ตอนที่ 33

ความรู้สึกประหลาดยังไม่หยุดแม้สักวินาทีให้เธอได้ปรับตัว หายใจหายคอเสียหน่อย มังกรร้ายขนาดใหญ่ยักษ์ราวจะฉีกร่างเธอเป็นชิ้น ๆ กระทั่งว่าสะโพกงามพยายามกระถดหนียังไม่เป็นผล เขาเพียงมอบความเจ็บปวดให้เธออย่างไม่รีรอ ไม่อ่อนโยนเหมือนคนก่อน กระทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายดายแม้การโยกดันตัวเข้าออกจากพื้นที่ชุ่มฉ่ำนองน้ำ

“อย่าเกร็ง... นิ่ง ๆ ครับเนย”

“เจ็บค่ะ...” แววตาตัดพ้อต่อว่า จากนั้นน้ำตาตรงหางตาคู่สวยจึงถูกกลืนกินไปกับการปลอบประโลม เขาโน้มใบหน้าลงจูบเปลือกตาที่ปิดสนิทแน่น ปลายจมูกโด่งงาม เมื่อช่องทางรักโอบรัดแก่นกายร้อนฉ่าจนอึดอัดไปหมด

กลางกายสาวแรกรักที่ถูกฉีกขาดออกจากกันพามือเรียวพยายามตะเกียกตะกายจิกแผ่นหลังกว้าง ปลายเล็บแหลมจิกลึกลงไป อีกข้างยังบีบมือหนาแน่น แผ่นหลังบางแอ่นเกร็งตามขนาดของชายร่างหนาใหญ่ที่ไม่ปรานีเธอเลย

“ทำไม... ไม่บอกคะ ทำไมเอาเข้า... อ๊าา เนย...เสียวค่ะ อือ โอ๊ยย เบา ๆ ค่ะ”

“เจ็บนิดเดียว... ให้พี่รักเนยนะครับ”

ฟังดูแล้วเขาคงเห็นแก่ตัวเอามาก ๆ แต่ไม่นาน คนใต้ร่างกลับมาเชื่อใจเขาอีกครั้ง เพียงเพราะแรงส่งตัวอย่างไม่หยุดหย่อนแม้สักวินาที นำพาความรู้สึกแสนหฤหรรษ์เข้ามาแทนที่

จากที่เคยช่วยเหลือกันภายนอกผิวเผิน เณศราเพิ่งรู้ตอนนี้ว่ามันเทียบไม่ติด! เธอคงจะติดใจรสชาติความเจ็บปวดของเจ้าสิ่งหน้าตาประหลาด อาจกลายเป็นสาวร่านรักหรือคลั่งเขาไปเลยก็ได้...

แม้แต่รสชาติจุมพิตยังเปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยความเร่าร้อนราวกับว่าร่างกำลังหลอมละลายไปกับเขาในกองไฟแห่งราคะ เธอได้รับการเติมเต็มอย่างน่าอัศจรรย์ใจ กายผ่อนคลายลงรับแรงกระแทกแต่ละครา คราวที่เขาผละออกพร้อมส่งยิ้มหวาน เหมือนกับว่าเขาจะตบรางวัลให้

“เด็กดีของพี่... ไม่เท่าไรหรอกครับพี่บอกแล้ว...” ในสีหน้าเอ็นดูคนใต้ร่างท่ามกลางเสียงซัดพาของคลื่นลม เคล้าคลอไปกับเสียงหวานใสกังวานครางไม่ได้ศัพท์

“แบบนี้ดีไหม?”

“ดีค่ะพี่ป้อง... อ๊า อื้อ... อ๊ะ!”

คิ้วเรียวสวยชนชิดติดกันใต้เม็ดเหงื่อพร่างพราวปลุกอารมณ์ชายแกร่งให้พุ่งทะยานยิ่งขึ้นไปอีก ป้องเกียรติใช้ความระมัดระวังมากขึ้น กว่าทีแรกที่ดุนดันยัดเข้าไปแล้วก็ยังไม่หยุด เพราะถ้าหยุดมันก็คงจะยิ่งเลวร้ายไปกว่านี้ทั้งตัวเขาและเธอเอง

มืออีกข้างเลื่อนผ่านแผ่นหลังไปสอดประคองเธอไว้ แต่นั่นยิ่งทำให้เขาได้เข้าไปในตัวเธออย่างล้ำลึก พื้นที่อ่อนนุ่มรัดตรึงแก่นกายร้อน ขยายใหญ่ขึ้นตามอารมณ์ที่สั่งสมมานาน

พอเห็นว่าเธอสามารถรับตัวตนของเขาได้เป็นอย่างดี เอวบางแอ่นรับทุกแรงเสียดสีจนเกิดเสียงตุบตับ มือที่จับกันตลอดเวลาเริ่มโยกย้ายจับสาวเอวบางร่างน้อย ร่อนไปตามจังหวะภายใต้การควบคุมของเขาเอง โลกพร่าเลือนกำลังจะถูกแต่งแต้มด้วยสีสันตระการตาดังสวนดอกไม้ในสรวงสวรรค์ในอีกไม่ช้า

“พี่ป้อง... อ๊ะ... อื้อ...! อ๊า เนย... จะเสร็จ... อีกนิด... อร๊ายยย!”

แล้วก็เร่งเร้าส่งเธอไป จับตรึงเอวบางไว้ด้วยพละกำลังที่มากกว่า ปล่อยให้สองขาเรียวขาวชี้ตรงหนีบสะโพก กระทั่งถึงแรงขยับสองครั้งสุดท้าย

“เนย! พี่ไม่ไหว... แล้วนะครับ อื้มม! อ้าาาส์...”

ชายหนุ่มฝังแก่นกายไว้กับโพรงอ่อนนุ่ม น้ำสีขาวขุ่นหลั่งไหลพร้อมแรงกระตุกจากเรือนกายสั่นเกร็ง ฟุบหน้าลงข้างหมอน ทิ้งลมหายใจหอบสั่นเสียจนหน้าอกกระเพื่อมรุนแรง ก่อนสบนัยน์ตาคู่สวยเปี่ยมประกาย ความหิวโหยปรากฏในนั้นแม้ว่าเธอจะได้รับจากเขาไปอย่างเพียงพอ เสียจนรู้สึกได้ถึงต้นขาด้านในเปียกนองน้ำที่ส่งกลิ่นขุ่นคาว

“มัน... เสียวมากเลย... พี่ป้องขา... เนยรู้สึกดีค่ะ เราทำอีกได้ไหม?”

ป้องเกียรติกระตุกยิ้ม เลื่อนใบหน้าไปกดริมฝีปากลงตรงหางคิ้วเรียวสวย เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“พี่สัญญาว่าเราจะเสียวด้วยกันไปทั้งคืนครับน้องเนย... แต่พรุ่งนี้พี่มีสัมมนา ถ้าจะลุยกันถึงเช้าคงไม่ดีนะครับ”

เพราะว่าเธอขอร้องให้ทำ เขาก็ทำทั้งบนที่นอน โซฟาหนังตัวนุ่มเด้งได้เด้งดี อ่างอาบน้ำใต้ฝักบัวชุ่มฉ่ำ น้ำในอ่างคงได้กลายเป็นน้ำร้อนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ แม้แต่บนโต๊ะทำงานไม้สีน้ำตาลเข้ม กลัวว่าคนตัวโตจะจับพลาดทำก้นเธอจ้ำเบ้าลงพื้นปาเก้เย็นแต่กลับแข็ง... แรงดีไม่มีตก!

ลืมตาตื่นในช่วงสายพร้อมอาการหมดเรี่ยวแรงปวดเมื่อยเหนื่อยล้าไปทั้งตัว อาจารย์หนุ่มกลับมาจากสัมมนาแล้วนั่งมองเธออยู่บนที่นอนยับเยิน ปลดเน็กไทติดคอเสื้อออกให้หลวม ด้วยท่าทางสบาย ๆ ของเขา

“วันนี้ตื่นสายจัง... กินอะไรรึยังครับ?”

“ยังค่ะ แต่เนยโทรสั่งข้าวให้แล้วนะ พี่ป้องจะกินข้าวก่อนค่อยนอนไหม...”

“พี่อยากกินของหวาน... แบบใส่เนยเยอะ ๆ นมเยอะ ๆ รู้สึกหมดแรงจัง...” พูดพลางเลื่อนมือไปประคองแก้มร้อนผ่าว ใต้ผ้านวมหนาผืนใหญ่คลุมอยู่เหนือบ่ามน หญิงสาวหรี่ตามองรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างสงสัย

“เค้กหรือคะ?”

“เจ้าของร้านเค้กที่ชื่อเนย... อยากกิน”

“เนยว่าพี่นอนพักเถอะ เกิดช็อคตายขึ้นมาเนยจะเดือดร้อน เนยยังง่วงเลยพี่ไม่ง่วงรึไง?”

“ไม่ง่วงครับ พี่กินกาแฟไปแก้วเบ้อเริ่ม เมื่อเช้ามีนักศึกษาซื้อมาให้”

“ผู้หญิงผู้ชาย?” ถามทันที เณศราไม่ได้คาดหวังกับเรื่องนั้นหรอก เธอแค่ไม่ชอบนักศึกษาสาวกระโปรงสั้น ๆ มายืนทำเสียงหวานคะขาใกล้อาจารย์อย่างตอนอยู่ที่ร้าน แต่ก็ได้รับคำตอบน่าฟัง

“ผู้ชายครับ...” ใบหน้าเปื้อนยิ้มโน้มลงประทับจูบบนหน้าผากและแก้มนวลเบา ๆ “เนยหวงพี่เหรอ? ดีใจจัง... ”

“ไม่หวงเลยค่ะ แค่ไม่ชอบ”

“เนยไม่ชอบพี่ก็ไม่ชอบครับ อย่างเวลาหนุ่ม ๆ มาแจกขนมจีบที่ร้านเณศราเบเกอรี่ พี่ทั้งหึงทั้งหวงจนหน้าเขียวไปหมด เนยไม่เคยเห็นเลยอะ”