MasukShare
บทที่ 41
Terakhir Diperbarui:
2024-10-29 19:42:56Bab terkait
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 42
เลขามู่หรงเจ๋อพบข้อมูลของพิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสจริงด้วย ข้อความขึ้นว่า พิษน้ำแข็งฟอสฟอรัสเป็นยาพิษชนิดพิเศษที่มนุษย์สร้างขึ้น ส่วนผสมซับซ้อน พิษรุนแรงมาก และยังบอกอีกด้วยว่าระดับการแพทย์ในปัจจุบัน รักษาไม่หายเมื่อไรที่ถูกพิษชนิดนี้ ต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา ไม่มียารักษามู่หรงเจ๋ออ่านข้อมูลจบ รู้สึกตกใจมาก สายตาที่มองไปทางหลินหยางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว“บนโลกใบนี้มีทักษะการแพทย์ที่อัศจรรย์ขนาดนี้จริงเหรอ? อีกทั้งยังอยู่บนตัวของเด็กหนุ่มที่อายุแค่ยี่สิบต้นๆ น่าเหลือเชื่อมาก!”มู่หรงเจ๋อในฐานะที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข รู้ความลึกซึ้งและซับซ้อนของการแพทย์เป็นอย่างดี ไม่ได้เรียนในสายเฉพาะทาง ไม่มีประสบการณ์ที่มากพอ ไม่สามารถบ่มเพาะบุคคลที่มีทักษะการแพทย์สูงได้แน่นอน“คุณลองถามผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลมณฑลดู พิษนี้มีอยู่จริงหรือไม่ พวกเขาสามารถรักษาได้หรือไม่?”มู่หรงเจ๋อออกคำสั่งกับเลขาอีกครั้ง เพราะยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจหลังจากเฉาเค่อหมิงแสดงความขอบคุณต่อหลินหยางอย่างจริงใจแล้ว จึงจะอวยพรมู่หรงจาง หลังจากนั้นจึงเดินมาจับมือทักทายมู่หรงเจ๋อ“ผู้อำนวยการเฉา ผมได้ยินมาว่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 43
“น่าจะเป็นผู้อำนวยการเฉามั้ง เมื่อกี้ตอนผมมา บังเอิญเห็นประธานยิ่นต้อนรับผู้อำนวยการเฉาด้วยตัวเองพอดี”“ผู้อำนวยการเฉามาแล้ว? ตามหลักไม่สมควรนี่นา ผู้อำนวยการเฉาไม่เคยร่วมงานแบบนี้ ต่อให้ตระกูลมู่หรงมีเกียรติแค่ไหน ก็เชิญเขาไม่ได้หรอกมั้ง”“นี่แสดงให้เห็นว่าประธานยิ่นมีความสามารถไงล่ะ! เอาเป็นว่าฉันเห็นผู้อำนวยการเฉาพาคุณนายเฉากับคุณหนูมาด้วยตาตัวเอง ตอนนี้น่าจะอยู่ห้องรับรองที่อยู่ข้างหลัง”ฉินโม่หนงก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอครุ่นคิด เฉาเค่อหมิงมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงจางด้วยตนเอง เบื้องหลังมีเจตนาพิเศษอะไรหรือเปล่าฉินโม่หนงลุกขึ้นยืน ไปหาเจียงหลินที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงจนเจอ“เลขาเจียง ผู้อำนวยการเฉามาจริงๆ เหรอ?”“อืม อยู่ห้องรับรองที่อยู่ข้างหลัง” เจียงหลินกล่าวตอบเสียงเบาฉินโม่หนงลงทุนลงแรงกับเจียงหลินไปไม่น้อย เธอติดสินบนเจียงหลิน ดังนั้นตอนนั้นเธอจึงสามารถสร้างความร่วมมือกับตระกูลมู่หรงอย่างราบรื่นฉินโม่หนงคิดว่าวงการธุรกิจเหมือนสนามรบ ข่าวกรองมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อวงการธุรกิจ ดังนั้นเธอยินดีลงทุนลงแรงใช้เงินจำนวนมากติดสินบนเจียงหลิน“ตกลงมู่หรงยิ่นเลือกร่วมมือกับ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 44
สีหน้าหลิวเฉิงจื้อดูผิดหวัง เขาหาที่นั่งที่หนึ่งนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจงานเลี้ยงครั้งนี้สำหรับเขา มันไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้วอวี๋ผิงปลอบใจเขา เธอกล่าว “ช่างเถอะ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ขายบริษัทให้หงชังไฮ่ จากนั้นพวกเราออกจากเมืองลั่วก็สิ้นเรื่อง”“ผมรับไม่ได้”หลิวเฉิงจื้อเคาะโต๊ะพลางกล่าว“หลิวฟู่อวี่ ฉันตามหาเธอตั้งนาน เธออยู่นี่เองเหรอ”เวลานี้เอง ผู้ชายหน้าตาดี ออร่าไม่ธรรมดาคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายหลิวฟู่อวี่“เหลียงควน? นายกลับประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลิวฟู่อวี่กล่าวถาม“เพิ่งกลับมาเมื่อวาน นี่คือคุณอากับคุณน้าสินะ? สวัสดีครับ”เหลียงควนเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองก่อน “ผมชื่อเหลียงควน เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายกับฟู่อวี่ พ่อของผมคือเหลียงเจี้ยนของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป”“เธอคือลูกชายประธานเหลียงของเจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ป?”หลิวเฉิงจื้อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เจี้ยนเซิ่ง กรุ๊ปเป็นอุตสาหกรรมเก่าแก่ของเมืองลั่ว แต่โครงสร้างไม่ได้ใหญ่มากเมื่อสามปีก่อนเหลียงเจี้ยนเข้าร่วมสมาคมการค้าวั่นเหา หลังจากได้ขึ้นเรือใหญ่อย่างตระกูลมู่หรง พัฒนาอย่างรวดเร็ว โครงสร้างได้แซงจื้อเฉิง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 45
เหลียงควนกล่าวด้วยรอยยิ้ม“คุณชายเหลียง คุณรู้จักเธอเหรอ?” วังลี่กล่าวถาม“แน่นอน! ฉันกับฟู่อวี่เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลาย ฉันจีบเธอตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว แต่น่าเสียดาย ฟู่อวี่ไม่ได้ชอบฉัน ตอนนี้ในใจฉันยังรู้สึกเสียดายมากอยู่เลย”เหลียงควนกล่าวด้วยรอยยิ้มหลิวฟู่อวี่เห็นวังลี่ได้ยินแล้วแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ เธอจึงรู้สึกย่ามใจ ในที่สุดก็สามารถเชิดหน้าเชิดตาต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นพวกนี้ได้สักครั้งแล้ว“ตอนสมัยมัธยมปลายไม่รู้ความ ยิ่งกว่านั้นที่บ้านฉันเข้มงวดมาก ไม่อนุญาตให้ฉันมีแฟน” หลิ่วฟู่อวี่กล่าวอธิบายเพื่อนของเหลียงควนกล่าวตามน้ำ “ฟังที่พูดมา งั้นตอนนี้รู้ความแล้ว ถ้าหากคุณชายเหลียงจีบเธออีกครั้ง เธอจะไม่ปฏิเสธอีกแล้วใช่ไหม?”หลิวฟู่อวี่รู้สึกกระอักกระอ่วนทันที บอกตามตรง เธอไม่ได้ชอบเหลียงควน แต่จำเป็นต้องเอาใจเขา ล่วงเกินไม่ได้“เรื่องของความรักต้องค่อยเป็นค่อยไป อีกอย่างไม่แน่ว่าคุณชายเหลียงอาจจะมีแฟนนานแล้ว ยังจะชอบฉันซะที่ไหนล่ะ”หลิวฟู่อวี่ก็กล่าวอย่างมีไหวพริบเช่นกัน“ในใจฉันมีเธอเสมอ สามปีนี้ ฉันไม่เคยมีแฟนเลย” เหลียงควนกล่าว“คุณชายเหลียงลุ่มหลงในความรักจริง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 46
แขกเหรื่อทยอยมา งานเลี้ยงยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการแต่มู่หรงยิ่นจงใจให้เลขาเจียงหลินเปิดเผยข่าวที่เกี่ยวข้องกับบุคคลสำคัญ มีแขกหลายคนรู้แล้ว และต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์“เมื่อกี้ฉันได้ยินคนพูดว่า ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ มีบุคคลสำคัญลึกลับท่านหนึ่งมา แม้แต่พวกผู้อำนวยการเฉาก็ยอมแหกกฎมาร่วมงานเลี้ยงเพราะบุคคลสำคัญ เสี่ยวเหลียง เธอรู้หรือเปล่าว่าบุคคลสำคัญท่านนี้เป็นใคร”อวี๋ผิงกล่าวถาม“ไม่รู้ อาจจะเป็นคนของตระกูลมู่หรงจากตัวมณฑลมั้งครับ”เหลียงควนกล่าว“แต่ฉันได้ยินมาว่าบุคคลสำคัญท่านนี้เหมือนจะแซ่หลิน ไม่ได้แซ่มู่หรงนะ” อวี๋ผิงกล่าวอย่างสงสัย“ช่างบุคคลสำคัญอะไรนั่นเถอะครับ อีกเดี๋ยวปรากฏตัวในงานเลี้ยง ก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอครับ”หลิวฟู่อวี่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก อย่างไรก็ตามสำหรับพวกเขา บุคคลสำคัญเช่นนี้อยู่ไกลเกินกว่าจะเอื้อม“มีเหตุผล บุคคลสำคัญแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะเข้าถึงได้”ตอนนี้อวี๋ผิงอารมณ์ดีใช้ได้ กล่าวกับเหลียงควน “เสี่ยวเหลียง ครั้งนี้ต้องขอบคุณเธอมาก! ในเมื่อเธอกับเสียวอวี่เป็นเพื่อนร่วมชั้น ต่อไปก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ยินดีต้อนรับมาเป็นแขกที่บ้าน มาลองชิมฝีมือกา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 47
หลินหยางคิดไม่ถึงว่ามู่หรงยิ่นจะคุยง่ายขนาดนี้“ขอแค่คุณเอ่ยปากแล้ว ต่อให้เป็นการซื้อขายที่ขาดทุน ฉันก็ทำ แม้เป็นผลประโยชน์ที่สูงแค่ไหน เมื่อเทียบกับคุณ ก็เทียบอะไรไม่ได้ ข้อเรียกร้องใดๆ ที่คุณขอ ฉันไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน”มู่หรงยิ่นกล่าวด้วยดวงตาเปล่งประกาย“แค่กๆ…ผมออกไปเดินเล่นสักพัก”หลินหยางไม่อาจต้านทานเสน่ห์และการหยอกล้อที่เหมือนจริงแต่ก็ไม่จริงของมู่หรงยิ่นได้ เขาหาข้ออ้างหนีไปก่อนแล้ว มีเสียงหัวเราะที่ไพเราะของมู่หรงยิ่นดังมาจากข้างหลังหลินหยางเดินไปที่สวนดอกไม้นอกห้องจัดเลี้ยง มีแขกจับกลุ่มคุยและดื่มสังสรรค์กันที่นี่ไม่น้อย“ไอ้บอด แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”ฉินเยียนหรานกำลังนั่งคุยกับลูกเศรษฐีหลายคน สังเกตเห็นหลินหยางกะทันหัน ทำให้เธอประหลาดใจมาก คิดว่าตนเองตาฝาดฉินเยียนหรานลุกขึ้นยืน มองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้าครู่หนึ่ง“ใส่ของแบรนด์เนมทั้งตัวด้วย ไปขโมยมาจากไหน? แกแอบเข้ามาได้ยังไง? คิดจะทำอะไร?”ฉินเยียนหรานยิงคำถามมาเป็นชุด“เกี่ยวอะไรกับคุณ”หลินหยางกล่าวอย่างไม่เกรงใจ“ครั่นเนื้อครั่นตัวเหรอ? กล้าเถียงฉัน! แกคิดว่าหนีออกจากบ้านฉันแล้ว ฉันก็จัดการแกไม่ได้แล้วเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 48
หลินหยางเห็นสีหน้าฉินโม่หนงเคร่งขรึม แต่กลับไม่พูดอะไร เขากล่าวต่อ “ผมถามคุณหน่อย การแต่งงานของผมกับตระกูลหลิว คุณก็โกหกผมด้วยใช่หรือเปล่า? หลิวเฉิงจื้อไม่เคยเสนอยกเลิกการแต่งงานเลย เป็นคุณที่โกหกทั้งสองฝ่าย ใช่หรือเปล่า?”“ดูเหมือนแกจะรู้แล้ว”ฉินโม่หนงก็ไม่คิดจะปิดบังอีก จึงยอมรับโดยตรง“ถูกต้อง ฉันเป็นคนยกเลิกการแต่งงานเอง”หลินหยางยกหัวแม่มือให้ ไฟแห่งความโกรธในใจลุกโชน“เก่งมาก ฉินโม่หนง คุณเก่งจริงๆ คุณปั่นทุกคนจนหัวหมุน รู้สึกประสบความสำเร็จมากเลยใช่หรือเปล่า?”หลินหยางเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สายตาดุร้าย มีกลิ่นอายของการบีบคั้นฉินโม่หนงถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว เธอไม่มีอะไรจะพูด“วันนี้ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมอบเซอร์ไพรส์ให้คุณ งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว คุณเตรียมตัวรอได้เลย”หลินหยางพูดจบ ก็หมุนตัวเดินจากไป“หลินหยาง! แกจะทำแบบนี้จริงเหรอ?” ฉินโม่หนงกล่าวจากด้านหลังหลินหยางหันกลับมากล่าว “ใช่! ผมจะทำแบบนี้ นอกเสียจากคุณจะฆ่าผมตอนนี้ แต่คุณไม่มีความสามารถนี้”“เรื่องบางเรื่อง มันไม่ใช่อย่างที่แกคิด แกฟังฉันอธิบายได้หรือเปล่า?”“ความจริงวางอยู่ตรงหน้า ไม่จำเป็นต้องไปคิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 49
“อีกฝ่ายส่งยอดฝีมือระดับเจ็ดคนหนึ่งมา สถานการณ์คับขัน แขกสำคัญท่านนี้ลงมือช่วยเหลืออีกครั้ง ฆ่ายอดฝีมือระดับเจ็ดในกระบวนท่าเดียว ช่วยชีวิตผมเอาไว้”ทุกคนเข้าใจในทันที“ที่แท้ช่วยชีวิตนายท่านติดต่อกันสองครั้ง โชคดีจริงๆ!”“โชคดี? นอกจากโชคดีแล้วยังต้องมีความสามารถที่แท้จริงด้วยมั้ง เจอยอดฝีมือระดับเจ็ดลอบฆ่า โชคแบบนี้ให้คุณ คุณก็รักษาไว้ไม่ได้หรอก”“ฆ่ายอดฝีมือระดับเจ็ดในกระบวนท่าเดียว มันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าทึ่งมากนัก ส่วนพูดถึงทักษะการแพทย์ หรืออยู่เหนือกว่าฉีอีซินอีกเหรอ? ก็โชคดีนั่นแหละ”“ฉันคิดว่าเป็นบุคคลสำคัญอะไรเสียอีก ก็ไม่เท่าไหร่นี่นา และยังบอกว่าผู้อำนวยการเฉามาเพราะบุคคลสำคัญ พูดเหลวไหลทั้งนั้น”ทุกคนวิจารณ์เสียงเบาฉินโม่หนงที่อยู่ข้างล่างก็ขมวดคิ้วเช่นกัน คิดในใจ นี่ก็ไม่นับเป็นบุคคลสำคัญนี่นา ทำไมผู้อำนวยการเฉาถึงให้เกียรติ?“ตอนนี้ขอเชิญผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของผม แขกสำคัญของตระกูลมู่หรงขึ้นเวที”มู่หรงจางพูดจบ สายตาของทุกคนมองไปทางเดินฝั่งซ้ายของเวที แต่ก็ไม่เห็นหลินหยางออกมาปรากฏตัวสักที“คุณหลินเป็นคนถ่อมตน ดูเหมือนไม่อยากปรากฏตัวในที่สาธารณะ อีกเดี๋ยวผมไป
Bab terbaru
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
