บทที่45 หลี่อ๋อง

ผู้เขียน: พิมพ์ธนภัส / เวณิตา24

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-05 10:40:05

“เจ้ายอมเรียกข้าว่าพี่แล้ว?” ผู้ถูกเรียกขานว่าพี่จิวทั้งที่ไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยปากให้เรียกก่อนเอ่ยถาม สีหน้าแสดงออกชัดเจนถึงความเอ็นดูและยินดีที่อีกฝ่ายยินยอมเรียก

เฉินอันหนิงที่ไม่มีพี่ชาย ใช่ว่าจะไร้เยื่อใยกับคนตรงหน้าไปเสียทุกเรื่อง นางเองก็อยากมีพี่ชายเช่นกัน ไม่มีเหตุอันใดต้องปฏิเสธ “พี่จิวหลิง ข้ายอมเป็นน้องสาวท่าน ทั้งยังจะมอบยอดฝีมือให้ท่านอีกสิบห้าคนเพื่อช่วยเหลืองานของท่าน วันหน้าเฉินและไห่ถือเป็นพันธมิตร”

“เจ้าปูทางให้น้องชายผู้ใด หานอ๋อง?” อดีตซื่อจื่อสอบถามพลางเลิกคิ้ว ไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายยอมเป็นน้องสาวก็เพื่อเป็นพันธมิตรในอนาคต เพียงแต่เขาไม่รู้ว่านางปูทางให้น้องชายคนใด ข่าวว่าราชวงค์ต้าเฉินมีองค์ชายอยู่หลายองค์ หรือคนที่เขาเพิ่งกวนโทสะมาคือคนที่นางเลือก

เป็นเช่นนั้นเขากลับไปขอโทษดีหรือไม่ อนาคตจะได้เป็นพันธมิตรอย่างราบรื่น

ทว่าองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเฉินกลับส่ายหน้า “ไม่ เขาอยากเป็นแม่ทัพ มิใช่ฮ่องเต้”

“แล้วผู้ใดจะได้เป็นฮ่องเต้?&

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่แล้ว บทต่อไป

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่47 ไม่สนุก
ปลายกระบี่ที่หมายจะพิฆาตยังคงพุ่งตรง ทว่าทันใดนั้นบางสิ่งบางอย่างก็พุ่งเข้ามาขัดขวางเอาไว้ เป็นทวนสงบใจที่พุ่งมาปัดกระบี่จนตกพื้น ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำสนิทราวกับเงาดำจะใช้วิชาตัวเบามาหยุดยืนขวางหน้าปิดบังร่างของเฉินซีหานเอาไว้มือข้างหนึ่งถือทวนวงเดือนรูปทรงแปลกตาเอาไว้อย่างมั่นคง สายตาคมกริบภายใต้หน้ากากจ้องมองคนเบื้องหน้าอย่างจริงจัง “อยากได้หัวของเขา ถามทวนของข้าก่อนเป็นไร”“เจ้า?” เฉินจงฉีตกใจจนเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นว่าศิษย์อีกคนของสำนักเฟยผิงที่เลื่องชื่อมาอยู่ตรงหน้าทั้งที่คนของตนรายงานว่าไม่ได้กลับไปที่พักเมื่อเย็นวาน“พี่ใหญ่ ท่านจะเล่นบทคนไร้ประโยชน์อีกนานหรือไม่ ประเดี๋ยวหานอ๋องก็ตายพอดี” จิวหูส่งเสียงเข้มบอกคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เพียงชั่วพริบตาบุรุษรูปงามก็ลุกขึ้นมาทอดถอนใจ“เฮ้อ ไม่สนุกแม้แต่นิด” จิวหลิงพึมพำก่อนจะโปรยผงสมุนไพรให้กระจายบนฟ้า และควบคุมให้ครอบคลุมทหารทุกคนที่ถูกสมุนไพรพิษ ชั่วพริบตาที่ผงร่วงหล่นลงมาและทุกคนสูดหายใจ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่46 ออกเดินทาง
แม้ภายในใจเฉินอันหนิงจะรู้สึกอึดอัดกับหลี่อ๋องแต่ก็ยังรักษาท่าที พูดคุยราวกับไม่มีสิ่งใดในใจก่อนจะแยกย้ายกันในที่สุด นางอ้างว่าต้องลงเขาไปเดินตลาดกับน้องชายเพื่อซื้อของเตรียมสำหรับเดินทางในเช้าวันพรุ่ง หลี่อ๋องจึงอวยพรให้นางเดินทางปลอดภัยแล้วขอตัวไปไหว้พระ“พี่ใหญ่ เหตุใดท่านบอกเสด็จอาว่าจะไปพรุ่งนี้?” เฉินซีหานสอบถามพี่สาวทันทีที่คณะของตนแยกลงเขามาแล้ว ตามกำหนดการเดิมพี่สาวจะรอให้เขาปราบโจรเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงจะเดินทางไปด้วยกันมิใช่หรือ“พี่เปลี่ยนใจแล้ว พี่จะออกเดินทางพรุ่งนี้” นางตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะชักชวนให้น้องชายเดินเล่นในตลาดด้วยกันราวกับไม่มีเรื่องอันใดให้กังวลใจเฉินซีหานไม่ซักไซ้หรือสงสัยใด ๆ ผู้เป็นพี่ เสด็จพี่ใหญ่ของตนจะอยากไปเมื่อใดก็ย่อมไม่มีผู้ใดขัดใจนางได้อยู่แล้ว และเขาก็ไม่ได้คิดจะขัดใจ นางเดินทางต่อไม่ได้ติดตามเขาไปรังโจรย่อมเป็นสิ่งที่ดี“ว่าแต่พวกเขาจะไปกับท่านหรือไม่?” พวกเขาที่หมายถึงจิวหลิงและจิวหูที่เดินตามพวกเขามาอย่างเงียบเชียบ ไม่ไ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่45 หลี่อ๋อง
“เจ้ายอมเรียกข้าว่าพี่แล้ว?” ผู้ถูกเรียกขานว่าพี่จิวทั้งที่ไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยปากให้เรียกก่อนเอ่ยถาม สีหน้าแสดงออกชัดเจนถึงความเอ็นดูและยินดีที่อีกฝ่ายยินยอมเรียกเฉินอันหนิงที่ไม่มีพี่ชาย ใช่ว่าจะไร้เยื่อใยกับคนตรงหน้าไปเสียทุกเรื่อง นางเองก็อยากมีพี่ชายเช่นกัน ไม่มีเหตุอันใดต้องปฏิเสธ “พี่จิวหลิง ข้ายอมเป็นน้องสาวท่าน ทั้งยังจะมอบยอดฝีมือให้ท่านอีกสิบห้าคนเพื่อช่วยเหลืองานของท่าน วันหน้าเฉินและไห่ถือเป็นพันธมิตร”“เจ้าปูทางให้น้องชายผู้ใด หานอ๋อง?” อดีตซื่อจื่อสอบถามพลางเลิกคิ้ว ไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายยอมเป็นน้องสาวก็เพื่อเป็นพันธมิตรในอนาคต เพียงแต่เขาไม่รู้ว่านางปูทางให้น้องชายคนใด ข่าวว่าราชวงค์ต้าเฉินมีองค์ชายอยู่หลายองค์ หรือคนที่เขาเพิ่งกวนโทสะมาคือคนที่นางเลือกเป็นเช่นนั้นเขากลับไปขอโทษดีหรือไม่ อนาคตจะได้เป็นพันธมิตรอย่างราบรื่นทว่าองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเฉินกลับส่ายหน้า “ไม่ เขาอยากเป็นแม่ทัพ มิใช่ฮ่องเต้”“แล้วผู้ใดจะได้เป็นฮ่องเต้?&
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่44 ช่างโง่งม
การพูดคุยไม่อาจเนิ่นนานเมื่อเฉินอันหนิงก้าวเดินมาพร้อมกับเค่อซาน ใบหน้าขององค์หญิงผู้สูงศักดิ์ไร้อารมณ์จนน่าประหลาด เค่อซุนหันกลับมาสนใจนายของตนในทันที“เกิดอันใดขึ้นอาซาน?”“หานอ๋องกับท่านจิวหลิงน่ะสิพี่ซุน ผู้หนึ่งกวนโทสะอีกผู้หนึ่งก็หลงกลจนเกิดโทสะ ลับฝีปากกันอยู่ด้านโน่นแหน่ะ” เค่อซานบอกเล่าเท่านั้นก็เป็นอันเข้าใจ เท่าที่สัมผัสได้ไม่มีผู้ใดไม่รู้ว่าจิวหลิงเป็นคนชอบกวนโทสะผู้อื่น แม้แต่องค์หญิงเองก็ถูกก่อกวนตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอและหากจะมีผู้ใดเข้าใจถ่องแท้ที่สุดย่อมต้องเป็นจิวหูที่รู้จักพี่ใหญ่ของตนดีที่สุดบุรุษหน้ากากพรั่งพรูลมหายใจเล็กน้อยก่อนจะก้าวเดิน ไม่ได้มีคำชักชวนหรือแม้แต่คำกล่าวใด ๆ ทว่าเฉินอันหนิงกลับก้าวเดินตามพร้อมกับส่งสัญญาณให้องครักษ์ทั้งสามเว้นระยะห่างออกไปสตรีสูงศักดิ์จับจ้องมองตามแผ่นหลังแข็งแกร่งที่คล้ายคุ้นเคยขณะที่ก้าวเดินตาม นัยน์ตาคู่หงส์เต็มไปด้วยความสงสัยที่ไม่รู้ว่าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ และต้องการจะหาคำตอบนั้นให้ได้ยิ่งมอง นางก็ยิ่งคิ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่43 พี่ใหญ่
“คุยเรียบร้อยแล้วหรือ” เป็นจิวหลิงที่เห็นนางเป็นผู้แรกเมื่อนางก้าวออกมา เฉินอันหนิงก้าวเข้าไปหาพวกเขาที่ยังคงยืนอยู่ด้วยกันมิได้แยกกันไปไหน แม้แต่เฉินซีหานและองครักษ์ของนางก็ยังอยู่“เรียบร้อยแล้ว”“จิวหลิง...อาจารย์ของท่านรู้เรื่องที่ผู้อื่นไม่อาจรู้หรือ?” แม้จะรู้ดีว่าเรื่องบางเรื่องก็ตอบยาก แต่สุดท้ายนางก็ยังสอบถามจิวหลิงออกไปตามที่ไต้ซือเหว่ยเสิ่นชี้ทาง “เขาหยั่งรู้ฟ้าดินเช่นนั้นหรือ?”“จะเรียกว่าหยั่งรู้ฟ้าดินก็คงได้ อาจารย์ของข้าเพียงแค่มองหน้าก็รู้ถึงอดีตและอนาคตของผู้คน” จิวหลิงตอบอย่างไม่ปิดบัง รู้ ที่หมายถึงรู้อดีตและอนาคตของผู้คนอื่นที่ไม่ใช่ผู้เกี่ยวข้องและมีวาสนาต่อกันดั่งเช่นพวกเขา อาจารย์รู้เรื่องราวของผู้คน แต่ไม่อาจบอกได้เกี่ยวกับอนาคตและอดีตของพวกเขาศิษย์พี่น้องรวมถึงบิดาและมารดาของท่านเอง แต่ก็ยังเรียกว่าหยั่งรู้กระมัง“เหตุใดจึงรู้”“จะว่าอย่างไรดี...สืบทอดมาจากทางสายเลือดน่ะ ข้าเองก็ไม่อาจอธิบายได้” เขาตอบเท่านั้นก่อนจะโบ้ยไปให้ศิษ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่42 อารามซินหนี่
อารามซินหนี่จากที่พักของทางการมายังอารามซินหนี่ไม่นับว่าไกล ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง นัยน์ตาคู่หวานกวาดสายตามองไปเบื้องหน้าในทันทีที่ก้าวลงจากรถม้า ท่าทีของนางนับว่าสงบนิ่งทว่าภายในใจกลับมีความตื่นตระหนก ครุ่นคิดถึงความฝันที่นางเคยคิดว่าไม่เกี่ยวข้องกับฝันบอกเหตุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะฝันเห็นน้องชายถูกชายสวมหน้ากากปริศนาทำร้ายนางฝันถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เพราะที่แห่งนั้นคล้ายกับอารามซุยหลิงนางจึงทึกทักว่าตนฝันเห็นอารามซุยหลิงจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก ทว่าในเวลาได้เห็นอารามซินหนี่แห่งนี้...นางไม่อาจไม่สนใจที่นี่คล้ายกับอารามซุยหลิงไม่มีผิด แทบจะเรียกได้ว่าฝาแฝดเลยด้วยซ้ำ เป็นไปได้อย่างไรกัน“ช่างคล้ายเสียจริง” เสียงพึมพำจากด้านหลังฉุดดึงให้เฉินอันหนิงตื่นจากภวังค์ความตกใจ นางหันกลับไปมองก่อนจะต้องขมวดคิ้ว เป็นเสียงจากบุรุษสวมหน้ากากที่ทอดสายตามองเบื้องหน้าด้วยดวงตามีประกายสั่นไหว หากดูไม่ผิดคล้ายว่าจะมีความเจ็บปวดในตาคู่นั้น“คล้ายอันใดหรือ” จิวหลิงที่ยืนอยู่ข้างกันส่งเสียงถาม คล้ายฉุดดึงสติของจิวหูให้กลับมา บุรุษหน้ากากส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะตอบปัด“ไม่มีอันใดพี่ใหญ่ ข้าเพียงพูดไปเช่นน
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่41 คนผู้นั้นกับคนผู้นี้
เพราะรับปากว่าจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้ จิวหลิงจึงพยายามตีสนิทกับหานอ๋องขณะที่จิวหูนั้นหายหน้าหายตาไม่ได้เข้ามาข้องเกี่ยวใด ๆ ราวกับว่าต้องการหลบหน้าก็ไม่ปาน ใช่ว่าเฉินอันหนิงจะมองไม่เห็นท่าทีที่ผิดปกติของบุรุษสวมหน้ากาก ทว่านางก็ไม่ได้สอบถามใด ๆไม่อยากเจอก็ไม่ต้องเจอ นางมิได้สนใจคนเช่นนั้นอยู่แล้ว“พี่ใหญ่” หานอ๋องส่งเสียงเรียกพี่สาวที่หลายวันมานี้ดูอย่างไรก็ไม่ปกติ พี่สาวของเขามักจะมาเดินเล่นที่ลานหน้าห้องพักของบุรุษหน้ากากอยู่บ่อยครั้ง...ไม่รู้ว่าลานตรงนี้งดงามหรือต้องการรอพบผู้ใดกันแน่“มีเรื่องอันใดเสี่ยวหาน หรือจะไปปราบโจรแล้ว”“ข้าจะไปพรุ่งนี้ วันนี้จึงคิดจะพาท่านไปเดินเล่นในตลาดก่อน”“เดินเล่นในตลาดหรือ...เช่นนั้นเราไปไหว้พระด้วยดีหรือไม่ ข้าอยากไหว้พระ” นางถามออกไป ทว่าก็รู้แก่ใจดีว่าไม่มีน้องคนใดขัดใจนาง หานอ๋องก็เช่นกัน“เอาสิ ท่านอยากไปที่ใดข้าย่อมตามใจท่าน”“เด็กดีของข้า”&ld
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่40 เปิดเผย
“อยากฟังนิทานหรือไม่ ข้ามีนิทานเรื่องหนึ่งจะเล่าให้ฟัง” อยู่ ๆ จิวหลิงก็เอ่ยขึ้นหลังจากที่ทุกคนต่างฝ่ายก็ต่างเงียบมาครู่ใหญ่ เขาไม่รอให้นางตอบก็รินสุราให้นางและเริ่มเล่านิทานที่ตนเตรียมเอาไว้“เด็กผู้ชายผู้หนึ่ง เติบโตมาในบ้านหลังใหญ่ ผู้เป็นพ่อคือว่าที่ประมุขคนต่อไป แต่ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะได้สืบทอดตำแหน่งก็ถูกผู้ละโมบไล่เข่นฆ่าเพื่อช่วงชิงตำแหน่ง เด็กชายได้แต่หอบความแค้นนั้นพาน้องชายหนีตาย เพื่อหวังว่าวันหน้าจะกลับมาแก้แค้นและทวงคืน”“ไม่รู้ปลายทาง ไม่รู้ว่าชีวิตจะไปถึงวันนั้นหรือไม่ แต่ก็สู้อย่างเต็มที่ เขาเดินทางไกลเพื่อมาขอเป็นศิษย์ของสำนักศึกษาที่โด่งดัง ได้เป็นศิษย์ที่เก่งกาจผู้หนึ่งของสำนัก แต่สุดท้ายก็ไม่อาจล่วงรู้ว่าวันหน้าจะแก้แค้นและทวงคืนได้หรือไม่ แม้ว่ามีอาจารย์ที่ล่วงรู้ฟ้าดิน แต่ชะตาของเขาอาจารย์กลับไม่อาจบอกได้”“เสี่ยวหนิง การที่เจ้ามีฝันบอกเหตุมันดียิ่ง หากเปลี่ยนกันได้ ข้าก็อยากจะแลกเปลี่ยนกับเจ้า อยากจะรู้ล่วงหน้าเพื่อช่วยเหลือบิดามารดาเอาไว้”
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่39 ถึงเมืองซินอู๋
เพราะได้รับการรักษาจากศิษย์จากสำนักเฟยผิง เพียงชั่วข้ามคืนพิษก็ถูกขจัดออกจนหมด บาดแผลตามร่างกายแม้ว่าจะไม่ได้สมานชั่วพริบตาแต่การเคลื่อนย้ายไปรักษาในเมืองก็ทำได้โดยไม่ติดปัญหาอะไรแล้ว ประจวบเหมาะกับเค่อซินเดินทางมาถึงเมื่อกลางดึก เฉินซีหานจึงทิ้งองครักษ์คนสนิทเอาไว้คอยดูแลจนกว่าสตรีผู้นั้นจะฟื้นและออกเดินทางในเช้าวันนั้นการเดินทางสู่เมืองซินอู๋เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เพราะเสียเวลาไปสามวัน การเดินทางจึงต้องรีบเร่งขึ้น ทำให้กองทหารของหานอ๋องถึงเมืองซินอู๋ตามกำหนดการเดิม แม้ว่าเพื่อให้เดินทางถึงตามกำหนดทุกคนจะต้องเร่งรีบจนไม่หยุดพักเมื่อใกล้ถึงเมืองซินอู๋ก็ตามหลายวันมานี้เฉินอันหนิงแทบไม่ได้คุยกับสองสหายที่เพิ่งได้รับรู้ว่าเป็นถึงศิษย์ของสำนักศึกษาอันโด่งดัง อันเนื่องมาจากเจ้าลูกเจี๊ยบคอยตามประกบนางไม่เปิดโอกาสให้พูดจากับสหายสักเท่าไหร่ เมื่อถึงเมืองซินอู๋และนำกำลังทหารเข้าพักที่จวนรับรองของที่ว่าการเมืองเป็นที่เรียบร้อย นางจึงอาศัยจังหวะที่เฉินซีหานหารือกับนายอำเภอและผู้ว่าการเมืองหลบออกมาหาจอมยุทธทั้งสอง“พวกท่

บางทีคุณอาจจะชอบ

เกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ13 views

แชร์

บทที่45 หลี่อ๋อง

บทที่เกี่ยวข้อง

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่46 ออกเดินทาง

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่47 ไม่สนุก

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน เกริ่นนำ

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่1 หวนคืนวันวาน

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่2 ต้องมิใช่

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่3 พี่เหยียน

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่4 ที่แท้ก็...

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่5 ไม่อาจขัดขืนชะตา

บทล่าสุด

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่47 ไม่สนุก

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่46 ออกเดินทาง

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่45 หลี่อ๋อง

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่44 ช่างโง่งม

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่43 พี่ใหญ่

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่42 อารามซินหนี่

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่41 คนผู้นั้นกับคนผู้นี้

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่40 เปิดเผย

เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่39 ถึงเมืองซินอู๋

บางทีคุณอาจจะชอบ

เกลียดที่สุด หยุดที่รัก