พอกลับมาถึงห้องไลลาก็ถูกเพื่อนซักถามอยู่ยาวนานเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ ว่าเมื่อคืนเธอไปเจออะไรมาบ้าง เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง และก็ไม่ได้อยากโกหกอะไรเลย แต่สถานการณ์ของเธอในตอนนี้มันยังไม่พร้อมจริงๆ
"เมื่อคืนรู้ไหมว่ากูพยายามส่งข้อความพยายามติดต่อหามึง ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่บุกไปที่บริษัทที่เอามึงไปส่งไว้"
"ก็ดีแล้วที่ไม่ไป"
"....."
"ที่บริษัทนั้นตกกลางคืนแล้วเวรยามมันแน่นหนา เดี๋ยวจะเป็นปัญหากันเปล่าๆ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"
"อืมๆ รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหมดแล้วมึงเนี่ย"
ไลลาทำตามที่เพื่อนของเธอบอก เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะรู้สึกเหนียวตัวจนบอกไม่ถูก และตรงส่วนนั้นก็มีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนเปื้อนกางเกงในไปหมดอีกด้วย
จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและหลับปุ๋ยไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่เพื่อนมาปลุก วันนี้เธอมีเรียนตอนบ่าย ปกติเธอไม่ได้มานอนหลับจนไม่รู้เวลาอย่างนี้เลย
เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น
ก๊อกๆๆ ~
หญิงสาวเคาะประตูห้อง ถึงแม้จะเป็นห้องทำงานของเขา แต่เธอก็ไม่อยากเข้าไปเห็นภาพที่มันไม่ควรจะเห็น ถ้าหากเธอพรวดพราดเข้าไป แล้วเจอเขากำลังบรรเลงบทรักอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เขาอาจจะไม่พอใจเธอได้
"เข้ามาสิ"
"วันนี้คุณเจย์จะให้หนูทำอะไรคะ?"
"ปกติเธอจะต้องคอยติดตามฉัน คอยอำนวยความสะดวกให้ฉัน ทั้งเสื้อผ้า ทั้งเรื่องการกิน เธอต้องตัวติดกับฉัน" หรือเรียกง่ายๆ ว่าเธอเป็นคนรับใช้ส่วนตัว แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้เนี่ยสิ เธอติดตามเขาไม่ได้ เธออยู่ตัวติดกับเขาไม่ได้
"ไม่เห็นมีใครบอกเลย แต่หนูต้องเรียน คงติดตามคุณเจย์ไม่ได้หรอกค่ะ" เธอบอกเหตุผล และถ้าต่อไปเขาจะไม่จ้างเธอเป็นพนักงานต่อเธอก็จะไม่มีปัญหา
"....."
"เอาอย่างนี้ไหมคะ เดี๋ยวพอเลิกเรียนทุกวันหนูจะไปที่คอนโดของคุณเจย์ จะเก็บเสื้อผ้าซักให้ แล้วจะเตรียมอาหารเย็นไว้ให้"
"ฉันไม่เอา วันนี้ไม่ต้องทำอะไร กลับไปเก็บเสื้อผ้า ฉันจะให้คนไปรอรับที่หอ"
"แต่ว่า..."
"หรือเธอจะให้ฉันบอกเรื่องของเรากับเพื่อนสนิทของเธอล่ะ?"
"คุณเจย์ขู่หนูเหรอคะ?"
"หน้าตาอย่างฉัน คิดว่าพูดเล่นอยู่หรือไง" ชายหนุ่มทำหน้าจริงจัง จากที่ปกติเขาก็เป็นคนหน้านิ่งและจริงจังอยู่แล้ว พอมาพูดแบบนี้ มันทำเอาเธอทำตัวไม่ถูกเลย
"....." คนตัวเล็กยืนนิ่ง เม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะก้มหน้าลง เธอไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้เลยแฮะ ปกติเธอเป็นคนสู้คน และเถียงกลับถ้าหากมันไม่ถูกต้อง แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับไม่กล้าแม้แต่จะเถียงหรืออ้าปากตอบโต้เลย
"กลับไปเก็บเสื้อผ้า ของใช้ที่จำเป็น เสื้อผ้าเก่าๆ ไม่ต้องเอามา เดี๋ยวฉันจะพาไปซื้อใหม่ รวมถึงเสื้อในเก่าๆ ของเธอด้วย"
"คะ คุณเจย์!" ไลลามีท่าทีเขินอายพร้อมกับรีบเอามือปิดหน้าอกของตัวเอง
"ฉันเห็นมาหมดแล้ว จะอายอะไรอีก"
"ทะ ทำไมต้องมาบูลลี่เสื้อในกันด้วยเล่า! มันไม่ได้เก่าสักหน่อย มันยังใส่ได้" เจ้าตัวรีบเถียง มันยังไม่ยานสักหน่อย ยางยืดมันยังอยู่ดี แค่สีมันตกตอนซักก็เท่านั้นเอง มันก็เลยดูเก่า
"สีซีดขนาดนั้นเนี่ยนะ"
"....." เธอได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้ง ไม่ได้ตอบกลับอะไรเขา
"รีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าได้แล้ว คนของฉันจะพาไปส่งที่คอนโด หลังจากนี้อีกสามชั่วโมง ฉันจะกลับไป ทุกอย่างต้องเสร็จเรียบร้อย"
"คุณเจย์ จะเลี้ยงหนูเหรอ?" ไลลาถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอเองก็พอจะรู้เรื่องนี้มาบ้างอยู่เหมือนกัน ในรั้วมหาวิทยาลัย มีหลายอย่างที่เธอรับรู้ บางอย่างก็ทำให้เธอตกใจ แต่บางอย่างเธอก็ชิน
"หมายถึง?"
"ก็หมายถึง เลี้ยงหนูไว้เป็นเด็กเสี่ยไง อะไรประมาณนั้นแหละ"
"ก็แล้วแต่เธอจะคิด"
"คุณเจย์..."
"รีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าซะสิ จะมัวถามซักไซ้อะไรอยู่ได้ คืนนี้ได้คุยกันทั้งคืนแน่นอน"
"......"
สุดท้ายไลลาก็ต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้าที่หอพักของเธอ ถึงแม้จะถูกซักไซ้จากเพื่อนสนิทไม่น้อย แต่ก็ห้ามเธอไม่ได้ ถึงเขาจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่เขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรขนาดนั้น อย่างน้อยเธอก็ไว้ใจเขาได้มากกว่าคนในครอบครัว
ไม่นานไลลาก็มาถึงที่คอนโดของเจย์เลอร์ ครั้งแรกที่เธอได้เห็นคอนโดใหญ่กว่าบ้านขนาดนี้ มันทั้งกว้างและใหญ่มากๆ
"ห้องทุกห้อง สามารถเลือกอยู่ได้ ส่วนคุณเจย์อยู่ข้างบน ห้องครัวอยู่ทางโน้น ที่นี่จะมีแม่บ้านมาทำงานบ้านทุกอาทิตย์" คนที่พาเธอมาส่ง แนะนำให้เธอได้รู้จักกับคอนโด ที่แสนกว้างใหญ่นี้
"อ้าว...มีแม่บ้านแล้ว ทำไมถึงให้หนูมาทำงานที่นี่ล่ะ?"
"แม่บ้านเขาทำงานบ้าน เขาไม่ได้ตัวติดกับคุณเจย์สักหน่อย"
"อ๋อ...."
"เอาเสื้อผ้าไปเก็บในห้อง แล้วก็ทำตามคำสั่งของคุณเจย์ อีกหนึ่งชั่วโมงเขาก็จะกลับมาแล้ว"
"พี่..."
"หืม?"
"ทำไม จู่ๆ คุณเจย์ถึงรับหนูเข้าทำงานล่ะ?"
"ไม่รู้สิ ปกติคุณเจย์ไม่ชอบของแปลก สงสัยถูกใจหมูแคระเข้าให้แล้ว"
"พี่อ่ะ!" เจ้านายกับลูกน้อง เหมือนกันเป๊ะเลย ชอบ bully หุ่นคนอื่น อย่าให้ถึงคราวบ้างเถอะ ตอนนี้ก็บูลลี่ได้อยู่นะ พ่อเสาไม้ยูคา คนอะไรตั้งตรงตระหง่านเชียว แถมตัวขาวอีกต่างหาก นี่ถ้าผมเขียวอีกสักหน่อย ใช่เลยล่ะ
"เท่าที่อยู่กับคุณเจย์มา ผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบตามใจ ชอบเอาใจ เพื่อให้คุณเจย์ถูกใจ แต่เราเป็นคนแรก ที่กล้าเถียง"
"เถียงเหรอ?" เธอทำหน้างง ไปเถียงอะไรตอนไหน ที่ผ่านมาก็ไม่ได้เถียงอะไรกับเขาเลย นอกซะจากขัดคอเขาอยู่บ้าง "แบบนั้นไม่เรียกเถียงนะคะ เรียกว่าอธิบาย"
"แบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าไง"
"เจ้านายพี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
"มีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกตั้งเยอะ แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วแหละ แต่อย่าทำให้คุณเจย์โมโห"
"กลับบ้านตอนนี้ได้ไหมอ่ะ หนูไม่ทำแล้ว พี่พูดให้หนูกลัวนะเนี่ย หน้าตาเจ้านายของพี่ก็น่ากลัวอยู่แล้ว"
"เอาเสื้อผ้าไปเก็บ แล้วก็ทำงานของตัวเองต่อซะ พี่ต้องกลับแล้ว"
"พี่ทอล"
"หืม"
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"อื้ม"
ตกดึกวันเดียวกันเจย์เลอร์อยู่ที่ห้องของตัวเอง เขาเหมือนจะรอใครบางคนอยู่ สีหน้าเริ่มบูดบึ้ง คอยทอดสายตามองไปที่หน้าประตูอยู่ตลอด แต่พอไม่ได้ยินเสียง ไม่มีคนเปิดประตูเข้ามาก็เริ่มหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ไลลาเธอหายไปไหน ทั้งที่ให้มาอยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่เห็นตัวอีกเลยหลังจากที่กินข้าวอิ่ม ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอหน้าเธอคือตอนที่ไลลาไปล้างจานชายหนุ่มรออยู่แบบนั้นสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะทนไม่ได้และเป็นฝ่ายออกไปเดินตามหาเธอแทนเจย์เลอร์เดินออกมาโดยที่ใส่เพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้นทำไมต้องอายด้วยล่ะ ที่นี่ไม่มีใครอยู่นอกจากเขาและเธอนี่นา ปกติเขาก็ใส่แบบนี้อยู่แล้วด้วย"ไลลา!""อุ้ยคุณเจย์ ตกใจหมดเลยค่ะ""เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้?""ก็พักผ่อนไงคะ พี่ทอลบอกว่าให้หนูเลือกห้องนอนได้เลย หนูก็เลยนอนข้างล่าง จะได้ไม่ไปรบกวนคุณเจย์ข้างบน""เก็บของแล้วขึ้นไปบนห้องนอนของฉัน!" ออกคำสั่งเด็ดขาด"อ่าว..""ห้านาที รีบขึ้นมา""คุณเจย์คะ คุณเจย์!" เธอเรียกตามหลัง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังซะแล้วและด้วยความที่เป็นคำสั่งของเขา เธอเลยต้องเดินตามหลังขึ้นไป ไลลาเปิดประตูและเดินเข้าไป ซึ่งตอนนี้เจย์เลอร์กำลังนอนรออยู
มหาวิทยาลัยตั้งแต่ที่ได้อยู่กับเจย์เลอร์ชีวิตของไลลาก็ดีขึ้นกว่าที่คิดเยอะเลย เพราะเธอไม่ต้องไปทำงานที่มันเสี่ยงอันตราย ถึงแม้การอยู่กับเขาจะไม่ปลอดภัยขนาดนั้นแต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรรุนแรงกับเธอนอกจากเรื่องบนเตียง ที่สำคัญเธอมีเงินใช้จ่ายแบบไม่ขาดมือ ถึงขั้นได้ถือบัตรเครดิตที่ไม่จำกัดวงเงิน มันเป็นสิ่งที่เธอไม่คิดไม่ฝันเอาซะเลย"อีลัย สรุปมึงทำงานกับเขาคนนั้นแค่งานเดียวเหรอวะ?""อื้ม...""งาน...อะไร" เพื่อนสนิทถาม เพราะถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าไลลาเพื่อนสนิททำงานอะไร"ก็คล้ายๆ แม่บ้านของเขา แต่ต้องทำมากกว่านั้น ต้องติดตามเขา คอยจัดการเรื่องต่างๆ ให้เขา""แต่มึงก็ไม่ได้ติดตามเขานี่""อื้ม เขาแค่ให้กูไปอยู่ด้วย แล้วก็จัดการงานบ้านแล้วก็เรื่องส่วนตัวให้เขา""มึง...ยังไม่มีอะไรกับเขาใช่ไหมวะ""มึงจะห่วงอะไรกับเรื่องแบบนี้เนี่ย มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนแบบไหนอีเฟิร์น" ไลลาพูดติดตลก"เออกูรู้""กูโสดมาจนถึงทุกวันนี้ โดนจิ้มบ้างมันจะเป็นอะไรไปวะ กูไม่ได้เป็นเด็กแล้วนะ เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีประสบการณ์บ้างไม่ใช่หรือไง""เออกูรู้ แต่กูก็แค่เป็นห่วง กลัวมึงโดนหลอก แค่มีอะไรกันเฉยๆ แบบไม่คิดอะไรกูก็ไม่
มหาวิทยาลัย"ไลลาๆ""ห๊ะ? ว่าไง?" หญิงสาวหันไปตอบกลับเพื่อน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกัน พอจะรู้ชื่อและรู้จักกันแต่ก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น"มีคนมาหาอ่ะ เขารออยู่ที่หน้ามหาลัย""ใครเหรอ?""เขาไม่ได้บอกอ่ะ เขาแค่ให้มาบอกเธอว่าให้ออกไปหา เดี๋ยวนี้เลย""ผู้หญิงหรือผู้ชาย?" เฟิร์นถาม"ผู้ชาย""โอเค ขอบใจมากนะที่มาบอก""จ้ะ"สิ่งที่ไลลาคิดตอนนี้ก็คือ ไม่พ่อของเธอก็คงจะเป็นทอลคนสนิทของเจย์เลอร์ แต่เธอกำลังคิดว่าน่าจะเป็นพ่อของเธอมากกว่า ซึ่งจะมีบ่อยครั้งที่พ่อของเธอมายุ่งกับเธอหลังจากที่หมดเงินใช้แล้วเพราะแบบนี้แหละไลลาถึงได้ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมสักที พอจะมีเงินเข้าหน่อยก็ถูกพ่อเค้นเอาไปจนได้"อีลัยมึงจะไปจริงเหรอ?""อืม ไม่ไปก็ไม่ได้ดิ ถ้าเขาอาละวาดในมหาลัยขึ้นมาจะทำไง กูไม่อยากมีปัญหา" ไลลาตอบกลับ ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายและลุกเดินออกไป ซึ่งเพื่อนสนิทก็เดินตามมาติดๆ เพราะเป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีเข้า และถ้ามีอะไรขึ้นมาก็จะได้ช่วยเพื่อนสนิทได้ทันและเป็นพยานให้ได้ไลลาเดินออกมาตามที่เพื่อนคนนั้นมาบอก เธอเห็นคนที่มารอเจอเธอจริงๆ และเธอก็คิดไม่ผิดเลย"พ่อ...""มาแล้วเหรอ ขอตังค์
"ใครเป็นคนทำ!""คุณเจย์ หนูไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ" ไลลาไม่รู้จะบอกยังไงดีเหมือนกัน เธอจะกล้าบอกเขาได้ยังไงว่าคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้เป็นฝีมือของคนเป็นพ่อปัญหาเรื่องครอบครัวมันก็ยากที่จะให้คนนอกเข้าใจ และเธอก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ด้วยคนตัวโตขยับเข้ามาใกล้เธออีก มือหนาจับที่คางมนประคองให้เธอเงยหน้าขึ้นไป เขาออกแรงบีบเล็กน้อยแต่เธอก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังโกรธสายตาของเจย์เลอร์มันน่ากลัว เขาน่ากลัวเอามากๆ จนเธอไม่อยากจะสบตาเลย แต่ตอนนี้เหมือนถูกล็อคทุกทาง"ตัดมือมันทิ้งเลยดีไหม ไลลา" น้ำเสียงเย็นยะเยือกนั้นเปล่งออกมา ทำเอาเธอขนลุกวาบไปทั้งตัว เพราะรู้ว่าเขาเอาจริงแน่ๆ ล่ะ ไม่ได้พูดเล่น"อยะ อย่านะคะ คุณเจย์อย่าทำ""ทำไม จะห่วงมันทำไม มันทำให้เธอต้องเจ็บนะ จะปล่อยไว้ให้มันกลับมาทำเธออีกหรือไง?" เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ"เปล่าค่ะ ที่ห้ามเพราะเขาเป็น...พ่อของหนูเอง""ว่าไงนะ" น้ำเสียงของเขาแผ่วลง ก่อนจะปล่อยมือที่จับคางของไลลาอยู่ออก มองหน้าของเธอเหมือนกำลังเค้นเอาคำตอบอีก เขารู้ว่าเธอยังพูดไม่หมด"พ่อของไลลาเป็นคนทำเองค่ะ"".....""ขอโทษนะคะ หนูไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกัน""เกิดอะไรขึ้น
วันต่อมาครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ของไลลาดังเข้ามาไม่หยุด ขณะที่เธอนั้นกำลังรีบเดินเข้าไปเรียนแข่งกับเวลา ตอนแรกก็กะว่าจะไม่รับ เพราะคิดว่าเป็นเบอร์แปลกๆ โทรมา น้อยนักที่จะมีคนรู้จักเบอร์ของเธอ"อีลัย มึงรับดิ๊ กูรำคาญ!""จิ๊! ใครวะโทรมาเอาป่านนี้" หญิงสาวล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาอย่างหงุดหงิด มันเป็นเบอร์แปลกก็จริง แต่เป็นเบอร์แปลกที่โทรเข้ามาหลายสายแล้ว"ฮัลโหล เบอร์ใครเนี่ย โทรมาอยู่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญนะ จะด่าแม่งให้!!" พอรับสายเธอก็กร่นด่าสาดใส่โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าปลายสายนั้นเป็นใครแต่เล่นโทรเข้ามาถี่ๆ ในเวลาแบบนี้มันก็น่าหงุดหงิดแหละนะ( เธอกล้าด่าฉันหรือไง ยัยหมูแคระ! )"....." ร่างเล็กหยุดชะงัก จู่ๆ ขามันก็แข็ง ก้าวเดินต่อไม่ไหวเลย และนั่นก็ทำให้เพื่อนสนิทที่กำลังเดินตีคู่กันมาหยุดเดินไปด้วย"เป็นห่าอะไรอีลัย อีกห้านาทีจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว รีบเดินเหอะ!" เพื่อนสนิทรีบเร่ง( ออกไปไม่ยอมปลุกฉันเลยนะ )"ไว้ค่อยคุยกันนะคะ หนูรีบมาเรียน"( ตอนเย็นจะไปรับ )"ไม่เอา! หนูไปรถประจำทางดีกว่า" ไลลาคุยโทรศัพท์ไปด้วยและคุยกับคนปลายสายไปด้วย เธอเถียงกับเขา เพราะไม่อยากให้
ณ สถานที่แห่งนึง จะเป็นบริษัทก็ไม่ใช่ เหมือนจะเป็นสถานบันเทิงหรูๆ กาสิโนมากกว่า ด้านในมันหรูหรามาก สีทองอร่ามไปหมดเลย คนที่เป็นเจ้าของต้องรวยมากแน่ๆ"ฉันมีประชุม เธอรออยู่ข้างนอกล่ะ อย่าไปไหน""ค่ะคุณเจย์"เขาทิ้งให้เธออยู่กับคนสนิทของตัวเอง ก่อนจะเดินไปพร้อมกับบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ที่เดินมาพร้อมกันด้วย"ที่นี่คืออะไรเหรอคะพี่ทอล?""กาสิโนน่ะ เจ้าของเป็นเพื่อนกับคุณเจย์""อ๋อ ใหญ่จัง หรูด้วย""เฮ้ยไอ้ทอล! มาด้วยเหรอวะ" จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาทักทายกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่กับไลลา ดูเหมือนว่าจะเป็นคนรู้จัก เขาหันมองเธอและยิ้มให้ด้วย ซึ่งไลลาเองก็ยิ้มตอบ"ใครวะ เด็กมึง หรือว่าเด็กใคร? น่ารักดี" เจ้าของประโยคไล่สายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ คนรู้จักของตัวเอง สายตาคู่นั้นดูหื่นกามยังไงชอบกล ทำเอาเธอรู้สึกประหม่าไม่กล้าสบตาเลย ซ้ำยังขยับตัวหลบไปทางด้านหลังของทอลด้วย"เด็กคุณเจย์ อย่ายุ่ง ถ้าไม่อยากโดนควักลูกตา" ชายหนุ่มพูดขู่"อ๋อ...ขอโทษนะครับ""....." ไลลาไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะสายตาของเขาที่มองเธอ มันทำให้เธอรู้สึกกลัวไปแล้วยิ่งนึกได้ว่าที่นี่เป็นกาสิโน แหล่งรวมอบายมุขแล้ว เธอยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่"พ
"ทำไมคุณเจย์ยังไม่ออกมาอีกล่ะคะ" ไลลาถาม เธอนึกว่าเขาประชุมเสร็จแล้วซะอีก เพราะเห็นคนที่อยู่ในองค์กรออกมาแล้ว ทอลเป็นคนบอกเอง"น่าจะยังคุยกันอยู่มั้งครับ สักพักก็คงออกมา""เฮ้~ สาวน้อย เธอมาจากไหนเนี่ย" จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาทักทาย พอไลลาหันไปมองเธอก็ต้องตาค้างให้กับความสวยนั้น ทั้งสวย หุ่นดี ขาว อย่างกับนางแบบเลย แถมยังใส่ชุดเดรสเหมาะสมกับตัวเองด้วย สวยจนตาค้างเลยจริงๆ"สวยจัง..." ไลลาพึมพำกับตัวเอง"เฮ้~ ฟังฉันอยู่ไหมสาวน้อย""คะ คุณเป็นใครเหรอคะ?""ฉันสิควรถามเธอ เป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง เท่าที่ดูเธอไม่ใช่ลูกค้าของฉันหรอก ใช่ไหม?""คุณเป็น...คนของคุณเจย์เหรอคะ?" ไลลาถามหญิงสาวที่มาทักทายเธออย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่นี่เป็นสเปกของเขาเลยนะ เพราะที่ผ่านมาก็เห็นแต่เขามีผู้หญิงแบบนี้ เธออาจจะใช่ แต่สวยกว่าเลยได้มาที่นี่ด้วย"ห๊ะ? ว่าใหม่อีกทีซิเด็กน้อย""คุณไลลาครับ นี่เป็น...""จุ๊ๆ ฉันคุยเอง""....." ทอลก้มหน้าลงอย่างห้ามไม่ได้"สาวน้อย เธอกำลังบอกว่า ฉันเป็นเด็กของไอ้หมอนั่นเหรอ?""อะ เอ๊า! มะ ไม่ใช่เหรอคะ""ก็ไม่ใช่น่ะสิ""หนูขอโทษค่ะ""ช่างเถอะ ฉันชอบเธอจัง
เวลาผ่านไปต่อจากนั้นอยู่หลายเดือนไลลาได้รับมอบหมายจากอาจารย์ที่ปรึกษา ให้พารุ่นน้องนักศึกษาใหม่ไปทำกิจกรรม เพราะมีผู้ใหญ่ใจดีให้ทุนและออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ มีรุ่นพี่ไปด้วยอีกไม่กี่คน ซึ่งก็เรียนอยู่ในคณะเดียวกัน ตอนแรกเธอก็คิดว่าเจย์เลอร์จะไม่อนุญาตให้เธอไปซะอีก แต่กลับยอมให้ไปแบบไม่ขัดเลย "เด็กคุณเจย์ อย่ายุ่ง ถ้าไม่อยากโดนควักลูกตา"มันน่าแปลก เขามีแผนอะไรอีกหรือเปล่านะ หวังไว้อย่างเดียว หวังว่าเขาจะไม่ตามไป แล้วมีปัญหาทีหลังนั่นแหละ"อีลัยกูว่าคนที่ให้เงินเราได้ไปเที่ยวกัน แม่งโคตรใจป๋าสุดๆ""เที่ยวบ้าอะไร อาจารย์ก็บอกอยู่นี่ ว่าทำกิจกรรม""แล้วมันต่างอะไรจากเที่ยวล่ะ ครั้งก่อนตอนเป็นเฟรชชี่จำไม่ได้เหรอวะ ไม่เห็นได้ทำอะไรเลย นอกจากเดิน""เฮ้อ จะทำอะไรก็ตาม อย่าลืมว่ามึงกับกู มาเป็นรุ่นพี่นะจ๊ะ" ไลลาพูดย้ำ"จ้า~ เดี๋ยวกูหารุ่นน้องเอ๊าะๆ แอบแซ่บหน่อยดีกว่า""อีเฟิร์น!""เออๆ กูพูดเล่น จริงจังไปได้""มึงนี่มันชอบเล่นตลอด เล่นได้ทุกสถานการณ์""....." เฟิร์นไม่ได้สนใจหลังจากนั้นไม่นานก็มาถึงยังสถานที่ปลายทาง ไลลาและเฟิร์น รวมถึงกลุ่มน้องๆ เฟรชชี่ก็พากันขนของเข้าห้องพักของตัวเอง ห้อ
คอนโดหรูของเจย์เลอร์ติ๊ด~ไลลาใช้คีย์การ์ดแตะที่ประตูแล้วเดินเข้ามาตามปกติเหมือนอย่างเคย รองเท้าคู่สีดำที่จอดอยู่บนชั้นมันทำให้เธอรู้ว่าเจย์เลอร์กลับมาก่อนแล้ว"วันนี้ทำไมกลับเร็วคะ ปกติกลับค่ำๆ" เสียงของเธอทักทายเขาก่อนที่เธอจะเดินไปถึงตัวของเขาก่อนอีกต่างหาก"ไม่มีประชุมน่ะ""แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังคะ""รอเธอทำให้กินไงไลลา""งั้นรอสักพักนะคะ เดี๋ยวหนูทำอะไรให้กิน"ไลลาไม่ได้เกี่ยงเรื่องงานตรงนี้ เพราะการตอบแทนเขาแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งที่เขาทำให้เธอด้วยซ้ำ อีกอย่างต่อให้เธอจะอ้างว่าเรียนมาเหนื่อย แต่เขาก็ไม่ต่างจากเธอ เพราะเขาทำงานเธอถึงได้มีกินมีใช้และไม่ต้องดิ้นรนหาเงินเองอย่างทุกวันนี้ห้องครัว...หมับ~"จะทำอะไรให้ฉันกินไลลา""ตามมาทำไมคะ เดี๋ยวเสื้อก็เหม็นหรอก""เหม็นก็ซักได้ ยากตรงไหน""อื้อคุณเจย์ อยู่นิ่งๆ สิคะ" ไลลาร้องท้วง เพราะแบบนี้ไงเธอถึงไม่อยากให้เขาตามเข้ามา เวลาเธอทำอะไรเขาชอบยุ่งชอบวอแวกับเธอจนมันหยิบจับอะไรยากไปหมด อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วยังจะชอบทำอะไรเหมือนเด็กอีก"นมใหญ่จัง ตัวเท่านี้เอง เอามาทำไรนักหนา""ถามตัวเองก่อนเถอะค่ะ ตัวเท่านี้ เอามาทำไมเยอะแยะ""มันสม
เช้าวันถัดมา"เมื่อคืนคุณเจย์ ฝันร้ายเรื่องอะไรเหรอคะ?""เธอจะอยากรู้ไปทำไม?" เจ้าของประโยคชำเลืองตามองหญิงสาวที่กำลังจัดแจงอาหารเช้าให้อยู่ ดูเหมือนว่าคนห่ามๆ แบบเขาจะเผลอพูดรุนแรงไปอีกแล้วสินะ "ฉันหมายถึง...เธอจะรู้ไปทำไม เดี๋ยวจะไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""ไม่อยากรู้แล้วค่ะ!" ตอบกระแทกเสียง"ไลลาฉันขอโทษ...""ไม่ต้องยุ่งกับหนูเลย กินข้าวคนเดียวนะคะ หนูจะไปเรียน!"เจย์เลอร์รีบเดินตามหลังของไลลาไป จู่ๆ เธอก็งอนฟึดฟัดขึ้นมา เธอกำลังจะเปิดประตูออกไปดีที่เขาคว้าเธอไว้ได้ทันก่อน"ไลลาหยุดก่อน!"".....""กลับมานั่งก่อน เดี๋ยวไปส่งเอง""หนูไม่อยากคุยกับคุณเจย์ค่ะ""ฟังก่อนสิ"".....""ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่รู้จะต้องพูดแบบไหน""ตอนนี้หนูไม่อยากรู้แล้วค่ะ""แต่ฉันจะบอก""....."ไลลาถูกเจย์เลอร์รั้งให้นั่งลงบนตักของเขา และถูกกอดไว้แน่นชนิดที่ว่าเธอไม่สามารถลุกหนีออกไปได้"ฉันเคยบอกเธอใช่ไหม ว่าฉันเกลียดความรุนแรงในครอบครัว""ค่ะ""ฉันเคยเจอแบบนั้นมาก่อน""......""มันเป็นฝันร้ายสำหรับฉันในวัยเด็ก""....." ไลลานั่งเงียบ ที่ไม่พูดเพราะกำลังตั้งใจฟังที่เจย์เลอร์พูดอยู่ต่างหาก"ค
ณ บ้านหลังนึงเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นของเด็กคนนึง ที่ซึ่งกำลังยืนกอดอกและกำลังถูกผู้เป็นพ่อใช้ไม้ขนาดสองนิ้วมือฟาดที่ก้นไม่หยุดหย่อน ไม่ได้สนใจว่าเด็กน้อยจะร้องไห้มากขนาดไหน ไม่สนใจว่าลูกชายจะร้องขอแค่ไหนเด็กน้อยพยายามหันไปมองที่คนเป็นแม่เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความว่างเปล่า สายตาที่ว่างเปล่าของคนเป็นแม่ทำให้ลูกชายที่กำลังถูกตีร้องไห้หนักมากกว่าเดิม เพราะรู้ว่าตัวเองจะไม่ถูกช่วยเหลือแน่นอน"พ่อครับ ผมเจ็บฮึก...ฮือ""เจ็บแล้วมึงก็จำ ว่ามึงควรทำแบบไหน มึงทำให้กูเสียหน้าฉิบหายหมดแล้ว แบบนี้กูจะมองหน้าใครติด""ผมขอโทษครับพ่อ ฮื่อ~ ต่อไปผมจะทำให้ดีฮึก...""ต่อจากนี้มึงอย่าได้ออกไปไหน อยู่ห้องอ่านหนังสือ เทอมหน้าถ้าเกรดยังตก ทำให้กูเสียหน้า มึงโดนหนักกว่านี้แน่""ฮึกฮื่อ~!!"เด็กน้อยทรุดตัวลงกับพื้น เจ็บตัวมากแค่ไหนคนเป็นแม่ก็ไม่เคยแยแส กลับไปสนใจพ่อที่กำลังโมโหมากกว่า ปล่อยให้เด็กชายนั่งอยู่คนเดียวตามลำพัง พร้อมกับร้องไห้จนสะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนาจนกระทั่งมีคนเดินเข้ามาโอบกอดจากทางด้านหลัง ฝ่ามือหยาบยานแต่ทว่าอบอุ่น ค่อยๆ โอบกอดเด็กน้อยที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่"โ
เวลาต่อมาไลลาถูกพากลับมาที่คอนโด และก็ให้เพื่อนสนิทคอยดูแล เพราะเขาต้องไปจัดการอะไรสักอย่าง จัดการคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มาเฟียหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอ ถึงพอจะรู้คร่าวๆ ว่าที่ไหนและตอนนี้เป็นยังไงแต่เขาก็ไม่เคยเข้าไปเลยสักครั้งไม่นานนักเขาก็มาถึงบ้านหลังนึง ที่ภายนอกดูร่มรื่นดีไม่น้อย แต่เขารู้ดีว่าข้างในมันเป็นยังไงแกร๊ก~ทุกสายตาจ้องมองมาที่กลุ่มของเจย์เลอร์ เมื่อประตูถูกเปิดออกและกลุ่มชายฉกรรจ์ก็พากันกรูเดินเข้าไป"ที่นี่ใครชื่อลอง" ชื่อพ่อของไลลาเจย์เลอร์นั่งลงบนเก้าอี้ตัวนึงที่ว่างอยู่ ท่ามกลางสายตาของคนในนั้นที่ยังคงมอง เขาใจเย็นมากไม่นานนักก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ดูก็รู้ว่ากำลังแสดงอยู่ รอยยิ้มนั้นมันจอมปลอมเอามากๆ"เอ่อ...คุณมาจากไหนคะ แล้วนี่มีอะไรกับสามีของฉัน""มีแน่ ไม่มีคงไม่มา ไปเรียกมันมา มันอยู่ไหน?""อะ เอ่อ...ตอนนี้ยังหลับอยู่ค่ะ""หลับอยู่ก็ไปปลุก อย่าต้องให้ไปลาก""เอ่อ...""....." เจย์เลอร์เบื่อความลีลากับเรื่องพวกนี้มาก เขาหันมองลูกน้องสองคน ก่อนที่ทั้งสองจะโน้มตัวเหมือนรับคำสั่งและเดินขึ้นไปบนบ้านทันที"ดะ เดี๋ยว นี่มัน
หัวค่ำวันเดียวกันเจย์เลอร์กลับมาที่คอนโดตามปกติเหมือนทุกวัน ซึ่งไลลาเองก็ออกไปต้อนรับเหมือนอย่างเคย เขามองสำรวจร่างกายของเธอเพื่อดูสิ่งผิดปกติ จนกระทั่งได้เห็นรอยแดงบนข้อมือของเธอ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนที่เขาจะจับแขนของเธอขึ้นมาดู และมันก็เห็นรอยชัดขึ้นมากกว่าเดิม"ไปโดนอะไรมา ใครทำอะไรเธอ?""บอกไป คุณเจย์อย่าโกรธนะคะ""บอกมาไลลา ใครมันทำเธอ""ระ รุ่นพี่ เขาเข้ามาถาม แต่เรามีปากเสียงกัน ก็เลย...""โดนทำร้าย?""ไม่เชิงค่ะ เขาหงุดหงิดที่เฟิร์นเข้ามาขวาง ก็เลยจะดึงหนูออกไปคุยที่อื่น แต่เขาจับแรง...ก็เลยเป็นแบบนี้""....." เจย์เลอร์ไม่ได้ตอบ เขาจับตรงรอยแดงของไลลาอย่างแผ่วมือ มันเบาจนเธอแทบไม่รู้สึกเลยว่าเขากำลังสัมผัส "ฉันควรทำกับมันยังไงดีไลลา?""คุณเจย์บอกแล้วนะคะ ว่าจะไม่โกรธ""ฉันบอกว่าจะไม่โกรธเธอ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่โกรธมัน""ไลลาไม่อยากมีปัญหาอีกแล้ว" คนตัวเล็กจ้องมองคนตรงหน้า สายตานั้นอ้อนวอนเอามากๆ เธอไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่จนถูกใครๆ มองว่าเป็นตัวปัญหามีแต่เรื่องไม่หยุดหย่อน เธอแค่อยากเรียนแบบสงบๆ ไม่ต้องเป็นจุดเด่น ไม่ต้องวุ่นวายกับใคร"เฮ้อ...เธอนี่มันจริงๆ เลยนะไลลา"
มหาวิทยาลัยEE หลังจากที่หนีไปพักใจอยู่ได้พักใหญ่ๆ ไลลาก็กลับมาเรียนตามเดิม ระหว่างนั้นเธอไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่กับเขาที่เพนท์เฮ้าส์สุดหรูนั้น กิน นอน และมีเซ็กซ์ เท่านั้นจริงๆ แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ห้ามให้เธอติดต่อหาเพื่อนสนิท เพราะแบบนั้นไลลาจึงไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ ได้รู้เรื่องราว รู้ข่าวของตอนนี้ ซึ่งมันก็จบไปแล้วแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ไลลาเปลี่ยนตัวเองใหม่ การแต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ และกระเป๋าแบรนด์เนมที่ซื้อมาเพราะงอนที่เจย์เลอร์พูดไม่ดีใส่ ถูกเขาบังคับให้เอามาใช้ จนเธอปฏิเสธไม่ได้เลยเว้นแต่รองเท้าเพราะเธอใส่ส้นสูงไม่ได้ มันไม่ถนัด และตรงนี้เธอคงไม่สามารถเปลี่ยนได้"คนมองเต็มเลยว่ะอีลัย" เฟิร์นกระซิบพูด ขณะที่สองสาวกำลังเดินตีคู่ไปด้วยกันอยู่ เป็นเพราะไลลาแต่งตัวใหม่ หรือเป็นเพราะข่าวมันยังคงถูกจดจำอยู่ในสมองของทุกคนก็ไม่รู้ เธอและเพื่อนถึงได้เป็นจุดเด่นในสายตาของใครต่อใครแบบนี้"อย่าไปสนใจเลย คนมีตาเขาก็มองสิ" ไลลาบอก"ใช่ ไปเรียนกันดีกว่า"ไลลามีความมั่นใจมากกว่าเดิม เพราะอย่างน้อยข่าวที่แพร่ออกไปมันก็ไม่เป็นความจริง เธอไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย แต่เป็นคนสำคัญของเจย์
ภายในห้องน้ำ....ปึก! ปึก! ปึก!พั่ก~ พั่ก~ พั่ก~เสียงกระแทกภายในห้องน้ำดังระงม และถูกกลบด้วยเสียงน้ำจากฝักบัวที่เปิดและปล่อยให้ไหลผ่านร่างกายขณะที่กำลังมีเซ็กซ์กันอยู่ในห้องน้ำไลลายืนหันหน้าเข้ากับผนังที่แสนจะเย็นเฉียบของห้องน้ำ และกำลังถูกคนด้านหลังกระแทกตัวตนความเป็นชายเข้ามาไม่หยุดเลย"คุณเจย์ หนะ หนูรู้สึกเหมือน...ฉี่จะแตก อึก... หยุดก่อน อ๊ะ..""มันไม่ใช่ฉี่หรอก ลองปล่อยมันออกมาสิ มันจะทำให้เธอรู้สึกดีมากนะไลลา""มะ ไม่เอา" เธอปฏิเสธด้วยความเขินอาย จะขัดขืนก็ไร้เรี่ยวจะสู้คนอย่างเขาแก่นกายใหญ่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด มันเสียดสีกับภายในช่องทางรักของเธอ เหมือนมันถูกกับอะไรบางอย่างในตัวของเธอ มันกระตุ้นไม่หยุด ร่างกายของเธอเหมือนมันซาบซ่านมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ทั่วรอบร่างกาย ก่อนที่จะมีบางอย่างพุ่งออกมา ไหลย้อยเต็มเรียวขาของเธอ"ฮึก...หนูบอกว่าพอไง หนูฉี่แตกแล้วเนี่ย เห็นไหม!" หญิงสาวพูดกระแทกเสียง ตัวของเธอทรุดนั่งลงกับพื้นเพราะหมดแรง มือเล็กๆ ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอยู่อย่างนั้นไม่หยุด มันอาย มันเขิน ทำอะไรไม่ถูกจนต้องร้องไห้ก็แหงล่ะ เธอเล่นฉี่แตกต่อหน้าผู้ชายเลยนี่"ไลลาเธอร้องไ
วันเดียวกันไลลากำลังนั่งมองบรรยากาศยามเย็น ซึ่งมันเป็นครั้งแรกจริงๆ สำหรับเธอ เพราะไม่เคยมีโอกาสได้มานั่งแบบนี้เลย ความรวยพอได้สัมผัสแล้วจริงๆ มันเป็นอย่างนี้เองสินะ"มองอะไรอยู่ได้ มีอะไรน่ามอง" เจย์เลอร์ทักขึ้น"มองบรรยากาศไงคะ สวยนะคุณเจย์ไม่ชอบเหรอ?""ไม่เท่าไหร่""แล้วคุณเจย์ชอบอะไรเหรอคะ?""ชอบเอา""บะ บ้า พูดอะไรแบบนั้น""ยังไม่ต้องกลับไปเรียนนะ""คุณเจย์จะให้หนูอยู่แบบนี้เหรอคะ?""อยู่แบบนี้แล้วมันเป็นอะไร?""เปล่าค่ะ ก็แค่..."ไลลาไม่รู้จะพูดยังไงดีเหมือนกัน ชีวิตของเธอมันไม่รู้ทิศทางตั้งแต่แม่จากไปแล้ว ก่อนหน้าจะมีเขาเธอก็คิดแค่ว่าทำงานและเรียนให้จบ หางานทำเลี้ยงตัวเอง หลีกหนีจากความวุ่นวายของครอบครัว เธอคิดเท่านั้นจริงๆ แต่พอมีเจย์เลอร์ก็เหมือนช้างเท้าหน้าที่เป็นคนพาเธอเดินต่อ เหมือนคนนำชีวิตที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางได้ไปต่อ"รอให้เรื่องทุกอย่างจบ แล้วค่อยกลับไป""ขอบคุณนะคะ ที่จัดการให้""ฉันแค่ห่วงธุรกิจของตัวเองต่างหาก""เหรอคะ ถึงขั้นพาหนีมาอยู่นี่ เพราะธุรกิจ สุดยอดค่ะพ่อนักธุรกิจ""รู้ไหมว่าไม่เคยมีใคร ทำแบบนี้กับฉันเลย""ทำแบบไหนคะ?""แบบที่เธอทำไง""ทำไมคะ เขากลัวเหร
ขณะที่ไลลากำลังเดินเล่นอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีรถขับเข้ามาจอก เธอไม่ทันได้มองว่าเป็นรถของใครก็ถูกคนในรถดึงเข้าไปซะแล้ว"กรี๊ด!""ไลลา!" พอได้ยินเสียงเธอก็เงียบทันที มันเป็นเสียงของเจย์เลอร์ แม้ในรถมันจะถูกปกคลุมไปด้วยความมืด แต่แค่น้ำเสียงเธอก็จำได้แล้ว"คะ คุณเจย์ จับหนูมาทำไม""ออกรถ!""ครับ""ดะ เดี๋ยว คุณเจย์จะพาหนูไปไหน""เลิกถามซะไลลา เธอยังต้องเคลียร์กับฉันอีกเยอะ""....." พอได้ยินแบบนั้นเธอก็หน้าบูดบึ้งในทันที รถกำลังแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว และที่สำคัญรถไม่ได้มุ่งหน้ากลับไปที่คอนโด เหมือนจะไปไหนสักที่นึงซึ่งมันอยู่ไกลเอามากๆหมับ!~"อ๊ะ คุณเจย์..." เธอร้องออกมาเสียงแผ่ว จู่ๆ ก็ถูกเขาอุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก และนั่งหันหน้าเข้าหาเขาด้วย หน้าอกของเธอชนเข้ากับแผงอกของเขา และถูกกอดรัดไว้แน่นเกินกว่าที่คนตัวเล็กๆ อย่างเธอจะขัดขืนได้"อยู่นิ่งๆ ถ้าของฉันแข็ง ฉันเอาเธอในรถแน่!" เจย์เลอร์พูดกระซิบ แน่นอนว่าเขาไม่ได้แค่ขู่ แค่นั่งทับกันอยู่อย่างนี้เธอยังรู้สึกได้ถึงตัวตนของเขาที่มีอยู่ มันใหญ่มากไลลานั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เพราะกลัวว่าจะถูกทำในรถจริงๆ ตรงนี้มีแค่เธอกับเขาก็จริง แต่ด้านหน้าก็ยังมีคนสนิท