ณ สถานที่แห่งนึง จะเป็นบริษัทก็ไม่ใช่ เหมือนจะเป็นสถานบันเทิงหรูๆ กาสิโนมากกว่า ด้านในมันหรูหรามาก สีทองอร่ามไปหมดเลย คนที่เป็นเจ้าของต้องรวยมากแน่ๆ"ฉันมีประชุม เธอรออยู่ข้างนอกล่ะ อย่าไปไหน""ค่ะคุณเจย์"เขาทิ้งให้เธออยู่กับคนสนิทของตัวเอง ก่อนจะเดินไปพร้อมกับบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ที่เดินมาพร้อมกันด้วย"ที่นี่คืออะไรเหรอคะพี่ทอล?""กาสิโนน่ะ เจ้าของเป็นเพื่อนกับคุณเจย์""อ๋อ ใหญ่จัง หรูด้วย""เฮ้ยไอ้ทอล! มาด้วยเหรอวะ" จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาทักทายกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่กับไลลา ดูเหมือนว่าจะเป็นคนรู้จัก เขาหันมองเธอและยิ้มให้ด้วย ซึ่งไลลาเองก็ยิ้มตอบ"ใครวะ เด็กมึง หรือว่าเด็กใคร? น่ารักดี" เจ้าของประโยคไล่สายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ คนรู้จักของตัวเอง สายตาคู่นั้นดูหื่นกามยังไงชอบกล ทำเอาเธอรู้สึกประหม่าไม่กล้าสบตาเลย ซ้ำยังขยับตัวหลบไปทางด้านหลังของทอลด้วย"เด็กคุณเจย์ อย่ายุ่ง ถ้าไม่อยากโดนควักลูกตา" ชายหนุ่มพูดขู่"อ๋อ...ขอโทษนะครับ""....." ไลลาไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะสายตาของเขาที่มองเธอ มันทำให้เธอรู้สึกกลัวไปแล้วยิ่งนึกได้ว่าที่นี่เป็นกาสิโน แหล่งรวมอบายมุขแล้ว เธอยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่"พ
"ทำไมคุณเจย์ยังไม่ออกมาอีกล่ะคะ" ไลลาถาม เธอนึกว่าเขาประชุมเสร็จแล้วซะอีก เพราะเห็นคนที่อยู่ในองค์กรออกมาแล้ว ทอลเป็นคนบอกเอง"น่าจะยังคุยกันอยู่มั้งครับ สักพักก็คงออกมา""เฮ้~ สาวน้อย เธอมาจากไหนเนี่ย" จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาทักทาย พอไลลาหันไปมองเธอก็ต้องตาค้างให้กับความสวยนั้น ทั้งสวย หุ่นดี ขาว อย่างกับนางแบบเลย แถมยังใส่ชุดเดรสเหมาะสมกับตัวเองด้วย สวยจนตาค้างเลยจริงๆ"สวยจัง..." ไลลาพึมพำกับตัวเอง"เฮ้~ ฟังฉันอยู่ไหมสาวน้อย""คะ คุณเป็นใครเหรอคะ?""ฉันสิควรถามเธอ เป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง เท่าที่ดูเธอไม่ใช่ลูกค้าของฉันหรอก ใช่ไหม?""คุณเป็น...คนของคุณเจย์เหรอคะ?" ไลลาถามหญิงสาวที่มาทักทายเธออย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่นี่เป็นสเปกของเขาเลยนะ เพราะที่ผ่านมาก็เห็นแต่เขามีผู้หญิงแบบนี้ เธออาจจะใช่ แต่สวยกว่าเลยได้มาที่นี่ด้วย"ห๊ะ? ว่าใหม่อีกทีซิเด็กน้อย""คุณไลลาครับ นี่เป็น...""จุ๊ๆ ฉันคุยเอง""....." ทอลก้มหน้าลงอย่างห้ามไม่ได้"สาวน้อย เธอกำลังบอกว่า ฉันเป็นเด็กของไอ้หมอนั่นเหรอ?""อะ เอ๊า! มะ ไม่ใช่เหรอคะ""ก็ไม่ใช่น่ะสิ""หนูขอโทษค่ะ""ช่างเถอะ ฉันชอบเธอจัง
เวลาผ่านไปต่อจากนั้นอยู่หลายเดือนไลลาได้รับมอบหมายจากอาจารย์ที่ปรึกษา ให้พารุ่นน้องนักศึกษาใหม่ไปทำกิจกรรม เพราะมีผู้ใหญ่ใจดีให้ทุนและออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ มีรุ่นพี่ไปด้วยอีกไม่กี่คน ซึ่งก็เรียนอยู่ในคณะเดียวกัน ตอนแรกเธอก็คิดว่าเจย์เลอร์จะไม่อนุญาตให้เธอไปซะอีก แต่กลับยอมให้ไปแบบไม่ขัดเลย "เด็กคุณเจย์ อย่ายุ่ง ถ้าไม่อยากโดนควักลูกตา"มันน่าแปลก เขามีแผนอะไรอีกหรือเปล่านะ หวังไว้อย่างเดียว หวังว่าเขาจะไม่ตามไป แล้วมีปัญหาทีหลังนั่นแหละ"อีลัยกูว่าคนที่ให้เงินเราได้ไปเที่ยวกัน แม่งโคตรใจป๋าสุดๆ""เที่ยวบ้าอะไร อาจารย์ก็บอกอยู่นี่ ว่าทำกิจกรรม""แล้วมันต่างอะไรจากเที่ยวล่ะ ครั้งก่อนตอนเป็นเฟรชชี่จำไม่ได้เหรอวะ ไม่เห็นได้ทำอะไรเลย นอกจากเดิน""เฮ้อ จะทำอะไรก็ตาม อย่าลืมว่ามึงกับกู มาเป็นรุ่นพี่นะจ๊ะ" ไลลาพูดย้ำ"จ้า~ เดี๋ยวกูหารุ่นน้องเอ๊าะๆ แอบแซ่บหน่อยดีกว่า""อีเฟิร์น!""เออๆ กูพูดเล่น จริงจังไปได้""มึงนี่มันชอบเล่นตลอด เล่นได้ทุกสถานการณ์""....." เฟิร์นไม่ได้สนใจหลังจากนั้นไม่นานก็มาถึงยังสถานที่ปลายทาง ไลลาและเฟิร์น รวมถึงกลุ่มน้องๆ เฟรชชี่ก็พากันขนของเข้าห้องพักของตัวเอง ห้อ
วันถัดมา"คะ คุณเจย์!" ไลลาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ขณะที่กำลังเดินกลับห้องพัก ก็ได้เจอกับเจย์เลอร์ เธอตกใจมากไม่คิดว่าจะเห็นเขาอยู่ที่นี่ตาไม่ฝาดแน่ๆ ล่ะ เขาตัวเป็นๆ เลย กำลังยืนหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้าของเธอด้วย"ทำไมใส่ชุดแบบนี้ สั้นจนจะเห็น..." คำพูดขาดหายไป แต่สายตาของเขามองต่ำลง แน่นอนอยู่แล้วล่ะว่าเขาหมายถึงอะไร"ก็หนูไปอาบน้ำมา จะให้ใส่ชุดไหนล่ะ""เถียง?" เอียงคอถามดุ"ปะ เปล่า ก็คุณเจย์ถาม หนูก็พูดความจริง""ชุดเธอนี่มันน่าจับเอาท์ดอร์ตรงนี้จริงๆ นะ""คะ คืออะไร?" ถามเพราะไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันคืออะไร"ก็เอานอกสถานที่ไง""คะ คุณเจย์" ไลลาร้องอุทาน พร้อมกับมองไปรอบๆ ตัวเอง ดีนะรุ่นน้องกลับกันหมดแล้ว ส่วนเพื่อนของเธอก็เดินนำหน้าไปก่อนแล้ว"ทำไม? เคยเอากันอยู่แท้ๆ แค่นี้ทำมาเป็นอาย" เขาพูดย้ำ เหมือนต้องการจะให้เธอรู้สึกอาย"ก็มันไม่ใช่ที่ที่ควรจะคุยเรื่องนี้กันนี่คะ"".....""ว่าแต่คุณเจย์มาทำอะไรที่นี่คะ?""ฉันต้องรายงานเธอด้วยเหรอ?""จิ๊! ไม่ถามแล้วก็ได้" ไลลารีบเดินหนีไป แต่แล้วคำพูดของเขาก็ทำให้เธอต้องหยุด"เธอคิดว่าใครเป็นคนออกงบประมาณให้นักศึกษาได้มาทำกิจกรรมกันล่ะ?""คุณเองเ
ตกกลางคืนวันเดียวกันติ๊ง~โทรศัพท์ของไลลาสว่างวาบ เพราะมีข้อความเข้า เธอยื้อแขนไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง พอได้เห็นว่าใครเป็นคนส่งมา และได้อ่านเนื้อหาของข้อความก็ทำเอาเธอตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมดคุณเจย์ : รออยู่ที่รถ รีบมาหาฉัน ไลลา และยังไม่ทันที่เธอจะได้โต้ตอบอะไรกลับไป ข้อความต่อมาก็ถูกส่งอีกครั้งคุณเจย์ : ถ้าเธอไม่มา ฉันจะไปหาเธอเอง พอได้ยินอย่างนั้นไลลาก็รีบปิดโทรศัพท์ทันที เธอหันไปมองที่เพื่อนสนิท ซึ่งตอนนี้เพื่อนสนิทนอนหลับไปแล้ว ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นและก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆตอนนี้ทุกคนน่าจะนอนหลับกันไปหมดแล้ว ไลลาเดินฝ่าความมืดไปตามทาง ซึ่งมีเพียงไฟรายทางที่เจ้าของที่นี่เขาจัดเอาไว้เท่านั้นไม่นานเธอก็มาถึงรถตู้ที่เจย์เลอร์บอก ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร ประตูรถก็ถูกเปิด และมีแรงบางอย่างดึงเธอเข้าไปข้างใน"กว่าจะมาได้นะ" พูดกระซิบเสียงแผ่ว ในรถแอร์เย็นเจี๊ยบจนรู้สึกหนาววูบวาบ แต่ทว่าลมหายใจของเขากลับร้อนระอุเหมือนคนกำลังเป็นไข้"ก็มันมืดนี่คะ หนูต้องเดินระวังสิ โดนงูฉกขึ้นมาจะทำยังไง""ยังโกรธฉัน เรื่องวันนี้อยู่เหรอ?""หนูมีสิทธิ์ด้วยเหรอคะ?" เธอถามกลับ"ก็ไม่มี
เช้าวันถัดมา"อีลัย""หือ??""เมื่อคืนมึงไปไหนมา?""....." พอได้ยินอย่างนั้นไลลาก็ใจเต้นตึกตักรัวมาก เพราะไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะตื่นมากลางดึกแบบนี้ และเธอก็ดันกลับมาเอาตอนใกล้สว่างเช้าด้วย เมื่อคืนเธอนอนอยู่กับเจย์เลอร์บนรถทั้งคืนเลย "นอนไม่หลับน่ะ เลยออกไปนั่งเล่น""ไม่หนาวหรือไง ข้างนอกเย็นจะตาย""ไม่เท่าไหร่""กูตื่นมาไม่เจอมึงก็ตกใจ ส่งข้อความหาแต่มึงก็ไม่อ่าน""กูไม่ได้ยินหรอก ปิดเสียงไว้""เออๆ กูก็แค่สงสัย มึงหายไปไหนตอนดึก""อื้ม.."ไลลารู้สึกโล่งใจที่เพื่อนสนิทไม่ได้สงสัยและถามไถ่อะไรไปมากกว่านี้ เธอไม่ได้อยากโกหก ไม่ได้มองข้ามคำว่าเพื่อนที่เคยให้สัญญากันว่า ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรจะเอามาแชร์กันตลอด แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะพูดจริงๆ"น้องไลลาน้ำครับ""อ๋อ ขอบคุณค่ะ""พรุ่งนี้เราก็จะกลับกันแล้ว คืนนี้มีกิจกรรมรอบกองไฟ น้องไลลาจะมาไหมครับ?""เป็นรุ่นพี่ก็ต้องมาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ?""แฮะๆ นั่นสิครับ พี่ไม่น่าถามเลยเนอะ"ถึงกิจกรรมนี้ครูจะไม่บังคับให้นักศึกษาต้องมา แต่หลายคนก็ไม่ปฏิเสธ เพราะแต่ละคนก็ชอบกิจกรรมแนวนี้เหมือนกัน แต่บางคนก็เหนื่อยจากการทำกิจกรรมช่วงตอนกลางวันและกลางคืนก
ตกตอนกลางคืนติ๊ด~ไลลามองไปที่หน้าประตู เพราะมีเสียงสแกนคีย์การ์ด ก่อนที่จะมีคนเดินเข้ามา นั่นก็คือเจย์เลอร์ ทั้งสองสบตากันอยู่ครู่นึง ก่อนที่เขาจะหันไปปลดกระดุมตรงแขนเสื้อเชิ้ตของตัวเอง และพันมันขึ้นสองสามตลบเพื่อให้มันทะมัดทะแมงมากขึ้น"ทำอะไร?""ทำรายงานค่ะ""วันนี้ไปซื้อของ ได้อะไรมาบ้าง?""ก็หลายอย่างค่ะ หนูเก็บใส่ตู้ให้หมดแล้ว ถ้าตอนกลางวันคุณเจย์อยากทำอะไรกินเอง ก็ทำได้เลยค่ะ หนูหั่นแยกไว้ให้แล้ว""ทำอาหารมันหน้าที่เธอไม่ใช่หรือไง""....." ไลลากำลังจะอ้าปากพูดต่อ พอเจอคำพูดนี้แล้วเธอก็ถึงกับต้องรีบหุบปากลงเลยทีเดียวเธอกำลังจะบอกว่า ถ้าวันไหนเขาอยู่คอนโดคนเดียว แล้วเธอต้องไปเรียน แค่นี้เองก็ทำเองก็ได้มั้ง คงไม่ต้องรอให้เธอมาทำให้หรอก มหาวิทยาลัยกับคอนโดก็ไม่ได้อยู่ใกล้กันขนาดนั้นสักหน่อย"เก็บของ แล้วขึ้นไปเตรียมอ่างอาบน้ำให้ที""ค่ะ"ไลลารีบเก็บของแม้ตัวเองจะยังทำงานอยู่ก็ตาม เธอขึ้นไปข้างบนโดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าเจย์เลอร์ไปที่ไหนเธอเตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำให้แก่เขา เสร็จแล้วก็เดินออกมา เตรียมจะนั่งทำงานของตัวเองต่อ"เปลี่ยนชุด แล้วเข้าไปพร้อมกัน""คะ? อาบน้ำ กับคุณเจย์?"
วันถัดมาไลลาตื่นตอนเช้าโดยที่ไม่ได้บอกเจย์เลอร์อีกแล้ว แต่ทว่าเขาตื่นมาไม่เจอเธอก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะเขารู้ว่าตารางเรียนของเธอนั้นมีเรียนอยู่ตอนเช้าชายหนุ่มลุกออกจากเตียงและทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองตามปกติ และออกไปทำงานพร้อมกับลูกน้องคนสนิทที่เอารถมาจอดรออยู่แล้วทางด้านของไลลามหาวิทยาลัยEE"อีลัย""....." เธอเหลือบตามองเพื่อนสนิท หน้าบูด คิ้วขมวดชนกัน จากคนที่ตั้งใจเรียนในคาบตอนนี้กลับไม่มีสมาธิเรียนเลย เธอเหมือนคนหมดแรงและมีเรื่องอะไรในใจ เพราะแบบนี้แหละเฟิร์นถึงรู้ว่าเพื่อนสนิทแปลกไป"มึงเป็นอะไร?""ตอนบ่าย เลิกเรียนไปช็อปกันมะ""ช็อป?" เพื่อนสนิทถามกลับ เพราะปกติไลลาไม่ได้ชวนไปช็อปแบบนี้เลย ถึงจะไปห้างก็แค่ไปเดินเล่นเท่านั้นอ่ะ"อือ ช็อปปิ้งไง""ไม่อยากจะเชื่อ มึงชวนกูไปช็อปปิ้ง อีลัยมึงสมองกลับหรือเปล่าเนี่ย" เฟิร์นพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง"จะไปไหมเนี่ย ถามอยู่ได้""เออๆ ไปก็ไป เป็นห่าอะไรของมึงวะ"เพื่อนสนิทได้แต่นั่งพึมพำกับตัวเอง และหันกลับไปฟังอาจารย์ที่กำลังสอนต่อจนกระทั่งเลิกเรียน ทั้งสองพากันไปเดินห้าง คราวนี้ไลลาจะซื้อของที่ตัวเองไม่เคยคิดอยากจะซื้อ ของที่ตัวเองไม่คิ
ตกดึกวันเดียวกัน หลังจากที่เจย์เลอร์พาลูกสาวเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าวันนี้เหมือนได้ใช้ร่างกายไปทั้งชีวิตแล้วเลย มันเหนื่อยมากๆ กับการเลี้ยงเด็กครืด~ไลลา : ลูกนอนแล้วมาหาไลลาที่ห้องค่ะ ตอนแรกเหนื่อยนะ พอเห็นข้อความของไลลาที่ส่งเข้ามาเขาก็ตาสว่างทันทีเลย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไป เพราะตอนนี้เจย์ลินก็นอนหลับไปแล้วแกร๊ก~"ไลลา..""มาแล้วเหรอคะ?""เธอจะให้ฉันทำอะไรเหรอ?""นี่ค่ะ"ไลลายื่นถุงบางอย่างให้กับเขา เป็นถุงที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้างในมันคืออะไร"คืออะไร?""เปิดดูสิคะเดี๋ยวก็รู้เอง"เจย์เลอร์หยิบของข้างในออกมาดูอย่างงงๆ แล้วก็ต้องตกใจเพราะของข้างในมันคือชุดชั้นในที่แบบ ตัวใหญ่หน่อย แถมมันสีแดงเรื่ออีกด้วย และที่สำคัญมันเป็นลายลูกไม้!"เธออย่าบอกนะว่า...""ใส่มันค่ะ""จะบ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนะ!"ไม่เด็ดขาดให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีวันใส่ชุดนี้เด็ดขาด เขาปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เป็นมาเฟียแต่ต้องมาใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ"ใส่มันค่ะ" ไลลาพูดข่ม น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็จริงจังหนักแน่นไม่ต่างจากเขาเลยเพราะรู้ว่าถ้าพูดดีๆ เจย์เลอร์จะไม
@บ้านของเจย์เลอร์"เมียจ๋า เมียจ๋า ไลลาฉันขอโทษ""....." ไลลาได้แต่สาวเท้าก้าวเดิน พยายามเดินให้ออกห่างจากเจย์เลอร์ให้ได้มากที่สุด และไม่ให้เขาเดินตามได้ทัน"เมียจ๋า ผัวขอโทษ~" เจย์เลอร์ยังคงพูดเสียงหวาน พร้อมกับพยายามรีบเดินมาหาไลลา ขาสั้นๆ แค่นั้นเองทำไมถึงได้เดินเร็วนักนะก่อนหน้านี้ก็พูดแบบนี้แหละ ด้วยความที่ล้อเมียเรื่องขาสั้น ตัวเล็ก เตี้ย ก็คิดว่าเมียคงจะไม่โกรธอะไรหรอก เพราะก็แกล้งพูดแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่วันนี้เมียโกรธจริงจังมากๆ ไลลาหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเดินหนีไม่สนใจเสียงเรียกอีกเลย"ไลลาเดี๋ยว..."ปึก!!"โอ๊ย!!" เสียงร้องดังเพราะประตูหนีบแขน ใช่! ประตูหนีบแขนเขา หนีบแรงเลยด้วย เพราะเจย์เลอร์ดันเอาแขนเข้ามาขวางไว้ขณะที่ไลลานั้นกำลังจะปิดประตูเธอมองเขาตาแข็ง ในใจก็คิดว่า สมน้ำหน้า สมควรแล้วล่ะ คนอย่างเขามันต้องโดนซะบ้าง"เจ็บนะไลลา""หลีกไปค่ะ ไลลาจะเข้าห้อง""ก็เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้เอง"เจย์เลอร์ยังคงพยายามจะแทรกตัวเข้ามา แต่ไลลาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาล่ะคราวนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมกันอะไรมันจะเกิดขึ้นทั้งที่เขาก็มีพละกำลังมากพอที่จะสามารถผลักประตูเข้าไปได้เลย แต่มั
โรงพยาบาลเอกชนHHกลางดึกสงัดไลลาปวดท้องกระทันหัน เจย์เลอร์เลยรีบพามาโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ก็อยู่ในห้องคลอด ไลลากำลังรอเตรียมคลอดอยู่ เพราะถึงจะปวดท้องแล้วแต่ร่างกายก็ยังไม่พร้อมที่จะคลอดในทันที และเธอก็เลือกที่จะคลอดแบบธรรมชาติ เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก และอีกอย่างเธอก็เป็นคนที่กลัวแผลผ่าตัดมากๆ"อึก..โอ้ย!""ไลลา!""เจ็บจังเลยค่ะ" ว่ากันว่าคลอดลูกเนี่ยเจ็บทรมานมากเหมือนจะตายให้ได้ ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ได้เจ็บมากมายอะไรหรอก แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันเจ็บมากจริงๆ"หมอครับ ยังคลอดไม่ได้อีกเหรอครับ ภรรยาผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ?""คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะครับ การคลอดลูกแบบธรรมชาติ ต้องรอให้ปากมดลูกเปิดมากพอที่จะคลอดเด็กออกมาได้ก่อนครับ ตอนนี้หมอให้ยาเร่งไปแล้ว""....." ถึงอย่างนั้นเจย์เลอร์ก็ยังใจร้อนอยู่ดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของไลลา ใจของเขามันกระสับกระส่ายไปหมดเลย กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปมือของเธอเย็นเฉียบแถมสั่นเทา หน้าตาก็ซีดเผือกจนน่าสงสารคนรักเมียห่วงเมียแบบเขา จะไปทนได้ยังไง กับการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้"ไม่เป็นอะไรนะไลลา ฉันอยู่ตรงนี้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร""ฮึกคุณเจย์ มันปวดมาก ฮือ..
สามเดือนต่อมาช่วงนี้เป็นช่วงที่เจย์เลอร์นั้นเพิ่งทุเลาจากอาการแพ้ท้อง ด้วยความที่แพ้ท้องและต้องรับศึกหนักอยู่หลายเดือน เขาเลยไม่ได้ออกไปทำงาน ไม่ได้ออกไปเจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนๆตอนนี้ได้รู้เพศลูกแล้ว เขาได้ลูกผู้หญิง ใครต่อใครต่างแอบแซวว่า เพราะได้ลูกผู้หญิงหรือเปล่าเขาถึงได้แพ้ท้องหนักขนาดนี้ ความเชื่อของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน บางคนก็ว่าถ้ามีอาการแพ้ท้องหนักๆ ก็เดาได้เลยว่าเป็นลูกผู้หญิง"ไลลา.." เจย์เลอร์เอ่ยเรียกคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อปลุกเธอ"อื้อ~""สายแล้วนะ ตื่นได้แล้ว""ง่วงอ่ะ นอนต่ออีกนิดได้มั้ย" ไลลาพูดอย่างงัวเงีย ตอนนี้เหมือนจะสลับหน้าที่กันแล้ว ตอนที่เธอท้องช่วงไตรมาสแรก เป็นเธอที่ต้องดูแลเจย์เลอร์เพราะเขาแพ้ท้องหนักมาก ตอนนี้กลายเป็นเขาที่ต้องดูแลเธอเองพฤติกรรมของไลลาเปลี่ยนไป หลังจากที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้น เธอนอนมากขึ้น บางครั้งก็กินเยอะมากด้วย กินเหมือนคนไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งหมอเองก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของเธอจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะคลอด"ไลลาตื่นเถอะ หมอบอกต้องกินข้าวตอนเช้านะ วันนี้มีกับข้าวที่เธอชอบเยอะเลย"
*****ต่อจากที่เจย์เลอร์ เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เป็นช่วงที่เพิ่งจะได้ไปเจอกับ ลูกๆของโอนิกซ์และวานิลมา จากที่ยังบ่นๆกันอยู่เลย ว่าอยากมีลูก และก็ได้แพ้ท้องสมใจ ไลลาเองก็มีอาการเช่นกัน เหมือนว่าจะแพ้ท้องทั้งสองคนเลย แต่คนที่เป็นหนักกว่าก็คือเจย์เลอร์พอแพ้ท้องแล้วอารมณ์ขี้หงุดหงิดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก และก็แน่นอนว่าคนที่รับศึกหนักไปมากที่สุดเลยก็คือลูกน้องของตัวเอง แหงล่ะ ใครจะกล้าไปหงุดหงิดใส่เมียล่ะ เดี๋ยวก็โดนบ้องหูกันพอดี...ตอนสายๆ ของวันหนึ่งฟึ่บ~"คุณเจย์""จ๋า ครับ""ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะคะ""อืม...ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนต่อ"ปกติต้องเป็นสามีหรือเปล่าที่ต้องมาปลุกภรรยาและเตรียมตัวไปหาหมอกัน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องมาปลุกเขา และตื่นเช้ากว่าเขาวันนี้มีนัดกับคุณหมอเกี่ยวกับอาการไม่สบายที่เป็นอยู่ ถึงคนในบ้านจะสงสัยกันว่าท้องจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตรวจจนมีใบรับรองมายืนยัน ว่าเรื่องที่สงสัยกันนั้นเป็นความจริง"ไม่ได้ค่ะ เรานัดคุณหมอเก้าโมงนะคะ ตอนนี้แปดโมงแล้วค่ะ กว่าจะเตรียมตัวอีก""....." เจย์เลอร์ยังคงอิดออดเหมือนกับเด็กที่ไม่อยากตื่นตอนเช้าไปโรงเรียน แต่แล้วก็ต้
เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น
บ้านพักริมทะเล"ไลลาเสร็จหรือยัง ทำไมอาบน้ำนานขนาดนั้น" เจย์เลอร์ตะโกนถาม เพราะเห็นไลลาเข้าห้องน้ำไปนานแล้ว ปกติเธอไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานสักหน่อยแกร๊ก~"โอ้ย เสร็จแล้วค่า" เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะถูกเรียกอยู่หลายครั้งเธอเลยต้องรีบเดินออกมา ถ้าขืนช้ามีหวังถูกเจย์เลอร์พังประตูเข้าไปแหงๆ"ละ ไลลา เธอ..." ถึงกับมองตาค้างเมื่อได้เห็นคนตรงหน้าใส่ชุดอะไรอยู่ ไม่คิดว่าเธอจะใส่แบบนี้ เพราะถ้าไม่ใส่ชุดนอนหมีแขนยาวเธอก็จะใส่เป็นกระโปรงชุดนอนที่ยาวคลุมเข่าลงไป"ไลลาเพิ่งซื้อมาค่ะ เป็นยังไงคะ สวยไหม?""....." เจ้าตัวไม่ตอบ สายตาจดจ้องที่เรือนร่างอวบอั๋นตรงหน้าหุ่นดีเอสหน้าหยวบสุดๆปกติแต่งตัวไม่ได้เซ็กซี่เท่าไหร่เขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว มาเจอแบบนี้มันตราตรึงจนละสายตาไม่ได้เลย แค่เห็นส่วนล่างมันก็เริ่มขยับขยายออกแล้วมีอารมณ์สุดๆ !!"คุณเจย์คะ""อึก...""....." เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ จับมือของเขาวางลงบนหน้าอกของตัวเอง "ไลลาไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยนะคะ""อืม..." มือหนาเค้นคลึงเต้าอวบอย่างหลงใหล แม้จะสัมผัสผ่านชุดผ้าลาติน แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเนื้อด้านใน ยอดถันที่มันแข็งชูชันขึ้นมาข
เวลาผ่านไปหลังจากที่รู้ข่าวของพ่อและทุกอย่างก็จบลงแล้ว แต่ลึกๆ ไลลาก็ยังรู้สึกแย่อยู่แต่ก็ยังมีเจย์เลอร์ที่คอยอยู่ข้างๆ ดูแลไม่ห่าง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว"วันนี้ออกไปไหนกันมั้ย?""ไปไหนคะ?""ไม่รู้สิ อยากไปไหนหรือเปล่า เธอจะได้สบายใจ""....." ไลลาคิดก่อนที่จะนึกบางอย่างบอก เธอหันกลับไปมองหน้าของเจย์เลอร์และให้คำตอบกับเขา "ไลลาอยากไปวัดค่ะ""งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ออกไปกัน"ไลลาทำตามที่เขาบอก จริงๆ เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหนหรอก แต่พอเจย์เลอร์มาถามแบบนี้แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ผ่านไปพักใหญ่นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ ขณะเดินพาเจย์เลอร์ไปทางหลังวัดเธอก็พูดอยู่ในใจตัวเอง จนกระทั่งมาถึงกำแพงวัด เธอยืนอยู่ตรงข้ามกับกำแพงซึ่งมีรูปหน้าของแม่เธอแปะอยู่"แม่เธอเหรอ?""ค่ะ""ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าแม่เธอจะเป็นเจดีย์แบบนั้นซะอีก" เจย์เลอร์ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ไม่คิดว่ากระดูกคนตายจะสามารถเอามาไว้ในกำแพงวัดแบบนี้ได้"ไลลาไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ เจดีย์แบบนั้นแพงจะตาย เด็กมัธยมแบบไลลาจะเอาเงินเป็นหมื่นๆ จะมาไหนมาซื้อ หลวงตาบอกว่าเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ไม่เป็นอ
ขณะที่กำลังกลับบ้าน ไลลาเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งที่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของตำรวจจัดการต่อ แต่เธอกลับรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย แอบสะอึกเหมือนกันกับคำพูดของพ่อแต่เธอจะไปทำอะไรได้ นั่นมันไม่ใช่แค่คดีทั่วไปที่จะสามารถปล่อยตัวออกมาได้นะ แล้วถ้าเธอให้เจย์เลอร์ช่วยจริงๆ คนอื่นจะมองเธอยังไงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย เพราะรู้ว่าเป็นแล้วก็ทำให้เจย์เลอร์พลอยเป็นห่วงไปด้วยเอี๊ยด!"อ๊ะ! คุณเจย์ จอดรถทำไมคะ?" ไลลาตกใจ ที่จู่ๆ เจย์เลอร์ก็หักรถเข้าริมทางอย่างกระทันหัน เบรคแรงจนเธอแทบจะหัวทิ่มไปด้านหน้า ดีนะที่คาดเข็มขัดไว้"คิดกันอีกรอบดีไหม ฉันไม่สบายใจเลย ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้""เรื่องอะไรคะ?""เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร"".....""ฉันช่วยได้ ขอแค่เธอเอ่ยปากขอให้ช่วย""ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี แต่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้นแหละค่ะดีแล้ว""เธอแน่ใจแล้วเหรอ""ไลลารู้ค่ะว่าคุณเจย์ช่วยได้ ทำให้พ่อของไลลาพ้นผิดยังทำได้เลย แต่ไลลาไม่อยากให้คุณเจย์ทำค่ะ คนทำผิดก็ต้องย่อมได้รับผลกรรมจากสิ่งที่ตัวเองทำ"".....""เท่าที่คุณตำรวจบอก พ่อตั้งใจทำแม่เลี้ยง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ถ