เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 31
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 32
“คุณนายเฉา ผมยังพูดไม่จบ”“เชิญคุณพูด”จางซูอวิ๋น แสดงความไม่พอใจออกมาทางสีหน้า แอบคิดในใจ หรือว่าหนึ่งร้อยล้านยังไม่พอ? ยังอยากเรียกราคาสูงกว่านี้?“ผมรักษาคนขึ้นอยู่กับอารมณ์ ถ้าหากผมยินดีช่วย ไม่เอาแม้แต่แดงเดียวก็ไม่เป็นไร ถ้าหากผมไม่ยินดี ต่อให้เป็นมหาเศรษฐี ข้าราชการขั้นหนึ่ง เสนอราคาสูงแค่ไหน ผมก็ทนเห็นคนตายโดยไม่ช่วยได้”“ที่จริงวันนี้อารมณ์ของผมถือว่าไม่เลว อีกอย่างเห็นแก่หน้าของมู่หรงยิ่น ผมเก็บค่ารักษาแค่หนึ่งร้อย”หลินหยางชูนิ้วชี้ซ้ายพลางกล่าว“เท่าไหร่นะ? หนึ่ง…หนึ่งร้อย?!”จางซูอวิ๋นกับเฉาเยี่ยนหลิงไม่กล้าเชื่อหูของตนเอง“ใช่ แค่หนึ่งร้อย” หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้มจางซูอวิ๋นรู้สึกละอายใจทันที เธอรู้ดี ด้วยทักษะการแพทย์ที่เลิศล้ำของหลินหยาง ไม่จำเป็นต้องเอาใจพวกเขาแม้เฉาเค่อหมิงเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน แต่ไม่มีทางอยู่ในสายตาของบุคคลอย่างหลินหยางแน่นอนดังนั้นเธอก็รู้เช่นกัน หลินหยางเก็บค่ารักษาหนึ่งร้อย เป็นจริงตามที่เขาพูด เพราะอารมณ์ดีและเห็นแก่หน้ามู่หรงยิ่น“ไม่ได้ ไม่ได้! หนึ่งร้อยหยวนน้อยเกินไป อย่างน้อยก็ต้องหนึ่งล้าน หมอเทวดาหลินเป็นคนมีคุณธรรม แต่พ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 33
ฉีอีซินกล่าวอย่างประหม่า“ผมทำร้ายลูกชายของคุณ คุณไม่แก้แค้นให้เขาเหรอ?” หลินหยางกล่าวถาม“ลูกสุนัขไม่รู้ความ ล่วงเกินคุณ มันเกิดจากการกระทำของเขา ผมกลับไปแล้วจะสั่งสอนเขาอย่างดีแน่นอนครับ” ฉีอีซินกล่าวด้วยสีหน้า ถ่อมตน“เรื่องรับคุณเป็นลูกศิษย์เลิกคิดไปได้เลย แต่ว่าถ้าหากคุณสามารถรักษาประชาชนให้มากขึ้น ลดค่าใช้จ่ายด้านยาลงบ้าง จากนั้นหาพวกสมุนไพรบางส่วนที่ผมต้องการ ผมสามารถชี้แนะคุณในด้านทักษะการแพทย์นิดหน่อย”หลินหยางต้องการสมุนไพรจำนวนมากในการฝึกยุทธ์ อาศัยเขาไปซื้อเอง มันยุ่งยากเกินไป ฉีอีซินต้องมีลู่ทางในการหาสมุนไพรแน่นอน ให้เขาไปจัดการ มันง่ายกว่าเยอะโดยเฉพาะสมุนไพรหายากอย่างหญ้าน้ำลายมังกร หาซื้อยากมาก หญ้าน้ำลายมังกรหนึ่งต้นไม่พอใช้แน่นอน“ขอบคุณหมอเทวดาหลิน ผมจะทำตามที่คุณบอกแน่นอน แล้วก็คุณต้องการสมุนไพรอะไร ทำรายการมาได้เลย ผมจะไปรวบรวมเอง”ฉีอีซินยิ้มหน้าบานทันที สามารถได้รับการชี้แนะจากหลินหยาง เขาก็พึงพอใจมากแล้วเวลาครึ่งชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก หลินหยางเข้าไปอีกครั้ง เขาดึงเข็มเงินออกเฉาเค่อหมิง อาเจียนเอาเลือดสีดำที่ส่งกลิ่นเหม็นออกมากองใหญ่ทันทีหลังจากสารพ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 34
มู่หรงยิ่นหยิกแก้มมู่หรงหว่านเอ๋อร์หนึ่งที“ฉันล้อเล่น ดูสิ ทำเอาเธอประหม่าซะ ความรู้สึกที่ฉันมีต่อคุณหลินคือความเคารพ”“จะให้ฉันไม่ประหม่าได้เหรอ? ถ้าพี่ชอบเขา ฉันสู้ไม่ไหวแน่นอน” มู่หรงหว่านเอ๋อร์กล่าว“เธอนี่นะ สู้ๆ ก็แล้วกัน! เขาเพอร์เฟกต์ขนาดนั้น คนที่รู้สึกชื่นชมเขาจากใจมีเยอะมาก”มู่หรงยิ่นกล่าวเตือน“วางใจเถอะพี่ ฉันจะสู้ๆ แน่นอน”มู่หรงยิ่นกับมู่หรงหว่านเอ๋อร์เดินไปยังลานจอดรถหมายเลขสองส่วนหลินหยางเดินไปถึงลานจอดรถหมายเลขหนึ่ง มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาด้วยความเร็ว พุ่งชนเขาจากด้านหลังหลินหยางรู้สึกถึงอันตราย กระโดดตีลังกากลางอากาศฉับพลัน ตกลงบนหลังคารถอีกคันที่จอดอยู่ข้างๆ อย่างมั่นคงรถเอสยูวีสีดำที่พุ่งชนเขาหยุดลง ประตูรถถูกเปิดออก ฉีเทียนหมิงที่ขากะเผลกกระโดดลงมาจากบนรถ“ไอ้สารเลว แกอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย”ฉีเทียนหมิงด่าทออย่างโกรธแค้น“ระวังคำพูดของคุณหน่อย ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพ่อของคุณตบปากคุณฉีกแน่” หลินหยางกล่าว“ฉันต่างหากที่เป็นพ่อแก! อีกเดี๋ยวฉันก็จะให้แกคุกเข่าลงพื้นเรียกพ่อ อ้อนวอนพ่อแกไว้ชีวิตสุนัขของแก”ฉีเทียนหมิงกล่าวด้วยความโกรธหลินหยางส่ายศีรษะ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 35
“พ่อ พ่อทำอะไร? ตบผมทำไม!”ฉีเทียนหมิงกุมหน้า เขาก็งงงวยเช่นกัน“ไอ้บัดซบ ฉันจะตบแกนั่นแหละ”ฉีอีซินพูดจบ กระชากเสื้อของฉีเทียนหมิง ลากเขาไปที่ตรงหน้าหลินหยาง“คุกเข่า!”“พ่อ พ่อบ้าไปแล้วเหรอ?” ฉีเทียนหมิงกล่าวอย่างหัวเสียเพี๊ยะ!โดนไปอีกหนึ่งฝ่ามือแรงๆ ตบจนฉีเทียนหมิงหมุนอยู่ตรงที่เดิมหนึ่งรอบ มีเลือดไหลออกจากจมูกและปาก“ฉันบอกให้แกคุกเข่า!” ฉีอีซินตวาดด้วยความโกรธฉีเทียนหมิงมองเห็นดาวแล้ว เขาอดกลั้นความเจ็บปวดคุกเข่าลง “ขอโทษครับคุณหลิน ลูกสุนัขไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ คุณได้โปรดอย่าถือสา ละเว้นเขาสักครั้ง ต่อไปผมจะสั่งสอนอย่างเข้มงวดแน่นอน”ฉีอีซินพูดจบ ก็ถีบฉีเทียนหมิงอีกหนึ่งที แล้วด่าทอ “จะนั่งบื้ออยู่ตรงนั้นทำไม? ยังไม่รีบขอโทษคุณหลินอีก!”ฉีเทียนหมิงก็ไม่ใช่คนโง่เช่นกัน ด้วยเส้นสายของพ่อเขา ยังต้องเกรงกลัวหลินหยางเช่นนี้ เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าหลินหยางไม่ใช่คนที่เขาสามารถล่วงเกินได้“คุณหลิน ขอ…ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดคุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ละเว้นผมเถอะ”เติ้งจินขุยที่อยู่ข้างๆ กระอักกระอ่วนทันที และเข้าใจได้ในพริบตา เด็กหนุ่มตรงหน้าคนนี้มีภูมิหลังที่น่ากล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 36
หลินหยางทำตามสูตรยาหล่อกาย อันดับแรกต้มสมุนไพรเป็นยาน้ำ หลังจากนั้นใส่น้ำร้อนลงในอ่างอาบน้ำจนเต็ม แล้วใส่ยาน้ำหล่อกายลงไปอีกทีน้ำในอ่างอาบน้ำกลายเป็นสีแดงเหมือนกับเลือดทันที มีไอร้อนและกลิ่นสมุนไพรที่เข้มข้นลอยอบอวลหลินหยางถอดเสื้อผ้าจนเปลือย เข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำ เริ่มโคจรวิชาของมังกรคชสารสะเทือนฟ้าหลังจากโคจรวิชา รูขุมขนทั่วร่างของหลินหยางค่อยๆ ขยาย ดูดซับฤทธิ์ยาในยาน้ำ “ซี๊ด!”ยาน้ำแทรกซึมเข้าสู่รูขุมขน หลินหยางสูดลมเย็นเข้าปอดทันทีความเจ็บปวดที่เหมือนถูกเข็มทิ่มแทงส่งตรงมาจากทุกรูขุมขน คอยกระตุ้นเส้นประสาททุกเส้นความรู้สึกเจ็บแบบนี้ คนทั่วไปแบกรับไม่ไหว จะกระโดดออกจากอ่างอาบน้ำทันทีแต่ในสองปีมานี้ หลินหยางถูกฉินเยียนหรานทุบตี ทารุณกรรมมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือความสามารถในการควบคุมตัวเองล้วนแข็งแกร่งเป็นพิเศษ ความอดทนก็อยู่เหนือคนทั่วไปเขาอาศัยความสามารถในการควบคุมตัวเอง ฝืนอดทนต่อความเจ็บปวดที่เหมือนถูกเข็มทิ่มแทงทั่วร่างที่ถูกส่งมาจากทุกรูขุมขน ขับเคลื่อนวิชาทำการโคจรเวียนอย่างต่อเนื่องเมื่อการโคจรของวิชาเร็วขึ้น ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกเข็มทิ่มแทงยิ่งเพ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 37
“ฉินโม่หนง หลิวเฉิงจื้อ คืนนี้ผมก็มีเซอร์ไพรส์ให้พวกคุณเหมือนกัน”มุมปากหลินหยางเผยอขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มเสี้ยวหนึ่ง เขาก็เฝ้ารองานเลี้ยงของคืนนี้เช่นกันหลินหยางขับรถมาถึงโรงแรมจิ่วติ่งอินเตอร์เนชันแนลที่ใหญ่ที่สุดของเมืองลั่วโรงแรมจิ่วติ่งอินเตอร์เนชันแนลเป็นโรงแรมที่อยู่ภายใต้ชื่อของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป ตระกูลมู่หรง ได้รับการตกแต่งไว้อย่างดีแล้วลานจอดรถของโรงแรม รถหรูมากมายจอดเรียงราย บุคคลที่มีหน้ามีตาทั้งเมืองลั่ว โดยส่วนใหญ่จะมาร่วมอวยพรด้วยตนเองหลินหยางจอดรถเสร็จก็เดินไปที่ห้องลิฟต์ บังเอิญเจอหลิ่วฟู่อวี่กับอวี๋ผิงแม่ของเธอก็กำลังรอลิฟต์พอดี“ทำไมนายก็อยู่ที่นี่ด้วย?”หลิ่วฟู่อวี่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์อวี๋ผิงกวาดมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยแวบหนึ่ง ดูถูกที่จะคุยกับหลินหยาง ราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน“เกี่ยวอะไรกับเธอ?”หลินหยางก็กล่าวอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน“ดูเหมือนผู้หญิงที่รับเลี้ยงนายจะพานายมาสินะ? สถานที่หรูแบบนี้ และงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ไม่ใช่สถานที่ที่แมงดาที่ถูกรับเลี้ยงอย่างนายจะมาได้นะ”หลิวฟู่อวี่ก็มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลมู่หรงครั้งแรกเช่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 38
“เสี่ยวหยาง ฉันเสียใจมากจริงๆ ตอนนั้นฉันไม่ควรตอบตกลงถอนหมั้น นายก็คงไม่ตกต่ำจนติดการพนัน หรือกระทั่งติดยาเสพติด เป็นฉันที่ทำร้ายนาย”หลิวเฉิงจิ้อกล่าวด้วยสีหน้าเสียใจ“คุณมันหน้าซื่อใจคดจริงๆ ตอนนั้นเป็นคุณที่กลับคำพูด จะยกเลิกการหมั้นให้ได้ไม่ใช่เหรอ?”หลินหยางยิ้มอย่างเย็นชา“ฉันจะยกเลิกการหมั้นได้ยังไง! ฉินโม่หนงเป็นคนพูดเรื่องนี้” หลิวเฉิงจื้อกล่าว“หืม? คุณพูดว่าอะไรนะ?”หลินหยางขมวดคิ้วกล่าว“ไม่นานหลังจากที่พ่อแม่นายตาย ฉินโม่หนงก็เป็นฝ่ายมาหาฉัน บอกว่าจะยกเลิกการหมั้น ฉันไม่เห็นด้วย เธอบอกว่านี่เป็นความปรารถนาสุดท้ายก่อนตายของพ่อนาย และให้นายยอมรับเธอเป็นแม่บุญธรรม ยิ่งกว่านั้นให้แต่งงานกับฉินเยียนหรานลูกสาวของเธอ”“ฉินโม่หนงยังบอกว่านายก็เห็นด้วยกับการยกเลิกการหมั้น ไม่ยอมแต่งงานกับเสียวอวี่ ฉันคิดว่าในเมื่อเป็นความปรารถนาสุดท้ายของพี่หลิน ก็เลยตอบตกลง”ฟังหลิวเฉิงจื้อพูดจบ หลินหยางขมวดคิ้ว เริ่มพิจารณาคำพูดของหลิวเฉิงจื้อว่าจริงหรือเท็จตอนนั้นฉินโม่หนงบอกเขาว่า หลิวเฉิงจื้อถอนหมั้น ยืนกรานที่จะยกเลิกสัญญาแต่งงานตอนนี้สิ่งที่ออกจากปากของหลิวเฉิงจื้อ กลับเป็นนิทาน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 39
เขาก็ไม่ได้อธิบาย แต่กล่าวว่า “น้าหลิวพูดถูกแล้ว”“ตอนนี้นายไม่ได้แตะการพนันกับยาเสพติดแล้วใช่ไหม? ของสองอย่างนี้แตะไม่ได้เด็ดขาด!” จู่ๆ หลิวเฉิงจื้อก็จริงจังขึ้นมา“ผมไม่เคยแตะของสองอย่างนี้เลย ล้วนเป็นฉินโม่หนงกุเรื่องขึ้นมาเพื่อใส่ร้ายผม”หลินหยางพูด ในสมองก็คิดแล้วว่าคืนนี้จะต้องลงโทษฉินโม่หนงให้สาสมอีกครั้ง ตีก้นโด่งของเธอให้ลายเลยผู้หญิงชั่วคนนี้ น่ารังเกียจมาก!“ฉันว่าแล้ว นายประพฤติตัวดี รักการเรียนตั้งแต่เด็ก จะไปมัวเมาของแบบนี้ได้ยังไง ฉินโม่หนงคนนี้จิตใจอำมหิต ซ่อนความคิดชั่วๆ ไว้ในใจ”ใบหน้าหลิวเฉิงจื้อเต็มไปด้วยความโกรธ“น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอปีกกล้าขาแข็งแล้ว ฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ไม่สามารถระบายความแค้นนี้ให้นาย ล้วนเป็นเพราะน้าหลิวไร้ความสามารถ!”หลินหยางปลื้มปีติในใจ เขากล่าว “น้าหลิว คุณอย่าพูดแบบนี้ ความแค้นของผม ผมแก้แค้นเอง”“อืม! นายมีความมุ่งมั่นส่วนนี้ก็ดีแล้ว”ใบหน้าของหลิวเฉิงอวี้เต็มไปด้วยความปลื้มปีติ เขากล่าว “นายกลับมาเถอะ เข้ามาทำงานที่บริษัท วันหน้าฉันจะยกจื้อเฉิง กรุ๊ปให้นายทั้งหมด ถึงแม้ปัจจุบันจื้อเฉิง กรุ๊ปจะสู้ซิงเย่ กรุ๊ปของฉินโม่หนงไม่ได้ แ
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
