LOGINShare
บทที่ 283
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 284
“หรือว่าการที่ข้าไม่บอกนาง แล้วจะเปลี่ยนแปลงความจริงได้?”“จะไม่เปลี่ยนได้อย่างไร อย่างน้อยถ้าเถียนเทียนหัวก็ไม่หย่ากับน้าหลิว ตอนนี้น้าหลิวก็จะยังสุขสบาย”“นางไม่มีทางสุขสบายแน่นอน” ชายชราส่ายหน้า “เพราะเถียนเทียนหัวไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดที่จะยกเถียนเสี่ยวอวี่ให้เฉินเจียง ความจริงก็คือ ไม่ว่านางจะทำสิ่งใด ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ นี่เป็นสถานการณ์ในตอนนี้ของแคว้น”“ในเมื่อท่านลูก เหตุใดต้องให้ความหวังน้าหิว?” เฉินฝานโมโห“เพราะว่า...” ชายชราจ้องมองเฉินฝานด้วยแววตาลุ่มลึก “ข้าอยากให้เจ้าเห็น”“เห็นอะไร?”“ความโหดร้ายของราชวงศ์นี้”“ข้าเห็นแล้วอย่างไรเล่า?”“หรือว่า...เจ้าไม่อยากเปลี่ยนแปลงมันหรือ?”ข้าเป็นเพียงปุถุชนคนธรรมดา จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้?”“หากเจ้ายินยอม เจ้าก็จะไม่ใช่ปุถุชนคนธรรมดา”“...” เฉินฝานเงียบไปครู่หนึ่ง “หากตอนนี้ท่านช่วยน้าหลิวหย่าร้าง ไม่ให้เถียนเทียนหัวทำร้ายน้าหลิวกับลูก ข้าจะเข้าร่วมการสอบขุนนางต่อ”พูดทิ้งท้ายถ้อยคำหนึ่ง เฉินฝานกระโดดลงจากรถม้า เดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมาความจริงเขาไม่อยากเปลี่ยนแปลงสิ่งใดในสังคมศักดินา อาวุธสงครามเย็นยะเยื
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 285
สีหน้าของเขาเย็นชาดั่งน้ำแข็ง ดวงตาเฉียบแหลมเขาที่เปิดม่านขึ้น กวาดตามองนายอำเภอด้วยแววตานิ่งสงบไม่กล้าหยุดแม้เพียงเสี้ยววินาที นายอำเภอรีบถอนสายตากลับ“เอาตัวไป!”นายอำเภอสั่งให้คนเอาตัวเถียนเทียนหัวไปไม่นาน ข่าวเถียนเทียนหัวถูกปลดจากตำแหน่ง และหย่าร้างกับนางหลิว ก็ลือออกมาจากศาลาว่าการพวกบุรุษที่ทุบตีทำร้ายภรรยาของตนเองอย่างไร้เหตุผล สงบเสงี่ยมขึ้นมากแต่ว่า เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตอนหลังเฉินฝานและฉินเย่ว์เจียวเพิ่งกลับถึงชั้นสามของเรือนแขกสำราญสุข เห็นนางหลิวพาเถียนเสี่ยวอวี่ยืนรออยู่หน้าห้อง ดูจากท่าทางของพวกนางแล้ว น่าจะกำลังรอพวกเขา“เสี่ยวอวี่ เร็วเข้า รีบกล่าวขอบคุณผู้มีพระคุณของพวกเรา!”เมื่อเห็นเฉินฝาน นางหลิวดึงเถียนเสี่ยวอวี่คุกเข่าให้กับเฉินฝาน“น้าหลิว ไม่ต้องขอรับๆ นายอำเภอเป็นผู้ทวงคืนความยุติธรรมให้ท่าน ผู้มีพระคุณของพวกท่านไม่ใช่ข้า แต่เป็นนายอำเภอขอรับ”เฉินฝานรีบย่อตัวพยุงนางหลิวทันที ฉินเย่ว์เจียวที่ได้รับสัญญาณจากเฉินฝานก็รีบพยุงเถียนเสี่ยวอวี่เช่นเดียวกัน“เสี่ยวฝาน อย่าถ่อมตัวเลย หากไม่ใช่เพราะเจ้าผ่านการสอบระดับอำเภอ นายอำเภอจะผดุงความยุติธรร
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 286
นางหลิวเปลี่ยนบทสนทนา “เสี่ยวฝาน ครอบครัวของข้าเมตตาข้ามาก ตอนที่ข้าออกเรือน ให้ที่ข้ายี่สิบหมู่ แล้วก็ร้านค้าอีกสองแห่ง แต่ว่า...”พูดถึงครึ่งหนึ่ง สีหน้าของนางหลิวแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสลดขึ้นมากะทันหัน“มีที่นาและร้านค้าเป็นเรื่องดี เหตุใดน้าหลิวจึงเศร้าเจ้าคะ?” ฉินเย่ว์เจียวที่อยู่ข้างๆ ฉงนสงสัย“เย่ว์เจียว ข้าเป็นเพียงสตรีคนหนึ่ง ไม่เข้าใจการบริหารจัดการ” นางหลิวพูดกับฉินเย่ว์เจียว แต่สายตาของนางกลับมองไปที่เฉินฝานเวลานี้ ฉินเย่ว์เจียวโง่เพียงใดก็เข้าใจแล้วแท้จริงแล้ว การมาในครั้งนี้ของนางหลิว ไม่เพียงมาเพื่อขอบคุณ แต่ยังมาเพื่อยกลูกสาวและทรัพย์สินให้เฉินฝาน“เรื่องนี้ง่ายขอรับ!” เฉินฝานพูด “ข้าสนิทสนมกับหลี่ซาน เขารู้จักผู้ดูแลหลายคน ถึงเวลาข้าให้เขาเลือกผู้ดูแลที่เชื่อถือได้สักคนให้น้าหลิวได้ขอรับ”ได้ยินถ้อยคำนี้ของเฉินฝาน นางหลิวทั้งผิดหวังและดีใจผิดหวังที่เฉินฝานไม่เพียงปฏิเสธเถียนเสี่ยวอวี่แล้วยังปฏิเสธทรัพย์สินของนางส่วนความดีใจก็มาจากการปฏิเสธของเฉินฝานเช่นเดียวกันหญิงามและความร่ำรวยอยู่ตรงหน้า แต่เขากลับไม่โลภนางมองคนไม่ผิดจริงๆ ตอนนี้นางวางใจยกชีวิตที่เหลือ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 287
คนหมู่บ้านซานเหอสอบผ่านการสอบระดับอำเภอพร้อมกันสองคน นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น นับร้อยปีตั้งแต่ก่อตั้งหมู่บ้านซานเหอขึ้นมา“ดีจริงๆ ตอนนี้ดูสิว่าหมู่บ้านไหนกล้าดูถูกพวกเราอีก!”หลังจากข่าวลือแพร่สะพัด ผู้ใหญ่บ้านดีใจจนน้ำตาไหลตอนนี้ช่างดีจริงๆ ปีหนึ่งสองคน เขาจะดูสิว่า คนพวกนั้นจะกล้าชักสีหน้าให้เขาอีกหรือไม่ผู้ใหญ่บ้านที่กำลังดีใจ ในวันเดียวกันเขาพาเฉินฟู่และจางเหลียนฮวาเดินทางไปยังตัวอำเภอผิงอันงานเช่นนี้ ความจริงจางเหลียนฮวาไม่อาจเข้าร่วมได้ แต่เพราะนางให้กำเนิดบุตรชายสำหรับเฉินฟู่ ลูกชายได้อันดับสามในการสอบระดับอำเภอ ลูกสะใภ้ให้กำเนิดลูกชาย แน่นอนว่าเขาต้องตามมาโอ้อวดผู้ใหญ่บ้านรับผิดชอบค่าใช้จ่ายงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในเรือนแขกสำราญสุขงานเลี้ยงนี้ แทบจะทุกตระกูลใหญ่ในตัวอำเภอผิงอันมาร่วมงานทั้งยังพาคนในครอบครัวมาร่วมงานเลี้ยงด้วย คนในครอบครัวที่สำคัญที่สุด คนที่โดดเด่นที่สุดก็คือบรรดาหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือนมองหญิงสาวแต่งตัวงดงามยืนเรียงรายเหล่านั้นคนฉลาดใช้หัวแม่เท้าคิดก็ดูออกว่า พวกนางถูกพาตัวมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์ใดหลายปีมานี้ราชวงศ์ต้าชิ่งมีปัญหาสองอย่า
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 288
“เย่ว์เจียว เย่ว์เจียว เย่ว์เจียว!”เฉินฝานร้องเรียกสามครั้ง กว่าฉินเย่ว์เจียวจะดึงสติกลับมา“นายท่าน ท่านเรียกข้าหรือเจ้าคะ?”“อื้ม ข้าเรียกเจ้า!” สายตาของเฉินฝานมองไปยังห้องของเฉินเจียง “เมื่อครู่เจ้าเอาแต่จ้องห้องของเฉินเจียง กำลังมองสิ่งใดหรือ?”“ข้า...” ฉินเย่ว์เจียวลังเลครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ นายท่าน ข้าอาจจะตาฝาดก็ได้”“ตาฝาดเป็นเพราะเหนื่อยกระมัง? พวกเรารีบกลับไปพักผ่อนกันเถอะ”Wไม่ว่าภายในห้องของเฉินเจียงจะมีสิ่งใด เฉินฝานไม่สนใจในที่สุดก็จบการสอบระดับอำเภอแล้ว เขาอยากกลับไปปลูกต้นรักกับสตรีข้างกาย ผู้มีนิสัยดุร้าย เรือนร่าวอรชรยั่วยวน แต่ไม่ประสาเรื่องชายหญิงหลังจากกลับถึงห้อง ฉินเย่ว์เจียวเหม่อลอยตลอดเวลา เฉินฝานพูดกับนางหลายครั้ง นางก็ไม่ตอบแม้กระทั่งน้ำล้างเท้าที่ยกมาให้เขาเป็นน้ำเย็น นางก็ไม่รู้ตัว“เย่ว์เจียว!” เฉินฝานย่อตัวลงจับใบหน้าของฉินเย่ว์เจียว ให้นางเผชิญหน้ากับเขา“นายท่าน!”การกระทำใกล้ชิดสนิทสนมเช่นนี้ ทำให้ใบหูของฉินเย่ว์เจียวแดงก่ำ นางเบี่ยงตัวหนี แต่เฉินฝานไม่ยอมปล่อย เขามองฉินเย่ว์เจียว เอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“เย่ว์เจีย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 289
ถึงอย่างไรก็เป็นบิดาของตน อีกทั้งหลังจากหย่าร้างเถียนเทียนหัวก็ดูน่าเวทนายิ่งนัก เถียนเสี่ยวอวี่ไม่อาจทำใจได้ จึงไม่ได้สั่งบ่าวรับใช้ไล่เถียนเทียนหัวไปหลังจากสองพ่อลูกนั่งลง เถียนเทียนหัวไม่ได้ด่านางหลิวเหมือนที่ผ่านมา ทั้งยังพูดเรื่องราวในอดีตที่น่าจดจำให้เถียนเสี่ยวอวี่ฟังขณะพูดอย่างออกรส เขาขอสุรากับเถียนเสี่ยวอวี่ชาวราชวงศ์ต้าชิ่งชื่นชอบรสสุรา ทุกคนดื่มได้ประมาณหนึ่ง จะจากลากันแล้ว เถียนเสี่ยวอวี่รู้สึกว่าดื่มเล็กน้อย ก็ไม่เป็นไรทว่าคิดไม่ถึงหลังจากดื่มเพียงไม่กี่แก้ว เสี่ยวอวี่ก็รู้สึกเวียนศีรษะนางที่เดิมทีเป็นคนหนาวง่าย กลับเป็นฝ่ายเปิดหน้าต่าง หวังว่าลมหนาวจะช่วยลดความร้อนในร่างกายความร้อน?ตอนนี้เป็นต้นเดือนสอง หิมะด้านนอกยังไม่ละลาย เหตุใดจึงรู้สึกร้อน?เถียนเสี่ยวอวี่เอามือแตะหน้าผากของตนเองพบว่าหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเวียนศีรษะมากขึ้นเรื่อยๆนี่...คืออาการเมาหรือ?ไม่น่าใช่แม้นางจะดื่มไม่เก่งเท่ามารดา แต่ดื่มสามถึงห้าแก้วไม่ใช่ปัญหาเถียนเสี่ยวอวี่อยากจะลุกขึ้น กลับพบว่าตนหมดแรงหลังจากขยับเขยื้อน ยิ่งรู้สึกไม่สบายตัวมากกว่าเดิมนางรู้สึกว่าตนเอง ประ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 290
นางตะเกียกตะกายลุกขึ้น พูดพึมพำกับชายหนุ่มตรงหน้า “พี่ฝาน พี่ฝาน”ความปรารถนาที่ไร้เรี่ยวแรงนั้น ทำให้นางทรมานอย่างยิ่งยวด“เสี่ยวฝานดีกว่าข้าหรือ?”ชายหนุ่มกุมหัวไหล่ของเถียนเสี่ยวอวี่ บีบแรงเล็กน้อยเสี่ยวฝานอีกแล้วเขาสอบได้อันดับสามของเจี๋ยปั่ง มีอะไรไม่อาจเทียบเฉินฝานที่บังเอิญโชคดี“เจ้า...”เสียงของชายหนุ่ม ทำให้เถียนเสี่ยวอวี่ได้สติเล็กน้อยนางพยายามลืมตาขึ้น เห็นว่าคนตรงหน้าไม่ใช่เฉินฝานแต่เป็นเฉินเจียง“เป็นเจ้าได้อย่างไร!”เถียนเสี่ยวอวี่อยากผลักเฉินเจียงทิ้ง แต่ตอนที่นางผลักเขา ร่างกายกลับซบไปที่เขาเวลานี้ แม้เถียนเสี่ยวอวี่จะไม่มีประสบการณ์เพียงใด นางก็รู้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น“เถียนเทียนหัว เจ้าสัตว์เดรัจฉาน โบราณว่าเสือไม่กินลูกตนเอง แต่เจ้ากลับ...”“อื้อ...”ยิ่งโมโห ยิ่งทรมาน ยิ่งอยากเข้าใกล้เฉินฝาน“นี่เป็นความผิดของเจ้า ในฐานะลูกสาว เจ้าต่อว่าบิดาอย่างนี้ได้อย่างไร?”เฉินเจียงกอดเถียนเสี่ยวอวี่ลูบไล้ไปทั่วจากบนลงล่างความร้อนแล่นเข้าไปในร่างกายของเถียนเสี่ยวอวี่ไม่หยุด ทำลายจิตสำนึกของนางเสียงของเฉินเจียงที่ดังขึ้น นางไม่ได้ยิน รับรู้เพียงคว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 291
ฉินเย่ว์เจียวในห้องส่วนตัวยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกตินางตาลายหรือ? แต่นางเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในห้องของเฉินเจียงอย่างชัดเจนผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่จางเหลียนฮวาแน่ เพราะในเวลานั้นจางเหลียนฮวายังอยู่ที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง เอ้อระเหยลอยชายอยู่ท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้หญิงอื่น ๆ“ตุบ!”ลมแรงกระโชกพัดเข้ามาจากด้านนอกจนชั้นวางพู่กันที่อยู่ตรงหน้าเฉินฝานล้มลง“อากาศเริ่มหนาวอีกแล้ว!”เฉินฝานยืนขึ้นไปปิดหน้าต่าง เขาพูดกับฉินเย่ว์เจียวที่เดินผ่านมาแล้วก้มทำความสะอาด “หลังจากสอบระดับมณฑลเสร็จ ซื้อเสื้อคลุมคนละหนึ่งตัวให้พวกเจ้าแต่ละคนเถอะ ข้าเห็นเถียนเสี่ยวอวี่ใส่เสื้อคลุมทั้งดูดีและอบอุ่น”“เสื้อคลุม!”ฉินเย่ว์เจียวพลันลุกขึ้น “ใช่ เสื้อคลุม!”นางงึมงำถึงเสื้อคลุมและรีบวิ่งออกจากประตู“เย่ว์เจียว เจ้าไป……”เฉินฝานพูดได้เพียงครึ่งประโยค ก็ได้ยินเสียงร้องดังของฉินเย่ว์เจียว“เป็นอะไรไป?” เฉินฝานรีบเดินตามออกไปวินาทีที่เขาเห็นฉินเย่ว์เจียว เฉินเจียงซึ่งก้าวออกจากห้องแล้วและกำลังจะลากเถียนเสี่ยวอวี่กับ เถียนเทียนหัว ก็ถอยกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วแม้ว่าตอนนี้ผู้ชายในราชวงศ์ต้าช
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
