บทที่ 17

“ฉินเยียนหรานไม่ได้ออกไป เธออยู่ในบ้าน” หลินหยางพูดเรียบๆ

ฉินโม่หนงพูดออกมาทันทีว่า “เป็นไปไม่ได้! เยียนหรานไม่มีทางไม่เชื่อฟังฉัน”

“ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ลงไปดูเองข้างล่าง”

ฉินโม่หนงไม่ได้ลงไปชั้นล่าง แต่เดินไปที่ระเบียงแทน เมื่อเห็นในสวนดอกไม้มีรถของฉินเยียนหรานจอดอยู่ ไม่ได้ขับออกไป ก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย

“เด็กคนนี้ ทำอะไรโดยพลการ ขัดคำสั่งของฉันอีกแล้ว!”

ฉินโม่หนงเป็นคนที่มีนิสัยแข็งกร้าวอย่างยิ่งโดยพื้นฐาน ทนไม่ได้ที่สุดที่จะมีคนล่วงเกินความน่ายำเกรงของเธอ ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเธอ

ยามอยู่ที่บริษัท เธอพูดอะไรก็ต้องเป็นเช่นนั้น เมื่ออยู่ที่บ้านก็เป็นเช่นเดียวกัน

ฉินเยียนหรานกับหวังฮุ่ยหรงตัดสินใจฆ่าหลินหยางโดยพลการ ดังนั้นคนหนึ่งจึงถูกไล่ออกจากบ้าน ส่วนอีกคนถูกไล่ออก

แต่ตอนนี้ เบื้องหน้าของหลินหยาง ความแข็งแกร่งและความน่ายำเกรงของเธอได้ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด กลับเป็นฝ่ายที่ต้องร้องขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉินโม่หนงคิดถึงเรื่องที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่งเรื่องหนึ่ง รีบไปล็อกประตูห้องทันที

“ถ้าอย่างนั้นไม่ใช่ว่าเยียนหรานก็ได้ยินหมดแล้วหรือ?”

“เสียงของคุณดังขนาดนี้ คงยากที่จะไม่ได้ยิ