บทที่ 57

พี่สาม หาเงินได้ เจ้าอยากซื้ออะไรมากที่สุด?”

“ยังต้องถามอีกหรือ แน่นอนว่าซื้อธนู”

สองพี่น้องที่กำลังทำงาน เริ่มคิดแล้วว่าวันข้างหน้ามีเงินแล้วจะซื้ออะไร

“ข้าอยากซื้อสีชาดหนึ่งกล่อง”

“นอกจากสีชาดแล้ว ข้ายังอยาก...”

“เจ้ายังอยากอะไร?”

จู่ๆ ฉินเย่ว์โหรวก็ไม่พูดแล้ว เฉินฝานฟังอยู่ข้างๆ รู้สึกอึดอัด เอ่ยถามนาง

“ไม่ ไม่มีอะไร!”

ฉินเย่ว์โหรวส่ายหน้าติดต่อกัน อาจจะเป็นเพราะกลัวเฉินฝานถามต่อ นางพูดเสริมหนึ่งถ้อยคำ “ข้าเพียงแค่ยังคิดไม่ออก”

เฉินฝานมองเพียงปราดหนึ่งก็ดูออกว่าฉินเย่ว์โหรวโกหก

ไม่ใช่แค่อารมณ์ของฉินเย่ว์โหรวเปลี่ยนแปลง ฉินเย่ว์เจียวก็เช่นเดียวกัน

พี่น้องสองคนนี้ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ อารมณ์เวลานี้หดหู่ยิ่งนัก

เฉินฝานก็พอจะนึกขึ้นได้ มีเรื่องหนึ่งต้องจัดการ แต่ชั่วขณะหนึ่งนึกไม่ออกว่าคืออะไร

วันรุ่งขึ้น ฟ้ายังไม่สว่าง

เฉินฝานเคาะประตูบ้านลุงใหญ่เฉินผิง

เมื่อวานจับปลาได้ทั้งหมดสองร้อยสามสิบสามตัว แม้ตัวหนึ่งจะหนักแค่สามสี่เหลียง แต่สองร้อยกว่าตัวก็เกือบหนึ่งร้อยจิน

เดินทางไกลเช่นนั้น อาศัยแค่กำลังในการแบกของมนุษย์ เช่นนั้นไม่เพียงเดินช้า ทั้งยังเหนื่อยมาก

ไปถึงอำเภอ ขายปล