บทที่ 771

“อวดดียิ่งนัก ปล่อยข้าไปเจ้าจะต้องเสียใจ”

“ปล่อยเขาไปเถอะ!” เฉินฝานโบกมือเล็กน้อย หลี่หงโหว่ผู้นี้ช่างโหวกเหวกโวยวายเสียจริง

กลางดึก เฉินฝานและพ่อลูกตระกูลเหอเพิ่งออกจะสำนักบัณฑิต หลูเฉิงกวงก็มากล่าวรายงานว่าหลี่หงโหว่ใช้เส้นทางลับในบ้านของเขาออกเมืองไปแล้ว

“ทว่าเขามิได้ไปหาอ๋องเจิ้งหนาน มุ่งหน้าไปทางเมืองหลวง”

ได้ยินคำพูดของหลูเฉิงกวง เหอจื่อหลินถอดหายใจโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด “ถือว่าเขายังมีจิตสำนึก มิกล้าหักหลังพวกเรา”

“มิใช่!” เฉินฝานหยุดฝีเท้าทันที กล่าวกับพ่อลูกตระกูลเหอว่า “ท่านแม่ทัพใหญ่ พี่จื่อหลิน เกรงว่าคืนนี้พวกเราจะมิได้นอนกันแล้ว”

“หลี่หงโห่วมิได้ไปพึ่งพาอ๋องเจิ้งหนานมิใช่หรือ? คลังเสบียง ระเบิดมือตอนนี้ก็คงจะปลอดภัยแล้วกระมัง” เหอจื่อหลินมึนงงเป็นอย่างมาก

“เขามิได้เป็นฝ่ายไปพึ่งพาอ๋องเจิ้งหนานก่อน ทว่ามิได้หมายความว่าเขาจะมิไปเสียหน่อย”

“โอ้...” ชะงักไปครู่หนึ่ง เหอจื่อหลินจึงเข้าใจคำพูดของเฉินฝาน “เจ้าจะบอกว่าคนของอ๋องเจิ้งหนานจะเจอเขา หลังจากนั้น หลี่หงโห่วจะถูกอ๋องเจิ้งหนานจับตัวไป”

“ถูกต้องตามนั้น” เฉินฝานพยักหน้า

เฉินฝานเพิ่งจะพูดจบ ลูกน้องของหลูเฉิงกวงก็มาก