MasukShare
บทที่ 262
Bab terkait
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 263
“รู้ว่าฉันเป็นปรมาจารย์ แกยังคิดว่าติงไท่ตายอย่างไม่ยุติธรรมอีกไหม?”หลินหยางกล่าวเสียงเย็นชาติงไท่ยั่วยุปรมาจารย์ ถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดที่ทำลงไป เหริ่นหวาโสงพูดไม่ออกจริง ๆแต่วันนี้ต่อหน้าสาธารณชน เขาเป็นตัวแทนของพรรคไห่เทียน แล้วก็เป็นตัวแทนหน้าตาของเจียงไห่เซิง จะยอมแพ้อย่างง่ายดายไม่ได้เด็ดขาด“ติงไท่ตายไม่สาสมกับความผิดที่ทำลงไปก็จริง แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนของพรรคไห่เทียน จะตีหมายังต้องดูเจ้าของ แกไม่ให้เกียรติพรรคไห่เทียนแบบนี้ ความแค้นครั้งนี้ พวกเราจะจดจำเอาไว้”หลินหยางแค่นเสียงหัวเราะ กล่าว “ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนี้ แกกลับไปบอกเจียงไห่เซิง วันหลังฉันจะไปเยี่ยมด้วยตัวเองถึงที่ เพื่อขอแลกเปลี่ยนความรู้กับเขาแน่นอน ถึงตอนนั้น ถ้าหากเขาอยากแก้แค้นให้ลูกศิษย์ ก็ฆ่าฉันได้”ทันทีที่คำพูดนี้ของหลินหยางหลุดออกไป ก็ทำให้ทุกคนอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงเจียงไห่เซิงเป็นยอดฝีมืออันดับสองของสี่มหาปรมาจารย์ รองเพียงแค่จากเว่ยจ้งเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าหลินหยางจะกล้าเอ่ยวาจาว่าจะไปท้าประลองถึงที่ นั่นเป็นการรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอไง?นอกเสียจาก เขาเชื่อมั่นในตัวเองว่ามีความสามารถมาก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 264
อวี๋ผิงมีคำว่าละโมบสองคำนี้เขียนเอาไว้อยู่บนใบหน้าจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าในเวลานี้ยังจะคิดถึงตำแหน่งรองหัวหน้าสมาคมอยู่อีก“เสี่ยวหยาง เธอก็เป็นคนที่น้ากับน้าหลิ่วเห็นมาตั้งแต่เด็กจนโต ตอนเด็กเธอเคยกินนมน้า หรือว่าเธอไม่นึกถึงมิตรภาพครั้งเก่าเลยสักนิดแล้วจริง ๆหรือ?” อวี๋ผิงกล่าวคำพูดประโยคนี้ของอวี๋ผิง ทำให้หลินหยางรู้สึกอับอายเล็กน้อยหลินหยางขมวดคิ้วถาม “ผมเคยกินนมน้าตอนไหน น้าอย่าพูดจาเหลวไหล”“ทำไมเธอจะไม่เคยกิน? ตอนเด็กเธอกินนมยากมาก อีกทั้งสามขวบแล้วก็ยังกินนมอยู่อีก คุณแม่ของเธอไม่มีน้ำนม เธอเลยกินแต่นมน้า นมข้างซ้ายและขวาของน้าถูกเธอกัดจนเจ็บไปหมด ตอนนี้ยังมีแผลเป็นอยู่ นี่ก็คือหลักฐาน”อวี๋ผิงกล่าวอย่างจริงใจ“พอได้แล้ว หุบปาก!” หลินหยางตะคอกเสียงเย็นชาเมื่อมู่หรงยิ่นที่อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าหลินหยางอับอายแบบนี้ ก็ทำได้แค่เพียงกลั้นขำคนอื่นก็ทำได้แค่เพียงพยายามกลั้นขำเท่านั้นเช่นกัน แต่ไม่มีใครกล้าส่งเสียงหัวเราะออกมาเมื่อหลิ่วเฉิงจื้อเห็นอวี๋ผิงร้อนใจ จนเริ่มพูดจาเหลวไหล จนนำเรื่องแบบนี้พูดออกมา ก็รีบลากเธอเอาไว้“คุณเลิกพูดได้แล้ว!” หลิ่วเฉิงจื้อตำหนิ“ทำไมฉันจะพูดไม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 265
ตัวตนของหลินหยางถูกเปิดเผยอย่างเป็นทางการ ทุกคนย่อมอยากจะเข้ามาทักทาย ประจบประแจง เพื่อแสดงความเคารพในเวลานี้ เว่ยเสี่ยวเตี๋ยกับเฉิงหว่านฉิงก็ทยอยเดินเข้ามาหา“คารวะปรมาจารย์หลิน”เฉิงหว่านฉิงโค้งตัวกล่าว “คิดไม่ถึงเลยว่าปรมาจารย์กับตระกูลมู่หรงยังมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกันแบบนี้ด้วย”“นี่เกี่ยวอะไรกับเธอด้วยงั้นเหรอ?” หลินหยางกล่าวเสียงเรียบ“ฉันปากมากไปเอง ขอตัว”เฉิงหว่านฉิงนับว่ากลับไปพร้อมกับกำไรมหาศาล ถึงอย่างไรก็เอาชนะได้ที่ดินผืนหนึ่งมาจากเว่ยเสี่ยวเตี๋ย ครั้งนี้เธอไม่ได้มาอย่างเสียเปล่า อารมณ์ก็เลยดีมาก“ข้าน้อยคารวะปรมาจารย์หลิน”เว่ยเสี่ยวเตี๋ยเองก็เป็นฝ่ายมาทักทายหลินหยางเช่นกันหลินหยางหยักหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดคุยมู่หรงยิ่นที่อยู่ข้างเขาพูดเบา ๆ “เธอชื่อเว่ยเสี่ยวเตี๋ย เป็นลูกสาวคนเล็กของเว่ยจ้ง”“ครับ”หลินหยางไม่ได้แสดงความสนใจมากจนออกนอกหน้าเว่ยเสี่ยวเตี๋ยเป็นฝ่ายควักนามบัตรใบหนึ่งออกมา แล้วยื่นให้หลินหยาง“วันนี้ได้เปิดประสบการณ์มากจริง ๆ คิดไม่ถึงเลยเมืองลั่วของพวกเราจะเกิดปรมาจารย์อายุน้อยขึ้นมา สุดยอดจริง ๆค่ะ ไม่ทราบว่าตระกูลเว่ยของเราจะมีโอก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 266
ในตาของมู่หรงยิ่นเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้นตอนที่หวังเจียเฉียนกับครอบครัวย้ายออกจากเมืองลั่ว ก็ได้ชดใช้ราคาที่มหาศาลไปแล้วเช่นกัน เสียขาไปหนึ่งข้าง เป็นคำสั่งมาจากมู่หรงยิ่นโดยเฉพาะตอนนี้เหลียงเจี้ยนกับครอบครัวกำลังจะย้ายออกจากเมืองลั่ว ก็เป็นเช่นเดียวกันหลังจากที่กลับมาจากโทรศัพท์ มู่หรงยิ่นบอกให้พนักงานบริการเสิร์ฟแชมเปญ ทั้งสองคนเริ่มรับประทานอาหารค่ำแสนโรแมนติคเหลียงเจี้ยนออกจากโรงแรมอย่างหมดสภาพ เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อไปถึงโรงพยาบาล เหลียงควนถาม “พ่อ พ่อเป็นอะไรไป? งานเลี้ยงฉลองความสำเร็จจบเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”เหลียงเจี้ยนคว่ำโต๊ะในห้องผู้ป่วยก่อน แล้วก็ปาแก้วน้ำ ระบายความโกรธ ทำให้เหลียงควนที่อยู่บนเตียงเต็มไปด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหลียงเจี้ยนรู้สึกว่ายังไม่พอ เดินเข้ามาถึงก็ตบหน้าเหลียงควนหลายฉาดดังเผียะ ๆ“ลูกเนรคุณ! ฉันถูกแกทำให้ต้องซวย แกมันไอ้สวะ!”เหลียงเจี้ยนโกรธจัด“พ่อ พ่อตบผมทำไม? ผมทำอะไรผิดกันแน่?”แขนทั้งสองข้างของเหลียงควนขยับไม่ได้ รู้สึกแค่หน้าเจ็บจนร้อนผ่าว เจ็บจนน้ำตาไหล รู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมาก“ตบแก? ตอนนี้ฉันอยากจะฆ่าแกด้ว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 267
“ปรมาจารย์อายุยี่สิบต้น ๆ? เธอมั่นใจไหม?”เจียงไห่เซิงจำได้อย่างแม่นยำว่าปรมาจารย์อายุยี่สิบต้น ๆมีความสามารถอย่างไร“ศิษย์มั่นใจมากครับ” เหริ่นหวาโสงกล่าวอย่างหนักแน่น เจียงไห่เซิงตกอยู่ในความเงียบสักพักผ่านไปครู่ใหญ่ เจียงไห่เซิงถึงถาม “ทำไมเขาถึงต้องฆ่าศิษย์น้องของเธอ แล้วทำไมถึงต้องทำร้ายเธอ? หรือว่า เขาไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นลูกศิษย์ของฉันงั้นเหรอ?”เหริ่นหวาโสงเล่าเรื่องทั้งหมด“ท่านอาจารย์ ไอ้หมอนี่ไม่เห็นหัวท่านเลยสักนิด ยังลั่นวาจาต่อหน้าทุกคนอีกด้วยว่าจะมาท้าประลองท่านด้วยตนเองถึงที่”“ว่าอะไรนะ?! เขาลั่นวาจาว่าอยากจะมาท้าประลองถึงที่?”เมื่อเจียงไห่เซิงได้ยินดังนั้นก็โกรธมาก ในยุทธภพ การท้าประลองถึงที่ก็เท่ากับว่าเป็นการประการท้าสู้ ทำแบบนี้ไม่เพียงไม่ให้เกียรติเขาเจียงไห่เซิง เรียกได้ว่าไม่เห็นหัวเขาเจียงไห่เซิงเลยด้วยซ้ำ“จริงแท้แน่นอนครับ ศิษย์ไม่กล้าพูดเกินความจริงเลยแม้แต่น้อย”เหริ่นหวาโสงไม่ได้ใส่สีตีไข่จริง ๆ เนื่องจากแค่นี้ก็สามารถทำให้เจียงไห่เซิงโมโหได้แล้วเจียงไห่เซิงยิ้มด้วยความโมโหกล่าว “เยี่ยม! เยี่ยมมาก! เมืองลั่วไม่มีคนที่อวดดีขนาดนี้เกิดขึ้นมาหลาย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 268
หลินหยางรับคีย์การ์ดมา ในใจเข้าใจว่ามู่หรงยิ่นยังกินไม่อิ่ม จึงตั้งใจว่าจะไปกินไก่ตุ๋นหอยเป๋าฮื้อต่อที่ห้องอีกถึงจะพอใจ“ได้! ผมไปจ่ายเงินก่อน”“ไปเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ตรงนี้”มู่หรงยิ่นเอามือข้างหนึ่งเท้าคาง สายตาที่จ้องมองหลินหยางแทบจะมีน้ำหยดออกมาแล้วหลินหยางลุกขึ้นเดินออกจากห้องส่วนตัว ไปที่แคชเชียร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับพบเข้ากับฉินโม่หนงที่เดินออกมาจากทางห้องน้ำที่ทางเดินตั้งแต่คืนวันนั้นหลังจากที่ทะเลาะกับฉินโม่หนงจนรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข หลินหยางก็ตั้งใจว่าช่วงระยะนี้จะไม่ไปมีอะไรกับฉินโม่หนงอีกทั้งสองวันนี้เขาก็มีสัมพันธ์อันร้อนแรงกับหลินหยี่โม่ ก็คือมิตรภาพอันลึกซึ้ง ที่แยกจากกันไม่ได้ จึงไม่มีกะจิตกะใจไปคิดถึงฉินโม่หนงทั้งสองคนสบตากัน ใบหน้าของฉินโม่หนงแสดงถึงความสับสน แล้วก็มีความประหลาดที่ยากจะสังเกตเห็น แต่ก็เก็บซ่อนลงไปอย่างรวดเร็วฉินโม่หนงขยับริมฝีปาก แต่ไม่ได้ทักทายหลินหยาง เลือกที่จะเดินผ่านไป“นี่...ทำไมต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน? ไม่ทักทายฉันหน่อยเหรอไง?”หลินหยางหันหน้ากลับไปกล่าว“แกก็ไม่อยากทักทายฉันด้วยเหมือนกันไม่ใช่เหรอไง?”ฉินโม่หนงหยุดฝีเท้า แ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 269
หลังจากที่ฉินโม่หนงกลับไปที่ห้องส่วนตัว นั่งลงอีกครั้ง“ขอโทษ ผู้จัดการหลิว ให้คุณรอนานแล้ว”หลิวเย่าหมิงกล่าวพร้อมรอยยิ้มหวาน “ไม่เป็นไร มา ดื่มเหล้า”เมื่อเห็นหลิวเย่าหมิงยกแก้วเหล้า ฉินโม่หนงกลับไม่ได้รีบร้อน กล่าว “ผู้จัดการหลิว เรื่องกู้ยืมเงินของฉัน คุณต้องช่วยเหลือฉันให้มาก ๆนะคะ”“ไม่มีปัญหาหรอก พรุ่งนี้ทำงานปุ๊บ ผมก็จะเซ็นชื่อปั๊บ การกู้ยืมเงินของคุณก็จะอนุมัติในไม่ช้า ดื่มเหล้าแก้วนี้ก่อนเถอะ”หลิวเย่าหมิงพูดอย่างอดรนทนไม่ไหวฉินโม่หนงเหลือบมองแก้วไวน์ตรงหน้าแวบหนึ่ง หลังจากลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังยกขึ้นดื่มหลิวเย่าหมิงดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว“อย่าดื่ม”หลินหยางมองทะลุผ่านกำแพง ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เห็นว่าหลิวเย่าหมิงทำอะไรกับเหล้าในแก้ว แต่ดูจากท่าทางที่หื่นกระหายของหลิวเย่าหมิงก็พอมองออก ว่าเหล้านี้อาจมีบางอย่างผิดปกติหลินหยางพูดเตือนสติ แน่นอนว่าฉินโม่หนงไม่ได้ยินฉินโม่หนงเองก็ดื่มเหล้าพรวดเดียวจนหมดแก้ว หลิวเย่าหมิงยิ้มกว้างด้วยความพอใจทันที“หญิงโง่ เพื่อเงินกู้ยืมเพียงก้อนเดียว ก็ยอมเอาตัวเองกระโดดลงไปในกองไฟ? ความฉลาดกับความเจ้าเล่ห์ตอนปกติของแกไปไหนหมดแล้ว?”
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 270
หลินหยางมองเห็นสีหน้าที่ไม่พอใจและผิดหวังของมู่หรงยิ่น เข่คิดว่าตนเองจำเป็นต้องอธิบายสักหน่อย ไม่ใช่ว่าเธอเสน่ห์ของเธอไม่มากพอ อันที่จริงเขายุ่งมากจนไม่สามารถดูแลได้!ธุระมีทั้งไม่สำคัญ สำคัญและเร่งด่วน ฉินโม่หนงทางนั้นเห็นว่าเร่งด่วนกว่า ถ้าหากถูกหลิวเย่าหมิงไอ้ชาติหมานั่นทำอะไรขึ้นมา ไม่ใช่ว่าตนเองต้องถูกสวมเขาหรอกเหรอ?หลินหยางไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด“คุณหนูมู่หรง ผม...”มู่หรงยิ่นกลับไม่ให้โอกาสหลินหยางอธิบาย ถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าว ปิดประตูทันที ประตูเกือบจะกระแทกถูกหลินหยางหลินหยางลูบจมูก ‘จบแล้ว ตอนนี้ทำให้มู่หรงยิ่นไม่พอใจเรียบร้อยแล้ว เธอไม่มีทางคิดว่าฉันจงใจแสร้งทำเป็นเก่งหรอกมั้ง?’หลินหยางแสดงออกว่าตนต่อหน้าสาวสวย อยากจะแค่จะตอกเท่านั้น ไม่ได้อยากจะแสร้งทำเป็นเก่ง!เรื่องมาถึงขั้นนี้ หลินหยางเองก็จนปัญญามากเช่นกัน ทำได้แค่เพียงกลับไปแล้วค่อยคิดหาหนทางง้อมู่หรงยิ่น จากนั้นค่อยศึกษาเรื่องการสอนพิเศษกับฝีมือการทำอาหารภารกิจสำคัญตอนนี้ คือต้องไปจับตาดูสถานการณ์ของฉินโม่หนงทางด้านนั้นก่อนภายในห้อง หลังจากมู่หรงยิ่นปิดประตูก็รู้สึกโมโหมากจริง ๆ ห
Bab terbaru
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
