Share

บทที่ 47

Penulis: ด้านนอกด่านประตูห่านป่า
last update Terakhir Diperbarui: 2024-10-29 19:42:56
หลินหยางคิดไม่ถึงว่ามู่หรงยิ่นจะคุยง่ายขนาดนี้

“ขอแค่คุณเอ่ยปากแล้ว ต่อให้เป็นการซื้อขายที่ขาดทุน ฉันก็ทำ แม้เป็นผลประโยชน์ที่สูงแค่ไหน เมื่อเทียบกับคุณ ก็เทียบอะไรไม่ได้ ข้อเรียกร้องใดๆ ที่คุณขอ ฉันไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน”

มู่หรงยิ่นกล่าวด้วยดวงตาเปล่งประกาย

“แค่กๆ…ผมออกไปเดินเล่นสักพัก”

หลินหยางไม่อาจต้านทานเสน่ห์และการหยอกล้อที่เหมือนจริงแต่ก็ไม่จริงของมู่หรงยิ่นได้ เขาหาข้ออ้างหนีไปก่อนแล้ว มีเสียงหัวเราะที่ไพเราะของมู่หรงยิ่นดังมาจากข้างหลัง

หลินหยางเดินไปที่สวนดอกไม้นอกห้องจัดเลี้ยง มีแขกจับกลุ่มคุยและดื่มสังสรรค์กันที่นี่ไม่น้อย

“ไอ้บอด แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ฉินเยียนหรานกำลังนั่งคุยกับลูกเศรษฐีหลายคน สังเกตเห็นหลินหยางกะทันหัน ทำให้เธอประหลาดใจมาก คิดว่าตนเองตาฝาด

ฉินเยียนหรานลุกขึ้นยืน มองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้าครู่หนึ่ง

“ใส่ของแบรนด์เนมทั้งตัวด้วย ไปขโมยมาจากไหน? แกแอบเข้ามาได้ยังไง? คิดจะทำอะไร?”

ฉินเยียนหรานยิงคำถามมาเป็นชุด

“เกี่ยวอะไรกับคุณ”

หลินหยางกล่าวอย่างไม่เกรงใจ

“ครั่นเนื้อครั่นตัวเหรอ? กล้าเถียงฉัน! แกคิดว่าหนีออกจากบ้านฉันแล้ว ฉันก็จัดการแกไม่ได้แล้วเ
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 48

    หลินหยางเห็นสีหน้าฉินโม่หนงเคร่งขรึม แต่กลับไม่พูดอะไร เขากล่าวต่อ “ผมถามคุณหน่อย การแต่งงานของผมกับตระกูลหลิว คุณก็โกหกผมด้วยใช่หรือเปล่า? หลิวเฉิงจื้อไม่เคยเสนอยกเลิกการแต่งงานเลย เป็นคุณที่โกหกทั้งสองฝ่าย ใช่หรือเปล่า?”“ดูเหมือนแกจะรู้แล้ว”ฉินโม่หนงก็ไม่คิดจะปิดบังอีก จึงยอมรับโดยตรง“ถูกต้อง ฉันเป็นคนยกเลิกการแต่งงานเอง”หลินหยางยกหัวแม่มือให้ ไฟแห่งความโกรธในใจลุกโชน“เก่งมาก ฉินโม่หนง คุณเก่งจริงๆ คุณปั่นทุกคนจนหัวหมุน รู้สึกประสบความสำเร็จมากเลยใช่หรือเปล่า?”หลินหยางเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สายตาดุร้าย มีกลิ่นอายของการบีบคั้นฉินโม่หนงถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว เธอไม่มีอะไรจะพูด“วันนี้ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมอบเซอร์ไพรส์ให้คุณ งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว คุณเตรียมตัวรอได้เลย”หลินหยางพูดจบ ก็หมุนตัวเดินจากไป“หลินหยาง! แกจะทำแบบนี้จริงเหรอ?” ฉินโม่หนงกล่าวจากด้านหลังหลินหยางหันกลับมากล่าว “ใช่! ผมจะทำแบบนี้ นอกเสียจากคุณจะฆ่าผมตอนนี้ แต่คุณไม่มีความสามารถนี้”“เรื่องบางเรื่อง มันไม่ใช่อย่างที่แกคิด แกฟังฉันอธิบายได้หรือเปล่า?”“ความจริงวางอยู่ตรงหน้า ไม่จำเป็นต้องไปคิ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 49

    “อีกฝ่ายส่งยอดฝีมือระดับเจ็ดคนหนึ่งมา สถานการณ์คับขัน แขกสำคัญท่านนี้ลงมือช่วยเหลืออีกครั้ง ฆ่ายอดฝีมือระดับเจ็ดในกระบวนท่าเดียว ช่วยชีวิตผมเอาไว้”ทุกคนเข้าใจในทันที“ที่แท้ช่วยชีวิตนายท่านติดต่อกันสองครั้ง โชคดีจริงๆ!”“โชคดี? นอกจากโชคดีแล้วยังต้องมีความสามารถที่แท้จริงด้วยมั้ง เจอยอดฝีมือระดับเจ็ดลอบฆ่า โชคแบบนี้ให้คุณ คุณก็รักษาไว้ไม่ได้หรอก”“ฆ่ายอดฝีมือระดับเจ็ดในกระบวนท่าเดียว มันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าทึ่งมากนัก ส่วนพูดถึงทักษะการแพทย์ หรืออยู่เหนือกว่าฉีอีซินอีกเหรอ? ก็โชคดีนั่นแหละ”“ฉันคิดว่าเป็นบุคคลสำคัญอะไรเสียอีก ก็ไม่เท่าไหร่นี่นา และยังบอกว่าผู้อำนวยการเฉามาเพราะบุคคลสำคัญ พูดเหลวไหลทั้งนั้น”ทุกคนวิจารณ์เสียงเบาฉินโม่หนงที่อยู่ข้างล่างก็ขมวดคิ้วเช่นกัน คิดในใจ นี่ก็ไม่นับเป็นบุคคลสำคัญนี่นา ทำไมผู้อำนวยการเฉาถึงให้เกียรติ?“ตอนนี้ขอเชิญผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของผม แขกสำคัญของตระกูลมู่หรงขึ้นเวที”มู่หรงจางพูดจบ สายตาของทุกคนมองไปทางเดินฝั่งซ้ายของเวที แต่ก็ไม่เห็นหลินหยางออกมาปรากฏตัวสักที“คุณหลินเป็นคนถ่อมตน ดูเหมือนไม่อยากปรากฏตัวในที่สาธารณะ อีกเดี๋ยวผมไป

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 50

    สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ทางเดินด้านซ้ายของเวทีอีกครั้ง ต่างก็อยากเห็นว่าคุณหลินที่โด่งดังในชั่วข้ามคืนในเมืองลั่วคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไรประเด็นคือเฉาเค่อหมิงพูดชัดเจนแล้ว คุณหลินเป็นคนเมืองลั่ว อีกทั้งยังอายุน้อยมาก ไม่ใช่ตาแก่อย่างที่ทุกคนจินตนาการสิ่งนี้ยิ่งทำให้ทุกคนอยากรู้อยากเห็นแล้วทว่าหลินหยางไม่ปรากฏตัวออกมาให้เห็นแม้แต่เงา มีเพียงมู่หรงจางเดินออกมาคนเดียว“ทุกท่าน ต้องขออภัย คุณหลินเป็นคนถ่อมตน ไม่ยอมปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เขาไปแล้ว”มู่หรงจางก็หมดหนทางเช่นกัน เขาไปหลังเวทีก็ไม่เจอหลินหยางกับมู่หรงยิ่นจึงได้แต่โทรหามู่หรงยิ่น มู่หรงยิ่นบอกในโทรศัพท์ว่าหลินหยางไปแล้ว ไม่ออกปรากฏตัวในงานเลี้ยงวันเกิด“เพราะอะไร? มีตรงไหนที่พวกเราทำได้ไม่ดีใช่หรือเปล่า ทำให้คุณหลินโกรธ?” มู่หรงจางกล่าวถาม“น่าจะไม่ใช่ หนูก็ไม่เจอเขาเหมือนกัน ในโทรศัพท์เขาพูดกับหนูแค่ว่าไม่ออกงานกิจกรรมแล้ว และแสดงความขอโทษ อีกทั้งยังให้พวกเราอย่าเพิ่งเปิดเผยข้อมูลที่เกี่ยวกับเขามากเกินไป”มู่หรงยิ่นกล่าวในโทรศัพท์“ยิ่นเอ๋อร์ ถ้าอย่างนั้นลูกก็ไม่ต้องออกงานงานเลี้ยงวันเกิดแล้ว ไปหาคุณหลินดีกว่า ลองถามส

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 51

    หลิ่วเฉิงจื้อยกแก้วเหล้าขึ้นมาทักทายกลับ ในใจมีข้อกังขา“เลขาเจียงบอกว่ามีผู้สูงศักดิ์คอยช่วยเหลือ ผู้สูงศักดิ์คนนี้เป็นใคร?”“จะต้องเป็นเหลียงควนแน่นอน พ่อของเขารับปากแล้วไม่ใช่หรือว่าจะให้คุณเข้าร่วมสมาคมการค้าวั่นเหา? คิดว่าจะต้องเป็นเพราะพูดชื่นชมต่อหน้าประธานยิ่นแน่นอน” อวี๋ผิงกล่าวหลิ่วเฉิงจื้อพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกล่าว “ถ้าอย่างนั้นคงจะต้องขอบคุณเสี่ยวเหลียงหน่อยเสียแล้ว”“เสียวอวี่ ครั้งนี้ลูกสร้างผลงานชิ้นใหญ่แล้ว ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะความสัมพันธ์ระดับนี้ของลูก พวกเราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงแล้วจริง ๆ” อวี๋ผิงกล่าวอย่างดีใจหลิ่วฟู่อวี่เองก็สีหน้าดีใจ กล่าว “หนูขอไปหาเขาเพื่อขอบคุณเขาต่อหน้าหน่อยนะคะ”“พวกเราเองก็ไปด้วย”หลิ่วเฉิงจื้อลุกขึ้น พาอวี๋ผิงเดินมายังโต๊ะของเหลียงควน“เสี่ยวเหลียง ครั้งนี้ขอบคุณเธอมาก ๆ ที่ช่วยพวกเราเอาไว้ ถ้าหากไม่ได้เธอ ติ่งเซิ่งกรุ๊ปจะเลือกร่วมมือกับพวกเราได้ยังไงกัน!”เหลียงควนได้ยินก็ตกตะลึง กล่าวอย่างประหลาดใจ “ติ่งเซิ่งกรุ๊ปเลือกพวกคุณแล้ว?”“ถูกต้อง! เลขาเจียงเพิ่งจะมาแจ้งข่าวด้วยตัวเอง เธอยังไม่รู้ใช่ไหม?” อวี๋ผิงกล่าวเหลียงควนคิดใน

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 52

    “การตัดสินใจของประธานยิ่น ย่อมมีเหตุผลของเธอ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถคาดคะเนได้” เจียงหลินกล่าว“แล้วคุณหลินท่านนั้นละ? เขามีความเป็นมายังไงกันแน่?”ฉินโม่หนงกล่าวถามต่อ“ไม่แน่ใจ วันหลังมีข้อมูลที่ละเอียด ฉันจะบอกคุณอีกที”เมื่อฉินโม่หนงเห็นว่าเรื่องนี้ชี้ขาดเรียบร้อยแล้ว จึงทำได้แค่เพียงเลิกรา หันเหความสนใจไปที่คุณหลิน“เธอคิดหาหนทางช่วยฉันให้ได้ติดต่อกับคุณหลิน ฉันจะให้รางวัลอย่างงาม”เจียงหลินพยักหน้า แล้วก็เดินจากไปทั้งครอบครัวของหลิ่วเฉิงจื้อดีใจเป็นอย่างยิ่ง ได้ร่วมมือกับติ่งเซิ่งกรุ๊ปอย่างราบรื่น ยังได้ลูกเขยในอนาคตที่ร่ำรวยมาอีกคนหนึ่งด้วย ได้กำไรสุด ๆ เลย“เสี่ยวหยางล่ะ? ฉันให้เขารออยู่ด้านนอกไม่ใช่เหรอ?”หลิ่วเฉิงจื้อกล่าว“คุณตามหาเขาทำไม? ตอนนี้เขามีผู้หญิงรวยเลี้ยงดูแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง” อวี๋ผิงเบะปากกล่าว“พ่อคะ พ่อคงไม่คิดจะให้หนูแต่งงานกับเขาหรอกใช่ไหมคะ?” หลิ่วฟู่อวี่กล่าว“ไม่มีทาง! เสียวอวี่ ลูกวางใจ ต่อให้พ่อของลูกมีความคิดนี้ แม่ก็ไม่มีทางเห็นด้วย เหลียงควนถึงจะเป็นลูกเขยของแม่ในอนาคต สวะอย่างหลินหยาง คู่ควรกับลูกที่ไหนกัน?”อวี๋ผิงกล่าวหล

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 53

    การแต่งกายที่ไม่เหมือนเดิม ทำให้บุคลิกของเธอผิดไปอย่างกับคนละคน เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่มีสไตล์หลากหลาย“คุณแต่งตัวแบบนี้ แตกต่างจากตอนปกตินะครับ”“สวยไหมคะ?” มู่หรงยิ่นกล่าวถามพร้อมรอยยิ้มหวาน“สวยครับ”หลินหยางพยักหน้าอย่างจริงใจ“แล้วคุณชอบไหมคะ?”มู่หรงยิ่นโน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย มือทั้งสองข้างเท้าคาง ดวงตางามใสราวกับน้ำในทะเลสาบ เปล่งประกายแสงที่ทำให้คนลุ่มหลงหลินหยางคิดไม่ถึงว่าทันทีที่มู่หรงยิ่นนั่งลง ก็จะจู่โจมเขา“แน่นอนว่าชอบสิครับ”เพลิงราคะของหลินหยางที่เกิดขึ้นสงบลงไปเพราะการแช่สมุนไพร ไม่ได้ถูกระบายออกมา ทันทีที่ถูกมู่หรงยิ่นยั่วเย้า เพลิงราคะก็ปะทุขึ้นมาทันทีมู่หรงยิ่นแสยะยิ้ม ราวกับพอใจในคำตอบของหลินหยางทั้งสองคนสบตากันแบบนี้ ราวกับว่าอยากจะนาบตราลงไปในดวงตาของกันและกันจนกระทั่งพนักงานมาเสิร์ฟเหล้า สายตาของทั้งสองจึงละออกจากกันหลินหยางกระแอมทีหนึ่ง ยกแก้วเหล้าขึ้นแล้วกล่าว “ขอบคุณสำหรับการจัดการของคุณในค่ำคืนนี้”มู่หรงยิ่นหน้าแดงเล็กน้อย จิบเหล้าอึกหนึ่งเพื่อสงบสติอารมณ์“ปากบอกว่าขอบคุณ แต่ไม่มีความจริงใจเท่าไหร่เลย”“ถ้าอย่างนั้นคุณอยากให้ผมขอ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 54

    “คุณกำลังมองใครคะ?”มู่หรงยิ่นหันหน้ากลับไป ก็เห็นหลิ่วฟู่อวี่กับเหลียงควน“ที่แท้ก็เธอ เห็นคู่หมั้นกับผู้ชายอื่นอยู่ด้วยกัน คงปวดใจมากสินะคะ?”“เปล่าคับ มา ดื่มเหล้ากันต่อ”หลินหยางเก็บสายตาคืนมา คร้านจะสนใจหลิ่วฟู่อวี่หลิ่วฟู่อวี่ในเวลานี้มองเห็นหลินหยางแล้ว“ซวยจริง ๆ ยังมาเจอเขาที่นี่อีก” หลิ่วฟู่อวี่กล่าวด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียน“ใครครับ?”“หลินหยาง” หลิ่วฟู่อวี่กล่าวเหลียงควนหันหน้ากลับมา มองหลินหยางแวบหนึ่ง นัยน์ตาเปล่งประกายความเคียดแค้นตอนนั้นเขาถูกหลินหยางกระหน่ำต่อยยกหนึ่ง เหลียงควนจำขึ้นใจมาตลอด“ผมได้ข่าวมาว่าพ่อกับแม่ของเขาตายแล้ว เขาเองก็ทำตัวเหลวแหลก ทั้งเล่นพนันทั้งเสพยา เสียผู้เสียคนไปหมด ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”หลังจากที่เหลียงควนกลับประเทศ ก็จงใจให้คนไปสืบข่าวของหลิ่วฟู่อวี่กับหลินหยางโดยเฉพาะ“เขาจับผู้หญิงรวยได้คนหนึ่ง ทำตัวเป็นไอ้แมงดา ตอนนี้ เขาไม่คู่ควรแม้แต่ถือรองเท้าให้คุณ” หลิ่วฟู่อวี่กล่าว“งั้นหรือ? ทำให้คนคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ”เหลียงควนแอบสะใจ คุณชายหลินผู้สง่าผ่าเผยที่เคยเหยียบย่ำเขา ตอนนี้ตกอับจนถูกผู้หญิงรวยที่ทั้งแก่ทั้งขี้เหร่เลี้ยงดู แต่

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 55

    เหลียงควนไม่ได้เป็นอย่างที่หลิ่วฟู่อวี่คิด ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ สวยมากจริง มีสไตล์ เป็นระดับนางฟ้าได้เลย!เหลียงควนโอดครวญในใจ ผู้หญิงรวยแบบนี้ เป็นฉันก็ยอมให้เธอเลี้ยงดู!ถ้าหากไม่ใช่เพราะเป็นกังวลว่าหลิ่วฟู่อวี่อยู่ข้าง ๆ เหลียงควนอยากจะพูดตรง ๆ นางฟ้า คุณเลี้ยงดูผมเถอะ ผมยินดีที่จะเป็นไอ้แมงดาให้คุณ ลีลาบนเตียงของผมดุเดือดมาก!นอกจากความเกลียดแค้นของเหลียงควนที่มีต่อหลินหยางแล้ว ยังมีความริษยารุนแรงเพิ่มขึ้นมา“เมื่อวานฉันก็เคยพูดไปแล้วว่า เธอก็ไม่ต่างอะไรกับตัวตลก เธอยังไม่จำขึ้นใจอีกเหรอ?”มู่หรงยิ่นกล่าวเสียงเย็นเยียบ“เธอนั่นแหละที่เป็นตัวตลก! เธอมีอะไรที่เจ๋งมากงั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอให้นะ ตระกูลหลิ่วของพวกเราเป็นหุ้นส่วนใหม่กับติ่งเซิ่งกรุ๊ป จะได้เป็นตระกูลทรงอิทธิพลอันดับหนึ่งของเมืองลั่วในไม่ช้านี้แล้ว เธอเก่งมาจากไหนถึงกล้าดูถูกฉัน!”หลิ่วฟู่อวี่อดไม่ได้ที่จะโอ้อวดเรื่องที่ได้ประจบสอพลอตระกูลมู่หรง ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจมู่หรงยิ่นแสยะยิ้มอย่างเยาะหยัน รู้สึกว่าหลิ่วฟู่อวี่โง่จนน่าขำมาก“พูดจบแล้วใช่ไหม? พูดจบแล้วก็รีบไป”แม้แต่หลินหยางยังรู้สึกรู้สึกอายแทนหลิ่วฟู่อวี่

Bab terbaru

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 604

    “เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 603

    ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 602

    หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 601

    จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 600

    เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 599

    “แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 598

    “ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 597

    เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 596

    แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย

DMCA.com Protection Status