로그인공유
บทที่ 596
관련 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 597
ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของขุนนางทุกคนเงินที่ส่องประกายแวววาวกล่องแล้วกล่องเล่าถูกยกเข้ามาในโรงเตี๊ยมอำเภอหลีในห้องโถงหลักของโรงเตี๊ยมไม่มีพื้นที่มากพอ จนต้องวางไว้ที่ลานด้านนอก“เสี่ยวฝาน!” ฉู่หยางหงกล่าว “นี่คือค่าถ่ายทอดทักษะสำหรับเป็ดย่างของปีนี้และเงินสำหรับสั่งคอเป็ด ตีนเป็ดและอื่น ๆ ในเดือนนี้”“ทั้งหมดห้าล้านห้าแสนตำลึง ให้คนของเจ้าลองนับดูเถอะ!”“นอกจากนี้ ข้าผู้แซ่ฉู่ยังรู้สึกโชคดีมากที่ได้ทำการค้ากับเจ้า เพื่อแสดงความขอบคุณ ข้าผู้แซ่ฉู่ขอมอบเป็ดขาวชุดต่อไปจำนวนห้าล้านตัวให้กับอำเภอหลีโดยไม่คิดเงินแม้แต่แดงดียว”เหล่าขุนนางตื่นตะลึงอ้าปากค้างนับไม่ถ้วนห้าล้านห้าแสนตำลึงบวกห่านขาวห้าล้านตัวโดยไม่เก็บเงินเฉินฝานไม่ได้คุยโม้ตั้งแต่แรก เขาสามารถหาเงินมาบรรเทาภัยพิบัติได้โดยไม่ต้องใช้เงินที่สำคัญไม่ได้มีรายได้เพียงเล็กน้อย แต่มีรายได้จำนวนมากและที่ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ข้อตกลงเพียงครั้งเดียว แต่เป็นข้อตกลงระยะยาวสำหรับแคว้นต้าชิ่งที่ล้าหลังและยากจน นี่เป็นเรื่องดีที่สะท้านทั่วท้องฟ้าและแผ่นดินสีหน้าของกลุ่มขุนนางที่มีเสิ่นหมิงหยวนเป็นผู้นำแตกต่างกันไปบางคนทำตัว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 598
“ทหารยิงธนูเตรียมพร้อม!”ทหารยิงธนูสามร้อยคนชักคันธนูพร้อมกันพรึบ ๆ พร้อมเผชิญหน้ากับฝูงชนท่ามกลางฝุ่นควันตรงหน้าหลีชิ่งชูธงสีแดงเล็กในมือ…...“ช้าก่อน!”เฉินฝานยกม่านรถขึ้นแล้วพูดอย่างรีบร้อน “อย่ายิงธนู พวกเขาคือ…...”“ผู้มีพระคุณอยู่ที่นั่น!”เสียงตะโกนข้างหน้ากลบเสียงของเฉินฝานทันใดนั้น หน้ารถม้าของเฉินฝานมีคนคุกเข่าเต็มไปหมดปรากฎว่าพวกเขาเป็นชาวบ้านจากอำเภอหลี สิ่งที่อยู่ในมือคืออาหารและเสื้อผ้าแต่ละอย่าง“ท่านนายอำเภอ นี่มันอะไรกันหรือ ทำฝ่าบาทตื่นตระหนก เจ้ารู้ว่ามีความผิดหรือไม่?” เสิ่นหมิงหยวนถามนายอำเภอของอำเภอหลีด้วยเสียงแข็งทื่อ“ท่านอัครเสนาบดี ชาวบ้านในอำเภอหลีต่างก็พูดผู้ตรวจการเฉินเป็นพ่อแม่ที่เกิดใหม่ของพวกเขา เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเขากำลังจะจากไป พวกเขาก็ยืนกรานที่จะส่งผู้ตรวจการเฉิน ไม่ว่าข้าน้อยพยายามหยุดยั้งอย่างไรก็หยุดพวกเขาไว้ไม่ได้ขอรับ”นายอำเภอของอำเภอหลีทำหน้าลำบากใจ แต่ในใจไม่ได้ลำบากใจแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ห้ามไม่ให้ชาวบ้านมาส่งเฉินฝาน แต่ยังให้สนับสนุนพวกเขา“ใต้เท้า ความตั้งใจของชาวบ้านไม่ควรขัดขืนนะขอรับ!”ประโยคสุดท้าย หากพูดตรง ๆ ก็คือการต
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 599
ในคืนนั้น เสิ่นหมิงหยวนเพิ่งกลับมาถึงจวนอัครเสนาบดีของเขา นั่งเก้าอี้ยังไม่ทันอุ่น หลินชางก็เข้ามาพูดอย่างเร่งรีบ“ใต้เท้า ฝ่าบาทมีรับสั่งให้เฉินฝานที่ดูแลยุ้งฉางรับตำแหน่งเสนาบดีท้องพระคลังต่อจากหวังเคอ!”มือที่ถือถ้วยน้ำชาของเสิ่นหมิงหยวนชะงักน้อย ๆ จากนั้นตอบกลับเสียงเรียบ: ข้ารู้แล้วแล้วเขาก็ดื่มชาต่อ“ใต้เท้า เฉินฝานคือขุนนางที่ฝ่าบาททรงโปรดปรานมากที่สุดในเวลานี้ เขาไม่ใช่คนของเรา”นึกว่าตนเองพูดไม่ชัดเจน หลินชางจึงพูดซ้ำ“ข้ารู้ว่าเฉินฝานคือใคร เจ้าไม่ต้องเน้นย้ำ”“ในเมื่อใต้เท้ารู้ เหตุใดท่านถึงยังนิ่งได้อีก?”“หืม?” เสิ่นหมิงหยวนเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเก็บสายตา “ทำไมข้าถึงนั่งนิ่งไม่ได้ ข้าในฐานะอัครเสนาบดีต้องกลัวเสนาบดีท้องพระคลังงั้นรึ?”“ขะ ข้าน้อยรู้ว่าเสนาบดีท้องพระคลังคนเดียวไม่สามารถทำอันตรายใดต่ออัครเสนาบดีอย่างใต้เท้าได้” หลินชางพูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ “ตะ แต่จากนี้ไปเวลาเราจะใช้เงิน ย่อมเกิดความไม่สะดวก ตะ ใต้เท้าควรขอให้ฝ่าพระบาทถอนคำสั่งและให้คนของเรารับตำแหน่งแทน”หลังจากหลินชางพูดจบ ภายในห้องก็เงียบสงบมากจนสามารถได้ยินเข็มหมุดที่ตกลงพื้นเวลาผ่านไปครู่ใ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 600
หลังจากจัดการเรื่องของหวังเคอเสร็จ ท้องฟ้าก็มืดแล้ว ฉินเย่ว์เหมยให้เฉินฝานอยู่ต่อเฉินฝานคือบุรุษให้สตรียั่วเย้าของฉินเย่ว์เหมยมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าการที่ฉินเย่ว์เหมยให้เขาอยู่พระราชวังต่อเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม“ฝ่าบาท!”หลังกินอาหารเย็นเสร็จ เสียงเย้ายวนเนิบ ๆ ก็ดังมาจากข้างนอกตำหนักเสิ่นไต้มั่นเดินบิดก้นปรากฏตัวต่อหน้าฉินเย่ว์เหมยและเฉินฝานฝีเท้าของนางเบา ส่วนเว้าสง่างาม กระโปรงผ้าตาข่ายบนตัวแนบสนิทบนร่างกายจนแสดงสัดส่วนของนางได้อย่างชัดเจนเมื่อนางเข้าใกล้มากขึ้น เลือดกำเดาไหลของเฉินฝานแทบไหลออกมาให้ตายเถอะเฉินไต้มั่นผู้หญิงคนนี้ช่าง…...ยั่วยวนจริง ๆภายใต้ผ้าตาข่ายสีแดงไม่มีชุดชั้นใน สิ่งที่ควรเปิดเผยก็ถูกเปิดเผย สิ่งที่ไม่ควรเปิดเผยก็ถูกเปิดเผยเช่นกัน“ฝ่าบาทเพคะ!”เสิ่นไต้มั่นนั่งลงข้างฉินเย่ว์เหมย ริมฝีปากสีแดงฟันสีขาว ปากน้อย ๆ ขยับเป็นพัก ๆ ตั้งแต่นิ้วเท้าถึงปลายผมไม่มีส่วนไหนไม่แสดงความยั่วยวน“ฝ่าบาทเสด็จไปครั้งนี้ ไปตั้งครึ่งเดือน ทำเอาหม่อมฉันคิดถึงฝ่าบาทยิ่งนักเพคะ”“พรวด!”เฉินฝานอดหัวเราะไม่ได้ ถ้าฉินเย่ว์เหมยไม่ใช่จักรพรรดิ เกรงว่าตอนนี้น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 601
“วางใจเถอะ สามีไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ต่อให้มีเสิ่นไต้มั่นอีกห้าคน ก็ไม่เหนื่อยตายหรอก!” เฉินฝานพูดพลางยิ้มฉินเย่ว์เหมยจ้องเขม็งด้วยความโกรธ “ระวังคำพูดของเจ้าด้วย สามี ในนี้ใครเป็นภรรยาของเจ้ากัน”เฉินฝานไม่ได้ปริปากพูด ทำเพียงแค่จ้องมองฉินเย่ว์เหมย“ผู้ชายมักมาก เจ้าฝันไปเถอะ ชาตินี้ข้าจะไม่อภิเษกสมรสหรอกนะ”ฉินเย่ว์เหมยลุกขึ้นยืนเดินออกไป ตอนที่กลับมาอีกรอบก็เป็นลักษณะของสาวใช้แล้วเฉินฝานจำใจต้องกินเร็วขึ้นหน่อย คนที่ควบคุมดูแลก็มาแล้ว เขาต้องรีบไปเข้า ‘งานกะดึก’พระตำหนักเฟิ่งหมิงของฮองเฮาแสงเทียนถูกจัดให้มืดที่สุด และวางไว้ในสถานที่ใกล้เตียงจักรพรรดิที่สุดด้านในเตียงจักรพรรดิเงาตะคุ่ม ขมุกขมัว ปรากฏวับวาบ“ฝ่าบาท!”เสิ่นไต้มั่นนวยนาดออดอ้อนฉอเลาะเข้ามาฉินเย่ว์เหมยเพิ่งจะผลักเฉินฝานไปบนเตียง เขาก็ถูกเสิ่นไต้มั่นดึงเข้าไปในผ้าห่มทันทีตอนที่ผิวสัมผัสกันนั้น............เฉินฝานเลือดสูบฉีดพลุกพล่านทันทีนางตัวดีสตรีในผ้าห่มไม่ได้ใส่อะไรแม้แต่ชิ้นเดียว“ฝ่าบาท!”เสิ่นไต้มั่นโยกย้ายบั้นท้ายกดลงมา“แปะ!”เฉินฝานตบบั้นท้ายเสิ่นไต้มั่นไปหนึ่งที“อื้อ~”น้ำเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 602
ในที่สุดเฉินฝานก็มองได้ชัดเจนว่าคนร่างใหญ่ผู้นี้เป็นใคร“นี่พี่ใหญ่ชุย เจ้าจะคิดถึงก็คิดถึงไปเถอะ เหตุใดอยากทับข้าให้ตายด้วยเล่า”ชุยต๋าหลุนไม่เพียงรูปร่างสูง แขนขาก็ยังกำยำอีก ราวกับกอริลลาใหญ่ตัวหนึ่งไม่มีผิด โถมน้ำหนักร่างกดลงมา ทำให้อึดอัดจนหายใจไม่ออกจริงๆ“น้องฝาน ขอโทษด้วย!”ชุยต๋าหลุนปล่อยเฉินฝานแล้วหัวเราะคิกคักขึ้นมา เขาเหลือบมองด้านหลังของเฉินฝาน สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย “เจ้าได้ตำแหน่งขุนนางทางการมาแล้ว ฝ่าบาทยังให้เจ้าเข้าวังหลังอีก นางช่าง......จริงๆ”“พี่ใหญ่ชุย เหตุใดพี่มาอยู่ที่นี้ คนนอกด่านทางเหนือถูกโจมตีจนหนีไปหมดแล้ว”เฉินฝานรีบร้อนขัดคำพูดของชุยต๋าหลุน เขารู้ว่าชุยต๋าหลุนเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเขา ทว่าในวังมีคนที่เป็นหูเป็นตาให้เสิ่นหมิงหยวนอยู่ทุกที่เขาอยากให้ขุนพลซื่อสัตย์เปี่ยมคุณธรรมที่ปกป้องรักษาบ้านเมือง ถูกลูกน้องเสิ่นหมิงหยวนกลุ่มนั้นใส่ความทำให้เขาถึงตาย“นั้นมันก็แน่อยู่แล้ว!” ชุยต๋าหลุนสีหน้าชื่นมื่นพลางพูด “เสี่ยวฝาน นับตั้งแต่เหล่าพลทหารกินเป็ดย่างที่เจ้าคิดค้นขึ้นมา ทุกคนล้วนเหมือนกับกินน้ำอมฤตกำลังมากของไท่ซ่างเหล่าจวิน กวัดแกว่งดาบโช้งเช้ง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 603
เพราะว่าเคยชินก็หมายความว่าเกิดขึ้นบ่อยครั้งยิ่งทำความเข้าใจ เฉินฝานยิ่งรู้สึกว่าชีวิตฉินเย่ว์เหมยไม่ง่ายเลยจริงๆ“วางใจเถอะ มีข้าอยู่ หลังจากนี้ความเคยชินแบบนี้ก็จะหมดไปแล้วล่ะ”เสียงและน้ำเสียงเฉินฝานนุ่มนวล ทว่ามีเพียงเขาที่รู้อยู่แก่ใจดีว่านี่เป็นการให้คำมั่นสัญญาที่หนักแน่นที่สุดในการเกิดใหม่ของเขา“หืม? เหตุใดเจ้ายังอยู่ที่นี่? เมื่อวานเจ้าไม่ได้โวยวายจะกลับบ้านหรอกหรือ? ยังไม่รีบกลับไปอีก? อย่าลืมกลับวังมาในเวลาโหย่ว เรื่องของคืนก็อย่าลืมเสียล่ะ”ฉินเย่ว์เหมยก็กลับมาอยู่ในลักษณะเย็นชาดังเดิมเฉินฝานยักไหล่ “คืนนี้มี ‘งานกะดึก’ ไม่ต้องให้ฝ่าบาทเตือน ข้าก็จำได้ เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อน”มีตำแหน่งขุนนางที่เป็นทางการ นอกจากจะมีจวนพำนักของตัวเองสามารถพบหน้าลูกเมียได้แล้ว สิ่งที่ทำให้เฉินฝานดีใจที่สุดคือฉินเย่ว์เจียวก็สามารถอยู่ข้างกายเขาได้ตลอดเวลาอีกครั้งถึงแม้เขาจะสามารถปกป้องตัวเองได้ ทว่าข้างกายมีคนติดตามย่อมจะสะดวกกว่าเยอะเลยเดิมทีฉินเย่ว์เหมยอยากจะจัดสรรทหารรักษาพระองค์สองสามคนไปเป็นทหารประจำกายเฉินฝาน ทว่าเฉินฝานปฎิเสธจะใช้ทหารรักษาพระองค์อย่างสะดวกสบายได้แบบฉินเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 604
“ไม่สิ!” เสิ่นหยวนฮวาคิดดูแล้วรู้สึกยังไม่วางใจ เขาออกคำสั่งให้องครักษ์คนนั้น “เจ้าพาสองสามคนไป แต่งกายเป็นคนของจวนซุ่นเทียน รออีกประเดี๋ยวพวกเจ้าลงมือด้วยตัวเอง”-“ผู้ว่าการจวนซุ่นเทียนมาแล้ว!”คนที่ปิดล้อมเฉินฝานแต่เดิม ทำเพียงยืนนิ่งล้อมไว้เท่านั้น ได้ยินว่าผู้ว่าการจวนซุ่นเทียนมาแล้ว กลับก่อจราจลขึ้น“เฉินฝานจะหนี รีบจับตัวเขาไว้เร็ว!”ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา ญาติของคนที่ถูกทำให้บาดเจ็บ เมื่อได้ยินว่าเฉินฝานคิดจะหนี รีบรุดหน้ามาหาเฉินฝานทันควันไม่รู้ว่าเพราะตนเองไปสะดุดล้มหรือถูกคนผลัก ตอนที่พวกเขารุดหน้าขึ้นมา ทุกคนล้วนหกล้มหน้าคะมำกันหมดตอนที่พวกเขาล้มลง ก็พาให้คนด้านข้างล้มลงตามไปด้วยเจ้าพนักงานที่มาจับกุมเฉินฝานผนวกกับฝูงชนที่หกคะเมนเสียงกรีดร้องเสียงร้องไห้ตะโกนผสมปนเปรวมกัน สถานที่เกิดเหตุวุ่นวายอลหม่าน“เร็วเข้า เย่ว์โหรวกับเสี่ยวฉู่พวกเจ้ารีบเข้าไปในจวน ปิดประตูให้เรียบร้อย ไม่อนุญาตให้ออกมา!”ออกคำสั่งกับเย่ว์เจียวและเย่ว์ฉู่ เฉินฝานก็ดึงฉินเย่ว์เจียวมาข้างกายตนเองความวุ่นวายนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเด็ดขาดเมืองหลวงไม่ใช่อำเภอผิงอัน ที่นี่ผู้มากฝีมือมีมา
최신 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
