เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 419
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 420
“เจ้าต้องการไหเหล้ามากมายขนาดนั้นไปทำอะไร? เพื่อให้เจ้ามีกำลังใจมากขึ้น?”เฉินฝานยังไม่ทันตอบ หลี่ซานก็พูดต่อ “สู้พวกโจรเหล่านั้นไม่ได้ ก็สู้ไม่ได้ ดื่มเหล้ามากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์”“นี่!” เฉินฝานส่ายหัว “พี่หลี่ พี่เพิ่งจะอายุยี่สิบห้าหรือยี่สิบหกก็เข้าสู่วัยทองแล้วหรือ? ขี้บ่นเหมือนแม่ของข้าเลย”“วัยทองคืออะไร? ข้าเหมือนแม่ของเจ้า แล้วแม่เจ้าเป็นใคร?” หลี่ซานมีนิสัยชอบขุดไปถึงราก“นางเป็นคนที่สำคัญมากสำหรับข้า แต่นางก็เหมือนมัวมัวในเรือนของเจ้า จู้จี้จุกจิกตลอดทั้งวัน” เมื่อเฉินฝานพูดจบ ก็พูดในใจเงียบ ๆ ว่าแม่ ผมขอโทษ แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดของผม แม้ว่าจะจู้จี้จุกจิก แต่ผมก็รักแม่ครับ“เสี่ยวฝาน เจ้าหมายความว่าอะไร? ข้าเหมือนมัวมัวตรงไหน ไม่ใช่เพราะข้าเป็นห่วงเจ้าหรอกรึ? เจ้า……”“พี่หลี่ ๆ ข้าผิดไปแล้ว ๆ” เฉินฝานใช้ไม้ตายเดิมของเขาด้วยการยิ้มซื่อบื่อ“ถ้าไม่ใช่เพราะสงสารพวกน้องสะใภ้ ข้าก็ไม่อยากสนใจเจ้าหรอก ถ้าเจ้าตาย ใครจะดูแลทรัพย์สินเหล่านั้นของเจ้าและใครจะดูแลพวกน้องสะใภ้”“พี่หลี่ พี่พูดถูก พูดถูกขอรับ!” กลัวว่าหลี่ซานจะบ่นต่อ เฉินฝานจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “นอกจากไหเหล้าแล้ว พ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 421
โจวลี่เหรินไม่มีกองกำลังทหาร ทว่าอำนาจบารมีของเขาเกรียงไกรกว่ามังกรตาเดียวมาก เมื่อเขาพูด วานรและถูซิงซุนหุบปากทันที“การรุกรานของเฉินฝานครั้งก่อน พวกเราปล่อยปละละเลยไม่ได้เด็ดขาด จะปล่อยให้เขาขึ้นเขามาไม่ได้ เพียงแค่เขาปรากฎตัว ฆ่าทิ้งทันที” โจวลี่เหรินกล่าว“ใต้เท้านายกองของหรงตูนำกำลังทหารมาด้วยตัวเอง ก็ยังทะลวงประตูภูเขาพวกเราไม่ได้ แค่ปัญญาชนคนเดียวจะกลัวอะไร?”“นั้นนะสิ ถ้าข่าวแพร่ออกไป คนอื่นก็ต้องหัวเราะเยาะพวกเราแน่ ปัญญาชนคนเดียวทำให้เราตกใจกลัวจนเป็นแบบนี้ ต่อจากนี้ไปใครจะกลัวพวกเราอีก”วานรกับถูซิงซุนที่ทะเลาะกันวุ่นวายใหญ่โตเมื่อครู่ ตอนนี้กระซิบกระซาบเข้าขากันได้อย่างดี“น้องรอง เจ้าระแวงเกินเหตไปละมั้ง?” มังกรตาเดียวก็แสดงความเห็นต่าง“พี่ใหญ่ ข้าเคยเจอเฉินฝานนั้นที่อำเภอผิงอัน เขาไม่ใช่คนไร้ความสามารถแน่นอน เขาสามารถหลบลูกธนูของโจวอวี่ได้”โจวลี่เหรินสีหน้าเคร่งขรึม ถ้าคนที่จะมาเป็นหลูเฉิงกวง เขาจะไม่สนใจเลย ปล่อยให้มังกรตาเดียวจัดการตามอำเภอใจตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นเฉินฝาน.....เขากังวลใจมาตลอด การประลองสามครั้งระหว่างเฉินฝานกับอำเภอตูอัน การเกษตร เค้ก รถเครื่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 422
“หนึ่งร้อยคน?!”เสียงของหลูเฉิงกวงดังราวผ่าเปรี้ยงลงไปในโสตประสาทของเฉินฝานเฉินฝานแสยะยิ้ม “ใช่แล้ว หนึ่งร้อยเหวินหนึ่งคนหนึ่งเหวิน ข้าไม่มีเงินจ้างเยอะขนาดนั้น”“เสี่ยวฝาน ข้ารู้ว่าเจ้าปราดเปรื่องใช่ย่อย ทว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาล้อเล่น” สีหน้าของหลูเฉิงกวงจริงจังเฉินฝานก็หุบยิ้มเช่นกัน “ใต้เท้า ข้าไม่ได้ล้อเล่น หนึ่งร้อยคนก็เพียงพอ”หลี่ซานเคยวาดลักษณะทางภูมิประเทศของภูเขาวิฬาร์ให้เฉินฝานดูเส้นทางที่จะขึ้นเขาไปมีทางเดียวที่กว้างไม่ถึงสิบเมตร เป็นที่คับแคบ ถึงขั้นไม่ถึงห้าเมตรด้วยซ้ำ ตรงที่อื่นๆก็เป็นหน้าผาสูงชันถ้าต้องขึ้นไปทั้งหนึ่งพันคนจริงๆ คนเยอะขนาดนั้นคงจะตายตั้งแต่ยังไม่ได้รบการสูญเสียที่ไม่ได้มาจากการรบเป็นข้อห้ามของการทหารเฉินฝานไปเรือนแขกสำราญสุขคัดสรรหนึ่งร้อยคนด้วยตัวเองเลือกหนึ่งร้อยคนจากพันคน ก็ควรจะได้คนที่ร่างกายกำยำผลลัพธ์ทำให้เขาผิดหวังเล็กน้อยเนื่องด้วยผู้ชายเยอะผู้หญิงน้อย ชายหนุ่มพวกนี้ถูกเลี้ยงด้วยการเอาอกเอาใจ สภาพร่างกายของพวกเขาธรรมดามากจริงๆก็ไม่แปลกที่พวกโจรภูเขาวิฬาร์จะออกอาละวาดขนาดนั้นแต่ก็ช่างเถอะอย่างไรเสียครั้งนี้ ก็ไม่ได้ต้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 423
“ถ้าข้าไม่พุ่งไปข้างหน้า จะยิงมังกรตาเดียวนั้นตายได้อย่างไร!” ฉินเย่ว์เจียวทำตาโตมองเฉินฝานด้วยความไร้เดียงสาในสามพี่น้องนี่ นิสัยใจร้อนที่สุดคือฉินเย่ว์เจียว อ่านความคิดออกง่ายที่สุดก็เป็นนางเช่นกัน“เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็อยู่ข้างๆข้า ข้าให้เจ้ารุดหน้าเจ้าค่อยออกไป”“ได้เลย” ฉินเย่ว์เจียวพยักหน้าอย่างว่าง่าย นายท่าน ท่านไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่ไหม?”“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”“ไม่มีอะไรแล้วเช่นนั้นข้าจะไปฝึกซ้อมธนูต่อ!”“เฮ้อ......”มองแผ่นหลังของฉินเย่ว์เจียวผอมกระหร่องเช่นนั้น เฉินฝานสีหน้าจนปัญญาเด็กนี่เมื่อครู่ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องฝึกแล้ว ทำไมพูดไปประเดี๋ยวเดียวก็ลืมอีกแล้ว?“เจ้านาย!”สาวใช้โบตั๋นเดินมาโค้งคำนับเฉินฝานครึ่งตัว“อืม” เฉินฝานพยักหน้าส่งสัญญาณให้นางลุกขึ้น“เตรียมน้ำร้อนไว้ให้ท่านเรียบร้อยแล้ว เชิญเจ้านายอาบน้ำได้เลย”“เยี่ยม!”วันนี้มีเรื่องราวมากมาย ไม่ได้อาบน้ำให้ดีๆจริงๆ“ทุกคนออกไปเถอะ!” เมื่อเข้ามาให้องอาบน้ำแล้ว เฉินฝานโบกมือบอกเจตจำนงให้สาวใช้ที่อยู่ในห้องออกไปเจ้าขุนมูลนายครอบครัวมหาเศรษฐีในยุคโบราณ เวลาที่อาบน้ำล้วนมีสาวใช้คอยปรนนิบัติอยู
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 424
หลังจากที่ผ่านไปสามวินาทีเต็มๆ เฉินฝานถึงจะได้สติกลับมาว่าเรื่องมันเป็นอย่างไรคนที่ซุกตัวในอ้อมอกเขาตัวสั่นเล็กน้อยไม่ใช่เพราะกลัว และไม่ใช่เพราะหนาว กำลังยิ้มอยู่ณ ตอนนี้ ในที่สุดเฉินฝานก็เข้าใจ มาวัดอุณหภูมิน้ำ สำนึกผิดอะไรนั้น ล้วนเป็นเรื่องเสแสร้งทั้งเพความจริงแล้ว เกรงว่าคงจะเป็น......เฉินฝานง้างมือตีทันที“เผียะ!”“อ้าก!” ฉินเย่ว์โหรวร้องออกมา ยันร่างขึ้นทำปากจู๋ “นายท่าน ตีข้าทำไม!”“เจ้าคิดว่าไงล่ะ?” เฉินฝานน้ำเสียงแหบพร่าเสื้อผ้าของฉินเย่ว์โหรวเปียกปอน ใต้แสงเทียน ผิวขาวเรียบเนียนเปล่งประกายออกมามองเห็นทรวดทรงองค์เอวอรชรอ้อนแอ้นได้อย่างไม่มีอะไรปิดกั้น“คืออะไรหรือ ข้าน้อยไม่รู้เลย!” ฉินเย่ว์โหรวที่เมื่อครู่ยังเหมือนกับแกะน้อยตัวหนึ่ง ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันทีตอนกลางวันเป็นเด็กน้อยที่นุ่มนวลสงบเสงี่ยม เมื่อถึงกลางคืนก็กลายร่างเป็นสาวพราวเสน่ห์ที่ยั่วยวนคนคืนนี้คงจะลิขิตให้......น้ำในอ่างขนาดใหญ่สาดกระเซ็นไปทั่วจันทราบนท้องนภาเมื่อได้เห็นก็เขินอายจนเคลื่อนย้ายไปหลบหลังเมฆา.......รุ่งสางหลังจากที่พวกสาวใช้แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เฉินฝานเปิดประตูออกไ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่425
เฉินฝานในตอนนี้ เป็นคนสอบได้อันดับแรกสอบระดับมณฑลอำเภอผิงอัน เป็นปัญญาชั้นสูง และยังเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในอำเภอผิงอันตอนนี้อีกด้วยตามที่พวกเขาเคยรู้มา คนเช่นนี้สูงส่งยากที่จะเข้าถึง อย่าว่าแต่ทำงานร่วมกันเลย แม้แต่สบตากับพวกเขาโดยตรงก็ยังทำไม่ได้“ไม่ใช่เหยือกทรายก็เป็นถุงทราย โลกนั้นปราบโจรแบบนี้จริงๆหรือ? ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” หลี่ซานเริ่มบ่นอีกครั้ง“พี่หลี่!” เฉินฝานที่นั่งอยู่ม้านั่งตัวเล็กกำลังใส่ทรายเข้าไปในถุงยิ้มพลางพูดว่า “แทนที่พี่จะมาบ่นอุบอิบมาช่วยกันใส่ทรายดีกว่า”ตอนที่ใกล้จะทำถุงทรายใกล้จะเสร็จแล้ว เฉินฝานให้หลี่ซานไปหาหลูเฉิงกวง เขาต้องยืมใช้สนามฝึกม้า“นี่คือ....”หลูเฉิงกวงเพิ่งจะจัดการงานหลวงของวันนี้เสร็จ ก็รีบตาลีตาเหลือกไปที่สนามฝึกม้า วันนี้ช่วงเช้าเฉินฝานวานให้หลี่ซานมายืมสนามฝึกม้าเขาที่พาทหารมา แค่ครู่เดียวก็เดาได้ว่า เฉินฝานยืมใช้สถานที่ต้องเอามาฝึกทหารแน่นอน เขาอยากจะไปดูว่าเฉินฝานจะฝึกอย่างไรในใจของหลูเฉิงกวงคิดว่าต้องเจ๋งเป้งมากแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงจะไม่เอาแค่หนึ่งร้อยคนหรอกตอนที่เขามาถึงสนามฝึกม้าเห็นสภาพด้านในรู้สึกงงงัน ตื่นตกใจ และมีค
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 426
“โจมตียามวิกาล?” โจวลี่เหรินลุกขึ้นยืนคนแรก “มากันมากน้อยเพียงใด?”“มองเห็นไม่ชัดเจน เหมือนว่า....” ลูกสมุนคนนั้นเค้นสมอง หน้านิ่วคิ้วขมวด “มีแค่ร้อยคน ทว่าก็เหมือนไม่ได้มีแค่นั้น เหมือนห้าหกร้อยคนมากกว่า น่าจะมากกว่านั้น คงจะหนึ่งพันคนขึ้นไป”“พลั่ก”ถ้วยสุราลอยละลิ่วใส่ลูกสมุนคนนั้น“ไอ้สถุล!” มังกรตาเดียวโมโหตวาดลั่น “มากี่คน? พวกเจ้ามองไม่ชัดกันหมดเลยหรือไร? พวกสวะ!”พวกเขาตั้งหลักปักฐานอยู่ภูเขาวิฬาร์เกือบจะสิบปีแล้ว เผชิญหน้ากับการปราบโจรมานับไม่ถ้วนนับตั้งแต่ทหารหลวงสิบคนจนไปถึงสองสามพันคนบุกโจมตียามวิกาล บุกทะลวงยามกลางวัน ฝนห่าธนู หรือถึงขั้นลอบวางเพลิง ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหน วิธีโจมตีแบบใด พวกเขาก็เคยเจอมาหมดแล้วตอนนี้มาบอกเขาว่า น่าจะหนึ่งร้อย น่าจะห้าร้อยคน และอาจจะมากกว่าพันคน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เฉินฝานมีเวทมนตร์หรือกระไร? ครู่หนึ่งเสกคนให้เป็นหนึ่งร้อยคน อีกครู่หนึ่งกลายเป็นห้าหกร้อย อีกครู่หนึ่งก็กลายเป็นพันกว่าคนนอกจากโจวลี่เหรินแล้ว ผู้นำคนอื่นสีหน้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เคียดแค้นอยากจะฉีกลูกสมุนคนนั้นออกเป็นชิ้นๆ“ท่าน ท่านผู้นำ มองไม่ชัดจริงๆ” ร่างกายข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 427
“และพวกเขาก็พกถุงทรายจริงด้วย พวกเขาลงทุนขนาดนั้นมาบุกพวกเรายามวิกาล ก็คืออยากจะใช้ถุงทรายขว้างใส่พวกเราให้ตายงั้นรึ?” วานรผู้นำที่สาม พูดอย่างกลั้นขำ“ฮ่าฮ่า!” ถูซิงซุนผู้นำที่ห้า หัวเราะเสียงดังอย่างห้ามไม่ได้ “เฮ้อ พวกเราช่างอ่อนแอเกินไปเสียจริง โดนถุงทรายแค่ถุงเดียวขว้างใส่ก็ทนไม่ไหวแล้ว”“เปิดประตูค่าย!” วานรตะโกนลั่น ข้าจะไปตัดหัวพวกเขาให้ขาดวิ่น เอาไว้ให้พวกพี่น้องไปเล่นเตะบอล!”“น้องสาม ช้าก่อน!” โจวลี่เหรินรีบร้อนห้ามปราม “มันไม่ใช่เรื่องง่ายแบบนั้นแน่นอน”“ท่านโจว ท่านหวาดระแวงเกินไปแล้ว เมื่อครู่ก็เห็นอย่างชัดเจนว่ามีแค่ร้อยกว่าคน และคนพวกนั้นดูแล้วก็พวกชายหนุ่มโง่ๆที่ไม่มีประสบการณ์การรบอะไรเลย บนตัวก็แขวนทราย......”“ดับแล้ว พวกเขาดับคบไฟแล้ว”วานรยังพูดไม่ทันจบ ข้างหูก็มีเสียงตื่นตกใจดังขึ้น“ดับไฟแล้วมันอย่างไรล่ะ ใครจะไปจับเป็นกับข้า......”“วาบ”“วาบ วาบ วาบ!”“ฆ่ามัน!”“ตึงตึงตึง!”ด้านล่างของเขามีแสงคบไฟขนาดใหญ่ส่องสว่างขึ้น เสียงกลองศึกและเสียงการฆ่าฟันก็ตามมาเสียงกองกำลังนี้มีไม่ถึงพันคนอย่างน้อยก็ต้องมีเจ็ดแปดร้อยคน“เมื่อครู่ที่พวกเราเห็นพวกนั้นเป็
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
