เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 36
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 37
“ฉินโม่หนง หลิวเฉิงจื้อ คืนนี้ผมก็มีเซอร์ไพรส์ให้พวกคุณเหมือนกัน”มุมปากหลินหยางเผยอขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มเสี้ยวหนึ่ง เขาก็เฝ้ารองานเลี้ยงของคืนนี้เช่นกันหลินหยางขับรถมาถึงโรงแรมจิ่วติ่งอินเตอร์เนชันแนลที่ใหญ่ที่สุดของเมืองลั่วโรงแรมจิ่วติ่งอินเตอร์เนชันแนลเป็นโรงแรมที่อยู่ภายใต้ชื่อของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป ตระกูลมู่หรง ได้รับการตกแต่งไว้อย่างดีแล้วลานจอดรถของโรงแรม รถหรูมากมายจอดเรียงราย บุคคลที่มีหน้ามีตาทั้งเมืองลั่ว โดยส่วนใหญ่จะมาร่วมอวยพรด้วยตนเองหลินหยางจอดรถเสร็จก็เดินไปที่ห้องลิฟต์ บังเอิญเจอหลิ่วฟู่อวี่กับอวี๋ผิงแม่ของเธอก็กำลังรอลิฟต์พอดี“ทำไมนายก็อยู่ที่นี่ด้วย?”หลิ่วฟู่อวี่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์อวี๋ผิงกวาดมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยแวบหนึ่ง ดูถูกที่จะคุยกับหลินหยาง ราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน“เกี่ยวอะไรกับเธอ?”หลินหยางก็กล่าวอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน“ดูเหมือนผู้หญิงที่รับเลี้ยงนายจะพานายมาสินะ? สถานที่หรูแบบนี้ และงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ไม่ใช่สถานที่ที่แมงดาที่ถูกรับเลี้ยงอย่างนายจะมาได้นะ”หลิวฟู่อวี่ก็มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลมู่หรงครั้งแรกเช่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 38
“เสี่ยวหยาง ฉันเสียใจมากจริงๆ ตอนนั้นฉันไม่ควรตอบตกลงถอนหมั้น นายก็คงไม่ตกต่ำจนติดการพนัน หรือกระทั่งติดยาเสพติด เป็นฉันที่ทำร้ายนาย”หลิวเฉิงจิ้อกล่าวด้วยสีหน้าเสียใจ“คุณมันหน้าซื่อใจคดจริงๆ ตอนนั้นเป็นคุณที่กลับคำพูด จะยกเลิกการหมั้นให้ได้ไม่ใช่เหรอ?”หลินหยางยิ้มอย่างเย็นชา“ฉันจะยกเลิกการหมั้นได้ยังไง! ฉินโม่หนงเป็นคนพูดเรื่องนี้” หลิวเฉิงจื้อกล่าว“หืม? คุณพูดว่าอะไรนะ?”หลินหยางขมวดคิ้วกล่าว“ไม่นานหลังจากที่พ่อแม่นายตาย ฉินโม่หนงก็เป็นฝ่ายมาหาฉัน บอกว่าจะยกเลิกการหมั้น ฉันไม่เห็นด้วย เธอบอกว่านี่เป็นความปรารถนาสุดท้ายก่อนตายของพ่อนาย และให้นายยอมรับเธอเป็นแม่บุญธรรม ยิ่งกว่านั้นให้แต่งงานกับฉินเยียนหรานลูกสาวของเธอ”“ฉินโม่หนงยังบอกว่านายก็เห็นด้วยกับการยกเลิกการหมั้น ไม่ยอมแต่งงานกับเสียวอวี่ ฉันคิดว่าในเมื่อเป็นความปรารถนาสุดท้ายของพี่หลิน ก็เลยตอบตกลง”ฟังหลิวเฉิงจื้อพูดจบ หลินหยางขมวดคิ้ว เริ่มพิจารณาคำพูดของหลิวเฉิงจื้อว่าจริงหรือเท็จตอนนั้นฉินโม่หนงบอกเขาว่า หลิวเฉิงจื้อถอนหมั้น ยืนกรานที่จะยกเลิกสัญญาแต่งงานตอนนี้สิ่งที่ออกจากปากของหลิวเฉิงจื้อ กลับเป็นนิทาน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 39
เขาก็ไม่ได้อธิบาย แต่กล่าวว่า “น้าหลิวพูดถูกแล้ว”“ตอนนี้นายไม่ได้แตะการพนันกับยาเสพติดแล้วใช่ไหม? ของสองอย่างนี้แตะไม่ได้เด็ดขาด!” จู่ๆ หลิวเฉิงจื้อก็จริงจังขึ้นมา“ผมไม่เคยแตะของสองอย่างนี้เลย ล้วนเป็นฉินโม่หนงกุเรื่องขึ้นมาเพื่อใส่ร้ายผม”หลินหยางพูด ในสมองก็คิดแล้วว่าคืนนี้จะต้องลงโทษฉินโม่หนงให้สาสมอีกครั้ง ตีก้นโด่งของเธอให้ลายเลยผู้หญิงชั่วคนนี้ น่ารังเกียจมาก!“ฉันว่าแล้ว นายประพฤติตัวดี รักการเรียนตั้งแต่เด็ก จะไปมัวเมาของแบบนี้ได้ยังไง ฉินโม่หนงคนนี้จิตใจอำมหิต ซ่อนความคิดชั่วๆ ไว้ในใจ”ใบหน้าหลิวเฉิงจื้อเต็มไปด้วยความโกรธ“น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอปีกกล้าขาแข็งแล้ว ฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ไม่สามารถระบายความแค้นนี้ให้นาย ล้วนเป็นเพราะน้าหลิวไร้ความสามารถ!”หลินหยางปลื้มปีติในใจ เขากล่าว “น้าหลิว คุณอย่าพูดแบบนี้ ความแค้นของผม ผมแก้แค้นเอง”“อืม! นายมีความมุ่งมั่นส่วนนี้ก็ดีแล้ว”ใบหน้าของหลิวเฉิงอวี้เต็มไปด้วยความปลื้มปีติ เขากล่าว “นายกลับมาเถอะ เข้ามาทำงานที่บริษัท วันหน้าฉันจะยกจื้อเฉิง กรุ๊ปให้นายทั้งหมด ถึงแม้ปัจจุบันจื้อเฉิง กรุ๊ปจะสู้ซิงเย่ กรุ๊ปของฉินโม่หนงไม่ได้ แ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 40
ครอบครัวหลิวเฉิงจื้อเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ส่วนหลินหยางเดินไปด้านข้างเขาไม่มีบัตรเชิญ และคนที่ไม่มีบัตรเชิญ ห้ามเดินเข้าทางประตูใหญ่ห้องจัดเลี้ยง แต่ต้องเข้าทางประตูหลัง ตรงไปยังห้องรับรองแขกวีไอพีที่อยู่หลังห้องจัดเลี้ยงมู่หรงหว่านเอ๋อร์รออยู่ที่นอกห้องรับรองแขกวีไอพีนานแล้ว เมื่อเห็นหลินหยาง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความดีใจทันที“คุณหลิน เชิญ”หลินหยางเดินเข้าห้องรับรอง ข้างในนอกจากมู่หรงจางกับมู่หรงยิ่น ยังมีชายวัยกลางคนอีกหนึ่งคน หน้าตาคล้ายคลึงกับมู่หรงจางมากเขาคือมู่หรงเจ๋อ ลูกชายคนโตของมู่หรงจาง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขคนปัจจุบันของมณฑลหนานตู“พี่ใหญ่ ฉันขอแนะนำให้พี่รู้จักก่อน ท่านนี้ก็คือคุณหลิน ไม่เพียงฝีมือสูงมาก ทักษะการแพทย์ยิ่งเลิศล้ำ”มู่หรงยิ่นลุกขึ้นแนะนำ หันไปกล่าวกับหลินหยาง “หลินหยาง นี่คือมู่หรงเจ๋อพี่ชายคนโตของฉัน”มู่หรงเจ๋อมองหลินหยางแวบหนึ่ง อย่างไรก็ตามคนที่มีตำแหน่งสูง มีมาดและบารมีของตนเองท่าทีที่เขามีต่อหลินหยาง ไม่ได้เคารพเขาเหมือนคนอื่นๆ ของตระกูลมู่หรงมากนัก“ผมรู้เรื่องของเมื่อวานแล้ว คุณก็ถือว่าเป็นคนหนุ่มที่มีความสามารถ ไม่เลว”มู่หรงเจ๋
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 41
มู่หรงยิ่นสมกับที่เป็นราชินีธุรกิจ พริบตาเดียวก็มองเห็นมูลค่าที่แท้จริงของสูตรยาตัวนี้“มู่หรงเจ๋อ ถ้าแกพูดไม่เป็น แกก็หุบปากของแกซะ ไม่อย่างนั้นแกก็รีบกลับหนานหลิงไปเลย”มู่หรงจางกล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง“พ่อ ผมเป็นรัฐมนตรีของกระทรวงสาธารณสุข ผมรู้จักเภสัชกรรมดีกว่าพ่อ ไม่ว่าจะยาชนิดไหน ก็จำเป็นต้องผ่านการตรวจพิสูจน์ก่อนถึงจะกินได้ นี่คือกฎ” มู่หรงเจ๋อกล่าว“กฎบ้าบออะไรของแกนั่นมันไม่มีผลกับฉัน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขอย่างแก ควบคุมฉันไม่ได้! ฉันเชื่อคุณหลิน”ใบหน้ามู่หรงจางเต็มไปด้วยความโกรธ เขากลัวมู่หรงเจ๋อวางมาด พูดจาไม่ดีล่วงเกินหลินหยางหลินหยางดื่มชา ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร“พี่ใหญ่ พี่พูดให้น้อยลงหน่อยเถอะ อย่าทำให้พ่อไม่พอใจเลย”มู่หรงยิ่นส่งซิกทางสายตาให้มู่หรงเจ๋อหยุดมู่หรงเจ๋อถึงจะหันหน้าไปทางอื่นโดยไม่พูดอะไรอีก“คุณหลิน ไม่รู้ว่าความคิดที่ฉันพูดเมื่อกี้ คุณถือสาหรือเปล่า?” มู่หรงยิ่นกล่าวถาม“ในเมื่อมอบสูตรยาให้นายท่าน ก็เป็นของพวกคุณแล้ว ส่วนจะใช้ยังไง ใช้หรือไม่ใช้ นั่นมันเรื่องของพวกคุณ” หลินหยางวางถ้วยชาลงพลางกล่าวเวลานี้เอง เลขาของมู่หรงยิ่นเคาะประตูเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 42
เลขามู่หรงเจ๋อพบข้อมูลของพิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสจริงด้วย ข้อความขึ้นว่า พิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสเป็นยาพิษชนิดพิเศษที่มนุษย์สร้างขึ้น ส่วนผสมซับซ้อน พิษรุนแรงมาก และยังบอกอีกด้วยว่าระดับการแพทย์ในปัจจุบัน รักษาไม่หายเมื่อไรที่ถูกพิษชนิดนี้ ต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา ไม่มียารักษามู่หรงเจ๋ออ่านข้อมูลจบ รู้สึกตกใจมาก สายตาที่มองไปทางหลินหยางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว“บนโลกใบนี้มีทักษะการแพทย์ที่อัศจรรย์ขนาดนี้จริงเหรอ? อีกทั้งยังอยู่บนตัวของเด็กหนุ่มที่อายุแค่ยี่สิบต้นๆ น่าเหลือเชื่อมาก!”มู่หรงเจ๋อในฐานะที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข รู้ความลึกซึ้งและซับซ้อนของการแพทย์เป็นอย่างดี ไม่ได้เรียนในสายเฉพาะทาง ไม่มีประสบการณ์ที่มากพอ ไม่สามารถบ่มเพาะบุคคลที่มีทักษะการแพทย์สูงได้แน่นอน“คุณลองถามผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลมณฑลดู พิษนี้มีอยู่จริงหรือไม่ พวกเขาสามารถรักษาได้หรือไม่?”มู่หรงเจ๋อออกคำสั่งกับเลขาอีกครั้ง เพราะยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจหลังจากเฉาเค่อหมิงแสดงความขอบคุณต่อหลินหยางอย่างจริงใจแล้ว จึงจะอวยพรมู่หรงจาง หลังจากนั้นจึงเดินมาจับมือทักทายมู่หรงเจ๋อ“ผู้อำนวยการเฉา ผมได้ยินมาว่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 43
“น่าจะเป็นผู้อำนวยการเฉามั้ง เมื่อกี้ตอนผมมา บังเอิญเห็นประธานยิ่นต้อนรับผู้อำนวยการเฉาด้วยตัวเองพอดี”“ผู้อำนวยการเฉามาแล้ว? ตามหลักไม่สมควรนี่นา ผู้อำนวยการเฉาไม่เคยร่วมงานแบบนี้ ต่อให้ตระกูลมู่หรงมีเกียรติแค่ไหน ก็เชิญเขาไม่ได้หรอกมั้ง”“นี่แสดงให้เห็นว่าประธานยิ่นมีความสามารถไงล่ะ! เอาเป็นว่าฉันเห็นผู้อำนวยการเฉาพาคุณนายเฉากับคุณหนูมาด้วยตาตัวเอง ตอนนี้น่าจะอยู่ห้องรับรองที่อยู่ข้างหลัง”ฉินโม่หนงก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอครุ่นคิด เฉาเค่อหมิงมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงจางด้วยตนเอง เบื้องหลังมีเจตนาพิเศษอะไรหรือเปล่าฉินโม่หนงลุกขึ้นยืน ไปหาเจียงหลินที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงจนเจอ“เลขาเจียง ผู้อำนวยการเฉามาจริงๆ เหรอ?”“อืม อยู่ห้องรับรองที่อยู่ข้างหลัง” เจียงหลินกล่าวตอบเสียงเบาฉินโม่หนงลงทุนลงแรงกับเจียงหลินไปไม่น้อย เธอติดสินบนเจียงหลิน ดังนั้นตอนนั้นเธอจึงสามารถสร้างความร่วมมือกับตระกูลมู่หรงอย่างราบรื่นฉินโม่หนงคิดว่าวงการธุรกิจเหมือนสนามรบ ข่าวกรองมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อวงการธุรกิจ ดังนั้นเธอยินดีลงทุนลงแรงใช้เงินจำนวนมากติดสินบนเจียงหลิน“ตกลงมู่หรงยิ่นเลือกร่วมมือกับ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 44
สีหน้าหลิวเฉิงจื้อดูผิดหวัง เขาหาที่นั่งที่หนึ่งนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจงานเลี้ยงครั้งนี้สำหรับเขา มันไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้วอวี๋ผิงปลอบใจเขา เธอกล่าว “ช่างเถอะ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ขายบริษัทให้หงชังไฮ่ จากนั้นพวกเราออกจากเมืองลั่วก็สิ้นเรื่อง”“ผมรับไม่ได้”หลิวเฉิงจื้อเคาะโต๊ะพลางกล่าว“หลิวฟู่อวี่ ฉันตามหาเธอตั้งนาน เธออยู่นี่เองเหรอ”เวลานี้เอง ผู้ชายหน้าตาดี ออร่าไม่ธรรมดาคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายหลิวฟู่อวี่“เหลียงควน? นายกลับประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลิวฟู่อวี่กล่าวถาม“เพิ่งกลับมาเมื่อวาน นี่คือคุณอากับคุณน้าสินะ? สวัสดีครับ”เหลียงควนเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อน “ผมชื่อเหลียงควน เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายกับฟู่อวี่ พ่อของผมคือเหลียงเจี้ยนของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป”“เธอคือลูกชายประธานเหลียงของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป?”หลิวเฉิงจื้อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ปเป็นอุตสาหกรรมเก่าแก่ของเมืองลั่ว แต่โครงสร้างไม่ได้ใหญ่มากเมื่อสามปีก่อนเหลียงเจี้ยนเข้าร่วมสมาคมการค้าวั่นเหา หลังจากได้ขึ้นเรือใหญ่อย่างตระกูลมู่หรง พัฒนาอย่างรวดเร็ว โครงสร้างได้แซงจื้อเฉิง
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
