฉันคลอดลิงน้อยให้คุณหลิน ก็ไม่รังเกียจที่จะมีเธอเพิ่มขึ้นมาอีกคนหรอกนะ!”เฉียวจิ่นเอ๋อร์กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย“เธอยังมีขอบเขตเรื่องศีลธรรมอยู่ไม่หา!”หานเซวี่ยอิ๋งกล่าวด้วยความโมโห“ช่างเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องพวกนี้ คุณหลินชนะแล้ว ฉันต้องไปรับคุณหลินไปเปิดห้องน่ะ!”ใบหน้าของเฉียวจิ่นเอ๋อร์เต็มไปด้วยความคาดหวัง เตรียมพร้อมที่จะพลีกายทว่านาทีถัดมา เธอก็เห็นภาพที่เว่ยจ้งก้าวออกมาด้านหน้าก้าวหนึ่ง“หลินหยาง ปล่อยเจียงไห่เซิงไป ฉันจะสู้กับนายเอง!”“เขายังคิดจะท้าประลองอีกเหรอ? คุณหลิน
เขาเผด็จการและหยิ่งผยองอย่างมาก ไม่เห็นเหยาจงอยู่ในสายตาแม้แต่น้อยเลยเรื่องนี้ทำให้ ทั้งหลูอ้าวตงและจ้าวเจี้ยงชิงโมโหขึ้นมา ก่อนหน้านี้หลินหยางก็หยิ่งผยองเช่นนี้ ทว่าพวกตนคิดว่าเขาต้องตายอย่างแน่นอนแต่หลินหยางกลับพลิกสถานการณ์อย่างแข็งกร้าวเสียแล้วตอนนี้เห็นว่าเขายังหยิ่งผยองต่อไปอีก ยิ่งทำให้พวกเขาโมโหมากขึ้น!ส่วนหลินหยางกลับไม่คิดว่าตนหยิ่งผยองอะไร แต่เป็นเพราะเขาดูแคลนเว่ยจ้งจริงๆตนเองเป็นถึงผู้สืบทอดของเทพโอสถ วันๆ เอาแต่สู้กับคนระดับเบิกฟ้าก็น่าขายหน้าพอแล้ว ต่อให้ล้มเจียงไห่เซิงไปได้คนหนึ่ง หลินหยางก็ยังรู้สึกว่านี่ถือเป็นประวัติอันมัวหมองของตนนี่เท่ากับมนุษย์ยักษ์กำลังรังแกเด็กเล่นการฆ่าพวกเขาเป็นการทำให้มือตนสกปรก!ถ้าไม่ใช่เพราะตกลงกันไว้ก่อนแล้ว วันนี้ตนไม่มีทางมาเด็ดขาดส่วนเว่ยจ้งนั้นเขาก็คู่ควรจะตายด้วยน้ำมือของเทพโอสถในอนาคตด้วยหรือ?ปรมาจารย์ผู้นี้จำเป็นต้องให้เกียรติเขาขนาดนั้นด้วยหรือไง?พูดจบ เขาก็หันหลังจะจากไปอย่างไม่อาลัยแม้แต่น้อยคราวนี้ แม้แต่ฉินเจิ้งคุนก็รู้สึกร้อนใจขึ้นมาแล้ว รีบมองไปยังหลูอ้าวตงทันทีตามกฎ หลินหยางสามารถจากไปได้ ทว่าเขาไ
“ติดกับง่ายขนาดนี้?” จ้าวเจี้ยนชิงพลันดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา ราวนายพรานที่เห็นเหยื่อที่กำลังจะหลุดจากกับดัก ตกลงไปในอีกกับดักหนึ่งอีกครั้ง!และกับดักนี้ จะต้อนหลินหยางไปสู่ทางตัน!แม้ความสามารถของเว่ยจ้งสู้เขาที่เป็นนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นถึงปรมาจารย์ลำดับหนึ่งแห่งเมืองลั่ว คนที่เพิ่งเข้าวงการมาใหม่แบบหลินหยางต้องเผชิญกับเว่ยจ้ง ก็เป็นได้แค่หิ่งห้อยที่คิดจะแข่งกับดวงอาทิตย์เท่านั้นหลูอ้าวตงยิ้มบางๆ มองไปยังหลินหยางแล้วกล่าวเยาะหยันว่า “เจ้าเด็กนี่ยอมรับการประลองง่ายขนาดนี้ กลับทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยภูมิใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว” “แต่ว่าเว่ยจ้งทำได้ไม่เลว บันทึกเป็นความชอบให้เขาเรื่องหนึ่ง” เดิมหากหลินหยางจะจากไปจริงๆ เขาก็ได้แต่ไม่สนใจกฎ ให้คนใช้กำลังสังหารเขา เพียงแต่ภายหลังตนก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างเพื่อปิดปากคนบางส่วน นอกจากนี้ หลูอ้าวตงยังคงกริ่งเกรงต่อปรมาจารย์ระดับเสวียนที่อยู่เบื้องหลังหลินหยางอยู่บ้างตอนนี้สามารถจัดการประลองได้อย่างราบรื่น ถือเป็นเรื่องที่นอกเหนือความคาดหมาย“จดไว้ให้เขาแล้วล่ะครับ ดูถ้าคราวนี้เว่ยจ้งจะได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้ว ผ
คู่ต่อสู้ที่หลินหยางต้องเผชิญแข็งแกร่งเกินไปแล้ว..“จบกัน…."เฉียวจิ่นเอ๋อร์จ้องมองหน้าจอถ่ายทอดสดอย่างเหม่อค้าง สีหน้าซีดขาว เมื่อครู่เธอยินดีกับชัยชนะของหลินหยางเพียงใด ตอนนี้ก็ผิดหวังมากเท่านั้นชื่อเสียงปรมาจารย์อันดับหนึ่งของเว่ยจ้งโด่งดังมานานแล้ว เขากับเจียงไห่เซิงห่างชั้นจนไม่อาจเอามาพูดรวมกันได้ ทั่วทั้งเมืองลั่วต่างก็รู้ถึงความแข็งแกร่งของเขาหลินหยางยังจะรับมืออย่างไรได้อีก…ในที่ทำการเจ้าเมือง หัวคิ้วของเหยียนหรูอวี้ขมวดเข้าหากัน “ยุ่งยากแล้ว…” หลูอ้าวตงมีแผนสองจริงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบเขาก็ไม่มีความคิดที่จะประลองอย่างยุติธรรมเลยต่อให้เธอจะหวังให้หลินหยางชนะเพียงใด แต่เห็นได้ชัดว่า การประลองครั้งนี้ดำเนินมาจนถึงจุดนี้ หลินหยางก็ได้เดินมาถึงทางตันแล้วในคฤหาสน์ของตระกูลมู่หรง บรรยากาศหนักอึ้งเป็นอย่างมาก ดวงตาทั้งคู่ของมู่หรงหว่านเอ๋อร์เต็มไปด้วยน้ำตา สีหน้าก็แสดงความสิ้นหวังส่วนมู่หรงยิ่นทำเพียงแต่จับจ้องไปยังจอถ่ายทอดสด สีหน้าซีดขาว เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ในความคิดของเธอ หลินหยางดูเหมือนจะไม่มีโอกาสชนะเลยส่วนบนเกาะกลางทะเลสาบนั้นหลินหยางจ้องไปที่เว่ยจ้งด้
ในชั่วขณะนั้น ลานประลองก็ตกเข้าสู่ภาวะเงียบสงัด มีเพียงเสียงร้องโหยหวนอันน่าเวทนาของเว่ยจ้งที่สะท้อนไปมาไม่หยุด“เขาชนะแล้ว? ชนะอีกแล้ว?” หลูอ้าวตงมองไปที่หลินหยางอย่างเหม่อค้าง ฉากที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวนี้ ทำให้เขาหลงลืมความโกรธ เหลือเพียงความตกตะลึงเท่านั้นเขาใช่เพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้น ก็เอาชนะเว่ยจ้งได้แล้ว?เห็นชัดๆ ว่าเมื่อครูตอนประมือกับเจียงไห่เซิงใช้ไปสิบกว่ากระบวนท่าจึงเอาชนะได้ แล้วเหตุใดเมื่อเผชิญหน้ากับเว่ยจ้งที่แข็งแกร่งกว่ากับเอาชนะได้ในกระบวนท่าเดียว?นี่ทันทำไมกัน?“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?” ภายใต้เสียงคำรามด้วยความโกรธที่สูงเทียมฟ้าของเขา จ้าวเจี้ยนชิงกลืนน้ำลายลงไปคำหนึ่งอย่างยากลำบาก พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวจริงๆเขาไม่สามารถอธิบายฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้แล้ว หลินหยางชนะอย่างประหลาดเกินไปจริงๆ!นั่นคือเว่ยจ้งเลยนะ ปรมาจารย์อันดับหนึ่งแห่งเมืองลั่ว!ผลคือเมื่ออยู่ในมือหลินหยาง แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็ทนรับไม่ไหว ถูกทำให้พิการอย่างหมดจดรวบรัดเช่นนี้!เฉาเค่อหมิงที่อยู่ด้านข้างตะลึงงันไปแล้ว คำรับรองอย่างมั่นใจเมื่อครู่ของเจ้าเจี้ยนชิงคล้ายยังดังอ
“แกหลอกฉัน! ที่แท้แกเอาแต่เก็บซ่อนความสามารถเอาไว้ตลอด!”หลูอ้าวตงจ้องหลินหยางเขม็ง ความโกรธภายในใจพวยพุ่งขึ้นมาราวกับคลื่นลูกใหญ่!เขาโอ้อวดว่าตัวเองเป็นนักวางแผน ผลปรากฏว่าตอนที่สถานการณ์ดำเนินมาถึงตอนจบ หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดใหญ่ บอกเขาว่าสถานการณ์ตอนนี้ ในสายตาของหลินหยางตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นเพียงเรื่องน่าตลก!พละกำลังของเขา เหนือชั้นกว่าเจียงไห่เซิงกับเว่ยจ้งไปตั้งนานแล้ว!สีหน้าของจ้าวเจี้ยนชิงก็ดูแย่เช่นกัน เมื่อเห็นหลินหยางรอดตายหวุดหวิดครั้งแล้วครั้งเล่า เรียกได้ว่าน่าเศร้าเสียยิ่งกว่าฆ่าเขาเสียอีกเขาอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองหลูอ้าวตง “นายท่านตง อันที่จริงยังมีหนทาง...”“นายยังคิดจะแนะนำไอ้สวะคนไหนให้ฉันอีก? อยากจะทำให้ฉันขายขี้หน้าไม่เลิกเหรอไง?!”หลูอ้าวตงพลิกหลังมือแล้วตบเข้าไปที่ใบหน้าของจ้าวเจี้ยนชิง สายตาราวกับจะกินคน จ้าวเจี้ยนชิงรับปากมาหลายครั้งว่า สามารถจัดการหลินหยางได้ผลปรากฏว่ากลับทำให้เขาต้องขายขี้หน้าจนหมดสิ้น ในสายตาของเขา จ้าวเจี้ยนชิงควรตายเป็นหมื่นครั้งเช่นเดียวกัน!“ผมหมายความว่า ผมจะลงสนามด้วยตัวเอง เพื่อท้าดวลกับเขาอีกครั้ง! กำจัดหลินหยางเพ