แชร์

บทที่ 11

ผู้เขียน: ด้านนอกด่านประตูห่านป่า
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
โหวกุ้ยเหวินถีบเฝิงอวี้เจียวอย่างแรงสองที ใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

เฝิงอวี้เจียวกลิ้งกึ่งคลานมาที่ด้านหน้าของมู่หรงยิ่นกับหลินหยาง

“ขอโทษค่ะ ประธานยิ่น ฉันมีตาหามีแววไม่ ขอร้องคุณอย่าได้ถือสา ยกโทษให้ฉันด้วย ต่อไปฉันไม่กล้าอีกแล้วค่ะ”

ในระหว่างที่เฝิงอวี้เจียวกำลังพูด ยังตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปด้วยอีกสองฉาด

“คนที่เธอควรจะขอโทษ คือหลินหยาง ไม่ใช่ฉัน”

มู่หรงยิ่นกล่าว

เฝิงอวี้เจียวรีบคุกเข่าต่อหน้าหลินหยางพร้อมทั้งกล่าววิงวอน

“คุณหลินหยาง ขอโทษด้วยค่ะ! ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้น ฉันปากเสียเอง ฉันมันชอบดูถูกคนอื่น”

“ขอให้คุณเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ให้โอกาสฉันสักครั้งเถิดนะคะ! ฉันไม่อยากถูกโยนลงไปในแม่น้ำเพื่อเป็นอาหารปลา แล้วก็ไม่อยากเสียงานไปด้วย!

เฝิงอวี้เจียวรู้ดีว่า คำพูดของโหวกุ้ยเหวินไม่ใช่แค่พูดไปเท่านั้นอย่างแน่นอน เขาโยนคนลงแม่น้ำเพื่อเป็นอาหารปลาจริง ๆ

หลินหยางสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วก็ไม่ได้แสดงท่าที

เฝิงอวี้เจียวจิตใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ยกมือตบหน้าตัวเองอีกครั้ง ตบหน้าตัวเองจนเลือดกลบปาก

“พอแล้ว อย่าทำให้พื้นสกปรก ประธานโหวยังต้องเปิดร้านขายของต่ออีกนะ ฉันคร้านจะคิดเล็กคิดน้อยกับเธอ เธอไม่คู่ควร!” หลินหยางกล่าว

เฝิงอวี้เจียวกลับเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก ถอนหายใจได้อย่างโล่งอกสักที

“ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณในความใจกว้างของคุณ”

จากนั้นรีบหันหน้ากลับมา กล่าวกับโหวกุ้ยเหวิน “ประธานโหว พวกเขายกโทษให้ฉันแล้ว ขอร้องคุณอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ”

“ประธานยิ่นมีสถานะระดับไหน เขาไม่สนใจที่จะคิดเล็กคิดน้อยกับคนน่ารังเกียจแบบเธอหรอก เธอในฐานะที่เป็นผู้จัดการร้าน แต่กลับดูถูกคนอื่น ขับไล่ลูกค้า วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตเธอสักครั้ง รีบเก็บข้าวของแล้วไสหัวไปจากร้านฉันซะ”

โหวกุ้ยเหวินเป็นคนฉลาด แม้ว่ามู่หรงยิ่นกับหลินหยางจะไม่ถือสาหาความ เขาก็ไม่มีทางเข้าข้างเฝิงอวี้เจียวเด็ดขาด

ถึงแม้ว่าเฝิงอวี้เจียวจะเคยหลับนอนกับเขา แต่ก็ไม่แสดงความเมตตาใด ๆ เลยแม้แต่น้อย เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะทำให้มู่หรงยิ่นไม่พอใจ

ที่ก่อนหน้านี้เฝิงอวี้เจียวกล้าอวดดี ไม่กลัวการร้องเรียนแบบนี้ นอกจากอาศัยที่แฟนหนุ่มเป็นผู้จัดการแล้ว ที่สำคัญเลยคือเธอกับโหวกุ้ยเหวินเป็นชู้กัน จึงคิดไปเองว่าตนเป็นคนรักของโหวกุ้ยเหวิน มีแบคดี

ใครจะรู้ว่าโหวกุ้ยเหวินจะแตกหัก เกือบจะทำให้เธอต้องตาย!

เฝิงอวี้เจียวหมดอาลัยตายอยาก ตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง

จากนี้ไม่เพียงแค่เสียงานไปเท่านั้น เกรงว่าถ้าเยว่จวินแฟนหนุ่มรู้เรื่องนี้ ก็จะต้องตัดความสัมพันธ์กับเธอเช่นกัน

ไม่ง่ายเลยที่เธอจะไต่เต้าขึ้นมาถึงตำแหน่งผู้จัดการร้าน ว่างเปล่าเพียงชั่วพริบตา สายเกินไปที่จะเสียใจ!

“วันนี้พวกเธอคงเห็นแล้ว? ต่อไปใครกล้าไม่มีมารยาทกับลูกค้า ก็จะมีจุดจบแบบนี้!”

โหวกุ้ยเหวินถือโอกาสเชือดไก่ให้ลิงดู ปรับปรุงรูปแบบร้าน

พนักงานที่เห็นดีเห็นงาม พูดจาสนับสนุนเฝิงอวี้เจียวสองสามคนเมื่อครู่นี้ สั่นระริกตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ราวกับเจ้าเข้า เพราะกลัวว่างานจะเข้าตัวเอง

หลิ่วฟู่อวี่ได้เห็นกับตาทุกอย่าง ในใจตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

โหวกุ้ยเหวินในแวดวงสังคมของเมืองลั่ว ถือว่าฐานะไม่ธรรมดา แล้วก็เป็นบุคคลที่มีหน้ามีตา คนที่สามารถทำให้เขาประจบประแจงโดยไม่ละอายได้มีไม่มากนัก

ต่อให้เป็นหลิ่วเฉิงจื้อพ่อของเธอมาที่นี้ ก็ไม่แน่ว่าจะได้รับการปฏิบัติแบบนี้

“ผู้หญิงคนนี้มีความเป็นมายังไง? ถึงได้กลายเป็นแฟนสาวของไอ้สวะอย่างหลินหยาง?”

หลิ่วฟู่อวี่คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ

“คุณหนูหลิ่ว ไหนคุณว่าจะเรียกให้คนมากระทืบพวกเราให้พิการเลยไม่ใช่หรือ? ยังไม่เรียกมาอีก?”

มู่หรงยิ่นกล่าวกับหลิ่วฟู่อวี่

“ฉัน...วันนี้ฉันเห็นแก่หน้าของเถ้าแก่โหว จะปล่อยพวกแกไปสักครั้ง อย่าให้ฉันเจอพวกแกอีก”

“โดยเฉพาะแก หลินหยาง! ในสายตาของฉัน ถึงยังไงแกก็เป็นแค่ไอ้สวะ อย่าคิดว่าแกประจบประแจงคนที่มาฐานะสูงได้ แล้วจะทำให้ฉันยอมรับแก ฉันจะดูถูกแกแบบนี้!

หลิ่วฟู่อวี่พูดจาด้วยถ้อยคำรุนแรง แล้วก็รีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินหยางเกาหน้าผาก กล่าวอย่างจนปัญญา “คุณพูดถูก โชคดีที่ผมไม่ได้แต่งงานกับเธอ”

“ไปเถอะ ฉันจะเลือกเสื้อผ้าให้คุณ”

มู่หรงยิ่นโอบแขนของหลินหยาง เห็นได้ชัดว่ามีความสนิทสนมกันมาก

โหวกุ้ยเหวินที่อยู่ด้านข้างก็ตะลึงงันเล็กน้อย แอบมองสำรวจหลินหยาง เดาว่าไอ้แมงดานี่เป็นใคร?

คิดไม่ถึงว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับมู่หรงยิ่นแบบนี้?

ต้องเข้าใจว่าที่เมืองลั่ว แม้แต่ที่เมืองเอกประจำมณฑล ผู้ชายที่ตามจีบมู่หรงยิ่นนับไม่ถ้วน แต่ไม่เคยเห็นมู่หรงยิ่นปฏิบัติตัวแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน

โหวกุ้ยเหวินไม่ได้โง่ ไม่มีทางคิดว่าหลินหยางเป็นเพียงไอ้แมงดาที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งเท่านั้น

ผู้หญิงอย่างมู่หรงยิ่น เป็นได้อย่างไรที่จะชอบไอ้แมงดา คนที่สามารถทำให้เธอยอมศิโรราบได้ จะต้องเป็นคนที่ความสามารถโดดเด่น

“ประธานยิ่น คุณหลิน วันนี้เป็นความผิดของผม! เสื้อผ้าของที่นี่ พวกคุณเลือกได้ตามสบาย ไม่ต้องจ่ายเงิน ถือว่าเป็นของขวัญขอโทษจากผม”

โหวกุ้ยเหวินเฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก แสดงท่าทีที่เป็นมิตรกับหลินหยางทันที

“ไม่จำเป็น คุณคิดว่าฉันเป็นคนมีปัญหาด้านการเงินหรือ?”

มู่หรงยิ่นอยากจะเลือกเสื้อผ้าให้หลินหยางด้วยตนเอง เพื่อมอบเป็นของขวัญ จะยอมยกการแสดงน้ำใจครั้งนี้ให้โหวกุ้ยเหวินได้อย่างไร

“ครับ ๆ”

โหวกุ้ยเหวินใบหน้ายิ้มแย้ม สองมือยื่นนามบัตรกับบัตรวีไอพีสีดำใบหนึ่งให้แก่หลินหยาง

“คุณหลิน ต่อไปต้องการอะไร เรียกหาผมได้ทุกเมื่อ ผมยินดีรับใช้เป็นอย่างยิ่ง อีกอย่าง ถือบัตรใบนี้ คุณจะรับสิทธิพิเศษลดราคาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ สำหรับร้านหรูทุกแห่งที่ผมเปิด”

หลินหยางกำลังจะปฏิเสธ โหวกุ้ยเหวินก็กล่าวขึ้น “เจอหน้ากันครั้งแรก ก็สร้างความไม่พอใจเล็กน้อยเสียแล้ว คุณหลินได้โปรดรับคำขอโทษจากใจจริงครั้งนี้ของผมเอาไว้ด้วยครับ”

“ประธานโหวใจกว้างทีเดียวนะ บัตรใบนี้ของคุณ แม้แต่ฉันยังไม่มี” มู่หรงยิ่นกล่าว

“นี่คือบัตรใหม่และสิทธิประโยชน์ที่บริษัทของเราเพิ่งจัดทำขึ้น ตอนนี้ยังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ ดังนั้นจึงไม่ทันได้มอบให้คุณ คุณเองก็รับไว้ด้วยเถอะครับ”

โหวกุ้ยเหวินควักบัตรออกมาอีกใบหนึ่งมอบให้มู่หรงยิ่น

“ฉันไม่เอาหรอก คุณให้เขาก็พอ” มู่หรงยิ่นกล่าว

หลินหยางรับนามบัตรและบัตรเอาไว้ พยักหน้าพร้อมกล่าว “ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจแล้ว ขอบคุณประธานโหว”

หลังจากมอบนามบัตรและบัตรแล้ว โหวกุ้ยเหวินก็ขอตัวลาอย่างชาญฉลาด

มู่หรงยิ่นกล่าวเสียงเบา “โหวกุ้ยเหวินเป็นคนฉลาดนะ มองแวบเดียวก็สามารถแยกแยะดีชั่วได้ รู้ว่าต้องมอบผลประโยชน์ให้คุณ”

“ผมก็แค่อาศัยบารมีของคุณ ถ้าไม่มีคุณอยู่ด้วย เขาไม่มีทางมองผมในแง่ดีหรอก คงจะไล่ผมออกไปตั้งนานแล้ว”

หลินหยางกล่าวอย่างหยอกเย้า

“แล้วเมื่อไหร่คุณถึงจะให้ฉันได้อาศัยบารมีของคุณบ้างละคะ คุณหลินหมอเทวดา”

มู่หรงยิ่นเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ถือโอกาสกระชับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหลินหยาง

มู่หรงยิ่นเลือกเสื้อผ้าให้หลินหยางสิบกว่าชุด มีทั้งสูท ชุดลำลอง ยังมีรองเท้าหนัง เข็มขัด กระเป๋าสตางค์ สรุปแล้วซื้อได้อย่างครบถ้วนเลยทีเดียว

หลินหยางที่เดิมทีรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ทั้งรูปลักษณ์และอุปนิสัยเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ดูดีขึ้นหลายระดับ

“สายตาของฉันที่เลือกชุดให้พอใช้ได้ไหมคะ?”

มู่หรงยิ่นจ้องมองหลินหยางในกระจก ช่วยเขาจัดปกคอเสื้อ เอาใจใส่เป็นอย่างยิ่ง

การสัมผัสที่ใกล้ชิดแบบนี้ กลิ่นหอมบนตัวของมู่หรงยิ่นโชยเข้าจมูก หลินหยางจิตใจฟุ้งซ่านขึ้นมาทันที

“ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะผมหน้าตาหล่อหรอกหรือ ถึงใส่อะไรก็ดูดีไปหมด?”

หลินหยางลดความระแวดระวังลงเล็กน้อย ถือโอกาสพูดล้อเล่นด้วยเช่นกัน

“หล่อมากจริง ๆ มาค่ะ ลองชุดนี้ดูอีกชุด”

มู่หรงยิ่นเองก็รู้สึกได้ถึงท่าทีใกล้ชิดที่หลินหยางมีต่อเธอบ้างแล้ว แอบดีใจ

สุดท้ายตอนที่คิดเงิน มู่หรงยิ่นยืนกรานไม่ให้หลินหยางจ่ายเงิน บอกว่าเป็นของขวัญที่มอบให้เขา

เสื้อผ้าลิมิเต็ดอิดิชั่น จำนวนสิบกว่าชุด จ่ายไปทั้งหมดห้าล้านกว่า

หลินหยางมอบผลงานให้แก่เฉินเสี่ยวหลิงพนักงานของร้านที่ต้อนรับเขาตั้งแต่ตอนแรก ทำให้เฉินเสี่ยวหลิงดีใจจนกล่าวขอบคุณหลายครั้ง

พนักงานคนอื่นอิจฉาเป็นอย่างยิ่ง แล้วก็เสียใจเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 12

    หลังจากซื้อเสื้อผ้าเสร็จ หลินหยางกับมู่หรงยิ่นมากินข้าวที่ร้านอาหารชั้นบนสุดของศูนย์การค้าจิ๋วติ่ง“คุณรู้ไหมว่าร้านอาหารร้านนี้เป็นของใคร?”หลังจากนั่งในห้องส่วนตัว มู่หรงยิ่นก็เอ่ยถามขึ้น“แน่นอนสิครับ ถึงอย่างไรเมื่อก่อนผมเป็นทายาทเศรษฐี เคยมากินข้าวที่นี่เหมือนกันนะรู้ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มเถ้าแก่ของร้านอาหารร้านนี้คือลั่วหงอวี๋หนึ่งในสี่มหาปรมาจารย์แห่งเมืองลั่ว“ถ้าอย่างนั้นคุณก็เคยเจอลั่วหงอวี๋ตัวจริงไหม?”หลินหยางส่ายหน้าพร้อมกล่าว “ว่ากันว่าปรมาจารย์ลั่วเป็นคนที่ประวัติความเป็นมาเก่าแก่ที่สุดในบรรดาสี่มหาปรมาจารย์ แล้วก็เป็นคนที่เก็บตัวที่สุด น้อยคนมากที่จะเคยเจอตัวจริงของเธอ”“มหาปรมาจารย์อีกสามคนถ้าไม่ก่อตั้งธุรกิจของตัวเอง เปิดสำนักรับลูกศิษย์ ก็เป็นข้าราชการ ที่ตำแหน่งสูงมาก มีแค่เธอ คาดไม่ถึงว่าจะเปิดร้านอาหาร ค้นคว้าวิจัยอาหารเลิศรส ที่จริงก็แปลกแหวกแนวอยู่หน่อย ๆ”มู่หรงยิ่นกล่าวถามต่อ “แล้วคุณคิดว่าลั่วหงอวี๋อายุเท่าไหร่คะ?”“ได้ยินชื่อ เหมือนกับว่าจะอายุไล่เลี่ยกับคุณและผม แต่ในเมื่อเขามีประวัติเก่าแก่ที่สุด คิดว่าจะต้องอายุประมาณห้าหกสิบปีแล้วละมั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 13

    ในเวลาเดียวกัน อาคารสิบเก้า หมู่บ้านตี้เหา ภายในคฤหาสน์ตระกูลหลิ่วหลิ่วฟู่อวี่เดินเข้ามาในห้องหนังสือของหลิ่วเฉิงจื้อ“พ่อคะ แม่คะ วันนี้หนูเจอหลินหยางด้วย”“หา? เขากลับมาแล้วหรือ?”หลิ่วเฉิงจื้อกล่าวด้วยความประหลาดใจ“ค่ะ” หลิ่วฟู่อวี่พยักหน้า“เสี่ยวหยางเจ้าเด็กคนนี้ น่าเสียดาย”“การตายของพ่อกับแม่ของเขาส่งผลกระทบต่อเขามาก ทำให้เขาตั้งหลักไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดและการพนัน คนดี ๆคนหนึ่งถูกทำลายจนมีสภาพแบบนี้ พูดไป พ่อก็มีส่วนรับผิดชอบที่ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน ละอายใจต่อพี่หลินที่จากไป”หลิ่วเฉิงจื้อกล่าวอย่างทอดถอนใจ“มีอะไรน่าเสียดายกันคะ สมน้ำหน้าเขาแล้ว โชคดีที่เจ้าเด็กนี่พิการไป ไม่อย่างนั้นลูกสาวของเราแต่งงานกับเขาไป ก็เหมือนกับเดินเข้ากองไฟไม่ใช่หรือคะ?” อวี๋ผิงภรรยาของหลิ่วเฉิงจื้อเบะปากกล่าว“แม่ของหนูพูดถูกค่ะ เขาทำตัวไม่ดีเอง เกี่ยวอะไรกับพวกเราละคะ!”หลิ่วฟู่อวี่กล่าวเยาะหยัน“ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างล่ะ? ทำไมลูกไม่พาเขากลับมาด้วย ต่อให้ยกเลิกสัญญาหมั้นหมายไปแล้ว แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นหลานชายของพ่อ ยังไงก็ควรจะดูแลเขา ให้เขาอยู่กับผู้หญิงอย่างฉ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 14

    คฤหาสน์ตระกูลฉินฉินโม่หนงโทรศัพท์ไปถามหวังฮุ่ยหรง “เป็นยังบ้าง? ตามหาหลินหยางเจอหรือยัง?”“ยังไม่เจอ ไม่รู้เขาไปหลบอยู่ที่ไหน”หวังฮุ่ยหรงกล่าวรายงาน“มันเป็นแค่คนตาบอดคนหนึ่ง จะหนีไปไหนได้? รีบไปลากตัวมันออกมา แล้วฆ่ามันทิ้งซะ!”ทันทีฉินโม่หนงนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวัน ก็ระงับเพลิงโทสะกับแรงอาฆาตในใจเอาไว้ไม่อยู่“แกต้องทำถึงขนาดนั้นเชียวหรือ? ฉันไม่ฆ่าแก แต่แกกลับจะกำจัดฉันให้สิ้นซากเลยหรือ?”จู่ ๆ น้ำเสียงของหลินหยางก็ดังลอยมาจากด้านหลัง ทำให้ฉินโม่หนงตกใจ“ไม่ต้องตามหาแล้ว มันอยู่ที่บ้านฉัน แกรีบกลับมา”ฉินโม่หนงพูดกับหวังฮุ่ยหรงจง จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา“แกกล้าหาญไม่เบานี่ ยังกล้ากลับมาอีก! แกคิดว่าบ้านของฉันเป็นสถานที่แบบไหน แกนึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไปงั้นหรือ?”“แกอยากจะฆ่าฉันไม่ใช่หรือ? ฉันกลัวว่าแกจะตามหาไม่เจอ ดังนั้นจึงเป็นฝ่ายมาหาให้แกฆ่าถึงที่”หลินหยางสีหน้าไม่แยแส แต่ดวงตาคู่นั้นกลับไม่สามารถละสายตาออกจากบนเรือนร่างของฉินโม่หนงได้เลยเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบของฉินโม่หนงราวกับผลงานศิลปะนี้ ยังมีร่องรอยที่เขาทิ้งเอา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 15

    ฉินโม่หนงชี้ไปที่หลินหยางที่หลับตาพักผ่อนร่างกาย“ในที่สุดก็มาสักที”หลินหยางลืมตาขึ้น ลุกขึ้นบิดขี้เกียจพร้อมกล่าว “รีบลงมือเถอะ อย่ามัวเสียเวลาเลย”หวังฮุ่ยหรงเป็นคนที่ฉินโม่หนงเชื่อใจที่สุด แม้จะเป็นแม่บ้านแต่ก็เป็นบอดี้การ์ดด้วย ฝีมือไม่เลว มีความสามารถอยู่ที่ระดับสามหวังฮุ่ยหรงไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็กระโดดถีบเข้ามา เล็งตรงมาที่หัวของหลินหยางหลินหยางสวนหมัดตรงออกไป ไม่มีเทคนิคใด ๆ มีเพียงพลังบริสุทธิ์เท่านั้นหนึ่งพลังเอาชนะได้สิบคน!ปรมาจารย์ระดับเบิกฟ้าสู้กับนักรบระดับมานะสร้าง ก็เหมือนกับการตัดหญ้า ไม่ต้องเปลืองแรงเลยแม้แต่น้อยหวังฮุ่ยหรงกระเด็นกลับไป กระแทกเข้ากับกำแพง จากนั้นก็ล่วงลงมา ขาข้างหนึ่งพิการไปแล้ว สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปแล้วฉินโม่หนงตะลึงงันไป อ้าปากค้าง ไม่กล้าเชื่อเลยจริง ๆหลินหยางเดินไปที่มุมกำแพง บีบลำคอของหวังฮุ่ยหรง ยกเธอขึ้นมา“แกอ่อนแอเกินไป!”“แก...แกแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?!”หวังฮุ่ยหรงยากที่จะเชื่อสถานการณ์ของหลินหยางเธอเข้าใจเป็นอย่างดี แม้แต่ฉินเยียนหรานก็สามารถทารุณเขาได้ตามสบาย ทุบตีเขาราวกับสุนัข เมื่อคืนวานนี้ยังเกือบจะถูกตี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 16

    เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ฉินโม่หนงไม่ได้หวาดหวั่นลนลานเช่นนี้ เธอไม่กล้าส่งเสียง ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณไม่ให้หลินหยางเคลื่อนไหว“แม่? แม่อยู่บ้านหรือคะ แม่เป็นอะไรหรือเปล่า?”ฉินเยียนหรานที่อยู่นอกประตูถาม จากนั้นบิดลูกบิดประตู เตรียมจะเข้ามา“แม่ไม่เป็นไร แม่นอนแล้ว แกไม่ต้องเข้ามา!”หัวใจของฉินโม่หนงลอยขึ้นมาถึงลำคอแล้ว รีบใช้เสียงที่เข้มงวดอย่างมากพูดว่า“หลินหยาง ฉันขอร้องนาย อย่าส่งเสียง อย่าให้เยียนหรานเห็นพวกเราเป็นแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นอย่าทำร้ายเยียนหราน” ฉินโม่หนงกลัวแล้ว เธอไม่อาจไม่วางความอวดดีและเกียรติลง วิงวอนหลินหยางเบาๆ“ทำไมหนูรู้สึกว่าเสียงแม่แปลกๆ อยู่หน่อยละคะ? แม่ป่วยหรือเปล่าคะ? ให้หนูเรียกหมอหลี่มาตรวจดูไหม”ฉินเยียนหรานไม่ได้เปิดประตูเข้ามา แต่เธอฟังออกว่าเสียงของฉินโม่หนงไม่ปกติ“ไม่ต้อง! ใครให้แกกลับมา? ฉันใช้ให้แกอยู่แต่ที่โรงเรียนไม่ใช่หรือ? รีบกลับโรงเรียนไปเร็วเข้า!”ฉินโม่หนงต้องการเพียงจะไล่ฉินเยียนหรานไปเท่านั้นอีกอย่างถ้าหลินหยางทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมา เธอก็ไม่มีปัญญาไปห้ามได้!“แม่คะ ในเมื่อเจ้าตัวไร้ประโยชน์หลินหยางนั่นไม่ตาย ทำไมแม่ยังโมโหหนูอีกล่ะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 17

    “ฉินเยียนหรานไม่ได้ออกไป เธออยู่ในบ้าน” หลินหยางพูดเรียบๆฉินโม่หนงพูดออกมาทันทีว่า “เป็นไปไม่ได้! เยียนหรานไม่มีทางไม่เชื่อฟังฉัน”“ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ลงไปดูเองข้างล่าง” ฉินโม่หนงไม่ได้ลงไปชั้นล่าง แต่เดินไปที่ระเบียงแทน เมื่อเห็นในสวนดอกไม้มีรถของฉินเยียนหรานจอดอยู่ ไม่ได้ขับออกไป ก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย“เด็กคนนี้ ทำอะไรโดยพลการ ขัดคำสั่งของฉันอีกแล้ว!”ฉินโม่หนงเป็นคนที่มีนิสัยแข็งกร้าวอย่างยิ่งโดยพื้นฐาน ทนไม่ได้ที่สุดที่จะมีคนล่วงเกินความน่ายำเกรงของเธอ ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเธอยามอยู่ที่บริษัท เธอพูดอะไรก็ต้องเป็นเช่นนั้น เมื่ออยู่ที่บ้านก็เป็นเช่นเดียวกันฉินเยียนหรานกับหวังฮุ่ยหรงตัดสินใจฆ่าหลินหยางโดยพลการ ดังนั้นคนหนึ่งจึงถูกไล่ออกจากบ้าน ส่วนอีกคนถูกไล่ออกแต่ตอนนี้ เบื้องหน้าของหลินหยาง ความแข็งแกร่งและความน่ายำเกรงของเธอได้ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด กลับเป็นฝ่ายที่ต้องร้องขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่าฉินโม่หนงคิดถึงเรื่องที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่งเรื่องหนึ่ง รีบไปล็อกประตูห้องทันที“ถ้าอย่างนั้นไม่ใช่ว่าเยียนหรานก็ได้ยินหมดแล้วหรือ?”“เสียงของคุณดังขนาดนี้ คงยากที่จะไม่ได้ยิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 18

    หลังหลินหยางจากไป ฉินโม่หนงใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งจึงสามารถสงบสติอารมณ์ที่ถูกหลินหยางทำลายลงได้ เธอโทรหาเลขา“ท่านประธานฉินคะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ” จางเชี่ยนที่เป็นเลขากล่าว“ว่ามา” ฉินโม่หนงรีบกลับคืนสู่บรรยากาศความน่ายำเกรงในยามปกติทันที“เมื่อครู่ติ่งเซิ่งกรุ๊ปส่งคนมายุติความร่วมมือทั้งหมดค่ะ บรรดาผู้ถือหุ้นเหมือนจะรู้ข่าวก่อน ตอนนี้ที่บริษัท จะให้ท่านมามอบคำอธิบายค่ะ” คิ้วของฉินโม่หนงขมวดเบาๆ “ลนลานอะไรกัน? วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงจาง มีหลายคนที่จะไปประจบประแจง ล้วนแต่จ้องเนื้อติดมันชิ้นนี้ทั้งนั้น ติ่งเซิ่งกรุ๊ปมายกเลิกความร่วมมือในตอนนี้ ก็แค่อยากจะดูความจริงใจของพวกเรา ยิ่งกว่านั้นก็เพื่อที่จะเรียกร้องเงื่อนไขที่ได้ประโยชน์มากขึ้น”“อย่างนั้นพวกผู้ถือหุ้น…”“ให้พวกเขาไสหัวกลับไปให้หมด เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง ยังไม่ใช่รอบให้พวกเขามาบงการ” ฉินโม่หนงยังคงแข็งกร้าวเช่นยามปกติ เมื่อพูดจบก็วางสายลงทันทีฉินโม่หนงอาบน้ำชำระกาย สวมเสื้อผ้าเสร็จก็ลงไปข้างล่าง เผชิญเข้ากลับฉินเยียนหรานที่ออกมาจะห้องพอดี“แม่คะ…ขอโทษด้วยที่หนูไม่เชื่อฟังแม่ ไม่ได้ไปพักที่โรงแรม หนูไม่อยาก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 19

    “แกไปติดต่อกับเขาสักครั้ง เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา คืนนี้หลินหยางน่าจะมาอีก ให้ต้วนเทียนเต๋อแอบซุ่มอยู่แถวนี้ ขอเพียงหลินหยางปรากฏตัว ให้ฆ่าเขาได้เลย” ฉินโม่หนงกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความอำมหิต“ได้ค่ะ คุณผู้หญิง ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย” ฉินโม่หนงเรียกรถพยาบาลมา ส่งหวังกุ้ยหรงไปรักษาที่โรงพยาบาล“หลินหยาง แกอย่าโทษที่ฉันอำมหิตไร้น้ำใจ เมื่อก่อนฉันไม่ได้คิดให้แกตาย แต่แกไม่ควรใช้กำลังแตะต้องฉัน หลุดออกจากการควบคุมของฉัน แถมยังเป็นฝ่ายกุมจุดอ่อนของฉันไว้ ดังนั้นแกต้องตายเท่านั้น” ฉินโม่หนงหรี่ตาลงเล็กน้อย พึมพำกับตัวเองจากนั้น เธอขับรถไปที่บริษัท จัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นจากการยุติความร่วมมือของติ่งเซิ่งกรุ๊ป ยังต้องเตรียมเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงจางในตอนกลางคืน และไปหามู่หรงยิ่นเพื่อคุยเรื่องการร่วมมือต่อพันธมิตรทางธุรกิจอย่างติ่งเซิ่งกรุ๊ปไม่อาจปล่อยให้หลุดไปอย่างเด็ดขาด ทันทีที่สูญเสียความร่วมมือกับติ่งเซิ่งไป จะทำให้เกิดปัญหาตามมาอีกเป็นพรวน และจะทำให้แผนการของเธอในการขยายกิจการของซิงเย่ากรุ๊ปเข้าสู่มณฑลหนานตูเกิดความวุ่นวายขึ้นมาได้การร่วมมือกับติ่งเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29

บทล่าสุด

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 610

    “ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 609

    เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 608

    “ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 607

    “แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 606

    ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 605

    เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 604

    “เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 603

    ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 602

    หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา

DMCA.com Protection Status