บทที่ 1049

“ฉู่เฉิน นายจะเลือกทำสงครามกับหงส์เพลิง เพียงเพราะตาแก่เฉิน ธรรมดาๆ คนหนึ่ง?”

ใบหน้าของจูซิงซิ่วแสดงท่าทีโกรธขึ้นมา ตระหนักได้ดีว่าฉู่เฉินไม่ได้ล้อเล่น

เมื่อได้ยินคำพูดของจู่ซิงซู่ ฉู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างโกรธเคือง

“ฮ่าๆ แกคิดว่าผู้อาวุโสเฉินเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งจริงๆ เหรอ? ขอถามหน่อยเถอะ ถ้าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง แล้วนั่นหมายถึงอะไร? ผู้อาวุโสเฉินทำอะไรเพื่อต้าเซี่ยมากมายกว่าที่แกจะจินตนาการได้ เขาปกป้องประเทศแห่งนี้อย่างลับๆ มาหลายปี ถ้าไม่มีการปกป้องของเขา แกจะเติบโตขึ้นมาอย่างสงบสุข เดินบนเส้นทางแห่งวรยุทธ หรือแม้แต่ไปเลียขาหงส์เพลิงได้ยังไง”

คำพูดของฉู่เฉิน ทำให้จู่ซิงซู่รู้สึกละอายใจอย่างมาก

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จู่ซิงซู่ก็ได้สติขึ้นมา

ตัวเองเป็นผู้ส่งสารของหงส์เพลิง จะปล่อยให้ฉู่เฉินหักหน้าแบบนี้ได้ยังไง

“ถ้าไม่มีตาแก่เฉินก็คงยังมีผู้อาวุโสหลี่อยู่ อย่าคิดว่าตาแก่เฉินพิซงพิเศษอะไรขนาดนั้นไปหน่อยเลย หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ฉู่เฉิน ถ้าแกยังดื้อรั้นขัดคำสั่งของหงส์เพลิงและยอมให้ซวนหวู่เข้าไปในเมืองหลวงอีก พวกเราก็จะมีแต่ต้องต่อสู้กันเท่านั้น”

จู่ซิงซู่มองไปท