Share

บทที่ 339

"ใช่"

"น้องเสี่ยวสือโถวแบกภาระคนเดียวไว้มากเกินไปแล้ว ฉัน... ฉันเลยอยากช่วยแบ่งเบาเขาบ้าง"

"และอาการป่วยของพี่หก คนที่เป็นน้องสาวอย่างฉันก็มีต้องหน้าที่ทําให้ดีที่สุดด้วย"

หนิงชิงเสว่มีสีหน้ามุ่งมั้น

ฉินปิงเยว่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "แต่ฉันได้ยินมาว่าจิงโจวยุ่งเหยิงวุ่นวายใหญ่โตมาก และเธอเองก็ไม่รู้ที่อยู่ที่แน่นอนของคุณฉู่อีก แล้วเธอจะไปหาเขายังไง?"

"ยิ่งกว่านั้น เธอเป็นแค่ผู้หญิงอีก ถ้าตกอยู่ในอันตรายที่นั่นจะทํายังไง?"

หนิงชิงเสว่พยักหน้า "ฉันรู้ ดัง... ดังนั้นฉันจึงอยากยืมสร้อยข้อมือบนข้อมือของเธอไง"

"เธอวางใจได้ ฉันจะคืนให้เธอทันทีเมื่อฉันกลับมา"

เธอทําหน้าวิงวอน

ฉินปิงเยว่ลังเลเล็กน้อย และก้มหน้ามองสร้อยที่ข้อมือที่เหลือลูกปัดเพียงสามเม็ดเท่านั้น

นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่คุณฉู่มอบให้เธอ มันมีค่ามาก แถมยังช่วยชีวิตเธอเอาไว้ด้วย

เธอไม่เต็มใจที่จะมอบมันให้คนอื่นจริง ๆ

เมื่อเห็นอย่างนั้น หนิงชิงเสว่ก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ "ในเมื่อเธอไม่เต็มใจ งั้นก็ช่างมันเถอะ"

เธอหันหลังกลับเพื่อจะเดินจากไป

“ชิงเสว่ เดี๋ยวก่อน”

ฉินปิงเยว่หยุดเธอไว้ กัดริมฝีปากก่อน และจากนั้นจึงถอดสร้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status