วันถัดมา
ไลลาลากร่างกายที่หนักอึ้งลุกออกจากเตียงกว้าง ก่อนจะมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่ เมื่อคืนไม่รู้ว่าเสร็จกันไปกี่ยก เธอจำไม่ได้เลย รู้แต่ว่าเขาค่อนข้างหนักหน่วง เธอเจ็บและแสบตรงนั้นไปหมด แต่พอสมองนึกภาพของแก่นกายเท่าแขนแล้วไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแสบขนาดนี้
"โอย ฉีกไปหมดแล้วมั้ง หอยเนี่ย!" หญิงสาวพึมพำขณะที่กำลังประคองสังขารของตนเองลงจากเตียง
เธอรีบก้มหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ แต่พอออกมาก็เห็นอีกฝ่ายนั้นตื่นแล้ว
เขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนเตียง พอเธอเดินออกมาก็ได้สบตากันพอดี สายตานั้นเย็นชา ไร้ความรู้สึก และก็เป็นครั้งแรก ที่ได้เห็นรอยสักของเขา แขนทั้งสองข้างและคอ ยกเว้นก็แต่หน้าอกที่ไม่เห็นมี แถมหุ่นดีใช่ย่อยเลยด้วยนะ
"นะ หนูจะกลับแล้ว"
"เงินวางอยู่นั่น"
"....." ไลลามองไปที่โต๊ะ เธอเห็นเงินปึกนึงวางอยู่ ซึ่งก็เป็นปึกเงินแสนนั่นแหละ เขาให้เธอเป็นแสนเลยจริงๆ เหรอเนี่ย ใจป้ำสุดๆ เลยผู้ชายคนนี้
"ฉันจะไปส่ง นั่งรอก่อน"
"แต่ว่า..."
"นั่งรอ" ชายหนุ่มพูดย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว มันเป็นการออกคำสั่งที่ไม่ต้องการให้เธอปฏิเสธหรือขัดใจ
ไลลาจำเป็นต้องนั่งรอ จนกระทั่งเขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ จากนั้นทั้งสองก็ออกไปพร้อมกัน
"เธอพักอยู่ไหน?"
"หอของมหาลัยค่ะ"
"บอกทางด้วยก็แล้วกัน"
"ค่ะ"
ระหว่างทางไม่มีการสนทนาอะไรเลยนอกจากเธอจะคอยบอกทางแก่เขา แต่ในขณะเดียวกันไลลาก็นั่งจิ้มโทรศัพท์ไม่หยุดเพราะต้องตอบคำถามของเพื่อนสนิทที่ส่งข้อความมารัวๆ หลังจากที่เธอหายไปทั้งคืน เล่นเอาเพื่อนสนิทเป็นห่วงแทบแย่
"คุยกับใคร?"
"เพื่อนค่ะ"
"....." เขาไม่ได้ตอบ แต่สีหน้าก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เหมือนคนที่กำลังไม่พอใจอะไรอยู่ จนกระทั่งรถของเขาเข้ามาจอดที่ใต้หอพักของเธอ
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ไลลาหันไปพูดขอบคุณ พร้อมกับปลดสายเข็มขัดเตรียมจะลงจากรถ
"อยู่กับใคร?"
"เพื่อนสนิทค่ะ"
"ผู้หญิง หรือผู้ชาย"
"ถามแปลกนะคะ หอพักของมหาลัยเขาก็แยกเป็นหญิงและชายอยู่แล้วนี่คะ"
"....." ไม่ตอบอีกแล้ว
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูไปก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว..." เขาไม่ได้ห้ามเธอแค่คำพูดอย่างเดียว มือหนาเอื้อมมาคว้าแขนของเธอไว้ด้วย ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอลอยขึ้นอย่างง่ายดาย ไปอยู่บนตักของเขาและกระซิบคำพูดที่มันทำเอาเธอขนลุกวาบไปทั้งตัว "อยากว่ะ"
"ดะ เดี๋ยว นี่มันในรถนะคะ"
"รถมีฟิล์มกระจกดำ คนนอกมองไม่เห็นหรอก"
"คะ คุณเจย์..."
"นั่งนิ่งๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
"......" เธอได้แต่นั่งตัวเกร็ง มองการกระทำของเขา เพราะนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยหรือเปล่านะ ถึงได้รู้สึกถึงความใหญ่โต ภายใต้กางเกงที่เขาใส่อยู่ เธอรู้สึกได้ถึงส่วนนั้น มันแข็งและร้อนมาก
คนตัวโตเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักในรถ ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมา พอดูใกล้ๆ ถึงเห็นว่ามันคือกล่องถุงยาง ซึ่งถูกเปิดใช้แล้ว และเหลืออยู่ในกล่องเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น
"ยกตัวขึ้นหน่อย อย่าหนีนะ ฉันเล่นงานเธอแน่!"
"......" เธอทำตามที่เขาพูด
ชายหนุ่มรูดซิปกางเกง จับเอาแก่นกายใหญ่โตมโหฬารของตัวเองออกมา จากนั้นก็ชักรูดอยู่ 2-3 ครั้ง และแกะถุงยางสวมเข้าไป
"นั่งทับลงมา ค่อยๆ ล่ะ"
"จะทำในรถ จริงๆ เหรอคะ?"
"แข็งขนาดนี้แล้ว เธอจะให้ฉันกลับไปสภาพนี้หรือไงไลลา?"
"......"
เธอหมดสิทธิ์ปฏิเสธเขา มือหนาสอดล้วงเข้าไปใต้กระโปรงทรงพลีทของเธอ ปลายนิ้วเกี่ยวกระหวัดชุดชั้นในของเธอแหวกออกไปด้านข้าง ร่างกายใหญ่โตของเขาขยับเล็กน้อย เพื่อให้แก่นกายของตัวเองอยู่ตรงกับช่องทางรักคับแคบของเธอ
"นั่งทับลงมาสิ"
"....." เธอค่อยๆ ทำตามที่เขาบอก บอกตามตรงเลยว่าความรู้สึกแสบมันเวียนกลับมาอีกแล้ว รู้สึกเหมือนช่องทางมันขยายออก มันแสบซี๊ดจนบอกไม่ถูกเลย ร่างบางค่อยๆ กดตัวเองลงมา ให้ช่องทางรักของตัวเองกลืนกินท่อนเอ็นอย่างช้าๆ เธอไม่รู้ว่ามันเข้าไปลึกเท่าไหร่แล้ว แต่ทุกครั้งที่กดตัวลงไป เธอรู้สึกคับแน่น รู้สึกจุก รู้สึกว่าท้องมันแน่นไปหมดเลย
"แบบนั้นแหละไลลา เด็กดีของฉัน"
"....." หัวใจของเธอมันเต้นโครมๆ เมื่อจู่ๆ คนตรงหน้าก็พูดออกมาอย่างนั้น ทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกัน และมีอะไรกันครั้งแรกแท้ๆ แต่เขากลับทำเหมือนกับว่ารู้จักเธอมานาน แถมยังเรียกชื่อเธอ เหมือนคนสนิทกันอีกต่างหาก
"ไหนลองขย่มหน่อยซิ แล้วฉันจะให้เงินเธอ เพิ่มอีกเท่าตัว"
"แล้วถ้าหนูไม่ทำล่ะ เงินที่คุณให้หนูมา มันก็พอจ่ายค่าเทอมแล้วนะคะ"
"ก็เอาสิ เพราะถ้าเธอไม่ขย่ม ฉันก็จะกระแทกสวนขึ้นไป ให้เธอจุกเอง!"
"......" เธอนิ่งไปอยู่ครู่นึง ก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆ โยกขยับตัวเองขึ้นลง ขย่มบนตัวของเขาอย่างเนิบนาบ เพราะส่วนกายของเขานั้นมันค่อนข้างใหญ่โต ทุกครั้งที่เธอขยับ หรือทุกครั้งที่เขากระแทกสวนขึ้นมา มันทำเอาเธอจุกจนพูดไม่ออกเลย
เป็นเพราะไม่มีเจลหล่อลื่นหรือเปล่านะ ถึงได้รู้สึกฝืดเคืองแบบนี้ น้ำของเธอที่มีมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้เท่าไหร่เลย ยิ่งใส่ถุงยางแบบนี้ ยิ่งฝืดเคืองเข้าไปใหญ่
"ไลลา...อย่าบีบนักสิ จะรัดของฉันให้ขาดเลยหรือไง" สีหน้าของเขาดูเหมือนคนที่กำลังเจ็บปวด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะพอใจกับการกระทำของเธอด้วย
"หนูห้ามไม่ได้สักหน่อย มันเป็นไปเองนะ"
"ผ่อนคลายสิเด็กดี"
พูดจบเขาก็ใช้มือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอและแหวกมันออก เผยให้เห็นเต้าอวบที่ถูกปกปิดด้วยบราสีเนื้อ ดูภายนอกเธอไม่ได้น่ามองอะไรเลย ออกจะเตี้ย แถมยังดูอวบอีกต่างหาก ใครจะไปรู้ว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้
เธอไม่ตรงสเปกของเขาเลยสักนิด เขาชอบผู้หญิงสูง ชอบผู้หญิงขาว และหุ่นดี รูปร่างเพรียวเหมือนนางแบบ
แต่ตอนนี้ชักเริ่มจะเปลี่ยนใจแล้วสิ ชักเริ่มจะชอบผู้หญิงเจ้าเนื้อขึ้นมาแล้วล่ะ เวลากระแทก แล้วเนื้อมันกระทบกัน เสียงเนื้อมันตันดี แถมทุกครั้งที่ตีลงไปบนก้นขาวๆ ของเธอ มันก็โคตรจะได้อารมณ์เลยอีกด้วย
"จะเสร็จแล้วไลลา ขย่มแรงกว่านี้อีก!"
ไม่นานนักน้ำกามสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกมาผ่านเกราะป้องกัน ไลลารีบลุกออกมาจัดแจงตัวเอง ก่อนจะลงจากรถทั้งที่ขายังสั่นอยู่ โดยที่ไม่ได้ถามถึงเงินจากเขาเลยสักนิด เพราะเงินก้อนหลักแสนที่เพิ่งได้มามันก็มากพอจะจ่ายค่าเทอมแล้ว และยังเหลือใช้ได้อีกบานเลย
หลังจากที่ไลลาลงจากรถไปแล้ว เขาก็นั่งมองเธอจากในรถพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ มองแผ่นหลังของหญิงสาวที่รีบเดินออกไป โดยที่ไม่ได้หันกลับมามองเขาเลย เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงซ้ำสองเลย เธอเป็นคนแรกที่ยอมให้นอนร่วมเตียงด้วย(สลบคู่) และกลับมากินเธอซ้ำสอง และอาจจะมีครั้งต่อไป
"เด็ดดวงขนาดนี้ ฉันไม่ปล่อยเธอไปหรอก ไลลา!"
พอกลับมาถึงห้องไลลาก็ถูกเพื่อนซักถามอยู่ยาวนานเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ ว่าเมื่อคืนเธอไปเจออะไรมาบ้าง เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง และก็ไม่ได้อยากโกหกอะไรเลย แต่สถานการณ์ของเธอในตอนนี้มันยังไม่พร้อมจริงๆ"เมื่อคืนรู้ไหมว่ากูพยายามส่งข้อความพยายามติดต่อหามึง ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บุกไปที่บริษัทที่เอามึงไปส่งไว้""ก็ดีแล้วที่ไม่ไป"".....""ที่บริษัทนั้นตกกลางคืนแล้วเวรยามมันแน่นหนา เดี๋ยวจะเป็นปัญหากันเปล่าๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ""อืมๆ รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหมดแล้วมึงเนี่ย"ไลลาทำตามที่เพื่อนของเธอบอก เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะรู้สึกเหนียวตัวจนบอกไม่ถูก และตรงส่วนนั้นก็มีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนเปื้อนกางเกงในไปหมดอีกด้วยจากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและหลับปุ๋ยไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่เพื่อนมาปลุก วันนี้เธอมีเรียนตอนบ่าย ปกติเธอไม่ได้มานอนหลับจนไม่รู้เวลาอย่างนี้เลยเวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็นก๊อกๆๆ ~หญิงสาวเคาะประตูห้อง ถึงแม้จะเป็นห้องทำงานของเขา แต่เธอก็ไม่อยากเข้าไปเห็นภาพที่มันไม่ควรจะเห็น ถ้าหากเธอพรวดพราดเข้าไป แล้วเจอเขากำลังบรร
บริษัทแห่งหนึ่งหญิงสาวในชุดนักศึกษา อายุราวๆ 20 ปีต้นๆ ได้ กำลังเดินเข้าไปในออฟฟิศ ซึ่งติดป้ายประกาศรับสมัครพนักงานช่วยงานหนึ่งตำแหน่ง ไม่รู้หรอกว่าตำแหน่งอะไร แต่สำหรับงานพาร์ทไทม์ที่ได้เงินเดือนดีขนาดนี้ มันก็ควรจะคว้าไว้ไม่ใช่เหรอแค่งานพาร์ทไทม์ แต่เงินเดือนกลับมากกว่างานประจำของพนักงานบางคนอีกใครจะว่าเธอหน้าเงินก็ช่าง จะว่ายังไงก็แล้วแต่ เพราะสิ่งที่ขับเคลื่อนชีวิตของเธอได้ก็คือเงินเท่านั้น มีเงินก็เท่ากับไม่อดตายร่างบางเดินตามผู้จัดการเข้าไปด้านใน ซึ่งเขาบอกว่าเธอต้องเข้าไปดีลกับเจ้านายของเขาอีกที นั่นมันก็น่าแปลกอยู่นะ ทำอย่างกับว่าเธอมาสมัครเป็นเด็กเสี่ยงั้นแหละ"รออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวพี่ไปบอกเจ้านาย ถ้าเขาอนุญาตแล้วค่อยเข้าไป""ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าตอบรับหงึกๆ มองดูคนที่พาเธอเดินมาทิ้งไว้หน้าห้องห้องนึง สักพักเขาก็เดินออกมา"เข้าไปได้เลยนะ""เดี๋ยวสิคะ แล้วพี่ล่ะ?" เธอรีบทัดทาน จู่ๆ ก็บอกให้เธอเข้าไป แต่ตัวเองจะเดินออกไปเนี่ยนะ เขาต้องเป็นคนพาเธอไปไม่ใช่เหรอ"หมดหน้าที่แล้ว จะอยู่ทำไม?""อ่าว...ก็นึกว่าพี่จะเป็นคนนำหนูเข้าไป..." เธอพูดเสียงแผ่ว เพราะคิดแบบนั้นจริงๆ ถึงตอนนี้ก
มหาวิทยาลัยEE"อีลัย"เป็นภาษาที่เพื่อนเรียก ( ซึ่งเอามาจากคำว่า บรรลัย ) เพราะไม่ว่าจะทำอะไรต้องมีเรื่องให้วุ่นวายตลอด แต่มันก็เป็นเพียงการเรียกในกลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้น"ว่า?""มึงได้งานแล้วจริงดิ?""เออ ได้แล้ว""งานอะไรวะ?""ยังไม่รู้""อีบ้า สมัครงานยังไงไม่รู้ว่างานอะไรวะ!" เพื่อนสนิทด่าเข้าให้"....." หญิงสาวนั่งเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไร แต่มันก็สมควรแล้วแหละที่เพื่อนสนิทจะด่า เพราะเธอดันเป็นคนที่สะเพร่าเหมือนกัน ยิ่งอะไรที่ได้เงินแบบง่ายๆ เธอยิ่งไม่ทันได้คิดเลย หน้ามืดตามัวยอมรับแบบส่งๆ ก็มีก็ชีวิตของเธอมันเป็นแบบนี้นี่นา งานไหนที่ได้เงินง่ายเธอก็รับไว้หมดแหละ ยิ่งสถานการณ์ของเธอในตอนนี้อีก เธอรับงานนี้อย่างไม่ลังเลเลย งานพาร์ทไทม์ที่เคยทำเงินเดือนก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ ยิ่งเจอผู้จัดการเผด็จการเอาเปรียบลูกน้องอีก ถ้าไม่รับงานนี้เธอถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยแน่ๆ เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมทั้งเก่าและใหม่"แล้วมึงไม่รู้เลยเหรอ ว่างานคร่าวๆ มันคืออะไร?""ขอแค่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ต้องขายตัว แค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง" เห็นแรงๆ ดูร้ายๆ แบบนี้ เธอก็ยังเก็บซิงของเธอเอาไว้อยู่นะ ไม่ได้หวงตัวขนาดนั้น
ไลลาได้รับมอบหมายไปให้รับคน ซึ่งน่าจะเป็นผู้หญิง ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง พร้อมกับคนของเจย์เลอร์ พอมาถึงเธอก็เดินเข้าไปข้างใน ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูต่างพากันจับจ้องมองราวกับว่าเธอมันน่ากินอะไรอย่างนั้นแต่พอเห็นว่าเธอมากับใคร ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง แม้กระทั่งจะพูดแซวก็ยังไม่กล้า"สวัสดีค่ะคุณหยีใช่ไหมคะ?" เธอเดินเข้าไปทักทายหญิงสาวคนนึง ที่ดูเหมือนว่าจะยืนรอใครอยู่"เธอเป็นใคร?" หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมกับไล่สายตามองเหมือนดูถูก ก็แหงล่ะเธอมาที่นี่ทั้งที่ยังใส่ชุดนักศึกษานี่นาและสิ่งที่เธอทำก็ไม่ต่างอะไรจากแม้เล้าเลยสักนิด"ฉันเป็นคนของคุณเจย์ค่ะ ฉันมารับคุณ" ไลลารีบแสดงตัว"อะไรกัน นี่ให้เด็กเหลือขอมารับฉันงั้นเหรอ?" สายตาที่มองเหมือนดูถูกมันก็น่าโกรธแล้วนะ นี่ยังใช้คำพูดแบบนี้อีก โกรธแหละแต่ข่มอารมณ์ไว้อยู่ เธอเป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ยอมคนขนาดนั้นสักหน่อย"....." ไลลาไม่ได้ตอบ เธอได้แต่ท่องไว้ว่านี่คืองาน ข่มอารมณ์ และกัดฟันพูดประโยคต่อไป "เชิญขึ้นรถค่ะ""ฉันไม่ไป ให้เด็กแบบนี้เนี่ยนะมารับฉัน?""แล้วคุณหยีจะให้ทำยังไงคะ?""ให้เจย์มารับฉันเอง""เรื่องนี้คุณคงต้องไปคุยกับเจย์เองนะครั
พอกลับมาถึงห้องไลลาก็ถูกเพื่อนซักถามอยู่ยาวนานเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ ว่าเมื่อคืนเธอไปเจออะไรมาบ้าง เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง และก็ไม่ได้อยากโกหกอะไรเลย แต่สถานการณ์ของเธอในตอนนี้มันยังไม่พร้อมจริงๆ"เมื่อคืนรู้ไหมว่ากูพยายามส่งข้อความพยายามติดต่อหามึง ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บุกไปที่บริษัทที่เอามึงไปส่งไว้""ก็ดีแล้วที่ไม่ไป"".....""ที่บริษัทนั้นตกกลางคืนแล้วเวรยามมันแน่นหนา เดี๋ยวจะเป็นปัญหากันเปล่าๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ""อืมๆ รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหมดแล้วมึงเนี่ย"ไลลาทำตามที่เพื่อนของเธอบอก เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะรู้สึกเหนียวตัวจนบอกไม่ถูก และตรงส่วนนั้นก็มีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนเปื้อนกางเกงในไปหมดอีกด้วยจากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและหลับปุ๋ยไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่เพื่อนมาปลุก วันนี้เธอมีเรียนตอนบ่าย ปกติเธอไม่ได้มานอนหลับจนไม่รู้เวลาอย่างนี้เลยเวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็นก๊อกๆๆ ~หญิงสาวเคาะประตูห้อง ถึงแม้จะเป็นห้องทำงานของเขา แต่เธอก็ไม่อยากเข้าไปเห็นภาพที่มันไม่ควรจะเห็น ถ้าหากเธอพรวดพราดเข้าไป แล้วเจอเขากำลังบรร
วันถัดมาไลลาลากร่างกายที่หนักอึ้งลุกออกจากเตียงกว้าง ก่อนจะมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่ เมื่อคืนไม่รู้ว่าเสร็จกันไปกี่ยก เธอจำไม่ได้เลย รู้แต่ว่าเขาค่อนข้างหนักหน่วง เธอเจ็บและแสบตรงนั้นไปหมด แต่พอสมองนึกภาพของแก่นกายเท่าแขนแล้วไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแสบขนาดนี้"โอย ฉีกไปหมดแล้วมั้ง หอยเนี่ย!" หญิงสาวพึมพำขณะที่กำลังประคองสังขารของตนเองลงจากเตียงเธอรีบก้มหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ แต่พอออกมาก็เห็นอีกฝ่ายนั้นตื่นแล้วเขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนเตียง พอเธอเดินออกมาก็ได้สบตากันพอดี สายตานั้นเย็นชา ไร้ความรู้สึก และก็เป็นครั้งแรก ที่ได้เห็นรอยสักของเขา แขนทั้งสองข้างและคอ ยกเว้นก็แต่หน้าอกที่ไม่เห็นมี แถมหุ่นดีใช่ย่อยเลยด้วยนะ"นะ หนูจะกลับแล้ว""เงินวางอยู่นั่น""....." ไลลามองไปที่โต๊ะ เธอเห็นเงินปึกนึงวางอยู่ ซึ่งก็เป็นปึกเงินแสนนั่นแหละ เขาให้เธอเป็นแสนเลยจริงๆ เหรอเนี่ย ใจป้ำสุดๆ เลยผู้ชายคนนี้"ฉันจะไปส่ง นั่งรอก่อน""แต่ว่า...""นั่งรอ" ชายหนุ่มพูดย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว มันเป็นการออกคำสั่งที่ไม่ต้องการให้เธอปฏิเสธหรือขัดใจไลลาจำเป็นต้องนั่งรอ จนกระท
ไลลาได้รับมอบหมายไปให้รับคน ซึ่งน่าจะเป็นผู้หญิง ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง พร้อมกับคนของเจย์เลอร์ พอมาถึงเธอก็เดินเข้าไปข้างใน ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูต่างพากันจับจ้องมองราวกับว่าเธอมันน่ากินอะไรอย่างนั้นแต่พอเห็นว่าเธอมากับใคร ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง แม้กระทั่งจะพูดแซวก็ยังไม่กล้า"สวัสดีค่ะคุณหยีใช่ไหมคะ?" เธอเดินเข้าไปทักทายหญิงสาวคนนึง ที่ดูเหมือนว่าจะยืนรอใครอยู่"เธอเป็นใคร?" หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมกับไล่สายตามองเหมือนดูถูก ก็แหงล่ะเธอมาที่นี่ทั้งที่ยังใส่ชุดนักศึกษานี่นาและสิ่งที่เธอทำก็ไม่ต่างอะไรจากแม้เล้าเลยสักนิด"ฉันเป็นคนของคุณเจย์ค่ะ ฉันมารับคุณ" ไลลารีบแสดงตัว"อะไรกัน นี่ให้เด็กเหลือขอมารับฉันงั้นเหรอ?" สายตาที่มองเหมือนดูถูกมันก็น่าโกรธแล้วนะ นี่ยังใช้คำพูดแบบนี้อีก โกรธแหละแต่ข่มอารมณ์ไว้อยู่ เธอเป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ยอมคนขนาดนั้นสักหน่อย"....." ไลลาไม่ได้ตอบ เธอได้แต่ท่องไว้ว่านี่คืองาน ข่มอารมณ์ และกัดฟันพูดประโยคต่อไป "เชิญขึ้นรถค่ะ""ฉันไม่ไป ให้เด็กแบบนี้เนี่ยนะมารับฉัน?""แล้วคุณหยีจะให้ทำยังไงคะ?""ให้เจย์มารับฉันเอง""เรื่องนี้คุณคงต้องไปคุยกับเจย์เองนะครั
มหาวิทยาลัยEE"อีลัย"เป็นภาษาที่เพื่อนเรียก ( ซึ่งเอามาจากคำว่า บรรลัย ) เพราะไม่ว่าจะทำอะไรต้องมีเรื่องให้วุ่นวายตลอด แต่มันก็เป็นเพียงการเรียกในกลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้น"ว่า?""มึงได้งานแล้วจริงดิ?""เออ ได้แล้ว""งานอะไรวะ?""ยังไม่รู้""อีบ้า สมัครงานยังไงไม่รู้ว่างานอะไรวะ!" เพื่อนสนิทด่าเข้าให้"....." หญิงสาวนั่งเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไร แต่มันก็สมควรแล้วแหละที่เพื่อนสนิทจะด่า เพราะเธอดันเป็นคนที่สะเพร่าเหมือนกัน ยิ่งอะไรที่ได้เงินแบบง่ายๆ เธอยิ่งไม่ทันได้คิดเลย หน้ามืดตามัวยอมรับแบบส่งๆ ก็มีก็ชีวิตของเธอมันเป็นแบบนี้นี่นา งานไหนที่ได้เงินง่ายเธอก็รับไว้หมดแหละ ยิ่งสถานการณ์ของเธอในตอนนี้อีก เธอรับงานนี้อย่างไม่ลังเลเลย งานพาร์ทไทม์ที่เคยทำเงินเดือนก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ ยิ่งเจอผู้จัดการเผด็จการเอาเปรียบลูกน้องอีก ถ้าไม่รับงานนี้เธอถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยแน่ๆ เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมทั้งเก่าและใหม่"แล้วมึงไม่รู้เลยเหรอ ว่างานคร่าวๆ มันคืออะไร?""ขอแค่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ต้องขายตัว แค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง" เห็นแรงๆ ดูร้ายๆ แบบนี้ เธอก็ยังเก็บซิงของเธอเอาไว้อยู่นะ ไม่ได้หวงตัวขนาดนั้น
บริษัทแห่งหนึ่งหญิงสาวในชุดนักศึกษา อายุราวๆ 20 ปีต้นๆ ได้ กำลังเดินเข้าไปในออฟฟิศ ซึ่งติดป้ายประกาศรับสมัครพนักงานช่วยงานหนึ่งตำแหน่ง ไม่รู้หรอกว่าตำแหน่งอะไร แต่สำหรับงานพาร์ทไทม์ที่ได้เงินเดือนดีขนาดนี้ มันก็ควรจะคว้าไว้ไม่ใช่เหรอแค่งานพาร์ทไทม์ แต่เงินเดือนกลับมากกว่างานประจำของพนักงานบางคนอีกใครจะว่าเธอหน้าเงินก็ช่าง จะว่ายังไงก็แล้วแต่ เพราะสิ่งที่ขับเคลื่อนชีวิตของเธอได้ก็คือเงินเท่านั้น มีเงินก็เท่ากับไม่อดตายร่างบางเดินตามผู้จัดการเข้าไปด้านใน ซึ่งเขาบอกว่าเธอต้องเข้าไปดีลกับเจ้านายของเขาอีกที นั่นมันก็น่าแปลกอยู่นะ ทำอย่างกับว่าเธอมาสมัครเป็นเด็กเสี่ยงั้นแหละ"รออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวพี่ไปบอกเจ้านาย ถ้าเขาอนุญาตแล้วค่อยเข้าไป""ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าตอบรับหงึกๆ มองดูคนที่พาเธอเดินมาทิ้งไว้หน้าห้องห้องนึง สักพักเขาก็เดินออกมา"เข้าไปได้เลยนะ""เดี๋ยวสิคะ แล้วพี่ล่ะ?" เธอรีบทัดทาน จู่ๆ ก็บอกให้เธอเข้าไป แต่ตัวเองจะเดินออกไปเนี่ยนะ เขาต้องเป็นคนพาเธอไปไม่ใช่เหรอ"หมดหน้าที่แล้ว จะอยู่ทำไม?""อ่าว...ก็นึกว่าพี่จะเป็นคนนำหนูเข้าไป..." เธอพูดเสียงแผ่ว เพราะคิดแบบนั้นจริงๆ ถึงตอนนี้ก