LOGINShare
บทที่ 28
Last Updated:
2025-02-04 11:01:19
Related chapters
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 29
"นี่ห้องนอนของเขาเหรอ" ถึงแม้จะเป็นโทนสีดำ แต่ก็ดำแบบคลาสสิคมาก ก็เขาเป็นผู้ชายนี่นะจะให้แต่งสีชมพูได้ยังไง"เดี๋ยวจะให้คนขึ้นมาจัดของในกระเป๋าออกใส่ตู้ให้นะคะ""ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวออมสินจะทำเอง ขอบคุณมากนะคะ"แม่บ้านที่เอาของขึ้นมาส่งออกจากห้องไป เธอถึงได้เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ"โอ้โหหรูกว่าบ้านเราอีกนะเนี่ย"เห็นอ่างอาบน้ำจากุชชี่ที่นำเข้าจากต่างประเทศ ก็อยากลองสัมผัสดูบ้างเธอเลยเปิดน้ำและปรับอุณหภูมิตามที่เธอต้องการ"ว้าวใช้เวลาไม่นานด้วยระบบไหนเนี่ย" ออมสินจัดการกับเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่อยู่ก่อนจะก้าวลงไปในอ่าง"มีอะไรกัน" ชายหนุ่มเดินเข้ามาก็เห็นว่าคนที่อยู่ในบ้านหันมองมาดูเขา"หึ..""มีอะไรครับคุณปู่" เห็นสีหน้าของคุณอาผู้หญิงแล้วเจ้าเวหาก็รู้เลยว่ามันต้องมีเรื่องอะไร"อย่าไปสนใจเลย มาเหนื่อยๆ ขึ้นไปพักเถอะ""มึงก็อีกคนมองอะไรนักหนาวะ" ก่อนที่จะเดินไปก็เห็นว่าเจ้าวายุเอาแต่จับจ้องมาที่ตัวเองแต่คนที่มีศักดิ์เป็นน้องชายไม่ได้พูดอะไร นอกจากยิ้มมุมปากก่อนจะออกจากบ้าน"แล้วนั่นจะไปไหนอีกล่ะ" ตาเห็นหลานชายคนเล็กเดินออกจากบ้านเลยถาม"ตามภาษาคนโสดครับคุณตา"แกร็ก.. เจ้าเวหาขึ้นมาก็เป
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 30
"ปล่อยยยย" ไม่ว่าเขาจะเล้าโลมแค่ไหนเธอก็ยังคงตั้งสติไม่ให้เคลิ้มไปกับเขา จนอีกฝ่ายเริ่มท้อคิดว่าจะเผด็จศึกเลยแล้วกัน"แล้วจะดิ้นทำไมนักหนาเห็นไหมว่ามันแทงไม่เข้า" ชายหนุ่มที่พยายามจะเอาท่อนซุงของตัวเองสอดใส่เริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว เพราะเธอดิ้นแรงมากด้วยความที่ออมสินใช้แรงเกินไป เรี่ยวแรงของเธอเลยหมดไปเยอะ แต่ก็ยังคงใช้เฮือกสุดท้ายอึบ! ขาเรียวยกขึ้นมาให้สูงก่อนจะถีบ"โอ๊ย" ตอนที่เธอยกขาถีบเข้าที่ต้นขาอีกฝ่ายมันยิ่งเป็นจังหวะเปิดกว้างให้เขาได้ใช้แรงดันท่อนซุงของเขาเข้าไป "เจ็บนะ! ไอ้เลว!""ซี๊ดดด อย่าดิ้นสิ" มันเข้าได้แค่นิดเดียว แต่เขาก็ยังคงพยายามดันมันเข้าไปอีก"เอาออกไปนะ! ฮืออออ" ขาที่เธอยกขึ้นมาเองเมื่อครู่ถูกอีกฝ่ายจับพาดไหล่ไว้ก่อนจะเน้นลำตัวลงไป"ซี๊ดดทำไมไม่เข้าแขวนพระอะไรหรือเปล่าเนี่ย" ใจจริงอยากกระแทกเข้าไปให้มิดเลยแต่เธอดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก เขาเลยจะค่อยเป็นค่อยไปทีละน้อยก่อนชายหนุ่มยังคงพยายามดันมันเข้าไปถึงแม้ว่าจะเข้าได้นิดเดียวเขาก็เริ่มโยกแล้ว โยกไปได้ไม่นานร่างกายอีกฝ่ายอ่อนระทวยจนผิดสังเกต"ออมสิน? ออมสิน??" ชายหนุ่มรีบถอดอวัยวะส่วนนั้นออกมา เพราะรู้แล้วว่าตอนนี้เธอห
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 31
เขามาที่นี่ทำไม? ..วันนี้เป็นวันอาทิตย์แต่เขากลับมาที่มหาวิทยาลัย"ลงรถก่อนสิ""ฉันจะรออยู่บนนี้""ช่วยรักโลกหน่อยได้ไหม""รักโลกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ฉันนั่งรออยู่บนรถด้วยล่ะ""ถ้านั่งอยู่นี่ก็ต้องได้สตาร์ทรถ การเผาผลาญน้ำมันรู้ไหมเป็นคาร์บอนไดออกไซด์ไม่รู้เหรอ""ก็ไม่ต้องสตาร์ทสิ แค่เปิดกระจกไว้ให้ฉัน"ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกก่อนจะแกะกระดุมที่แขนเสื้อแล้วเดินอ้อมมา"คุณจะทำอะไร""สงสัยว่าคนแถวนี้อยากถูกอุ้มอีกไง""ฉันลงแล้วก็ได้" หญิงสาวผลักประตูออกไปจนชนเขา แต่เธอก็ไม่ได้ขอโทษเพราะตั้งใจให้มันชนอยู่แล้ว"ตามมาที่ห้องทำงาน""ฉันจะรออยู่แถวนี้""ฉันต้องไปเคลียร์งานอีกนานกว่าจะเสร็จ""คุณจะมาเคลียร์งานทำไมต้องเอาฉันมาด้วย" ทีแรกคิดว่าเขาจะเข้ามาเอาของเพราะวันนี้เป็นวันหยุด"แล้วจะอยู่บ้านทำไมคนเดียว""อยู่คนเดียวที่ไหนบ้านของคุณคนก็ตั้งเยอะตั้งแยะ""วันนี้คุณปู่ไปออกรอบ ฉันขี้เกียจพูดกับเธอแล้ว" มือหนาเอื้อมไปคว้าแขนของเธอให้เดินตามขึ้นไปที่ห้องทำงานเพราะแบบนี้แหละเขาถึงไม่ค่อยมีเวลาเข้าไปดูงานที่คลับกับนเรศวร พ่อทุ่มเทให้กับมหาวิทยาลัยนี้มาก ถึงแม้ว่าที่นี่คุณตาจะเป็นคนก่อตั้ง แต่
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 32
"คุณ.." นี่เธอต้องเสียตัวให้เขาอีกแล้วเหรอเนี่ย "โอ๊ย" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังที่เธอห้ามเลย พอสวมใส่ถุงยางอนามัยเสร็จเขาก็สอดใส่เข้ามาโดยไม่เล้าโลมอะไรเลย"อาาา" สดกับใส่ถุงมันแตกต่างกัน พอได้ใส่ถุงยางก็เข้าไปได้ลึกกว่าเดิม เพราะถุงยางทำให้หล่อลื่นดีกว่า"เจ็บ" ไม่ว่าจะใส่หรือไม่ใส่ ช่องคลอดที่ไม่เคยใช้งานเลยนอกจากปล่อยปัสสาวะ ก็เริ่มขยายตัวจนทำให้เกิดอาการเจ็บแสบ"ซี๊ดด แยกขาออกอีกสิ" เธอไม่ยอมให้เขาจับขาแยกเลย"พอแล้ว""จะพอได้ยังไงยังไม่แตกเลย" ขณะที่พูดเขาก็ไม่ได้หยุดยังคงซอยเบาๆ"ก็บอกว่าเจ็บไง""อ้าาา" ชายหนุ่มเลยเปลี่ยนเป็นจับเธอคว่ำลง ก่อนจะดึงถุงยางอนามัยออก เพราะใส่ถุงยางแล้วมันไม่ค่อยมีความรู้สึก และถ้าไม่มีความรู้สึกมันก็จะนานหน่อย"โอ๊ยย" ตอนที่ถูกอีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาอีกครั้งก็ทำให้รู้สึกเจ็บอีกเหมือนเดิมแต่เขาก็ไม่คิดจะหยุด ชายหนุ่มยังคงกระแทกเข้าไป ไม่ว่าเธอจะร้องเจ็บยังไง"อือ" หญิงสาวกัดฟันไว้ นี่หรือที่เขาเรียกว่าหาเรื่องใส่ตัว โอ๊ยอยู่ดีๆ ก็หอบเสื้อผ้ามาอยู่กับเขา ออมสินเธอบ้าหรือเปล่าเนี่ย ที่เธอกล้ามาอยู่กับเขาที่นี่ เพราะคิดว่าจะแยกห้องนอนกัน แถมเขาก็พูดด้วยว่าไม่
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 33
"แค่ดื่มเหล้าด้วยกันในคลับจะว่าตัวเองชนะได้ยังไง" ไอเดียตอบโต้ไป"ฉันสามารถนัดพี่เวย์ออกมาทานเหล้าด้วยได้นี่ยังไม่พออีกเหรอ""ยัง" ตั้งแต่เริ่มพนันกันเธอก็ไม่คิดจะเป็นคนแพ้อยู่แล้ว ยิ่งช่วงหลังมาเมญ่าเล่นแรงเธอก็ยิ่งปล่อยไปไม่ได้"แล้วเธอจะเอายังไง""ก็ลองถามจากปากฝ่ายชายเลยไง ว่าเขาจะตัดสินให้ใครชนะ" ดีเหมือนกันให้มันจบๆ ไปเลย"หึหึ.. ชักจะสนุกแล้วสิ" พริ้มยืนมองอยู่ ไม่นานเชอรี่ก็เดินเข้ามาในห้อง"มีอะไรหรือพริ้ม" เชอรี่มองไปเห็นว่าเมญ่ายืนคุยอยู่กับกลุ่มนั้น"ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ เรื่องที่ทำให้กลุ่มนั้นเขาแตกคอกัน""จริงเหรอ..""ถ้าเธอไม่เชื่อรูปภาพนั้น เธอก็ลองดูคลิปนี้สิ" มันคือไม้เด็ดที่เมญ่าเก็บไว้ ถ้าพวกของออมสินไม่ยอมแพ้เธอถึงจะเอาคลิปที่แอบถ่ายออกมาไอเดียแย่งโทรศัพท์ของเมญ่ามาดูว่ามันคลิปอะไรกันแน่ ออมสินที่ยืนอยู่ด้วยกันเลยมองดูหน้าจอด้วย"มีอะไรเหรอไอเดีย" การ์ตูนออกไปเข้าห้องน้ำเพิ่งกลับเข้ามาก็เห็นว่าทุกคนเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ "นี่มันคลิปต่อจากรูปภาพเมื่อคืนนี้นี่""พวกเธอเห็นหรือยัง ว่าฉันกับพี่เวย์เราสนิทสนมกันแค่ไหน อยากรู้ไหมว่าเมื่อคืนนี้พวกเราได้ไปต่อกันอีกไหม
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 34
"หยุดก่อน คุณสวมถุงยางหรือยัง" ออมสินดันหน้าท้องอีกฝ่ายไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเข้ามาเกินครึ่งลำแล้วก็ตาม"อืม..ซี๊ดด""อืมอะไรฉันยังไม่เห็นคุณใส่เลย""จะใส่ทำไมล่ะ เดี๋ยวปล่อยข้างนอกให้""ถ้าไม่ใส่หยุดเลยนะ""อะไรของเธอ เข้าจนจะมิดด้ามอยู่แล้ว""เมื่อคืนนี้ได้ยินว่าคุณไปต่อกับผู้หญิงที่คลับไม่ใช่เหรอ" เพราะเหตุผลนี้แหละเธอถึงยอมไม่ได้ ไม่ให้ไปวุ่นวายกับชีวิตของเขาเธอก็ไม่วุ่นวายแล้ว แต่นี่มันร่างกายของเธอ เธอมีสิทธิ์ป้องกันตัวไม่รู้จะเอาเชื้อโรคอะไรมาติดไหม"เอาอะไรมาพูด" ชายหนุ่มยังคงคาท่อนเอ็นไว้แต่ก็ไม่ได้ขยับเขยื้อน"ตัวเองทำอะไรก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ""เมื่อคืนไปทำงาน จะไปข้างนอกกับผู้หญิงที่ไหนล่ะ""คิดว่าฉันโง่หรือไง""โอ๊ยอะไรของเธอเห็นไหมเนี่ยยุบเลย" ไอ้ที่มันแข็งตัวอยู่ก็ค่อยๆ คลายตัวจนเขาต้องถอดมันออกมาก่อน "พูดให้ฟังก็ไม่รู้จักเชื่อ" เขาไม่ชอบอธิบายอะไรให้ใครฟังไม่เข้าใจแล้วก็เรื่องของคนนั้นพอลุกขึ้นได้ชายหนุ่มก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ ตอนที่เขาลากกระเป๋าออกจากห้องเธอไม่ได้มองตามหรอกจะไปไหนก็ไปไม่เห็นจะแคร์"พรุ่งนี้เดินทางไม่ใช่เหรอครับ" เจอาร์ถูกตามตัวให้มาขับรถกลางดึก"กู
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 35
"นั่งก่อนสิหลานๆ" เข้ามาถึงห้องรับแขกท่านเจ้าคุณก็เชิญให้หลานสาวทั้งสองเข้ามานั่ง"ขอบคุณค่ะ" ทรงอัปสรนั่งลงก่อนและน้องสาวก็นั่งข้างๆ เธอ "อัปสรไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะเลยไม่ได้ยินพ่อพูดให้ฟัง" ทรงอัปสรหมายถึงเรื่องที่เธอไม่รู้จักท่าน"เราต้องหาโอกาสร่วมทานข้าวระหว่างสองครอบครัวบ้างแล้ว""ได้เลยค่ะ อัปสรพร้อมทุกเมื่อ""ปู่เพิ่งรู้เรื่อง ถ้ารู้เรื่องก่อนหน้ามันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้""ออมสินก็ต้องขอโทษคุณปู่ด้วยค่ะที่ก่อเรื่องวุ่นวายที่มหาวิทยาลัย" ออมสินไม่พูดเปล่ายังยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษท่าน"ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงที่นี่ก็มีเรื่องไม่เว้นวันอยู่แล้ว" ที่ไหนคนรวมตัวอยู่กันเยอะๆ ก็ชอบมีเรื่องประจำอยู่แล้ว"ขอบคุณมากนะคะที่ท่านเข้าใจ อัปสรฝากดูแลน้องด้วยนะคะ แกยังเด็กไม่รู้ประสีประสาอะไรหรอกค่ะ"ท่านเจ้าคุณรับฝาก แต่ท่านก็แอบคิดอยู่ในใจ เด็กทั้งสองก็ดูรักใคร่กันดี ทำไมคนเป็นพ่อถึงบอกว่าเขาไม่ค่อยลงรอยกัน ที่อรรจน์ต้องพูดให้ท่านฟังเพราะได้เกริ่นเรื่องที่อยากให้ลูกสาวคนเล็กรับช่วงต่อกิจการ ท่านเจ้าคุณเลยถามหาลูกสาวคนโต เพราะเห็นว่ามีลูกสาวอีกคนแถมเป็นคนโตด้วย อรรจน์เลยต้องเล่าเรื่องในบ้านให้ฟังแบบเ
Last Updated : 2025-02-04เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 36
"พี่ขอโทษ ที่พูดเรื่องเก่าๆ ขึ้นมา" เจ้าวายุเอื้อมมือไปลูบผมของออมสินเบาๆ พอรู้ว่าเด็กสาวคนนี้คือน้องสาวของเพื่อนที่จากไปเขาเลยรู้สึกเอ็นดูขึ้นมา"ออมสินดีใจนะคะ ที่รู้จักกับพี่" ก่อนหน้าเธอเรียกเขาว่าคุณ แต่พอรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพี่ชาย เธอเลยเปลี่ยนคำเรียกใหม่"ถ้างั้นเราเข้าไปข้างในกัน""ค่ะ" ก่อนออกมาออมสินไม่ได้กลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลยออกมาในชุดธรรมดามาก แถมหน้าตาก็ไม่มีเครื่องสำอางเลย"ไปนั่งโซนนั้นดีกว่า" เจ้าวายุพาออมสินไปนั่งโต๊ะที่ตัวเองเคยนั่งประจำ"ค่ะ""หือ?" เจอาร์ที่ยืนอยู่ด้านนอก คิดว่าตัวเองมองผิดเลยมองดูใหม่อีกที"เราดื่มแบบไหน""ขอดื่มเบาๆ พอค่ะ พรุ่งนี้มีเรียนอีกวันค่ะ""อ้าวพี่ลืมเลย ยังไม่ใช่วันหยุดนี่" รู้สึกผิดเลยที่ชวนน้องออกมาด้วย"ถ้ากลับไม่ดึกก็คงไม่เป็นไรค่ะ"เจ้าวายุเลยสั่งเครื่องดื่มที่คิดว่าเธอจะดื่มได้และก็กับแกล้มอีกหลายอย่าง เพราะเห็นว่าผู้หญิงชอบทานกับแกล้มมากกว่าแอลกอฮอล์"ออมสินอยากรู้เรื่องของพี่กับพี่สกายค่ะ พวกพี่รู้จักกันได้ยังไงคะ""พูดแล้วมันยาว""พี่ก็ลองเล่าฉบับย่อมาสิคะ"หลังจากเจ้าวายุเล่าไปพักหนึ่งออมสินก็พูดขึ้นมา "พวกพี่เนี่ย
Last Updated : 2025-02-04
Latest chapter
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
